Thursday, November 26, 2020

- Για ποιό λόγο νηστεύεις;

 


 Ένας πλούσιος άρχοντας, είχε πολλούς υπηρέτες και ανάμεσα σε αυτούς, υπήρχε και ένας νέος, που δίαγε πνευματική ζωή. Όλοι οι υπηρέτες τον κορόϊδευαν, γιατί ενώ αυτοί έτρωγαν από τα πλούσια εδέσματα του άρχοντα, αυτός σε περίοδο και ημέρα νηστείας δεν έτρωγε, αλλά νήστευε. Το αντιλήφτηκε αυτό ο άρχοντας και μια μέρα τον πλησίασε και τον ρώτησε:

- Για ποιό λόγο νηστεύεις;

- Είμαι ακόμα ζωντανός και νηστεύω, για να αντιμετωπίζω τα πυρά του διαβόλου...

- Και εμένα γιατί δεν με πειράζει ο διάβολος, ρώτησε με απορία ο άρχοντας.

- Γιατί άρχοντά μου, είσαι νεκρός!

Ο άρχοντας δεν κατάλαβε την απάντηση του νέου, αλλά δεν έδωσε συνέχεια στην συζήτηση.

Μια μέρα, πήγαν οι 2 τους για κυνήγι και φτάνοντας σε μια λίμνη, που είχε πάπιες, ο άρχοντας άρχισε να ρίχνει με το όπλο του, εναντίον των παπιών και ταυτόχρονα λέει στον νέο, να τρέξει και να μαζέψεις τις πάπιες. Ο νέος έτρεξε και άρχισε να μαζεύει τις σκοτωμένες πάπιες. Μόλις το είδε αυτό ο άρχοντας, άρχισε να φωνάζει:

- Τί κάνεις εκεί; Τις σκοτωμένες μαζεύεις; Τις μισκοτωμένες να μαζεύεις, γιατί αυτές είναι ικανές να διαφύγουν και όχι οι σκοτωμένες, που τις έχουμε σίγουρες.

Το βράδυ, στο σπίτι, ο άρχοντας ρώτησε τον νέο,

- Γιατί παιδί μου στο κυνήγι συμπεριφέρθηκες τόσο ανόητα, ώστε να μαζεύεις τις σκοτωμένες πάπιες και όχι τις μισοσκοτωμένες.

- Το έκανα επίτηδες άρχοντά μου, για να σου δείξω, πως ακριβώς συμπεριφέρεται με τις ψυχές ο διάβολος. Εσύ επειδή δεν πιστεύεις και δεν νηστεύεις, είσαι νεκρός, είσαι σκοτωμένη πάπια και δεν σε κυνηγάει, σε αντίθεση με μένα, που πιστεύω και νηστεύω, είμαι ακόμα ζωντανός, είμαι μισοσκοτωμένη πάπια, για αυτό και με κυνηγάει.

Αυτή είναι η τακτική του διαβόλου! 'Οσοι άνθρωποι δεν διάγουν πνευματική ζωή, ο διάβολος δεν τους βάλλει, γιατί δεν είναι αναγκαίο, αφού μόνοι τους καταστρέφονται. Όσοι όμως αγωνίζονται και διάγουν πνευματική ζωή, αυτούς βάλλει και κυνηγάει, προσπαθώντας να τους ρίξει στην αμαρτία και να τους βάλει στο χέρι του.

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

Εάν δεν θέλει ο Χριστός, κανείς δεν μπορεί να μας κάνει κακό!

 


Εάν δεν θέλει ο Χριστός, κανείς δεν μπορεί να μας κάνει κακό! Και αν επιτρέψει να πάθουμε κάτι π.χ. να μας διώξουν από τη δουλειά, να μας βρίσουν, θα είναι για αμαρτίες μας και εξοφλούμε ορισμένα χρέη. Διότι ο Θεός είναι δίκαιος και θέλει το πλάσμα του να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του στον κόσμο τούτο και επιτρέπει πολλές φορές πράγματα παράξενα, τα οποία εμείς δυστυχώς τα παίρνουμε ως αδικία.

- Ξέρεις με αδίκησε! Δεν φταίω εγώ τώρα...

- Μήπως έφταιγες κάποτε άλλοτε και πληρώνεις τα βερεσέδια τώρα;

Σε αδίκησε ή σε ευλόγησε; Είναι πολλά πράγματα μέσα στη ζωή του ανθρώπου, που μόνο εκείνη τη ημέρα της Κρίσεως, θα καταλάβουμε, τι αγάπη ήταν ο Χριστός, τί καλός ήταν για εμάς, ακόμα και εάν επέτρεψε έναν καρκίνο ή μία οικονομική ανέχεια.

Κάποτε μια μάνα άφησε 2 παιδιά (ένα αγόρι και ένα κορίτσι) στο δρόμο. Αυτή πήρε κάποιον άλλον και εξαφανίστηκε. Το αγόρι, το πήρε μια Χριστιανική οικογένεια και το κορίτσι το πήρε μία πόρνη.

Ερωτώ τώρα: τί μπορεί να διδάξει μία πόρνη, που η δουλειά της είναι αυτή, σε ένα κορίτσι; Και εάν αύριο το κοριτσάκι γίνει πόρνη, ποιός θα είναι υπεύθυνος; Το κοριτσάκι αυτό έμαθε, δεν έμαθε άλλα πράγματα και υπάρχουν ελαφρυντικά σε αυτήν την περίπτωση. Γι' αυτό βλέπουμε πολλές φορές ο Θεός να ανέχεται τους ανθρώπους, διότι λαμβάνει υπόψη του, για ποιό λόγο φτάσανε να αμαρτάνουν και εκεί βρίσκει ελαφρυντικά για κάθε άνθρωπο, τον δικαιολογεί και του προσθέτει μέρες και ευκαιρίες σωτηρίας.

Ο Θεός διαφορετικά θα κρίνει κάποιον που άκουσε από μικρός για Εκκλησία και διαφορετικα θα κρίνει εκείνον, που είχε γονέα που του έλεγε, ότι οι βλάκες πάνε στην Εκκλησία...

