Monday, January 31, 2011

Το Κερί



Η πιο απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.

Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα.

Έτσι και το άναμμα του κεριού έχει νόημα. Και δεν πρέπει να γίνεται μηχανικά από τον Χριστιανό.
* * *

Ανάβοντας το κερί δεν προσφέρομε…φως στον Χριστό! Δεν το ανάβομε, για να βλέπει ο Χριστός! Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός…τα δικά μας φώτα! ΕΜΕΙΣ έχομε ανάγκη από το φως του Χρίστου! ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φως, για να ιδούμε. Τί να ιδούμε; Να ιδούμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Αυτός είναι η πηγή του αληθινού φωτός! Μόνο από Αυτόν μπορεί να φωτισθεί η ψυχή μας! Και γι΄ αυτό ανάβομε το κερί: Για να Τον παρακαλέσουμε να μας φωτίσει με το φως του Προσώπου Του. «Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως»!
* * *
Το άναμμα του κεριού είναι αφορμή, να εκφράσει ο πιστός την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό γιατί τον αξίωσε να γνωρίσει το ΦΩΣ το ΑΛΗΘΙΝΟ· και τον ελευθέρωσε από το θανατηφόρο σκοτάδι της άγνοιας του θελήματος του Θεού από το σκοτάδι της αμαρτίας. Το φως του κεριού είναι μια υπόμνηση του λόγου του Χρίστου: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση έν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ίω. 8,12). Μακριά από τον Χριστό και έξω από την Εκκλησία υπάρχει ΣΚΟΤΑΔΙ. Και «ό περιπατών έν τη σκοτία, ούκ οίδε που υπάγει»…

Το άναμμα του κεριού είναι ακόμη σύμβολο της προσευχής μας μέσα στην Εκκλησία. Όπως το κερί καίει συνεχώς, χωρίς διαλείμματα, και σκορπίζει το ιλαρό του φως, έτσι ασταμάτητα και με αμείωτη ένταση πρέπει να ενεργείται η προσευχή στις καρδιές μας κατά την παραμονή μας μέσα στην Εκκλησία. Ανάβοντας το κερί στο μανουάλι, πρέπει να ανάβει μέσα μας ο ζήλος, να προσευχηθούμε αληθινά- χωρίς άσκοπη περιφορά των οφθαλμών μας εδώ κι εκεί· χωρίς κουβεντούλα με τους άλλους, που σαν ορμητικό ρεύμα αέρος σβήνει την τρεμάμενη φλογίτσα της προσευχής μας…
* * *

Το αναμμένο κεράκι μας, τέλος υποδηλώνει κάτι πολύ βαθύ και σημαντικό. Το κερί, όσο είναι αναμμένο, λειώνει. Δεν είναι δυνατόν να καίει και να φωτίζει, χωρίς να λειώνει! Έτσι και ο Χριστιανός, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ, που λάμπει «έμπροσθεν των ανθρώπων» προς δόξαν του ονόματος του Θεού, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑ ΘΥΣΙΑΣ. Χωρίς κόπο και προσφορά θυσίας, δεν μπορεί να υπάρξει φως, που καταλάμπει και διαλύει τα ποικίλα σκοτάδια του κόσμου.
* * *

Το αναμμένο κερί είναι μια μικρή θυσία. Θυσία δοξολογίας. Θυσία αινέσεως. Θυσία ικεσίας. Σε Εκείνον που είναι το Φώς του Κόσμου, στον Χριστό. Και στους αγίους Του. Που και αυτοί έγιναν φως, και οδηγοί του κόσμου.

* * *

Με αυτούς τους λογισμούς πρέπει να ανάβει ο Χριστιανός το κερί του, εφ’ όσον θέλει να μην είναι δούλος τύπων, αλλά να χρησιμοποιεί τους «τύπους», για να ανεβάζει ΝΟΥ καί ΚΑΡΔΙΑ στον Θεό.

Ἑσπερινός (Λαμπρος Πορφύρας)




Βουβὲς ψυχές, θλιμένες! Καὶ τ᾿ ἀπόβραδο

προσμένουν τὸ Χριστό μας, ἀπὸ πέρα,

ποιὸς ξέρει, ἀπὸ μακριά. Κι ἐκεῖνος ἔρχεται,

μὲς στὸ θολὸ τοῦ φθινοπώρου ἀγέρα.



Μὲ τ᾿ ἅγιο φῶς, ἀχνόφεγγο στεφάνι του,

μὲ τὰ θεϊκά, χαμηλωμένα μάτια,

μόνος. Καὶ τὰ ξερόφυλλα τοῦ στρώνουνε

χρυσὰ χαλιὰ στὰ ἔρμα μονοπάτια.



Τοῦ κάμπου τὰ στρουθιὰ καὶ τὰ πετούμενα,

ποὺ στὶς φωλιὲς κοπαδιαστὰ γυρίζουν,

ἄμα τὸν δοῦνε χαμηλώνουν πρόσχαρα,

χαμοπετοῦν καὶ τὸν καλωσορίζουν.



Ἀνάριο τὸ σκοτάδι, μισοδιάφανο,

μόλις ποὺ τὸν σκεπάζει στὴν καπνιά του,

καὶ τὰ γυμνὰ κλαδιὰ σὰ χέρια ὑψώνονται

καὶ δέονται στὸ ἄυλο πέρασμά του.

Δέονται σιωπηλά...Κι ἐκεῖνος ἔρχεται



καὶ σκύβει στὶς ψυχὲς ποὺ τὸν προσμένουν

σιγά...πονετικά. Κι ἀργὰ τὰ σήμαντρα

πονετικὰ κι αὐτὰ σιγοσημαίνουν.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

Sunday, January 30, 2011

Ποιες είναι οι υποχρεώσεις των χριστιανών μεταξύ μας ;




1. Να αγαπούν ο ένας τον άλλον (Ιωαν. 13:34-35)

2. Να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 12:5)

3. Να είναι αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον (Ρωμ. 12:10)

4. Να τιμούν ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 12:10)

5. Να χαίρονται ο ένας με τη χαρά του άλλου (Ρωμ. 12:15, Α Κορ. 12:26)

6. Να συμμετέχουν ο ένας στη λύπη του άλλου (Ρωμ. 12:15)

7.Να έχουν το ίδιο φρόνημα ο ένας με τον άλλον (Ρωμ. 12:16)

8. Να μην κρίνουν ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 14:13)

9. Να δέχονται ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 15:7)

10. Να συμβουλεύουν ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 15:14)

11. Να ασπάζονται ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 16:16)

12. Να φροντίζουν ο ένας τον άλλον (Α Κορ. 12:25)

13. Να υπηρετούν ο ένας τον άλλον (Γαλ. 5:13)

14. Να είναι χρήσιμοι ο ένας στον άλλον (Εφεσ. 4:32)

15. Να συγχωρούν ο ένας τον άλλον (Εφεσ. 4:32)

16. Να είναι σπλαχνικοί ο ένας στον άλλον (Εφεσ. 4:32)

17. Να παρηγορούν ο ένας τον άλλον (Α Θεσ. 5:11)

18. Να οικοδομούν ο ένας τον άλλον (Α Θεσ. 5:11)

19. Να υποτάσσονται ο ένας στον άλλον (Εφεσ. 5:21)

20. Να υποφέρουν ο ένας τον άλλον (Εφεσ. 4:2, Κολ. 3:13)

21. Να βαστούν τα βάρη ο ένας του άλλου (Γαλ. 6:2)

Saturday, January 29, 2011

Συμβουλές προς τους μαθητές


ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΣ:

Αν οι μαθητές ανακαλύψουν ότι κάποιος παραβιάζει τα προσωπικά τους δεδομένα, όπως π.χ. ότι τα συλλέγει ή τα δημοσιοποιεί (π.χ. «ανεβάζει» φωτογραφίες σου στο διαδίκτυο) χωρίς τη συγκατάθεσή τους θα πρεπει να ενημερώσουν αμέσως τους γονείς τους και να απευθυνθούν στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων για να τους βοηθήσει.


Στοιχεία επικοινωνίας με την Αρχή:
Ταχυδρομική Διεύθυνση:
Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, Γραφεία: Κηφισίας 1-3, Τ.Κ. 115 23, Αθήνα
Τηλεφωνικό Κέντρο: +30 210 6475600
Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο:

Σύμφωνα με με τις οδηγίες που δίνει η ΑΠΠΔ:
Προσπάθησε να διατηρείς τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων:
• Ρώτα γιατί είναι απαραίτητα τα δεδομένα σου – Σκέψου ποιος είναι αυτός που τα ζητάει. Είναι κάποιος που εμπιστεύεσαι; Πώς πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει; Θα τα αποστείλει σε άλλους και, αν ναι, σε ποιους; Αν δεν είσαι σίγουρος για κάτι από όλα αυτά, ρώτα και μάθε πριν διαθέσεις πληροφορίες που σε αφορούν.
• Σκέψου πριν αποκαλύψεις δεδομένα – Αν λαμβάνεις γράμματα, e-mails, μηνύματα στο κινητό ή στο Facebook που σου ζητούν πληροφορίες, μην απαντήσεις αν δεν είσαι σίγουρος από ποιον προέρχονται.
• Διάβαζε προσεκτικά τα «ψιλά γράμματα» - Κάποιες εταιρείες μπορεί να γράφουν εκεί όρους για την χρησιμοποίηση των δεδομένων σου, π.χ. για διαφημιστικούς σκοπούς. Θυμήσου ότι πρέπει πάντα να δίνεις τη συγκατάθεσή σου γι’ αυτό.
• Διάβαζε την πολιτική ιδιωτικότητας στις ιστοσελίδες που επισκέπτεσαι – μάθε πώς χρησιμοποιούν τα δεδομένα σου, π.χ. αν εγκαθιστούν αρχεία cookies και αν προωθούν τις πληροφορίες που σε αφορούν σε διαφημιστικές εταιρείες.
• Εμπιστεύσου το ένστικτό σου – Αν δεν είσαι σίγουρος για την ασφάλεια μιας ιστοσελίδας ή δεν νιώθεις άνετα με τον τρόπο που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν τα προσωπικά σου δεδομένα, προτίμησε κάποια άλλη.
• Δυσκόλεψε τους… «κακούς» – Χρησιμοποίησε διαφορετικά συνθηματικά στους λογαριασμούς σου (π.χ. e-mail, Facebook, Twitter). Διάλεξε συνθηματικά που είναι εύκολο για σένα να θυμάσαι, αλλά δύσκολο για τους άλλους να μαντέψουν.
• Σκέψου ποιος μπορεί να βλέπει τα δεδομένα σου – Μην επισκέπτεσαι ιστοσελίδες που δεν θα ήθελες οι άλλοι να γνωρίζουν όταν χρησιμοποιείς «κοινόχρηστους» υπολογιστές.
• Σκέψου πριν αγοράσεις στο διαδίκτυο – Χρησιμοποίησε ασφαλείς ιστοσελίδες, στις οποίες φαίνονται καθαρά τα στοιχεία επικοινωνίας της εταιρείας και οι οποίες διαθέτουν πολιτική ιδιωτικότητας. Έλεγχε αν είναι ασφαλές το κανάλι επικοινωνίας (π.χ. θα πρέπει η διεύθυνση της σελίδας να ξεκινάει με https και στο πρόγραμμα πλοήγησης στο διαδίκτυο να εμφανίζεται ένα λουκέτο ως εικονίδιο).
• Θυμήσου να αποσυνδέεσαι από τις ιστοσελίδες, στις οποίες έχεις εισέλθει/συνδεθεί με χρήση συνθηματικών (π.χ. όταν κάνεις αγορές από το διαδίκτυο ή την ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης).
• Κράτα τον υπολογιστή σου ασφαλή – Χρησιμοποίησε προγράμματα τείχους ασφαλείας (firewall) και προστασίας από ιούς (antivirus). Φρόντισε τα προγράμματα αυτά να είναι ενημερωμένα.
Με «παρακολουθεί» κανείς;
Έχεις καταλάβει πόσο συχνά τα προσωπικά σου δεδομένα αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας;
Σκέψου μια μέρα στη ζωή σου...
Είναι καλό να γνωρίζεις πόσο συχνά αφήνεις «ίχνη» γύρω σου... Ίσως κάποιες φορές να μην το θέλεις...
7:15 Διαβάζεις το e-mail σου – ο πάροχος ηλεκτρονικών επικοινωνιών καταγράφει την ώρα που μπήκες στο λογαριασμό σου, τον αποστολέα του μηνύματός σου, καθώς και την ώρα που σου έστειλε το μήνυμα.Μάθε περισσότερα
7:30 «Κατεβάζεις» ένα τραγούδι στο iPod – η εταιρεία που σου πουλάει το τραγούδι καταγράφει το e-mail σου και τις μουσικές σου προτιμήσεις.
7:50 Η μητέρα σου σε πάει με το αυτοκίνητο στο σχολείο – το αυτοκίνητο διαθέτει συσκευή GPS που καταγράφει τη διαδρομή σας από το σπίτι στο σχολείο. Σε κάποια σημεία της διαδρομής υπάρχουν κάμερες ρύθμισης της κυκλοφορίας και ελέγχου παραβιάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
10:10 Μπαίνεις στην τάξη – στο απουσιολόγιο του τμήματός σου καταγράφονται οι απόντες για κάθε διδακτική ώρα. Ο σχολικός σου φάκελος περιλαμβάνει τους βαθμούς και τις αξιολογήσεις που σε αφορούν.
12:00 Ο κολλητός σου σε τραβάει μια φωτογραφία με το κινητό – η φωτογραφία είναι αστεία και λέει πως μπορεί αργότερα να την ανεβάσει στο Facebook.
15:00 Σερφάρεις στο διαδίκτυο από το σπίτι – ο φυλλομετρητής (browser) που χρησιμοποιείς καταγράφει τις σελίδες που επισκέπτεσαι. Κάποιες σελίδες εγκαθιστούν στον υπολογιστή σου μικρά αρχεία (cookies) ώστε να μπορούν να σε αναγνωρίζουν όταν θα τις ξαναεπισκεπτείς.Μάθε περισσότερα.
15:15 Κλικάρεις μια διαφήμιση που έχει ενδιαφέρον – η διαφημιστική εταιρεία καταγράφει τις προτιμήσεις σου ώστε να μπορεί να σου στέλνει προσφορές για προϊόντα που σε ενδιαφέρουν.
Μάθε περισσότερα.
15:30 Στέλνεις μια ηλεκτρονική κάρτα σε έναν φίλο που έχει γενέθλια – για την αποστολή της κάρτας πρέπει να συμπληρώσεις μια φόρμα με διάφορα προσωπικά σου στοιχεία και το email σου.
16:00 Ψάχνεις στοιχεία για την έκθεση που πρέπει να παραδώσεις αύριο – στο Google καταγράφονται όλες οι αναζητήσεις που πραγματοποιείς, μαζί με την χρονική στιγμή της αναζήτησης και τη διεύθυνση δικτύου (ΙΡ) με την οποία ο υπολογιστής σου συνδέεται, μέσω του παρόχου, στο διαδίκτυο. Μάθε περισσότερα.
18:00 Πηγαίνεις στο γυμναστήριο – στην είσοδο υπάρχει κάμερα που καταγράφει όσους μπαίνουν και βγαίνουν. Στην υποδοχή «περνάς» την κάρτα μέλους σου από το ειδικό μηχάνημα που την σκανάρει και εμφανίζει τα στοιχεία σου στην οθόνη.
19:00 Ακούς τα φωνητικά σου μηνύματα στο κινητό – το τηλέφωνο σου καταγράφει όλους όσους σε κάλεσαν, τους αριθμούς τηλεφώνου τους και τις ώρες κλήσης.
22:00 Μπαίνεις στο Facebook – διαβάζεις τι έκαναν σήμερα οι φίλοι σου και γράφεις τα δικά σου νέα. Βλέπεις ότι έχεις γίνει tagged στην σημερινή φωτογραφία που ανέβασε ο κολλητός σου και κάποιοι έχουν ήδη βάλει σχόλια. Δέχεσαι να κάνεις «φίλους» δύο νέα άτομα, παρόλο που το ένα δεν το ξέρεις πολύ καλά.
ΠΗΓΗ : http://id-ont.blogspot.com/2011/01/28.html

