Μην κλαις για τον Χριστό!

Κλάψε για σένα και για μένα. Δάκρυσε και συντρίψου που προσεγγίζεις την πίστη σου στον Χριστό επιπόλαια, ρηχά και έκτακτα.

Μην κλαις για τον Χριστό που ανεβαίνει στον Σταυρό!

Αυτό που κάνει είναι το καμάρι μας. Αυτός, ο Εσταυρωμένος είναι το καύχημά μας, μα και το παράδειγμα ζωής μας.

Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο δάκρυσε για σένα, δάκρυσε στα πόδια Του και άσε εκεί τα λάθη και τις αμαρτίες σου, ζήτησε έλεος και φωτισμό και βάλε αρχή μετανοίας και μυστηριακής ζωής. Πάρε δύναμη να πας σε κάποιον πνευματικό και εκεί να καταθέσεις το σκοτάδι σου ώστε να γεμίσεις πλέον φως Χριστού.

Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο φίλα Τον όχι όπως ο Ιούδας αλλά όπως θα Τον φιλούσε ο Άγιος Ληστής, με μετάνοια και συντριβή, με ελπίδα και πίστη, με απλότητα καρδιάς και αγάπη.

~Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ. Φώτης Κόντογλου

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.

Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄπιστοι. Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ...δὲν δίνανε πίστη στὰ λόγια τοῦ δασκάλου τους ὅποτε τοὺς ἔλεγε πὼς θ᾿ ἀναστηθῆ, μ᾿ ὅλο τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ εἶχαν σ᾿ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του. Καὶ σὰν πήγανε οἱ Μυροφόρες τὴν αὐγὴ στὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ εἴδανε τοὺς δυὸ ἀγγέλους ποὺ τὶς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αὐτὲς πὼς ἀναστήθηκε, τρέξανε νὰ ποῦνε τὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση στοὺς μαθητές, ἐκεῖνοι δὲν πιστέψανε τὰ λόγια τους, ἔχοντας τὴν ἰδέα πὼς ἤτανε φαντασίες: «Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (τρέλα) τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς»...

Βλέπεις καταπάνω σὲ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς μαθητάδες του. Εἶδες μὲ πόση μακροθυμία τὰ ὑπόμεινε ὅλα; ...Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ, ἴσαμε σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μ᾿ ἕνα τοῖχο παγωμένον, τὸν τοῖχο τῆς ἀπιστίας. Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη του καὶ μᾶς καλεῖ κ᾿ ἐμεῖς τὸν ἀρνιόμαστε. Μᾶς δείχνει τὰ τρυπημένα χέρια του καὶ τὰ πόδια του, κ᾿ ἐμεῖς λέμε πὼς δὲν τὰ βλέπουμε. Ἐμεῖς ψάχνουμε νὰ βροῦμε στηρίγματα στὴν ἀπιστία μας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, ποὺ τὸν λέμε Φιλοσοφία καὶ Ἐπιστήμη. Ἡ λέξη Ἀνάσταση δὲν χωρᾶ μέσα στὰ βιβλία τῆς γνώσης μας... Γιατὶ «ἡ γνώση τούτου τοῦ κόσμου, δὲ μπορεῖ νὰ γνωρίσει ἄλλο τίποτα, παρεκτὸς ἀπὸ ἕνα πλῆθος λογισμούς, ὄχι ὅμως ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζεται μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς διάνοιας».

Κυριακή του Πάσχα

Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία του κόσμου. Η ημέρα του Αγίου Πάσχα, η «κλητή καί άγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία», είναι «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων». Της εορτής αυτής προεόρτια είναι κυρίως η Μεγάλη Εβδομάδα και ιδιαίτερα η Μεγάλη Παρασκευή και το Μέγα Σάββατο και μεθεόρτια ολόκληρος η περίοδος μέχρι της Αναλήψεως και Ιδιαίτερα η Διακαινήσιμη Εβδομάδα.
Η Ακολουθία της Κυριακής του Πάσχα τελείται τα μεσάνυχτα, μετά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, όταν επανέλθουν στον Ναόν Κλήρος και Λαός. Είναι η ωραιότερη Ακολουθία του χρόνου και την απολαμβάνουν όσοι συνηθίζουν να παραμένουν στους Ναούς μετά το «Χριστός Ανέστη». Στο τέλος τής Θείας Λειτουργίας αναγιγνώσκεται και ο θαυμάσιος Κατηχητικός Λόγος του Αγίου Χρυσοστόμου πού είναι προετοιμασία της Θείας Κοινωνίας. Πολλοί νηστεύουν για να κοινωνήσουν. Εκτός όμως από την νηστεία είναι απαραίτητη και η εξομολόγηση. Το Μυστήριον της Μετανοίας- Εξομολογήσεως θέλει τον χριστιανό καλά προετοιμασμένο πριν φθάσει στο Μυστήριο, μετανοημένο για τις αμαρτίες του και αποφασισμένο να αλλάξει τρόπο ζωής, τολμηρό και ελεύθερο για να πει στον πνευματικό του ΟΛΕΣ τις αμαρτίες του.
Όσοι τηρούν ακριβώς τις νη¬στείες του έτους, όπως τις καθορί¬ζει σήμερα η Εκκλησία δεν είναι απαραίτητο να κάνουν άλλη νηστεία πριν από την Θεία Μετάληψη, αλλά μπορούν, αν θέλουν, να κοινωνούν νηστεύοντας μόνον την παραμονή για καλύτερη δυνατή προετοιμασία. Όσοι δεν τηρούν τις νηστείες του έτους για οποιονδήποτε λόγο η τις τηρούν με διαφορετικό τυπικό από το της Εκκλησίας, να τον πνευματικό τους, ο όποιος θα τους καθορίζει τις ημέρες νηστείας πριν από την Θεία
Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης». Στην Ακολουθία αυτή αναγιγνώσκεται το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες. Έτσι υπερτονίζεται ο κοσμοϊστορικός και χαρακτήρας του γεγονότος της Αναστάσεως του Κυρίου μας.
Το Πάσχα των Χριστιανών είναι ημέρα εξόδου μας από την χώρα του θανάτου και από την τυραννία του διαβόλου και αποτινάξεως του ζυγού της αμαρτίας.
π. Γεώργιος Σ. Κουγιουμτζόγλου

Τα χέρια αυτά

« ΄ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΟ ΜΑΛΑΟΥΙ»

                                          

Μπλαντάϊαρ, 5/4/ 2019

                Αγαπημένοι μας αδελφοί στη Ελλάδα, σας γράφουμε από το μακρινό Μαλάουι με  την ευχή  του επισκόπου μας κ. Φωτίου για ένα θέμα πολύ καυτό, ένα θέμα που κρύβει πολύ πόνο μέσα του.

                Σε αυτή την τριτοκοσμική χώρα που ζούμε, που η πρόοδος και η βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας της ζωής δεν είναι αξίες αυτονόητες για όλους, παρατηρείται ένα λυπηρό, κακό και απάνθρωπο φαινόμενο. Οι άστεγοι στο Μαλάουι αδελφοί μας, είναι ένα θέμα από πάντοτε ανοιχτό, που χρειάζεται επίλυση, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει δυστυχώς αυξηθεί αντί να μειώνεται.

                Οι άστεγοι εδώ είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μπορείς να βρεις ανθρώπους ηλικιωμένους, γεροντάκια ή γριούλες, που μέσα στα γεράματα και τις αρρώστιες τους σηκώνουν και τον σταυρό της αστεγίας. Ή μπορείς να βρεις νέους και παιδιά που κοιμούνται στους δρόμους, μη έχοντας πού αλλού να πάνε. Ή ακόμη και ολόκληρες οικογένειες που χάσανε τα σπίτια τους, όταν γκρεμίστηκαν στις τελευταίες πάρα πολύ δυνατές βροχές που έπληξαν κάθε λασποκαλύβα και διέλυσαν στην κυριολεξία πάρα πολλά σπιτικά. Είναι πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που κατάγονται από χωριά και έχουν ξεμείνει στην πόλη όπου τους συναντούμε για διάφορους λόγους (άλλοι ήρθαν για το νοσοκομείο από πολύ μακρινά χωριά, άλλοι χάσανε την δουλειά τους, άλλοι αναλώθηκαν  σε πειρασμούς της πόλης) , και απένταροι πια και άγνωστοι από προσώπου γης,  μη μπορώντας να συγκεντρώσουν το απαραίτητο ποσό για να επιστρέψουν, στα χωριά τους, περιφέρονται άσκοπα και διαβιούν σε απάνθρωπες συνθήκες.

Να προσέχουν οι μάνες τι βγάζουν από το στόμα τους.

Ήταν μια μάνα κάποτε και βράδυ - πρωί τα είχε με τον γιο της, ο γιος πάντα άτακτος και δεν την έδινε σημασία η μάνα συνέχεια του έλεγε "στο διάβολο να πας και να μην ξαναγυρίσεις" αυτό γινόταν κάθε μέρα. Μια μέρα το παιδί πείρε ένα μηχανάκι, όταν τον είδε η μάνα άρχισε πάλι να τον βλαστημάει. Το παιδί έφυγε μια βόλτα με το μηχανάκι και κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι, το σηκώνει η μάνα και της λένε πως ο γιος σας είχε ένα δυστύχημα και πρέπει να έρθετε από το νοσοκομείο, εκεί της λένε πως ο γιος σας έχει πεθάνει. Η μάνα τα χάνει και χτυπάει το κεφάλι της, είναι απαρηγόρητη. Γίνεται η κηδεία και μετά από λίγες μέρες βλέπει το παιδί της μέσα σε φωτιές να της φωνάζει και να της λέει... "μάνα.... Αχ.. Μάνα μου, με έκαψες εκεί που με έστειλες" η μάνα τότε ξύπνησε από τον ύπνο και θυμήθηκε πως όταν ζούσε ο γιος στης κάθε μέρα τον έστελνε στον διάβολο!!!!

Για σένα, με αγάπη!

"Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ. Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις να φέρει ο,τι να' ναι. Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις. Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου. Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου. Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να χαμογελάς.  Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20 λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια. Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’ χουν. Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα.      

Μια φτωχιά χήρα, που επαιτούσε από σπίτι σε σπίτι, χτύπησε κάποτε και την πόρτα ενός πολύ πλουσίου.

Μια φτωχιά χήρα, που επαιτούσε από σπίτι σε σπίτι, χτύπησε κάποτε και την πόρτα ενός πολύ πλουσίου. Της άνοιξε ο πλούσιος και η χήρα του είπε:

- Με συγχωρείτε, είμαι χήρα και άρρωστη! Έχω και 3 παιδιά. Αν νομίζετε και μπορείτε, βοηθείστε με, σας παρακαλώ...! Ο πλούσιος έψαξε να της δώσει κάτι, αλλά δεν βρήκε τίποτα.