Έχετε δει ποτέ στο Δεσποτικό της Εκκλησίας, ν' ανάβει καντήλι; Όχι! Το Δεσποτικό είναι ο θρόνος του Κυρίου και δεν ανάβει καντήλι, διότι συμβολίζει την Κρίση του Κυρίου, που θα είναι ανέλεος.

Αλίμονο στους ανθρώπους, που δεν αξιοποίησαν το έλεος του Θεού, στον κόσμο τούτο, δια της εξομολογήσεως!

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

Γέροντα, φοβᾶμαι μήπως δὲν σωθῶ.

 


–Μὴ φοβᾶσαι· μαζὶ θὰ πᾶμε ἐπάνω.

Μόνο νὰ πῆς στὴν Γερόντισσα νὰ μᾶς δώση δύο μεγάλα μπουκάλια γιὰ τὸν δρόμο –πρόσεξε νὰ εἶναι πλαστικά, ὄχι γυάλινα, γιὰ νὰ μὴ σπάσουν στὸ ταξίδι!...

Θὰ τὰ γεμίσουμε νερὸ καί, μέχρι νὰ ἀνεβοῦμε στὸν Οὐρανό, ἀπὸ τὴν κούραση θὰ τὸ πιοῦμε!

Μόνον τρία δάκτυλα θὰ ἀφήσουμε καὶ θὰπαρακαλέσουμε τὸν Χριστὸ νὰ τὸ εὐλογήση, νὰ τὸ κάνη κρασὶ καὶ μετὰ θὰ τὸ πιοῦμε καὶ θὰ μεθύσουμε πνευματικὰ κοντὰ στὸν Χριστό.

–Γέροντα, ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ νερό;

–Εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀδελφούς.

 –Καὶ ἡ μέθη;

–Εἶναι ἡ μέθη ἀπὸ τὸ ἍγιοΠνεῦμα. Αὐτοὶ ποὺ μεθοῦν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀγάλλονται συνέχεια ἀπὸ τὴν στοργὴ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατέρα τους.

Ἂν μεθύση ὁ ἄνθρωπος πνευματικὰ μὲ τὸ οὐράνιο κρασί, ἡ ζωή του ἐδῶ στὴν γῆ γίνεται μαρτυρική, μὲ τὴν καλὴ ὅμως ἔννοια.

 Ἀχρηστεύεται γιὰ τὸν κόσμο, ἀδιαφορεῖ γιὰ καθετὶ γήινο καὶ ὅλα τὰ «θεωρεῖ σκύβαλα»

Βλέπεις, ὅσοι πίνουν πολὺ καὶ μεθοῦν, μετὰ δὲν νοιάζονται γιὰ τίποτε.

 «Μπαρμπα-Θανάση, τὸ καλύβι σου καίγεται», φώναζαν σὲ κάποιο γεροντάκι ποὺ τὸ καλύβι του εἶχε πάρει φωτιά.

 «Ἄσ ̓ το νὰ καῆ», ἔλεγε αὐτός, γιατὶ εἶχε πιεῖ καὶ ἦταν μεθυσμένος!...

Ἡ ἄλλη μέθη, ἡ οὐράνια, εἶναι καλή, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι κανεὶς συνέχεια ἐκεῖ, στὸ ἀτέλειωτο βαρέλι, τὸ οὐράνιο.

 Εὔχομαι νὰ βρῆτε τὴν παραδεισένια θεία κάνουλα καὶ νὰ πίνετε καὶ νὰ μεθᾶτε συνέχεια ἀπὸ τὸ παραδεισένιο κρασί.

Ἀμήν!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -109-

6Βλ. Φιλιπ. 3, 8

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής.


 Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής. Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός, αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα, καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.

Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος, και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και το δεσμοφύλακα τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35).

Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατο του.

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ’ Βασ. 20:1-6).

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43).

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη (Ιερ. 45:6) και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία (Δαν. 6:16) και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους (Ιων. 2:1-2), όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.

«Και τι θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτήσεις. Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). «Ελέησέ με, Κύριε!», θα παρακαλάς κι εσύ.

«Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. «Ελέησέ με!».

Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά. Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώναζε μυστικά: «Ελέησέ με!».

Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου. Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε. Δεν απαιτείται τόσο ο τόπος, όσο ο τρόπος προσευχής. Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι.

Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όλη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι ναός του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;…

 Αγ.Ιωαννου Χρυσοστόμου 

«Ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλάει στον άνθρωπο…»

 


Γιατί αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης διανυκτέρευσε πάνω στο όρος των Ελαιών;…

Όχι για να γίνει πρότυπο για μας; Τότε αναπνέουν τα φυτά, τη νύχτα εννοώ· τότε και η ψυχή, ακόμη περισσότερο απ’ αυτά, δέχεται τη δροσιά.

Αυτά τα οποία ο ήλιος της ημέρας τα ξήρανε, αυτά τη νύχτα δροσίζονται.

Αποτελεσματικότερα από κάθε δροσιά είναι τα δάκρυα που χύνονται εναντίον των επιθυμιών και κάθε φλογώσεως και καύσωνα και δεν αφήνουν να πάθουμε κανένα κακό.

Αν δεν απολαύσει (η ψυχή) αυτή τη δροσιά, την ημέρα θα ξεραθεί εντελώς…

Αλλά όχι, να μη συμβεί κανένας από μας να τροφοδοτήσει εκείνη τη φωτιά, αλλά αφού δροσιστούμε και απολαύσουμε τη φιλανθρωπία του Θεού, έτσι όλοι να ελευθερωθούμε από το φορτίο των αμαρτιών μας με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

«Ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλάει στον άνθρωπο…» ~ Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Tuesday, November 24, 2020

Ὅταν ὁ νοῦς πάη στὴν καρδιά, ἡ προσευχή μας γίνεται καρδιακὴ

 


Πῶς κατεβαίνει, Γέροντα, ὁ νοῦς στὴν καρδιά;–

Ὅταν πονάη ἡ καρδιά, κατεβαίνει ὁ νοῦς στὴν καρδιά. Πῶς πονάει ἡ καρδιά; Ὅταν σκέφτωμαι τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δική μου ἀχαριστία, ἡ καρδιὰ κεντιέται, πονάει, καὶ ὁ νοῦς πηγαίνει ἐκεῖ.

–Γέροντα, ὅταν ἔχω πονοκέφαλο, δὲν μπορῶ νὰ προσευχηθῶ.

 –Ἂν πονάη τὸ πόδι σου καὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ κόψης μὲ τὸ μαχαίρι τὸ χέρι σου, ξεχνᾶς τὸν πόνο τοῦ ποδιοῦ καὶ σκέφτεσαι τὸ χέρι. Ἔτσι καὶ ὅταν ἔχης πονοκέφαλο καὶ δὲν μπορῆς νὰ προσευχηθῆς, νὰ σκέφτεσαι πρῶτα τὶς ἁμαρτίες σου καὶ ὕστερα τὸν  πόνο  τοῦ  κόσμου  καὶ  θὰ  πονᾶ    καρδιά  σου.    πόνος  τῆς  καρδιᾶς  θὰ ἐξουδετερώνη τὸν πονοκέφαλο καὶ θὰ προσεύχεσαι καρδιακὰ γιὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο.

–Γέροντα, τί βοηθάει νὰ μὴ μετεωρίζεται ὁ νοῦς;

–Εἶναι δύσκολο νὰ χαλιναγωγήση κανεὶς τὸν νοῦ, ὁ ὁποῖος τρέχει μὲ ταχύτητα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ταχύτητα τοῦ φωτός. Πρέπει νὰ τὸν πιάση «ἀπὸ τὸ χεράκι» καὶ  νὰ  τὸν  πάη  κοντὰ  στοὺς  πονεμένους,  στοὺς  ἀρρώστους,  στοὺς ἐγκαταλελειμμένους, στοὺς κεκοιμημένους. Τότε ὁ νοῦς, ποὺ τὰ βλέπει ὅλα αὐτά, «χτυπάει» τὴν καρδιά, ἡ ὁποία, ὅσο σκληρὴ κι ἂν εἶναι, σπάζει, καὶ ἡ προσευχὴ γίνεται καρδιακή. Μὲ δάκρυα παρακαλεῖ μετὰ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη. Ἂν ὅμως κάποιος τὰ σκέφτεται ὅλα αὐτὰ καὶ δὲν συμπάσχη καὶ δὲν τὸν συγκλονίζη οὔτε ἡ δυστυχία τοῦ κόσμου οὔτε ἡ κόλαση τῶν κεκοιμημένων ποὺ εἶναι ὑπόδικοι οὔτε καὶ ἡ καταδίκη τῶν ψυχῶν τους, φαίνεται ὅτι τὰ ἔχει ὅλα ἄφθονα καὶ εἶναι χορτασμένος· ὑπερισχύει τὸ σαρκικὸ φρόνημα καὶ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος εἶναι πολὺ δυνατός.

–Γέροντα, στὴν Ἀκολουθία πολλὲς φορὲς ὁ νοῦς μου δὲν πηγαίνει στὰ οὐράνια, ἀλλὰ στὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων.

–Αὐτὰ ἑνωμένα εἶναι. Τὸ θέμα δὲν εἶναι νὰ λέη κανεὶς ἁπλῶς τὴν εὐχὴ οὔτε νὰ ἔχη μόνον καθαρὸ τὸν νοῦ του ἀπὸ λογισμούς, ἀλλὰ νὰ δουλεύη τὸ «μηχανάκι», νὰ πονάη ἡ καρδιὰ γιὰ τὸ θέμα ποὺ εὔχεται.

–Ὅταν,  Γέροντα,  μετὰ  τὴν  διακονία  μπαίνω  στὸ  κελλί,  προσπαθῶ  νὰ συμμαζέψω τὸ μυαλό μου ἀπὸ τὶς διάφορες δουλειὲς καὶ τὶς παραστάσεις, ἀλλὰ αἰσθάνομαι ἕνα σφίξιμο στὸ κεφάλι.

–«Νὰ συμμαζέψω τὸν νοῦ μου» νὰ λές. Ἀλλὰ καλὰ εἶπες «νὰ συμμαζέψω τὸ μυαλό», γιατὶ ἐσὺ κάνεις προσευχὴ μὲ τὸ μυαλό. Ἂν ἡ προσευχὴ γίνεται μὲ τὸ μυαλό, εἶναι φυσικὸ νὰ ζορίζεται τὸ μυαλὸ καὶ νὰ πονάη τὸ κεφάλι. Αὐτὸ τὸ βλέπω καὶ σὲ ἄλλους· πηγαίνουν νὰ κάνουν ἐργασία πνευματική, διαβάζουν λ.χ. κάτι πνευματικό, καὶ δὲν χρησιμοποιοῦν τὸν νοῦ ἀλλὰ τὸ μυαλὸ καὶ μετὰ πονάει τὸ κεφάλι. Ὅπως καὶ ἐκεῖνοι ποὺ πᾶνε νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν καρδιὰ μὲ ἕναν μηχανικὸ τρόπο136, γιὰ νὰ ποῦν τὴν εὐχή, καὶ πονάει μετὰ ἡ καρδιά. Ὅταν ὅμως θέλω νὰ προσευχηθῶ καὶ πάω νὰ συγκεντρωθῶ, πρέπει ὁ νοῦς νὰ πάη στὸν Χριστό. Τότε δὲν φεύγει· δίνει  ἀμέσως τηλεγράφημα καὶ στὴν καρδιὰ καὶ ἑνώνεται ὁ νοῦς μὲ τὴν καρδιά. Τὸ ἄλλο εἶναι δουλειὰ μὲ τὴν λογική, γι’ αὐτὸ κουράζει. Γιατί λέω ὅτι πρέπει νὰ κάνουμε δικό μας τὸν πόνο τοῦ ἄλλου; Πρέπει ὁ νοῦς νὰ πάη στὸν πόνο τοῦ ἄλλου καὶ τότε νὰ προσευχηθῆς. Διαφορετικὰ εἶναι ἕνα ξερὸ πράγμα. Λὲς λ.χ. μὲ τὸ μυαλό σου ὅτι ὑπάρχουν ἄρρωστοι καὶ πρέπει νὰ προσευχηθῆς γι’ αὐτούς, ἀλλὰ δὲν συμμετέχει οὔτε ὁ νοῦς οὔτε ἡ καρδιά. Ἐνῶ, βλέπεις, ὅταν πονᾶς κάπου, ὁ νοῦς σου πάει συνέχεια ἐκεῖ. Ἔτσι καὶ σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ὅταν κάνης δικό σου τὸν πόνο τοῦ ἄλλου, ὁ νοῦς σου δὲν φεύγει ἀπὸ ἐκεῖ.

