Η Καρδιά του Αγίου Ιγνατίου.

 

Σήμερα η εκκλησία μας τιμά την Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου.

Στο βίο του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας, πού στεφανώθηκε με το φωτοστέφανο του μαρτυρικού θανάτου στη Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού, διαβάζουμε αυτά τα λόγια: «Όταν τον έπαιρναν για να τον καταβροχθίσουν τα άγρια θηρία και εκείνος είχε ασταμάτητα το όνομα του Ιησού στα χείλη του, οι ειδωλολάτρες τον ρώτησαν γιατί θυμόταν το όνομα εκείνο αδιάλειπτα. Ο Άγιος απάντησε ότι είχε το όνομα του Ιησού Χριστού γραμμένο μέσα στην καρδιά του κι ότι ομολογούσε με τα χείλη Εκείνον πού πάντα έφερε μέσα στην καρδιά του. Όταν τα άγρια θηρία είχαν καταβροχθίσει τον Άγιο, η καρδιά του, με το θέλημα του Θεού, διατηρήθηκε ανέπαφη ανάμεσα στα κόκαλα του. Οι άπιστοι τη βρήκαν και τότε θυμήθηκαν όσα είχε πει ο Άγιος. Έτσι, έκοψαν την καρδιά εκείνη στα δύο, θέλοντας να μάθουν αν ήταν αληθινό ο, τι τους είχε λεχθεί. Στο εσωτερικό των δυο κομματιών της καρδίας βρήκαν μιαν επιγραφή γραμμένη με χρυσά γράμματα: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Έτσι ο άγιος Ιγνάτιος ήταν θεοφόρος και στο όνομα και στην πράξη, έχοντας πάντα και φέροντας μέσα στην καρδιά του το Θεό μας Χριστό, με το όνομά Του γραμμένο με το λογισμό του νου σαν με κάλαμο».

Ο άγιος Ιγνάτιος ήταν μαθητής του αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου και είχε το προνόμιο, όντας παιδί, να δει τον Κύριο Ιησού Χριστό προσωπικά. Ήταν το ευλογημένο εκείνο παιδί, για το οποίο λέγεται στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος το έβαλε στο μέσο των Αποστόλων, πού συζητούσαν για πρωτεία, το πήρε στην αγκαλιά του και είπε: «Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών».

Σίγουρα ο άγιος Ιγνάτιος διδάχτηκε την προσευχή του Ιησού από τον άγιο Ευαγγελιστή και την εφάρμοζε κατά την περίοδο εκείνη της ακμής του Χριστιανισμού, όπως όλοι οι άλλοι Χριστιανοί. Την εποχή εκείνη όλοι οι Χριστιανοί μάθαιναν την προσευχή του Ιησού, πρώτα για τη μεγάλη σημασία της ίδιας της προσευχής, όπως και για το ότι σπάνιζαν τότε και ήταν πανάκριβα τα χειρόγραφα ιερά βιβλία, γιατί λίγοι ήταν οι γραμματισμένοι (οι πιο πολλοί από τους Αποστόλους ήταν αγράμματοι) και γιατί η προσευχή του Ιησού ήταν εύκολη, πρόσφερε ικανοποίηση και επενεργούσε με μια πολύ ειδική ενέργεια και δύναμη.

Από το βιβλίο «ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ…», Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Εορτή των Τριών Ιεραρχών!

 

 

☆Αγαπητά παιδιά,  

Από τους Τρεις Ιεράρχες, μας εντυπωσιάζει το επίθετο δίπλα στο όνομα του Αγ.Ιωάννου. Χρυσόστομος!

Εντυπωσιακό να ονομάζει ο κόσμος κάποιον Χρυσόστομο.

Φαντάζεστε πως μιλούσε!

Πώς τον άκουγαν!

Τι λόγια θα έλεγε!

Θέτω σ' όλους σας, έναν προβληματισμό.

Άραγε, το δικό σας στόμα, τα δικά σας λόγια πως είναι;

 

🔷Φράση της εβδομάδας:

☆"Πλούσιος είναι εκείνος, που δίνει πολλά και όχι όποιος έχει πολλά".

Άγ.Ιωάννης Χρυσόστομος

 

🔷Η Προσευχή της εβδομάδας:

☆"Πιστεύω Κύριε  και ομολογώ, ότι συ ει αληθώς, ο Χριστός  ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον, αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος  ειμί εγώ"

Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.

 

🔷Προβληματισμός της εβδομάδας:

☆Έβαλες ποτέ ως αναζήτηση στο διαδίκτυο την φράση:

"Τρεις Ιεράρχες"?

 

🔷Οι καλύτερες λέξεις:

Χρυσόστομος!

Μέγας!

Θεολόγος!

 

 🔷Η έκπληξη της εβδομάδας:

☆Να μάθω το απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών!

 

🔷 Κοσμολογία:

*"Οι υδρατμοί, που προέρχονται από την εξάτμηση  των υδάτων, δημιουργούν ένα προστατευτικό κάλυμμα, ένα αέριο ύδωρ, που εμποδίζει να εισχωρήσει στη γη υπερβολική ηλιακή θερμότητα".

Μ. Βασίλειος.  (Ομιλία στις έξι ημέρες της δημιουργίας)

 

🔷Κανόνας καλής ανάγνωσης:

*"Όπως η μέλισσα, πετάει από άνθος σε άνθος και συλλέγει ο,τι καλύτερο υπάρχει, έτσι και ο νέος να χρησιμοποιεί ο,τι ωφέλιμο υπάρχει, απ' όσα βλέπει και διαβάζει"

Μ.Βασίλειος.

