Οἱ γάμοι ὅμως ποὺ γίνονται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἐκ τῶν ὑστέρων, ἀλλὰ ἐκ τῶν προτέρων, οὐδέποτε ναυάγησαν...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας

Γιὰ δύο λόγους σήμερα οἱ γάμοι ἀποτυγχάνουν:

α) διότι δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γιὰ γάμο καὶ

β) διότι δὲν ρωτήθηκε ὁ Θεός, ἂν αὐτὸς ἢ αὐτή, ποὺ πᾶμε νὰ παντρευτοῦμε, εἶναι ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος γιὰ ἐμᾶς. Γιατί μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει, ποιὸς εἶναι ὁ Ἀδὰμ καὶ ποιὰ εἶναι ἡ Εὕα τοῦ καθένα.

Γι' αὐτὸ βλέπεις ζευγάρια ποὺ συμβίωναν 10 χρόνια μαζί, ὅταν παντρευτοῦν, νὰ χωρίζουν σὲ 10 μέρες. Ἀσυμφωνία χαρακτήρα, ἀναφέρεται ὡς αἰτία τοῦ διαζυγίου!

Καλὰ στὰ χρόνια ποὺ ἦταν μαζί, δὲν τὴν κατάλαβαν τὴν ἀσυμφωνία καὶ τὴν κατάλαβαν σὲ 10 μέρες; Νὰ ὅμως ποὺ στὰ 10 χρόνια συμβίωσης, τοὺς τρύγαγε ὁ διάβολος καὶ ὅταν στεφανώθηκαν μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, εἴχαμε ἀσυμφωνία χαρακτήρα. Γιατί; Γιατί δὲν....ρωτήθηκε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ ζευγάρι, γιὰ τὸ ἂν ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον, εἶναι ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα ἀντίστοιχα. Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ πολλὰ ναυάγια στὸ γάμο.

Οἱ γάμοι ὅμως ποὺ γίνονται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἐκ τῶν ὑστέρων, ἀλλὰ ἐκ τῶν προτέρων, οὐδέποτε ναυάγησαν...

Γράφει ο Μακαριστός Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης

Οι άνθρωποι του κόσμου αγαπούν τον κόσμον, επειδή δεν εγνώρισαν ακόμη την πικρίαν αυτού.

Είναι ακόμη τυφλοί στην ψυχήν και δεν βλέπουν τι κρύπτεται μέσα εις αυτήν την προσωρινήν χαράν.

Δεν ήλθε ακόμη εις αυτούς φώς νοητόν. Δεν έφεξεν ακόμη ημέρα σωτηρίας.

Όμως εσείς, όπου τόσα έχετε ιδεί και ακούσει, πρέπει να εννοήσετε, ότι των προσκαίρων αι απολαύσεις παρέρχονται ως σκιά.

Και ο καιρός της ζωής μας φεύγει, περνά, δεν γυρίζει οπίσω.

Ο δε καιρός του παρόντος βίου είναι καιρός θέρους και τρυγητού.

Και ο καθείς συνάγει τροφήν-όσον δύναται καθαράν- και ταμιεύει εις την άλλην ζωήν.

Δεν κερδίζει ο έξυπνος, ο ευγενής, ο ομιλών τορνευτά ή ο πλούσιος, αλλ’ όστις υβρίζεται και μακροθυμεί, αδικείται και συγχωρεί, συκοφαντείται και υπομένει.

Εκείνος που γίνεται σπόγγος και καθαρίζει ότι ακούει, ότι του λέγουν, οποίας λογής και αν είναι.

Αυτός καθαρίζεται και λαμπρύνεται περισσότερον.

Αυτός φθάνει εις μέτρα μεγάλα.

Αυτός εντρυφά είς θεωρίας μυστηρίων.

῾Ο ῞Αγιος Πορφύριος ᾿Επίσκοπος Γάζης (348-420, μνήμη: 26η Φεβρουαρίου)

 Καταγόμενος ἐκ Θεσσαλονίκης, ὅταν ἀσκήτευε στὰ μέρη τοῦ ᾿Ιορδάνου, ἀρρώστησε βαρειά· ἡ ἀσθένειά του ἦταν κίρρωσις τοῦ ἢπατος, μὲ συνεχῆ λεπτότατο πυρετό. Τὸν μετέφεραν, κατόπιν παρακλήσεώς του, στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ὅπου δὲν σταματοῦσε, παρὰ τὴν βαρειὰ ἀσθένειά του, νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς ῾Αγίους Τόπους, κυρτωμένος, ἐπειδὴ δὲν τοῦ ἦταν δυνατὸν νὰ ὀρθώση τὸ παράστημά του, ἀλλὰ ἀκουμπώντας σὲ ραβδί.῾Ο μαθητὴς καὶ βιογράφος του Μᾶρκος, ὅταν ἐπέστρεψε μετὰ ἀπὸ ἕνα ταξίδι του στὴν Θεσσαλονίκη, εὑρῆκε τὸν ῞Αγιο ὑγιέστατο καὶ μὲ τὸ πρόσωπό του ροδοκόκκινο. Στὴν ἀπορία του, ὁ ῞Αγιος Πορφύριος τοῦ ἀπάντησε, χαμογελώντας: 

