Πήραν την Πόλη…

Η γνώση της ιστορίας είναι στο έπακρο διδακτική, συνάμα όμως προκαλεί και οδύνη. Είναι διδακτική, επειδή μας υποδεικνύει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι πρόγονοί μας μεγαλούργησαν. Προκαλεί οδύνη, επειδή υποδεικνύει τις αδυναμίες των προγόνων μας, εξ αιτίας των οποίων επήλθαν επάνω τους συμφορές.

Συνήθως αρεσκόμαστε να προβάλλουμε τις χρυσές, όπως τις αποκαλούμε, σελίδες της ιστορίας, επιχειρώντας παράλληλα να καλύψουμε με πέπλο λήθης τις αποκαλούμενες μελανές. Βέβαια κατά τις τελευταίες δεκαετίες εκδηλώνεται διαστροφική τάση σε κύκλο μισελλήνων, Ελλήνων την καταγωγή, οι οποίοι επιχειρούν να προβάλουν ως μελανές ακόμη και χρυσές σελίδες! Υποταγμένοι στο δυτικό «πνεύμα» αναμασούν δουλόφρονα θέσεις μισελληνικών κύκλων της Δύσης.

Η 29η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της άλωσης της βασιλεύουσας των πόλεων, της Κωνσταντινούπολης. Με την άλωση διαλύθηκε η χιλιόχρονη ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Ρωμανία, η γνωστή ανά την υφήλιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο Βυζάντιο (330 -1453 μ.Χ.). 

Πολύς ο λόγος, ακόμη και από Έλληνες ιστορικούς και κοινωνικούς αναλυτές, για το τί ακριβώς ήταν η αυτοκρατορία αυτή. Εντείνεται στη χώρα μας η διασπορά της άποψης ότι δεν υπήρξε ελληνική, αλλά πολυεθνική. Κάποιοι, στο έπακρον υποταγμένοι στις δυτικές αντιλήψεις, κατάντησαν να αρνηθούν πλήρως την ελληνικότητά της! Μεταξύ αυτών ο σημαιοφόρος θεωρούμενος του ελληνικού διαφωτισμού Κοραής, που υποστήριξε ότι οι βυζαντινοί υπήρξαν κατακτητές των προγόνων μας! 

Και κατρακύλησε ο ίδιος σε μεγαλύτερη κατάντια υποστηρίζοντας ότι οι Έλληνες υπήρξαν υπόδουλοι διαρκώς από την κατάκτηση της Νότιας Ελλάδας από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄, υπηρετώντας έτσι κατά τον καλύτερο τρόπο την πλαστογράφηση της ιστορίας από τη γερμανική σχολή ιστορίας, η οποία λυσσομανά ακόμη να δικαιωθεί!

Τυφλωμένοι από τα «φώτα» της Εσπερίας δεν αντιλαμβάνονται ότι οι κύκλοι της Δύσης αντιφάσκουν στο έπακρο, καθώς από την άλλη προβάλλουν την εμπαθή, λόγω φιλοδοξίας, στάση του Καρόλου, του επονομασθέντος μεγάλου, ότι οι αποκαλούμενοι Ρωμαίοι της Ανατολής ήσαν Γραικοί, δηλαδή Έλληνες. Βέβαια φρόντισαν οι δυτικοί, προαιώνιοι εμπαθείς εχθροί μας να φορτώσουν τον όρο Γραικός, πέρα από το εθνικό περιεχόμενο, και με πλήθος απαξιωτικών εννοιών, όπως ασυνεπής, κατεργάρης, πανούργος!

Η αυτοκρατορία ήταν όντως κατά τους πρώτους αιώνες πολυεθνική. Σύντομα όμως και συγκεκριμένα μετά την απώλεια εδαφών από τους προελαύνοντες Άραβες (αρχή του 7ου αιώνα μ.Χ.) απέκτησε εθνική ομοιογένεια, καθώς η Μικρά Ασία είχε ήδη, ως επί το πλείστον, εξελληνιστεί. 

Το μαρτυρούν αυτό οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από αυτούς οι Τρεις Ιεράρχες είναι, τύποις βέβαια πλέον, οι προστάτες της ανύπαρκτης παιδείας μας. Μαρτυρία έξοχη περί της ελληνικής συνειδήσεως των κατοίκων της αυτοκρατορίας έχουμε σε απαντητική επιστολή του αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, αγίου της Εκκλησίας, προς τον Πάπα της Ρώμης λόγο καιρό μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης. Και όμως οι εθνομηδενιστές έχουν το απύθμενο θράσος να υποστηρίζουν ότι το νεοελληνικό έθνος είναι τεχνητό, δημιούργημα της ιδεολογίας των ξένων «προστατών» μας!

