Monday, December 9, 2013

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος 

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν ὁδηγήσει μέσα στὴν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπὸ ὅτι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μὲ ἔχουν προσδέσει στὴν γῆ, ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν λύσει ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔχουν συντρίψει ὅλες τὶς φιλοδοξίες μου στὸν κόσμο. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἀποξένωσαν ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καὶ μὲ ἔκαναν ἕναν ξένο καὶ ἄσχετο κάτοικο τοῦ κόσμου. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῷο βρίσκει ἀσφαλέστερο καταφύγιο ἀπὸ ἕνα μὴ κυνηγημένο, ἔτσι καὶ ἐγὼ καταδιωγμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἔχω εὔρει τὸ ἀσφαλέστερο καταφύγιο προφυλασσόμενος ὑπὸ τὸ σκήνωμά Σου, ὁποῦ οὔτε φίλοι, οὔτε ἐχθροὶ μποροῦν ν᾿ ἀπωλέσουν τὴν ψυχή μου.
Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι. Λυτοὶ μᾶλλον παρὰ ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τὶς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν μαστιγώσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα διστάσει νὰ μαστιγωθῶ. Μὲ ἔχουν βασανίσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα προσπαθήσει ν᾿ ἀποφύγω τὰ βάσανα. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν ἐπιπλήξει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα κολακεύσει τὸν ἑαυτό μου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν κτυπήσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα παραφουσκώσει μὲ ἀλαζονεία.

Friday, November 1, 2013

Στη ζωή σου μάθε να χτίζεις γέφυρες

Κάποτε μάλωσαν δύο αδέλφια που ζούσαν σε γειτονικές φάρμες. Ήταν το πρώτο σοβαρό ρήγμα στη σχέση τους. Για 40 χρόνια, εργάζονταν μαζί ως γεωργοί, μοιράζονταν χωρίς κανένα πρόβλημα τα γεωργικά μηχανήματα και συνεργάζονταν αρμονικά για την εμπορία των προϊόντων τους. Όμως, η μακρά συνεργασία τους διεκόπη απότομα. Η διένεξη ξεκίνησε από μια μικρή παρεξήγηση, εξελίχθηκε σε μια σημαντική διαφορά, και τελικά κατέληξε σε ανταλλαγή πικρών λόγων. Ένα πρωί κάποιος χτύπησε την πόρτα του μεγαλύτερου αδελφού. Εκείνος άνοιξε και αντίκρισε έναν άνθρωπο με την εργαλειοθήκη ενός ξυλουργού.
-Ψάχνω για δουλειά λίγων ημερών, είπε. Ίσως έχετε ανάγκη για κάποιες μικροεργασίες και θα μπορούσα να σας φανώ χρήσιμος.
-Πράγματι» αναφώνησε ο μεγαλύτερος αδελφός. Έχω μια δουλειά για σένα. Κοίταξε σε εκείνο τον κολπίσκο στο απέναντι αγρόκτημα. Αυτός είναι ο γείτονάς μου. Στην πραγματικότητα, είναι ο μικρότερος αδερφός μου. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα υπήρχε ένα χωράφι ανάμεσα μας Όμως, έσκαψε με την μπουλντόζα του μέχρι το ανάχωμα του ποταμού και τώρα υπάρχει ένα ποταμάκι ανάμεσα μας. Λοιπόν, μπορεί να κατάφερε να μ' εκνευρίσει, αλλά εγώ θα κάνω κάτι χειρότερο. Βλέπεις αυτή τον σωρό με ξύλα στο στάβλο; Θέλω να φτιάξεις ένα ψηλό φράχτη. Δεν θέλω να ξαναδώ το πρόσωπό του.
-Νομίζω ότι καταλαβαίνω την κατάσταση απάντησε ο ξυλουργός. Πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω και ότι στο τέλος θα ευχαριστηθείς με τη δουλειά μου. Ο μεγαλύτερος αδελφός έπρεπε να πάει στην πόλη γα να τελειώσει κάποιες δουλειές. Έτσι, βοήθησε τον ξυλουργό να μεταφέρει τα ξύλα, και έφυγε για την πόλη. Ο ξυλουργός εργάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια της μέρας. Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, όταν ο γεωργός επέστρεψε, ο ξυλουργός είχε μόλις τελειώσει τη δουλειά του. Τα μάτια του αγρότη γούρλωσαν από αυτό που αντίκρισε. Δεν είχε κατασκευαστεί ο φράχτης που είχε ζητήσει. Αντί για τον φράχτη, υπήρχε μια γέφυρα από την μια μεριά του ρέματος μέχρι την άλλη.
Εκείνη την ώρα, είδε από την άλλη μεριά της γέφυρας να έρχεται προς το μέρος του ο γείτονας, ο νεώτερος αδελφός του. Όταν τον πλησίασε, άπλωσε τα χέρια του και αναφώνησε:
-Είσαι ο καλύτερος αδελφός που θα μπορούσα να είχα. Μετά από όλα όσα έχω κάνει και έχω πει εναντίον σου, έχτισες μια γέφυρα ανάμεσα μας. Τα δύο αδέλφια αγκαλιάστηκαν, μετανιωμένα για ότι είχε συμβεί ανάμεσα τους. Γύρισαν και είδαν τον ξυλουργό να σηκώνει την εργαλειοθήκη και να την κρεμάει στον ώμο του.
-Όχι, μη φεύγεις, περίμενε! Μείνε λίγες ημέρες. Έχω κι άλλες εργασίες για σένα, είπε ο μεγαλύτερος αδελφός.

-Θα ήθελα πολύ να μείνω, είπε ο Ξυλουργός, αλλά έχω να χτίσω κι άλλες γέφυρες.

Monday, October 14, 2013

Πως να νικήσουμε τις αδυναμίες μας

…Και μετά δε σκέφτεσαι αμαρτίες.
Γιατί οι αμαρτίες συγχωρούνται.  
Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται.
 Μην ασχολείσαι συνεχώς με τις αμαρτίες σου!
Σε παρακαλώ πάρα πολύ!
Δε διορθώνονται τ’αμαρτήματά σου όταν ασχολείσαι μ’αυτά.
Τα αμαρτήματά σου διορθώνονται όταν αγαπήσεις το Χριστό.
Το αμάρτημά σου μην το κοιτάς. Μην το περιεργάζεσαι, μην το σκαλίζεις, μην το αναλύεις, μην το εμβαθύνεις.
Μην ασχολείσαι συνέχεια μ’αυτό. Δώσου στο Χριστό. Στρέψε τα μάτια της ψυχής στο Χριστό.
Άνοιξε τα χέρια σου στο Χριστό, όπως το λέει ο π.Πορφύριος, αγκάλιασε το Χριστό και μην ασχολείσαι με τις αμαρτίες.
Μην ασχολείσαι μ’αυτές! Θα φύγουν μόνες τους.
απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Saturday, September 28, 2013

Ἡ Θεία Κοινωνία


(γίου ωάννου το Χρυσοστόμου)

    Κα σν ρθει στιγμ τς Θείας Κοινωνίας κα πρόκειται ν πλησιάσεις τν γία Τράπεζα, πίστευε κλόνητα πς κε εναι παρν Χριστός, Βασιλις τν λων. ταν δες τν ερέα ν σο προσφέρει τ σμα κα τ αμα το Κυρίου, μ νομίσεις τι ερέας τ κάνει ατό, λλ πίστευε τι τ χέρι πο πλώνεται εναι το Χριστο. Ατς πο λάμπρυνε μ τν παρουσία Του τν τράπεζα το Μυστικο Δείπνου, Ατς κα τώρα διακοσμε τν Τράπεζα τς Θείας Λειτουργίας. Παραβρίσκεται πραγματικ κα ξετάζει το καθενς τν προαίρεση κα παρατηρε ποις πλησιάζει μ ελάβεια ταιριαστ στ γιο Μυστήριο, ποις μ πονηρ συνείδηση, μ σκέψεις βρωμερς κα κάθαρτες, μ πράξεις μολυσμένες. ναλογίσου λοιπν κι σ ποιό λάττωμά σου διόρθωσες, ποιν ρετ κατόρθωσες, ποιν μαρτία σβησες μ τν ξομολόγηση, σ τί γινες καλύτερος. ν συνείδησή σου σ πληροφορε τι φρόντισες ρκετ γι τν πούλωση τν ψυχικν σου τραυμάτων, ν κανες κάτι περισσότερο π τ νηστεία, κοινώνησε μ φόβο Θεο. λλις, μενε μακρι π τ χραντα Μυστήρια. Κα ταν καθαριστες π’ λες τς μαρτίες σου, τότε ν πλησιάσεις.
    Ν προσέρχεστε λοιπν στ Θεία Κοινωνία μ φόβο κα τρόμο, μ συνείδηση καθαρή, μ νηστεία κα προσευχή. Χωρς ν θορυβετε, χωρς ν ποδοπαττε κα ν σπρώχνετε τος διπλανούς σας. Γιατί ατ ποτελε τ μεγαλύτερη τρέλα κα τ χειρότερη περιφρόνηση τν Θείων Μυστηρίων.
    Πές μου, νθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σ πιέζει τάχα νάγκη ν κάνεις τς δουλειές σου; Καί σο περνάει ραγε, τν ρα πού πς ν κοινωνήσεις, σκέψη τι χεις δουλειές; χεις μήπως τν ασθηση τι εσαι πάνω στ γ; Νομίζεις τι βρίσκεσαι μαζ μ νθρώπους κα χι μ τος χορος τν γγέλων; Μ κάτι τέτοιο εναι δεγμα πέτρινης καρδις…
πό τό βιβλίο :
«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»,
Τόμος Γ΄ (Τεύχη 21-30), A΄ κδοση 2003.
κδόσεις: ερ Μον Παρακλήτου, ρωπς

Wednesday, June 5, 2013

Πόλεμος με τη λαιμαργία - Πόλεμος με τον ύπνο

Ο βίος του Οσίου Νήφωνος Επισκόπου Κωνσταντιανής 

Πόλεμος μέ τή λαιμαργία
Ο πονηρός δεν άργησε να τον πολεμήσει και με άλλο τρόπο: με τη λαιμαργία. Του προκαλεί λοιπόν, από το πρωί κιόλας, σαν βασανιστικό αίσθημα πείνας, σπρώχνοντάς τον να φάει κρέατα και ψάρια και άλλα πλούσια φαγητά. Μα ο μακάριος Νήφων αντιστεκόταν στο διάβολο με τον διακριτικό του λογισμό, λέγοντας:
- Όλ’ αυτά, μόνο μέχρι το φάρυγγα χαρίζουν ηδονή. Πιο κάτω ευχαρίστηση καμιά δεν δίνουν! Μόνο ανυπόφορη δυσωδία αναδίνουν! Πήγαινε λοιπόν διάβολε, εκεί που οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους και δες, τι είναι εκείνα που μου λες να φάω! Γεύσου τα εσύ, να ευχαριστηθείς…
Μ’ αυτά τα λόγια χλεύαζε τον πονηρό. Κι όταν εκείνος του ξαναριχνόταν και τον πολεμούσε αγριότερα, του έλεγε:
- Σήμερα θα φάω και θα πιω με το παραπάνω! Για να σου δείξω , πως ούτε κι έτσι θα μπορέσεις να μ’ εμποδίσεις από την προσευχή.
Τη μέρα εκείνη έτρωγε ακόμα και κρέας κι έπινε κρασί μπόλικο.
Ύστερα σηκωνόταν κι έλεγε στον εαυτό του:
- Πρόσεχε, Νήφων! Ο σκύλος, μόλις χορτάσει, γαβγίζει μ’ ευχαρίστηση. Κι εσύ τώρα έφαγες από τα δώρα του Θεού. Εμπρός, λοιπόν, να Τον ευχαριστήσεις, που σε χόρτασε από τα επίγεια αγαθά.
Κι ευθύς πήγαινε στην εκκλησία, σήκωνε τα χέρια του στον ουρανό κι έλεγε:
- Σε δοξάζω, Χριστέ ο Θεός, που με χόρτασες απ’ τα αγαθά Σου μη μου στερήσεις, πολυέλεε, και τα επουράνια!
Και συνέχιζε την προσευχή του για πολλήν ώρα, μ’ όλο και μεγαλύτερη θέρμη.
Ύστερα γύριζε κι έλεγε στο διάβολο:
- Δες, αδιάντροπε σκύλε, πόσο έφαγα και ήπια! Ε, και τι μ’ αυτό; Από την εκκλησία κανείς δεν μπορεί να με διώξει. Ο Θεός δεν μ’ αποστράφηκε, ούτε κι οι άγιοί Του. Ρεζίλι έγινες πονηρέ κι ακάθαρτε! Φύγε μακριά! Χάσου στο σκοτάδι! Μην ελπίζεις πια σ’ εμένα!

Πόλεμος με τον ύπνο

Tuesday, May 7, 2013

Στον Άγιο Γεώργιο





Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Χριστός Ανέστη!  Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, προ του Αγίου Πάθους Του, προειδοποίησε τους Αγίους Μαθητάς και Αποστόλους Του γιά τους διωγμούς και τα μαρτύρια που επρόκειντο να αντιμετωπίσουν όχι μόνον οι ίδιοι, αλλά και όσοι θα πίστευαν δι’ αυτών στο όνομά Του. Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο μας διδάξει λέγοντας: “Ει ο κόσμος υμάς μισεί γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν” (Ιωάν. 15:18).
Ο κόσμος εναντιούμενος προς το Θεό, εναντιώνεται και στον κάθε υπηρέτη του Θεού, που εργάζτεαι το καλό και την αρετή.  Μεταξύ του Θεού και του κόσμου της αμαρτίας δεν υπάρχει καμμία σχέση.  Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έλθουν στην επίγνωση της Αληθείας, αλλά ο κόσμος μάχεται το θείο θέλημα χρησιμοποιώντας την ύλη, τη χλυδή και την ηδονή  για να παρασείρει τον άνθρωπο στα πλοκάμια της αμαρτίας.  Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος τονίζει λέγοντας, ότι “η φιλία του κόσμου έχθρα του Θεού εστιν” (Ιακ. 4:4).  H προσκόλληση στις κοσμικές απολαύσεις, διασκεδάσεις και ηδονές είναι έχθρα προς το Θεό.  Όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου, γίνεται εχθρός του Θεού. 
Συμβιβασμοί δεν χωρούν.  Δεν μπορεί κανείς υπηρετεί δύο κυρίους.  “Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνάν” (Ματθ. 6:24).  Εκείνος, που αγαπά το Θεό τηρεί τις εντολές Του και υπακούει στους κανονικούς Επισκόπους και Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. “Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε” (Ιωάν. 14:15). Ενώ εκείνος, που δεν αγαπά το Θεό, ούτε τους νόμους Του τηρεί, ούτε και στην Εκκλησία του Θεού υποτάσσεται, διότι, “ο μη αγαπών με τους λόγους μου ου τηρεί” (Ιωάν. 14:24).  Ζει γύρω από το “εγώ” του με αποτέλεσμα να γίνεται αυτάρεσκος, αυτόβουλος, αυτόκλητος, αυτοκέφαλος και αυταρχικός,.  Αυτή δε η εγωκεντρική περιστροφή του αμαρτωλού “εγώ” οδηγεί στο τέλος τον άνθρωπο, που ζει μακριά από το Θεό, στην αυτοκτονία και τον αιώνιο θάνατο.
Και εδώ διαφέρουν οι Άγιοι της Ορθόδοξης μας Εκκλησίας από τους άθεους, τους αιρετικούς, τους σχισματικούς και τους αμετανόητους ανθρώπους, στο ότι έδωσαν όλη την ύπαρξή τους στην υπηρεσία του Θελήματος του Θεού μέσα στην Εκκλησία Του.  Η ψυχή και η καρδιά τους πλημμύριζε από τη θεία αγάπη και το θείο έρωτα προς το Χριστό και το συνάνθρωπό τους.  Διά της θείας Χάριτος αναδειχθήκανε σκεύοι εκλογής, στρατιώτες και έμψυχοι ναοί του Ουράνιου Βασιλέα Χριστού.  Σύνθημα των Αγίων της Πίστεώς μας υπήρξαν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;  Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;” (Ρωμ. 8:35).   Τα δε λόγια του Προφητάνακτος Δαβίδ, “ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν’ ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής” (Ψαλμ. 43:23), περιστρέφοντο κάθε στιγμή και ώρα στη σκέψη τους. 

Sunday, May 5, 2013

ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ



Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Η βεβαιότητα της ευλογίας, που έλαβαν οι πατριάρχες της Παλαιάς Διαθήκης, υπάρχει διά της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος• το αγαθό της πνευματικής νομοθεσίας κατορθώνεται διά της ελπίδος προς τον Άγιο Θεό• τα υπέρ φύση προφητικά λόγια των Προφητών ευαγγελίζονται και όλα αυτά είναι οι καρποί της χάριτος της παρούσης ημέρας, της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 
Διά του Σαββάτου της πρώτης κοσμογενείας σημαίνεται αυτό τούτο το ευλογημένο Σάββατο, «την της καταπαύσεως ημέραν», την οποίαν ευλόγησε ο Θεός περισσότερο απ’ όλες τις άλλες ημέρες.  Διότι, πράγματι κατ’ αυτήν κατέπευσε απ’ όλα τα έργα του ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, διά της κατά τον θάνατο οικονομίας «τη σαρκί σαββατίσας»• και επανελθών εκεί όπου ήταν εξ αρχής, διά της αναστάσεως συνανέστησε όλο το ανθρώπινο γένος γενόμενος γι’ αυτούς ζωή,  ανάσταση, ανατολή και ημέρα για όλους εκείνους που ήσαν βυθισμένοι μέσα στο σκοτάδι και ζούσαν κάτω από τη σκιά και την τυραννία του θανάτου.
Ας δούμε όμως μερικά γεγονότα που προμήνυσαν την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.  Ο Αβραάμ, ο πατέρας του Ισαάκ, δεν δίστασε να προσφέρει τον μονογενή αυτού υιό προσφορά και θυσία, και αντί αυτού αμνός σφαγιάζεται κρεμάμενος από το ξύλο (Γεν. 22:1-14).  Ο Ισαάκ βαστάζει το φορτίο των ξύλων της ολοκάρπωσης και ο Υιός του Θεού φέρει το φορτίο των δικών μας αμαρτιών υπό του ξύλου του Σταυρού βαστάζων ως Θεός και ως Αμνός βασταζόμενος.  Μέσα από την θυσία του προβάτου φανερώνεται το μυστήριο του θανάτου, μέσα από τον μονογενή φανερώνεται η ζωή, που δεν διακόπτεται από τον θάνατο.  Ο Μωϋσής με την έκταση των χειρών διέγραφε τον τύπο του Σταυρού και διά του σχήματος αυτού κατέστρεψε την δύναμη του Αμαλήκ (Εξ. 17:11-12).  Ο Προφήτης Ησαϊας αναφωνεί λέγοντας: «Παιδίον εγεννήθη ημίν, και υιός εδόθη ημίν• ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού, μεγάλης βουλής Άγγελος» (Ησ. 9:6). Αυτό το παιδί, «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτό άφωνος» (Ησ. 53:7)• και ως λέγει ο Προφήτης Ιερεμίας αυτό είναι «το αρνίον το άκακον, το αγόμενον του θύεσθαι» (Ιερ. 11:19).  Ο Προφήτης Ιωνάς προδιαγράφει σαφώς το μυστήριο της τριημέρου ταφής και της αναστάσεως.  Διότι, απαθώς καταδύεται υπό του κήτους, και χωρίς πάθος αναδύεται, παρ’ όλο που έμεινε στην κοιλία του κήτους τρεις μέρες και τρεις νύκτες, προδιαγράφοντας μ’ αυτό τον τρόπο την τριήμερο ταφή και ανάσταση του Κυρίου (Ιωνάς 2:1. Ματθ. 12:40).

Thursday, May 2, 2013

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης o Βλάχος (12 Μαΐου 1662)


Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από την Βλαχία , γι’ αυτό και ονομάζεται Βλάχος.
Βλαχία εννοούμε μία από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες, Μολδαβία και Βλαχία. Την εποχή εκείνη ο Βοεβόδας ( ηγεμόνας) Μίχνα επανεστάτησε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας λόγω της βαριάς φορολογίας. Ο Σουλτάνος όμως έστειλε τους συμμάχους του Τατάρους μαζί με τον δικό του στρατό και κατέστειλαν την επανάσταση. Ο Βοεβόδας έφυγε και οι Τούρκοι με τους Τατάρους κατέστρεψαν τα πάντα και πήραν σκλάβους πλήθος ανδρών και γυναικών.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Άγιος Ιωάννης. Ένα όμορφο αγόρι , ηλικίας 15 ετών, από αρχοντική γενιά. Βλέποντάς τον κάποιος στρατιώτης Τούρκος τον αγόρασε με σκοπό να κοιμάται μαζί του. Ο άγιος αντέδρασε και δεν δεχόταν να εκπληρώσει την επιθυμία του κυρίου του. Για να πετύχει τον σκοπό του ο Τούρκος στρατιώτης τον έδεσε σε ένα δέντρο και τον υπέβαλε στους έσχατους εξευτελισμούς. Μη μπορώντας να αντέξει την καταισχύνη ο Ιωάννης βρήκε ευκαιρία και σκότωσε τον αφέντη του. Τον συνέλαβαν οι συστρατιώτες του κυρίου του, τον έδεσαν και τον πήγαν στην Πόλη, στη σύζυγο του σκοτωμένου στρατιώτη. Εκείνη , με τη σειρά της, τον παρέδωσε στον βεζίρη, στον οποίο ο άγιος ομολόγησε την αλήθεια. Ο βεζίρης τον έδωσε πίσω στη γυναίκα να τον κάνει ό,τι θέλει. Η κυρία , βλέποντάς τον τόσο όμορφο, προσπαθούσε με ποικίλους τρόπους να τον πείσει να γίνει μουσουλμάνος και να τον παντρευτεί. Του υποσχόταν μάλιστα ολόκληρη την περιουσία της και διάφορες τιμές. Όταν ο άγιος τ’ άκουσε όλα αυτά έκανε το σημείο του σταυρού και παρακαλούσε τον Χριστό να τον κρατάει σταθερό στην πίστη.

Monday, April 29, 2013

Ιδού ο Νυμφίος...


Ξένε, ποιος είσαι, που χωρίς καμώματα και μάγια

μαγεύεις; Κοίτα! όπου πατάς άχραντα βγαίνουν βάγια!

Σε βλέπει, και τη δόξα σου, Μεσσία, ποιος δεν κηρήττει;

Γιατί σκορπάς τη μυστικήν αυγή του αποσπερίτη;

Γιατί καθείς που σ' απαντάει, ξεχνάει τη Γη, και θέλει

να σέρνεται απ' τα χείλη σου που στάζουν θείο μέλι:

Δε φοβερίζει ο Λόγος σου, μήτε η ματιά σου καίει·

πώς τρέμουν έτσι αγνάντια σου κι' οι άγριοι Σαδουκαίοι;

Αλήθεια, μ' ένα λόγο σου πώς το κακό γιατρεύεις

κι' ακόμα κι' απ' το θάνατο πώς και νεκρούς γυρεύεις;

Οι λίμνες της Γενησαρέτ και της Τιβεριάδας,

Τα ρόδα του Γεθσημανή, τα κρίνα της κοιλάδας

Σε ξέρουν· είσαι των παιδιών χαμόγελο και ακτίνα

των γυναικών· τα χέρια σου, δυο θαύματα κι' εκείνα,

όταν τ' ανοίγεις απλωτά, θαρρεί κανείς την πλάση

ολόκληρην η αγκάλη σου πως θέλει ν' αγκαλιάσει.

κι' εμπρός σου χαμηλώνεται και φτωχική απομένει

του Σολομώντα η εκκλησιά η φεγγοβολισμένη!

(ΠΑΛΑΜΑΣ)

Ο ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης (27 Απριλίου 1941 )


Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.Oι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ’ αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό ...σταυρό. Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα. Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση...“ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη.Ο εύζωνας τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα .

Λίγη άγνωστη Ιστορία! Κωνσταντίνος Κουκίδης Για όσους δεν έτυχε να το γνωρίζουν...

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα... απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Sunday, April 21, 2013

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ

Υπό
Σεβασμιωτάτου ΜητροπολίτουΑντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Την περίοδο της 5ης Κυριακής των Νηστειών η Ορθόδοξός μας Εκκλησία τιμά την μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία υπήρξε παράδειγμα ειλικρινούς μετανοίας.  Έζησε για πολλά χρόνια ασώτως, αλλά η ειλικρινής της μετάνοια την ανέδειξε ως μία των μεγαλυτέρων και σπουδαιότερων αγίων γυναικών.

Αυτή η οσία ήταν από την Αίγυπτο και έζησε στα χρόνια του Βυζαντινού Αυτοκράτορος Ιουστινιανού, κατά το έτος 520 μ.Χ.  Η οσία Μαρία στα νεανικά της χρόνια έζησε μία ζωή μέσα στην ακολασία και στις ηδονικές απολαύσεις της σαρκός.  Η ομορφιά του σώματος της ελκούσε πολλούς στη διάπραξη της αμαρτίας και με τα τεχνάσματά της οδηγούσε πολλούς στην ηθική καταστροφή.  Σ’ αυτό τον τρόπο ζωής έζησε περίπου (17) δέκα επτά χρόνια, ύστερα όμως έδωσε τον εαυτό της στη μετάνοια και στην άσκηση της αρετής.  Και τόσο πολύ υψώθηκε διά μέσου της απαθείας, ώστε περπατούσε επάνω στα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να βυθίζεται, και όταν προσευχόταν, υψωνόταν από την γη και στεκόταν στον αέρα μετέωρη.  Η αιτία της τοιαύτης μεταβολής και μετανοίας ήταν η ακόλουθη:

Στις 14 Σεπτεμβρίου, όταν στα Ιεροσόλυμα γινόταν η ύψωση του Τιμίου Σταυρού, πολλοί χριστιανοί συνέτρεχαν στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσουν το Τίμιο Ξύλο· τότε και η οσία αυτή γυναίκα πήγε εκεί μαζί με ακόλαστους νέους.  Θέλουσα να εισέλθει στο ναό της Αναστάσεως, για να δει και να ασπασθεί τον ζωοποιό Σταυρό, εμποδίζετο από κάποια αόρατη δύναμη.   Παρακάλεσε και υποσχέθηκε στην Θεοτόκο, ότι εάν αφεθεί να έμβει και προσκυνήσει τον Σταυρό του Κυρίου, θα φυλάξει σωφροσύνη και δεν θα ξαναμολύνει το σώμα της με επιθυμίες και ηδονές.   Αφού πέτυχε το ποθούμενο, δεν παραμέλησε την υπόσχεσή της, αλλά, αφού πέρασε τον Ιορδάνη ποταμόν, επήγε στην έρημο, όπου έζησε 47 χρόνια, χωρίς να δει άνθρωπο.  Και τόσο αγωνίσθηκε, ώστε ανέβηκε υπεράνω της ανθρώπινης φύσεως και απέκτησε μίαν ζωή αγγελική και υπεράνθρωπο, και μ’ αυτόν τον τρόπο απήλθε εν ειρήνη προς Κύριον.

Thursday, April 4, 2013

Η Λειτουργία των Προηγιασμένων




Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. Παντελεήμονος

Απ' όλους τους λειτουργικούς κανόνες που αναφέρονται στη Μεγάλη Σαρακοστή ένας είναι που έχει αποφασιστική σημασία για τη κατανόησή της, παράδοξο αλλά είναι το κλειδί. Πρόκειται για τον κανόνα που απαγορεύει τη τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη διάρκεια της Μ. Σαρακοστής (εκτός Σαββάτου και Κυριακής), με μόνη εξαίρεση τη γιορτή του Ευαγγελισμού αν πέσει από Δευτέρα έως Παρασκευή.
Όμως αυτές τις μέρες ορίζεται να τελείται μια ειδική ακολουθία που ονομάζεται Λειτουργία των “Προηγιασμένων Δώρων”.
Δεν τελείται η Θεία Ευχαριστία στις μέρες της νηστείας γιατί η τέλεσή της είναι πανηγυρική, είναι μια διαρκής κίνηση χαράς. Η Θεία Ευχαριστία σαν μυστήριο και πανηγυρισμός της Βασιλείας, σαν γιορτή της Εκκλησίας, δε συμβιβάζεται με τη νηστεία και δεν τελείται στη διάρκεια της Μ. Σαρακοστής. Τελείται όμως η “Προηγιασμένη”, τα Τίμια Δώρα δηλαδή, έχουν καθαγιασθεί στη Θεία Λειτουργία της Προηγούμενης Κυριακής και φυλάγονται στην Αγία Τράπεζα για να προσφερθούν τις καθημερινές, σαν χάρη και δύναμη της Βασιλείας του Θεού που ενεργεί στον κόσμο, σαν προμηθευτής της “ουσιαστικής τροφή” μας και των όπλων για τον πνευματικό αγώνα μας. Βρίσκεται στην καρδιά της νηστείας, είναι στ' αλήθεια το μάννα εξ ουρανού που μας διατηρεί ζωντανούς στο ταξίδι μας μέσα στην έρημο της Μεγάλης Σαρακοστής.
Ανάμεσα στους ύμνους της Μ. Σαρακοστής μια σύντομη προσευχή λέγεται δύο φορές στο τέλος κάθε ακολουθίας από Δευτέρα έως Παρασκευή, (τα Σαββατοκύριακα δεν έχουν το τυπικό της Σαρακοστής).

Wednesday, April 3, 2013

Στη 2α Στάση των Χαιρετισμών



Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. Παντελεήμονος


           
Η ένσαρκος «Χριστού παρουσία» υπήρξε για την ανθρώπινη ιστορία το θαύμα των θαυμάτων, το μέγιστο όλων των θαυμάτων.  Ο άνθρωπος με την πτώση του ολοένα και απομακρυνόταν από τον Θεό και Πλάστη του. Όσο περνούσε ο καιρός όλο και περισσότερο βάδιζε τον κατήφορο της καταστροφής.  Η καρδιά του πεσμένου ανθρώπου μολύνθηκε και η θέλησή του συντρίφθηκε.
            Μέσα από τα συντρίμμια της ηθικής και πνευματικής πτώσης του ανθρώπου ακούγεται η χαρμόσυνη φωνή «των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν».  Ο Θεός Λόγος, ο Υιός του Θεού, ενσαρκώνεται και γίνεται τέλειος άνθρωπος.  Ο Θεός κατεβαίνει από τον ουρανό για να ανεβάσει στους ουρανούς τον άνθρωπο.  Ο Υιός του Θεού αναλαμβάνει όλη την ανθρώπινη φύση για να αναδείξει θεό τον άνθρωπο.  Ο Θεός Λόγος, που έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, ενδύεται με εκείνο που ο Ίδιος έπλασε. Ο Υιός του Θεού ταπεινώνεται για να διορθώσει την υπερηφάνεια του πλάσματός Του.
            Αυτή η ένσαρκος του «Χριστού παρουσία» υπήρξε η σωτήριος λύση που προνόησε ο Άγιος Θεός για να σώσει τον άνθρωπο.  Ο άνθρωπος από μόνος του ήταν αδύνατο να σωθεί και να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με Θεό.  Όλοι οι άνθρωποι ήσαν ένοχοι και υπεύθυνοι της αμαρτίας.  Κανείς δεν ήταν δίκαιος, ώστε να προσφέρει τη μοναδική Θυσία που χρειαζόταν «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». 
            Η ένσαρκος αυτή Οικονομία του Θεού, που δοξολογείται από τα αγγελικά τάγματα, πραγματώνεται διά μέσου του προσώπου της Αειπαρθένου Μαρίας, που αναδεικνύεται Μητέρα του αληθινού «Αμνού και Ποιμένος» Χριστού, ο Οποίος ως Θεάνθρωπος σώζει κάθε άνθρωπο που προστρέχει σ’ Αυτόν.  Ο ενσαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού αναζητεί το χαμένο πρόβατο, και το βρίσκει.  Γίνεται ο Καλός Ποιμένας που σηκώνει στους ώμους Του τον πλανηθέντα και χαμένο άνθρωπο και τον οδηγεί στη σωτήρια μάνδρα της Εκκλησίας.  Έτσι, η Θεοτόκος Μαρία ως «Αμνού και Ποιμένος Μήτηρ» αναδεικνύεται για όλη την ανθρωπότητα η «αυλή» των «λογικών προβάτων», μέσα στην οποία καταφεύγουν οι πιστοί για προστασία και βοήθεια.