- Με συγχωρείτε, της είπε, αλλά δεν κρατώ τίποτα στο σπίτι. Η χήρα τον ευχαρίστησε και πήγε να φύγει, όταν ο πλούσιος της είπε:

- Περίμενε! Πήγε μέσα στο γραφείο του και πήρε μία επιταγή, την συμπλήρωσε και δίνοντάς την, της είπε:

- Πάνε σε οποιαδήποτε τράπεζα με αυτήν την επιταγή, για να εισπράξεις το ποσό. Η χήρα ήταν αγράμματη (δεν γνώριζε από επιταγές), πήρε την επιταγή και είπε μέσα της:

- Με κορόϊδεψε, με έδωσε ένα απλό χαρτί. Οι μέρες περνούσαν και αυτήν δεν πήγαινε στην τράπεζα, διότι ντρεπόταν και φοβόταν, νομίζοντας, ότι το χαρτί που της έδωσε ο πλούσιος, ήταν κάτι το ψεύτικο. Μία μέρα τόλμησε και το έδειξε σε μία φίλη της και εκείνη της είπε:

- Αυτό το χαρτί που κρατάς, είναι μία επιταγή για την τράπεζα. Πάνε να δεις. Τότε η χήρα αναθάρρεψε και πήγε στην τράπεζα. Εκεί αφού ρώτησε, πήγε στον ταμία να την εξυπηρετήσει. Μόλις το είδε ο ταμίας, της είπε, ότι είναι να εισπράξει 50 χρυσές λίρες! Εκείνη εξεπλάγη, διότι ήταν μεγάλο το ποσό. Κάποιο λάθος θα έκανε ο άνθρωπος, σκέφτηκε και έτσι ζήτησε να πάρει πίσω την επιταγή, χωρίς να την εξαργυρώσει. Την πήρε λοιπόν και την πήγε κατευθείαν, στο σπίτι του πλουσίου και του είπε:

- Με συγχωρείτε, αλλά είναι πολλά τα λεφτά που γράψατε στην επιταγή. Εγώ δεν αξίζω τόσα λεφτά! Και σκέφτηκα, ότι θα κάνατε λάθος. Μόλις το άκουσε αυτό ο πλούσιος, της είπε:

- Πράγματι έκανα λάθος! Πήρε την επιταγή και συμπλήρωσε πίσω από το 50 ένα μηδενικό και οι 50 χρυσές λίρες έγιναν 500! Της την έδωσε και της είπε:

- Πήγαινε τώρα στην τράπεζα και γνώριζε, ότι δεν έχω κάνει λάθος! Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ταπεινώσεως! Αν άνθρωπος ενεργεί έτσι σε έναν ταπεινό συνάνθρωπο, σκεφθείτε ο Θεός τι προσφέρει στους ταπεινούς...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Βλέπετε, το να ελέγχουμε κάτι που δεν είναι σωστό, είναι η εντολή του αποστόλου Παύλου.

Βλέπετε, το να ελέγχουμε κάτι που δεν είναι σωστό, είναι η εντολή του αποστόλου Παύλου. Όχι μόνο δεν πρέπει να έχουμε καμία συμμετοχή στα έργα του σκότους, αλλά και να τα ελέγχουμε. Δεν μας επιτρέπεται να προσπερνάμε με αδιαφορία και σιωπή την κακία και την ασέβεια, αλλά πρέπει να τα ελέγχουμε. Κάθε φορά που ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τον έλεγε, επειδή ήθελε να ελέγξει την κακία. Δεν προσέβαλλε την αξιοπρέπεια εκείνων των ανθρώπων τους οποίους ονόμαζε αλεπούδες ή ακόμα και γεννήματα εχιδνών. Ήθελε μόνο να ελέγξει το ψέμα που είχαν μέσα τους, διότι η υποκρισία είναι ένα είδος ψέματος και ο πατέρας του ψεύδους είναι ο διάβολος.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν μπορούσε να μην ελέγχει το ψέμα και την υποκρισία. Πάντα τα έλεγχε και πολύ έντονα. Διότι υπάρχει οργή που είναι θεία και μία τέτοια οργή είναι εντολή του Θεού. Αυτή η οργή πρέπει να ανάβει μέσα μας κάθε φορά, όταν βλέπουμε πως προσβάλλουν ιερό και όσιο. Τέτοια οργή ανάγκασε τον μεγάλο ιεράρχη και θαυματουργό, τον άγιο Νικόλαο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο να χαστουκίσει τον Άρειο.

Πρέπει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον, όταν βλέπουμε κάποια σφάλματα;

 Υπάρχει διαφορά, όταν βρίζει κανείς ή όταν ελέγχει κάποιον;

Ίσως μερικοί από σας, που διαβάζουν την Αγία Γραφή, προβληματίζονται, όταν βλέπουν πως ο Κύριος ενώ μας απαγορεύει να λέμε τον πλησίον μας «ανόητε» και «ηλίθιε», και αυτός που το κάνει, σύμφωνα με το λόγο Του, είναι ένοχος της φωτιάς της κολάσεως.

Ενώ λοιπόν λέει αυτά, ο Ίδιος πολλές φορές χρησιμοποιεί σκληρά λόγια για κάποιους ανθρώπους, όπως στην περίπτωση του αρχισυναγώγου, στον οποίον είπε· «υποκριτά». Επίσης πολλές φορές έλεγε υποκριτές τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Αυτούς έλεγε ακόμα· «όφεις, γεννήματα εχιδνών» (Μτθ. κγ΄, 33).

Μια φορά, όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν στην Ιουδαία, Τον προειδοποίησαν ότι ο Ηρώδης θέλει το θάνατό του και Τον συμβούλεψαν όσο γίνεται πιο γρήγορα να φύγει από την Ιουδαία. Και τι απάντησε τότε ο Χριστός; Πολύ ήρεμα είπε το εξής· «Πορευθέντες είπατε τη αλώπεκι ταύτη· ιδού εκβάλλω δαιμόνια και ιάσεις επιτελώ σήμερον και αύριον, και τη τρίτη τελειούμαι» (Λκ, 13, 32). Αλεπού είπε τον Ηρώδη.

Μια φορά ονόμασε «Σατανά» τον μεγαλύτερο απόστολο και τον πιο αγαπητό φίλο του, τον Πέτρο· «ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου ει· ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων» (Μτ. 16, 23).