🔷Το μεγαλείο του Μ. Βασιλείου.

*Ο Έρασμος(+1536) γνωστός λόγιος, δάσκαλος, θεολόγος και κληρικός, γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, έγραψε για τον Μ. Βασίλειο: "Διάβασα και αξιολόγησα όλους τους ρήτορες της ελληνικής γραμματείας.

Όλοι έχουν ελαττώματα. Ανώτερος όλων  και χωρίς ελάττωμα, είναι ο Μέγας Βασίλειος".

Ψωμί, Γεώργιος Δροσίνης

 

Καλόδεχτο το φόρτωμα που θα ’ρθει από το μύλο,

πρωτόσταλτο, πρωτάλεστο, πρώτη χαρά της σκάφης.

Ζυμώνουν τ’ ανασκουμπωτά της πρωτονύφης χέρια
και πλάθουν τα πρωτόπλαστα ψωμιά με τις παλάμες
μες στην καλοπελεκητή πινακωτή-προικιό της.
Το φούρνο καίει τεχνίτισσα στο φούρνο η γριά κυρούλα,
ξανανιωμένη, αφήνοντας τη συντροφιά της ρόκας.

Ω, βραδινό συμμάζεμα στο σπιτικό κατώφλι,
καρτέρεμα ανυπόμονο του πυρωμένου φούρνου!
Κι ω, μέθυσμα απ’ τη μυρωδιά πρώτου ψωμιού, που αχνίζει
κομμένο από το γέροντα παππού, χωρίς μαχαίρι,
και μοιρασμένο στα παιδιά, στις νύφες και στ’ αγγόνια!

Και συ, θυσία των ταπεινών στη Θεία την καλοσύνη,
σημαδεμένο ανάμεσα με του σταυρού τη βούλα,
καλοπλασμένο πρόσφορο, της Εκκλησιάς μεράδι,
που θα κοπείς την Κυριακή μες στ’ αργυρό αρτοφόρι
και στ’ άγιο δισκοπότηρο με το κρασί θα σμίξεις!

Γεώργιος Δροσίνης

Ἡ ἄσκησις, παιδί μου, θέλει στερήσεις.

 Τά καλά δέν τά βρίσκεις εἰς τά λουτρά καί τήν καλοπέρασιν.

Θέλει ἀγῶνα καί κόπον πολύν.

Θέλει νά φωνάζῃς ἡμέραν καί νύκτα πρός τόν Χριστόν.

Θέλει ὑπομονήν εἰς ὅλους τούς πειρασμούς καί τάς θλίψεις.

Θέλει νά πνίξῃς θυμόν καί ἐπιθυμίαν.

Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς

Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Χριστού και «βγάζει» την ψυχή του ανθρώπου (βγαίνει από το στόμα), ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί. Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας. Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους! Ο αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες. Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται... Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο: α) της μαγείας - σατανισμού και β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία). Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται. Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή. Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό. Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής! Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της! Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα! Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα. Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής. Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων... Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα. Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο. Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον Άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλ. ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον Άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει. Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. Γι΄ αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά.... Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι.... Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

 

Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Χριστού και «βγάζει» την ψυχή του ανθρώπου (βγαίνει από το στόμα), ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί. Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας. Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους!

Ο αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες. Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται...

Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο: α) της μαγείας - σατανισμού και β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία).

Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται. Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή.

Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό. Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής!

Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της!

Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα!

Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα.

Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής.

Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων...

Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα. Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο.

Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον Άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλ. ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον Άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει.

Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. Γι΄ αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά....

Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι....

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Ο Παράδεισος δεν είναι για τους αναμάρτητους. Είναι για τους αμαρτωλούς.

 

Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς που μετανόησαν.

Είναι και για μας ανοικτός ο Παράδεισος.

Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα εμείς, το βήμα της μετάνοιας. Τότε σπεύδει ο Θεάνθρωπος Κύριος να κάνει δέκα βήματα για να μας αγκαλιάσει, είναι τα βήματα του ελέους και της συγγνώμης.

Με πόνο θερμής προσευχής ας πούμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, δώρησέ μας αληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Εσύ μάς έμεινες μοναδική Ελπίδα σωτηρίας.

Είσαι η Αλήθεια μέσα σε τόσα ψέματα.

Είσαι η Χαρά μας μέσα σε τόσες θλίψεις.

Είσαι η Λύτρωσίς μας μέσα σε τόση αμαρτία.

Είσαι η Ειρήνη μέσα σ’ ένα κόσμο τόσο ταραγμένο.

Δόξα τη μακροθυμία και τη ανοχή σου Κύριε! Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθειτης.

Λόγοι Οσίας Σοφίας της Κλεισούρας ✝

 

Ποτέ μην πεις ότι είμαι εγώ. Ο Θεός είναι! Εσύ δεν είσαι τίποτα, αλλά μόνο να πιστεύεις στο Χριστό. Άμα πιστεύεις, όλα θα έρχονται βολικά αλλά να μην υπερηφανεύεσαι.

Θα μιλάς σε όλο τον κόσμο. Και σένα μικρό παιδάκι θα μιλάς, θα το λες καλημέρα και αυτό είναι σπλάχνο του Θεού....

Μετανοήστε. Να μην μπείτε ανάμεσα στα ανδρόγυνα να χωρίζετε τα ανδρόγυνα!

Σας παρακαλώ , όποιος κάνει υπομονή χαρά σε αυτόν, όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει.

Πολύ υπομονή να κάνετε.

Οι νέοι να βάλουν στο νου τους τα παντάψηλα του Θεού λόγια.