γ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:    ΛΟΓΟΙ  ΣΤ’  «Περί Προσευχής»   -97-

136Ὅπως γιὰ παράδειγμα μὲ τὸ κράτημα τῆς ἀναπνοῆς

ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

     


  Ο Άγιος Ιωάννης o Ελεήμων, πατριάρχης Αλεξανδρείας (610-619), για να χαράξει βαθιά μέσα στο νου του τη μνήμη τού θανάτου και να την έχει πάντα ζωηρή μπροστά στα μάτια του, πρόσταξε να φτιάξουν τον τάφο του, αλλά να μην τον τελειώσουν. Ύστερα είπε στον κατασκευαστή να έρχεται σέ κάθε επίσημη γιορτή, τότε πού φορούσε τη λαμπρή αρχιερατική του στολή, και να τού λέει δυνατά μπροστά σέ όλους: «Δέσποτα το μνήμα σου είναι ατέλειωτο μέχρι σήμερα. Δώσε μου την άδεια να το τελειώσω, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σέ επισκεφθεί o θάνατος». Αυτό το έκανε o Άγιος, για να μην ξεγελαστεί από την πρόσκαιρη τιμή, και να θυμάται πάντοτε το θάνατο.

Monday, November 23, 2020

Σήμερα, 23 του μηνός Νοεμβρίου, η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου.

 


 Ο άγιος Αμφιλόχιος είναι από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, συμπατριώτης και σύγχρονος των αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Θεολόγου. Υπήρξε κι αυτός, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μαθητής του Λιβανίου, και διακρίθηκε πρώτα ως ρήτορας και δικηγόρος στην Κωνσταντινούπολη. Τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν όλοι για την αρετή του και για τη μεγάλη του μόρφωση. Κατείχε περισσότερο από κάθε άλλον την έξω σοφία και τη γνώση των θείων Γραφών.

Ο άγιος Αμφιλόχιος, νέος και επιτυχημένος πια στο βίο του, περιφρόνησε λοιπόν τα εγκόσμια, τα παράτησε όλα κι έφυγε στην έρημο. Έζησε ασκητικά πολλά χρόνια, νηστεύοντας και προσευχόμενος. Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας ωρίμασαν στην έρημο κι από εκεί ξεκίνησαν για το κατοπινό τους έργο. Το 373 ο Μέγας Βασίλειος πρωτοστάτησε και οι επίσκοποι της επαρχίας τον εξέλεξαν και, παρά τις διαμαρτυρίες του, τον χειροτόνησαν επίσκοπο Ικονίου. Τότε ο Μέγας Βασίλειος του έστειλε χαιρετιστήρια επιστολή, στην οποία του γράφει· «Χαίρει και η πατρίς και ευφραίνεται ταις του Κυρίου οικονομίαις». Η εκλογή και χειροτονία του αγίου Αμφιλοχίου χαροποίησε την Καππαδοκία.

Μέσα στις πολλές επιστολές του Μεγάλου Βασιλείου προς τον άγιο Αμφιλόχιο βλέπομε ποιος ήταν ο Άγιος, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα. Σε μία του επιστολή ο Μέγας Βασίλειος γράφει προς τον άγιο Αμφιλόχιο. «Θαύμασα και τη φιλομάθειά σου και την ταπεινοφροσύνη σου, ότι καταδέχεσαι και να μάθεις εσύ ο δάσκαλος και να μαθαίνεις από μένα, που δεν έχω τίποτε να σε διδάξω για να μάθεις». Αυτά δεν είναι μόνο φιλοφρόνηση του Μεγ. Βασιλείου, αλλά δείχνουν και ποιος ήταν ο άγιος Αμφιλόχιος.

Αλλά και για την αρετή και την αγιωσύνη του αγίου Αμφιλοχίου γράφει ο Μέγας Βασίλειος στις επιστολές του. Είναι γνωστό πως ο Μέγας Βασίλειος είχε κλονισμένη υγεία, γι’ αυτό και ζητούσε τις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και τον παρακαλούσε να τον επισκέπτεται, για να του δίνει δύναμη και χαρά. Γράφει λοιπόν σε μια του επιστολή· «Σε παρακαλώ να προσεύχεσαι για μένα, τώρα που περισσότερο από άλλη φορά μου χρειάζεται η βοήθεια των προσευχών σου» Και σε μια άλλη επιστολή γράφει πάλι ο Μέγας Βασίλειος προς τον άγιο Αμφιλόχιο· «Αν μπορέσεις, όσο ακόμα είμαι στη ζωή, δώσε μου τη χαρά να σε δω». Πολύ μας συγκινεί αυτός ο τρόπος, με τον οποίο οι άγιοι Πατέρες αλληλογραφούσαν μεταξύ τους.

Ο άγιος Αμφιλόχιος έλαβε μέρος στη δεύτερη οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 381. Εκεί τον θαύμασαν όλοι, και τους έκαμε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος, με τον οποίο διετύπωνε τα επιχειρήματά του εναντίον του πνευματομάχου Μακεδονίου. Όταν έληξε η Σύνοδος, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος θέλησε να τον κρατήσει κοντά του, αλλά ο άγιος Αμφιλόχιος δεν δέχθηκε και είπε στον αυτοκράτορα· «ο βοσκός, Βασιλιά μου, πρέπει να είναι κοντά στα πρόβατά του». Τον παρακάλεσε μόνο να του κτίσει δύο ναούς στο Ικόνιο. Ο αυτοκράτορας έκτισε τους ναούς, τους οποίους ο άγιος Αμφιλόχιος κάλεσε και τους εγκαινίασε ο Μέγας Βασίλειος.

Στο Πηδάλιο του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη, που είναι όλοι οι Κανόνες των οικουμενικών και των τοπικών Συνόδων, ως και των αγίων Πατέρων, είναι και οι 92 Κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου. Οι 92 αυτοί Κανόνες, όλοι σχεδόν, είναι από τις τρεις κανονικές επιστολές του Μεγάλου Βασιλείου προς τον άγιο Αμφιλόχιο. Φαίνεται στις επιστολές αυτές όχι μόνο η σοφία του Μεγάλου Βασιλείου, αλλά και η ανύσταχτη φροντίδα του αγίου Αμφιλοχίου, που διαρκώς ζητούσε να έχει τη γνώμη του συμπατριώτη του αρχιεπισκόπου Καισαρείας, για ζητήματα της ζωής των ανθρώπων του πνευματικού του ποιμνίου. Επίσης τη σπουδαία πραγματεία του «Περί του Αγίου Πνεύματος», ο Μέγας Βασίλειος τη γράφει και την αφιερώνει προς τον «εν αγίοις Αμφιλόχιον επίσκοπον  Ικονίου». Αμήν.

Sunday, November 22, 2020

«ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ»

 


Ο εξαίρετος βιογράφος, του Μεγίστου της οικουμένης, ο Αρριανός, στο έργο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις» περιγράφει (άλλο) ένα περιστατικό στο οποίο καθιερώνεται το μεγαλείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Αλέξανδρος στην επιστροφή του από την εκστρατεία στην Ινδική, με τους στρατιώτες του διέσχισε την έρημο της Γεδρωσίας. Μια περιοχή άνυδρη και εξαιρετικά δύσκολη.

Αρριανού, «Αλεξάνδρου Ανάβασις», βιβλίο έκτο, 26. Διαβάζουμε: 

"Θεωρώ πως σε τούτο το σημείο πρέπει να αναφερθώ σε μια πράξη του Αλεξάνδρου, που δεν είναι λιγότερο αξιόλογη από άλλα επιτεύγματα. Το στράτευμα περπατούσε καταμεσής της ερήμου και η ζέστη ήταν τρομερή. Βιάζονταν να φτάσουν σε μέρος με νερό, αλλά αυτό απείχε πολύ ακόμη. Ο Αλέξανδρος, καταβεβλημένος από την δίψα, προχωρούσε μπροστά πεζός, αν και δυσκολευόταν πολύ. Όταν όμως έβλεπαν ο ένας τον άλλον να υποφέρει, άντεχαν καλύτερα και τη δική τους  ταλαιπωρία, πράγμα συνηθισμένο σε τέτοιες  καταστάσεις. Κάποιοι ψιλοί παρέκλιναν από την πορεία των υπολοίπων και έψαξαν για νερό.

Πραγματικά ανακάλυψαν μια μικρή πηγή σε μια ρηχή χαράδρα. Συγκέντρωσαν λοιπόν το νερό και το πήγαν στον Αλέξανδρο σαν να του πήγαιναν ένα πολύτιμο δώρο. Φτάνοντας, το έβαλαν σε ένα κράνος και το έφεραν στον βασιλιά. Εκείνος το πήρε, τους μίλησε με λόγια επαινετικά για την πράξη τους και μετά μπροστά σε όλους, το έχυσε! Ήταν τέτοιο το κουράγιο που πήραν οι άνδρες από αυτή την ενέργεια, που φάνηκε σαν να ήπιαν όλοι από το νερό που εκείνος έχυσε".

Όταν γιορτάζεις την ονομαστική σου γιορτή

 


Όταν γιορτάζεις την ονομαστική σου γιορτή, γιόρταζε με σκοπό να πετύχεις έλεος από το Θεό με την πρεσβεία του Αγίου σου.

Saturday, November 21, 2020

Θα δώσεις λόγο στον Θεό αν μεγάλωσες σωστά το παιδί σου.

 


Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να χτυπάει το παιδί σου, θα σου κακοφαινόταν, θα θύμωνες και θα ορμούσες εναντίον του σαν θηρίο. Και όμως, βλέπεις το διάβολο κάθε μέρα να το χτυπάει, να το παρασύρει στην αμαρτία, κι εσύ κοιμάσαι.....

Δεν στενοχωριέσαι, δεν αγανακτείς, δεν φροντίζεις να σώσεις το σπλάχνο σου απ’ αυτό το θηρίο. Ε, τότε ποιά ευσπλαχνία περιμένεις από το Θεό;

Τί θα απαντήσεις στο Θεό, όταν θα σε ελέγχει, γιατί αμέλησες να διαπαιδαγωγήσεις σωστά το παιδί σου αφότου γεννήθηκε; Θα σε ρωτήσει ο Κύριος: “Δεν σε όρισα προστάτη και δάσκαλό του; Δεν σου παρήγγειλα να το καθοδηγήσεις στον σωστό δρόμο;”. Τί θα μπορέσεις τότε να πεις; Πως είναι παιδί δύσκολο και δεν σηκώνει κουβέντα; Αυτά όλα έπρεπε να τα δεις από την αρχή, τότε που ήταν μικρό και μπορούσες να το διαπλάσεις όπως ήθελες. Τότε θα το συνήθιζες στο καλό, ξεριζώνοντας από την ψυχή του τ’ αγκάθια, που, λόγω της τρυφερής ηλικίας του, έβγαιναν ευκολότερα. Αν δεν το παραμελούσες τότε, δεν θα μεγάλωναν τα πάθη του και δεν θα σε δυσκόλευαν σήμερα στην καταπολέμησή τους.

Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφορήσετε, θα κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια της Εκκλησίας, τη δικαιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ’ από την αυτογνωσία θα οδηγηθούν και στη θεογνωσία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;

Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.

Ιερός Χρυσόστομος

Λέει ο Μέγας Βασίλειος: ''Όταν το καλό, δεν γίνεται καλώς, δεν είναι καλό''.

  Εμείς αγαπάμε τους φίλους μας, αγαπάμε τους δικούς μας, αγαπάμε αυτούς που μας περιποιούνται τιμή, αγαπάμε αυτούς που μας κολακεύουν, αγαπάμε αυτούς που έχουμε συμφέροντα και τα τρώμε μαζί. Γι' αυτό ακούμε πολλές φορές να λέγεται:

- Εγώ είμαι καλός μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αλλά άμα κανείς με πειράξει, γίνομαι έξω φρενών.


Ποιός σου είπε ότι είσαι καλός, εφόσον δεν σε πειράζουν; Θα δείξεις την καλοσύνη και την αγάπη σου με τους κακούς. Διότι καλός με τους καλούς είναι και οι κακοί.

Λέει ο Μέγας Βασίλειος: ''Όταν το καλό, δεν γίνεται καλώς, δεν είναι καλό''. Πήγε για παράδειγμα κάποιος και ορκίστηκε, για να βγάλει κάποιος μία σύνταξη και μετά λέει, ότι έκανε ένα καλό. Δεν είναι καλό αυτό που έκανε! Πήγε ένας άλλος και ορκίστηκε μάρτυρας, για να μην καταδικαστεί ισοβίως ο κατηγορούμενος και μετά λέει ότι έκανε ένα καλό. Δεν είναι καλό αυτό που έκανε!

Και οι δύο ψευδόρκησαν, δηλ. αμάρτησαν, άσχετα αν έγινε για καλό σκοπό. Δεν γνωρίζουμε τι οικονομεί ο Θεός και πως εργάζεται, πίσω από την δύσκολη κατάσταση κάθε ανθρώπου. Η φυλακή και η φτώχεια θα μπορούσε να συνετίσει τον άλλον. Εμείς, με ποιό δικαίωμα επεμβαίνουμε μ' αυτόν τον τρόπο; Γι' αυτό πολλά πράγματα που γίνονται στον κόσμο αυτόν και θεωρούνται καλά, δεν αντέχουν στην δικαιοσύνη του Θεού...

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ύστερα από μια μάχη, έδειξε μεγάλη καλοσύνη στους ηττημένους εχθρούς του. Τους έδωσε δώρα και τους άφησε να πάνε στα σπίτια τους. Οι στρατιώτες του, απόρησαν:

- Τί έκανες βασιλιά μας; Να τους συγχωρέσεις έπρεπε και όχι να τους ευεργετήσεις.

- Γιατί, τους ρώτησε χαμογελαστά, ο Μέγας Αλέξανδρος.

- Γιατί εσύ τους νίκησες και όχι αυτοί εσένα.

- Δεν σκέφτεστε σωστά! Μόνο αν κατακτήσω και την καρδιά τους, θα είμαι πραγματικός νικητής!

Αυτό είναι! Αλλά για να κατακτήσεις την καρδιά του άλλου, χρειάζεται ταπείνωση και πίστη στο Θεό. Χρειάζεται μακροθυμία...

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν την Εκκλησία;


 Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος

Όσοι δεν έχουν οργανική σχέση με την Εκκλησία και τα Μυστήριά Της, δεν πρόκειται να δουν πρόσωπο Χριστού.

Διότι δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία, αφού μόνο εκεί γίνεται η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό. Μόνο μέσα στην Εκκλησία και με την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας (εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία), καλλιεργείται η ψυχή του ανθρώπου και γίνεται κατάλληλη για τον Παράδεισο.

Η Εκκλησία δεν φτιάχνει μόνο καλούς ανθρώπους, αλλά προπαντός φτιάχνει πραγματικούς Χριστιανούς.

Γι’ αυτό και όσοι δεν πατούν στην Εκκλησία και θρησκεύουν με τον δικό τους τρόπο, βρίσκονται σε πλάνη και είναι από τώρα στην κόλαση!

Πάτησες το πόδι σου στην Εκκλησία; Να νομίσεις ότι πάτησες το πόδι σου στην πύλη του Ουρανού. Διότι η Εκκλησία είναι ο προθάλαμος του Παραδείσου.

Μερικοί ούτε και την καμπάνα της Εκκλησίας δεν θέλουνε να ακούνε, γιατί τους ελέγχει την συνείδησή και τον τρόπο ζωής τους. Ακούνε τις λέξεις «Εκκλησία», «κλήρος», «παπάδες» και δυσανασχετούν, ειρωνεύονται, αδιαφορούν…

Οι άνθρωποι δεν θέλουν τον Χριστό και την Εκκλησία Του, γιατί τους ελέγχει τον παράνομο βίο, τα σαρκικά τους πάθη και τις αδυναμίες τους. Και επειδή δεν θέλουν να αλλάξουν τρόπο ζωής και να μετανοήσουν, απορρίπτουν την Εκκλησία.

Οι φυσιοδίφες, ξέρετε τί λένε για τον ελέφαντα; Ότι όταν βρεθεί σε γάργαρα – καθαρά νερά, δεν πίνει νερό, αλλά με την προβοσκίδα του, το ανακατεύει με πείσμα και μετά το πίνει.

Θα ρωτήσει κάποιος, γιατί το κάνει αυτό; Το κάνει, γιατί μέσα στο ξάστερο νερό, βλέπει ο ελέφαντας την προβοσκίδα του, βλέπει την ασχήμιά του, την οποία δεν θέλει να βλέπει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους, που δεν θέλουν την Εκκλησία… την απορρίπτουν, διότι καθρεφτίζεται η δική τους ασχήμια και οι δικές τους αμαρτίες που δεν θέλουν να παραδεχτούν…

Ποτέ μην λες την φράση: "Μικρό είναι το παιδί δεν καταλαβαίνει"

 


" Μικράκι είναι, όμως… πολλά καταλαβαίνει ! "Έλεγε ο σοφός Γέροντας Πορφύριος ότι οι γονείς πρέπει να προσέχουν τη συμπεριφορά τους, ακόμη και μπροστά στα νήπια και δεν πρέπει να σκέπτονται και να λένε : " μικράκι είναι και δεν καταλαβαίνει "....

Προσέξτε, έλεγε, ένα μικρό παιδάκι, που αρκουδίζει, πως κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω τον οποιοδήποτε νέο επισκέπτη που θα μπει στο σπίτι.

Μέσα χρόνο 2-3 δευτερολέπτων το μικρό αυτό παιδάκι, που εσύ δεν υπολογίζεις, έχει μελετήσει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου εκείνου και τον έχει ψυχολογήσει μέσα και έξω......

Ο ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ

 


Να κι ο Ταρσίζιος μες στους μάρτυρες,

ο μικρός φίλος κι αδελφός μου.

Γειά σου αδελφούλη που ξεπέρασες

τους πιο τρανούς, εσύ, του κόσμου!

 

Στην δωδεκάχρονη καρδούλα του

σφίγγει ο Ταρσίζιος τ' άγια Δώρα.

Δε θα τα ρίξει κι ας ουρλιάζουνε

τριγύρω του σκυλιά αιμοβόρα.

 

Δε θα τα ρίξει στην ατίμωση

-Θεέ μου η καρδούλα του πως κάνει!-

και ας τον χτυπούν, κι ας τον πληγώνουνε.

Με τ' άγια Δώρα θα πεθάνει!

                                 Γ. Βερίτης

Friday, November 20, 2020

Κάποιος άπιστος συναντήθηκε κάποτε με έναν πάμφτωχο ερημίτη καλόγερο.

 


Κάποιος άπιστος συναντήθηκε κάποτε με έναν πάμφτωχο ερημίτη καλόγερο.

Και του λέει ο άπιστος:

- Θαυμάζω γέροντα την μεγάλη άσκηση και θυσία που κάνεις! Θυσιάζεις όλη σου τη ζωή στο Θεό, που είναι αμφίβολο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει...

Ο ασκητής μειδίασε και του είπε:

- Και εγώ παιδάκι μου θαυμάζω την δική σου άσκηση και θυσία, που είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου!...

- Είναι δυνατόν; είπε με απορία άπιστος. Ποιά θυσία κάνω εγώ, που είναι μεγαλύτερη από την δική σου;

- Εγώ παιδάκι μου θυσιάζω την πρόσκαιρη ζωή, για να κερδίσω την αιώνια. Ενώ εσύ θυσιάζεις την αιώνια ζωή, για να χαρείς την πρόσκαιρη. Ποιός λοιπόν από τους δυό μας, κάνει μεγαλύτερη θυσία;...

Ο άπιστος προβληματίστηκε. Σκέφτηκε: και αν πράγματι μία τοις χιλίοις, υπάρχει άλλη ζωή, τί θα απογίνω;

Αυτό έγινε αιτία να έρθει ''εις εαυτόν'' και σιγά - σιγά με την διακριτική καθοδήγηση του ασκητή, άλλαξε τρόπο ζωής και μετανόησε.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Thursday, November 19, 2020

– Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε εική(= άσκοπα, κατά βούληση) και ως έτυχε.

 


– Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε εική(= άσκοπα, κατά βούληση) και ως έτυχε. Όλα έχουν τον σκοπό τους. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία.

Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ο,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.

Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου. Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά…

Αν δεν ήταν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου. Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα.

Μα θα μου πεις -συνέχισε ο Γέροντας- είναι καλό να υποφέρουμε από τους αγαπημένους μας;

Ε! Έτσι το θέλει ο Θεός. Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ, και από τη στενοχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου και η κοιλιά σου εκεί χαμηλά.

– Ναι, μα είναι κακό, Παππούλη, να είναι κάποιος ευαίσθητος;

– Ναι, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα, γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες. Δεν ξέρεις ακόμα ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι δαιμόνια;

– Όχι…

– Ε, μάθε το τώρα από μένα…

Wednesday, November 11, 2020

Οι Άγιοι αρχάγγελοι και οι ασώματες δυνάμεις των ουρανών:

 


 Η Αγία Γραφή δίνει σαφή και ακράδαντα μαρτυρία ότι οι άγγελοι ακαταπαύστως επικοινωνούν με τούτο τον κόσμο.

Η Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς διδάσκει τα ονόματα των επτά αρχηγών των αγγελικών δυνάμεων:

Μιχαήλ,

Γαβριήλ,

Ραφαήλ,

Ουριήλ,

Σαλαθιήλ,

Ιεγουδιήλ και

Βαραχιήλ (ενίοτε συμπληρώνεται και ένας όγδοος, ο Ιερεμιήλ).

 

Ποιοι είναι οι Αρχάγγελοι και ποια είναι τα ονόματα τους;

Αρχάγγελος «Μιχαήλ»  στην Εβραϊκή γλώσσα σημαίνει «ποιος είναι όμοιος με τον Θεό;» (τις ως ο Θεός ημών.

Ο άγιος Αρχάγγελος Μιχαήλ απεικονίστηκε ήδη από τους πρώτους χριστιανούς ως στρατηγός, ο οποίος κρατάει στο δεξί χέρι του δόρυ, με το οποίο επιτίθεται στον Εωσφόρο, τον Σατανά, και στο αριστερό του χέρι κρατά ένα πράσινο κλαδί φοίνικα.

Στην κορυφή του δόρατος υπάρχει μια λινή κορδέλα με κόκκινο σταυρό.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θεωρείται ως ο φρουρός της Ορθοδόξου πίστεως, ο οποίος μάχεται κατά των αιρέσεων.

Αρχάγγελος «Γαβριήλ» σημαίνει «Άνθρωπος του Θεού», η «ισχύς του Θεού».

Είναι ο αγγελιαφόρος των μυστηρίων του Θεού, ιδιαιτέρως δε της Ενσαρκώσεως του Θεού και όλων των σχετικών με αυτήν μυστηρίων.

Απεικονίζεται συνήθως κρατώντας στο δεξί χέρι του φανάρι με φωτισμένη λαμπάδα και στο αριστερό του χέρι έναν καθρέφτη από πράσινο ίασπη.

Ο καθρέφτης σηματοδοτεί τη σοφία του Θεού ως ένα κρυμμένο μυστήριο.

Αρχάγγελος «Ραφαήλ» σημαίνει «Θεία θεραπεία» ή «Θεός ο θεραπευτής» (Τωβίτ 3, 17 και 12, 15).