Γνωρίζετε ότι μερικές φορές ο Κύριος οργιζόταν, δύο φορές έδιωξε εμπόρους από το ναό και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών. Επίσης γνωρίζετε πως μια φορά έφτιαξε μαστίγιο από σκοινιά και έδιωξε από το ναό αυτούς που πουλούσαν εκεί ζώα. Φοβερή ήταν μερικές φορές η οργή του Υιού του Θεού.

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.

Γενικό θέμα του ύμνου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο οποίος πηγάζει από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα, αλλά προχωρεί και σε θεολογική και δογματική ανάλυσή τους.

Οι πρώτοι δώδεκα οίκοι του (Α-Μ) αποτελούν το ιστορικό μέρος. Εκεί εξιστορούνται τα γεγονότα από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μέχρι την Υπαπαντή, ακολουθώντας τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά. Αναφέρεται ο Ευαγγελισμός (Α, Β, Γ, Δ), η επίσκεψη της εγκύου Παρθένου στην Ελισάβετ (Ε), οι αμφιβολίες του Ιωσήφ (Ζ), η προσκύνηση των ποιμένων (Η) και των Μάγων (Θ, Ι, Κ), η Υπαπαντή (Μ) και η φυγή στην Αίγυπτο (Λ), η οποία είναι η μόνη που έχει ως πηγή το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου.

"Ηρωίδα Μάνα..."

Κάποια μέρα ο Θωμάς Έντισον επέστρεψε στο σπίτι του μ’ ένα σημείωμα που του έδωσε ο δάσκαλός του για τη μητέρα του. 

Της το έδωσε λέγοντάς της: 

“Να το δώσεις  στη μητέρα σου”,  μου είπε ο δάσκαλός μου.

Η μητέρα, αφού το διάβασε, βούρκωσε και δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό της. Ξαφνιασμένος ο μικρός Θωμάς ρώτησε τη μητέρα του τι έγραφε το σημείωμα.

Εκείνη  του το διάβασε δυνατά:

«Ο γιος σας είναι ιδιοφυία. Το σχολείο είναι πολύ λίγο γι’ αυτόν. Δεν διαθέτουμε αρκετούς πόρους και καλούς δασκάλους, για να τον εκπαιδεύσουμε. Παρακαλούμε διδάξτε τον εσείς».

Τι συνέβει μετά τον Μυστικό Δείπνο;

Ο Χριστός «εξήλθε» στον Κήπο της Γεσθημανή και μετά ακολούθησε ο Γολγοθάς. Και ήδη μας είχε πει:

« Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων».

Μας στέλνει από την Αγία Τράπεζα -με τη δύναμή του Πνεύματος, ενωμένους σωματικά, πνευματικά και ψυχικά με τον ίδιον- στον κόσμο για να είμαστε η παρουσία Του, να είμαστε ένα ζωντανό μήνυμα, κυρίως όμως να είμαστε η πραγματική παρουσία Του .

Τόσο πραγματική όσο Σώμα και Αίμα Του είναι ο άρτος και ο οίνος μέσα στο Άγιο Ποτήριο.

Το συνειδητοποιούμε;

Anthony Bloom, Μητροπολίτης του Σουρόζ - Του Χριστού ή του κόσμου τούτου;

Γερόντισσα Μακρίνα Πορταριάς

 …Απ’ τη μια να φωνάζει, να λυπεί τον αδελφό, να κατακρίνει και απ’ την άλλη να κοινωνάει είναι φοβερό. Περνάμε και βλέπουμε ένα σκουπιδάκι και το καταφρονούμε.

Να συλλάβουμε στη διάνοια μας ότι εδώ πού πατάμε βαδίζει η Παναγία. Το σπίτι της Παναγίας να το ‘χουμε να λάμπει. Ο μοναχός πρέπει να είναι πολυόμματος.

Αν δεν κάνουμε ότι θέλει ο Θεός κατακρινόμαστε. Αν εξετάσουμε τον εαυτό μας θα δούμε ένα κόσμο καταφρονήσεως, αργολογίας, κατακρίσεως.

Πώς ζητούμε να ‘ρθει η Θεία λαμπρότης, η γλυκύτης, το πυρ της Θεότητος; Πρέπει να τα ζούμε, να τα γευόμαστε εδώ πού είμαστε. Η προσευχή πρέπει να γίνεται με φόβο Θεού. Στην εκκλησία να μην πηγαινοερχόμαστε. Δεν υπάρχει πραγματική αγάπη για το Θεό. Χάνουμε τον χρόνο μας με τις κουβέντες, γι’ αυτό αισθανόμαστε άδειες και ανικανοποίητες, γιατί δεν έχουμε προσευχή. Ο φόβος του Θεού φέρνει εγκράτεια, αγάπη προς τον πλησίον.

- Εγώ δεν νηστεύω, διότι ο παπάς τρώει.

Πολλοί δικαιολογούνται και λένε:

- Εγώ δεν νηστεύω, διότι ο παπάς τρώει.

Και κοιμούνται ξέγνοιαστοι με το δικό τους ''ευαγγέλιο'', νομίζοντας ότι τακτοποιήθηκαν.

Πρώτα-πρώτα δεν ξέρουμε, το λόγο που τρώει ο παπάς.

Αλλά και ο Χριστός έχει διαφωτίσει την περίπτωση αυτή λέγοντας: ''Πάντα ουν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι''. (Ματθ. 23,3) Να μην πράττετε, δηλ. τα έργα εκείνων, που άλλα λένε και δεν εφαρμόζουν εκείνα που λένε.

Τους καθιστά λοιπόν ο Κύριος όλους αναπολόγητους. Και τον παπά θα κρίνει, αν δεν έχει λόγους να καταλύσει και τους άλλους θα κρίνει, που δεν νηστεύουν.

~ Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος

Τη Σαρακοστή συχνά συμβαίνουν πειρασμοί, δοκιμασίες, σκάνδαλα και πτώσεις

Γράφει ο Μακαριστός Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια.

Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του. Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή. Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.

Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομολόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία. Δεν θέλει ο άνθρωπος σήμερα να δώσει κάτι, μόνο να πάρει, δίχως μόχθο και καμία προσωπική θυσία. Φοβάται να δει κατάματα τον εαυτό του. Συστηματικά τον αποφεύγει. Αγωνιά στο εσωτερικό κενό του. Η Σαρακοστή λειτουργεί σαν ακτινογραφικό μηχάνημα, σαν φωτογραφική μηχανή, σαν καθρέφτης. Κατά κάποιο τρόπο τη θεωρούμε αποκρουστική, γιατί θα αποκαλύψει την κρυφή πραγματικότητά μας.

Το πνεύμα της καταναλώσεως, της ευκολίας, του αταπείνωτου φρονήματος δεν αφήνει τον άνθρωπο να απαλλαγεί από πολλά περιττά που έχει γεμίσει η ζωή του. Η Σαρακοστή είναι μια παρέκκλιση και μια ευκαιρία για μεταμόρφωση. Μια ευχή που λέγεται στις ιερές ακολουθίες όλης αυτής της περιόδου πεντακόσιες φορές, του οσίου Εφραίμ του Σύρου, λέει να αφήσουμε το πνεύμα της αργίας, της περιέργειας, της φιλαρχίας και της αργοσχολίας και να αποκτήσουμε σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, υπομονή και αγάπη. Η ωραία και μεστή αυτή προσευχή καταλήγει ζητώντας από τον Θεό: “Δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου”. Να αφήσουμε, δηλαδή, το κουτσομπολιό, την ετεροπαρατήρηση, τη συνεχή αυστηρή κριτική, και να στραφούμε εντός μας, διορθώνοντας τα σφάλματά μας.

Η κλίση σου και η βαθιά επιθυμία σου

Κάποιος μπορεί να θυσιάζεται μια ζωή για άλλους, να βοηθάει φτωχούς, να επισκέπτεται ιδρύματα, να φροντίζει ασθενείς και ταυτόχρονα να ανθεί και να χαίρεται. Επειδή κάνει αυτό που είναι η προσωπική του κλίση, η προσωπική του χαρά και η ευτυχία, το χάρισμά του. Ο άνθρωπος αυτός, όταν φτάσει 90 χρονών, δεν θα μετανιώσει για όσα έκανε. Διότι αυτό είναι η βαθιά επιθυμία της καρδιάς του. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει ζήσει την κλίση του.

Οταν βρεις το χάρισμά σου και το ικανοποιήσεις, και το ποτίσεις, και του επιτρέψεις να ανθήσει και να φανερωθεί, γεμίζεις ευτυχία. Μια ευτυχία για όλη σου τη ζωή. Κι όταν γεράσεις και έρθει η ώρα να φύγεις απ' τον κόσμο αυτό, θα χαίρεσαι όποτε με τη σκέψη σου γυρνάς πίσω. Γιατί θα λες: «Οι ημέρες της ζωής μου δεν πήγαν χαμένες. Εζησα πράγματα που ήθελα να ζήσω. Χάρηκα. Δεν μετανιώνω γι' αυτά που έκανα. Ολα έγιναν με όρεξη, με ζήλο, με κέφι και μεράκι. Είμαι ευτυχής που έζησα όσα έζησα». Και είναι αναγκαίο να καταλάβουμε ότι ο Χριστός μας, ερχόμενος στον κόσμο, θέλησε να ξυπνήσει μέσα μας αυτό ακριβώς. Ποιο; Τον πόθο για προσωπική ζωή και καταξίωση! Είναι στο «θέλω» του Χριστού μας να ακολουθήσει το πλάσμα Του, τον προσωπικό του δρόμο. Να βρει καθένας μας το προσωπικό του χάρισμα και κάλεσμα απ' τον Θεό και να ζήσει τη ζωή του. Καλείσαι απ' τον Χριστό να ζήσεις τη ζωή σου!

Ο Απόστολος Πέτρος ρώτησε τον Χριστό: «Τι θα γίνει με τον Ιωάννη, Κύριε;» Ο Χριστός τότε απάντησε στον Πέτρο: «Τι προς σε;» Δηλαδή: «Εσύ, Πέτρο, ακολούθησέ Με. Ζήσε τη δική σου ζωή. Γιατί ρωτάς για τον Ιωάννη; Τι σε ενδιαφέρει εσένα, Πέτρο, για τον Ιωάννη; Μπορεί Εγώ να θέλω ο Ιωάννης να ζήσει ώσπου να ξανάρθω να ανακρίνω τον κόσμο. Το ερώτημα είναι εσένα τι σε απασχολεί αυτό; Γιατί ασχολείσαι με τη ζωή του άλλου; Εσύ ακολούθησέ Με. Ζήσε τη ζωή σου. Ζήσε την προσωπική σου σχέση με τον Θεό. Επίτρεψε στον Θεό να μπει στη δική σου καρδιά με προσωπικό τρόπο και να ανθήσει το δικό σου χάρισμα. Και ζήσε». Σε άλλη περίπτωση πάλι, όταν ο Χριστός σκόπευε να θεραπεύσει έναν άρρωστο ή παράλυτο ή τυφλό ή ασθενή, έκανε το ίδιο. Το πρώτο που ρωτούσε ήταν: «Θέλεις; Θέλεις να σε κάνω καλά; Το ποθείς; Εχεις όρεξη να ζήσεις; Να χαρείς; Να πορευτείς;» Μερικοί νομίζουν ότι ο Χριστός ήρθε να μας νεκρώσει. Η μόνη νέκρωση που εγκρίνει ο Χριστός στον κόσμο μας είναι η νέκρωση του ψεύδους μας. Ηρθε να νεκρώσει το ψέμα της ζωής και την απάτη της.