Thursday, January 27, 2011

Από τα διδάγματα του οσίου πατρός ημών Αμμωνά



Υπάρχουν τέσσαρα κακά, και εάν ό άνθρωπος έχει ένα απ' αυτά, ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε ή προσευχή του να εισακουσθεί από τον Θεό.

Πρώτο κακό είναι ή υπερηφάνεια. Ό υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι ή διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα με την αναχώρηση του στην έρημο απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. Δεν κατοικεί ό Θεός στον άνθρωπο πού σκέπτεται έτσι. Ό μοναχός πρέπει μάλλον να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο από τα άλογα ζώα και να πιστεύει ότι τα έργα του δεν ευχαριστούν τον Θεό. Άλλωστε έχει ελέχθη από προφήτη: « Πάσα δικαιοσύνη ανθρώπους ως ράκος άποκαθημένης εστίν ενώπιον αυτού» (πρβλ. Ήσ. ξδ' 6). Και αν δεν πιστέψει πραγματικά ή ψυχή ότι είναι πιο ακάθαρτη από τα ζώα, τα πουλιά και τα σκυλιά, ό Θεός δεν εισακούει την προσευχή της. Και τούτο, διότι τα ζώα, τα πουλιά και σκυλιά, ουδέποτε αμάρτησαν ενώπιον του Θεού και δεν θα δικασθούν στην Κρίσι. Είναι λοιπόν φανερό ότι ό αμαρτωλός είναι ελεεινότερος από τα ζώα. Τον συμφέρει, σαν τα ζώα, να μην αναστηθεί ούτε να δικασθή στην Κρίσι. Τα ζώα δεν κατακρίνουν και δεν υπερηφανεύονται. Επί πλέον αγαπούν εκείνους πού τα τρέψουν. Ό άνθρωπος όμως δεν αγαπά, όπως οφείλει, τον Θεό, πού τον έπλασε και τον τρέφει.

Δεύτερο κακό είναι ή μνησικακία. Εάν κάποιος μνησικακή εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπους, ακόμη και εναντίον εκείνου πού τυχόν τον τύφλωσε, τότε ή προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πώς θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί, ακόμη κι ανθρώπους αναστήσει νεκρούς.

Τρίτο κακό είναι ή κατάκρισης. Εκείνος πού κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι και αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη κι ανθρώπους θαυματουργή. Ό Χριστός είπε: «Μην κρίνετε και ου μην κριθήτε» (πρβλ. Ματθ. ζ' 1). Πρέπει λοιπόν να μην κρίνει ό χριστιανός κανένα. «Ουδέ γάρ ό πατήρ κρίνει ούδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υίώ» (Ίωάν. ε' 22). Ώστε αυτός πού κρίνει πριν από την Κρίσι, πού θα κάνη ό Χριστός, είναι αντίχριστος. Εξ άλλου πολλοί πού ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Και μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τούς κρίναμε αδίκως.

Τέταρτο κακό είναι ή έλλειψης της αγάπης. Χωρίς αυτή, καθώς λέει ό απόστολος, κι ανθρώπους ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες, κι ανθρώπους όρθοδοξούμε σε όλα, κι ανθρώπους μετακινούμε όρη, κι ανθρώπους δώσουμε όλα τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς, κι ανθρώπους μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε (Α Κορινθ.ιγ-1-3)

Αλλά ίσως να ερωτήσετε: «Πώς είναι δυνατόν να δώσει κανείς όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούς χωρίς να έχει αγάπη; Ή ελεημοσύνη δεν είναι αγάπη;». Δεν είναι τελεία αγάπη ή ελεημοσύνη, άλλα μέρος της. Υπάρχουν πολλοί οι όποιοι άλλους ελεούν και άλλους αδικούν, άλλους φιλοξενούν και γι' άλλους κρατούν μνησικακία, άλλους καλύπτουν και άλλους εμπαίζουν. Συμπαθούν τούς ξένους και μισούν τούς δικούς τους. Δεν είναι λοιπόν αγάπη αυτή, δεν είναι. Ή αληθινή αγάπη κανένα δεν μισεί, κανένα δεν εμπαίζει, κανένα δεν κατακρίνει, κανένα δεν στενοχωρεί, κανένα δεν βδελύσσεται, ούτε πιστό ούτε άπιστο ούτε ξένο ούτε αμαρτωλό ούτε πόρνο ούτε ακάθαρτο. Αντίθετα περισσότερο αγαπά τούς αμαρτωλούς και τούς ασθενείς και τούς αμελείς. Γι' αυτούς πονά και πενθεί και κλαίει. Περισσότερο συμπάσχει με τούς κακούς και τους κακούς και τους αμαρτωλούς παρά με τους καλούς.. Έτσι μιμείται τον Χριστό, ό Όποιος τούς αμαρτωλούς κάλεσε σε μετάνοια τρώγοντας και πίνοντας μαζί τους.

Γι' αυτό, δείχνοντας ποιά είναι ή αληθινή αγάπη, δίδαξε λέγοντας: «Γίνεσθε αγαθοί και οικτίρμονες ως ό πατήρ ημών ό ουράνιος» (Λουκ. στ' 36). Εκείνος βρέχει και για τούς πονηρούς και για τούς αγαθούς, ανατέλλει τον ήλιο και για τούς δικαίους και για τούς άδικους. Έτσι και όποιος έχει αληθινή αγάπη όλους τούς αγαπά, όλους τούς ελεεί, για όλους προσεύχεται.

Υπάρχουν μερικοί πού κάνουν ελεημοσύνη και στηρίζουν την σωτηρία τους μόνο σ' αυτή, ενώ πολλές φορές αμαρτάνουν και πολλούς μισούν και το σώμα μολύνουν. Και αυτοί ασφαλώς πλανώνται ελπίζοντας στην ελεημοσύνη τους με την οποία νομίζουν ότι ευαρεστούν τον Θεό.

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου.

Tuesday, January 25, 2011

Πέρι κατακρίσεως



Αν στραφούμε στον εαυτό μας, δε θα κατακρίνουμε

- Γέροντα, όταν βλέπω κάποια αταξία στο διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.
- Εσύ, να κοιτάς την ευταξία τη δική σου και όχι τις αταξίες των άλλων. Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους. Τι δουλειά έκανες σήμερα;
- Ξεσκόνιζα.
- Ξεσκόνιζες τους άλλους ή τον εαυτό σου;
- Δυστυχώς τους άλλους.
- Κοίταξε, θα αρχίσεις να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψεις να ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Αν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και πάψεις να ασχολείσαι με τους άλλους, θα βλέπεις μόνο τα δικά σου σφάλματα και στους άλλους δε θα βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θα απελπισθείς με την καλή έννοια από τον εαυτό σου και θα κατακρίνεις μόνο τον εαυτό σου. Θα αισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου και θα αγωνίζεσαι να απαλλαγείς από τις αδυναμίες σου. Ύστερα, όταν θα βλέπεις στους άλλους κάποια αδυναμία, θα λες: «Μήπως εγώ ξεπέρασα τις αδυναμίες μου; Πώς λοιπόν έχω τέτοια απαίτηση από τους άλλους;». Γι’ αυτό να μελετάς και να παρακολουθείς συνέχεια τον εαυτό σου, για να αποφεύγεις την κρυφή υπερηφάνεια, και να έχεις αυτομεμψία με διάκριση, για να αποφεύγεις την εσωτερική κατάκριση · έτσι θα διορθωθείς.
- Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Εάν αγαπάς την καθαρότητα, εισελθών έργασαι εν τη αμπέλω της καρδίας σου, εκρίζωσον εκ της ψυχής σου τα πάθη, έργασαι μη γνώναι κακίαν ανθρώπου». Τι εννοεί;
- Εννοεί να στραφείς στον εαυτό σου και να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου. Οι Άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτό τους και έβλεπαν μόνο τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφτασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτό τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια. Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν: «Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους». Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες, γι’ αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα – τα ξυλαράκια – σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας.
Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό: «πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;», εκείνος Του απάντησε: «σαν δέντρα», γιατί δεν είχε αποκατασταθεί όλο το φως του. Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φτάσει σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο.

(Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄: Πάθη και Αρετές» του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» της Σουρωτής, 2006)

Monday, January 24, 2011

Πως προβάλλουν το τσιγάρο οι διαφημίσεις;


- Ότι τάχα μ’ αυτό είμαστε πιο ήρεμοι, χαλαροί και … κεφάτοι!
- Ότι γινόμαστε πιο … όμορφοι!
- Σε αντίθεση με τη γνωστή φράση που του επιβάλλεται
να αναφέρουν ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία,
δημιουργούν την εντύπωση της … ζωντάνιας και της φρεσκάδας!
- Ότι είναι το … πιο ωραίο χόμπυ, μέσο διασκέδασης και η πιο μεγάλη
ευχαρίστηση!
- Το συνοδεύουν πάντα με ωραία γυναικεία ή ανδρικά μοντέλα
για να μας πείσουν να καπνίσουμε με τον «αέρα» τους
και την ομορφιά τους!
- Οι άνδρες είναι είτε νέοι και όμορφοι, είτε δυναμικοί
και σκληροτράχηλοι!
- Οι γυναίκες είναι ΠΑΝΤΑ ΝΕΕΣ με μοντέρνα εμφάνιση
και … πολύ άνεση!
- Χρησιμοποιούν διάσημους ηθοποιούς περνώντας
υποσυνείδητα το μήνυμα πως το κάπνισμα είναι το μυστικό
της επιτυχίας τους!
- Ως στοιχείο δυναμισμού και … ενέργειας!
- Ακόμη πως με το τσιγάρο κάνουμε και … ωραίες σκέψεις!
- Ότι είναι … πολύ ελαφριά και υγιεινά!
- Το συνοδεύουν με ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πανέμορφα
τοπία της φύσης νεανικά ζευγάρια κ.λπ., ασκώντας έτσι ένα
άλλου είδους επιρροής μέσα μας!
- Ως και οι συσκευασίες τους είναι πολύ προσεγμένες
(σχήματα, χρώματα κ.λπ.)