«Μὴν ἀπορεῖς, ἀδελφὲ Μάρκε, ποὺ μὲ βρῆκες ὑγιὴ καὶ εὔρωστο, ἀλλὰ μάθε τὴν αἰτία τῆς ἀποκατάστασης τῆς ὑγείας μου, καὶ τότε νὰ ὑπερθαυμάσεις τὴν ἀνείπωτη φιλανθρωπία τοῦ Χριστοῦ. Πῶς δηλαδὴ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα ἔχουν χάσει κάθε ἐλπίδα οἱ ἄνθρωποι βρίσκουν θεραπεία κοντά Του».Καὶ ἐγὼ τὸν παρακαλοῦσα νὰ μοῦ φανερώσει τὴν αἰτία τῆς ἴασής του καὶ πῶς ἐξαφανίστηκε μία τέτοια πάθηση. Αὐτὸς τότε μοῦ ἀποκρίθηκε «πρὶν ἀπὸ σαράντα περίπου ἡμέρες, ἐνῶ βρισκόμουν στὴν ᾿Αγρυπνία τῆς ἁγίας Κυριακῆς, μὲ ἔπιασε ἕνας φοβερὸς πόνος στὸ συκώτι καὶ μὴ μπορώντας νὰ ὑποφέρω τὸν πόνο, πῆγα καὶ ξάπλωσα κοντὰ στὸ ῞Αγιο Κρανίο, καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν ὀδύνη, ἔπεσα σὰν σὲ ἔκσταση. Καὶ βλέπω τὸν Σωτῆρα καρφωμένο στὸν Σταυρὸ καὶ τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς Ληστὲς κρεμασμένο μαζί Του σὲ ἄλλο σταυρὸ καὶ ἀρχίζω νὰ φωνάζω καὶ νὰ ψελλίζω τοὺς λόγους τοῦ Ληστῆ· ῾῾μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου᾿᾿ (Λουκ. κγʹ 42).Τότε ἀποκρίθηκε ὁ Σωτήρας καὶ λέει στὸν κρεμασμένο Ληστή:῾῾κατέβα ἀπὸ τὸν σταυρὸ καὶ σῶσε ἐκεῖνον τὸν ξαπλωμένο, ὅπως ἀκριβῶς ἐσώθηκες καὶ σύ᾿᾿.Καὶ ὁ Ληστής, ἀφοῦ κατέβηκε ἀπὸ τὸν σταυρό, μὲ ἀγκάλιασε καὶ μὲ καταφίλησε καὶ ἁπλώνοντας τὸ δεξί του χέρι, μὲ ἀνασήκωσε, λέγοντας· ῾῾ἔλα πρὸς τὸν Σωτήρα᾿᾿.Καὶ ἀμέσως, σηκώθηκα καὶ ἔτρεξα πρὸς Αὐτὸν καὶ Τὸν βλέπω νὰ ἔχει κατεβεῖ ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ νὰ μοῦ λέγει· ῾῾πάρε αὐτὸ τὸ Ξύλο καὶ φύλαξέ το᾿᾿.Καὶ ἀφοῦ πῆρα τὸ ἴδιο Τίμιο Ξύλο καὶ τὸ βάσταξα, ἀμέσως ἦλθα στὰ συγκαλά μου ἀπὸ τὴν ἔκσταση· καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα πιὰ δὲν ξανααισθάνθηκα ὀδύνη, οὔτε τὸ σημάδι τῆς ἀρρώστιας μου κἂν φαίνεται».

 (*) Νέος Συναξαριστὴς τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὑπὸ ῾Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου

Έτσι κερδίζεται η ζωή!

Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου, κ. Νεοφύτου

Μου έλεγε κάποιος: «Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο». Του λέω: «Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός, «Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο». Τι ωραία που μιλούσε!». «Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου» έλεγε ο γέροντας Ευμένιος. Αυτός είναι ερωτικός διάλογος.

Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι.

Βοήθα με, σε θέλω λίγο.

Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει. Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη.

Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα.

Στον καθένα από εμάς δίνει ότι έχουμε ανάγκη.

Έτσι κερδίζεται η ζωή.

Η ζωή η αιώνιος.

— Κύριε, μη με εγκαταλείπης!

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.

Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ. «Προσκυνούσε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες, διηγείται ο π. Κλεόπας.

Δεν γνώριζε ότι κάποιος ήταν μέσα στην Εκκλησία. Την παρατηρούσα συνεχώς από την Ωραία Πύλη. Εκείνη, αφού προσκύνησε τις εικόνες, γονάτισε στο μέσον της Εκκλησίας, ύψωσε τα χέρια της και έλεγε από την καρδιά της αυτά τα λόγια:

— Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Είδα τότε ένα λαμπρό κίτρινο φως γύρω της και τρόμαξα! Η γυναίκα έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν σιωπηλά.

Η φωτεινή νεφέλη που την περιέλουζε, μεγάλωσε περισσότερο και μετά σιγά-σιγά εξαφανίστηκε. Αφού έσβησε το Θείο φως, σηκώθηκε στα πόδια της και βγήκε έξω από την Εκκλησία.

Ήταν μια απλή γυναίκα από τα γειτονικά χωριά μας. Ιδού λοιπόν, ποιός έχει το δώρο της προσευχής! Να που οι λαϊκοί ξεπερνούν καμμιά φορά τους Μοναχούς! Εγώ έκανα μετά προσκομιδή και από την μεγάλη μου συγκίνηση άρχισα να κλαίω και έτρεμα με τα χαρτιά μνημονεύσεως στο χέρι. Μόνον ο Θεός γνωρίζει πόσοι υπάρχουν εκλεκτοί σ’ αυτόν τον κόσμο!..

"Χωράει ο Θεός στην καρδιά σου;"

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι;

Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;

"Μόλις δώ, παιδί μου, την κατάλληλη στιγμή, σε βεβαιώ ότι δεν θα καθυστερήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο να σου πραγματώσω τους πόθους σου, τις λαχτάρες σου, τα θεϊκά σου όνειρα. Αμέσως θα το κάνω."

Ο οδοντίατρος σου κάνει ένεση και περιμένει να μουδιάσεις για να σε εγχειρήσει. Εάν σου κάνει αμέσως την εγχείρηση, θα πεταχτείς από τον πόνο και μπορεί να σπάσει και το δόντι σου. Έτσι και ο Θεός περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να έρθει να σου φωτίσει την διάνοια, να σου χαρίσει όλο τον παράδεισο. Αυτό που νοσταλγούσες ένα, δύο, τρία, πέντε, είκοσι, πενήντα χρόνια, θα το πάρεις σε μια στιγμή. Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη, και δεν χάνεις τίποτε όταν την ασκείς.

*** Κείμενο του Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, ενός μεγάλου σύγχρονου νηπτικού πατέρα της εκκλησίας μας.

Ένας ιερεύς ο παπά-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους.

