Friday, August 31, 2012

Η ελεημοσύνη έλκει τη Χάρη του Θεού


Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, που έγραψε τους βίους των αγίων της Ιταλίας σε μορφή διαλόγου κι έγινε πάπας και πατριάρχης της Ρώμης, πριν χειροτονηθεί αρχιερέας ήταν μοναχός και Ηγούμενος της μονής του αγίου Ανδρέα, που είχε την επωνυμία Κλιοσκαίρη.
Μια μέρα λοιπόν, ενώ καθόταν στο κελλί του και καλλιγραφούσε, ήρθε ένα φτωχός. Ο άγιος, σαν αληθινός δούλος του Χριστού, κάλεσε το διακονητή του και τον πρόσταξε να του δώσει έξι νομίσματα. Εκείνος εκπλήρωσε την εντολή του.
Την ίδια μέρα όμως και ύστερα από λίγη ώρα, ξανάρχεται ο φτωχός στον άγιο και του λέει:
-Ελέησέ με, δούλε του Θεού του Υψίστου, γιατί έχασα πολλά και μου έδωσες λίγα!
Ο άγιος φώναξε πάλι τον υποτακτικό του.
-Πήγαινε, αδελφέ, του είπε, και δώσ’ του άλλα έξι νομίσματα.
Ο αδελφός το έκανε, και ο φτωχός έφυγε, έχοντας τώρα δώδεκα νομίσματα.
Αλλά μετά από λίγο έρχεται πάλι ο φτωχός, για τρίτη φορά μέσα στην ίδια μέρα, λέγοντας:
-Ελέησέ με, δούλε του Θεού του Υψίστου! Δώσε μου κι άλλη ευλογία, γιατί πολλά έχασα!
Ξανακάλεσε το διακονητή του ο άγιος και του λέει:
-Δώσ’ του, αδελφέ, άλλα έξι νομίσματα.
Μα τούτη τη φορά ο αδελφός αποκρίθηκε:
-Πίστεψέ με, πάτερ, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα νόμισμα στο ταμείο.
Τότε τον ρωτάει ο μακάριος Γρηγόριος:
-Δεν έχεις λοιπόν κάποιο σκεύος ή ρούχο να του δώσεις;
-Άλλο σκεύος, άγιε πάτερ, δεν έχουμε, παρά μόνο το ασημένιο λεκανάκι, που μας έστειλε, όπως συνηθίζει, η μεγάλη κυρία με λίγα βρεγμένα όσπρια.
-Πήγαινε, αδελφέ, και δωσ’ του το λεκανάκι, είπε ο δούλος του Θεού.
Εκείνος έκανε ό,τι τον πρόσταξε ο μακάριος. Και ο φτωχός, αφού πήρε μαζί με τα δώδεκα νομίσματα και το ασημένιο σκεύος, έφυγε.
Όταν ο άγιος Γρηγόριος έγινε πατριάρχης, έδωσε μια μέρα εντολή στο σακελλάριό του, σύμφωνα με μια συνήθεια των τότε πατριαρχών, να καλέσει δώδεκα άτομα για να φάνε μαζί του. Εκείνος έκανε όπως τον πρόσταξε. Όταν όμως κάθισαν στο τραπέζι, ο άγιος έβλεπε δεκατρείς. Κάλεσε λοιπόν το σακελλάριο και του λέει:
-Δεν σου είπα να καλέσεις δώδεκα άτομα; Πώς τότε, παρά την υπόδειξή μου, κάλεσες δεκατρείς;
Με φόβο και έκπληξη τον άκουσε ο σακελλάριος.
-Πίστεψέ με, σεβάσμιε δέσποτα, δώδεκα μόνο είναι, αποκρίθηκε.

Τον δέκατο τρίτο δεν τον έβλεπε άλλος, παρά μόνο ο πατριάρχης. Καθώς έτρωγαν, τον παρατηρούσε, καθισμένο στην άκρη του τραπεζιού, ν’ αλλάζει κάθε τόσο μορφές: Άλλοτε του φαινόταν γέρος και άλλοτε νέος!
Όταν λοιπόν σηκώθηκαν απ’ το τραπέζι, ο μακάριος Γρηγόριος άφησε όλους τους άλλους να φύγουν, εκείνον όμως τον δέκατο τρίτο, που του φαινόταν τόσο θαυμαστός, τον έπιασε απ’ το χέρι, τον οδήγησε στο δωμάτιό του και του είπε:
-Σε ορκίζω στη μεγάλη δύναμη του Θεού, ποιος είσαι; Και ποιο είναι τ’ όνομά σου;
-Και γιατί ρωτάς τ’ όνομά μου; είπε ο άλλος με τη σειρά του. Είναι θαυμαστό κι αυτό! Μάθε όμως, πως εγώ είμαι ο φτωχός που σ’ επισκέφθηκα στη μονή του αγίου αποστόλου Ανδρέα, και μου έδωσες τα δώδεκα νομίσματα και το ασημένιο λεκανάκι που σου είχε στείλει με βρεγμένα όσπρια η μητέρα σου, η μακαρία Συλβία. Να ξέρεις λοιπόν, πως από την ημέρα εκείνη που με τόση μακροθυμία μου
πρόσφερες αυτά τα πράγματα, ο Κύριος όρισε να γίνεις πρόεδρος της Εκκλησίας Του, για την οποία έχυσε το αίμα Του, και να είσαι διάδοχος του κορυφαίου αποστόλου Πέτρου.
Γιατί μιμήθηκες την αρετή εκείνου, που με απλότητα καρδιάς μοίραζε στους φτωχούς, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, όσα έθεταν στη διάθεσή του οι χριστιανοί.
Του λέει τότε ο μακάριος Γρηγόριος:
-Και πώς ξέρεις εσύ, πως από τότε είχε ορίσει ο Κύριος να γίνω πατριάρχης;
-Επειδή είμαι άγγελος του παντοκράτορα Κυρίου, γι’ αυτό το ξέρω! Εμένα είχε στείλει και τότε ο Θεός για να δοκιμάσω την προαίρεσή σου, αν δηλαδή κάνεις την ελεημοσύνη από γνήσια φιλανθρωπία ή για επίδειξη.
Ακούγοντάς τον ο άγιος φοβήθηκε, γιατί ποτέ ως τότε δεν είχε αντικρίσει άγγελο. Εκείνος πάλι του φερόταν και του μιλούσε σαν άνθρωπος.
-Μη φοβάσαι, του είπε τότε ο άγγελος. Μ’ έστειλε ο Κύριος για να μείνω κοντά σου όσο θα βρίσκεσαι σ’ αυτή τη ζωή. Και ό,τι θέλεις, θα το ζητάς από τον Κύριο με τη δική μου μεσολάβηση.
Μόλις ο άγιος το άκουσε κι αυτό, έπεσε με το πρόσωπο καταγής και προσκύνησε το Θεό, λέγοντας:
-Αν για τη μικρή, τη μηδαμινή τούτη προαίρεση, ο παντελεήμων Κύριος μου έδειξε τέτοιο πλήθος οικτιρμών, ώστε και τον άγγελό Του να μου στείλει για να είναι μαζί μου παντοτινά, ποια δόξα θ’ αξιωθούν άραγε αυτοί που τηρούν τις εντολές Του και ζουν ενάρετα; Ναι, αψευδής είναι εκείνος που είπε, ότι «κατακαυχάται έλεος κρίσεως» (Ιακ. β΄ 13) και «δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παροιμ. Ιθ΄ 17).
Πηγή: Από το βιβλίο «Μικρός Ευεργετινός» xristianos.gr

Καλό μήνα και καινούριο εκκλησιαστικό χρόνο


Καλό μήνα και καινούριο εκκλησιαστικό χρόνο, με Υγεία, Δύναμη, Διαυγές και Καθαρό βλέμμα...
 Λουλούδια ευωδιαστά, στην διαδικτυακή οικογένεια του Λειμώνα!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ με Υγεία, Δύναμη, Διαυγές και Καθαρό βλέμμα, Καλή καρδιά, Αγάπη, Επαγγελματικές επιτυχίες και, κυρίως, Εσωτερικές Πνευματικές Προόδους!!!