Κάποτε η Οσία Μακρίνα, η αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου, είχε βγάλει έναν όγκο κάτω από το στήθος της και καίγονταν από τον πυρετό για πολλές ημέρες.

Κάποτε η Οσία Μακρίνα, η αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου, είχε βγάλει έναν όγκο κάτω από το στήθος της και καίγονταν από τον πυρετό για πολλές ημέρες.

Η μητέρα της (η Αγία Εμμελεία) που την έβλεπε, ότι έγινε πετσί και κόκκαλο την παρότρυνε να πάει στον ιατρό, αλλά η Οσία ντρεπόταν να δείξει το σώμα της και γι' αυτό δεν πήγαινε.

- Μα αυτό που κάνεις, την έλεγε η μάνα της, είναι αυτοκτονία. Τους ιατρούς, ο Θεός μας τους δίνει και είναι βλασφημία, που δεν πας...

Η Οσία ήταν ανένδοτη. Ένα βράδυ όμως, της είπε:

- Μάνα, αύριο θα πάμε στον ιατρό!

Η μάνα της χάρηκε και πήγε να κοιμηθεί. Η Οσία Μακρίνα όμως, δεν πήγε να κοιμηθεί, αλλά πήγε σε εκκλησάκι της Παναγίας και προσευχήθηκε όλη τη νύχτα κλαίγοντας. Το πρωί λέει στην μητέρα της:

- Μάνα, δεν θα πάμε στο ιατρό. Εσύ θα με κάνεις καλά! Θα με σταυρώσεις εκεί που έχω τον όγκο και πιστεύω, ότι αμέσως θα γίνω καλά!

- Μα παιδί μου, δεν έχω θεραπευτικές ικανότητες, είπε εκείνη.

Με τα πολλά πείστηκε και ζήτησε από την κόρη της να ξεκουμπώσει το στήθος της.

- Όχι δεν ξεκουμπώνομαι, πάνω από τα ρούχα μου θα με σταυρώσεις!

- Μα παιδί μου, εγώ σε γέννησα και από μένα ντρέπεσαι;

- Ναι, εσύ με γέννησες, αλλά το σώμα μου, ανήκει μόνο στο Χριστό!

Τελικά την σταύρωσε και η Οσία Μακρίνα απαλλάχτηκε από τον όγκο.

Πού τέτοια πράγματα, από τις σημερινές γυναίκες; Οι περισσότερες κυκλοφορούν γυμνές... Δεν έμεινε τίποτα όρθιο...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

Μία ξεχωριστή διδακτική ιστορία.

«Ένας βοσκός πήγε στον ιερέα να εξομολογηθεί και αυτός του είπε: «Να βαδίζεις στον ίσιον δρόμο και θα σωθείς».
Βγήκε έξω και είδε δρόμο εδώ, δρόμο εκεί, και πιο πέρα ένα ίσιο δρόμο. Αυτόν θα πάρω, είπε, γιατί ο ιερέας μου είπε να βαδίζω στον ίσιο δρόμο.
Βάδιζε λοιπόν δυο ημέρες και έφθασε σ’ ενα μοναστήρι και κτυπά την πόρτα. Ο μοναχός που του άνοιξε τον ερώτησε «τι θέλεις;»
«Είμαι βοσκός. Επήγα εξομολογήθηκα και μου είπε ο ιερέας να βαδίζω τον ίσιον δρόμο. Αφού λοιπόν ήλθα εδώ, κρατήσετέ με να σώσω την ψυχούλα μου».
«Να το πούμε στον Ηγούμενο» Πηγαίνουν λοιπόν και λέει ο μοναχός «Είναι βοσκός και θέλει να σώσει την ψυχή του». Τότε ο Ηγούμενος λέει: «Είσαι γέρος, αγράμματος, τι να σε κάνουμε στο μοναστήρι. Αλλά αφού θέλεις να μείνεις, έλα και θα σκουπίζεις μόνο την εκκλησία».
Πηγαίνουν στην εκκλησία και βλέποντας τον Χριστό επάνω στον σταυρό, γεμάτος αθωότητα, λέει: «Γιατί εσταυρώσατε τον αδελφόν εκεί πάνω;» «Γιατί δεν εσκούπιζε την εκκλησία» του λέει ο μοναχός.
Καθίζει μια, δυο τρεις ημέρες, δεν άντεξε άλλο ο βοσκός και πηγαίνει στον Εσταυρωμένο και του λέει: «Τρεις ημέρες είμαι εδώ και δεν είδα κανένα να σου δίνει λίγο νερό και σε λυπούμαι. Μα μάρτυς μου ο Θεός δεν θα φάω εάν δεν κατέβεις να φάμε μαζί».
Ο Πανάγαθος είδε την αθωότητα και κατέβηκε πραγματικά από τον σταυρό και έφαγαν. Όταν ετελείωσαν, του λέει ο βοσκός «Ανέβα πάλι επάνω, να μη σε δουν και σε τιμωρήσουν περισσότερο, γιατί σε λυπούμαι», και ανέβηκε πάλι ο Χριστός.
Επέρασαν πάλι τρεις ημέρες και είπε πάλι ο βοσκός «Δεν θα φάω αδελφέ μου, αν δεν κατέβεις και σύ να φάμε μαζί». Κατεβαίνει πάλι ο Χριστός και όταν έφαγαν του λέει «Έχω ένα πατέρα που είναι βασιλιάς και πολύ πλούσιος. Επειδή λοιπόν με εφιλοξένησες χωρίς να το ξέρει κανείς, θα σε πάρω κι εγώ στο παλάτι του πατέρα μου να σε φιλοξενήσω».
Εκείνη την ώρα περνούσε ένας μοναχός τους είδε, και πηγαίνει στον Ηγούμενο και του λέει: «Ηγούμενε, ο άνθρωπος που έφερες, κουβεδιάζει με έναν ληστή και θα μας ληστέψουν». Ο Ηγούμενος του λέει: «Πήγαινε να τον ερωτήσεις με ποιον εκουβέδιαζε».
Πηγαίνει λοιπόν και τον ερωτά: «Σε είδα που εκουβέδιαζες, ποιος ήταν;» «Μη το πεις στον Ηγούμενο, Τον αδελφό που έχετε σταυρωμένο εκεί πάνω. Φέρνω την μερίδα μου και τρώμε μαζί, και μου είπε πως ο πατέρας του είναι βασιλιάς και θα με πάρει να με φιλοξενήσει.
Τα έχασε ο μοναχός. Πηγαίνει στον Ηγούμενο και του λέει: «Αυτός ο άνθρωπος είναι άγιος. Αυτό και αυτό συμβαίνει». Τότε ο Ηγούμενος του λέει: «Φέρε μου τον βοσκό». Έρχεται ο βοσκός, και του λέει ο Ηγούμενος: «Σε παρακαλώ πες στον αδελφό μας να με φιλοξενήσει και μένα».
«Θα του το πω» Πάει λοιπόν στην εκκλησία και λέει στον Χριστό: «Αδελφέ μου. Να πάρουμε και τον Ηγούμενο στην φιλοξενία του πατέρα σου;» Δεν είναι δεκτός ο Ηγούμενος, του λέει ο Χριστός».
Πηγαίνει στον Ηγούμενο και του λέει: «Μου είπε ο αδελφός μας πως δεν είσαι δεκτός». Ο Ηγούμενος όταν το άκουσε αυτό παραλίγο να πεθάνει από την στενοχώρια του και του λέει «Πήγαινε παιδί μου να τον παρακαλέσεις να με πάρει και μένα»
Πηγαίνει ο βοσκός και λέει στον Χριστό «Αδελφέ μου για το χατίρι το δικό μου να τον πάρουμε, αφού μας δίνει και ψωμί και φαγητό να τρώμε». «Για το δικό σου το χατίρι να του πεις να ετοιμαστεί γιατί σε εννέα ημέρες θα τον πάρουμε». Ο βοσκός του το λέει και ο Ηγούμενος ετοιμάσθηκε, εξομολογήθηκε, εκοινώνησε και σε εννέα ημέρες απέθανε. Τον έσωσε η αθωότητα και η καθαρότητα της ψυχής του βοσκού.
Να το προσέξουμε λοιπόν αυτό, γι’ αυτό ο Χριστός λέει: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».
Μαρεντάκης Παναγιώτης, Θεολόγος Τ. Γυμνασιάρχης, «Ο Γέροντας Θεοδόσιος, Ο Ασκητής Της Κρήτης», Εκδόσεις-Βιβλιοπολείο «Η Αυτογνωσία», Χανιά 2009.

Η μικρούλα που πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!

Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε. Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του.

Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της, καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Παρά τις συστάσεις όμως που της έγιναν και τη συγγνώμη του θείου της, αυτή δεν ζητούσε συγγνώμη.

Τότε ο Γέροντας τους αφήνει όλους στο γραφείο, την παίρνει από το χέρι και πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο. Από ‘κει τηλεφωνεί στον θείο της, του εξηγεί την αιτία του τηλεφωνήματος και λέει στη μικρή:

– Έλα, καλό μου παιδάκι, ζήτησε συγγνώμη από τον θείο σου.

Η μικρή κρατάει το στόμα σφαλιστό.

 Μια λεξούλα είναι. Πες την, καλό μου παιδάκι. Να! Εγώ αύριο θα σου πάρω κι ένα δώρο. Πες την αυτή τη μικρή λέξη!

Η μικρή ανθίσταται με πεισματική σιωπή. Και ο Γέροντας μονολογεί:

– Κοίταξε πως φοβάται ο διάβολος αυτή τη λέξη, ακόμη κι όταν την λέει ένα μικρό παιδί! Δες πόσο το έχει δέσει και δεν το αφήνει!

Η προσπάθεια συνεχίζεται άνω του ημιώρου. Στο τέλος ο Γέροντας με επιτιμητικό ύφος λέει στη μικρή:

– Άκουσε, παιδί μου, αν δεν ζητήσεις συγγνώμη, δεν θα έχεις τη βοήθεια του Θεού και θα αρρωστήσεις. Άκουσες; Θα αρρωστήσεις!

Η μικρή άρχιζε να ψελλίζει μέσα από τα δόντια της το «συγγνώμη». Ο Γέροντας επιμένει:

– Πιο δυνατά, παιδάκι μου, πιο δυνατά να το ακούσει ο διάβολος και να φύγει μακριά!

Η μικρή το ξαναλέει λίγο δυνατότερα. Ο Γέροντας τότε την ασπάζεται, της δίνει χρήματα και την οδηγεί στο γραφείο, όπου είχε αφήσει τους επισκέπτες να περιμένουν.

– Δώστε όλοι από ένα κατοστάρικο στη Χ, διότι σήμερα πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!

Γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Τα όργανα του Αντιχρίστου στην Εκκλησία, η τρίτη διαθήκη και ο έσχατος πειρασμός

 ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Η ομιλία έγινε προ 35 ετών στις 21-11 του 1982.

***

Ο Αντίχριστος θα κηρύξει αγαπητοί μου την έλευση νέας εποχής εις την γην, η οποία θα διαδεχθεί την Χριστιανικήν εποχή, δημιουργώντας ίσως μια τρίτη διαθήκη. Έχουμε την Παλαιά Διαθήκη, έχουμε την Καινή Διαθήκη και θα δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη.

Αυτό το κακόδοξον δόγμα περί τρίτης διαθήκης είναι παλαιόν και το αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως μην σας κάνει εντύπωση αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που ήδη ζούμε.

Ακούστε περί τίνος πρόκειται, ποια είναι αυτή η τρίτη διαθήκη.

Είναι η καλλιεργουμένη κατά κόρον στις ημέρες μας αντίληψις περί απηρχαιώσεως του Χριστιανισμού που υποστηρίζουν κοσμικοί κύκλοι, κοσμικοί άνθρωποι και οικουμενιστικοί κύκλοι. Όταν σας λέγουν ότι ο Χριστιανισμός πάλιωσε, εχρεοκόπησε, ότι πλέον δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει και να μας μιλήσει, ότι ο Χριστιανισμός δεν έχει πλέον ισχύ, είναι απηρχαιωμένος, μια καινούρια κατάσταση πρέπει να δημιουργήσουμε. Αυτό στην πραγματικότητα είναι η τρίτη διαθήκη. Υπάρχει λοιπόν αυτή η κατάστασις.

Εξάλλου τι είναι αυτό που λέγει ο Δανιήλ ο Προφήτης; καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον

Αλλοιώσαι νόμον, να αλλοιώσει τον νόμον. Είναι η τρίτη διαθήκη.

Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα θεωρούνται ξεπερασμένοι.

Σας είπα με μελαγχολικό τρόπο, μήπως ο Αντίχριστος κάθεται και σε Χριστιανικούς Ναούς; Το αναφέρει αγαπητοί μου ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό, αλλά με ποιαν έννοια; Όχι με την έννοια ότι θα καθίσει τότε ο Αντίχριστος, αφού λέγει ο Άγιος Κύριλλος, μη γένοιτο, τέτοιο πράγμα όχι, αλλά με την έννοια των υπηρετών του Αντιχρίστου. Όταν υπάρχουνε οικουμενισταί κληρικοί, ή μασονίζοντες ή μασόνοι, ή αιρετικοί: -ορθόδοξοι, που είναι κρυμμένοι, δεν φαίνονται-,μα είτε Πατριάρχαι είναι αυτοί, είτε επίσκοποι είναι, είτε αρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ό,τι είναι, και οι άνθρωποι αυτοί λέγουν πράγματα αιρετικά, όπως επί παραδείγματι:

–Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι.

–Το Πηδάλιον δεν έχει καμία σημασια και αξία.

–Οι νηστείες να καταργηθούν.

–Η εγκράτεια θεωρείται παρωχημένο πράγμα.

-Σήμερα ζούμε σε μία νέα εποχή, πρέπει τους νέους μας να τους δούμε με άλλο μάτι, μπορούν να ζουν την γενετήσια ζωή και λοιπά, και λοιπά …

Πες τε μου. Μήπως και στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθονται όργανα του Αντιχρίστου;

Κάνει εντύπωση ότι ο Θεός σε κάθε εποχή έχει τους Αγίους Του. Γιατί λέτε; Για να δίδει την απάντηση εις τους πιστούς ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι οι Άγιοι είναι ξεπερασμένοι. Σε κάθε αιώνα θα δώσει πολλούς Αγίους. Στον 20ον αιώνα έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Πολύ ορθά και χαρακτηριστικά, χαρακτηρίστηκε «ο Άγιος του αιώνος μας».

Προσέξτε. Είναι τυχαίο, αυτή η ταλαίπωρη Μαγδαληνή, η ηγουμένη, που υβρίζει τον Άγιο Νεκτάριο; Είναι τυχαίον αυτό; Δεν είναι τυχαίο. Είναι αυτή η αντίδρασις του Σατανά. Δαιμονοκρατούμενη γυναίκα είναι. Το λέγω ελεύθερα γιατί την έχει καταδικάσει η Εκκλησία μας και την έχει αφορίσει. Διότι δεν θα ανέχεται ο Αντίχριστος να υπάρχει Άγιος, επειδή θα υποστηρίζει ότι η αγιότης είναι απαρχαιωμένο πράγμα και είναι απηρχαιωμένο γιατί είναι απηρχαιωμένο το Ευαγγέλιο, δεν μπορεί το Ευαγγέλιο να κάνει Αγίους. Αλλά ο Θεός θα δίνει Αγίους σε κάθε εποχή για να δίδει την απάντηση ότι το Ευαγγέλιον δεν είναι απαρχαιωμένο.

Ακόμα, την εποχή εκείνη το κήρυγμα ..

Είδατε πως ήλθατε; Ήλθατε πολύς κόσμος σ’ ένα ευρύχωρο Ναό. Έχουμε πολύφωτα εδώ, έχουμε τόσους τρόπους ανέσεως. Κάθεστε, δεν αισθάνεστε ότι κινδυνεύετε από ανθρώπους που έξω περιμένουνε να σας κακοποιήσουν.

Αλλά τότε. Ω τότε…

Τι γράφει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Τότε των φιλοθέων, .. ἅπαντα τὰ πρόσωπα δακρύοντα καὶ πόθῳ ἐρωτῶντας, μήποτε ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἀκούῃ, ουδαμού.

Θα λέγουν οι άνθρωποι. Πουθενά ακούγεται κήρυγμα; Και η απάντησις: Πουθενά. Πουθενά κήρυγμα. Πουθενά.

Τότε θα έλθει ο έσχατος πειρασμός. Και εις αυτόν τον πειρασμόν αγαπητοί μου απέβλεπε ο Κύριος όταν έλεγε εις τους μαθητάς του στον κήπο της Γεσθημανή, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.

Θέλετε να δείτε ότι περί αυτού πρόκειται;

Τι λέγει προς τον άγγελον (επίσκοπο) της εν Φιλαδελφεία Εκκλησίας; Στην Αποκάλυψη 3,10 έως 11. Λέγει: ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.

Επειδή ετήρησες λέει τον λόγον της υπομονής μου, εφύλαξες, γι’ αυτό κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει σε ολόκληρη την οικουμένη.

Ποιός είναι αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός του Αντιχρίστου. Κι εγώ λέγει θα σε φυλάξω. Έρχομαι ταχύ, έρχομαι γρήγορα, κράτα αυτό που έχεις.

Είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός; ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ.