Το τριαντάφυλλο δεν μιλάει αλλά μοσχοβολάει δυνατά.

 «Το τριαντάφυλλο δεν μιλάει αλλά μοσχοβολάει δυνατά. Το ίδιο και εμείς πρέπει να μοσχοβολάμε, να εκπέμπουμε την πνευματική ευωδία, την ευωδία του Χριστού.

Να ακούγεται από μακριά το άρωμα των πράξεών μας – καλών, καθαρών, δίκαιων και γεμάτων αγάπη.

Μόνο έτσι μπορεί να φανερωθεί η Βασιλεία του Θεού η οποία υπάρχει μέσα στην καρδιά μας, να φανερωθεί όχι εν λόγω αλλά εν δυνάμει. Αμήν.»

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως ο Ιατρός

Η σύναξη των 12 Αποστόλων. 30 Ιουνίου

 

Οι 12 Απόστολοι!

Συγκινητικό είναι ότι οι ένδεκα, από τους δώδεκα, είχαν θάνατο μαρτυρικό.

• Οι Πρωτοκορυφαίοι  Πέτρος και Παύλος  μαρτύρησαν στη Ρώμη,  ο πρώτος  με σταυρικό θάνατο,  και ο δεύτερος με αποκεφαλισμό.

• Ο Άγ. Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαρτύρησε στην Πάτρα, με σταυρικό θάνατο.

• Ο Άγ. Ιάκωβος, θανατώθηκε με αποκεφαλισμό στα Ιεροσόλυμα.

• Ο Άγ. Ιωάννης ο Ευαγγελιστής εξορίσθηκε στην Πάτμο και τελικά πέθανε στην Έφεσο.

• Ο Άγ. Φίλιππος σταυρώθηκε στην Ιεράπολη της Συρίας.

• Ο Άγ. Θωμάς τρυπήθηκε με λόγχες στη χώρα των Ινδών.

• Ο Άγ. Βαρθολομαίος σταυρώθηκε στην Ουρβανούπολη της Ινδίας.

• Ο Άγ. Ματθαίος  μαρτύρησε με λιθοβολισμού στην Ιεράπολη της Συρίας.

• Ο Άγ. Ιάκωβος ο του Αλφαίου κρεμάστηκε σε Σταυρό.

• Ο Άγ. Σίμων ο Ζηλωτής και Κανανίτης παρέδωσε το πνεύμα του καρφωμένος σ’ ένα σταυρό στη Μαυριτανία της Αφρικής.

• Ο Άγ.Ιούδας ο Θαδδαίος θανατώθηκε με τόξα στη Μεσοποταμία κρεμασμένος σ’ ένα δέντρο.

• Ο Άγ. Ματθίας παρέδωσε την ψυχή του με φρικτά βασανιστήρια στην Αιθιοπία.

*π.Σπ.Ρ.

Πώς θα γνωρίσουμε, ότι ήρθε το Άγιο Πνεύμα και κατοίκησε μέσα στην καρδιά μας;

Όταν δεις μέσα στην καρδιά σου την αγάπη, την χαρά, την  ειρήνη, την πραότητα, την αγαθοσύνη, την χρηστότητα, αυτά είναι το Πνεύμα το Άγιο.

Να το δεις το Άγιο Πνεύμα δεν γίνεται, θα αισθανθείς όμως τις ενέργειές του.

Όταν βλέπεις κάποιον θυμώδη, κακότροπο, πονηρό, έχει Πνεύμα Άγιο αυτός ο άνθρωπος;

Όσιος Άνθιμος της Χίου

Ο Άγιος Παιδομάρτυς Αμπντούλ Μασίχ.

Ημέρα μνήμης: 27 Ιουνίου.

 Περί το 390 ζούσε στα Σίγγαρα (σημ. Σεντζάρ, 15 χλμ. από την Μοσούλη) ένας μικρός Εβραίος έντεκα ετών με το όνομα Ασέρ,  στον οποίο ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, είχε αναθέσει να φυλάει τις αγελάδες του.

Όταν πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε συχνά παιδιά χριστιανών που καθώς έτρωγαν το κολατσιό τους είχαν την συνήθεια να διηγούνται ιστορίες μαρτύρων.

Ο Ασέρ λαχταρούσε να πάρει κι αυτός μέρος στην παρέα, αλλά τα άλλα παιδιά του απαντούσαν ότι δεν μπορούσε να συμμετάσχει στο γεύμα,

παρά μόνο αν δεχόταν να λάβει το Άγιο Βάπτισμα.

. «Να το νερό, γιατί δεν με βαπτίζετε ;», απαντούσε ο Ασέρ.

Μπροστά στην τόση επιμονή του τον οδήγησαν μία μέρα στην πηγή και τον βούτηξαν τρεις φορές λέγοντας: «Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ

 («δούλος του Χριστού») στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!

Κι εσύ Χριστέ, ο Θεός μας, συμπλήρωσε ειπαν στο νερό αυτό όλα τα λόγια που λένε οι ιερείς όταν βαπτίζουν και κάνε ο δούλος Σου να βαπτισθεί όπως πρέπει».

Έπειτα τον πήραν με πομπή θριαμβευτική και τον πήγαν να φάνε από κοινού το γεύμα τους, ενώ ένα παιδί του χάρισε ένα χρυσό σκουλαρίκι, συμβουλεύοντάς τον να μείνει πιστός στην ομολογία του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι, η μητέρα του φοβούμενη την οργή του συζύγου της έκρυψε το παιδί.