Τα λόγια του Θεού σαν τριαντάφυλλα μέσα εις την καρδίαν.

Δώσε στους φτωχούς. Εμείς; Είμαστε αχόρταγοι, ανόητοι, βλάσφημοι, λαίμαργοι.

Εγώ θα φύγω αλλά να ξέρετε η λαιμαργία θα χάσει το κόσμον, η λαιμαργία και η υπερηφάνεια.

Ο Θεός περιμένει, περιμένει....

Τα μάτια κλειστά, το στόμα κλειστό, τα αυτιά κλειστά για να κερδίσουμε. Ο κόσμος τι κάνει, τι είδες, τι ξέρεις ;

Δεν είδα τίποτα, δεν ξέρω, χαπάρ κι έχω.

Δεν ακούω, δεν βλέπω.

Να σκεπάζεται, να σας σκεπάζει ο Θεός.

Από πάνω είναι ο Πατέρας και μας βλέπει. Προσεύχεστε  να σωθείτε και εσείς και τα παιδιά σας.

Τα λόγια του Θεού σαν τριαντάφυλλα να είναι μέσα εις την καρδίαν…

Ο φόβος του Θεού κάνει σοφό τον άνθρωπο.

Ποιος είναι ο φόβος του Θεού;  Όχι να φοβάσαι το Θεό, αλλά να φοβάσαι να μη στενοχωρήσεις τον άλλο, να μην τον βλάψεις, να μην τον αδικήσεις, να μην τον κατηγορήσεις.

Αυτή είναι η σοφία. Ύστερα τα άλλα, για να ζήσεις, σε φωτίζει ο Θεός τί να κάνεις.

Να ψάχνετε να βρίσκετε τους φτωχούς και να μαζεύετε να πάτε να τους βοηθάτε.  Αυτά θέλει ο Θεός.

Η ελεημοσύνη κρυφή να είναι, μόνον ο Θεός να ξέρει...

Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στον Υιό της: Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμο σοφία, συγχώρησε τον κόσμο.

Να μετανοάτε, παιδία μου… Να ευτάτε προσευχήν… Νύχταν και ημέραν… οπού πορπατείτε, οπού ευρίουστουν, οπού στέκουστουν, πάντα να λέτε «Χριστέ μ’, να ελεήσ’ με!»

Με γλυκόν γλώσσαν να μιλάτε με τον Θεόν, να φτάτε προσευχήν.

Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν.

Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…

Συμβούλευε:

Να έχουμε Αγάπη, ταπείνωση και υπομονή στους πειρασμούς.

Υπερηφάνεια άσκεμον πράγμα… ρούζ την ψην σην κόλασιν….

Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφή… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της…

Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….

Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την πόλι με Αγάπη...  Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα…

 Νάχετε φόβον Θεού… Νάχετε Αγάπη…  Νάχετε ευσπλαχνία....

Με βλέπεις εδώ πού είμαι τόσα χρόνια; Εδώ με παλεύουν τρία δαιμόνια… Το ένα της απιστίας… Το άλλο δαιμόνιο είναι της ακηδίας… Το τρίτο δεν το ενθυμούμαι, ίσως της άνθρωπαρεσκείας….

Έλεγε η Ασκήτρια της Κλεισούρας: Η ψή ’μ κάεται για τον Χριστό!

Δεν μου αποκαλύπτει ο Θεός αμαρτήματα… Μόνο στο πρόσωπο του ανθρώπου βλέπω ή φως ή σκότος. Και δυστυχώς οι περισσότεροι είναι σκοτία….

Όλους τους προσφωνούσε ως: αδελφέ, αδελφή. Έλεγε μάλιστα «ένας είναι ο Κύριος και μία η Κυρία, όλοι εμείς οι άλλοι είμαστε αδελφοί!»

Στις μαννάδες, με πολύ πόνο, έλεγε: Συμβουλέψτε τα κορίτσια σας να φυλάξουν την τιμή τους, μέχρι τον γάμο τους, να βαδίσουν τον δρόμο του Χριστού.

Τα αγόρια να μένουν καθαρά μέχρι τον γάμο.

Όταν ο παπάς ανοίγει το Ευαγγέλιο στον γάμο, στέλνει ο Χριστός τον άγγελο και στεφανώνει την παρθενία.

Άλλες φορές έκλαιε με λυγμούς και έλεγε:  Αλοίμονο, αλοίμονο, γιατί δεν θα υπάρχει, στα χρόνια πού έρχονται, παρθενία. Κι θα πομέν άπαν σην γην παρθενία.

Μικροί μεγάλοι να έρθουν στην μετάνοια, να μετανοούν.

Να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι επάνω.

Αυτοί δεν το γνωρίζουν, σαν τα άλογα ζώα τρώνε την Παρασκευή.

Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.

 

Θυμάμαι και τιμώ

 

«Οι καημένοι οι καλόγεροι, οπού αφανίστηκαν εις τον αγώνα… οπού αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της απανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν και οι τζεμπιχανέδες [πυριτιδαποθήκες] μας κι’ όλα τα αναγκαία του πολέμου· ότ’ ήταν παράμερον και μυστήριον από τους Τούρκους. Και θυσίασαν οι καημένοι οι καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα… και ζούσαν μαζί τους τόσοι φτωχοί κι έτρωγαν ψωμί...

...και βρίζουν, οι πουλημένοι εις τους ξένους, και τους παπάδες μας, οπού τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τούς είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον διά να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας ωσάν λεοντάρια...».

Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη

Μέ τήν ταπεινοφροσύνη ἀτονοῦν τά σαρκικά πάθη, ἐνῶ μέ τήν ὑπερηφάνεια παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει κανείς στήν πορνεία.

 Μέ τήν ταπεινοφροσύνη ἀτονοῦν τά σαρκικά πάθη, ἐνῶ μέ τήν ὑπερηφάνεια παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει κανείς στήν πορνεία. Ἡ ταπεινοφροσύνη στολίζει τήν ψυχή μέ τήν ἁγνότητα. Ὁ ἐγωϊσμός δημιουργεῖ ἀκαταστασία καί ταραχή στήν ψυχή καί μολύνεται ὁ νοῦς μέ τούς ἀκάθαρτους λογισμούς. Ἡ ταπεινοφροσύνη ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν Θεό.

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

Εἶναι πέντε οἱ αἰτίες γιὰ τὶς ὁποῖες παραχωρεῖ ὁ Θεὸς τὴ δυνατότητα στὸν διάβολο νὰ πολεμᾶ τοὺς ἀνθρώπους:

 

Πρώτη αἰτία, εἶναι γιὰ νὰ μάθουμε νὰ διακρίνουμε τὴν ἀρετὴν ἀπὸ τὴν κακίαν μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πολέμου.

Δεύτερη αἰτία, εἶναι γιὰ νὰ «ἐξαναγκαστοῦμε» τρόπον τινά, νὰ προσκολληθοῦμε μὲ βεβαιότητα καὶ ἀκλόνητα στὴν ἀρετή.

Τρίτη αἰτία, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανευόμαστε ὅταν προκόπτουμε στὴν ἀρετή, ἀλλὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐκ τῆς ἐμπειρίας τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ἀγώνα ὅτι κάθε προκοπὴ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ.

Τέταρτη αἰτία, γιὰ νὰ ταπεινωθοῦμε καὶ γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ μισήσουμε καὶ ὀμολογήσουμε (ἐξομολόγησις) καὶ ἐγκαταλείψουμε τὶς ἁμαρτίες μας, πού γίνονται αἰτία πειρασμῶν.

Πέμπτη αἰτία, γιὰ νὰ μὴν ξεχάσουμε τὴν ἰδικὴ μας ἀσθένεια καὶ τὴν τοῦ Θεοῦ δύναμη, ὅταν προοδεύοντας στὸν πνευματικὸ ἀγώνα ἀξιωθοῦμε καὶ φθάσουμε σὲ κάποιαν ἀρετή.

 

Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς

(Ημέρα μνήμης: 21/1)

Αγία Αγνή 21 Ιανουαρίου

 

Η Αγία Αγνή έζησε στους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού, στον καιρό των τρομερών διωγμών. Καταγόταν από την Ρώμη. Ήταν από αριστοκρατικό γένος. Ήταν αγνή και στο σώμα και στην ψυχή.

Και ενώ ζούσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, αυτή εργαζόταν Ιεραποστολικά, για να διαδώσει την πίστη του Χριστού και πιο πέρα. Μάζευε στο σπίτι της διάφορες φίλες της και τις προέτρεπε να γνωρίσουν τον Χριστό ως Θεό και Αυτόν μόνο να λατρεύουν για Θεό, διότι οι άλλοι ήταν ψεύτικοι θεοί. Αυτό μαθεύτηκε και προκάλεσε την αγανάκτηση του άρχοντα της Ρώμης, ο οποίος διέταξε να την φέρουν μπροστά του.

Όταν την φέρανε, άρχισε ο άρχοντας να την παρακινεί, να θυσιάσει στα είδωλα. Διαφορετικά την περίμενε τρομακτική τιμωρία. Δεν δίστασε μάλιστα να της πει ότι, αν αρνηθεί, θα την ρίξει σε πορνοστάσιο! Η απάντηση όμως της Αγίας Αγνής προς τον Ρωμαίο άρχοντα ήταν θαρραλέα και άξια θαυμασμού:

- Ούτε στους θεούς σου θυσιάζω, ούτε για το πορνοστάσιο με ενδιαφέρει, διότι πιστεύω ακράδαντα, πως ο Θεός θα με φυλάξει από όλα αυτά!

Ο εγωιστής και βάρβαρος άρχοντας, δεν μπορούσε να ακούει αυτές τις θαρραλέες απαντήσεις και θέλησε να ρεζιλέψει την Αγία.

Γι' αυτό κάλεσε εκεί τον άνθρωπο, που είχε το πορνοστάσιο με τις διεφθαρμένες γυναίκες. Προηγουμένως της έβγαλε τα ενδύματα και την άφησε με ένα μόνο φόρεμα. Έτσι ημίγυμνη διέταξε να την περιφέρουν μέσα στην πόλη και να την βλέπουν οι άνθρωποι. Θέλησε έτσι να την ρεζιλέψει. Αφού την περιέφεραν ημίγυμνη στους κεντρικότερους δρόμους της πόλεως, την πήγαν στο πορνείο.

Η Αγία Αγνή προσευχόταν στο Θεό να την προστατέψει από την αμαρτία και να μη χάσει έτσι τον θησαυρό της παρθενίας. Στο πορνείο έρχονταν πολλοί για να την ατιμάσουν. Κανένας όμως από αυτούς δεν μπόρεσε να επιτύχει αυτό που ήθελε, διότι μόλις την πλησίαζαν, ένιωθαν την επιθυμία τους να ναρκώνεται και έτσι έφευγαν άπρακτοι! Αυτό έκανε εντύπωση σε όλους, που το πληροφορήθηκαν.