Μα όχι την επιθυμία της καρδιάς. Αυτήν ήρθε να ζωντανέψει. Ηρθε να στάξει δροσερό νερό, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και το Αίμα Του, το οποίο ζωογονεί. Γι' αυτό και ονομάζεται «Ζωηρό». Στη θεία λειτουργία λέμε ότι κοινωνάμε «το Πανάγιο και Πανακήρατο και Ζωηρό Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού». Το ονομάζουμε «ζωηρό», επειδή ακριβώς αυτό το Αίμα έχει μέσα του ζωή. Εχει ζωή και δίνει ζωή.

Ξυπνάς το πρωί. Και βλέπεις τη ζωή μίζερα. Και λες: «Τώρα τι κάνουμε; Πώς θα περάσει η ημέρα αυτή; Ποπό... Αλλη μία βαρετή ημέρα. Τίποτε δεν μου δίνει νόημα, δεν μ' αρέσει αυτό που κάνω ούτε το χαίρομαι…» Και έρχεται ο Χριστός μες στη μιζέρια σου. Και σου λέει: «Μάθε να χαίρεσαι αυτό που κάνεις. Και αν δεν σ' αρέσει αυτό που κάνεις, άλλαξέ το. Βρες κάτι άλλο. Κάνε όμως κάτι για να γίνει η ζωή σου χαρούμενη». Ο Χριστός θέλει τη ζωντάνια.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου

«Ολα του γάμου δύσκολα...»  των εκδόσεων Αθως

Να έχουμε λοιπόν επίγνωση των δυνάμεων μας. Διότι άλλο το τι θέλω και άλλο το τι μπορώ. Άλλο τι θέλω και άλλο τι έχω ευλογία να κάνω.

Να έχουμε λοιπόν επίγνωση των δυνάμεων μας. Διότι άλλο το τι θέλω και άλλο το τι μπορώ. Άλλο τι θέλω και άλλο τι έχω ευλογία να κάνω.

Λένε σοφά οι Άγιοι Πατέρες: «μη επιχειρείς αυτό πού είναι πάνω από τη φύση, για να μη πέσεις στο παρά φύση».

Λένε σοφά οι Άγιοι Πατέρες: «μη επιχειρείς αυτό πού είναι πάνω από τη φύση, για να μη πέσεις στο παρά φύση».

Χρειάζεται διάκριση.

Να ξέρουμε τα μέτρα μας. Ειδικά στα πνευματικά. Εάν δεν κινούμαστε με διάκριση και υπακοή στον πνευματικό μας, πράττουμε αυτό το παράδοξο: να ικανοποιούμε τον εγωισμό μας μέσω της αδιάκριτης άσκησης. Γι’ αυτό και ο Κύριος επιτρέπει την πτώση μας ώστε να μας δώσει την ευκαιρία να συνέλθουμε και να ταπεινωθούμε.

Ας έλθει η βασιλεία Σου.

Πόσο γλυκειά είναι η επίκληση; Με αυτή υποβάλλουμε τούτο το αίτημα στον Θεό: Να διαλυθεί η εχθρική παράταξη, να εξαφανισθεί η φάλαγγα των εχθρών. Να σταματήσει ο πόλεμος της σάρκας κατά του πνεύματος. Να μην είναι το σώμα ορμητήριο του εχθρού της ψυχής.

Ας κάνει την εμφάνισή της για μένα η βασιλική εξουσία, ο αγγελικός κόσμος, οι χιλιάδες των Αρχαγγέλων, οι μυριάδες εκείνων που παραστέκονται στα δεξιά, για να καταπέσει στην απέναντι πλευρά το πλήθος των εχθρών

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο.

Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο.

Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα.

 Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα.

 Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη

Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματός μας. Και στον ωκεανό ακόμα να βρεθείς με βάρκα να ταξιδεύεις άφοβα. Δια της ευχής γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί. Τον επαναφέρει στην απλότητα και την αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο πριν την πτώση. Παύει τη διαφορά του άλλου φύλου. Αποκτά ακατανόητη για τους κοσμικούς την ευλογημένη αγία απάθεια. Με την ευχή αγιάζεις τον τόπο που κάθεσαι και το έργο που κάνεις. Πρόσεξε τώρα ο διάβολος στενοχωριέται που τον πολεμάς με την ευχή. Θα προσπαθεί να σου αποσπά το νου σου με διάφορες σκέψεις. Όλοι οι πειρασμοί σου πρέπει να ξέρεις, είναι για να σε εμποδίσουν από την προσευχή του Ιησού.

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

Η μακαριστή γερόντισσα Μακρίνα , της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου και το θαύμα με το ψωμί και τα σύκα

Η μακαριστή γερόντισσα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της.

Η πορεία τους ήταν κοπιαστική και πολύωρη, και επειδή ήτο και Παρασκευή ήσαν και νηστικές. Σε κάποια στιγμή της διαδρομής, λέγει η γερόντισσα Μακρίνα:

«Πόσο θαυμαστό θα ήταν για όλες μας να βρίσκαμε έξω από το εκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες από χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ώριμα σύκα».

Οι άλλες την κοίταξαν παράξενα, χαμογέλασαν λίγο, αλλά προχώρησαν στο ανηφορικό μονοπάτι.

Κάποτε, κατάκοπες έφθασαν στο ερημοκκλήσι της Παναγιάς. Μπήκαν μέσα και βλέπουν κατάπληκτες πάνω στην γυμνή Αγία Τράπεζα, – διότι τα εξωκκλήσια δεν τα αφήνουν ενδεδυμένα, είναι ξεκάλυπτα δηλαδή, υπάρχει μόνο το μάρμαρο, ή το πολύ πολύ ένα μικρό ύφασμα – πάνω λοιπόν σ’ αυτήν την μικρή Αγία Τράπεζα τη γυμνή, είδαν κατάπληκτες τέσσερεις μεγάλες φέτες από φρέσκο ζεστό χωριάτικο ψωμί, και πάνω σε κάθε φέτα δύο μεγάλα ωριμότατα σύκα. Σταυροκοπήθηκαν πολλές φορές, έκαμαν και πολλές στρωτές μετάνοιες, άναψαν τα καντήλια, έψαλαν με κλάματα και χαρά την Παράκληση της Παναγίας, και στο τέλος έφαγαν το ψωμί και τα σύκα. Τα μάτια τους ήσαν πλημμυρισμένα από δάκρυα χαράς, θαυμασμού, καταπλήξεως και ευγνωμοσύνης. Το θαύμα ήταν ολοφάνερο.

Με 3 τρόπους - πλάνες ο διάβολος βάλλει και εμποδίζει τους Χριστιανούς, να εξομολογηθούν:

Αν ο άνθρωπος γνώριζε, το πόσο μεγάλο και ωφέλιμο είναι το ατού που του έδωσε ο Θεός και ακούει στο όνομα μετάνοια και εξομολόγηση, δεν θα φοβόταν τίποτα. Τα τρελάδικα θα άδειαζαν, οι αυτοκτονίες θα σταματούσαν, οι αϋπνίες θα φυγαδεύονταν και γενικά οι άνθρωποι θα ηρεμούσαν...

Το βάρος που αισθάνεται ο άνθρωπος, είναι της αμαρτίας, από το οποίο απαλλάσσεται, όταν πάει να εξομολογηθεί. Οι άνθρωποι όμως τρέχουν στους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους για να παρηγορηθούν και να λύσουν το πρόβλημά τους και όχι στον εξομολόγο, για να πάρουν την άφεση των αμαρτιών τους. Αντικατέστησαν τον πνευματικό με τον ψυχολόγο, γι' αυτό και ο κόσμος δαιμονίστηκε.

Το πρόβλημα με την αμαρτία είναι πνευματικό και επειδή από εγωισμό δεν το παραδέχονται οι άνθρωποι, βασανίζονται στη ζωή τους, αναζητώντας τις λύσεις, εκεί που δεν υπάρχουν...

Ο διάβολος γνωρίζει την μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζει ο άνθρωπος από το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως, γι' αυτό δίνει ιδιαίτερο βάρος, ώστε να μην εξομολογηθεί ο άνθρωπος ή αν εξομολογηθεί, να κρύψει εν γνώση του κάποια αμαρτήματα.

Με 3 τρόπους - πλάνες ο διάβολος βάλλει και εμποδίζει τους Χριστιανούς, να εξομολογηθούν:

α) τους κάνει να θεωρούν τους παπάδες ακατάλληλους με πολλά κουσούρια και αμαρτίες, ώστε να μην μπορούν να σηκώσουν τις αμαρτίες τους

β) τους κάνει να θεωρούν τους εαυτούς τους αναμάρτητους και τους ωθεί να συγκρίνονται με άλλους ανθρώπους, που είναι πολύ χειρότεροί τους και

 γ) τους κάνει να νομίζουν, ότι πράττοντας καλά έργα, εξαλείφονται οι αμαρτίες τους.

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Εἶπε ὁ Ἀββᾶς Ἠλίας: Ἐγὼ τρία πράγματα φοβᾶμαι.

Ὅταν πρόκειται ἡ ψυχή μου νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα·

ὅταν μέλλῃ νὰ συναντήσει τὸν Θεό· καὶ

ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νὰ βγεῖ ἡ ἀπόφαση γιὰ μένα.

(Ἁγιορείτικη Βιβλιοθήκη, Ἔτος ΙΒ΄, 1947) Γεροντικό

Επίγειος Ουρανός

Δεν έχει σημασία αν η θεία Λειτουργία τελείται σε μεγαλοπρεπείς και περικαλλείς ναούς ή σε πτωχά και απέριττα εκκλησάκια, που βρισκονται σε τόπους απόμερους και αγνώστους στους πολλούς . Δεν υπάρχει διαφορά αν μεγάλα και πολυπληθή εκκλησιάσματα συμμετέχουν στη λατρεία του Θεού η μικρές ομάδες πιστών ζουν στην ιερή της ατμόσφαιρα. Το ίδιο μυστήριο τελείται, το ίδιο τρισμέγιστο θαύμα λαμβάνει χωρά σε κάθε θεία λειτουργία.

Είναι συγκινητικά τα λογία με τα οποία εκφράζεται ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης για την προσφορά της θυσίας του Κυρίου κατά τη θεία λατρεία. Η θεία Λειτουργία κάνει τον ναό επίγειο ουρανό!

«Πανίερη, παμπόθητη, μεγαλειώδης θεία λειτουργία! Όταν τελείσαι, ο ναός πράγματι γίνεται επίγειος ουρανός! Διότι το Πανάγιο και Τελεταρχικό Πνεύμα κατέρχεται στη αγία τράπεζα και επιτελεί το μέγιστο θαύμα και την κορυφαία εκδήλωσι της ευσπλαχνίας του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρωπο, μεταβάλλει δηλαδή τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Κυρίου και αξιώνει κατόπιν τους πιστούς της κοινωνίας των.

Με τι προσοχή, με τι καθαρότητα καρδίας , με τι ταπείνωσή και ευγνωμοσύνη, πρέπει λοιπόν να συμμετέχουμε στη θεία λειτουργία! Έτσι θα είμαστε άξιοι ¨μεθέξεως Θεού¨.

Έτσι θα γίνουμε ¨υιοί του νυμφωνος¨(Μαθ. θ’ 15)».

Αρχιμ. Αστέριος Χατζηνικολάου

(Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού)

«Ο άνδρας πρέπει να θυμάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή, την οποία εμπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του.

Η γυναίκα του είναι μία ψυχή που του την έδωσε ο Θεός, για να την επιστρέψει σε Εκείνον. Την αγαπάει τη γυναίκα του, όπως αγαπάει ο Χριστός την Εκκλησία. Την προστατεύει, την περιποιείται, της παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα όταν είναι στεναχωρημένη, όταν είναι άρρωστη.