Για έναν μήνα έφευγε πρωί πρωί να πάει το κοπάδι στην βοσκή και το βράδυ γυρνούσε στο κρησφύγετό του και ο πατέρας του απασχολημένος με τις δουλειές του ούτε καν πρόσεξε την απουσία του.

Μία ημέρα, ενώ βοσκούσε τα κοπάδια στο βουνό έτυχε να περνά από κει ένας ιεραπόστολος επίσκοπος και ο Αμπντούλ Μασίχ του ζήτησε να ολοκληρώσει το βάπτισμα που είχε λάβει.

Την επαύριο, ο πατέρας του είχε καλέσει τα μέλη της οικογένειάς του σε μεγάλο δείπνο και έστειλε τους υπηρέτες να μαζέψουν τα παιδιά του.

Μόλις είδε τον Αμπντούλ Μασίχ, πρόσεξε το σκουλαρίκι που απαγορευόταν να φοράνε οι Εβραίοι και τον ρώτησε τι σήμαινε αυτό.

«Ναι, έγινα δούλος του Χριστού», του απάντησε το παιδί.

Εξοργισμένος ο πατέρας όρμησε πάνω του και τον ξυλοφόρτωσε.

Μπήκαν στην μέση οι άλλοι ομοτράπεζοι και κατάφεραν να τον ηρεμήσουν, όταν όμως κάλεσαν το παιδί να έλθει να καθήσει μαζί τους, εκείνο αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν έπρεπε Εβραίοι και χριστιανοί να τρώνε μαζί.

Ο πατέρας του δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί άλλο  κι αρπάζοντας ένα μαχαίρι άρχισε να κυνηγά τον γιό του μέσα στους αγρούς.

Τον πρόφθασε κοντά στην πηγή όπου είχε βαπτισθεί,  την στιγμή που το παιδί είχε μόλις γονατίσει, και στρέφοντάς του το κεφάλι το έσφαξε σαν αρνί.

Και χαίρει αιώνια στον Παραδεισο.! ΑΜΗΝ

Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δέκατος, Ιούνιος, σελ. 318. Ίνδικτος, Αθήναι 2007.

 

Ο Κύριος ανέβασε στον ουρανό τη δική μας εκλεκτή προσφορά και κατέβασε στη γη το Άγιο Πνεύμα. Είναι άλλος Κύριος που μοιράζει τα δώρα αυτά, γιατί και το Άγιο Πνεύμα είναι Κύριός μας και μοίρασαν τη φροντίδα για μας, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ανέβηκε στον ουρανό ο Χριστός και μας έστειλε πνευματικά χαρίσματα, δώρα για τη συμφιλίωσή μας αυτή με τον Πατέρα. Στείλαμε λοιπόν εμείς πίστη και πήραμε από τον ουρανό δώρα. Στείλαμε υπακοή και πήραμε δικαιοσύνη.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Χριστού και «βγάζει» την ψυχή του ανθρώπου

 Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Χριστού και «βγάζει» την ψυχή του ανθρώπου (βγαίνει από το στόμα), ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί. Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας. Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους!

Ο αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες. Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται...

Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο:

α) της μαγείας - σατανισμού και

β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία).

Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται. Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή.

Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό. Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής!

Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της!

Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα!

Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα.

Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής.

Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων...

Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα. Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο.

Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλ. ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει.

Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. Γι΄αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά....

Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι....

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Πως αποκτάται η καρδιακή πίστη. (Αγίου Iωάννη της Kρονστάνδης)

 Εάν επιθυμείς να σου δώσει ο Θεός γρήγορα καρδιακή πίστη στην προσευχή, αγωνίσου με όλη την καρδιά σου να μιλάς και να κάνεις το κάθε τι ειλικρινώς και ουδέποτε να είσαι ψεύτικος στις δοσοληψίες σου με τους άλλους ανθρώπους. Εάν είσαι ευθύς και αληθινός με τους άλλους, τότε ο Θεός θα σου δώσει αμέσως αληθινή πίστη.

Αυτός που δεν είναι τίμιος στις δοσοληψίες με τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός δεν τον δέχεται εύκολα, όταν προσεύχεται. Τον κάνει να αισθανθεί ότι είναι ανειλικρινής με τους άλλους και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι τελείως ειλικρινής με το Θεό.

H καρδιακή πίστη είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο, διότι το φως της διάνοιας μας είναι πολύ περιορισμένο, αφού δεν μπορεί αυτή να περιέχει πολύ διανοητικό φως. O Kύριος ο Θεός μας είναι άπειρο Φως και ο κόσμος είναι μία άβυσσος της Παντοδυναμίας Tου και της Σοφίας Tου, διότι μόνο τόσο και όχι περισσότερο, μπορεί να περιέχεται από αυτά στη φθαρτή μας σάρκα.

O Xριστός εισέρχεται στην καρδιά με την πίστη και κατοικεί σ’ αυτή με ειρήνη και χαρά. Δεν ειπώθηκε χωρίς λόγο από το Θεό ότι «Aυτός είναι Άγιος και αναπαύεται εν τοις αγίοις».

Μια μέρα πέρασαν από την καλύβα του Οσίου και Μεγάλου Παϊσίου, τρεις άνδρες κουρέληδες. Φαινόταν αξιοθρήνητοι και καταφρονεμένοι.

Περάστε τους είπε. Ελάτε να μοιραστούμε τα λίγα παξιμάδια και βρεγμένα κουκιά που έχω. Ελάτε να πλύνω τα πόδια σας με δροσερό νερό, για να ξεκουραστούν λίγο. Ο Όσιος και μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας έφερε αμέσως νερό και άρχισε να πλένει τα πόδια των επισκεπτών του, λέγοντας συγχρόνως λόγια πνευματικής οικοδομής προς αυτούς. Ξαφνικά όμως τά’χασε.

Ο τρίτος άνθρωπος του οποίου εκείνη την στιγμή έπλενε τα πόδια, έσκυψε τον αγκάλιασε στοργικά και τον φίλησε! Με φανερή την απορία, σήκωσε το κεφάλι του ο όσιος και είδε! Τί είδε; Είδε τον Σωτήρα, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό σ’΄ολη Του τη Δόξα, σ’όλη Του τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Τά’χασε ο άγιος. Παρέμεινε εκστατικός, άφωνος… Και ο Κύριος του είπε:

-Ειρήνη σοι, εκλεκτέ μου δούλε Παΐσιε. Κι έγινε άφαντος!

Τα πάντα πλημμύρισαν από φως, από ειρήνη και από θεία ευωδία. Μόλις ο άγιος κατάλαβε τι είχε γίνει, η καρδιά του «άρπαξε» φωτιά. Και ξέροντας πλέον, Τίνος είχε πλύνει τα πόδια, επήρε την πήλινη λεκάνη και ήπιε το νερό, για να λάβη Χάρι και αγιασμό. Και αυτό το νερό του αφαίρεσε τη δίψα μια για πάντα και, όπως μας διασώζει ο βιογράφος του, από τότε και για πολλά χρόνια, «ετρέφετο» ο όσιος μονο με τη Θεία Κοινωνία.

Είθε το Άγιο Πνεύμα να επαναπαύεται πάντοτε μέσα μας•

 

Είθε το Άγιο Πνεύμα να επαναπαύεται πάντοτε μέσα μας•

να μας αγιάζει, εμπνέει, καθοδηγεί στη ζωή μας,

να μας παρηγορεί στις θλίψεις μας και

 να μας χαρίζει πλούσιες τις δωρεές Του!

Αν θέλεις να προσευχηθείς, έχεις ανάγκη από τον Θεό, που δωρίζει την αληθινή προσευχή σ' οποίον επιμένει ακούραστα στον αγώνα της προσευχής.

 “Αν θέλεις να προσευχηθείς, έχεις ανάγκη από τον Θεό, που δωρίζει την αληθινή προσευχή σ' οποίον επιμένει ακούραστα στον αγώνα της προσευχής.

Να Τον επικαλείσαι, λοιπόν, λέγοντας· «Αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου» (Ματθαίος 6:9)· δηλαδή, ας έρθει το Άγιο Πνεύμα και ο Μονογενής Σου Υιός.

Γιατί αυτό μας δίδαξε ο Χριστός, λέγοντας μας πώς πρέπει να προσκυνούμε και να λατρεύουμε τον Θεό Πατέρα «με τη δύναμη τού Πνεύματος, που φανερώνει την αλήθεια» (Ιωάνν. 4:24)”.

Άγιος Νείλος ο Ασκητής

Όποιος αγαπά αυτόν που τον αγαπά, δεν κάνει κάτι σπουδαίο.

 

«Όποιος αγαπά αυτόν που τον αγαπά, δεν κάνει κάτι σπουδαίο.

Όταν όμως ευεργετεί αυτόν που τον μισεί, αυτός κυρίως είναι άξιος επαίνου και βραβείου.

Να αγαπήσεις τον εχθρό σου.

Διότι έτσι δεν ευεργετείς αυτόν, αλλά τον εαυτόν σου.

Πώς;

Δείχνοντας αγάπη στον εχθρό, κάνεις τον εαυτόν σου ίσο με τον Θεό!».

 Ιερός Χρυσόστομος

«Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και δεν περπατάς στα ίχνη των αγίων».

 «Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και δεν περπατάς στα ίχνη των αγίων». 

  Άγιος Ισαάκ ό Σύρος

*Γέροντα, δεν αγωνίζομαι όσο θα έπρεπε και αυτό με στενοχωρεί.*

 

– Κοίταξε, να δοξάζης τον Θεό.

– Πιό πολύ, Γέροντα, παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρήση, παρά Τον

δοξολογώ.

– Και αυτό καλό είναι, αλλά καλύτερα να Τον δοξολογής. Μέσα στην δοξολογία υπάρχει και μετάνοια, η οποία, επειδή έχει ταπείνωση, φέρνει την θεία παρηγοριά. *Το «δόξα σοι ο Θεός» σημαίνει και «συγχώρεσε, Θεέ μου*, τις αμαρτίες μου, για να Σε δοξολογώ, όπως Σε δοξολογούν οι Άγγελοι».

*Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου*

Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο καταφέρνει να το γκρεμίσει.

 

Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο καταφέρνει να το γκρεμίσει.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Πίστεψέ με, ότι δεν καθαρίζει συνήθως τόσο πολύ η φωτιά τη σκουριά, όσο η νυχτερινή προσευχή το δηλητήριο των αμαρτημάτων μας. Ιερός Χρυσόστομος

 

Πίστεψέ με, ότι δεν καθαρίζει συνήθως τόσο πολύ η φωτιά τη σκουριά, όσο η νυχτερινή προσευχή το δηλητήριο των αμαρτημάτων μας.

Ιερός Χρυσόστομος

Τὰ μνημόσυνα εἶναι ὁ καλύτερος δικηγόρος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων.

 «Ὅπως ἀνακουφίζουμε τοὺς φυλακισμένους μὲ ἀναψυκτικὰ κ.λπ. ποὺ τοὺς πηγαίνουμε, ἔτσι καὶ τοὺς νεκρούς τούς ἀνακουφίζουμε μὲ τὶς προσευχές καί τίς ἐλεημοσύνες ποὺ κάνουμε γιὰ τὴν ψυχή τους. Οἱ προσευχὲς τῶν ζώντων νὰ βοηθηθοῦν, μέχρι νὰ γίνει ἡ τελικὴ Κρίση. Μετὰ τὴν δίκη δὲν θὰ ὑπάρχει δυνατότητα νὰ βοηθηθοῦν… Περισσότερο μάλιστα συγκινεῖται ὁ Θεὸς ὅταν προσευχόμαστε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους παρὰ γιὰ τοὺς ζῶντες. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τὰ κόλλυβα, τὰ μνημόσυνα. Τὰ μνημόσυνα εἶναι ὁ καλύτερος δικηγόρος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων. Ἔχουν τὴ δυνατότητα καὶ ἀπὸ τὴν κόλαση νὰ βγάλουν τὴ ψυχή. Κι ἐσεῖς σὲ κάθε Θεία Λειτουργία νὰ διαβάζετε κόλλυβα γιὰ τοὺς κεκοιμημένους».

(Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Τόμος Δ', Οἰκογενειακὴ Ζωή)

Η επίσκεψη της Παναγίας στον Άδη!

 Ακόμη και η κόλαση στον Άδη σταματά για Χάρη Της!!!

Τόση η αγάπη Της…

Όταν η Παναγία κοιμήθηκε και πριν μεταβεί στον παράδεισο,την ρώτησε ο Χριστός:

«Τι θα ήθελες πρώτα Μητέρα Μου να δεις;» Ξέρετε τι ζήτησε η Παναγία;

Να επισκεφθεί τους τόπους της κολάσεως! Παραξενεύτηκαν οι Προφήτες! Παραξενεύτηκαν οι Δίκαιοι!

Παραξενεύτηκαν οι Άγγελοι!

Το μόνο που ζήτησε να δει,πριν μεταβεί στον παράδεισο,ήταν τον τόπο που βασανίζονται οι ψυχές εκείνες που δεν φέρθηκαν σωστά στο Θεό και Τον πλήγωσαν βαθιά και με πολλές αμαρτίες στερήθηκαν την αιώνια ζωή.

Δεν της χάλασε το χατίρι ο Χριστός,μόνο που θα την συνόδευαν οι Αγγελοι και οι Άγιοι στην  διαδρομή αυτή,στο Βασίλειο του Άδη,εκεί που οι ψυχές είναι θλιμμένες και ταλαιπωρημένες.

Και όταν μπήκε στου Άδη το Βασίλειο,τρόμαξαν οι δαίμονες με το φως που έλαμπε και φοβισμένοι έκαναν στην άκρη.Και Εκείνη προχώρησε να δει όλους τους τόπους της κολάσεως.Και τον πρώτο που ζήτησε να δει ξέρετε ποιος ήταν;

Ήταν να δει τον ταλαίπωρο Ιούδα που πρόδωσε τον Υιόν της και μόλις την είδε την ικέτευε να τον σπλαχνισθεί.

Όταν την είδαν και την άκουσαν όλοι οι αμαρτωλοί μέσα στις φωτιές του Άδη,άνοιξαν τα στόματα τους και με ικετευτική φωνή όλοι φώναζαν και ικέτευαν και παρακαλούσαν: «Μητέρα του Θεού,σώσε μας, τους αμαρτωλούς». Για πρώτη φορά είδαν όλοι οι Άγγελοι και οι Προφήτες τα μάτια της, τόσο δακρυσμένα και τόσο κλαμένα.Έκλαιγε απαρηγόρητα για τις ψυχές που βασανίζονται πολύ.Τους βασάνιζε στη γη ο σατανάς λέγοντας τους,πως δεν υπάρχει Θεός και πως μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κακό και είδε τώρα τα αποτελέσματα και έκλαψε γι’ αυτές τις ψυχές…

Και ο Χριστός,είδε τα πανέμορφα μάτια της δακρυσμένα και πόνεσε. Θα ήθελε πολύ να έβγαινε από την κόλαση η Μητέρα Του και να μην βλέπει αυτά που έβλεπε εκείνη τη στιγμή.

Κι όμως η Μητέρα συνέχισε και από όπου περνούσε άνοιγε την αγκαλιά της και άφηνε τα χέρια της σαν σχήμα ευλογίας.Από όπου περνούσε άφηνε το χέρι της απλωμένο,όπως μια μάνα,που ανοίγει,τα χέρια της, αναζητώντας το παιδί της,εκείνη την στιγμή δεν άντεχαν οι δαίμονες,αλλά ούτε και ο Άδης πλέον στις τιμωρίες.

Σταματούσαν οι τιμωρίες!

Σταματούσε η οργή! Σταματούσε το κακό! Όπου περνούσε η Παναγία, γαλήνευε αμέσως ο Άδης,λες και γινόταν παράδεισος αμέσως,φωτίστηκαν όλα,πλην ενός σημείου. Εκείνο το σημείο,ήταν τόσο πυκνό το σκοτάδι, που δεν ήθελε να φέξει. Αυτό έκανε εντύπωση στην Παναγία και ρώτησε πώς λέγεται αυτό το σημείο του Άδη; Και της λένε οι Άγγελοι Κυρίου, ότι φτάσαμε στον πάτο του Άδη, δεν υπάρχει κατώτερο στρώμα και το μέρος αυτό ονομάζεται αφάνεια.Και γονάτισε σε εκείνο το σημείο και ζήτησε να δει ποιοί άνθρωποι και για ποιούς λόγους βρίσκονταν εκεί. Η προσευχή της Παναγίας εισακούστηκε και οι Άγγελοι της αποκάλυψαν, ότι σε εκείνο το μέρος κολάζονται οι μοναχοί και οι κληρικοί, αλλά και οι πρεσβυτέρες που δεν κράτησαν τη θέση τους πορνεύοντας και όλοι οι αιρεσιάρχες, διότι έγιναν η αιτία να κολάζονται συνεχώς, μέχρι Δευτέρας Παρουσίας, πολλοί άνθρωποι.Για παράδειγμα ο Μωάμεθ, έγινε πρόξενος να κολαστούν,αλλά και να κολάζονται εξαιτίας του ισλαμισμού πολλοί άνθρωποι.Η Παναγία πόνεσε τόσο πολύ βλέποντας στον Άδη, όλες εκείνες τις ψυχές, που ζήτησε μία χάρη από το Χριστό, να βρουν όλες αυτές οι ψυχές, κάποια ''άνεση'' μέχρι την Δευτέρα Παρουσία,διότι η Παναγία είναι φιλόστοργη Μητέρα όλου του κόσμου, σεσωσμένων και μη.

Και ο Χριστός ικανοποίησε το αίτημα της Παναγίας λέγοντας, ότι θα δίνει στις ψυχές αυτές, από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή, κάποια άνεση και παρηγοριά.

Και τότε παρακάλεσε τον Πατέρα της τον ουράνιο να την αφήσει με όλα τα αδελφάκια της από τον ουρανό, τους Αγίους,να είναι στη γη για να αγωνίζεται για τα σπλάχνα Του εδώ και να τα βοηθάει να μην πάει κανένα στην κόλαση, κανένα μα κανένα!

**Γι’ αυτό να έχουμε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας μα περισσότερο στην Παναγία μας,γιατί όλοι οι Άγιοι είναι ''δούλοι'' του Χριστού, ενώ η Θεοτόκος είναι η βασίλισσα του Ουρανού και της γης και παρακαλεί τον φιλεύσπλαχνο Χριστό, για τις αμαρτίες μας. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).

Πώς αντιδράμε όταν ακούμε ανθρώπους να βρίζουν τα θεία;

 

Είναι δύσκολη και λεπτή κατάσταση. Μένουμε αμέτοχοι;

Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε την οικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεται άδικα;

Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι’ αυτό.

– Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;

– Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες.

Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».

Θυμάμαι, μία άλλη φορά, όταν ταξίδευα με το λεωφορείο από την Αθήνα για τα Γιάννενα, ήταν ένας που δεν σταμάτησε σε όλο τον δρόμο να κατηγορεί έναν μητροπολίτη που είχε δημιουργήσει τότε κάτι προβλήματα.

Του είπα κανα-δυό κουβέντες και μετά έκανα ευχή. Εκείνος συνέχιζε. Όταν φθάσαμε στα Γιάννενα και κατεβήκαμε, τον πήρα λίγο παράμερα και του λέω: «Με γνωρίζεις ποιος είμαι;».

«Όχι», μου λέει. «Πώς τότε κάθεσαι και λες τέτοια πράγματα; Εγώ μπορεί να είμαι πολύ χειρότερος από τον τάδε που βρίζεις, μπορεί όμως να είμαι και ένας άγιος. Πώς κάθεσαι εσύ και λες μπροστά μου πράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα κάνουν ούτε και οι κοσμικοί άνθρωποι; Κοίταξε να διορθωθείς, γιατί θα φας σκαμπίλι δυνατό από τον Θεό – για το καλό σου φυσικά». Τον είδα μετά, άρχισε να τρέμει. Άλλα και οι άλλοι κατάλαβαν, όπως είδα από μία αναταραχή που δημιουργήθηκε.

– Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.

Μία φορά που έβγαινα από το Άγιον Όρος, συνάντησα στο καράβι και έναν που είχε φύγει ο καημένος από το Ψυχιατρείο και είχε έρθει στο Όρος. Φώναζε και έβριζε συνέχεια όλους τους μεγάλους, τους κυβερνήτες, τους γιατρούς… «Τόσα χρόνια, έλεγε, με τάραξαν στα ηλεκτροσόκ και στα χάπια. Εσείς περνάτε καλά. Έχετε την καλοπέραση σας, τα αυτοκίνητα σας.

Έμενα από δώδεκα χρονών η μάνα μου μ’ έστειλε σ’ ένα νησί. Είκοσι πέντε χρόνια γυρίζω από τρελλοκομείο σε τρελλοκομείο». Έβριζε όλα τα κόμματα και μετά άρχισε να βρίζει Χριστό και Παναγία. Σηκώνομαι επάνω, «πάψε, του λέω· δεν υπάρχει καμμιά αρχή εδώ μέσα;». Θίχθηκε, φαίνεται, ο συνοδός του – πρέπει να ήταν χωροφύλακας – και τον σύμμασε λίγο. Είχε πει όλο το πρόβλημα του φωνάζοντας και βρίζοντας. Τον πόνεσα. Μετά ήρθε, μου φίλησε το χέρι. Τον φίλησα. Είχε δίκαιο. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε το μερίδιο μας. Ήμουν και εγώ αιτία που έβριζε ο καημένος. Αν είχα πνευματική κατάσταση, θα τον είχα κάνει καλά.

– Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ!

Σού λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία!». Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμη και όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!

Ήρθε ένα παιδί στο Καλύβι που κούτσαινε, άλλα λαμποκοπούσε το προσωπάκι του. Λέω: «Κάτι γίνεται εδώ, για να λάμπει έτσι η θεία Χάρις!». Τον ρώτησα «τι κάνεις κ.λπ.» και μου είπε τι συνέβη.

Κάποιος, ένα θηρίο μέχρι εκεί πάνω, έβριζε τον Χριστό και την Παναγία και το παιδί όρμησε επάνω του, για να σταματήσει. Εκείνος το έβαλε κάτω, το τσαλαπάτησε, του σακάτεψε τα πόδια, και μετά το καημένο κούτσαινε. Ομολογητής! Τι τράβηξαν οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες!

Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής που ωνομαζόταν Αγαθόνικος.

Αυτός είχε διδαχθή, ακόμη από την παιδική του ηλικία, να λέγη μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, τον ύμνο αυτό:

«Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού. Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών».

Αργότερα έκανε μια ζωή με πολλές φροντίδες και έλεγε σπανιώτερα αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά σιγά έπαυσε να τον λέγη.

Ο Θεός όμως, ο Οποίος δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, έστειλε στο σπίτι του έναν ερημίτη από την Θηβαίδα για να τον ελέγξη διότι εξέχασε αυτόν τον ύμνο της Κυρίας Θεοτόκου.

Ο Αγαθόνικος απήντησε στον ερημίτη μοναχό ότι έπαυσε να τον λέγη, διότι, παρότι τον έλεγε για πολλά χρόνια, όμως δεν ευρήκε καμμία ωφέλεια.

Τότε ο ερημίτης του είπε:

«Φέρε στον νού σου τυφλέ και αχάριστε, πόσες φορές σε εβοήθησε αυτή η δοξολογική προσευχή και σε έσωσε από διάφορους πειρασμούς!

Θυμήσου, όταν ήσουν ακόμη παιδί, πως λυτρώθηκες από πνιγμό κατά έμας θαυμαστό τρόπο!

Ενθυμήσου, όταν σε εκτύπησαν πολλοί γείτονες σε μία λακκούβα που είχες πέσει κι όμως έμεινες ατραυμάτιστος!

Θυμήσου ακόμη, όταν ταξίδευες κάποτε με κάποιον φίλον σου, επέσατε και οι δυό σας από την καρότσα!

Αυτός έσπασε το πόδι του και συ δεν έπαθες τίποτε.

Δεν γνωρίζεις ότι ο φίλος σου είναι κάτω αδύνατος από μία ασθένεια, ενώ εσύ είσαι υγιής και δεν αισθάνεσαι κανένα πόνο;

Καί, όταν του έφερε στην μνήμη όλα αυτά τα θαυμαστά έργα, στο τέλος του είπε:

«Να ξέρης ότι όλες αυτές οι δυστυχίες και ατυχίες που ήλθαν στην ζωήν σου, απομακρύνθηκαν από την θεία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, χάρις στην μικρή σου αυτή δοξολογική προσευχή, την οποίαν έλεγες κάθε ημέρα ενώπιόν της.

Δώσε λοιπόν προσοχή και συνέχιζε να προσεύχεσαι και στο μέλλον με την προσευχή αυτή και η Μητέρα του Κυρίου μας δεν θα σε εγκαταλείψη ποτέ».

Έτσι κατάλαβε ο Αγαθόνικος και δεν άφησε πάλι αυτή την προσευχή.

Ούτε εμείς να μην αφήνουμε να περνά μία ημέρα χωρίς να προσευχηθούμε μ᾿ αυτή την προσευχή μπροστά στην Κυρία Θεοτόκο κι έτσι θα φυλαγώμεθα από πολλές δοκιμασίες και πειρασμούς στην ζωή μας.

Μοιράστε καλοσύνη και χαμόγελα, θα σας επιστραφούνε. - Η φύση μας διδάσκει πολλά.

 

Τα ηλιοτρόπια είναι γνωστό ότι γυρίζουν προς τον ήλιο.

Τι συμβαίνει όμως τις συννεφιασμένες και βροχερές μέρες που ο ήλιος έχει  σύννεφα; Γυρίζει το ένα στο άλλο για να μοιραστούν την ενέργειά τους.

Η φύση είναι εκπληκτική! Φανταστείτε να το εφαρμόζαμε αυτό στη ζωή μας. Οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι μερικές φορές παθαίνουν κατάθλιψη. Τι θα λέγατε να ακολουθήσετε το παράδειγμα των όμορφων ηλιοτρόπιων; Υποστηρίζοντας  ο ένας τον άλλον να του δώσετε δύναμη.

Η φύση μας διδάσκει πολλά.

Μοιράστε καλοσύνη και χαμόγελα, θα σας επιστραφούνε

Σε κάθε δύσκολη περίοδο δεν παρασύρονται όλοι. Ο Θεός διατηρεί μια ζύμη για τις επόμενες γενιές.

 Σε κάθε δύσκολη περίοδο δεν παρασύρονται όλοι. Ο Θεός διατηρεί μια ζύμη για τις επόμενες γενιές.

Οι Κομμουνιστές δούλεψαν εβδομήντα πέντε χρόνια  και κράτησαν εβδομήντα πέντε χρόνια, πάλι τρεις γενιές.

Οι Σιωνιστές πόσα χρόνια έχουν που δουλεύουν, αλλά ούτε επτά χρόνια δεν θα κρατήσουν.

Θα δούμε φοβερά γεγονότα.  Θα δοθούν πολλές πνευματικές μάχες.

Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο, και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι.

Ο Θεός, ας αξιοποιήσει το κακό σε καλό, σαν καλός Θεός.

Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους.

Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό.

Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μη στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα…

Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια, με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά.

Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη.

Θα γίνουν έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία που θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός».

Πόσο ο Θεός μας αγαπά!

Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού του χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.

-«Γέροντα οργώνει ο διάβολος»!

-Και ο χαριτωμένος Γέροντας ανταπαντούσε:

«Δε βαριέσαι παιδάκι μου,

θα βρει έτοιμα να σπείρει ο Χριστός»!

Πόσο ο Θεός μας αγαπά!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων Κατήχηση ΙΗ´

 ''Κάνε μου τή χάρη νά προσέξεις στό θέμα τῆς δικαιοσύνης καί μάλιστα σκέψου καλά τί συμβαίνει σέ σένα τόν ἴδιο σχετικά μ᾿ αὐτό τό ζήτημα. ῎Ας ὑποθέσουμε ὅτι ἔχεις ὑπηρέτες. Κι ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτούς εἶναι καλοί, ἄλλοι ὅμως κακοί. Εἶναι ἑπόμενο νά τιμᾶς τούς καλούς καί νά τιμωρεῖς τούς κακούς. Καί στήν περίπτωση πού εἶσαι δικαστής ἐπαινεῖς τούς ἀγαθούς καί τιμωρεῖς τούς παράνομους. ᾿Εσύ λοιπόν πού εἶσαι ἄνθρωπος θνητός κρατᾶς τή δικαιοσύνη καί ὁ Θεός, πού εἶναι αἰώνιος καί Μόνος Βασιλιάς ὁλόκληρου τοῦ κόσμου, δέν θά κρίνει δίκαια καί δέν θά ἀνταποδώσει, κατά τά ἔργα τοῦ καθενός, μέ δικαιοσύνη; ῎Αν αὐτό ὅμως τό ἀρνηθεῖς, θά πέσεις σέ ἀσέβεια. Γι᾿ αὐτό, πρόσεξε πολύ σ᾿ αὐτά πού σοῦ λέω. Πολλοί φονιάδες πέθαναν ἀπό φυσικό θάνατο στό κρεβάτι τους, χωρίς νά τιμωρηθοῦν γιά τά ἐγκλήματά τους. Ποῦ λοιπόν βρίσκεται ἐδῶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ; Πολλές φορές μάλιστα, κάποιος πού φόνευσε πενήντα ἀνθρώπους, ἀποκεφαλίζεται μιά φορά. Ποῦ λοιπόν θά λάβει τήν τιμωρία, γιά τούς ἄλλους σαράντα ἐννέα φόνους; ῎Αν λοιπόν πεῖς δέν ὑπάρχει στήν ἄλλη ζωή κρίση καί ἀνταπόδοση, κατηγορεῖς γιά ἄδικο τόν Θεό.''

Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές.

 

Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.

Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ΄αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού...

Γέροντας Θαδδαίος Βιτόβνιτσας

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, περικοπή για τον χορτασμό των 5000.

 

''Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.''

(Ματθ. ιδ´ 14 - 22)

Οι πέντε άρτοι σημαίνουν τις πέντε αισθήσεις· κι οι πέντε αισθήσεις αντιπροσωπεύουν όλο το σώμα.

Το ψάρι σημαίνει τη ζωή.

Τους πρώτες αιώνες της χριστιανικής ζωής το Χριστό τον απεικόνιζαν με τη μορφή ψαριού.

Το σύμβολο αυτό μπορεί να το δει ακόμα και σήμερα κανείς στις αρχαίες χριστιανικές κατακόμβες.

Απ’ αυτήν την άποψη, ο Χριστός έδωσε το σώμα και τη ζωή Του στους ανθρώπους για να τραφούν.

Και γιατί ήταν δύο τα ψάρια;

Επειδή ό Κύριος έδωσε και δίνει τον εαυτό Του θυσία όσο διάστημα κράτησε η επίγεια διαδρομή Του, όσο και στην Εκκλησία μετά την Ανάστασή Του, ως τη σημερινή μέρα.

Ποιά σημασία έχει το γεγονός ότι έκοψε μόνος του τους άρτους;

Αυτό σημαίνει πως Εκείνος, με την ελεύθερη βούλησή Του, παραδόθηκε να θυσιαστεί για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Γιατί έδωσε τα ψωμιά και τα ψάρια στους Αποστόλους, για να τα μοιράσουν αυτοί μετά στο λαό;

Επειδή εκείνοι ήταν που έπρεπε να μεταφέρουν το Χριστό σ’ ολόκληρο τον κόσμο και να τον δώσουν στους ανθρώπους και τα έθνη ως τροφή ζωής.

Λίγο όμως πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο ένα αξιοθαύμαστο γεγονός έζησε πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα ο διάκος του, ο Άγιος Τριφύλλιος καθώς ταξίδευαν προς την Νίκαια.

 Λίγο όμως πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο ένα αξιοθαύμαστο γεγονός έζησε πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα ο διάκος του, ο Άγιος Τριφύλλιος καθώς ταξίδευαν προς την Νίκαια.

Καθώς τους έπιασε το σούρουπο σταματήσανε ο Άγιος Σπυρίδωνας και ο Τριφύλλιος να διανυκτερεύσουν.

Ο Τριφύλλιος δένει τα δύο άλογα και πέφτουν να ξεκουραστούν. Τό πρωί ο Άγιος Σπυρίδωνας είπε στον διάκονό του, Τριφύλλιο:

-Πήγαινε παιδί μου, φέρε τα άλογα και τον σανό τους, τώρα που είναι πρωί να ξεκινήσουμε για τό μεγάλο ταξίδι μας. Ήταν δύο ώρες περίπου πρίν ξημερώσει. Πήγε στον σταύλο καί βρήκε τα ζώα σκοτωμένα.

-Πάτερα μου, γέροντά μου, αλλοίμονό μας, κακοί άνθρωποι σκότωσαν τα άλογα μας, έτρεξε προς τον γέροντά του αναφωνώντας. Και ο Γέροντας Άγιος Σπυρίδων γυρνάει και του λέγει, του Τριφυλλίου

- Αυτοί οι αρειανοί τό έκαμαν αυτό το έργο για να μην πάμε στη σύνοδο.

Πήγαινε καί βάλε τό κεφάλι τους στην θέση του σώματός τους καί έρχομαι κι εγώ. Ακόμη δεν είχε ξημερώσει.

Ο άγιος Τριφύλλιος, επειδή ήταν ακόμη σκοτάδι, τοποθέτησε τό λευκό κεφάλι στο σκουρόχρωμο άλογο και το σκουρόχρωμο κεφάλι στο άσπρο άλογο.

Όταν έφθασε και ο άγιος Σπυρίδων εκεί, τον ρώτησε:

-Παιδί μου, έκαμες αυτό που σου είπα;

-Τα έβαλα, Πάτερ.

-Που είναι;

-Να, εδώ.

Ἦταν όμως σκοτάδι και δεν έβλεπε τι είχε κάνει προηγουμένως ο διάκος.

Τότε ό Άγιος λέγει

-Να είσαι δεδοξασμένος Κύριε, Εσύ πού έδωσες ζωή σε ολόκληρη την κτίσι τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Αμέσως τά άλογα αναστήθηκαν καί κλωτσούσαν το ένα το αλλο από το ξαφνιασμα τους στην επαναφορά της ζωής. Δεν είχε δει ότι είχε κάμει λάθος ή μπορεί ο θεός να το επέτρεψε προκειμένου να φανερωθεί το θαύμα αυτό στα μάτια όλων αλλά και στα μάτια αυτών που έβλαψαν τα ζώα αυτά.

Λίγο μετά που το φως ξεπρόβαλε σιγά σιγά είπε στον Γέροντά του:

-Γέροντα, έκαμα κάποιο λάθος. Έβαλα κοντά το κεφάλι του άσπρου αλόγου στο σκουρόχρωμο άλογο και το ἀντίθετο.

-Εεε άφησε τα αυτά, παιδί μου, έτσι ήθελε ο Θεός! Άϊντε, ξεκινάμε με του Χριστού μας τήν εὐλογία.

Καί καθώς επήγαιναν, ἐξημέρωσε τελείως . Οι Ἀρειανοί είδαν το σκουρόχρωμο κεφάλι κολλημένο στο άσπρο άλογο και το άσπρο κεφάλι στο σκούρο άλογο και παραξενεύθηκαν. Έλεγαν μεταξύ τους γεμάτοι απορία:

-Ἰδού, κόψατε τό κεφάλι τού αλόγου; Ποιού ἀλόγου;

-Ναί, ναί, τά ἐκόψαμε.

-Αλλά κοιτάξτε μπροστά σας τα άλογα! Πώς αναστήθηκαν;

-Αυτός ο Επίσκοπος τα ανέστησε. Όταν έλθει στην σύνοδο, θα μάς κάνη σκόνη. Είναι μέγας θαυματουργός Άγιος!

Αυτό είναι ένα από τα πολυάριθμα θαύματα που έζησε πλάι στον διδάσκαλο του μα σίγουρα δεν γνωρίζουμε όλα τα θαύματα τα οποία έζησε αλλά ούτε και αυτά τα οποία μεσσίτευσε προς τον πανάγαθο Θεό.

Ο άγιος Τριφύλλιος αργότερα έγινε ο πρώτος επίσκοπος της Λευκωσίας, Λήδρας όπως την ονόμαζαν εκείνη την εποχή και είναι πολιούχος Λευκωσίας!!

Τιμάται στις 12 Ιουνίου έξι μήνες πριν τον γέροντα του.