"Το Βυζαντινό Αλφάβητο της Ορθοδόξου Πίστης μας (14ος – 15ος αι.) "


Α. Αγάπα πρώτα τον Θεό, ύστερα τους γονείς σου. Εάν αγαπάς περισσότερο τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τύχει να χάσεις κάποιο από αυτά, τότε θα πέσεις
στη μελαγχολία, στην απογοήτευση, στην απόγνωση και ενδέχεται να καταλήξεις κάπου αλλού, γιατί θα σε κυριέψει ο δαίμονας της απαισιοδοξίας.
Εάν όμως, πρώτα από όλα αγαπάς τον Κύριο με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου τότε θα σε κρατήσει από το χέρι και θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον πόνο σου και επιπλέον θα σου δώσει μακρότητα του βίου σου.
Β. Βασίλευε στα πάθη σου σε όλη τη ζωή σου. Πάθος = κακή συνήθεια και αντίθετα η κακή συνήθεια γίνεται = Πάθος. Εάν απουσιάζει από τη ζωή μας, ο Ιησούς Χριστός, τότε ο άνθρωπος παρασύρεται από διάφορες κακές συνήθειες που, επειδή παναλαμβάνονται, γίνονται πάθη αξεπέραστα. Όπως είναι το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, οι κακές πράξεις και τόσες άλλες παράξενες συμπεριφορές. Γι’ αυτό πρέπει ν’  αγωνιζόμαστε αδιάλειπτα και ακατάπαυστα για να είμαστε κυρίαρχοι στα πάθη μας και όχι υποτελείς σ’ αυτά. Έχουμε φθαρτή, σάρκινη φορεσιά, που σαν κάθε ρούχο τρίβεται, ξεφτά, ξεθωριάζει και παλιώνει. Έτσι λοιπόν, κάποια στιγμή θα φύγουμε ξαφνικά από τη ζωή και θα βρεθούμε έξω του νυμφώνος.
Γ. Γη πηλός και σκώληκας είσαι. Τι καυχάσαι; Εδώ ταιριάζει μία πολύ ωραία μαντινάδα της Κρήτης, που λέει:
 «Η θάλασσα κι ο ουρανός έχουν το ίδιο χρώμα.
Οι πλούσιοι, κι οι φτωχοί θα μπουν στο ίδιο χώμα».
Δ. Δίνε παντού και πάντοτε το χρήμα, μη λυπάσαι. Η Χάρη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο με τη βάπτισή σου, η οποία στη συνέχεια καλλιεργείται με τις ενάρετες πράξεις του. Επομένως πρέπει να είμαστε ελεήμονες, να πράττουμε αγαθοεργίες και να γινόμαστε ευεργέτες, εάν θέλουμε να έχουμε τη Χάρη του Θεού.
Τώρα, που η κρίση μαστίζει τη χώρα μας, θα ήταν ευχής έργο, όσοι έχουν άφθονα αγαθά να τα διαθέσουν για να μην χαθεί η Ελλάδα μας. Άλλωστε η γλυκιά μας Πατρίδα αποτελεί την καρδιά του κόσμου με το αθάνατο πνεύμα της, με τον ασύγκριτον πολιτισμό της και με την Πίστην την Αγία. Έτσι ώστε να της αποδοθεί από τον Κύριο «Ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Ε. Είσαι εικόνα του Θεού, μιμήσου τον Χριστό σου. Ο Χριστός δείχνει προς τα πλάσματά του αγάπη, ταπείνωση, ευγένεια, ποιότητα και τόσες άλλες αρετές, που πρέπει κι εμείς να τις μιμηθούμε για να ζήσουμε ευχάριστα τη ζωή μας. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να εργαζόμαστε, γιατί κι Εκείνος έμεινε στη Ναζαρέτ όλα τα χρόνια της υπομονής κι εργαζόταν με το μνήστορα Ιωσήφ στο εργαστήρι του. Εκεί έφτιαχνε τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτια και τόσα άλλα έπιπλα. Ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που απόλαυσαν από τα χέρια του Θεού τέτοια ωραία έργα τέχνης ! Μετά βέβαια άρχισε το διδακτικό Του έργο και τελείωσε με την Ουράνια βασιλεία Του, καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός Του.
Ζ. Ζηλεύου και μη ζήλευε κανέναν στον καιρό σου. Να αφήνεις τους άλλους να σε ζηλεύουν, αλλά εσύ να μην ζηλεύεις ποτέ κανέναν, ούτε τον γείτονά σου,
ούτε τους φίλους σου, ούτε τους συγγενείς σου, εάν έχουν περισσότερα αγαθά από εσένα, δηλ. σπίτια, αυτοκίνητα, έπιπλα, ρούχα κλπ. Εσύ επιβάλλεται να είσαι αυτάρκης σ’ αυτά που απέκτησες με κόπο και εντιμότητα από τη δουλειά σου και όσα σου χάρησε ο Θεός. Διαφορετικά θα κυριευθείς από το κυνήγι της ευημερίας κι
αυτό θα γίνει η αιτία της καταστροφής σου.
Η. Ήμαρτες; Μετανόησον, κλάψει πικρά και θρήνει. Ανθρώπινο είναι να πέσει κάποιος στην αμαρτία, αλλά να βρίσκεται πεσμένος συνεχώς, εκείνο είναι το δύσκολο και το δυσάρεστο, γιατί είναι δαιμονικό. Γι’ αυτό χρειάζεται ποφασιστικότητα και θάρρος να εξομολογούμε τα αμαρτήματά μας για να σωθούμε. Ο βασιλιάς Δαβίδ, που αμάρτησε, έκλαιγε σ’ όλη του τη ζωή. Ο δε Αυγουστίνος, που στα χρόνια της νιότης του αμάρτησε και ασώτευσε, ήταν απαρηγόρητος.
Σήμερα ο κόσμος μας, πίνει την αμαρτία σαν αναψυκτικό ποτό, κάτι που εξοργίζει τον Άγιο Θεό. Γι’ αυτό έχουμε και άσχημες συνέπειες στη ζωή μας. Κάποιος είπε πως τα θύματα από την ανηθικότητα είναι πολύ περισσότερα απ’ όλους τους πολέμους. Σύμφωνα με το Γάλλο καθηγητή της Ιατρικής
LERRED, από τις αρρώστιες της αμαρτίας πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γαλλία περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες. Τα δε ιδρύματα όλου του κόσμου είναι γεμάτα από τα αποτελέσματα της ασωπείας.
Θ. Θρέψε φτωχό, ντύσε γυμνό, συχώρεσης να γίνει.
Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε: «Τα ρούχα, που έχετε στα μπαούλα σας, (σήμερα βέβαια υπάρχουν στις ντουλάπες μας) είναι των πτωχών, που τρέμουν από το κρύο. Δεν έδωσες βοήθεια, δηλ. ελεημοσύνη, δεν θα πάρεις βοήθεια. Θα εκδιωχθείς από τη βασιλεία του Θεού. Δεν έδωσες ψωμί, δεν θα κερδίσεις την αιώνια ζωή».
Ι. Ιδές κακό του αδελφού, κρύψε το. Εάν πέσει στην αντίληψή σου κάποιο κακό περιστατικό του αδελφού σου, θα ήταν δίκαιο να αποφύγεις την ανακοίνωσή του και σε άλλους. Στις μέρες μας, όμως, αυτό θεωρείται πια απαράδεχτο,
γιατί οι άνθρωποι διαπράττουν μεγάλες, φοβερές και ασυγχώρητες παρανομίες, όπως κλοπές, φόνους, ληστείες και τόσα άλλα. Έτσι είναι πλέον αναγκαίον κακό να το φανερώσουμε για να σώσουμε έναν συνάνθρωπό μας ή να σωθούμε οι ίδιοι.
Κ. Καλό είδες, φανέρωσέ το και εις δόξαν Θεού ειπέ το. Εάν πέσει στην αντίληψή σου κάποια αξιέπαινη πράξη ενός αδελφού σου, αρμόζει όχι μόνο να την ανακοινώσεις, αλλά και να την επιβραβεύσεις με λόγια ενθαρρυντικά, συνετά και αληθινά, ώστε να αποδεικνύεται η δόξα του Θεού. Έτσι γίνεται παράδειγμα προς μίμηση και στους άλλους.
Λ. Λέγε ολίγα κι άκουγε πολλά για να μαθαίνεις. Ο λόγος μας δηλ. η ομιλία μας πρέπει ν’ ακολουθεί κάποιους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Επομένως ο ομιλητής ούτε φλύαρος να είναι, ούτε αυθάδης, ούτε κουτσομπόλης, ούτε υβριστής, αλλά πάντα να προσέχει αυτά που πρόκειται να πει. Γιατί η βιασύνη της γλώσσας
έχει καταστρέψει πολλούς ανθρώπους. Άλλωστε μία παροιμία λέει: «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Ακόμη ο Ιερός Χρυσόστομος μας συμβούλει: «Ούτε τη φωνή ν’ αλλάζουμε, ούτε να υπερηφανευόμαστε. Η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι απροσποίητη, όπου κι αν βρισκόμαστε».
Μ. Μην επαρθείς, μην υψωθείς και την ψυχή σου χάσεις. Να μην υπερηφανεύεσαι ούτε να υψώνεσαι για τα κατορθώματά σου. Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε: «Να είσαι μεγαλόψυχος. Και οι μικροί και οι μεγάλοι τοίχοι των σπιτιών ικανοποιούν την ίδια ανάγκη. Όταν επισκεφτώ το σπίτι ενός κακόγουστου και νεόπλουτου ανθρώπου και το δω να είναι υπερβολικά στολισμένο, ξέρω πολύ καλά ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κατέχει τίποτε. Μόνο ξέρει να καλλωπίζει τα άψυχα αντικείμενα. Έτσι την ψυχή του την αφήνει αστόλιστη, γιατί δεν σαλαχνίζεται
κανένα φτωχό και περιφρονεί τις εντολές του Θεού».
Ν. Νίκησε πάντα το κακό εσύ με το καλό σου. Σε κάποιο μέρος μια γυναίκα έστειλε στη γειτόνισσά της μία ανθοδέσμη με αγκάθια. Εκείνη την πήρε και αμέσως έκοψε από τον κήπο της τριαντάφυλλα και, αφού έφτιαξε μία ανθοδέσμη μ’ αυτά της τα έστειλε και της παρήγγειλε:
 «Αγκάθια είχες, αγκάθια μου έστειλες.
Τριαντάφυλλα έχω, τριαντάφυλλα σου στέλνω».
Ξ. Ξένο, φτωχό και ορφανό πάντοτε στο πλευρό σου. Όταν είναι να δώσεις ελεημοσύνη μη σκέπτεσαι ότι θα ξοδέψεις χρήματα, αλλά ότι θα αποκτήσεις δικαίωμα. Λέγει ο Λόγος του Θεού: «Εσκόρπισες έδωσες στους φτωχούς, το δικαίωμά σου μένει εις τον αιώνα του αιώνος». Ακόμη μη βλέπεις τον πλούτο σου που λιγοστεύει, αλλά πρόσεχε το θησαυρό που αυξάνεται στους ουρανούς.
Ο. Όλος να είσαι του Θεού και ο Ουρανός δικός σου. Να εκτελείς πάντοτε το θέλημα του Θεού και να είσαι βέβαιος ότι θα κερδίσεις την Ουράνια Βασιλεία. Γιατί το μέλλον ανήκει στην Πρόνοια του Δημιουργού, που κυβερνά τα σύμπαντα και μεριμνά για τ’ άνθη του αγρού και για τα πετεινά τ’ ουρανού.
Π. Πτώχεια, νόσοι, Πειρασμοί πάντοτε όφελός σου. Ο Άγιος Αθανάσιος έλεγε το εξής, το οποίο όλοι οι πιστοί δεν πρέπει να το ξεχνούν ποτέ: Όλα τα θλιβερά της ζωής αυτής ομοιάζουν με σύννεφα, που πολύ γρήγορα θα περάσουν (νεφύδρια που θάττον παρελεύσονται) και ότι «ούκ άξια τα παθήματα του νύν καιρού προς τη μέλλουσαν δόξαν».
Ρ. Ράντισε και με δάκρυα κάποτε τη στρωμνή σου. Πότε πότε πρέπει ο άνθρωπος να θυμάται τα παραπτώματά του είπε αυτά αφορούν στον ίδιο είτε αναφέρονται σε άλλους. Είναι αλήθεια πως η αμαρτία πάντοτε ποτίζει με φαρμάκι τα θύματά της και οι παραβάσεις της ηθικής και του θείου Νόμου θα ακριβοπληρώσουν τις παρανομίες τους. Και ο Απόστολος Παύλος έλεγε: «Θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν» ! (κατεργάζομαι = επεξεργάζομαι κάτι, δουλεύω κάτι). Η μετάνοια όμως, πάντοτε απαλλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, όταν γίνεται με την συντριβή της ψυχής του.
        Σ. Σπούδαζε πάντα τας γραφάς, να σώσεις την ψυχή σου. Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να μελετά τα ιερά βιβλία της Θρησκείας του. Όπως είναι το Άγιο Ευαγγέλιο, που αποτελεί τον αληθινό θησαυρό της Εκκλησίας μας, της Δόξας και της Χάρης του Θεού. Επίσης την Αγία Γραφή, του βίους των Αγίων και των Οσίων μας καθώς και τα Πατερικά Κείμενα. Ο Μέγας Κων/νος προέτρεπε τους στρατιώτες του να μελετούν τους βίους των Αγίων για να οπλίζονται με δύναμη, με θάρρος και με ανδρεία για να αψηφούν το θάνατο. Έτσι πρέπει να κάνουν και οι νέοι μας για να έχουν τη βοήθεια των Αγίων και να ξεπερνούν τις δυσκολίες της ζωής τους.
Τ. «Το Πάτερ ημών» λέγε το συχνάκις. Η προσευχή είναι η πνοή της ψυχής που φθάνει σα θυμίαμα στον θρόνο του Θεού. Όταν οι Απόστολοι ρώτησαν τον Κύριο πώς να προσεύχονται, εκείνος τους είπε: «Μη βατολογείτε σαν τους αιρετικούς, αλλά να κατευθύνετε αυτήν την προσευχή σας στους ουρανούς και ο Θεός, που γνωρίζει όλες τις ανάγκες των ανθρώπων, θα σας χαρίζει όλα όσα επιθυμείτε και όσα θέλετε».
Ακόμη διαβάζοντας κανείς ένα Ευαγγέλιο την ημέρα αγιάζεται το σπίτι του, αγιάζεται η πολυκατοικία, αγιάζεται ο αέρας και γενικά όλα, γιατί το Ευαγγέλιο είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Υ. Υβρίστηκες; Υπόμενε ως ο Χριστός πολλάκις. Κάποιος Ιεροκήρυκας είπε: «Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που κατηγορούν και υβρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τους συγγενείς τους ή τους φίλους τους ή τους γνωστούς τους, χωρίς να τους έχουν κάνει κανένα κακό. Αυτό είναι πολύ μεγάλη και ασυγχώρητη αμαρτία».
Γιατί όπως λέγει και ο Μέγας Αθανάσιος: «Ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου, ο βασιλεύς των Αγγέλων και της Εκκλησίας υπόμεινε τα πάνδεινα δηλ. τους ονειδισμούς, τις ύβρεις, τους εξευτελισμούς και τόσα άλλα κατά τη Σταυρώσή Του».
Οι ύβρεις όμως, κατά του Χριστού μεταδίδονται ως κληρονομική αρρώστια από τους γονείς στα παιδιά τους και από γενεά σε γενεά. Και ο Ιωάννης ο Χρυστόστομος λέγει: «Δεν υπάρχει πιο δυσάρεστο και πιο αμαρτωλό από αυτό το γεγονός». Η διεφθαρμένη γλώσσα εναντίον του Χριστού μολύνει και καταρρακώνει τις ψυχές των ανθρώπων. Και το τίμημα δεν θα αργήσει να πέσει στο κεφάλι του υβριστού. Επομένως, εάν σε υβρίζουν και σε απειλούν οι εχθροί σου, μη φοβάσαι, γιατί δε θα επιτρέψει ο Κύριος να σε βλάψουν, όσο κι αν το θέλουν.
Φ. Φεύγε την κακολαλιά και την αισχρολογία. Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Η τροφή δεν πηγαίνει στην καρδιά, αλλά πάει στην κοιλιά κι από εκεί
εξέρχεται. Επομένως δεν κάνει κανένα κακό και μόνον οι βιταμίνες μένουν στο σώμα. Τα λόγια όμως, που βγαίνουν από το στόμα κάνουν κακό, γιατί προέρχονται από τα συναισθήματα, που έχουν έδρα την καρδιά και φανερώνουν το μίσος, τον φθόνο, τον φόνο, τη συκοφαντία την καταλαλιά και τόσα άλλα. Και ο Απόστολος Παύλος είπε: «Μη πλανάσθε ούτε Πόρναι ούτε ειδωλολάτραι (μάγοι και μάγισσες) ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί (αδύνατοι) ούτε αρσενοκίται (παιδαραστές) ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι (υβριστές) ούτε άρπαγες βασιλεία Θεού κληρονομήσουσι (δε θα κληρονομήσουν).
Χ. Χαίρε και τους χαιρετισμούς λέγε της Παναγίας. Να χαιρόμαστε πάντα και να μην επιτρέπουμε να μας κυριεύει ο δαίμονας της απελπισίας και στις μέρες μας ο δαίμονας του τρόμου. Επίσης να διαβάζουμε μία φορά την ημέρα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και να την ικετεύουμε. Γιατί η Παναγία είναι η εγγύηση της ζωής μας, η οποία βλέπει τα προβλήματά μας με μεγάλη εισπλαχνία και τα θεραπεύει.
            Κάποτε σ’ ένα μικρό καλυβάκι του Αγίου Όρους κατοικούσε ένας μοναχός και δεν είχε τίποτε να φάει. Προσευχόταν κι έκλαιγε γιατί πεινούσε πολύ. Τότε παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Κοίταξες, παιδί μου, αυτά τα φυτά που είναι γύρω σου; Έχουνε χάνδρες. Μάζεψέ τις, φτιάξε κομπολόγια και πήγαινε να τα πουλήσεις κάτω στην αγορά για να πάρεις χρήματα και να ψωνίσεις να φας».
Ψ. Ψαλμούς και ύμνους και Γραφάς διάβαζε επιμόνως. Μας συνιστά ποια συγκεκριμένα ιερά κείμενα πρέπει να μελετούμε για να κερδίσουμε την Ουράνια βασιλεία του Θεού. Με την ανάγνωση αυτών των κειμένων γαληνεύει η ψυχή, ανακουφίζεται ο πόνος φωτίζεται ο νούς του ανθρώπου και παίρνει δύναμη για να συνεχίσει τη ζωή του με θάρρος και αισιοδοξία, έχοντας βοηθό, συμπαραστάτη και σύμμαχο τον ίδιο τον Κύριο. Γιατί όσο τιποτένιοι κι αν είμαστε δεν παύουμε να είμαστε τα πλάσματά του με τα οποία ο Κύριος δουλεύει και συνεργάζεται πάντοτε. Άλλο τώρα, εάν εμείς αδιαφορούμε για όλα αυτά.
Ω. Ως αρεστός εις τον Θεό εις όλους τους αιώνας.
Είθε ο άνθρωπος πράττοντας όλα αυτά να είναι αρεστός εις το Θεό σε όλους τους αιώνες. Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.

Πόπη Α. Χρυσοχόου, καθηγήτρια φιλολόγος
(
ΠΗΓΗ

Thursday, August 30, 2012

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου


Όταν ρώτησαν το Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για τη συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους:
1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7.Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»

Σωκράτης (469-399 π.Χ.)

http://synodoiporia.blogspot.gr/2011/11/blog-post_8303.html 

Ο άγιος Νεκτάριος και οι άνθρωποι του Σαρωνικού



 ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ
Συγγραφέως-Λογοτέχνιδος
  
«Η Ση βασιλεία εστί η αγάπη...»
   Αυτό τόγραψε ο άγιος Νεκτάριος και είναι ο μόνος πλούτος που κουβαλάει καθώς τέλος τού καλοκαιριού του 1904 φτάνει στην Αίγινα.
Ο Σαρωνικός παίζει και χαϊδεύει το ψαρά­δικο νησί με τα ερείπια τού αρχαίου ναού. Ο κό­σμος στην αγορά τού νησιού πηγαινοέρχεται˙ περιμένει τις τράτες και τα ψαράδικα γιατί αν εξαιρέσεις λίγους, μετρημένους στα δάχτυλα, οι υπόλοιποι στενάζουν από φτώχεια και δέρνονται από το χτικιό. Τα παλληκάρια νοικιάζονται παραγιοί στους έμπορους. Άλλοι τραβούν για τη ξενιτιά. Οι πιότεροι μπαρκάρουν με τα σφουγ­γαράδικα. Στο λιμάνι ο κόσμος της φτώχειας και τού παραδερμού περιμένει τις τράτες με λίγες χάλκινες δεκάρες να βροντούν στην τσέπη για να αγοράσουν μια χούφτα μαρίδες.
Άνθρωποι τού Σαρωνικού που τους βασανί­ζει η θάλασσα κι η φτώχεια. Ένα νησί με 365 εκκλησιές που εκεί τρέχουν για παρηγοριά και παρακάλιο αυτοί που μείναν πίσω, να παρακα­λέσουν για τους σφουγγαράδες, τους ξενιτεμέ­νους ναυτικούς που δοκιμάζονται σκληρά σε μάκρυνες θάλασσες. Τους σφουγγαράδες που φεύγουν το Φλεβάρη, γυρίζουν τού Αϊ Δημη­τριού, σημαιοστολισμένοι αν δεν έχει συμβεί κά­ποιο ατύχημα. Το επάγγελμα τού δύτη είναι, βλέπεις, πολύ επικίνδυνο. Συχνά παθαίνει ο βουτηχτής παράλυση ή άλλες αρρώστιες και η πρό­νοια είναι ελάχιστη έως και μηδαμινή. Παγαίνουν για νάβρουν το σφουγγάρι Βεγγάζη, Τύνιδα, Σικελία, Μικρασία, Δωδεκάνησα. Και τα τραγούδια του είναι ποτισμένα μ' αρμύρα και καημό:
«μηχανή 'ν' η μάνα μου κι η ρόδα η αδερφή μου σ' αυτά τα παλιομάρκουτσα
κρέμεται η ζωή μου! Έλα να πάμε, μάτια μου, κι ας φέρουν τα κομμάτια μου... »
 Ένας λαός που και σαν αγρότης πεινά, λι­γοστό και το ψωμί στα σπιτικά. Το Σεπτέμβρη που σταματούν οι αγροτικές δουλειές και κόβε­ται το κολατσό, το δειλινό τραγουδά με θλίψη:
«Φεύγεις, πάεις, Λειδινέ μου
τσ' εμάς αφίνεις κρύους, πεινασμένους, διψασμένους,
τσ'οχι μαραμένους. Λειδινέ μου, Λειδινέ μου!»
    Σ' αυτό το νησί τού Σαρωνικού, τέλος καλοκαιριού φτάνει ο Δεσπότης. Φτωχός ο λαός που θα ποιμάνει, μα ξέρει δα από φτώχεια ο Δεσπό­της. «Χριστούλη μου, με ρώτησες γιατί κλαίω. Λιώσανε τα ρούχα μου, λιώσανε τα παπούτσια μου, βγήκαν τα δά­κτυλά μου έξω και υποφέρω˙ και χιονίζει. Τι να κάμω τώρα Πως να τα καταφέρω δίχως ρούχα; Μπαλώνω, μπαλώνω και σχίζονται. Συγχώρεσε με που Σ' ενοχλώ...». Ένα τέ­τοιο γράμμα έχει στείλει παιδί πράμμα στο Χριστό.
Ξέρει από φτώχεια ο Δεσπότης κι από πικρα­μένη πεινασμένη παιδική ψυχή ξέρει. Τούστειλε λέει, με τα παιδιά της μια νοικοκυρά ένα καρβέλι «Εσείς να το φάτε, παιδιά μου, έχετε πιότερη ανάγκη από μένα».
Τι λαχταράει μια παιδική ψυχή, τόξερε ο Δε­σπότης. Μια καραμέλα, ένα λουκούμι. Και είχε πάντα κάτι να δώσει στο παιδομάνι, που σαν τον έβλεπε δήθεν παίζοντας, ζύγωναν. Κι εκείνος έμπαζε τα παιδιά στον Παράδεισο: τα ευλο­γούσε, τα φώναζε με τα μικρά τους ονόματα — γιατί τάξερε τα παιδιά - και απλόχερα μοίραζε καραμέλες. Ευτυχισμένος καθώς έβλεπε τη γιορτή που στήναν τα παιδιά με τα ζαχαρωτά.
   Και τότες γίνονταν σχολικές εκδρομές. Οι δά­σκαλοι ανέβαζαν προς το Μοναστήρι τα παιδιά· ο Δεσπότης σά τάβλεπε νάρχονται έβγαινε στο μπαλκόνι να τα ευλογήσει. Ευχές να δίνει, ζαχα­ρωτά να δίνει, και η γλυκειά κουβέντα πιο γλυκειά άπ' τα γλυκά και η συμβουλή, να τα πεσκέσια για τα παιδιά, τους αυριανούς πολίτες τ' Ουρανού.
Κι ήταν χρυσό πάπλωμα στις παιδικές τις σκανταλιές, στις ζαβολιές όπως... Κάτι χαρτιά έδωκε στο γιό του ένας πατέρας να τα κουβαλή­σει, λέει, στον Δέσποτα. Παιδί λωλό, ξεχάστηκε να παίζει τις αμάδες μ' άλλα παιδιά κι όταν σουρούπωσε παλάβωσε. Και τα χαρτιά; Που τάχατες τ' απίθωσε; Τα βρήκε τελικά τρεχάλα για το Μοναστήρι. Κι είχε νυχτώσει για καλά σαν έφτασε εκεί. «Παιδί μου, τέτοια ώρα πως και σ' έστειλε ο πατέρας σου εδώ;», ρώτησε ο Δεσπότης. Το ψέμα να εκεί στο χείλη έτοιμο να το ξεστομίσει το παιδί μα δε το μπόρεσε. Σε τέτοιον άνθρωπο δε πρέπει η ψευτιά. Και είπε όλη την αλήθεια. Εχαμογέλασε ο Δέσποτας. «Μη φύγεις τώρα όμως, εσυμβούλεψε, είναι αργά. Αύριο κατηφορίζεις και έννοια σου, θα τις γλυτώσεις τις ξυλιές άπ' τον πάτερα σου».

Wednesday, August 29, 2012

Περί θλίψεων, πόνων και κόπων

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος. Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα... Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, « στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω». Και ταύτα διανοηθέντα, κάτω τον έρριψεν ο Θεός, και ο πρώτος ανατέλλων φωτεινότατος άγγελος, γέγονε δαίμων, Σατανάς, διάβολος, το βρωμερώτερον εκ των δημιουργημάτων του Θεού, ουχί τη φύσει, διότι ο Θεός όλα λιαν καλά τα εποίησεν, αλλά τη προαιρέσει πονηρός και αντάρτης! Ο διάβολος διασπείρει μέσα εις τας οικογενείας την μεμψιμοιρίαν, την απαρέσκειαν, την ζήλειαν, την ισχυρογνωμοσύνην, κ.λ.π. και ούτω υπάρχει εις πολλάς οικογενείας ένα πρόσωπον, που θα διαταράσση την ειρήνην, την γαλήνην και την χαράν της οικογενείας. Αυτή η κακή σπορά δεν έλειψε και μέσα εις την του Κυρίου ιεράν οικογένειαν, όπου είχε δημιουργήσει επί της γης δια την μέλλουσαν σωτηρίαν, δηλαδή εν μέσω των ιερών μαθητών Του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, σπόρος θεοκτόνος! Ο διάβολος σπείρει τον σπόρον εν μέσω του σίτου, και εις τας συνοδείας των μοναχών το τοιούτον υπάρχει, όχι ότι το πρόσωπον αυτό είναι κακόν, αλλά έχοντας τας αδυναμίας αυτάς, μεμψιμοιρίαν, ζήλειαν κ.λ.π., γίνεται ένα όργανον, δια να διαταράσση την ειρήνην και ησυχίαν των άλλων. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι είμεθα εξόριστοι της αληθινής πατρίδος μας, ευρισκόμενοι εις τα σωφρονιστήρια, ένθα εξασκείται η παιδεία Κυρίου, και όσοι ευρεθούν δια της παιδείας ευδόκιμοι, εισάγονται πάλιν εις την ουράνιον κληρονομίαν λαμβάνοντες και πάλιν την χαθείσαν υιοθεσίαν των, άξιοι να κληρονομήσουν τον Θεόν. Όσοι μείνουν απαίδευτοι, ως εγώ, και δεν αναγνωρίζουν την παιδείαν, αλλά δια των έργων των αναδειχθούν νόθοι, αποδιώκονται ως ανάξιοι της υιοθεσίας, εις ην απέβλεπεν η παιδεία Κυρίου και καταδικάζονται. Ο αγαθός Θεός και Πατήρ ημών να μας αξιώση μετά των ευδοκίμων, των λαβόντων την υιοθεσίαν, εις αιώνας αιώνων. Αμήν.
Αναδημοσίευση από : anavaseis  
Πηγή:Stratis Andriotis

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με


Λέγε με τα χείλη, με το νου και με την καρδιά σου, όπου και εάν ευρίσκεσαι, ότι και να κάνεις, συνεχώς: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», και πολύ σύντομα θα αντιληφθείς και θα ομολογήσεις μία πολύ μεγάλη αλλαγή μέσα σου. Θα προσέξεις ότι η προσευχή αυτή σύντομα θα τσακίσει εκείνες τις τρικυμίες και ταραχές που σε συγκλονίζουν στην καρδιά, θα σβήσει την οργή, θα αφαιρέσει τη λύπη, θα εξαφανίσει την κατάθλιψη και θα προσέξεις ότι μια χαρά εκχέεται στην καρδιά σου και ποτέ πλέον δεν θα λέγεις ότι είσαι δυστυχής. Η προσευχή αυτή θα φωτίσει το νού σου, θα εκλεπτύνει τη σκέψη σου, οι δε κακοί και αισχροί λογισμοί θα λιγοστεύσουν και θα αποξηρανθούν, και ευρισκόμενος στην εσωτερική ειρήνη θα αισθάνεσαι και θα ομολογείς ότι είσαι ένας χαρούμενος και ευτυχισμένος άνθρωπος...
Οι δαίμονες διεξάγουν τον πόλεμο εναντίον μας στην καρδιά, όταν εξάπτουν τα πάθη των ελαττωμάτων μας, τις αμαρτωλές επιθυμίες μας και μας προωθούν να κάνωμεν την αμαρτία. Εκεί στην καρδιά δημιουργούν τις τρικυμίες και τις ταραχές, τη λύπη, την οργή, τους φόβους και καταντούν τον ταλαίπωρο άνθρωπο δυστυχισμένο. Όμως, το όνομα του Χριστού είναι κεραυνός για τους δαίμονες. Κάθε φορά που θα φωνάζεις τον Χριστό είναι σαν να τους κτυπάς με κεραυνό. Αρχίζουν να πανικοβάλλονται να εξέρχονται από την καρδιά σου καταδιωκόμενοι και μαστιζόμενοι και ελευθερώνεται η ψυχή σου καί γαληνεύει, γιατί με την προσευχή (ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ), ενώ οι δαίμονες φεύγουν, η χαρά του Αγίου Πνεύματος εκχέεται στην καρδιά σου. Γι’ αυτό ακριβώς ο Χριστός συχνά μας προτρέπει στο Ευαγγέλιό Του να προσευχώμεθα συνεχώς και αδιαλείπτως και να κρούωμεν συνεχώς την πόρτα του ελέους Του και να μην αποκάμνωμεν. Στο Ευαγγέλιό Του μας έφερε παραδείγματα καί παραβολές, όπως την χήρας και του σκληρού δικαστού, του πατέρα και του παρακαλούντος παιδιού, στις οποίες με τόνο δυνατό μας προτρέπει η αδιάλειπτος και επίμονος προσευχή να μην απουσιάζει από την καρδιά μας, μας επιβεβαιώνει δε ότι είναι αδύνατον να μην εισακουσθώμεν.

Monday, August 27, 2012

Γέροντας Παΐσιος-Να μην αναπαύουμε τον άλλον στα πάθη του


 - Γέροντα, όταν κάποια γυναίκα μας πη: «δεν με κατάλαβε ο πνευματικός», τι πρέπει να της πούμε;

- Πέστε της: «Μήπως εσύ δεν του έδωσες να καταλάβη; Μήπως το σφάλμα είναι δικό σου;». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις να προβληματίζετε τον άλλον, να μην τον δικαιολογήτε εύκολα. Τα πράγματα είναι πολύ λεπτά. Εδώ, βλέπεις, και τους πνευματικούς ακόμη τους μπερδεύουν.
- Και αν μας πη ότι δεν αναπαύεται στον πνευματικό της;
 - Για να μην αναπαύεται, μήπως φταίει και αυτή, μήπως ζητά να την αναπαύη ο πνευματικός στο θέλημά της. Κάποιος, ας υποθέσουμε, αδιαφορεί για την οικογένειά του και έχουν συνέχεια φασαρίες με την γυναίκα του. Θέλει να την χωρίση και έρχεται και μου κάνει παράπονα, με την απαίτηση να πάρω το μέρος του, για να διαλύσω την οικογένεια του! Αν του πω: «εσύ είσαι ένοχος για όλη την ιστορία», αν δεν συναισθανθή την ενοχή του, θα πη ότι δεν τον ανέπαυσα. Λένε δηλαδή μερικοί: «δεν με ανέπαυσε ο πνευματικός», γιατί δεν τους λέει να κάνουν αυτό που θέλουν.
Αν ο πνευματικός δικαιολογή τα πάθη του καθενός, μπορεί να τους αναπαύση όλους, αλλά δεν βοηθιούνται έτσι οι άνθρωποι. Αν είναι να αναπαύουμε τον καθέναν στα πάθη του, τότε ας αναπαύσουμε και τον διάβολο. Έρχεσαι λ.χ. εσύ και μου λες: «Η τάδε αδελφή μου μίλησε άσχημα». «Ε, σου λέω, μη δίνης σημασία σ’ αυτήν», και σε αναπαύω. Έρχεται μετά από λίγο αυτή η αδελφή και μου λέει για σένα: «Η τάδε αδελφή έτσι και έτσι έκανε». «Ε, τώρα, της λέω, καλά, δεν την ξέρεις αυτήν; Μην την παίρνης και στα σοβαρά». Την ανέπαυσα και αυτήν. Έτσι όλους τους αναπαύω, αλλά και όλους τους πεδικλώνω! Ενώ πρέπει να σου πω: «έλα εδώ· για να σου μιλήση έτσι η αδελφή, κάτι της έκανες», οπότε θα αισθανθής την ενοχή σου και θα διορθωθής.
Γιατί, από την στιγμή που θα αισθανθής την ενοχή σου, όλα θα πάνε καλά. Η πραγματική ανάπαυση έρχεται, όταν τοποθετηθή ο άνθρωπος σωστά.
Σκοπός είναι πως θα αναπαυθούμε στον Παράδεισο, όχι πως θα αναπαυθούμε στην γη. Είναι μερικοί πνευματικοί που αναπαύουν τον λογισμό του άλλου, και μετά εκείνος λέει: «πολύ με ανέπαυσε ο πνευματικός», αλλά μένει αδιόρθωτος. Ενώ πρέπει να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βρη τα κουσούρια του, να διορθωθή και στην συνέχεια να τον κατευθύνουν. Τότε μόνον έρχεται η πραγματική ανάπαυση. Το να αναπαύσης τον άλλον στα πάθη του, δεν είναι βοήθεια· αυτό για μένα είναι έγκλημα.

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ.



Για να τελεσθεί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πού είναι σκοπός της Θείας Λειτουργίας, είναι απαραίτητο ο Ιερεύς να έχει το πρόσφορο.
Από το πρόσφορο ο ιερεύς θα βγάλει το μέρος εκείνο πού θα γίνει το Τίμιο Σώμα του Κυρίου, τον «Αμνό», αλλά και τις μερίδες της Θεοτόκου, των Αγίων και των δικών μας ονομάτων (ζώντων και κεκοιμημένων) που θα μνημονευθούν.
Για να γίνει όμως το πρόσφορό μας ευπρόσδεκτο και από τον Κύριο, πρέπει να έχουμε καθαρότητα ψυχής και σώματος με νηστεία και με εγκράτεια.
Πρώτα απ όλα πρέπει να πούμε ότι θεωρούμε ιδιαίτερη σημαντική την προετοιμασία του χώρου, στον οποίον θα παρασκευάσουμε το πρόσφορο. Φροντίζουμε να είναι καθαρός, τακτοποιημένος, θυμιατισμένος. Επίσης, τα σκεύη που θα χρησιμοποιήσουμε για τον σκοπό αυτό, να είναι καθαρά και να εξυπηρετούν μόνο το ζύμωμα του προσφόρου και καμιά άλλη οικιακή εργασία. Το αλεύρι να είναι αρίστης ποιότητος, ειδικά ξεχωρισμένο για την παρασκευή προσφόρου.
Πέραν τούτου, αυτός πού ζυμώνει, οφείλει να φροντίση και για τη δική του σωματική και ψυχική προετοιμασία. Δηλαδή να ασκή, ιδιαίτερα την ώρα του ζυμώματος, την προσευχή, (χαιρετισμούς στην Παναγία ή παρακλήσεις, ή την ευχή καθώς και η γυναίκα να μην βρίσκεται σε περίοδο). Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικό να συνοδεύουν την παρασκευή του προσφόρου, που πρόκειται να χρησιμοποιηθή για τον πιο ιερό σκοπό.
Η διαδικασία παρασκευής της λειτουργιάς έχει ως εξής:

Sunday, August 26, 2012

Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου


Ας μην υπερηφανευόμαστε καθόλου. Διότι, αν αυτός, που είναι Θεός και Κύριος και Υιός του Θεού, δεν αρνήθηκε να λάβει μορφή δούλου, πολύ περισσότερο πρέπει εμείς να κάνουμε τα πάντα, έστω κι αν είναι ταπεινά.
Πες μου, λοιπόν, άνθρωπε, από πού υπερηφανεύεσαι; Από τα βιοτικά; Αλλά αυτά φεύγουν πριν ακόμη φανούν. Μήπως από τα πνευματικά; Αλλά ένα και μοναδικό κατόρθωμα πνευματικό υπάρχει, το να μην υπερηφανεύεσαι.
Γιατί, λοιπόν, υπερηφανεύεσαι; Επειδή κατορθώνεις κάτι; Άκουσε τι λέει ο Χριστός: «Όταν κάνετε ό,τι έχετε διαταχθεί να κάνετε, τότε να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17, 10). Μήπως υπερηφανεύεσαι και για τον πλούτο; Γιατί;
Δεν άκουσες ότι γυμνοί ήρθαμε στη ζωή και γυμνοί θα φύγουμε; (Ιώβ 1, 21). Μάλλον δε βλέπεις αυτούς, που ήρθαν πριν από σένα, ότι έφυγαν γυμνοί και έρημοι; Ποιος υπερηφανεύεται έχοντας τα ξένα;
 Διότι, όσοι θέλουν να τα χρησιμοποιούν μόνο για δική τους απόλαυση, τα χάνουν και χωρίς τη θέλησή τους, και πολλές φορές, βέβαια, πριν από το θάνατο, κατά το θάνατο, όμως, οπωσδήποτε.

Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Σχετικά με το να μην απελπιζόμαστε Αγίου Αμφιλοχίου


Όταν αδελφέ μου ντρέπεσαι να σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό, και νιώθεις την ψυχή σου ξεγραμμένη από το βιβλίο της ζωής, διάβασε αυτούς τους λόγους του αγίου Αμφιλοχίου και θα βρεις νέα δύναμη στον κατά Χριστόν αγώνα σου. Συνέχισε τον αγώνα, και έχει ο Θεός για όλους μας!
Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά., αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρύσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί η καρδιά μου».
Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο. Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό: «Εσένα, Κύριε, βάζω εγγυητή, ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία· μόνο, αγαθέ, συγχώρησε μου όσες αμαρτίες σου έκανα από την αρχή μέχρι τώρα». Και αφού έδινε αυτές τις φοβερές υποσχέσεις, πάλι γύριζε στη βαριά αμαρτία του. Και έβλεπε κανείς τη γλυκύτατη φιλανθρωπία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού να ανέχεται καθημερινά και να υπομένει την αδιόρθωτη και βαριά παράβαση και την αχαριστία του αδελφού και να θέλει από πολλή ευσπλαχνία τη μετάνοιά του και την οριστική επιστροφή του. Γιατί αυτό δεν γινόταν για ένα, δύο ή τρία χρόνια, αλλά για δέκα και περισσότερο.
Βλέπετε αδελφοί, την άμετρη ανοχή και την άπειρη φιλανθρωπία του Κυρίου; Πως κάθε φορά δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη, υπομένοντας τις βαριές ανομίες και αμαρτίες μας; Γιατί αυτό που συγκλονίζει και προκαλεί θαυμασμό σχετικά με την πλούσια ευσπλαχνία του Θεού είναι ότι ο αδελφός, ενώ υποσχόταν και συμφωνούσε να μην ξανακάνει την αμαρτία, αποδεικνυόταν ψεύτης.

Saturday, August 25, 2012

Εσύ και ο Θεός


... Να μάθεις να έχεις σχέση με το Θεό προσωπική.
Να μάθεις να ωριμάσεις στην πνευματική ζωή.
Να ωριμάσεις;
Δεν είσαι βαφτισμένος;
Δεν είσαι μυρωμένος;
 Δεν έχεις το άγιο Πνεύμα στην καρδιά σου;
 Δεν πήρες μέσα σου την χάρη του Θεού;
Δεν κοινωνάς;
Δεν προσεύχεσαι;
 Δεν εκκλησιάζεσαι;
Ναι! Ε, λοιπόν, αν όλα αυτά τα κάνεις, να παρακαλάς το Χριστό και να του λες "Κύριέ μου, τι να κάνω; Φώτισέ με. Δείξε μου ένα σημάδι. Δείξε μου το θέλημά σου". Και έτσι θα βαδίζεις με σιγουριά, με υπευθυνότητα, με σταθερότητα και θα έχεις μια προσωπική σχέση με το Χριστό. Και δε θα λες πλέον "ο Χριστός", αλλά "ο Χριστός μου". 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ :


"Άκουσε παιδί μου να σου ειπώ. Η τελεία αγάπη είναι να πουλήσεις όλα σου τα πράγματα, να τα δώσεις ελεημοσύνη, και να πηγαίνεις και εσύ να βρεις κανέναν αυθέντη να πουληθείς σκλάβος. Και όσα πάρεις να τα δώσεις όλα.
Να μην κρατήσεις ένα άσπρο. Ημπορείς να το καμεις αυτό να γίνεις τέλειος? Βαρύ σου φαίνεται....
Δεν ημπορείς να το καμεις αυτό?