Ξέρουμε, άλλωστε, πόσο ευαίσθητη είναι η γυναικεία ψυχή, γι’ αυτό, όπως λέγει και ο Απόστολος Πέτρος, «ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμομεν τιμήν».

Πληγώνεται η γυναικεία ψυχή, μικροψυχεί, μεταβάλλεται πολύ εύκολα, απελπίζεται ξαφνικά.

Γι’ αυτό, ο άνδρας πρέπει να στέκεται γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα, ώστε να καταφέρει να γίνει ο θησαυρός της».

Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Περί Θεού λόγος αισθήσεως.

 Οκτώ κείμενα πνευματικής αγωγής

ΕΚΔ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, 2004

Η σωτηρία του ανθρώπου συνίσταται στο τρίπτυχο:

Για να σωθεί ο άνθρωπος, δεν είναι αρκετό να είναι καλός άνθρωπος και να μην πατάει ούτε τα μυρμήγκια.. Η σωτηρία του ανθρώπου ξεκινάει από την ορθή πίστη και όχι από την καλή συμπεριφορά.

Η σωτηρία του ανθρώπου συνίσταται στο τρίπτυχο:

α) Βάπτισμα

β) Μετάνοια και Εξομολόγηση και

γ) Θεία Κοινωνία. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στον Παράδεισο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!!!

~ Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου ☦

Πώς θα κυριαρχήσω στη γλώσσα μου.

Δε θα πω αυτή τη λέξη γιατί πληγώνει.

Δε θα υπενθυμίσω εκείνο το γεγονός γιατί στεναχωρεί.

Δε θα μιλήσω απότομα, γιατί θα μεταμεληθώ.

Δε θα πω κακό, γιατί αυτό είναι κουτσομπολιό.

Δε θα διακόψω τον άλλο όταν μιλάει, γιατί αυτό είναι αγενές.

Δε θα πω αυτό το αστείο γιατί είναι χυδαίο.

Δε θα πετιέμαι σαν τον κόκορα, γιατί αυτό είναι προπέτεια.

Δε θα φλυαρώ, γιατί αυτό είναι ελαφρότητα.

Δε θα μεταφέρω μια ανεξέλεγκτη πληροφορία, γιατί υπάρχει φόβος να μην είναι σωστή και οι άλλοι να την πιστεύσουν.

Δε θα χρησιμοποιώ υπονοούμενα, γιατί δεν είναι ευθές.

Δε θα μιλάω όταν είμαι θυμωμένος, γιατί θα μετανοήσω

Θα φροντίσω να μιλάω όταν πρέπει και όσο πρέπει.

Θα αποφεύγω τη λέξη Εγώ ,γιατί είναι εγωιστικό.

Θα δικαιολογώ κάπως τους διπλανούς μου στο φταίξιμο τους.

Θα προσπαθήσω να μιλάω ευγενικά σε όλους.

Θα βρίσκω ένα ενισχυτικό λόγο για τους μειονεκτούντας, τους αδύνατους και πονεμένους.

Θα κάνω ότι μπορώ για να δημιουργώ ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Θα μιλάω με ειλικρίνεια, καθαρά, σταθερά, αθόρυβα.

Θα αγωνιστώ να ΑΚΟΥΩ περισσότερα και να λέω λιγότερα.

Θα προσπαθήσω να μιλάω με τη ΣΙΩΠΗ μου.

           Θα διαδίδω την αλήθεια πάντα με γλυκύτητα, μετριοφροσύνη, σύνεση και αγάπη.

Οι πέντε τρόποι της Μετανοίας

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας.

Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν’ αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ’ αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει. Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι’ αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ’ αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

Τρίτος ασφαλής δρόμος μετανοίας είναι η ορθή, θερμή και εκ βαθέων καρδιακή προσευχή. Μη λησμονάμε την ευαγγελική χήρα που επέμενε στο αίτημα της στον δύστροπο δικαστή και τελικά έλαβε το ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8). Αν εκείνη έλαβε για την επιμονή της από τον αδιάντροπο δικαστή, πόσο μάλλον εμείς που έχουμε ουράνιο πατέρα ήμερο, φιλικό και φιλάνθρωπο και οπωσδήποτε θα μας δωρίσει τα προς τη σωτηρία μας αιτήματα.

Τέταρτος σίγουρος δρόμος μετανοίας είναι της ελεημοσύνης, που η δύναμή της είναι ανέκφραστα μεγάλη. Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες του μ’ ελεημοσύνη και τ’ ανομήματά του με το να ευσπλαγχνισθεί τους φτωχούς. Η αγάπη είναι ικανή να εξαλείψει αμαρτήματα. Ο μετανοημένος παραβάτης με τη φιλανθρωπία επανορθώνει τα πάντα με τον αγώνα του και τη χάρη του Θεού.

Πέμπτος δρόμος σταθερός ο συνδυασμός πηγαίας μετριοφροσύνης κι εγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Μάρτυρας προς τούτο ο τελώνης της ευαγγελικής παραβολής. Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αποτίναξε όλο το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων του.

Καταλήγει λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός Χρυσόστομος: Να καταδικάζουμε τις αμαρτίες μας, να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, να ‘χουμε κερδοφόρα προσευχή, καρπούς ελεημοσύνης και ταπεινοφροσύνης, δίχως να καθυστερούμε, δίχως να χάνουμε ούτε μία μέρα και ώρα βαδίζοντας τους πέντε αυτούς σωτήριους δρόμους καθημερινά.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει»

"Η καλύτερη εκδίκηση είναι η αγάπη.

Όταν ένα χαρακτήρα θέλεις να τον αλλάξεις, η δύναμη που τον μεταποιεί είναι η αγάπη."

~ Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής.