Monday, February 23, 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡIΝΗΣ


Η νηστεία: Η άνοιξη της ζωής μας
Κυριακή της Τυρινής σήμερα, αγαπητοί, και η Εκκλησία μας θυμίζει την εξορία των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Εκείνοι παρέβησαν τη θεϊκή εντολή της νηστείας, έφαγαν από το δένδρο της γνώσεως του κάλου και του κάκου, με την εισήγηση και τη συμβουλή και το βιασμό του Σατανά. Κι από τότε έχασαν τη σχέση αγάπης με τον Κύριο, γέμισαν σκοτάδι και κακό, και μπήκαν στην πορεία του θανάτου και της φθοράς και της άπατης.. Κι ο Κύριος για να αισθανθούν το μεγάλο κακό. το όποιο έκαμαν, τους εξόρισε από τον Παράδεισο. Κι έτσι, ερχόμενοι επάνω στη γη, κατάλαβαν με την πικρή πια εμπειρία το πόσο κακό έκαναν στον εαυτό τους, στο ανθρώπινο γένος και στην πλάση.
Και η Εκκλησία μας, επειδή αύριο αρχίζει η αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, με το άγιο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, μας μπάζει στην ουσία της νηστείας. Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή, που έδωσε ο Θεός στον Παράδεισο. Και τώρα ο ίδιος ο θεάνθρωπος, επάνω στο όρος των Μακαρισμών μας ομιλεί γι' αυτήν.
Η νηστεία ελευθερώνει τον άνθρωπο. Και η νηστεία είναι κυρίως πνευματική και λιγότερο υλική, που χρειάζεται σίγουρα κι αυτή για τους δυναμένους. Μας λέει το Ευαγγέλιο, ο ίδιος δηλαδή ο Χριστός, ότι «εάν συγχωρήσετε τους ανθρώπους θα σας συγχωρήσει κι ο Θεός, Εάν δεν τους συγχωρήσετε, ούτε ο Θεός θα σας συγχωρήσει».

ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ - ΔΙΗΓΗΜΑ


Ο ᾿Αντώνης Μητσάκος ταν σκληρός νθρωπος. Ατό τό κουσα πολλές φορές πό πολλούς. Κακός μως δέν ταν. Κι ατό τό κουσα. Κανέναν ποτέ δέν δίκησε καί ταν καί φιλάνθρωπος. Ενα σωρό νθρωποι, κατά πώς λέγανε, εεργετήθηκαν πό τόν ᾿Αντώνη καί το χρωστοσαν μεγάλη χάρη.Κι μως, ᾿Αντώνης Μητσάκος ταν σκληρός, πολύ σκληρός σ᾿ ποιον το φταιγε. «Δέν μπαίνω στά χωράφια κανενός», λεγε στρίβοντας τό μουστάκι του, «καί δέ θέλω νά μπαίνει κανείς στά δικά μου». Κι ταν λεγε «χωράφια» ννοοσε καθετί πού τόν φοροσε. Μέ τόν πατέρα μου παλιότερα ταν πολύ καλοί φίλοι, μά κάποτε ψυχράθηκαν. Δηλαδή κυρ-Αντώνης ψυχράθηκε, πειδή πατέρας μου τόλμησε σάν φίλος νά τόν συμβουλεύσει νά φήσει τόν Μιχάλη, τόν γιό του, νά σπουδάσει δάσκαλος, πού ταν τό νειρό του καί χι πολιτικός μηχανικός, πού τόν θελε πατέρας του. Τέλος πάντων, ατός καλός -κατά τά λλα- νθρωπος βρέθηκε νά εναι κακιωμένος μέ τό μισό χωριό.

Monday, February 9, 2015

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ, Ο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΧΡΘΡΟΣ

          
   Ὁ χριστιανισμός ἐκπολιτίζει, ἀλλά ὁ πολιτισμός δέν ἐκχριστιανίζει. Θεωροῦμε κατόρθωμα, ὅτι φθάσαμε σέ μηχανές πού «σκέπτονται» καί ἐνεργοῦν σάν «ἄνθρωποι». Ὁ κίνδυνος ὅμως εἶναι, νά καταντήσουν οἱ ἄνθρωποι, νά σκέπτωνται καί νά αἰσθάνωνται σάν μηχανές. Ἤ, μήπως ἤδη ἔχουμε καταντήσει ἔτσι; Διερωτώμεθα...
Τήν ἐποχή μας κατακλύζουν οἱ ''κομπιοῦτερς - μνῆμες''. Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος χωρίς Χριστό, πάσχει κυρίως ἀπό ''κομπιοῦτερ - λήθης''. Δηλαδή, θέλει καί προσπαθεῖ νά ξεχάση τούς φόβους του, τίς ἀνασφάλειές του καί τίς ἐν γένει ἐνοχές του καί ὄχι νά ἀποβάλλη τά πάθη του καί ὅλες τίς συνέπειες ἀπό αὐτά. Ἐνῶ, ὅταν καί ἐάν ζοῦμε κατά Θεόν, θέλουμε, ὄχι νά ξεχάσουμε τά πάθη μας, ἀλλά νά τά θεραπεύσουμε.
 Ταλαίπωρε ἄνθρωπε, ψάξε μέσα σου, ψάξε γιά σένα. Ἀπό σένα πηγάζουν ὅλα, ἀπό τά πάθη σου, ἀπό τόν ἐγωϊσμό σου, ἀπό τίς ζήλειες σου, ἀπό τίς κακίες, τά κόμπλεξ σου καί τόσα ἄλλα. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ἑαυτός.
Μή στάζης δηλητήριο, δέν προξενεῖς τίποτε στούς ἄλλους. Ἐσύ μόνος σου αὐτοδηλητηριάζεσαι καί αὐτοτιμωρεῖσαι.
Εἶπε Γέρων: «Ὑπάρχουν λάθη, πού τά δικαιολογῶ καί πάθη πού τά συγχωρῶ, εἶναι τά δικά μου». Ἐγωισμός, ὑπερηφάνεια, πλεονεξία, φιλαυτία, αὐταρέσκεια κ.λ.π.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ἀντί νά ἀγωνίζωνται πῶς θά ζήσουν κατά Θεόν, ἀπεραντολογοῦν σέ σχολαστικές  συζητήσεις περί Θεοῦ καί Ἁγίων.  Ἄν τύχη καί δοῦν δύο πόρτες, πού στή μία εἶναι γραμμένο ''παράδεισος'' καί στήν ἄλλη ''Διάλεξις περί Παραδείσου'' θά προτιμήσουν νά μποῦν στήν δεύτερη πόρτα....
Μέ τίς ἀτέρμονες δογματικές συζητήσεις, ἐκζητήσεις καί ἐκκλησιολογικές φιλονεικίες ἐπιχειροῦμε νά μποῦμε στά οἰκογενειακά τοῦ Θεοῦ. Καί τό μόνο πού καταφέρομε εἶναι νά μένωμε, δυστυχῶς, ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.
Ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ὅλοι εἴμαστε, ἀναμφισβήτητα, παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πόσοι ἀπό μᾶς βρίσκονται στό σπίτι τοῦ Πατέρα τους»;

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος
Πηγή: Ἐδῶ