Το αληθινό γεγονός πού καταγράφουμε έγινε γύρω στο 1940, πριν από την έναρξη του πολέμου.

Ένας ιερεύς ο παπά-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!!!

Ο παπά-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:

-Δεν είμαι εγώ για θάνατο! Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ του ιερέως και του άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δεν ήθελε να κοινωνήσει.

Λέγει τότε ο διάκονος, ο πατήρ Λαυρέντιος:

Το τσιγάρο είναι το λιβάνι του διαβόλου και όσοι καπνίζουν, ευλογούν τον διάβολο!

Πώς άνθρωπε μέσα στο σπίτι σου έχεις εικόνες και πιθανώς να λιβανίζεις και ταυτόχρονα λιβανίζεις τον διάβολο με το κάπνισμα;

Ξέρετε τι ρώτησε ο διάβολος - μέσω ενός δαιμονισμένου - σε έναν ιερέα;

- Πες μου, πόσοι λιβανίζουν τον Χριστό σου και πόσοι λιβανίζουν εμένα; 

- Πότε σε λιβάνισε εσένα διάβολε ο άνθρωπος;

- Καλά δεν ξέρεις, ότι όσοι καπνίζουν, εμένα λιβανίζουν; Δεν λιβανίζουν τον Χριστό! του απάντησε ο διάβολος

Το τσιγάρο είναι το λιβάνι του διαβόλου και όσοι καπνίζουν, ευλογούν τον διάβολο!

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Παραθέτω κάποιες απόψεις των Αγίων Πατέρων περί του πάθους του καπνίσματος.

Κάποτε ρώτησαν τον Άγιο Παΐσιο: ''Γέροντα, είναι αμαρτία το κάπνισμα;''. Και απάντησε ο Άγιος Παΐσιος: ''Βρε παιδί, είναι αρετή;''.

Υπάρχει πιο κακοήθης, πιο αηδιαστική και πιο σιχαμερή πράξη, από το να βάλει κάποιος το στόμα του στο τσιγάρο και να ρουφά την φρικτή αναθυμίαση του καπνού με τον λάρυγγά του και να την φυσά, για να βγάλει σαν καμίνι που καίγεται, τον καπνό, από το στόμα και τα ρουθούνια; (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Όπως τα πάθη αποτελούν συνεχή και μεγάλο εμπαιγμό των ανθρώπων από τον διάβολο, έτσι και το κάπνισμα αποτελεί παρομοίως έναν αντίστοιχο εμπαιγμό.

Ο Steve Jobs (ιδρυτής της Αpple) λίγο πριν πεθάνει στα 56 του από καρκίνο στο πάγκρεας είπε στο κρεβάτι του νοσοκομείου:

Ο Steve Jobs (ιδρυτής της Αpple) λίγο πριν πεθάνει στα 56 του από καρκίνο στο πάγκρεας είπε στο κρεβάτι του νοσοκομείου:

" Έφτασα στη κορυφή του επιχειρηματικού κόσμου. Στους άλλους η ζωή μου είναι η επιτομή της επιτυχίας. Αλλά εκτός της δουλειάς, έχω μια μικρή χαρά. Στην ουσία, ο πλούτος είναι απλά ένα κομμάτι της ζωής μου.

Αυτή τη στιγμή ξαπλωμένος άρρωστος σε ένα κρεβάτι όταν αναπολώ τη ζωή μου και συνειδητοποιώ πως η φήμη, η αναγνώριση και ο πλούτος που για τόσα χρόνια περηφανευόμουν έχουν ξεθωριάσει και δεν έχουν κάποια αξία μπροστά στον επερχόμενο θάνατο.

Μπορείς να προσλάβεις κάποιον να σου οδηγεί το αμάξι ή να σου κάνει λεφτά, αλλά δεν μπορείς να προσλάβεις κάποιον να υποστεί την αρρώστια για εσένα.

Τα υλικά αγαθά μπορούν να βρεθούν.Αλλά υπάρχει κάτι που αν χαθεί, δεν μπορείς να το βρεις ξανά.

"Η ΖΩΗ".

Όταν κάποιος μπει στο δωμάτιο για την εγχείρηση, καταλαβαίνει πως υπάρχει ένα βιβλίο που δεν έχει τελειώσει να διαβάζει. "το βιβλίο της Υγιούς Ζωής"

Θ. Κοινωνία & προγαμιαῖες «σχέσεις

Ἕνας, λοιπόν νεαρός, ἔχει σήμερα προγαμιαῖες «σχέσεις». Κάνει μερικές μέρες ἀποχή, νηστεύει, ἐξομολογεῖται, καί ζητεῖ νά κοινωνήσει.

Καί μετά, τι; Ἔχοντας ὡς «ἐφόδιο» την Θ. Κοινωνία (!) θα συνεχίσει το «ἔργο» του.

Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Ἱερέας νά τοῦ ἐπιτρέψει τήν Θ. Κοινωνία;

Ὁ συγκεκριμένος νεαρός δέν πῆγε ἐν μετανοίᾳ στήν Ἐξομολόγηση, ἀλλά πῆγε ἁπλά νά πάρει τήν ἄδεια γιά νά κοινωνήσει. Ὅμως, ἡ Ἐξομολόγηση προϋποθέτει μετάνοια, καί μετάνοια σημαίνει ἀποκοπή ἀπό τήν ἁμαρτία, διαφορετικά ( χωρίς αποκοπή ) δέν ὑπάρχει μετάνοια.

Ἀλλά χωρίς μετάνοια κανονικά δέν πρέπει νά δίνεται ἄφεση ἁμαρτιῶν, επομένως έτσι δέν ὑπάρχει καί πραγματική Ἐξομολόγηση! Πῶς, λοιπόν νά κοινωνήσει αὐτός ὁ νεαρός, τή στιγμή πού δέν ἔχει συγχωρηθεῖ ἡ ἁμαρτία του;

++++++++++++++++++++++++++

Ἄν κοινωνήσει, μιμεῖται τόν προδότη Ἰούδα…! Εἶχε (ὁ Ἰούδας) στό μυαλό του στήν ἁμαρτία, στήν προδοσία τοῦ Χριστοῦ, κοινώνησε, καί στή συνέχεια πήγε καί ἔκανε πράξη αὐτό πού εἶχε στό μυαλό του.

Εμείς τί λέμε; «Οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας» ! Αυτό ακριβώς ὑποσχόμαστε στόν Χριστό ἐν ὥρᾳ Θ. Κοινωνίας.

Οἱ νεοφώτιστοι χριστιανοί τῆς Κορίνθου κοινωνοῦσαν ὅπως– ὅπως, μέ ἀποτέλεσμα νά τό «πληρώνουν» αυτό ἀκριβά.

Ὁ Απόστολος Παῦλος τούς ἔγραψε:

Ησυχία

Για τα λόγια σου φτιάξε ζυγαριά και μέτρο και για το στόμα σου θύρα που να το κρατά κλειστό.

Αν έχεις κάποιο λόγο συνετό να πεις, αποκρίσου στον πλησίον σου. Αν όχι, κλείσε καλύτερα το στόμα σου με το χέρι σου.

Ο Σολομών ευχόταν στον Θεό να βάλει φίμωτρο στο στόμα του και να σφραγίσει τα χείλη του.

Άγιος Νεκτάριος

Μη μαντζιρίζετε (τρώτε αρτύσιμα) Τετάρτη και Παρασκευή

 

 Ὁσία Σοφία της Κλεισούρας 1974   (†)
'Αχ, να ξέρατε τί έπαθε ο Κύριος την Τετάρτη και την Παρασκευή, τίποτα δε θα βάζατε στο στόμα σας. Ούτε ψωμί, όχι λάδι. Μη μαντζιρίζετε (τρώτε αρτύσιμα) Τετάρτη και Παρασκευή

Ο Εγωισμός φταίει…

Όταν κάποιος μας αδικήσει μ’  οποιονδήποτε τρόπο, με συκοφαντίες, με προσβολές, να σκεπτόμαστε ότι είναι αδελφός μας που τον κατέλαβε ο αντίθετος.

Έπεσε θύμα του αντιθέτου. Γι’ αυτό πρέπει να τον συμπονέσομε και να παρακαλέσουμε τον Θεό να ελεήσει κι εμάς κι αυτόν» κι ο Θεός θα βοηθήσει και τους δύο.

Αν, όμως οργισθούμε εναντίον του τότε ο αντίθετος από κείνον θα πηδήσει σ’ εμάς και θα μας παίζει και τους δύο. Όποιος κατακρίνει τους άλλους, δεν αγαπάει τον Χριστό.

Ο εγωισμός φταίει. Από κει ξεκινάει η κατάκριση.

Ας υποθέσομε ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του στην έρημο. Δεν υπάρχει κανείς. Ξαφνικά ακούει κάποιον από μακριά να κλαίει και να φωνάζει. Πλησιάζει κι αντικρίζει ένα φοβερό θέαμα: μία τίγρις έχει αρπάξει έναν άνθρωπο και τον καταξεσχίζει με μανία. Εκείνος απελπισμένος ζητάει βοήθεια. …;

Τι να κάνει, για να τον βοηθήσει; …; Μήπως θα πάρει καμιά πέτρα να την ρίξει στον άνθρωπο και να τον αποτελειώσει; «Όχι, βέβαια!», θα πούμε. Κι όμως αυτό είναι δυνατόν να γίνει όταν δεν καταλαβαίνομε ότι ο άλλος που μας φέρεται άσχημα κατέχεται από τον διάβολο, την τίγρη.

Μας διαφεύγει ότι, όταν κι εμείς τον αντιμετωπίζομε χωρίς αγάπη, είναι σαν να του ρίχνομε πέτρες πάνω στις πληγές του, οπότε του κάνομε πολύ κακό και η «τίγρις» μεταπηδάει σ’ εμάς και κάνομε κι εμείς ό,τι εκείνος και χειρότερα. Τότε, λοιπόν ποια είναι η αγάπη που έχομε για τον πλησίον μας και πολύ περισσότερο για τον Θεό;

Να αισθανόμαστε την κακία του άλλου σαν αρρώστια που τον βασανίζει και υποφέρει και δεν μπορεί να απαλλαγεί. Γι’  αυτό να βλέπομε τους αδελφούς μας με συμπάθεια και να τους φερόμαστε με ευγένεια λέγοντας μέσα μας με απλότητα το «Κύριε Ιησού Χριστέ», για να δυναμώσει με τη θεία χάρι η ψυχή μας και να μην κατακρίνομε κανένα.

Όλους για αγίους να τους βλέπομε.

Άγιος Πορφύριος

H Παναγία είναι το ιερότερο, σεμνότερο, ωραιότερο, τιμιότερο, καθαρότερο, ταπεινότερο και πιο σιωπηλό γυναικείο πρόσωπο.

H Παναγία είναι το ιερότερο, σεμνότερο, ωραιότερο, τιμιότερο, καθαρότερο, ταπεινότερο και πιο σιωπηλό γυναικείο πρόσωπο. Είναι όλο αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια, συμπάθεια και κατανόηση. Παρακαλεί και δεν προκαλεί, περιμένει και δεν βιάζεται, μιλά με τη σιωπή της, με το παράδειγμά της. Δεν φωνάζει, δεν απειλεί, δεν τρομάζει, δεν πιέζει ποτέ κανένα. Είναι μάνα και καταλαβαίνει, πόνεσε και συμπονά, γνωρίζει να ελπίζει και να μη κουράζει με βίαιες διορθωτικές κινήσεις. Γι΄ αυτό είναι τόσο τιμημένη και αγαπημένη. Χιλιάδες τα ονόματα της, οι εκκλησιές της, οι εικόνες της. Όλη η Ελλάδα είναι πλημμυρισμένη από τη χάρη της. Το μόνιμο διακόνημα της Πανάχραντης Θεοτόκου είναι να δέεται, να προστρέχει, να βοηθά και να σώζει ψυχές. Χαίρεται αφάνταστα. Πρεσβεύει διηνεκώς…

 +μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης ~

'Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης

Ο προφήτης Ωσηέ ερωτεύτηκε πολύ τη

γυναίκα του.