Τότε παρουσιάστηκε και κάποιος υπερήφανος νέος, που υπερηφανευόταν και έλεγε, ότι θα κατορθώσει να ατιμάσει την Αγία κάτι που δεν κατάφεραν οι άλλοι. Και πλησίασε την παρθένο προκειμένου να ικανοποίησει το πάθος του.

Η Αγία Αγνή κατέφυγε στην προσευχή, στο Νυμφίο της Χριστό. Και ω του θαύματος! Ο νέος έπεσε στη γη νεκρός, λες και τον βάρεσε κεραυνός! Κάποιος που βρέθηκε εκεί κοντά και είδε το θαύμα, εφώναξε:

- Μεγάλη η πίστης των Χριστιανών. Μεγάλη είναι η δύναμη του Χριστού!

Το θαύμα αυτό διαδόθηκε αμέσως σε όλη την Ρώμη. Πολλοί τότε πιστέψανε. Ο Άρχοντας, όταν πληροφορήθηκε όλα αυτά και τον μυστηριώδη θάνατο τού νέου, διέταξε να φέρουν την Αγία μπροστά του.

Ήταν πολύ αγριεμένος και στενοχωρημένος. Με πικρόχολα και αυστηρά λόγια της λέγει:

- Δεν μου λες, παμπόνηρο κορίτσι, με ποιόν τρόπο θανάτωσες τον νέον;

Και η Αγία, με όλο το θάρρος και την ειλικρίνεια της, του εξιστορεί το θαύμα:

- Άκουσε, άρχοντα. Όταν εσύ διέταξες να με ατιμάσουν και με έφερναν στο καταραμένο και σιχαμερό εκείνο σπίτι, με ακολούθησε ένας ασπροντυμένος νέος. Αυτός ο νέος καθόταν κοντά μου και νέκρωνε την επιθυμία εκείνων, που με πλησίαζαν. Ο ίδιος θανάτωσε και τον νέον αυτόν. Και τούτο, διότι με πλησίαζε με υπερηφάνεια και θρασύτητα, και είχε σκοπό να με ατιμάσει, να αμαρτήσει, να με κάμει και μένα να αμαρτήσω.

- Και ποιός είναι εκείνος ο ασπροντυμένος, που σε βοήθησε; ρωτά ο άρχοντας.

- Ο Κύριος και Θεός μου, του απάντησε, έστειλε τον Άγγελο του και με φύλαξε από κάθε ατιμία και προσβολή.

- Για να μας αποδείξεις, ότι λες αλήθεια, παρακάλεσε τον Θεό σου να αναστηθεί αυτός ο νεκρός, της λέει τότε ο άρχοντας.

- Ο Χριστός μου, λέγει η Αγία, έχει την δύναμη να τον αναστήσει. Να δούμε όμως, αν θα πιστέψεις...

Η Αγία τότε γονάτισε, σήκωσε τα χέρια προς τον Ουρανό και με κλαμμένα από τη συγκίνηση και θερμή πίστη μάτια, προσευχήθηκε στο Θεό. Το θαύμα έγινε! Ο νεκρός αναστήθηκε!

Το θαύμα τούτο το είδαν όλοι, όσοι βρέθηκαν εκεί και τα χάσανε. Άλλοι από αυτούς πίστεψαν και έγιναν Χριστιανοί και άλλοι απέδωσαν το θαύμα σε μαγεία και έμειναν οι δύστυχοι στην απιστία τους. Φώναξαν στον άρχοντα να την φονεύσει, διότι, δήθεν, ήταν μάγισσα!

Έτσι ο σκληρός και πορωμένος άρχοντας δίδει διαταγή να ανάψουν φωτιά και εκεί μέσα θα έριχνε την Αγία, για να την κάψει ζωντανή. Όπως τελικά και έκανε.

❈ Απολυτίκιον Ήχος πλάγιος α'. Τον συνάναρχον Λόγον: Φερωνύμως αγνείας ώφθης κειμήλιον, και ανδρικώς ηγωνίσω υπέρ της δόξης Χριστού, καλλιπάρθενε σεμνή Αγνὴ πανεύφημε· ως γαρ θυσία καθαρά, προσενήνεξαι αυτώ, τελέσασα τον αγώνα, δια πυρός Αθληφόρε, και του εχθρού την πλάνην έφλεξας.

Αγία Αγνή πρέσβευε υπέρ ημών

Γιατί προσεύχομαι

 

Γεώργιος Βιζυηνός

Ἄν ἤμουν φτερωτὸ πουλί,
μὲ τὴ λαλιὰ τὴν πιὸ καλὴ
τὸ Σύμπαν θὰ ξυπνοῦσα.
Ἄν ἤμουνα μιὰ λουλουδιά,
τὴν πιὸ γλυκειά μου μυρωδιὰ
στὸ Σύμπαν θὰ σκορποῦσα.

Εἶμαι παιδάκι γνωστικὸ
κι ἔχω ψυχὴ καὶ λογικὸ
κι ἔχω καρδιὰ μὲ πίστι.
Γι’ αὐτὁ πλαγιάζω ἢ ξυπνῶ,
προσεύχομαι καὶ ἀνυμνῶ
τοῦ Σύμπαντος τὸν Κτίστη.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ
1963

Πηγή:https://oikohouse.wordpress.com/2019/08/25/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%E1%BD%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%E1%BD%BB%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9/

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Υπήρξαν πρίν απ’ αυτόν (τον Χριστό) πολλοί βασιλιάδες και τύραννοι στη γη· αναφέρουν οι ιστορικοί ότι υπήρξαν πολλοί σοφοί και μάγοι στους Χαλδαίους, τους Αιγύπτιους και τους Ινδούς. Ποιός απ’ αυτούς ποτέ, δεν εννοώ μετά το θάνατό του αλλά ενώ ζούσε ακόμη, μπόρεσε να δείξει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε η διδασκαλία του να εξαπλωθεί σ’ όλη τη γη; Ποιός μπόρεσε να διαφωτίσει τόσο πολλούς για τη δεισιδαιμονία των ειδώλων, όσους ο Σωτήρας μετάφερε από τα είδωλα στην πίστη προς τον εαυτό του;

Οι φιλόσοφοι των Ελλήνων έγραψαν πολλά με πιθανολογίες και ρητορική τέχνη. Τί όμως παρουσίασαν τόσο μεγάλο όσο ο σταυρός του Κυρίου;

Διότι, μέχρι το θάνατό τους, οι σοφιστείες τους βασιζόταν στίς πιθανότητες· αλλά και όταν ήταν ζωντανοί, όσα πίστευαν ότι έχουν μεγάλη ισχύ, ήταν αντικείμενα ανταγωνισμού και φιλονικούσαν μεταξύ τους για τη θεωρία τους.

Και το πιο παράδοξο είναι ότι ο Λόγος του Θεού, ενώ δίδαξε με πιο φτωχές λέξεις, επισκίασε τους μεγάλους σοφιστές· κατάργησε τις διδασκαλίες τους, όλους τους τράβηξε προς τον εαυτό του και γέμισε τις εκκλησίες του.

Και το ακόμη πιο θαυμαστό είναι ότι με την κάθοδό του σαν άνθρωπος στον άδη κατάργησε τα μεγάλα λόγια των σοφών για τα είδωλα.

Τίνος, στ’ αλήθεια, ο θάνατος έδιωξε τους δαίμονες; Ή τίνος ποτέ το θάνατο φοβήθηκαν οι δαίμονες, όπως έγινε με του Χριστού; Διότι, όπου προφέρεται το όνομα του Σωτήρα, από κει φεύγει μακριά κάθε δαίμονας. Και ποιός ήταν εκείνος που καθάρισε τα ψυχικά πάθη των ανθρώπων, ώστε οι πόρνοι να σωφρονούν, οι φονιάδες να μην κρατούν πλέον το φονικό ξίφος και οι πρώην δειλοί να γίνονται ανδρείοι;

Και γενικά, ποιός έπεισε βαρβάρους και τα τοπικά έθνη να εγκαταλείψουν τη μανία τους και να ειρηνεύουν; Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πίστη στο Χριστό και το σημείο του σταυρού. Και ποιός άλλος έπεισε τόσο πολύ τους ανθρώπους για την αθανασία όσο ο σταυρός του Χριστού και η σωματική ανάστασή του;

Διότι, οι ειδωλολάτρες αν και χρησιμοποίησαν κάθε είδους ψέμα, όμως δεν μπόρεσαν να ξαναδώσουν ζωή στα είδωλα· δεν μπόρεσαν καθόλου να συλλάβουν την ιδέα ότι είναι δυνατόν ν’ αναστηθεί πάλι το σώμα μετά το  θάνατο. Πολύ περισσότερο μάλιστα μπορεί κάποιος ν’ αποδείξει ότι μ’ αυτές τις ιδέες τους φανέρωσαν την αδυναμία της ειδωλολατρίας· και έδωσαν αυτή τη δυνατότητα (της αναστάσεως) μόνο στο Χριστό, για ν’ αναγνωρίσουν όλοι απ’ αυτή ότι είναι ο Υιός του Θεού.

 

ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Ή Τράπεζα με το αίμα και το σώμα του Χριστού είναι τα νεύρα της ψυχής μας

 Ή Τράπεζα με το αίμα και το σώμα του Χριστού είναι τα νεύρα της ψυχής μας, ή συγκράτηση της διανοιας μας, ή αιτία της παρουσίας μας, ή ελπίδα, ή σωτηρία, το φως και η ζωή.

ΑΜΉΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΌΞΕΣ!

"Επικαλεισθε τον Θεον, να σας χαρίζει ζωντανή την πίστη σας, βέβαια την ελπίδα σας και την ενεργό την αγάπη σας.

 "Επικαλεισθε τον Θεον, να σας χαρίζει ζωντανή την πίστη σας, βέβαια την ελπίδα σας και την ενεργό την αγάπη σας. 

Να χαριζη φρονησιν και διακρισιν εις την ζωήν σας.

 Ζητείτε, να σας χαρίζει εγκράτεια, ταπεινοφροσυνη, υπομονή και αγάπη".

Μεγάλο φάρμακο σωτηρίας είναι η ταπεινοφροσύνη.

Διότι, ο σατανάς δεν κατέπεσε από τους ουρανούς ούτε εξαιτίας σαρκικής ακολασίας, ούτε εξαιτίας άλλων υλικών απολαύσεων, αλλά μόνο από υπερηφάνεια. 

Να γιατί ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε και μεις, οι υιοί του ανθρώπου, υιοί του Θεού.

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας.

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Ἤδη κατενόησα τὸ τῶν νοημάτων αὐτοῦ ὕψος. Ἤδη συνῃσθάνθην τὸ μεγαλεῖον τοῦ Ψαλτηρίου. Ἤδη ἀντελήφθην τὸ ἐν τοῖς ψαλμοῖς διαπνέον πνεῦμα λατρείας πρὸς τὸ θεῖον.

Ἤδη ᾐσθάνθην τὸν πόθον τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀνυψώσεως.

Ἤδη σύνοιδα ὁποῖον πῦρ θείας ἀγάπης διαχέεται ἐν τοῖς ψαλμοῖς.

Ἤδη κατενόησα τὴν διαπλαστικὴν τῶν ψαλμῶν ἐπὶ τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας δύναμιν.

Ἤδη ἠννόησα πόσον εἰς προσευχὴν εἰσιν ἐπιτήδειοι καὶ εἰς ἔκφρασιν τοῦ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν λατρείας συναισθήματος.

Ἤδη κατενόησα, διατὶ συνεστήθη ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων , ὡς καθημερινὸν ἀνάγνωσμα ἐν ταῖς προσευχαῖς τῶν ἀκολουθιῶν.

Ἐγὼ τοῦ λοιποῦ θὰ τὸ ἔχω ἐγκόλπιόν μου καὶ θὰ τὸ φέρω ἐπάνω μου ὅπου ἀν πορευθῶ. Μὲ αὐτὸ θὰ αἰνῶ καὶ θὰ ὑμνῶ καὶ θὰ δοξολογῶ τὸν Θεόν.

Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε ἐν Κυρίῳ

Τῷ Κυρίῳ πρέπει αἴνεσις

Ὁ Πνευματικὸς ὑμῶν Πατὴρ

+ Ὁ Π ε ν τ α π ό λ ε ω ς  Ν ε κ τ ά ρ ι ος

Με αυτές τις 4 λέξεις πρέπει να προσευχόμαστε στο Θεό.

Είναι τα 4 μυστικά της ζωής μας:

Όταν θέλεις, Κύριε

Όπου θέλεις, Κύριε

Όπως θέλεις, Κύριε

Όσο θέλεις, Κύριε

Κύριε γεννηθήτω το θέλημα σου !

Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι»

 Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι»

Από τη στιγμή που ήρθε ο Χριστός, άλλαξε το ρου της ανθρωπότητας. Άλλαξε το ρου του Ιορδάνου.

 

Ο Ιορδάνης ποταμός είναι τύπος της ανθρωπότητος. Ο άνθρωπος έρχεται απο τον Αδάμ και την Εύα. Και τί κάνει (με την πτώση τους); Έρχεται και πάει για κόλαση. Ο Ιορδάνης τι κάνει; Έρχεται και αυτός από δύο πηγές: τον Ιορ και Δαν. Και τί κάνει; Ορμητικώς πάει για τη Νεκρά θάλασσα. 

Και έρχεται ο Χριστός και εισέρχεται στον Ιορδάνη και τί γίνεται; Ο Ιορδάνης εστράφη προς τα οπίσω. Ο έχων 2 φύσεις Χριστός, Θεός και άνθρωπος, εισέρχεται στον Ιορδάνη και τα πράγματα αλλάζουν. 

Πλέον πηγαίνουμε για την Άνω Ιερουσαλήμ, δεν πηγαίνουμε για τη Νεκρά Θάλασσα. Δεν πηγαίνουμε για την κόλαση. Πηγαίνουμε για τον Παράδεισο. 

Από τη στιγμή που ήρθε ο Χριστός, άλλαξε το ρου της ανθρωπότητας. Άλλαξε το ρου του Ιορδάνου. 

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 -1982)

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΤΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

 Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΤΗΣ    

   ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ  

     ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ, τιμώνται στις 12 Ιανουαρίου

     🕊️🌺🕊️🌺🕊️

   Χαίρε, Βουλής απορρήτου μύστης'   χαίρε, Αυγή δρομένων πίστης!

Η αμοιβή, δεν δίνεται για τον κόπο της ενάρετης εργασίας, αλλά για την ταπείνωση που συνοδεύει και εκπηγάζει από την εργασία αυτήν. Όποιος περιφρονεί την ταπείνωση χάνει την αμοιβή της εργασίας του.

 

+ Η αμοιβή, δεν δίνεται για τον κόπο της ενάρετης εργασίας, αλλά για την ταπείνωση που συνοδεύει και εκπηγάζει από την εργασία αυτήν. Όποιος περιφρονεί την ταπείνωση χάνει την αμοιβή της εργασίας του. 

~ Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ~

Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

 Χαῖρε, ὁ μέγας ἐν τοῖς Ἀγγέλοις·

χαῖρε, ὁ μείζων ἐν θαυμασίοις.

Χαῖρε, τῶν ἐν Νόμῳ πατέρων ὑπέρμαχος·

χαῖρε, τῶν ἀῤῥήτων ἐλλάμψεων ἔμπλεως.

Χαῖρε, ὅτι ἐνεπόδισας τὴν πορείαν Βαλαάμ·

χαῖρε, ὅτι ἐθριάμβευσας τὴν κακίαν τοῦ Σατάν.

Χαῖρε, δεδοξασμένε Ἀρχιστράτηγε θεῖε·

χαῖρε, λελαμπρυσμένε καὶ πυρίμορφε νόε.

Χαῖρε, φωτὸς Τριφώτου ἀμάρυγμα·

χαῖρε, χοροῦ Ἀγγέλων διάδημα.

Χαῖρε, βουλῶν τοῦ Ὑψίστου ἐκφάντωρ·

χαῖρε, πιστῶν ὁ προστάτης ἁπάντων.

Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι γίνεται στη Θεία Λειτουργία, δεν θα έφευγαν ποτέ από τον Ναό.

 Αχ παιδί μου...

Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι γίνεται στη Θεία Λειτουργία, δεν θα έφευγαν ποτέ από τον Ναό. . .

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων

 

Όταν προσευχόμαστε στον Κύριο, τότε η Μητέρα του Θεού χαίρεται και ευχαριστεί τον Υιό Της που προσελκύει τις καρδιές μας στην προσευχή και πάντοτε μας βοηθεί, αν ζητούμε την βοήθειά Του. Μη λησμονείτε να παρακαλείτε την Βοήθεια και Προστασία της.

Ο π. Σάββας δεν επιβάρυνε το λαό με μεγάλους κανόνες προσευχής, αλλά δίδασκε όπως ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ:

«Είναι καλύτερο να τηρείτε λίγα, αλλά με θερμότητα και ευλάβεια. Ο Θεός δεν χρειάζεται τον τύπο αλλά την ουσία. Εκείνος χρειάζεται την καρδιά μας».

Ο όσιος Σεραφείμ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών έδωσε νέο, πιο ελαφρύ Τυπικό στα πνευματικά του τέκνα, τις αδελφές της Μονής Ντιβέγιεβο, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να σωθούν οι χριστιανοί των εσχάτων χρόνων. Στους απλούς ανθρώπους ο όσιος Σεραφείμ έδινε αυτόν τον κανόνα:

«Σήκω από τον ύπνο, στάσου μπροστά στις εικόνες και πες τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, υστέρα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το «Πιστεύω».

Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού.

Το Σύμβολο της Πίστεως ενώπιων συντομία περιέχει όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστεως, όπως διατυπώθηκαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325).

Στον κελί του μπορεί καθένας να λέγει ήσυχα την ευχή του Ιησού κι όταν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους το «Κύριε, ελέησον» και έτσι να συνεχίζει μέχρι το γεύμα.

Ακριβώς πριν το γεύμα πάλι σύντομος κανόνας.

Μετά το γεύμα: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με τον αμαρτωλόν».

Στην ερημιά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διά της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Πριν τον ύπνο, πάλι σύντομος κανόνας και μετά ύπνος, αφού διαφυλαχθούμε με το σημείο του σταυρού. Κρατώντας αυτόν τον απλό κανόνα, μπορεί να φθάσει κανείς στο μέτρο της χριστιανικής τελειότητας».

Ο στάρετς Σάββας δίδασκε επίσης να μη καταπονείται κανείς με δυσβάστακτα ασκητικά κατορθώματα.

– Το πρωί, αφού ξυπνήσεις, έλεγε, αμέσως ασπάσου το σταυρό που φοράς λέγοντας: «Ράνον, Δέσποτα, ρανίδα του αγιωτάτου Σου Αίματος στην καρδία μου, για να εξαλείψει τα πάθη, τις αμαρτίες και τις ακαθαρσίες ψυχής και σώματος. Αμήν».

Μετά να πλυθείς, να ντυθείς και αφού σταθείς μπροστά στις εικόνες, με θερμή καρδιακή πίστη πες: «Βασιλεύ Ουράνιε» μια φορά, «Πάτερ ημών», τρεις φορές, «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και το «Πιστεύω» μια φορά.

Αυτός ο κανόνας ονομάζεται «κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ».

Μετά διάβασε τις πρωινές προσευχές από το προσευχητάριο. Μετά διάβασε το Ψαλτήρι, όσο μπορείς, ένα Κάθισμα ή έστω μία Δόξα.*

Σε κάποιους ο Γέροντας έδινε ευλογία να διαβάζουν μόνο μερικές γραμμές, αλλά συμβούλευε όλους να διαβάζουν καθημερινά το Ψαλτήρι υποχρεωτικά, τις Επιστολές των Αποστόλων και το Ευαγγέλιο, έστω μια περικοπή. Σ’ όσους είχαν ζήλο στην προσευχή έδινε ευλογία να διαβάζουν προσευχές που τις έπαιρνε από τους ασκητές πατέρες των τελευταίων χρόνων. Στο τέλος της ζωής του στάρετς όλες οι προσευχές του και όλες οι γραπτές και προφορικές του διδαχές και ποιήματα με πνευματικό περιεχόμενο συγκεντρώθηκαν σε αντίστοιχα βιβλία: «Πνευματικές-ηθικές διδασκαλίες» κ.α.

Σε όσους ήσαν πολύ απασχολημένοι με δύσκολα καθήκοντα, ο στάρετς επέτρεπε να συντομεύουν τον κανόνα της προσευχής, αλλά με την προϋπόθεση αυτή η συντομευμένη προσευχή να είναι θερμή και έτσι να θεωρηθεί ως πλήρης κανόνας. Έλεγε:

– Να αποφεύγετε την επιφανειακή ανάγνωση του κανόνα. Να εμβαθύνετε στον πνεύμα της προσευχής, για να δοκιμάσει η ψυχή χαρά και ευγνωμοσύνη για την Χάρη του Θεού και θλίψη για τις αμαρτίες σας, ώστε η προσευχή να γίνει τροφή και ζωή της ψυχής. Ας μη τρέφουμε τον εσωτερικό μας φαρισαίο του τυπικού κανόνα προσευχής, αλλά με ζήλο, αδιαλείπτως να κάνουμε τον κανόνα μας, έστω και πιο σύντομο, κάποτε. Τι ευλογημένη που είναι η πνευματική κατάσταση κάποιων ανθρώπων, οι όποιοι με αγάπη, αδιάλειπτα τηρούν τον κανόνα της προσευχής! Αυτοί ήδη από’ αυτή την ζωή θα γνωρίσουν «ότι Χριστός ο Κύριος».

Από το βιβλίο: «Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής» – Μετάφραση από τη ρωσική γλώσσα: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος , Διδαχές του στάρετς Σάββα