Κυριακή ΙΒ ΄Ματθαίου (Τοῦ πλουσίου νέου)

«Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;» (Ματθ. 19, 16)

Τίθεται το ερώτημα :

Δηλαδή μέχρι τώρα, τηρώντας τις εντολές Του, δεν Τον ακολουθούσε ;

Άρα, μπορεί να μην μοιχεύουμε, μπορεί να μην κλέβουμε, μπορεί να μην ψευδομαρτυρούμε, μπορεί να τιμούμε τον πατέρα και τη μητέρα μας, αλλά τον Κύριο μας να μην Τον ακολουθούμε ;

Μ’ αυτό φανερώνεται η πνευματική μας εκτροπή, που είναι να τηρούμε τις εντολές ως μια προσπάθεια επιβεβαίωσης μας, ως μια προσπάθεια να αποδείξουμε ότι η σωτηρία μας εξαρτάται από τον εαυτό μας, ότι η σωτηρία μας είναι ο εαυτό μας.

Πότε ακολουθούμε το Θεό;

Όταν δεν έχουμε θησαυρό άλλο μεγαλύτερο από το Χριστό.

Δηλαδή να μην έχουμε θησαυρούς; Παιδιά, περιουσία, σχέσεις;

Να έχουμε, αλλά να μην λειτουργούν υπεράνω του Χριστού και αντί του Χριστού, αλλά να είναι ενταγμένα στο Σώμα του Χριστού.

Ο πλούτος δεν εξαρτάται τόσο από την ποσότητα όσο από την εξάρτηση. Μπορεί να έχεις λίγα, αλλά να έχεις ήθος χειρότερο από κάποιον που έχει πολλά. Το ήθος σου να είναι το ήθος του πλουσίου, γιατί υπερεξαρτάσαι από αυτά τα πράγματα, τα λίγα, τα ελάχιστα. Η εμμονή δηλαδή του ανθρώπου σε οτιδήποτε  τον αποκλείει από το να δουν τα μάτια του το Θεό, να λατρέψει το Χριστό και να αναπαυτεί η καρδιά του, είναι ένδειξη συμπεριφοράς πλουσίου.

Κάνεις αγώνα και προσπαθείς και να η αμαρτία μπροστά σου. Και λες «μα γιατί, Θεέ μου, θέλω την τήρηση των εντολών σου». Το θέλεις, για να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι ενάρετος και τα καταφέρνεις κι αξίζεις του παραδείσου.

Κάποιος άλλος μπορεί να πει : «Μα γιατί; Ήμουν καλός άνθρωπος, γιατί το παιδί μου έγινε έτσι; ». Για να σε κάνει ο Θεός να μην πιστεύεις σ’ αυτόν το πλουτισμό, που είναι απάτη. Διότι λειτουργεί αντί του Χριστού. Διότι δεν υπάρχει κανείς που να τα αγαπήσει περισσότερο από τον Χριστό. Νομίζεις ότι εσύ είσαι που θα τα αγαπήσεις περισσότερο;

Τι χρειάζεται ο άνθρωπος, ποια στάση ζωής να κρατήσει;

Να πάει με τα προβλήματά του, να πάει με την οποιασδήποτε μορφής προσωπική του χρεοκοπία και να πει στο Χριστό «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά έρχομαι σε Σένα, γιατί Εσύ είπες τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ». Αυτή είναι η στάση που γεννά την πνευματική ζωή στον άνθρωπο. Αφήνουμε τον πλούτο μας και ζητούμε το έλεος του Θεού.

Τότε και μόνον τότε είμαστε ώριμοι να δεχθούμε τη Χάρη του Θεού και να καρποφορήσει το Άγιο Πνεύμα.

του Αρχιμανδρίτου Βαρνάβα Γιάγκου,

 αποσπάσματα από το βιβλίο «Αμαρτωλών Εκκλησία».