Μοίχεψε αυτή.

Έτρεχε με άλλους.

Τον άφησε με τα παιδιά τους.

Εκείνος της εξασφάλιζε κρυφά όλα τα απαραίτητα να ζήσει,

κι εκείνη νόμιζε ότι της τα έδιναν οι εραστές της...

Ώσπου την παράτησαν σύξυλη τη Γομέρ.

Την αιχμαλώτισαν.

Ο Θεός του είπε να τη συγχωρήσει και να πάει να τη βρει.

Έδωσε λεφτά και την πήρε πίσω.

Έκαναν συμφωνία πίστης και έσμιξαν ξανά.

Όλη αυτή η ιστορία δείχνει τη σχέση μας με το Θεό.

Bασικές διδασκαλίες του βιβλίου του Ωσηέ .

Ο έρωτας κι ο γάμος

αποτελεί κι αυτό μεγάλο μυστήριο,

γιατί είναι αντανάκλαση

της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο.

''Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης''

________________________________________

''Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας αναφέρει πως η υπόδειξη του Θεού προς τον Ωσηέ να λάβει ως σύζυγο μια πόρνη, αποτελεί σημείο που αποδεικνύει την εκπόρνευση του Ισραήλ προς Αυτόν, και ότι ο Θεός ανέχεται προσωρινά την πορνεία του λαού, μέχρι ο λαός να μετανοήσει και να επιστρέψει ξανά στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού...'' (P.G. 126,577). από τον ήλιο

Ο Θεός είναι ασύγκριτα πιο μεγάλος από τον ήλιο

Ρώτησε ένας άνθρωπος με το "πνεύμα του κόσμου" ένα νεαρό παλικάρι:

- Καλά, βρε παιδί μου...εσύ το πιστεύεις, ότι με τη Θεία Κοινωνία έρχεται μέσα σου ο Χριστός ; Σε πόσους πια να έλθει αφού είναι... Ένας ;

Ο νεαρός έμεινε για λίγο συλλογισμένος και μετά τον ρώτησε:

- Εδώ μένεις;

- Ναι!

- Πόσα παράθυρα έχει η πόλη μας;

- Δεν τα μέτρησα... αλλά έχει πολλά !Εκατοντάδες χιλιάδες !

Εκατομμύρια !!!

- Από τα παράθυρα αυτά, δεν μπαίνει στα σπίτια μας ο ήλιος;

- Ναι, βέβαια!

- Μα πόσους ήλιους έχουμε;

- Έναν ! Μόνο έναν !!!

Τον ρώτησε το έξυπνο παλικάρι:

- Και πώς γίνεται και ο ένας ήλιος να μπαίνει σε τόσες χιλιάδες σπίτια, από τόσα παράθυρα;

Κάτι πήγε να ψελλίσει.

Αλλά ο νεαρός πρόσθεσε:

- Κοίταξε.

Το λάθος είναι δικό σου !

Ο Θεός είναι πολύ πιο μεγάλος από τον ήλιο.

Και πιο σοφός.

Και πιο δυνατός.

Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει !

Και δεν είναι καθόλου λογικό και σωστό κάτι που το θεωρείς τόσο φυσικό για τον ήλιο, να το βρίσκεις αδύνατον και απαράδεκτο για το Θεό Τον Δημιουργό του ήλιου !!!

Ο Θεός είναι ασύγκριτα πιο μεγάλος από τον ήλιο

Το κόστος της αγάπης της μητέρας..

Ένα μικρό αγόρι πήγε στην κουζίνα, όπου η μητέρα του ετοίμαζε φαγητό και της έδωσε ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο είχε γράψει κάποια πράγματα..

Η μητέρα του, αφού στέγνωσε τα χέρια της, ξεκίνησε να διαβάζει το χαρτί:

Για τον καθαρισμό του δωματίου μου αυτή την εβδομάδα: 1,00 €

Για τα ψώνια που έκανα: 0.50 €

Για το ότι φρόντισα το παιδί του αδελφού σου ενώ εσείς πήγατε στην αγορά : 0.50 €

Για τα σκουπίδια που πέταξα: 1,00 €

Για τους καλούς βαθμούς που πήρα στο σχολείο: 5,00 €

Για τα ξύλα που έφερα από την αποθήκη για το τζάκι: 2,00 €

Μου οφείλεις συνολικά : 10€

Η μητέρα του τον κοίταξε, πήρε το στυλό, αναποδογύρισε το χαρτί και ξεκίνησε να γράφει:

Για τους εννιά μήνες που ήσουν στην κοιλιά μου όσο ήμουν έγκυος: καμία χρέωση..

Για όλα τα βράδια που ξενύχτησα, ενώ ήσουν άρρωστος: καμία χρέωση..

Για όλες τις δύσκολες στιγμές και τις στεναχώριες που μου προκάλεσες: καμία χρέωση..

Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα: καμία χρέωση..

Για τον χρόνο που ξόδεψα για βόλτες στο πάρκο: καμία χρέωση..

Για την βοήθεια στο διάβασμα: καμία χρέωση..

Αν τα αθροίσεις το κόστος της αγάπης μου είναι μηδενικό!!

Όταν το παιδί διάβασε ότι είχε γράψει η μητέρα του, έτρεξαν δάκρυα από τα μάτια του πήρε το στυλό και έγραψε με μεγάλα γράμματα στο χαρτί: «Εξοφλήθη πλήρως»

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

Πολιορκία Tαινία

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Κιβωτός του Γένους» είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι παρουσιάζει  για πρώτη φορά στη Μυτιλήνη, και για 6 μοναδικές προβολές, την κινηματογραφική ταινία «Η Πολιορκία» του Βασίλη Τσικάρα.

Η «Πολιορκία», βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και δη στη μάχη της Μονής Δοβρά στη Βέροια, το Μάρτιο του 1822. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται. Δύο αξιωματικοί του Ελληνικού στρατού στο οχυρό Ρούπελ, το Μάρτιο του 1941, έχουν να αντιμετωπίσουν τις ίδιες προκλήσεις λίγες μέρες πριν την επίθεση των Γερμανών.

Η ταινία θα προβληθεί στις αίθουσες του Cine Αρίων στη Μυτιλήνη απόΠαρασκευή 22 έως και Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στις 9:30 το βράδυ, ενώ το Σαββατοκύριακο (23 & 24 Φεβρουαρίου) θα υπάρξει και δεύτερη απογευματινή προβολή στις 7:15. Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου «Κιβωτό του Γένους» ευχαριστεί θερμά τόσο  τους χορηγούς του για την πολύτιμη βοήθειά τους στην προβολή αυτής της κινηματογραφικής  ταινίας,  όσο και όλους τους συντελεστές της όμορφης αυτής  παραγωγής, για την εμπιστοσύνη τους και για την ευκαιρία που δίνουν σε όλους του κατοίκους του νησιού μας να απολαύσουν αυτό το αξιόλογο έργο τους.

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ

1. Να λέμε την προσευχή μας αργά και καθαρά. Όχι με βιασύνη, αλλά με αγάπη προς το Θεό.

2. Πριν προσευχηθούμε να έχουμε συγχωρήσει όλους όσους μας έχουν αδικήσει ή μας έχουν στενοχωρήσει στη ζωή μας.

3. Να μάθουμε ν’ αγαπούμε την προσευχή μας με τρόπο ταπεινό.

4. Για να καρποφορήσει μία προσευχή χρειάζεται βαθιά ταπείνωση καρδιάς και μυστηριακή ζωή.

5. Η προσευχή αποδίδει περισσότερο όταν έχουμε εξομολογηθεί καθαρά κι έχουμε κοινωνήσει το Πανάγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

6. Να προσευχόμαστε χωρίς εικόνες στο νου μας, αλλά να προσέχουμε τα λόγια της προσευχής με κατάνυξη κι ευλάβεια.

7. Όσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την παρουσία του .

Η προσευχή χρειάζεται ησυχία και συγκέντρωση. Γι αυτό στο σπίτι μας πρέπει νά 'χουμε ένα μέρος, όπου θα βάλουμε τις εικόνες μας και θα πηγαίνουμε εκεί όταν θέλουμε να προσευχηθούμε (το ταμιείον που λέει ο Κύριος).

Για να μπορέσουμε ν΄ αποσπάσουμε το νου μας απ΄ τα καθημερινά και να τον στρέψουμε μέσα μας, καλά είναι να διαβάσουμε ένα πνευματικό βιβλίο ή να χρησιμοποιούμε κάποιά απ΄ τις τυποποιημένες ακολουθίες της Εκκλησίας μας, π.χ. Μικρό Απόδειπνο, Μεσονυκτικό, ολόκληρη αν μπορούμε ή ένα τμήμα της.

Μέσα στην ακολουθία μπορούμε να εντάξουμε τη δική μας προσωπική προσευχή, όπου κάνουμε ένα απολογισμό της μέρας μας, θα ευχαριστούμε τον Κύριο για όλα τα καλά που έγιναν ή κάναμε, θα ζητάμε συγχώρηση για τα λάθη μας και θα ζητάμε τη βοήθειά Του για όσα ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνάμεις μας, αλλά και την ευλογία Του και σε ΄κείνα που περνούν απ΄ το χέρι μας.

Η ώρα της προσευχής πρέπει να είναι καθημερινή και ιερή, δηλαδή να μην την παραλείπουμε, εκτός κι αν συμβεί κάτι πολύ σοβαρό. Μην περιμένουμε να έχουμε τη διάθεση για να προσευχηθούμε γιατί αυτό θα συμβεί σπάνια. Θα ξεκινάμε την προσευχή μας την καθορισμένη ώρα και θα προσφέρουμε αυτό που μπορούμε, δηλαδή την ποσότητα της προσευχής, για την ποιότητα θα φροντίσει η Θεία Χάρι.

Το γεμάτο στομάχι όπως και το ποτό δεν επιτρέπουν τη συγκέντρωση στην προσευχή, γι αυτό καλά είναι το βράδυ να μην βαραίνουμε το στομάχι μας και να τρώμε μερικές ώρες πριν πάμε για ύπνο.

Εγώ προσωπικά προτείνω η προσευχή να είναι το τελευταίο πράγμα, που θα κάνετε κάθε μέρα και μετά απ΄ την προσευχή να μην κάνετε τίποτε άλλο, εκτός ίσως απ΄ το να διαβάσετε ένα πνευματικό βιβλίο. Τότε να δείτε πόσο αυτό θα σας βοηθήσει να κοιμάστε ήρεμα και χωρίς εφιάλτες. Η τηλεόραση πριν και μετά τη βραδυνή προσευχή μάλλον δεν βοηθάει.

Όποιος μπορεί να λέει την ευχή μέσα του, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κάνει κάτι που δεν απασχολεί το μυαλό του, π.χ. όταν οδηγεί, θα κερδίσει μεγάλη ευλογία. Και μη σας φαίνεται αυτό εύκολο γιατί δεν είναι. Δοκιμάστε και θα δείτε.

Δεν υπάρχουν εγχειρίδια προσευχής, γιατί την προσευχή τη διδάσκει στον κάθε άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα, όταν καταφέρει κάποιος να το προσεγγίσει. Αυτό όμως αφορά ένα επόμενο στάδιο το οποίο λίγοι άνθρωποι φτάνουν. Εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να έχουμε τουλάχιστον τάξη στην προσευχή  γιατί αν αφήσουμε το θέμα της προσευχής στην τύχη, θα καταλήξουμε στην καλύτερη περίπτωση να προσευχόμαστε πρόχειρα και στη χειρότερη να μην προσευχόμαστε ποτέ.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί το πρόχειρα είναι κακό, σας λέω ότι σ΄ αυτό ακριβώς αναφέρεται η εντολή "ου λήψει το Όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω", η οποία σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "μην απευθύνεσαι στον Κύριο το Θεό σου με προχειρότητα ".

Λεμεσού Αθανάσιος

Ο Θεός πάντα ευλογεί τη μετάνοια

Ο πατήρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται:

Ενθυμούμαι μια οικογένεια, η οποία για 15 χρόνια φαινομενικά ευημερούσε.

Η δουλειά θαυμάσια.

Ανέσεις πολλές.

Αρρώστιες δεν είχαν.

Και κατά κάποιον τρόπο, όλοι νόμιζαν ότι ήσαν ευτυχισμένοι μαζί με τα δυο παιδιά τους.

 Στην καρδιά όμως του συζύγου υπήρχε πολλή πίκρα,

γιατί η γυναίκα του όχι μόνον ήταν αδιάφορη για την θρησκευτική ζωή, αλλά, θα μπορούσε να την πη κανείς, άθεη.

Ούτε τον σταυρό της δεν έκανε!

Στην Εκκλησία ζήτημα είναι αν πήγαινε μια φορά τον χρόνο, εν αντιθέσει με τον σύζυγό της που εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή.

Επιπλέον δε, προς μεγάλη θλίψη του συζύγου της, δεν ήθελε επ’ ουδενί να κάνει άλλο παιδί, και ποτέ δεν κατάλαβε αυτός ο καημένος

ότι είχε κάνει δύο εκτρώσεις.

 Αλλά και τα δυο παιδάκια που είχε, μήπως τα μεγάλωνε σωστά;

Χαρτιά, φιγούρες χορού και αδιάκριτη χρήση τηλεοράσεως και internet.

Γι’ αυτό και είχαν καταντήσει γκρινιάρικα, νευρικά, φιλόνικα, ατίθασα.

Όσο για την γλώσσα και τους τρόπους τους; Ξεπερνούσαν τα όρια της θρασύτητας.

 Ο άνδρας της μέρα-νύχτα παρακαλούσε τον Θεό να την φωτίσει, να της δώσει σύνεσι, για να προλάβει τον κατήφορο των παιδιών που ήδη είχε αρχίσει.

Στις παρεμβάσεις του ή στις σοφές του συμβουλές, η γυναίκα του επαναστατούσε.

Κι αυτός ήταν πολύ μαλακός και πράος και υποχωρούσε, δυστυχώς,

κι εκεί που δεν έπρεπε, με την ελπίδα ότι κάποτε θ’ αλλάξει.

 Η δουλειά του ήταν πολύ σκληρή και απουσίαζε από το σπίτι όλη μέρα. Γύριζε μετά τις 10.00 το βράδυ. Τίμιος, εργατικός, ηθικός και σε άμεση σχέση με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και τον αγώνα για πνευματική ζωή.

 Έτσι πέρασαν 15 χρόνια, σκληρά και βασανιστικά γι’ αυτόν τον καλό πατέρα και σύζυγο, αλλά 15 χρόνια επιμόνων προσευχών και ελπίδος.

 Και έφθασε η ώρα του Θεού!

Κάθε καλοκαίρι συνήθιζαν να παραθερίζουν σ’ ένα χωριό έξω από την πόλη. Πήγαιναν εκεί με το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο. Άρχισε να ρίχνει μια ψιλή βροχούλα. Σε μια στιγμή γλιστράει το αυτοκίνητο, αναποδογυρίζει και πέφτει μέσα σε μια χαράδρα.

Όταν τους έβγαλαν απ’ εκεί, ένας μόνον ήταν ζωντανός: η μάνα! Τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο. Και  βγαίνει σχεδόν παράλυτη στα πόδια.

 Το δράμα της ήταν πολύ μεγάλο, γιατί δεν είχε μάθει να στηρίζεται στον Χριστό. Έκλαιγε, φώναζε, διαμαρτυρόταν! Στο μυαλό της γύριζε συνεχώς η σκέψη της αυτοκτονίας. Καμμιά από τις δήθεν φίλες της δεν ερχόταν να την δει. Μόνον μια φορά, τυπικά, για τα συλλυπητήρια. Και οι συγγενείς έρχονταν, αλλά από συμφέρον, για να την κληρονομήσουν και μάλιστα δεν το έκρυβαν.

Είχε πολλή περιουσία. Κι όσο τα έβλεπε αυτά, τόσο πιο πολύ αισθανόταν την ερημιά της, την πνευματική της φτώχεια, αλλά και την αξία του ανδρός της.

Την τραγωδία της αυτή, όπως ήταν επόμενο, την πληροφορήθηκε ο Πνευματικός του συζύγου της, αν και κάπως καθυστερημένα. Άρχισε με τις επισκέψεις του σιγά-σιγά να μεταγγίζει στην καρδιά της την Χάρι του Χριστού, να σταλάζει την δική Του παρηγοριά. Και η καρδιά της, μαλακωμένη από τον πόνο, άρχισε ν’ αναπνέει ευωδία Χριστού.

Μια καινούργια πνευματική χαραυγή ξημέρωνε γι’ αυτήν.

 Έπειτα από λίγο καιρό μονολογούσε τα εξής: "Ήταν ανάγκη να με βρει η συμφορά, για να μπορέσω να ξυπνήσω απ’ την ζωή της αμαρτίας: Έπρεπε να κάνω τον Θεό να βάλει στα πόδια μου συντρίμμια, για να με σταματήσει μπροστά στον γκρεμό; Είχε δίκαιο ο άνδρας μου. Χωρίς  Χριστόν τα πάντα είναι κενά, και κάτι παραπάνω: χάος!»

 Ύστερα από λίγους μήνες αποκαταστάθηκε και η σωματική της υγεία. Υιοθέτησε τέσσερα ορφανά  παιδιά, από την Σερβία, για να μπορέσει να τους δώσει αυτά που στέρησε από τα δικά της παιδιά. Μαζί τους ζει τώρα κατά Θεόν, γιατί Αυτόν έχει βάλει πλέον κέντρο στην ζωή της. «ΟΛΑ για τον Θεό» συνηθίζει μάλιστα να λέγει, μέσα από συνεχή δάκρυα μετανοίας.

 Ο Θεός πάντα ευλογεί τη μετάνοια, χορηγεί τη συγγνώμη και ευδοκεί στην αλλαγή ζωής μέσα στην Εκκλησία Του.

Αυτό ας μην το ξεχνάμε ποτέ.

Ό Σταυρός του Χριστού ας είναι η ζυγαριά για τις πράξεις μας.

Ό Σταυρός του Χριστού ας είναι η ζυγαριά για τις πράξεις μας.

Η ζωή μας να είναι Σταυρική.

Όπως o Χριστός ανέβηκε στο Σταυρό από άπειρη Αγάπη για μάς και έχει ανοιχτή την αγκαλιά Του έτσι και ή δική μας αγκαλιά να είναι λιμάνι αγάπης για όλους.

Λιμάνι συγχώρεσης, παρηγοριάς, ελεημοσύνης.

Ο Σταυρός είναι το μεγαλύτερο όπλο μας:

Σταυρώστε τα πάντα...τον εαυτό σας, τα παιδιά σας, το φαγητό πριν και μετά στο τραπέζι, ότι τρώτε έξω η σε άλλα σπίτια και ότι πίνετε.

Το τιμόνι τού αυτοκινήτου πριν ξεκινήσετε..

Κάντε το Σταυρό σας πριν ξεκινήσετε εργασίες

και μετά το Δόξα Τον Θεό για ευχαριστώ.

Πρίν τον ύπνο...

το πρωί.

Συνέχεια κάντε τον σταυρό σας και η ζωή μας να έχει κέντρο Τον Σταυρό του Χριστού μας.

Αμήν.

Συμβουλὲς πρὸς τὸν σύζυγον!

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - 

Νὰ τῆς λές: ἀπὸ ὅλα τὴ δική σου ἀγάπη προτιμῶ καὶ τίποτε δὲν μοῦ εἶναι τόσο βασανιστικὸ ἡ δυσάρεστο, ὅσο τὸ νὰ βρεθῶ κάποτε σὲ διάσταση μαζί σου. Κι ἂν ὅλα χρειασθεῖ νὰ τὰ χάσω, κι ἂν γίνω φτωχότερος ἀπὸ τὸν Ἴρο, κι ἂν βρεθῶ στοὺς ἐσχάτους κινδύνους, ὁ,τιδήποτε κι ἂν πάθω, ὅλα μοῦ εἶναι ἀνεκτὰ καὶ ὑποφερτά, ὅσο ἐσὺ μοῦ εἶσαι καλά. Καὶ τὰ παιδιὰ τότε θὰ μοῦ εἶναι περιπόθητα, ἐφόσον ἐσὺ μᾶς συμπαθεῖς…

Ἴσως κάποτε σοῦ πεῖ: Ποτὲ ὡς τώρα δὲν ξόδεψα ἀπὸ τὰ δικά σου, ἔχω ἀκόμη τὰ δικά μου, ποὺ μοῦ ἔδωσαν οἱ γονεῖς μου. Τότε πές της: Τί λὲς καλή μου; Ἔχεις ἀκόμη τὰ δικά σου; Ποιὰ λέξη μπορεῖ νά εἶναι χειρότερη ἀπὸ αὐτή; Σῶμα δὲν ἔχεις πιὰ δικό σου κι ἔχεις χρήματα; Δὲν εἴμαστε δύο σώματα μετὰ τὸ γάμο, ἀλλὰ γίναμε ἕνα. Δὲν ἔχουμε δύο περιουσίες, ἀλλὰ μία… Ὅλα δικά σου εἶναι, κι ἐγὼ δικός σου εἶμαι, κορίτσι μου. Αὐτὸ μὲ συμβουλεύει ὁ Παῦλος, λέγοντας ὅτι ὁ ἄνδρας δὲν ἐξουσιάζει τὸ σῶμα του, ἀλλὰ ἡ γυναίκα.

«Αν δεν μετανοήσουν, ούτε η κόλαση θα τους δεχθεί »

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ: 

 Ο Θεός είναι πολύ λυπημένος με τους Έλληνες, διότι Τον αρνηθήκαμε. Καταργήσαμε τον Νόμο Του και θεσπίσαμε δικούς μας νόμους.

Κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος σε μια μάχη έπιασε έναν στρατιώτη, που κρυβόταν. Τρέχει και του λέει:

– Πώς σε λένε;

– Αλέξανδρο με λένε.

Του λέει:

– Αλέξανδρο σε λένε; Ή θ’ αλλάξεις διαγωγή ή θ’ αλλάξεις όνομα! Με βλέπεις εμένα στις μάχες να κρύβομαι;

Κι η Ελληνική Βουλή ή πρέπει ν’ αλλάξει διαγωγή ή πρέπει ν’ αλλάξει όνομα. Μ’ αυτά που έκανε, δεν της αρμόζει να λέγεται Βουλή. Εκείνο το όνομα που της αρμόζει να λέγεται, είναι δεόντως και πρεπόντως άβουλη και ασύνετη και απερίσκεπτη. Γιατί κατήργησε τον Νόμο του Θεού και ψήφισε δικούς της νόμους.

Ο Θεός λέει στον Δεκάλογο: «ου φονεύσεις». Οι Έλληνες Βουλευτές λένε: «Κάτω ο νόμος του Θεού· σκοτώστε». Νομιμοποίησαν τις εκτρώσεις. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Μήπως τους συκοφαντούμε;

Ο Θεός λέει: «ου μοιχεύσεις». Αυτοί λένε: «Κάτω ο νόμος του Θεού». Νομιμοποίησαν τις μοιχείες, τις πορνείες, την ομοφυλοφιλία, την καύση των νεκρών, τον πολιτικό γάμο, βγάζουν τα Θρησκευτικά απ’ τα σχολεία, πετούν τον Σταυρό απ’ τη σημαία, τις εικόνες απ’ τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουν ν’ αναβιώσουν τον δωδεκαθεϊσμό και τόσα άλλα.