Πως το προβάλλουν οι καπνιστές;

- Ως στοιχείο εξυπνάδας, γοητείας και … μαγκιάς!
- Ως … συντροφιά!
- Ως … μεγάλη απόλαυση!
- Ως απόδειξη ότι … μεγάλωσαν (οι έφηβοι ή και τα παιδιά;)!

Έτσι κερδίζουν οι καπνοβιομηχανίες και οι έμποροι καπνού!

Friday, January 21, 2011

Υπάλληλος Εταιρίας (που θέλει αύξηση) στέλνει στον Διευθυντή του το εξής μήνυμα...




Αγαπητέ κύρι€ Δι€υθυντά

Σ αυτή τη ζωή τα θέλω μας ίναι λίγο ως πολύ γνωστά. Πιστύω ότι μπορίτ να κτιμήστ την προσπάθ€ια που καταβάλω ντός της ταιρίας και την καλή πίστη που διατηρώ στα ´νστικτά σας.
Πιστύω ότι αντιληφθήκατ τον τόνο της πιστολής μου και υλπιστώ στην έγκαιρη απάντησή σας.
Μ κτίμηση
λυθέριος

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ:
Αγαπητέ κ. Ελευθέριε
Η εταιρία βρίσκεται σε μια τρΟΧΙά χαρακτηριστική των καιρών. Εξωγενείς παράγοντες, ως επικίνδυνες ΟΧΙές καραδοκούν, οι επΟΧΙκές διακυμάνσεις δυσκολεύουν την κατάσταση και η προσπάθεια οφείλει να είναι πολυμετΟΧΙκή. Πιστεύω ότι γίνομαι κατανοητός χωρίς τη δημιουργία ενΟΧΙκών σκέψεων.
Με εκτίμηση Διευθυντής …

ΥΓ: Το Σαββατοκύριακο θα είμαι στο εξΟΧΙκό μου, αν χρειαστείτε κάτι.


Thursday, January 20, 2011

Πόσο κοστίζει ένα θαύμα;


Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα, προ καιρού, σε μια εφημερίδα, το παρακάτω κείμενο και επιθυμώ, με την έγκριση σας, να το μοιρασθώ με τους αναγνώστες του περιοδικού σας.
Γιάννης Σπυρόπουλος

«Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπα¬ρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ
με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω:
Τότε η μικρή του είπε:
- Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!
- Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα.
- Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα… .
Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.
- Δεν ξέρω. του απάντησε με μάτια βουρκωμένα. Εκείνο που ξέρω είναι,
ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.
Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτά έχει. Η μικρή του απάντησε «Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω».
- Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς!
Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα»...
Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ. ο γνωστός νευροχειρουργός.
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.
- Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά. Απορώ πόσο
θα κόστισε.
Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...».
Περιοδικό «Τα νειάτα» Ιούλιος –Αύγουστος 2007

Wednesday, January 19, 2011

Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση



Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;
Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
- Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
- Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
- ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_deb
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστtό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να "ξετινάξει" μία χώρα;
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
"Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν"... "Everything flows" - Ηράκλειτος!
http://http://elora.gr/portal/greece/14-economy/2773-2011-01-13-06-55-20">

Tuesday, January 18, 2011

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΥΠΑΣ Ι.ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ

Όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.



Γέροντα, που οφείλεται η γκρίνια και πως μπορείς να την αποφύγης;
- Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζει κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζει τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρει όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.
Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι (διάβολος) και μας κάνει να μη μας ευχαριστεί τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού. Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξει και του πεις « πάλι βρέχει », αρχίζει : « Ναι , όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία » . Αν μετά από λίγο σταματήσει η βροχή και του πεις « ε, δεν έβρεξε και πολύ », λέει: « Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθεί ο τόπος ...; » . Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζει. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα!
Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του , οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς . Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυο χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. « Θα κάνω ότι προλάβω » , έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή ,γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός » και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ. ,δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες « πώς τα πας; » , « άστα, μην τα ρωτάς » , απαντούσε. Ποτέ δεν έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός », όλο γκρίνια ήταν. Και να δείτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε.
Για αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται ,αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Πώς όμως να τις γευθούμε, αφού ο Θεός μας δίνει λ.χ. μπανάνα και εμείς σκεφτόμαστε τι καλύτερο τρώει ο τάδε εφοπλιστής; Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα ! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού. Εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε , γιατί η καρδιά μας έχει πιάσει γλίτσα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Monday, January 17, 2011

Το ψέμα


Ἕνα διαδεδομένο πάθος

«Εἰσί δέ τρεῖς διαφοραί ψεύδους· ἔστιν ὁ ψευδόμενος κατά διάνοιαν καί ἔστιν ὁ ἐν λόγῳ ψευδόμενος καί ἔστιν ὁ εἰς αὐτόν τόν βίον αὐτοῦ ψευδόμενος» (ἀββᾶ Δωροθέου, Περί Ψεύδους, ΕΠΕ «Φιλοκαλία», τ. 12).

Ὑπάρχουν τρεῖς γενικοί τρόποι γιά νά λέμε ψέματα καί νά εἴμαστε ψευδόμενοι, γράφει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος.
α. Ὁ πρῶτος τρόπος εἶναι νά ψεύδεται κάποιος κατά διάνοια. Χαρακτηριστικό αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι ἡ ὑπόνοια καί ἡ καχυποψία. Αὐτός πού ἔχει καχυποψίες, ἐάν δεῖ κάποιον νά ὁμιλεῖ μέ ἕναν ἄλλο, ὑποπτεύεται πώς μιλοῦν γι' αὐτόν. Ἐάν διακόψουν τήν ὁμιλία, ὑποψιάζεται πώς διέκοψαν γι' αὐτόν. Ἡ καχυποψία, πού εἶναι μία μορφή ψεύδους, τόν κάνει νά μή λέγει τίποτε τό ἀληθινό, ἀλλά νά κατασκευάζει ὅλο ὑποθέσεις. Τά ἀποτελέσματα τῆς περιπτώσεως αὐτῆς εἶναι περιέργειες, κρυφακούσματα, καταλαλιές, κατακρίσεις καί μαλώματα.
β. Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι νά ψευδόμαστε μέ τόν λόγο. Ἕνας πού εἶναι ψεύτης στά λόγια, προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τίς ἁμαρτίες του, τά πάθη του ἤ προσπαθεῖ νά ἐπιτύχει τοῦ σκοποῦ του μέ ψέματα. Τροποποιεῖ τίς κατηγορίες εἰς βάρος του μέ ψέματα. Λέγει ψέματα γιά νά ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπιθυμίες του. Ψεύδεται γιά νά ἐντυπωσιάσει, νά ἀποφύγει πολλές καταστάσεις ἤ γιά νά κερδίσει χρήματα καί ἀγαθά. Αὐτός πού λέγει ψέματα στά λόγια του, φτάνει στό σημεῖο νά μήν τόν πιστεύουν οἱ ἄλλοι, ἔστω καί ἄν λέγει ἀλήθεια.
γ. Ὁ τρίτος τρόπος εἶναι ὅταν ψεύδεται κάποιος μέ τόν βίο του. Ἄλλη εἶναι ἡ πραγματική ζωή πού κάνει καί ἄλλη δείχνει νά κάνει. Εἶναι ἄσωτος, ἀλλά ἐμφανίζεται ἐγκρατής. Εἶναι πλεονέκτης καί ἐμφανίζεται ἐλεήμονας καί μιλᾶ μέ θέρμη γιά τήν ἐλεημοσύνη. Εἶναι ὑπερήφανος καί θαυμάζει τήν ταπεινοφροσύνη. Προβάλλει τήν ἀρετή ἤ γιά νά σκεπάσει τόν ἑαυτό του ἤ γιά νά τόν θαυμάζουν οἱ ἄλλοι. «Οὗτος οὐκ ἔστιν ἁπλοῦς ἄνθρωπος, ἀλλά διπλοῦς». Εἶναι διπλοπρόσωπος. Ἡ κατάσταση τῆς ὑποκρισίας συνδέεται στενά μέ τό ψεῦδος, καί μάλιστα μερικές φορές ἡ ὑποκρισία καί τό ψεῦδος ταυτίζονται.
Τό πάθος τοῦ ψεύδους ὅλους μας ἔχει ἀκουμπήσει. Ἄλλος ψεύδεται ἐπειδή ἀποσκοπεῖ στό συμφέρον του, ἄλλος γιά τήν καλοπέρασή του, ἄλλος γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας του, ἄλλος γιά νά προξενήσει γέλιο καί εὐτραπελία, ἄλλος γιά νά ἐπιβουλευτεῖ τόν ἀδελφό του καί νά τόν κακοποιήσει· ὑπάρχουν πολλοί λόγοι γιά νά πεῖ κάποιος ψέματα.
Τό ψέμα ὅμως, ὅπως μέ εὐκολία θριαμβεύει, ἔτσι καί μέ εὐκολία καταρρέει. Μπορεῖ κάποιος νά λέγει ἕνα σωρό λόγια πού μέσα σέ αὐτά κρύβεται μέ ἐπιμέλεια τό ψέμα, στό τέλος ὅμως δέν ἐπιτυγχάνει τίποτε. Πολλές φορές λέμε ψέματα γιά νά ἐπικρατήσουμε, ἀλλά τελικά τά ἴδια μας τά ψέματα μᾶς ἐκθέτουν καί μᾶς ρεζιλεύουν.
Κατά κανόνα ὅσοι λέμε ψέματα ἀποδίδουμε στούς ἄλλους τά ἐλαττώματα τά δικά μας, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν καί οἱ ἀνήθικες γυναῖκες, πού κατηγοροῦν τίς τίμιες ἀπό φόβο μήν τυχόν μιλήσουν. Ἐπίσης, γινόμαστε ἰδιαίτερα φορτικοί στούς ἄλλους ἤ ἀκόμη καί βίαιοι. Αὐτό φαίνεται καθαρά στήν περίπτωση τῆς καχυποψίας. Ὅποιος δηλαδή ἔχει ὑπόνοιες καί καχυποψία, βασανίζει τούς ἄλλους. Ἕνας σύζυγος πού ὑποψιάζεται τήν σύντροφό του, τήν βασανίζει, τήν βρίζει, τήν ἐξουθενώνει καί τήν κακοποιεῖ. Συμβαίνουν ὅλα αὐτά, ἐπειδή στό μυαλό του ἔχει πλάσει ψευδεῖς εἰκόνες ἤ ἔχει καταλήξει σέ ψευδῆ συμπεράσματα.
Ἀκόμη ὑπάρχει καί ὁ μυθομανής. Λέγει ψέματα χωρίς νά ἐξυπηρετοῦν σέ τίποτε. Νομίζει ὅτι τόν καταδιώκουν, προφυλλάσσεται ἀπό ἄλλους χωρίς λόγο κ.ἄ. Ὁ μυθομανής μπορεῖ νά προκαλέσει στούς ἄλλους ἄσχημες καταστάσεις καί ἐνδέχεται ἐξ αἰτίας του, νά ἀποδίδονται σέ ἀνθρώπους ἀθώους κατηγορίες ἐντελῶς ἀνυπόστατες καί μή πραγματικές. Ἡ μυθομανία εἶναι ἕνα εἶδος διαστροφῆς.
Αὐτό τό φοβερότατο πάθος, τό ὁποῖο δέν θεωροῦμε σπουδαῖο, ἀφοῦ μάλιστα βρίσκουμε καί δικαιολογίες πώς τάχα λέμε ψέματα γιά καλό, γιά νά προστατεύσουμε τούς ἄλλους, γιά νά σώσουμε μία οἰκογένεια, γιά νά προλάβουμε τυχόν μεγαλύτερες καταστροφές, ὀφείλουμε νά τό πολεμήσουμε. Ὅσοι συνηθίσαμε νά λέμε ψέματα, δέν σεβόμαστε οὔτε τόν ἑαυτό μας οὔτε τούς ἄλλους καί πολλές φορές τό πάθος αὐτό μᾶς ἐκθέτει στά μάτια τῶν ἄλλων, ἀλλά προπαντός μᾶς στερεῖ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας).

Saturday, January 15, 2011

Γαμήλιο γλυκό





Υλικά
2 κούπες αγάπη
1 κούπα ευγένεια
3 κούπες σεβασμός
1 κούπα ανοχή και κατανόηση
2 κούπες εμπιστοσύνη
1 κιλό πίστη στο Θεό
Εκτέλεση
Τα χτυπάμε όλα μαζί στο μίξερ κι αφού περάσουμε τα στεφάνια, το βάζουμε στη φωτιά της ρουτίνας και της καθημερινότητας! Ανακατεύουμε διαρκώς αφαιρώντας τον εγωισμό που προκύπτει και προσθέτοντας όση υπομονή τραβήξει! Συνεχίζουμε το ανακάτεμα εφ' όρου ζωής! ΠΡΟΣΟΧΗ: αν σταματήσουμε το ανακάτεμα θα κολλήσει στο κατσαρόλι και ενδεχομένως να καεί!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Τα ωραιότερα καλλυντικά



Ρώτησαν μια ορθόδοξη χριστιανή τι την έκανε τόσο όμορφη,ενώ δεν χρησιμοποιούσε καλλυντικά.Η απάντηση ήταν η εξής:
-Για τα χείλη μου χρησιμοποιώ την αλήθεια.
-Για τη φωνή μου την προσευχή.
-Για τα μάτια μου την συμπάθεια.
-Για τα χέρια μου την αγαθοεργία.
-Για το πρόσωπο μου την ευθύτητα.
-Για την καρδιά μου την αγάπη.

ΔΕΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ



* Να γίνεσαι καλύτερος, χωρίς διαταγές
* Να χαίρεσαι, χωρίς να υποκρίνεσαι
* Να μιλάς, χωρίς να περιαυτολογείς
* Να δουλεύεις, χωρίς να υποδουλώνεσαι
* Να είσαι ελεύθερος, χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος
* Να είσαι τολμηρός, χωρίς επίδειξη
* Να είσαι εκδηλωτικός, χωρίς να είσαι επιπόλαιος
* Να παλεύεις, χωρίς να είσαι επιπόλαιος
* Να είσαι οδηγός, χωρίς να κομπάζεις
* Να διαλέγεις, χωρίς να περιφρονείς

Κυριακή ΙΒ' Λουκά


Η ευγνωμοσύνη μας στον Ιησού το πιο υπέροχο στολίδι της ψυχής μας

Το Ιερό Ευαγγέλιο αναφέρεται στη θεραπεία δέκα λεπρών ανδρών από τον Ιησού Χριστό μας.
Βάδιζε ο Φιλάνθρωπος στην Ιερουσαλήμ για το θείον Πάθος. Και καθώς έμπαινε σ' ένα χωριό, κατά την πορεία Του, Του φώναξαν από μακριά δέκα λεπροί, που ήσαν χωρισμένοι από την κοινωνία, και απαγορεύετο να επικοινωνούν με τους άλλους ανθρώπους. Γι' αυτό και τώρα στέκονται μακριά και υψώνουν φωνή και λένε: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησε μας. Κάνε μας καλά. Γλίτωσε μας απ' αυτή τη μάστιγα κι απ' αυτό το μεγάλο κακό».
Κι ο Κύριος τους κοίταξε. Και τους είπε αμέσως, βραβεύοντας την πίστη τους: «Πηγαίνετε να δείξετε τους εαυτούς σας στους ιερείς, να πάρετε πιστοποιητικό ελευθεροκοινωνίας, και να πάτε στα σπίτια σας και στη ζωή σας».
Κι εκείνοι έκαμαν υπακοή, επάνω στην πίστη που έδειξαν. Είχαν δύο καλά: πίστη και υπακοή. Και κίνησαν να πάνε.
Αφού προχώρησαν αρκετά, διαπίστωσαν πώς έγιναν όλοι καλά. Τι μεγάλη χαρά! Τι αποτελεσματική άμεση ή δύναμη και η χάρη του Κυρίου! Ένας απ' αυτούς, Σαμαρείτης, σχισματικός και λιγότερο φωτισμένος από τους Ιουδαίους, όταν είδε πώς έγινε καλά, γύρισε πίσω. Οι άλλοι πιθανόν να χάρηκαν, πού ελευθερώθηκαν από ένα Σαμαρείτη. Εκείνος γύρισε για να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του. Και πήγαινε τρέχοντας και δοξάζοντας τον θεό. Και πέφτει στα πόδια του Ιησού και Τον ευχαριστούσε. Τον ευχαριστούσε μ' όλη του την ψυχή, μ' όλη του την καρδιά, μ' όλη του την αγάπη.
Ο Ιησούς συγκινήθηκε απ' αυτή την ευγνωμοσύνη κι απ' αυτόν τον υπέροχο τρόπο αυτού του ξένου. Και τον ερώτησε πικραμένος: «Δεν εκκαθαρίστηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα που είναι; Χάθηκε να έλθουν και να δοξάσουν και να ευχαριστήσουν τον Θεό;».
Τα εννέα δέκατα των ανθρώπων είμαστε αγνώμονες και αχάριστοι, πρώτα και κύρια απέναντι στον Ευεργέτη μας Χριστό και υστέρα στους ευεργέτες μας τους ανθρώπους. Και η αχαριστία είναι μεγαλύτερη λέπρα από 'κείνη τη σωματική, την οποίαν θεράπευσε ο Κύριος. Είναι μεγαλύτερη λέπρα, και δύσκολα καθαρίζεται και φεύγει απ' τον άνθρωπο. Είναι όμορφο να ευγνωμονούμε τον Πλάστη μας, τον Χριστό μας, για όλα Του τα καλά. Και η ψυχή μας τότε παίρνει Χάρη πολύ μεγάλη.
Και ο Ιησούς στη συνέχεια, βραβεύοντας την πίστη και την υπακοή αυτού του άνθρωπου, του λέει: «Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου, που έδειξες σε μένα, σ' έσωσε κι από τη λέπρα, και περισσότερο από τη λέπρα της ψυχής, πού 'ναι η αγνωμοσύνη. Ο Παράδεισος για σένα είναι ανοιχτός και η ζωή σου ευλογημένη». Αυτός είναι ο Ιησούς μας, αδελφοί ο Ευεργέτης, ο Λυτρωτής μας, η χαρά μας και τα πάντα μας. Ας Τον ευγνωμονούμε κι ας Τον δοξολογούμε, και με λόγια και με έργα, όπως οι άγιοι της Εκκλησίας Τον δοξολόγησαν με έργα και λόγια ιερά.

Friday, January 14, 2011

ΧΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ (Γεώργιος Δροσίνης)



Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα,
και θα ζούμε μήνες, χρόνους χωρισμένοι,
άφησε να πάρω κάτι και από σένα,
γαλανή πατρίς μου, πολυαγαπημένη.
Άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω
για την κάθε λύπη, καθετί κακό,
φυλαχτό απ’ αρρώστια, φυλαχτό από χάρο,
μόνο λίγο χώμα, χώμα ελληνικό.

Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι,
χώμα βαπτισμένο με βροχή του Μάη,
χώμα μυρισμένο απ’ το καλοκαίρι,
χώμα ευλογημένο, χώμα που γεννάει
μόνο με της πούλιας την ουράνια χάρη,
μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά,
το μοσχάτο κλήμα, το ξανθό σιτάρι,
τη χλωρή τη δάφνη, την πικρή ελιά,

Χώμα τιμημένο, όπου τό ’χουν σκάψει,
Για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα,
χώμα δοξασμένο, όπου τό ’χουν βάψει,
αίματα στο Σούλι και στον Μαραθώνα,
χώμα πού ’χει θάψει λείψανα αγιασμένα
απ’ το Μεσολόγγι κι από τα Ψαρά,
χώμα, όπου φέρνει στον μικρόν εμένα,
θάρρος, περηφάνια, δόξα και χαρά.

Θέ να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια,
κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλλει,
από σε θα παίρνει δύναμη, βοήθεια,
μην την ξεπλανέψαν άλλα ξένα κάλλη.
Η δική σου χάρη θα με δυναμώνει
κι όπου κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ,
συ θέ να μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη:
Πότε στην Ελλάδα πίσω θέ να ’ρθω.

Κι αν το ριζικό μου – έρημο και μαύρο –
μού ’γραψε να φύγω και να μη γυρίσω,
το στερνό συγχώριο εις εσένα θά ’βρω,
το στερνό φιλί μου θέ να σου χαρίσω……
Έτσι κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω,
και το ξένο μνήμα θά ’ναι πιο γλυκό,
σαν θαφτείς μαζί μου, στην καρδιά μου επάνω,
χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό!!!!!!!!!
Γεώργιος Δροσίνης (1859 - 1951)

Η πρόοδος της τεχνολογίας!

Wednesday, January 12, 2011

Σκλάβοι, μισθωτοί και κληρονόμοι



Έβαλα όλα τα δυνατά μου για να ανατρέψω την αμφιβολία που φύτρωσε μέσα του. Του μίλησα με αδελφική αγάπη, με σκοπό να τον ενισχύσω στην πίστη του. Ξανάφερα στη μνήμη μου όλα όσα πατερικά μέχρι τώρα είχα ακούσει από τον Γέροντα μου.
Επιστράτευσα την μνήμη μου να θυμηθώ όλα όσα σχετικά είχα ακούσει γύρω απ' αυτό το θέμα και όσα είχα διαβάσει.
Του ανέφερα ακόμη ότι με όσα λέγουν οι άγιοι Πατέρες, όποιος κάνει καλές πράξεις, απλώς από φόβο μόνο και μόνο να μη κολαστεί, αυτός μοιάζει με τον δούλο εκείνο που δουλεύει ως αγγαρεία μόνο και μόνο να μη πέσει το μαστίγιο στην πλάτη του.
Εκείνος πάλι που παζαρεύει το μισθό του από το αφεντικό του και δουλεύει ίσα-ίσα για να πάρει αυτό το μισθό και ούτε ρούπι παραπάνω, αυτός ονομάζεται μισθοφόρος! Τόση δουλειά, τόσα λεφτά! Ο καλός Θεός, όμως, θέλει να δουλέψουμε ως κληρονόμοι Του, ως πραγματικά παιδιά Του!
Να εργασθούμε με προοπτική ότι αυτό το κτήμα, αυτός ο παράδεισος για μας πλάσθηκε και ανήκει σ' αυτούς που θα ακούσουν την μακάρια εκείνη φωνή:
"Είσελθε τώρα στην χαρά του Κυρίου σου". Και να ξέρεις τίποτε δεν πάει χαμένο, πρόσθεσα.
"Βιβλίο : «ΨΩΜΙ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» Του διδασκάλου Ι. Στόγια. σελ.52-53"

Ένα πουλάκι ρωτάει :



Επειδή είμαι μικρό και όπως λέτε εσείς, άμυαλο
(πόσο από αυτό να χωρέσει το μικρούτσικο κεφαλάκι μου ; ),
μήπως ξέρετε εσείς οι μεγάλοι και μυαλωμένοι, να μου πείτε :
- Πως βρέθηκα μέσα στο αυγό και ποιος έβαλε μέσα σ' αυτό την τροφή μου και τον αέρα που χρειαζόμουνα ;
- Ποιος είπε στην άμυαλη μάνα μου να κάθεται πάνω στ' αυγά της τόσες μέρες και να τα γυρίζει μάλιστα ;
Και θα ξέρετε εσείς οι σπουδαγμένοι πως αν δεν τα γύριζε θα έβγαινα ανάπηρο...
- Ποιος και πως μου είπε να σπάσω το αυγό με τη μύτη μου και να βγω έξω τότε που έπρεπε ;
- Και ποιος και πως με δίδαξε να χτίζω στον καιρό που πρέπει τόσο ωραία και κατάλληλη τη φωλιά μου ;
- Ποιος τα έδωσε όλα αυτά και άλλα ακόμα πολλά και θαυμαστά σε μένα και σε όλο το γένος μου ;

ΠΟΙΟΣ ;;;

( από το βιβλίο "ΟΛΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ", του Ιωσήφ Αγαπητού )

O Δεκάλογος του Ιεροψάλτη



1. Να στέκεται κατά την ώρα των Ιερών Ακολουθιών σε στάση ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΣ ΤΑΠΕΙΝΗ χωρὶς περιττὲς κινήσεις, μορφασμούς, κ.λπ.
2. Να φορά πάντοτε το ιερό ράσο και να προσπαθεί και οι βοηθοί του να είναι ρακοφορεμένοι. Προσδίδει ιεροπρέπεια.
3. Να ψάλλει πάντοτε μέσα από τα βιβλία της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής μας, σύμφωνα με τον κανόνα της εν Λαοδικεία Οικουμενικής Συνόδου "απὸ διφθέρας ψάλλειν".
4. Να ψάλλει πάντα το ίδιο είτε είναι μόνος του στην Εκκλησία είτε υπάρχει πλήρες εκκλησίασμα γιατὶ σε όλες τις περιπτώσεις τον πανταχού παρόντα Θεό υμνεί.
5. Να συνδυάζει τον τρόπο της ψαλμωδίας με το νόημα του ύμνου π.χ. αλλιώς εκφράζεται ο διατονικός ήχος της Μ. Πέμπτης και αλλιώς ο διατονικός ήχος του Πάσχα. Πρέπει δηλαδή να ψάλλει "χρωματισμένα και όχι άσπρα".
6. Να σέβεται τους Λειτουργοὺς Ιερείς και τους συναδέλφους και να συνεργάζεται αρμονικά μαζί τους.
7. Απὸ την στιγμή που περιβάλλεται το ιερὸ ράσο και αρχίζει να εκτελεί τα ιερά του καθήκοντα πρέπει "πᾶσαν τὴν βιωτικὴν μέριμναν" να αποχωρίζεται.
8. Να απαγγέλλει τα αναγνώσματα και να ψάλλει τα μέλη ευάρθρως και εννοιολογικά ώστε οι πιστοὶ να κατανοούν και να συμμετέχουν.
9. Να γνωρίζει ότι κάθε υπερβολὴ κατά την ώρα του ψάλλειν βλάπτει ανεπανόρθωτα.
10. Να συμμετέχει στα διαδραματιζόμενα των Ιερών Ακολουθιών για να μη επαληθεύεται το τροπάριο "πολλάκις τὴν ὑμνωδίαν ἐκτελῶν εὐρέθην τὴν ἁμαρτίαν ἐκπληρῶν".
Τέλος ο Ιεροψάλτης ως κατώτερος κληρικός πρέπει να συμπεριφέρεται ανάλογα. Η μορφή του γενικά (ενδυμασία, κώμη κ.ἄ.), πρέπει να "δείχνουν" πάντα το υπούργημα του. Είναι κατ' εξοχήν και καθ' υπεροχὴν "Ἀνὴρ Ἐκκλησιαστικός". Και για να επιτύχει στο έργο του πρέπει να διάγει βίο ενάρετο, "ἐν μελέτη, ἐν ἀκοῆ, ἐν πίστει, ἐν νηστεία, ἐν ὑπομονῆ καὶ ὑπακοή".

Από το βιβλίο: "Τὸ ἄγραφο Τυπικὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας" (1993) του Ιεροψάλτου κ. Ιωάννου Χ. Δαμαρλάκη

Απιστία, η νόσος των μορφωμένων



Λένε ότι οι μορφωμένοι δύσκολα πιστεύουν στον Θεό. Κι όταν ακόμη πιστεύουν δύσκολα φθάνουν σ' εκείνη την απλοϊκή πίστη που δίδαξε ο Χριστός.
Ναι μεν, άλλα.
Όλα τα βλέπουν με το δικό τους φακό. Γι' αυτό και όλες οι αμφισβητήσεις, όλες οι αιρέσεις από τους μορφωμένους προήλθαν. Δεν μπορούσαν να φθάσουν σ' αυτό το ύψος της απλής πίστης, όπως εκείνη που είχε η απλή εκείνη γυναικούλα του ευαγγελίου που ζητούσε να ακουμπήσει μόνο στα ιμάτια του Χριστού για να σωθεί. Κι επειδή δεν μπορούν να την φθάσουν στην πίστη της, την αμφισβητούν. Την χλευάζουν. Αν τύχει μάλιστα ο μορφωμένος να είναι και βολεμένος και συμπλέει με το κατεστημένο, δύσκολα έρχεται σε ρήξη με την αμαρτία και την αδικία. Σιωπά. Δεν παίρνει θέση. Κάτι που έκαναν τότε για παράδειγμα ένας Ιωάννης Πρόδρομος ή ένας ιερός Χρυσόστομος, όταν κατήγγειλαν το αμαρτωλό καθεστώς. Προτιμάνε το βόλεμα. Δεν ταράζουν τα νερά. Διότι η απλοϊκή πίστη έχει κόστος, έχει αγώνα. Θέλει ταπείνωση, θέλει υπομονή, θέλει θυσίες. Και αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα για τον κόσμο τού αιώνος τούτου.
"Βιβλίο : «ΨΩΜΙ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» Του διδασκάλου Ι. Στόγια. σελ.49-50"

Tuesday, January 11, 2011

Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή


Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του θεού. Και αγωνίσου
Με πολλή υπομονή
Με φόβο και μακροθυμία,
Με αγάπη θεού,
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή,
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή
Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς,
Με αγνότητα γλώσσας,
Με προσοχή στα μάτια.
Να μη οργίζεσαι κι αν ακόμα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα
Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.
Να ζεις:
Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτωχεία του πνεύματος,
Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,
Με μετάνοια και δάκρυα,
Με αγώνα πολέμου,
Με διάκριση,
Με αγνότητα ψυχής,
Με φαγητό όπως πρέπει,
Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,
Με νυχτερινές αγρυπνίες,
Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,
Κοπιάζοντας. και πάνω άπ' όλα και μαζί μ' αυτά:
Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθάνει,
Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κάθε στιγμή...
Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;
π Ευσεβειος Βιττης

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ


Δώσε μου, Κύριε, απλότητα και βάθος. Κάνε να μην είμαι περίπλοκος, ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα. Κάνε να υψώνω τα μάτια πάνω από το πληγωμένο μου στήθος μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου.
Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου υλικές μέριμνες, τις κωμικές λύπες μου. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι. Ας επιπλήττω απρόθυμα για να 'μαι βέβαιος πως τιμωρώ από αγάπη. Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα.
Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο, τη γυμνή αίθουσα του. Η καρδιά μου ας είναι στήλη του, η πιο δυνατή και η θέληση μου χρυσάφι καθαρότερο απ' τις κολώνες των πλούσιων σχολείων.

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
*Το πιο πλούσιο συναίσθημα στον κόσμο είναι να βιώνεις το θαύμα της ζωής μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
*Αν τα παιδιά σου νοιώθουν ασφάλεια, αγάπη και στοργή, είσαι ευτυχισμένος γονιός.
*Λυπάμαι που διακρίνω τον κακό εαυτό μου στην συμπεριφορά των παιδιών μου.
*Τα παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη από χάδια παρά από αντικείμενα.
*Θα πρέπει να αγαπάμε τα παιδιά μας γι' αυτό που είναι κι όχι γι' αυτό που θέλουμε να γίνουν.
*Όσο περισσότερο αισθάνεται ένα παιδί πως το εκτιμούν, τόσο σημαντικότερες θα είναι οι αξίες του στο μέλλον.
*Τα εγγόνια είναι η ανταμοιβή που μας δίνει ο Θεός για να υπομείνουμε τα γηρατειά.
*Δε μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά μας ν' ακολουθούν τις συμβουλές μας, ενώ εμείς περιμένουμε απ' αυτά να παραβλέπουν κάποια κακά παραδείγματα που τους δίνουμε με τη συμπεριφορά μας.
*Αν το παιδί σου δε βρίσκει αγάπη και προσοχή στο σπίτι, θα τ' αναζητήσει κάπου αλλού.
*Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι δημιουργικότητας, επιμονής και αγάπης άνευ όρων.
*Η ενθάρρυνση από το γονιό, είτε από ένα καλό δάσκαλο, μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός παιδιού.

H μυστική εργασία ενός Ιερέως!


Τον είδα αιφνίδια μέσα στον τεράστιο θάλαμο με τα 65-70 κρεβάτια μέσα στο πανδαιμόνιο που κάνουν 70 άνθρωποι όταν μαζευόταν και στριμώχνονταν σε ένα μικρό χώρο. Το φως πολύ. Έμπαινε από τα μεγάλα παράθυρα με τα σιδερένια κάγκελα. Ήταν πρωί περίπου 9 η ώρα, όταν άνοιξε η βαριά πόρτα, εξωτερική, και ανεβήκαμε η νέα ομάδα των 1Ο φοιτητών, στο τμήμα αποτοξίνωσης στο Δαφνί. Πρόσωπα εκινούντο αέναα μέσα στο φαρδύ διάδρομο που άφηναν τα κρεβάτια τους. Άνθρωποι από όλα τα μέρη της πατρίδας και από πιο πέρα ακόμη. Με τις χαρακτηριστικές προφορές των Λαρισινών ή των Κρητικών και των νησιωτών. Κοντοί, ψηλοί, μελαχρινοί, άσπροι, αδύνατοι παχείς, πάσχοντες, όλος ο κόσμος αναγκασμένος να συμβιώνει. Και μέσα σε αυτήν την άμπωτη και πλημμυρίδα των ανθρώπων ένας ψηλός ξανθωπός με μαύρα ρούχα και περιλαίμιο λευκό με λίγο υποτυπώδες γένι ξανθό άρχοντας, ατάραχος, γαλήνιος μέσα σ’ αύτη την ταραχή. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για ιερέα. Ευτυχώς είπα μέσα μου, ένας καθολικός ιερέας στο τμήμα αποτοξίνωσης. Ευτυχώς που δεν είναι ορθόδοξος. Να ξεφτιλιζόμαστε στους γιατρούς και στους συμφοιτητές μας!!! Ευτυχώς. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, βάλαμε τις ιατρικές μας μπλούζες και με τον υπεύθυνο γιατρό προχωρήσαμε στο κρεβάτι του πρώτου ασθενούς. Τον φώναξε ό υπεύθυνος από την παρέα του, ήρθε ένας μικρός μαγκάκος από την Λάρισα ομιλητικός αλλά μαγκάκος. Δεν θυμάμαι τίποτα από το πρώτο αυτό μάθημα ούτε γιατί ήταν μέσα ο ασθενής ούτε τι φάρμακα έπαιρνε απλώς στην ρύμη των λόγων του είπε. “Έχουμε και τον παπά να μας βοηθά και περνάμε καλά και ενώ έπρεπε να φύγουμε σε τρεις μήνες επισπεύσαμε το πρόγραμμα χάρις σ’ αυτόν και θα φύγω σε 1,5 μήνα”. Τότε με τάραξε ο λογισμός μου ένας καθολικός παπάς με το κουστουμάκι του βοήθησε αυτόν εδώ; Αδύνατον, ένας καθολικός παπάς!!!! Στην πρώτη μας αύτη συνάντηση ουδέν έπραξα παρ’ όλο τον φυσικό μου κοινωνικό χαρακτήρα. Έφυγα όταν τελείωσε ο υποχρεωτικός μου χρόνος της παρουσίας. Στη δεύτερη επίσκεψη την επόμενη εβδομάδα πάλι τα ίδια, άλλος ασθενής και νέα αποκάλυψη: “ευτυχώς που έχουμε τον παπά και μας βοηθά ειδικά τα βράδια που μένουμε με τους εαυτούς μας, μας παρηγορεί, μας εμψυχώνει. Είναι δικός μας παπάς, ορθόδοξος!” ‘Ένα κρύο ρεύμα με διαπέρασε, γκρεμίστηκαν όλα, ό ευσεβισμός μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ένας παπάς ορθόδοξος ήταν μέθυσος, είχε ανάγκη αποτοξίνωσης και βρισκόταν πίσω από τα σίδερα με άλλους παρανόμους, μέθυσους και ναρκομανείς. Ούτε καν σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο αποτοξίνωσης. Ή ιδέα που είχα για άσπιλη εκκλησία και οφειλόταν στη νεότητα μου ξεθώριασε απότομα. Τον πλησίασα, στεκόταν όρθιος και συνομιλούσε με έναν άλλο ασθενή, που έτρεμαν τα χέρια του. Συνομιλούσε άπλα για το τίποτα, ο άλλος τον άκουγε, του έλεγε για τα προβλήματα του, του μιλούσε γρήγορα, ό παπάς άκουγε με μία απέραντη στοργή κοιτάζοντας τον. Είχε πρόσωπο καθαρό, μάτια γαλάζια-θάλασσα, ηλικία 55 χρονών περίπου, χέρια άσπρα δάκτυλα μακριά, τέλος πάντων, όλα πάνω του είχαν κάτι το αρχοντικό. Του απάντησε σιγά με μια προφορά με αγγλική ηχώ. Ήταν ξένος. Παπάς ορθόδοξος ξένος.
Μόλις τελείωσε με τον άρρωστο στράφηκε σε μένα και με ρώτησε: «χάου αρ γιου?». Έμαθα ότι ήταν ‘Έλληνας που γεννήθηκε στο εξωτερικό, οι γονείς του είχαν φύγει για την πέρα από τον Ατλαντικό Αμερική. Τον έστελναν όμως οι γονείς του στους παππούδες του στην Κατερίνη, έτσι είχε μάθει καλά ελληνικά και είχε ένα σύνδεσμο με την παράδοση της χώρας μας. Ένιωθα ήδη άνετα σαν να τον γνώριζα από χρόνια, είχαν φύγει όλοι οι ενδοιασμοί μου. Τι θέλετε από μένα με ρώτησε. Θέλω να μάθω γιατί βρίσκεστε σε αυτό το χώρο και θεραπεύεστε, τέλος πάντων να σας γνωρίσω. Ελάτε στο δωμάτιό μου. Ναι, μέσα σε αυτό το χάλι υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι, στενό δωματιάκι με ένα κρεβάτι, παράθυρο βορινό, τοίχοι πανύψηλοί, 4 μέτρα ύψος, ένα γραφείο, εικόνες ρωσικές, καντήλι, κομποσκοίνι, θυμιατήρι, πετραχήλι, φάρμακα πάνω στο γραφείο και βιβλία. Ήταν ένα μικρό καλογερικό κελί μέσα στη ταραχή 70 τροφίμων του ψυχιατρείου. Εκεί άρχισε η αποκάλυψη της χάρης του Θεού. Το όνομα Νικόλαος, ορθόδοξος ιερέας της αρχιεπισκοπής της Αμερικής. Καθηγητής του Χάρβαρντ στην έδρα των Παλαμικών σπουδών και ποιμαντικής ψυχολογίας. Καθηγητής στο Χάρβαρντ στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Αμερικής και τώρα τρόφιμος της ψυχιατρικής πτέρυγας του Δαφνίου στο τμήμα αποτοξινώσεως, η διαφορά είναι ιλιγγιώδης. Πάτερ; Πώς φτάσατε εδώ; Ήμασταν μία παρέα φίλοι που τελειώσαμε τη σχολή του τιμίου Σταυρού στην Βοστόνη. Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και γίναμε ιερείς. Ο καλύτερος όλων μας πριν περίπου δέκα χρόνια πέθανε αιφνίδια. Τον κηδεύσαμε και γυρίσαμε στα σπίτια μας. Τότε με κατέλαβε ένα πνεύμα λύπης και από τότε άρχισα να πίνω. Τέλος πάντων σε λίγο καιρό ήμουν εξαρτημένος από το ποτό, εάν δεν έπινα έτρεμα. Δεν μπορούσα να διευθετήσω τα θέματα μου. Στην αρχή το έκρυβα από την γυναίκα μου και τα παιδιά μου, δε μεθούσα αλλά έπινα, ήμουν με ένα ποτήρι στο χέρι. Πειράχτηκε και το ήπαρ μου.

Όλο το θέμα ήταν μια πρόκληση για την ιατρική μου γνώση, τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβάδιζε με την νηφαλιότητα του ανδρός με την αρχοντιά του και την έλλειψη νευρικότητας. Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Του ζήτησα να του φέρω κάτι για παρηγοριά του μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Ένα βιβλίο τουΡωμανίδη μου λέει, τον είχαμε δάσκαλο τον Ρωμανίδη.
Στη νέα συνάντησή μας την επόμενη εβδομάδα κρατούσα στο χέρι μου το δεμένο βιβλίο του Ρωμανίδη «ΡΩΜΑΙΟΙ Ή ΡΩΜΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ». Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά να συναντήσω τον Νικόλαό μου τον άρρωστό μου, τον βρήκα στο δωμάτιό του καθισμένο σε μια μικρή πολυθρόνα και στο χέρι του ένα μικρό κομποσκοίνι. Του έδωσα το βιβλίο στα χέρια του. Είχε κόκκινο σκληρό εξώφυλλο, το γύρισε με αγάπη, διάβασε τα κεφάλαια. Χάρηκε σαν μικρό παιδί. Είμαι εδώ πάνω από τρεις μήνες, βγαίνω σπάνια δεν έχω που να πάω, δεν μου έχουν φέρει ένα δώρο. Πόσο χαίρομαι για αυτό που μου έφερες. Αυτός ο άνθρωπος έφερε αέρα ορθοδοξίας, γκρέμισε το σχολαστικισμό της γερμανικής ιδεολογίας, έδειξε τον πλούτο μας!!!
Πάτερ Νικόλαε είδα ότι είσαι άνθρωπος του Θεού. Σε παρακαλώ πες μου ποιά είναι η μυστική σου εργασία, τι μου κρύβεις; «Ευάγγελε μου ήλθε η ώρα νομίζω να μάθεις όλα τα κατ’ εμέ σαν μια παρακαταθήκη Διδασκάλου προς μαθητή. Δεν είμαι άρρωστος τουλάχιστον δεν πάσχω από αλκοολισμό!!!! Μεταξύ των σπουδών μου είναι και η ψυχολογία του χρήστη. Αφού ήρθα στην Αθήνα και κατέθεσα τα χαρτιά μου και ο καιρός περνούσε, με το σήμερα αύριο, μίλησα με τον διευθυντή της κλινικής που είναι φίλος μου από την Αμερική, του είπα για προγράμματα στην Αμερική όπου ο γιατρός ζει μαζί με τους αρρώστους για όλο τον χρόνο του προγράμματός τους με εξαιρετικά αποτελέσματα. Έτσι παρακολουθώ το πρόγραμμα, χωρίς κανείς να το γνωρίζει από τους συναρρώστους μου. Ζω έγκλειστος τρεις μήνες περίπου, επιταχύνθηκε το πρόγραμμα αλλά κυρίως αυτοί που έφυγαν αυτό το διάστημα δεν υποτροπίασαν». Μα τι μου λέτε, πουλήσατε τον εαυτό σας σαν δούλο εδώ μέσα, δεν βλέπετε ούτε καν παιδιά, υποφέρετε την τρέλα του καθενός. Ναι αλλά έχω το δωματιάκι μου, την προσευχή μου την πίστη μου, έχω τον καθρέφτη μου όλους τους αδελφούς τους έγκλειστους. Εκείνο που με ξεσχίζει τα σπλάχνα ήταν ότι δεν μπορούσα να λειτουργώ. Τώρα τελευταία παίρνω κι εγώ όπως όλοι μία άδεια και πηγαίνω εδώ σε ένα μοναστηράκι να λειτουργώ και επανέρχομαι. Μα δεν τρελαθήκατε εδώ μέσα φυλακισμένος αναίτια τόσους μήνες; Πιέστηκα πιέστηκα ήταν εμπειρία τάφου αλλά όμως γνώρισα όλους αυτούς τους φίλους του Χριστού τους ελάχιστους. Αυτούς που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι του παραδείσου, τους συμπαραστάθηκα, τους άκουσα, τους έδωσα λίγο νερό, λίγη πίστη και κυρίως επλατύνθηκα κι εγώ και πάλι δούλος αχρείος είμαι. Αναλογίζομαι την ώρα της εξόδου μου και ελπίζω στο έλεος της εκκλησίας Του και στο ιδικό Του. Πάτερ Νικόλαε, είστε τόσο νέος, ούτε 53. Ήταν Τετάρτη της πρώτης των νηστειών που κάναμε αύτη την κουβέντα της καρδιάς, που μου χάραξε την καρδιά. Την Παρασκευή θα πάρω άδεια, θα πάω στο μοναστηράκι που σας είπα για τους χαιρετισμούς και για λειτουργία την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ελάτε κι εσείς να σας δούμε. Πάρτε ένα τηλέφωνο το Σάββατο να σας πούμε την ώρα της Λειτουργίας την Κυριακή.Πράγματι το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων τηλεφώνησα. Ευλογείτε πάτερ ο Κύριος. Σας παρακαλώ θέλω να μιλήσω στον πατέρα Νικόλαο. Δεν γίνεται, μου είπε. Πότε να ξαναπάρω για τον π. Νικόλαο, πότε; Μόλις προ ολίγου τελείωσε την Θεία λειτουργία κατέλυσε και πέθανε μπροστά στην Αγ. Τράπεζα την ώρα που την ασπαζόταν για να βγει από το Ιερό. Επειδή αργούσε να βγει μπήκε ο εκκλησάρης και τον βρήκε γονατιστό αλλά χωρίς πνοή. Έχει έρθει η αστυνομία, θα τον πάνε για νεκροτομή, θα τον στείλουν στην Αμερική.Δεν ξέρω τι λέτε, πάτερ, εγώ προχτές του μίλησα, τέλος πάντων ήμασταν μαζί. Ήταν μια χαρά. Δεν μπορεί, δεν είναι αυτός. Όχι αυτός είναι. Έτσι το ήθελε ο Θεός.

Έτσι ετελειώθη ο Νικόλαος ο άρχων, ο εργάτης των εντολών του Χριστού, ο κρυφός, ο φίλος μου, ο ολιγοήμερος, ο γνήσιος ποιμένας που άφησε τα 99 για το ένα, που πουλήθηκε δούλος σαν κι αυτόν τον επίσκοπο του γεροντικού, ο ιερέας του 20 αιώνος του απατεώνος που τα μάτια του δεν απατήθηκαν αλλά είδε καθαρά την εικόνα του κόσμου χωρίς φαντασία. Aς έχουμε την ευχή του.


(Από το «Ενθύμιο Χειροτονίας εις Πρεσβύτερο π. Ευαγγέλου Παπανικολάου, εξ ιατρών 14/11/2009»)

Saturday, January 8, 2011

Κυριακή μετά τα Φώτα



Κυριακή μετά τα Φώτα σήμερα, αγαπητοί. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς αφού εβαπτίσθη από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό και φανερώθηκε η αγία Τριάδα, υστέρα άφησε τον Ιορδάνη και πήγε στην έρημο, που ήταν εκεί κοντά, και νήστευσε σαράντα ήμερες και σαράντα νύκτες. Και υστέρα πειράσθη από τον διάβολο, τον οποίον και νίκησε. Και ήλθαν οι άγγελοι και Τον διακονούσαν. Και άρχισε δειλά-δειλά την δημοσία Του δράση, το έργο Του το κοσμοσωτήριο.
Και όταν άκουσε ότι ο Ιωάννης φυλακίσθη απ' τον Ηρώδη Αντίπα, τότε άφησε την Ιουδαία και ήλθε στη Γαλιλαία. Και στη συνέχεια άφησε και την πατρίδα Του τη Ναζαρέτ και ήλθε στην Καπερναούμ, που ήταν κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας,. Και έκαμε την Καπερναούμ δεύτερη πατρίδα Του. Όλοι έχουμε ανάγκη από μια πατρίδα, ακόμα κι ο Θεάνθρωπος· ας την αγαπούμε κι ας τη φροντίζουμε.
Και καθώς ήλθε στην Καπερναούμ και στη Γαλιλαία ο Ιησούς Χριστός, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος ότι: «...τότε πραγματοποιήθηκε και επαληθεύθηκε η προφητεία του Ησαΐου, πού αιώνες πριν είχε πει. ότι οι χώρες δηλαδή αυτές που είναι κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, και εκτείνονται και πέρα από τον Ιορδάνη μέχρι την Γαλιλαία των εθνών, είδαν φως μέγα, το φως του Χρίστου, ενώ εκάθηντο και ήσαν αιχμάλωτες στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, της ασεβείας και της πλάνης». Είδαν το «μέγα φως» τον Χριστό, κι ο λαός ο όποιος ευρίσκετο στη χώρα της αμαρτίας και του πνευματικού θανάτου, είδε και ένοιωσε το «μέγα φως», το φως του Κυρίου.
Κυριακή μετά τα Φώτα, δηλαδή, σήμερα, και γι' αυτό αναφέρεται σ' αυτά τα ωραία το ιερό και άγιο Ευαγγέλιο. Ο Χριστός έλαμψε ως «φως μέγα», και στη Γαλιλαία, αλλά και στην Οικουμένη ολόκληρη. Και άρχισε ο Ιησούς Χριστός το κήρυγμα Του το μέγα, λέγοντας ακριβώς τα ίδια τα λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασίλεια των ουρανών», για να βεβαιώσει με αυτό ότι ο Ιωάννης ήταν ο Πρόδρομος Του, η αρχή του Ευαγγελίου Του.
Και αρχίζει ο Κύριος απ' τη μετάνοια. Μετάνοια είναι η αλλαγή του ανθρώπου, η αλλαγή της νοοτροπίας, η αλλαγή της ζωής, η στροφή και μεταστροφή στον βίο. Και μετάνοια είναι το ξύπνημα της αγάπης μέσα στην ψυχή μας, και το δόσιμο του όχι άλλου, ούτε στα είδωλα, ούτε στο σκοτάδι, ούτε στον κακό εαυτό μας, αλλά στον Ιησού Χριστό, στην πρώτη και στην τελευταία μας αγάπη, σε Κείνο που «εις τέλος μας ηγάπησεν», και είναι το Άλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος της ζωής μας.
Και τους έλεγε ακόμα ότι «έφθασε η βασίλεια του Θεού». Και η Βασιλεία του θεού δεν ήταν υλική, όπως την εφαντάζοντο και την περίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλά πνευματική. Η Βασιλεία του Θεού είναι ο ίδιος ο Χριστός μας, γι' αυτό ας Τον αγαπήσουμε, ας μείνουμε κοντά Του, ας ζητούμε πάντοτε το φως Του το σωτήριο, και ας Τον νοιώθουμε δικό μας, και ας ξέρουμε, ένα πράγμα: ότι εδώ είμαστε περαστικοί και πηγαίνουμε για τη Βασιλεία Του, και για τον Παράδεισο Του.

Thursday, January 6, 2011

Οι μουσουλμάνοι Πόντιοι που μιλούν «ρωμαίικα»




Την πιο... στενή... ζωντανή συγγενή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας πιστεύουν
ότι ανακάλυψαν γλωσσολόγοι εντοπίζοντας απομονωμένη κοινότητα μουσουλμάνων
στη Μαύρη Θάλασσα, οι οποίοι μιλούν ελληνική διάλεκτο με εντυπωσιακές
ομοιότητες με τα αρχαία.
Η Ιωάννα Σιταρίδου, καθηγήτρια στο Κέμπριτζ, μιλάει για γλωσσολογικό
χρυσωρυχείο Για «γλωσσολογικό χρυσωρυχείο» κάνει λόγο η καθηγήτρια
Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, Ιωάννα Σιταρίδου, η οποία πριν
από λίγους μήνες εντόπισε σε χωριά της περιοχής της Τραπεζούντας περίπου
5.000 κατοίκους που μιλούν «ρωμαίικα».
«Ουσιαστικά μιλούν διάλεκτο με λεξιλόγιο και συντακτικό πιο κοντά στην
αρχαία παρά στη νέα ελληνική» δηλώνει η κ. Σιταρίδου, μέλος του Συλλόγου για
τις Απειλούμενες Γλώσσες και Πολιτισμούς του Κέμπριτζ (CELC), στη βρετανική
εφημερίδα «Ιντιπέντεντ».
Όπως σχολιάζει και το βρετανικό δημοσίευμα, πρόκειται για συναρπαστική
ανακάλυψη «στην περιοχή όπου ο Ιάσων και οι Αργοναύτες αναζητούσαν το
Χρυσόμαλλο Δέρας» καθώς, πέρα από τη γλωσσολογική ιδιαιτερότητα, η κοινότητα
αυτή είναι και πολιτισμικά μοναδική. Πρόκειται για μουσουλμάνους που μιλούν
ελληνικά, χωρίς όμως να γράφουν, και παίζουν την ποντιακή λύρα. Σημάδι της
πολιτιστικής και γεωγραφικής τους απομόνωσης είναι επίσης το γεγονός ότι,
εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα μέλη της κοινότητας παντρεύονται μόνο με
άντρες ή γυναίκες από τα χωριά τους.
Αξιοσημείωτο είναι, σύμφωνα με την κ. Σιταρίδου, ότι, παρά τις χιλιετίες
αλλαγών στην κοινωνικοπολιτική ιστορία της ευρύτερης περιοχής, σε αυτή την
απομονωμένη βόρειο-ανατολική γωνιά της Μικράς Ασίας οι άνθρωποι εξακολουθούν
να μιλούν ελληνικά. Η μοναδικότητα της διαλέκτου ανοίγει ένα συναρπαστικό
παράθυρο στην εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. «Φανταστείτε να
μπορούσαμε να μιλήσουμε με άτομα, των οποίων η γραμματική είναι πιο κοντά
στη γλώσσα του παρελθόντος. Αυτή είναι η ευκαιρία που μας δίνουν τα
"ρωμαίικα"» εξηγεί η κ. Σιταρίδου.
Στο βρετανικό δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι περαιτέρω έρευνα απαιτείται για
να αποδειχτεί εάν οι κάτοικοι είναι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που
δεν δέχτηκαν άλλες επιρροές στο πέρασμα των αιώνων ή αν πρόκειται για
απογόνους τοπικών πληθυσμών που υποχρεώθηκαν να μιλούν την ελληνική γλώσσα
από τους αρχαίους Έλληνες αποίκους.
ΙΩΑΝΝΑ ΝΙΑΩΤΗ (Πηγές: www.research-horizons.cam.ac.uk, The Independent)

Όχι και τόσο... νεκρή γλώσσα
ΤΗΕ INDEPENDENT
Είναι το βασικό πείραγμα που απευθύνεται σε όσους κάνουν κλασικές σπουδές -
«Ποιο είναι το νόημα;» «Πού θα μιλήσετε λατινικά ή αρχαία ελληνικά;» Το
επιχείρημα ότι είναι «νεκρές γλώσσες», χάνει την ισχύ του, καθώς
διαπιστώνεται ότι μια μικρή κοινότητα στη βόρεια Τουρκία μιλά ελληνική
διάλεκτο, που περιέργως είναι πολύ κοντά στη γλώσσα του Περικλή, του Πλάτωνα
και του Σωκράτη.
Οι κάτοικοι της κοινότητας στη Μαύρη Θάλασσα μιλούν ρωμαίικα και μάλιστα
παίζουν και τη λύρα. Αν φορούσαν χιτώνες και σπούδαζαν τους κλασικούς, θα
μπορούσαν να ανοίξουν ένα θεματικό πάρκο αρχαίας Ελλάδος και να κάνουν
ευτυχισμένους τους καθηγητές κλασικών σπουδών σε όλο τον κόσμο. Η κοινότητα
βρίσκεται στην περιοχή, όπου υποτίθεται ότι ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες
αναζητούσαν το Χρυσόμαλλο Δέρας. Και, όπως ο Ιάσων, οι γλωσσολόγοι έχουν να
διεκπεραιώσουν σημαντικό έργο. Πρέπει να μελετήσουν τη διάλεκτο, την οποία
μιλούν περίπου 5.000 άνθρωποι, προτού εξαφανιστεί. Τους ευχόμαστε καλή τύχη.

Tuesday, January 4, 2011

Τρόποι απαλλαγής από το Αλκοόλ



Η ιστορία ενός αξιωματικού....

Ο μοναχός με συμβουλεύει
Άκουσε τι μου συνέβαινε και μου είπε: «Το ίδιο έπαθε κάποτε και ο αδελφός μου. Και τί νομίζεις ότι τον βοήθησε; Πήγε σε πνευματικό γέροντα και εκείνος του έδωσε ένα ευαγγέλιο με κανόνα να διαβάζει ένα κεφάλαιο χωρίς αναβολή, κάθε φορά πού αισθανόταν το πάθος τού ποτού να τον τσιγκλάει. Εάν δε, έβλεπε ότι η επιθυμία "άντεχε" έπρεπε να διαβάζει και άλλο κομμάτι. Ώσπου να φύγει ο "Διάβολος αυτός"».
Ο αδελφός μου υπάκουσε στη συμβουλή του πνευματικού και κατάφερε να απαλλαγή απ' το πάθος. Μεγάλο θαύμα! Έχει τώρα δέκα πέντε χρόνια από τότε να βάλει ποτό στο στόμα του. Κάνε κι εσύ αυτό αν θέλεις, την ίδια δηλαδή προσπάθεια για να σωθείς.
- Πώς θα μπορέσουν να με σώσουν τα Ευαγγέλια όταν τόσοι και τόσοι γιατροί δεν μπόρεσαν να πετύχουν την αποτοξίνωση μου; ρώτησα.
Και μίλησα μ' αυτόν τον τρόπο, γιατί εγώ δεν ήξερα καλά-καλά ούτε τί σημαίνει Ευαγγέλιο. Τόση άγνοια είχα.
- Μη το λες αυτό, μού είπε ο καλόγερος. Προσπάθησε. Δοκίμασε και θα δεις πώς θα τα καταφέρεις. Μόνο δοκίμασε.
Η αρχή της σωτηρίας μου
Αγόρασα πράγματι ένα τετραβάγγελο και το έβαλα μέσα στο μπαούλο μου. Το ξέχασα, όμως, εκεί μέσα. Σε λίγο ήρθε και με κυρίεψε το πάθος μου. "Ήθελα να πιώ. Μια ακατανίκητη επιθυμία με γαργαλούσε τον λάρυγγα. Άνοιξα το μπαούλο να πάρω λίγα χρήματα να πάω να πιω! Αλλά ανοίγοντας το μπαούλο έπεσε το μάτι μου πάνω στο τετραβάγγελο που είχα αγοράσει.
Σαν σινεμάς τότε πέρασαν μέσα απ' το μυαλό μου όλα όσα μου είχε συμβουλεύσει ο μοναχός. Ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Πήρα το Ευαγγέλιο στα χέρια μου κι άρχισα να το διαβάζω, χωρίς να καταλαβαίνω ούτε λέξη. Θυμήθηκα, όμως, τί μού είχε συμβουλεύσει "μη στεναχωριέσαι αν δεν καταλαβαίνεις εσύ διάβαζε με επιμέλεια και προσοχή".
- Εμπρός, είπα μέσα μου, διάβασε ακόμα ένα κεφάλαιο κι ας μην καταλαβαίνεις. Συνέχισα έτσι κι ένα τρίτο κεφάλαιο. Κι ενώ ήμουν έτοιμος να πάρω τα λεφτά για να πάω να πιω βοήθησε ο Θεός και χτύπησε εκείνη τη στιγμή σιωπητήριο. Ησυχία. Τώρα δεν μπορούσε πια κάνεις να βγει απ' το στρατόπεδο. Απαγορευόταν. Κοιμήθηκα, αναγκαστικά μέσα. Το πρωί πού ξύπνησα, ξύπνησε μέσα μου και η επιθυμία να πάω να πιώ άλλα ξαναδιάβασα ένα ακόμη κεφάλαιο. Μού έκανε καλό. Χωρίς να καταλαβαίνω αισθάνθηκα ανακούφιση. Κάτι έγινε επάνω μου. Μια αρχή. Πήρα θάρρος κι όταν εμφανιζόταν το πάθος μου το έριχνα στη μελέτη της Αγίας Γραφής. Κι ας μην καταλάβαινα, Αυτό ήταν. Σε λίγο καιρό ούτε ήθελα να το ακουμπήσω το καταραμένο. Πάνε έτσι είκοσι χρόνια πού δεν το ξανάβαλα στο στόμα μου.
Γίνομαι άλλος άνθρωπος
Όλοι έμειναν έκπληκτοι από την μεταβολή μου. Έγινα καινούργιος άνθρωπος. Δεν με ανεγνώριζαν. Δεν το πίστευαν.
Στα τρία χρόνια πάνω επανήλθα στο βαθμό μου και ξαναμπήκα στη σειρά προαγωγής. Σήμερα είμαι ταγματάρχης όπως βλέπεις. Αφού αποτοξινώθηκα ύστερα παντρεύτηκα και σήμερα ως αντρόγυνο τα έχουμε στο σπίτι όλα άφθονα. Όσο μπορούμε, το κατά δύναμη δηλαδή, βοηθούμε και τούς φτωχούς άλλα και όποιον άλλο νομίζουμε ότι έχει ανάγκη. Έχω και ένα γιό αξιωματικό, παιδί πρώτης τάξεως από πλευράς διαγωγής. Σημείωσε, όμως, και το εξής:
Αφ' όταν αποθεραπεύτηκα από το καταραμένο εκείνο πάθος τού αλκοόλ, έκανα τάμα. Μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες να διαβάζω ένα απ' τα τέσσερα ευαγγέλια. Χωρίς αναβολή. Χωρίς πρόφαση καμία. Καμιά φορά, όμως, όταν είμαι πολύ κουρασμένος γυρίζοντας από κάποια αποστολή παρακαλώ τη γυναίκα μου να μου το διαβάσει εκείνη, για να μη χαλάσω τον κανόνα μου.
Μια παρόμοια περίπτωση
Άκουσα από τον κύριο αξιωματικό με πολλή χαρά την ιστορία αυτή και τού είπα ότι κι εγώ ήξερα μια παρόμοια περίπτωση: "Στο χωριό μας", τού είπα, "ζούσε ένας πολύ καλός και ευγενικός άνθρωπος. Ήταν τεχνίτης σ' ένα εργοστάσιο. Δυστυχώς όμως, όταν έπινε, μεθούσε πολύ άσχημα. Χαλνιόταν. Μια μέρα, λοιπόν, ένας ενάρετος άνθρωπος τον συμβούλευσε το έξης:
Όταν νομίζεις ότι σου έρχεται αυτή η καταραμένη επιθυμία για να πιεις, τότε να επαναλαμβάνεις τριάντα τρείς φορές το: "Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με". Εις ανάμνηση των τριάντα τριών χρόνων του Χριστού που εσταυρώθη σ' αυτή την ηλικία. Άκουσε την συμβουλή αύτη και το θαύμα συνετελέσθη. Αποθεραπεύτηκε πλήρως ο άνθρωπος! Προς μεγάλη ευγνωμοσύνη προς το Θεό τρία χρόνια αργότερα κλείσθηκε σε μοναστήρι κι έγινε μοναχός!".
Και τί είναι καλύτερο, με ρώτησε ο αξιωματικός. Η ευχή ή το ευαγγέλιο; "Το ίδιο πράγμα είναι", του απάντησα. "Οι πατέρες λέγουν ότι στην προσευχή αυτή είναι συγκεντρωμένο όλο το νόημα του Ευαγγελίου".
Ύστερα ο αξιωματικός έκανε τον κανόνα του διαβάζοντας το Ευαγγέλιο κι εγώ έλεγα από μέσα μου την προσευχούλα μου. Πιάσαμε δύο μετά τα μεσάνυχτα και μετά κοιμηθήκαμε αμέσως. Το πρωί σηκώθηκα πρώτος και διάβασα λίγη ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ. Έγραφε το έξης κατά περίπτωση:
"Ότι το ίδιο πρόσωπο μπορεί να κάνει ταυτόχρονα τρία διαφορετικά πράγματα:
Πρώτον να τρώει.
Δεύτερον ν' ακούει την ανάγνωση και Τρίτον από μέσα να προσεύχεται. Μυαλό
και καρδιά είναι διαφορετικά πράγματα",
έγραφε ή ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ.
"Βιβλίο : «ΨΩΜΙ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» Του διδασκάλου Ι. Στόγια. σελ.36-41"

Αμφίεση: Δεν είναι τόσο απλό όσο το νομίζετε, αλλά τόσο σοβαρό όσο δεν το φαντάζεσθε!