Κάμε άλλο: Μην πουληθείς εσύ σκλάβος. Μόνο πούλησε τα πράγματά σου. Δώσε τα ελεημοσύνη. Το κάμνεις? Ακόμη βαρύ σου φαίνεται και αυτό.
Ας έρθουμε παρακάτω: Δεν μπορείς να δώσεις όλα σου τα πράγματα?
Δώσε τα μισά. Δώσε από τα τρία ένα . Δώσε από τα πέντε ένα. Ακόμη βαρύ σου φαίνεται...
Κάμε άλλο: Δώσε από τα δέκα ένα. Το κάμνεις?
Ακόμη βαρύ σου φαίνεται.

Κάμε άλλο: Μην κάμεις ελεημοσύνη. Μην πουληθείς σκλάβος.
Ας έρθουμε παρακάτω: Μην πάρεις το ψωμί του αδελφού σου. Μην πάρεις το επανωφόρι του.
Μην τον κατατρέχεις.
ΜΗΝ ΤΟΝ ΤΡΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ.
Μήτε και αυτό το κάμνεις? Ας έρθουμε παρακάτω.

Κάμε άλλο: Τόνε βρήκες τον αδελφό σου μέσα εις την λάσπη και δεν θέλεις να τόνε βγάλεις?

Καλά, δεν θέλεις να του κάμεις καλό. Μην του κάμεις κακό. Αφησέτονε... Πώς θέλομεν να σωθούμεν αδελφοί μου, το ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο βαρύ. Πού να πάμε παρακάτω. Δεν έχομε να κατεβούμεν. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος. Ναι. Μα είναι και δίκαιος. Έχει και ράβδαν σιδηράν.

Λοιπόν αν θέλομεν να σωθούμε, πρέπει να έχομεν την αγάπην εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας."

Friday, August 24, 2012

"Ψυχή και Χριστός" - Άγιος Κοσμάς Αιτωλός


"Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν· τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν· μη σας μέλλει· δώσατέ τα· δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται . Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε".
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

"Αφιλάργυρος ιεροκήρυκας" - Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός


 "Κάμνοντας αρχήν να διδάσκω μου ήλθεν ένας λογισμός εδώ οπού περιπατώ να ζητώ άσπρα διότι ήμην φιλάργυρος και αγαπούσα τα γρόσια, ναι, μα και τα φλωρία περισσότερον, όχι ωσάν την ευγενίαν σας που τα περιφρονείτε, ή δεν τα καταφρονείτε; Μελετώντας πάλιν το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον, εύρον και άλλον λόγον οπού λέγει ο Χριστός μας πως χάρισμα σου έ
δωσα και εγώ την χάριν μου, χάρισμα να την δώσεις και συ εις τους αδελφούς σου, χάρισμα να διδάσκης, χάρισμα να συμβουλεύεις, χάρισμα να εξομολογείς, και ανίσως και ζητήσεις να πάρεις τίποτε πληρωμήν δια την διδαχήν, ή πολλά ή ολίγα, ή ένα άσπρο, εγώ σε θανατώνω και σε βάνω εις την κόλασιν.

Ακούοντας και εγώ, αδελφοί μου, αυτόν τον γλυκύτατον λόγον οπού λέγει ο Χριστός μας, χάρισμα να δουλεύωμεν και τους αδελφούς μας, εις την αρχήν μου εφάνη βαρύς ο λόγος, ύστερον όμως μου εφάνη γλυκύτερος ώσπερ μέλι και κηρίον, και εδόξασα και δοξάζω χιλιάδες φορές τον χριστόν μου οπού μ’ εφύλαξε από τούτο το πάθος της φιλαργυρίας, και με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του εσταυρωμένου και Θεού δεν έχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασσέλλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό οπού φορώ, αλλά ακόμη παρακαλώ τον Κύριόν μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακκούλα, διότι ωσάν κάμω αρχήν να παίρνω άσπρα, ευθύς έχασα τους αδελφούς μου, και δεν ημπορώ και τα δύο, ή τον Θεόν ή τον διάβολον".
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Thursday, August 23, 2012

"Επιστολή στον ανώνυμο, για την Παναγία Παρθένο"


Οσίου πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς  

Σας ταλαιπωρεί το ερώτημα, πώς μπόρεσε η Παναγία Παρθένα Μαρία να γεννήσει  Υιό  δίχως πατέρα; Τούτο δεν έγινε κατά τη δική της δύναμη, αλλά κατά τη δύναμη του Παντοδύναμου. Άρα αναρωτιέστε, πώς ο παντοδύναμος Θεός μπόρεσε να πραγματοποιήσει εκείνη τη θαυμαστή γέννηση; Όμως αυτό το αντιφατικό ερώτημα απαντήθηκε μόνο του, μόλις προφέρατε τη λέξη «παντοδύναμος» Θεός. Τέτοια ερωτήματα δεν εμφανίζονται καθόλου στην ψυχή εκείνου που μπορεί έστω κι ελάχιστα να αντιληφθεί το φοβερό μεγαλείο της δύναμης του Θεού. Εκείνος ο Οποίος με τον παντοδύναμο Λόγο δημιούργησε αυτό τον θαυμαστό κόσμο, με τα αστέρια και με τις αβύσσους, χωρίς συνεργία κανενός, μπορούσε όντως να κάνει την Παναγία Παρθένα να συλλάβει παιδί χωρίς τη συνεργία κανενός. Άραγε δεν γεννιούνται κατά τη σκέψη και τη θέληση του Θεού κι εκείνα τα παιδιά, τα οποία γεννιούνται φυσικά; Σε κάθε γέννηση υπάρχει κάτι το υπερφυσικό. Όταν αναγγέλθηκε στη Σάρα ότι θα γεννήσει σε προχωρημένη ηλικία, εκείνη γέλασε με αμφιβολία, εφόσον «εξέλιπε δε τη Σάρα γίνεσθαι τα γυναικεία» (Γεν. 18, 11). Και η Αγία Παρθένα και ο Βαπτιστής γεννήθηκαν από γονείς άτεκνους και γέρους «Μη αδυνατήσει παρά τω Θεώ ρήμα;» (Γεν. 18, 14).
Η Βίβλος ξεκάθαρα διδάσκει ότι, και οι γυναίκες που τεκνοποιούν και οι άτεκνες γυναίκες δεν εξαρτώνται τόσο από τη θέληση του άνδρα, όσο από τη θέληση του Θεού. Ακόμα και τα κοπάδια των ζώων πολλαπλασιάζονται ή δεν πολλαπλασιάζονται, αναλόγως με τη θέληση του Θεού, όπως φαίνεται από τη Βίβλο. Ακόμα και τα χρώματα και η πολυχρωμία των προβάτων και των κατσικών εξαρτώνται από τη θέληση του Θεού, όπως διαβάζουμε από την παράξενη ιστορία περί του Ιακώβ και του Λάβαν και του κοπαδιού τους (Γεν. 30, 31).

Wednesday, August 22, 2012

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Άγιον Όρος.


Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Άγιον Όρος.

Απολαύστε το περιοδικό κατηχητικού γυμνασίου & λυκείου κοριτσιών 2011-12 της ενορίας του Ι. Βυζ. Ναού Προφ. Ηλιού Θεσσαλονίκης


Απολαύστε όλα τα τεύχη του περιοδικού κατηχητικού γυμνασίου & λυκείου κοριτσιών της ενορίας μας (Ιερός Βυζαντινός Ναός Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης) σε word. Δείτε φαντασία και έμπνευση!!! Ευχαριστούμε τις υπεύθυνες κατηχήτριες Φωτεινή Μανώλη και Μαγδαληνή Τσώνου για την φροντίδα και έκδοση του περιοδικού.
 

πηγή:katanixis   http://agiosharalabos.

Tuesday, August 21, 2012

11η ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ


Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος
Ματθ. 18:23-35

Ένα από τα πιο βασικά Δόγματα της Ορθόδοξης μας Χριστιανικής Πίστης, είναι το Δόγμα της Δευτέρας Παρουσίας και της Τελικής Κρίσης του κόσμου.  Σύμφωνα μ’ αυτό, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, θα έλθει για δεύτερη φορά στη γη με σκοπό να κρίνει τους ζώντας και τους νεκρούς.  Η Δευτέρα αυτή Παρουσία δεν θα είναι ταπεινή, όπως η πρώτη, αλλά ένδοξη και φοβερά.  Ο Κύριος θα συνοδεύεται από τα αναρίθμητα τάγματα των αγίων Αγγέλων και θα καθίσει πάνω σε Θρόνο για να κρίνει όλα τα έργα των ανθρώπων.  Τίποτα δεν θα μπορέσει να κρυφτεί από τα φλογερά μάτια του Δικαίου Κριτή, ο Οποίος θα κρίνει με δικαιοσύνη όλα τα έργα, κρυφά και φανερά, και δεν θα μπορέσει κανείς να αποφύγει αυτή την φοβερά Ημέρα.  Οι πράξεις μας, τα λόγια μας, οι σκέψεις μας, ακόμα και τα πιο κρυφά συναισθήματά μας, θα εκτεθούν μπροστά στο αναρίθμητο πλήθος των ανθρώπων και των αγίων Αγγέλων, για να αποδοθεί στον καθένα η ανάλογη αμοιβή ή τιμωρία.

Έτσι, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, θέλοντας να μας διαβεβαιώσει για την πραγματικότητα αυτού του μελλοντικού γεγονότος μας δίδαξε την Παραβολή του Βασιλέα που θέλησε να λογαριαστεί με τους υπηρέτες του.  Την ώρα της διαδικασίας, βρέθηκε κάποιος που του χρεωστούσε μύρια τάλαντα, δηλαδή ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό.  Ο υπηρέτης βρέθηκε σε δύσκολη θέση, γιατί δεν μπορούσε να επιστρέψει στον Κύριό του το ποσό αυτό.  Ο Βασιλιάς διάταξε αμέσως να συλλάβουν την γυναίκα και τα παιδιά του και όσα περιουσιακά στοιχεία είχε, τον ίδιο να ριφθεί στις φυλακές μέχρις ότου αποδώσει κάθε λεπτό.

Monday, August 20, 2012

Πορφυρίας Μοναχής - "Ο Γιατρός της ψυχής"



 Κάποτε, όσοι σπούδαζαν ψυχολόγοι, μαστίζονταν από ανεργία. Σήμερα είναι όλοι πλούσιοι. Οι δουλειές πηγαίνουν απ’ το καλό στο καλύτερο. Δεν προλαβαίνουν ούτε για φαγητό να πάνε! Τόσο πολλή δουλειά έχουν. Όχι μόνο στην Αθήνα, μα και στην επαρχία. Ψυχολόγοι και ψυχίατροι στο φουλ από δουλειά. Έτσι μου ομολογούν οι ίδιοι μέσα στο ταξί. Ο κόσμος, μου λένε, έχει πολλά προβλήματα, πολύ άγχος και πολλή ανασφάλεια.

-Και σαν σωτήρες που είστε εσείς, λέω κι εγώ με τη σειρά μου, τους λύνετε τα προβλήματα. Έτσι δεν είναι;
Ένα πρωινό, από το λιμάνι του Πειραιά επιβιβάζω μια ψυχολόγο. Η ψυχολόγος αυτή εργάζεται στην επαρχία. Διάλογος με την ψυχολόγο:
-Εκεί που είστε, δεν θα έχετε πολλή δουλειά, ε;
-Αν έχω; Δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα!
-Δεν είναι δυνατόν! Αν στην επαρχία δεν προλαβαίνετε να πάρετε ανάσα, τότε εδώ στην Αθήνα οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι δεν θα έχουν χρόνο ούτε να κοιμηθούν. Γελάει.
-Ε, ναι! Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.
-Δηλαδή, όλοι οι Έλληνες έχουμε ψυχολογικά προβλήματα;
-Ναι, οι περισσότεροι έχουμε πολλά προβλήματα. Με αποτέλεσμα να παρουσιάζουμε άγχος, νεύρα, μελαγχολίες, ανασφάλεια για το αύριο.
-Και εσείς σαν παντογνώστες τους τα λύνετε;
-Πιστεύω πως ναι.
-Α, μάλιστα! Είπα κι εγώ- τι έγινε κι ο κόσμος λογικεύτηκε και ηρέμησε! Να η εξήγηση. Τους κάνατε όλους καλά! Συγχαρητήρια, είστε όλοι οι ψυχολόγοι αξιόλογοι, είστε όλοι άνθρωποι του Θεού!
-Γιατί; Μόνο οι άνθρωποι του Θεού κάνουν θαύματα; Κι εμείς μπορούμε να κάνουμε! Δεν ξέρω αν η κυρία κατάλαβε την ειρωνεία μου. Εγώ συνεχίζω:
-Γλυκιά μου, θαύματα εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε, θαύματα κάνουν οι άνθρωποι, που έχουν πιστέψει με όλη την καρδιά τους στον Θεό και έχουν αφεθεί σ’ Εκείνον, τον ένα και μοναδικό γιατρό της ψυχής και του σώματος. Τον Τριαδικό Θεό μας. Γιατί, καλή μου, μόνο ο Θεός μπορεί να μας βγάλει από το άγχος, από την ανασφάλεια του αύριο, από τη μοναξιά της ψυχής μας. Γιατί μόνο Εκείνος γνωρίζει την ψυχή μας, κανένας άλλος. Όσα βιβλία κι αν διαβάσετε, την ψυχή μας δεν μπορείτε να τη γνωρίσετε! Μόνο ο Θεός τη γνωρίζει, γι’ αυτό και μόνο εκείνος μπορεί να τη γιατρέψει.

Μοναχός από το Άγιον Όρος ταίζει το μικρό ζαρκάδι

Ο μoναχός π.Παύλος ταϊζει το μικρό ζαρκαδάκι που είχε χάσει τη μητέρα του...Ιερό Κελί Μαρουδά- Άγιον Όρος

Η αμαρτωλή μπροστά στην Παναγιά


… Μες του θαμπόφωτου το φως πού ρίχνε το καντήλι
και με το δάκρυ π’ άφηνε τρεμάμενα τα χείλη
… γονάτισε… και άφησε τον πόνο να της φύγη !

… Πανώρια η κόρη, μπρος στην Παναγιά εμείλη
και με καρδιά που σπάραζε τον πόνο της να πνίγη,
χίλια ψαλτήρια έλεγε την ώρα αυτή την άγια
που, μεσ’ το κλάμα τόλμησε να  πλησιάσει τη μάνα.

… Αμάρτησα μανούλα μου, βουβά της ψιθυρίζει
κ’ από το στήθος ξέσπασε ο βόγκος να της φύγει !
βουβός, άγριος, αδυσώπητος, έρμη, μονάχη την αφήνει!!


… Τρεις μήνες πέρασαν από τότε που ήρθε στο σπιτικό της ο καινούριος νοικάρης.
Και σαν αντίκρισε τα μάτια του τη πρώτη στιγμή που διασταυρώθηκαν οι ματιές τους, αυτή παρέλυσε, σαν κεραυνός να την βρήκε! Βρέθηκε άλαλη κι’ αν δεν ήταν δίπλα στον τοίχο του κατεβατού, εκεί στην είσοδο του σπιτιού τους , θα ‘πεφτε χάμω, ίσα τάβλα.
…. Μαράθηκε, βουβάθηκε και δεν ήξερε τι να απάντηση όταν η μάνα της τους σύστησε…..
Έτρεξε στη κάμαρα της κι’ εχώθει στο κρεβάτι, κάτω από τα σκεπάσματα αμίλητη παλαβωμένη!
Η μάνα από πίσω. Άφησε τον άνθρωπο σύξυλο να περιμένει εκεί μεσ’ την τραπεζαρία και τρέχει στη κόρη της!!
… Τι έκανες Βασούλα μου, τι έχεις κορούλα μου και την καταχαϊδεύει…
Δεν ξέρω μάναμ, δεν μπορώ… Το στήθος μου, πεθαίνω… Κάτι με τρύπησε. Να εδώ, κατάστηθα!!!
… Έλεγε με αναφιλητά, κι’ άσπρη σαν το πανί από το « χτύπημα »!!!
… Τι να ‘ταν. Έρωτας; Δαιμόνιο; Για κάποια ξαφνική κακιά ώρα, που έτσι, να, την περίμενε σαν σε όνειρο, σαν κείνη την κόρη που περιμένει και έχει φτιάξει  στη σκέψη της « το ιδανικό της »πρόσωπο, Το Βασιλόπουλό της!!! Τι να ‘ταν ;

…Ότι και να ‘ταν οι δυο νέοι σε λίγες βδομάδες βρέθηκαν, κουβαριασμένοι, μιαν αυγή στο παρθενικό κρεβάτι της Βασούλας …
…. Χωρίς στεφάνι και κουμπαριά, χωρίς το νυφικό και παπά της  εκκλησίας καταλάγιασαν μόνοι τους και τα μίλησαν σκαλί-σκαλί!!!