Αγαπητοί Χριστιανοί.
 

Ορισμένοι έχουν την γνώμη ότι το θέμα της αμφιέσεως (του ντυσίματος), είναι ασήμαντο από πλευράς ορθής Χριστιανικής συμπεριφοράς. 
Είναι όμως σωστή αυτή η άποψη; 
Ασφαλώς όχι, όπως θα βεβαιωθεί κάθε καλόπιστος Χριστιανός που θα μελετήσει τις πιο κάτω σοβαρές θέσεις. 



Από την Αρχαιότητα:
 

«Θεωρώ χαμένον , εκείνον που έχασε την ντροπή » (Πλάτων). 

«Όταν η γυναίκα αποβάλλει τον χιτώνα, αποβάλλει και την αιδώ (την ντροπή δηλαδή)» (Ηρόδοτος). 

«Η μυαλωμένη γυναίκα ούτε τον πήχυ του χεριού της δεν αφήνει ελεύθερο για να τον βλέπουν δημόσια » (Πλούταρχος). 

«Το χρώμα της ντροπής είναι το ωραιότερο » (Αριστοτέλης). 

«Σεβάσμια ντροπή, μακάρι σε όλων των ανθρώπων την ψυχή να θρονιαζόσουν και να έδιωχνες την αδιαντροπιά » (Ευριπίδης). 

Από την Αγία Γραφή: 


«Η Εσθήρ εκαλλωπίσθη , δια να ελκύση τον Αρταξέρξην » (Παλαιά Διαθήκη , Εσθήρ 5,1). 

«Καθένας που βλέπει μια γυναίκα και την επιθυμεί , αυτός πλέον αμάρτησε μέσα στην καρδιά του » (Καινή Διαθήκη , Ιησούς Χριστός , Ματθαίος 5,28). 

Και αν η γυναίκα είναι σεμνά ντυμένη τότε δεν φταίει βέβαια αυτή , που ένας άντρας την βλέπει με πονηρό βλέμμα. Εάν όμως είναι άσεμνα ντυμένη τότε η ευθύνη της είναι τρομερή , διότι ο Χριστός μας έχυσε το Aίμα Του για τη Σωτηρία των ψυχών. 

«Μην έχετε ψεύτικες ελπίδες και μη σας εξαπατούν πόρνοι , μοιχοί , ομοφυλόφιλοι , κλέφτες , άρπαγες , ... δεν πρόκειται να κληρονομήσουν την Βασιλείαν του Θεού» (Καινή Διαθήκη , Απόστολος Παύλος , A΄ Κορινθίους 6,9). 

Εννοείται φυσικά ότι αυτό ισχύει, εάν εκείνοι δεν μετανοήσουν και δεν εξομολογηθούν. Και επειδή η άσεμνη αμφίεση οδηγεί συνήθως στην πορνεία , τη μοιχεία, την ομοφυλοφιλία κτλ., άρα μας κλείνει την πόρτα του Παραδείσου. Είναι μικρό αυτό ; Μα υπάρχει και χειρότερο ; 

«Θέλω οι γυναίκες να προσεύχονται με ενδυμασία σεμνή. Να στολίζουν τον εαυτό τους με αίσθημα εντροπής και σωφροσύνης » (Καινή Διαθήκη , Απόστολος Παύλος , Α΄ Τιμ . 2, 9 -10). 

Ο Απόστολος Παύλος δεν μπορούσε να ξεχάσει ότι φύλαγε τα ρούχα εκείνων που λιθοβολούσαν τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο , το διαμάντι αυτό του Χριστιανισμού. 
Εσύ Χριστιανή μου , πώς θα μπορέσεις να το ξεχάσεις , εάν εξ ’ αιτίας σου χάσουν οι αδελφοί σου τη Βασιλεία του Κυρίου , την Αιωνιότητα ; 

Από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας: 

«Γνώριζε ότι όσες ψυχές κάψει το άσχημο ντύσιμό σου, θα τις ζητήσει ο Κύριος από τα χέρια σου » (Απόφθεγμα των Αγίων Πατέρων, από το βιβλίο «Ευλογημένο Καταφύγιο» του Κόντογλου). 

«Η αιδώς προστατεύει την αγνότητα όπως τα φύλλα προστατεύουν τον καρπό» (Άγιος Γρηγόριος). 

«Από την ημέρα που δεν θα είμαστε πλέον ικανοί να κοκκινίσουμε , θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι πέσαμε πολύ χαμηλά » (Άγιος Πατέρας της Εκκλησίας). 

Και μη μιμείσαι τις κοινές γυναίκες γιατί αυτές με τέτοια (άπρεπη) αμφίεση πολλούς εραστές προσελκύουν. Και γιατί πολλοί απωλέσθησαν (έχασαν δηλαδή την ψυχή τους) εξ ’ αιτίας της θεωρίας : «Τι θα πάθω εγώ , εάν μπει σε πειρασμό κάποιος άλλος;» Εσύ όμως δίνεις την αφορμή με την αμφίεση , με το βλέμμα , με τις κινήσεις. Γι ’ αυτό ο Απόστολος κάνει λόγο για την αμφίεση , για την ντροπή. 

«Ου βούλομαι σεμνότητι λόγων καλλωπίζεσθαι , αλλά σεμνούς ποιήσαι τους ακούοντας» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Δηλαδή, δεν θέλω με την σεμνότητα των λόγων μου να καλλωπίζομαι, αλλά θέλω να κάνω σεμνούς όσους τα ακούνε. 

«Αφού μια γυναίκα αγέρωχη ντύθηκε σκανδαλωδώς, καλεί κοντά της αυτούς που θα την δουν και είναι σαν να προσέφερε ένα ποτήρι γεμάτο δηλητήριο στους περαστικούς . Αδιάφορο αν κανείς δεν το ήπιε , αυτή όμως είναι ένοχη » (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης). 

«Όταν φύγει η ντροπή από τον άνθρωπο, εκείνος γίνεται πρόξενος πολλών κακών » (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). 

Από διάφορα περιστατικά: 


«Όταν την μάρτυρα Περπέτουα την έριξαν στα θηρία , την τραυμάτισαν και της έσχισαν το χιτώνα με αποτέλεσμα να φανεί ο μηρός . Tότε εκείνη αμέσως έσπευσε να καλύψει το γυμνό μηρό της , υπολογίζοντας περισσότερο την σεμνότητα από τους φρικτούς πόνους ». 

«Για να μιλήσουμε γενικά, άνευ αιδούς είναι αδύνατη η ύπαρξη κοινωνίας και πολιτείας . Την αιδώ ετίμησεν ανέκαθεν η ανθρωπότης , η οποία δεινώς ετιμωρήθη , όσες φορές την περιφρόνησε . Η αιδώς είναι αξία απόλυτη και αιώνια » (Σ. Καλλιάφας , Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών). 

«Στην Αγγλία το 30 % των βιασμών οφείλεται στην άσεμνη αμφίεση των γυναικών» , λέει μια στατιστική. 

«Το πρόβλημα της ζωής ή του εξαφανισμού των λαών εξαρτάται από την αιδώ και από τίποτε άλλο » (Ο διαπρεπής ψυχολόγος και παιδαγωγός E. Stpanger). 

Στην Ανατολή έχουν μια ιστορία : Κάποτε συναντήθηκαν στο δρόμο ένας διαβάτης και η πανώλη (πανούκλα). «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο διαβάτης την πανώλη. Κι εκείνη απάντησε : «Πηγαίνω στη Βαγδάτη για να πεθάνω 5.000 ανθρώπους». Ο διαβάτης όμως πληροφορήθηκε ότι στη Βαγδάτη δεν πέθαναν 5.000, αλλά 50.000 άνθρωποι. Όταν επιστρέφοντας ξανασυναντήθηκαν ο διαβάτης της είπε: «Γιατί μου είπες ψέμματα ; Εσύ πέθανες 50.000». Και η πανώλη απάντησε: «Όχι κύριε , εγώ 5.000 πέθανα , οι υπόλοιποι πέθαναν από το φόβο τους». 

Έτσι συμβαίνει ακριβώς και με τη μόδα. Όλες οι γυναίκες δεν την ακολουθούν επειδή το επιθυμούν , αλλά επειδή φοβούνται μήπως θεωρηθούν οπισθοδρομικές. Έτσι χάνουν την αξιοπρέπειά τους , πολλές φορές την τιμή τους και κάποτε και την ψυχή τους. Από φόβο κι αυτές το παθαίνουν. 

Κάποτε είχαν δέσει με ένα χονδρό σχοινί ένα λιοντάρι, το οποίο το είχαν κλείσει σε ένα κλουβί. Τη νύχτα όμως ένα ποντικάκι έφαγε σιγά – σιγά το σχοινί. Όταν το πρωί μπήκε στο κλουβί ανύποπτος ο θηριοδαμαστής , του επιτέθηκε το ελεύθερο λιοντάρι και τον τραυμάτισε θανάσιμα. 

Το λιοντάρι μοιάζει με τα πάθη μας. Το σχοινί συμβολίζει την αιδώ και το ποντικάκι παριστάνει τη μόδα. Η αιδώς είναι ο φρουρός της αρετής που μας προφυλάσσει από το λιοντάρι (τα πάθη μας), γιατί το κρατάει πάντα δεμένο. Το ποντικάκι όμως , η μόδα , που εμείς δεν του δίνουμε σημασία , τρώει σιγά –σιγά το σχοινί και αφήνει ελεύθερο το λιοντάρι (τα πάθη μας). Τότε με πολλή ευκολία εκείνο μας τραυματίζει σοβαρά, κάποτε δε και θανάσιμα. Διότι χωρίς αιδώ χάνουμε την αξιοπρέπειά μας , την τιμή μας και κάποτε και την ψυχή μας. 

Συμπέρασμα 

Λοιπόν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έλλειψη αιδούς είναι αυτή που οδηγεί στην ανηθικότητα και κατακλύζει την εποχή μας. Και αυτή αποτελεί τον μεγάλο κίνδυνο για την κοινωνία μας, για την υπόσταση του έθνους μας αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Στην έλλειψη αυτής οφείλεται η απώλεια αμετρήτων ψυχών, για τις οποίες ο Κύριος έχυσε το Αίμα Του επάνω στον Σταυρό. 

Αλλά ο Απόστολος δεν ντρέπεται να γράφει στις επιστολές του και να φωνάζει, χωρίς περιστροφές, άλλη φορά το «πόρνους και μοιχούς κρίνει ο Θεός» και σήμερα το «φεύγετε την πορνείαν». Τίποτα περισσότερο δεν μολύνει και δεν ακρωτηριάζει το Σώμα της Εκκλησίας, δεν ζημιώνει και δεν ταπεινώνει τον άνθρωπο, δεν σκάβει και δεν ξεριζώνει την ψυχική και την σωματική υγεία, δεν αναστατώνει και δεν εξαφανίζει λαούς και πολιτισμούς, τίποτε περισσότερο από αυτήν την αμαρτία και την βρωμιά , που είναι η παράβαση της Έβδομης Εντολής. Εξαιτίας αυτής της αμαρτίας κατέστρεψε ο Θεός τον κόσμο στα χρόνια του Νώε, εξαιτίας αυτής της ακαθαρσίας έκαψε τα Σόδομα και τα Γόμορα, εξαιτίας αυτής της βρωμιάς κινδυνεύει ο σύγχρονος κόσμος. 

Όλα είναι παραδομένα στον καιρό μας (και το μυαλό και η ζωή των ανθρώπων), στο λεγόμενο σεξ. Ας μη μας κατηγορήσει κανείς πως λέμε υπερβολές!!! 

Δεν είναι λοιπόν ασήμαντο το θέμα της αιδούς, αλλά το σημαντικότερο. Γι ’ αυτό έχει δίκαιο ο Μένανδρος της αρχαιότητας όταν γράφει : «Φοβερό πράγμα η άγνοια και αιτία όλων των κακών που συμβαίνουν στους ανθρώπους»!!! 

Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Καπνίσης



ΠΗΓΗ:  http://www.pentapostagma.gr/2010/12/blog-post_3349.html#ixzz19aJZc2wC