Ο Ραφαήλ απεικονίζεται να οδηγεί με το δεξί χέρι του τον Τωβίτ (ο οποίος κρατάει ένα ψάρι αλιευμένο στον Τίγρη ποταμό) και με το αριστερό μία αλαβάστρινη ιατρική θήκη.

Αρχάγγελος «Ουριήλ» σημαίνει «Πυρ του Θεού», ή «Φως του Θεού» (Γ΄ Έσδρας 3,1 και 5,20).

Απεικονίζεται να κρατάει ένα σπαθί κατά των Περσών στο δεξί χέρι του και μια πύρινη φλόγα στο αριστερό.

Αρχάγγελος«Σαλαθιήλ» σημαίνει «πρεσβευτής προς τον Θεό» (Γ΄ Έσδρας 5, 16). Απεικονίζεται με χαμηλωμένο το πρόσωπο και τα μάτια του, κρατώντας τα χέρια του στο στήθος σε στάση προσευχής.

Αρχάγγελος «Ιεγουδιήλ» σημαίνει «αυτός που δοξάζει τον Θεό». Απεικονίζεται με χρυσό στεφάνι στο δεξί του χέρι και τριπλό μαστίγιο στο αριστερό.

Αρχάγγελος «Βαραχιήλ» σημαίνει «Ευλογία του Θεού». Απεικονίζεται να κρατά στο χέρι του λευκό τριαντάφυλλο κοντά στο στήθος του.

Αρχάγγελος «Ιερεμιήλ» σημαίνει «εξύμνηση του Θεού». Τιμάται ως εμπνευστής υψηλών σκέψεων, που ανυψώνουν τον άνθρωπο προς τον Θεό (Γ΄ Έσδρας 4, 36).

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

vimaorthodoxias

Στις 13 του μηνός Νοεμβρίου η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Ιερού Χρυσοστόμου.


Πολλά έκανε. Πολλά είπε. Πολλά έγραψε.
Να σταθούμε όμως ιδιαίτερα στο ιδιαίτερο χάρισμα και αρετή του Αγίου να ομολογεί την Αλήθεια με τόλμη.
Υπήρχε τότε ο έπαρχος Ευτρόπιος ο οποίος με φθόνο διέταζε τον θάνατο πολλών με σκοπό να αρπάξει τις περιουσίες τους.
Ο Άγιος του τόνιζε: Ό,τι σπέρνεις θα το θερίσεις.
 Εκείνος όμως δεν τα άκουγε. Τότε ίσχυε στην αυτοκρατορία το εκκλησιαστικό άσυλο. Δηλαδή εάν κάποιος καταδιώκονταν και προλάβαινε να μπει στην Εκκλησία δε μπορούσε κανείς να τον πειράξει.
Ο Ευτρόπιος όμως κατάφερε να καταργήσει αυτό το νόμο.
Ο Άγιος του είπε ότι όσο ζούσε θα προστάτευε όποιον κατέφευγε στο ναό.
Πώς τα έφερε όμως η ζωή!
Ο Ευτρόπιος έχασε την εύνοια του αυτοκράτορα και ο στρατός τον καταδίωκε για να τον συλλάβει.
Η μόνη πόρτα που βρέθηκε  ανοιχτή ήταν αυτή του ναού. Μπήκε γρήγορα στο ναό και αγκάλιασε την Αγία Τράπεζα.
Ο Άγιος Ιωάννης βγήκε  έξω από το ναό και σταμάτησε το στρατό.
Ανέβηκε στον άμβωνα και εκεί εκφώνησε μια από τις πιο εντυπωσιακές του ομιλίες: "Προς Ευτρόπιον"
Ο Άγιος μιλούσε προς τον άλλοτε πανίσχυρο Ευτρόπιο και του είπε εκείνη την συγκλονιστική φράση:
"Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης...Πού νυν η λαμπρά περιβολή σου;.."
Ελεγχτικό παράδειγμα για όλους που κτυπούν την Εκκλησία. Να συνέλθουν να μην την καταδιώκουν, διότι κάποτε θα ζητήσουν την αγκαλιά της.
π.Σπ.Ρ.

Tuesday, November 10, 2020

Ἐρώτηση: Ἀφοῦ βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρὰ τὶς ἀδυναμίες μας, τὰ λάθη μας γιατί δέ μας τὰ ὑποδεικνύετε;

 


Ἐρώτηση: Ἀφοῦ βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρὰ τὶς ἀδυναμίες μας, τὰ λάθη μας γιατί δέ μας τὰ ὑποδεικνύετε;

Ἀπάντηση: Λυπᾶμαι γιὰ ὅσα βλέπω ὡς πατέρας, ἀλλὰ ἐλπίζω στὴν καλυτέρευση. Ὑποδεικνύω ὅσα πρέπει, ἀλλὰ πιὸ κερδισμένος εἶσαι, ὅταν χύσεις δυὸ ἢ τρία δάκρυα μπροστὰ στὸ Χριστὸ γι᾿ αὐτά, παρὰ νὰ πεῖς πολλὰ λόγια. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ γιατρὸς καὶ παιδαγωγός μας. Ὁ Χριστὸς ἐχθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος, ἀλλὰ ἐμεῖς κλείσαμε τὰ μάτια μας καὶ βλέπουμε σκοτεινά. Ἀφοῦ προχωρᾶμε ἔτσι, ἄλλοι λασπώνονται καὶ ἄλλοι σκοτώνονται.

Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου

Υπάρχει η αντίληψη ότι η είσοδος στον χώρο της Εκκλησίας και η πίστη στον Θεό είναι η επίλυση όλων των προβλημάτων.

 


Υπάρχει η αντίληψη ότι η είσοδος στον χώρο της Εκκλησίας και η πίστη στον Θεό είναι η επίλυση όλων των προβλημάτων. Πολλοί σού λένε «έλα στην Εκκλησία, να σου φύγουν τα προβλήματα».

Όμως στην Εκκλησία μπορεί να έρθεις και να έχεις πιο πολλές δοκιμασίες και περισσότερους πειρασμούς και περισσότερο αγώνα.

Αν νομίζεις ότι, επειδή προσεύχεσαι και νηστεύεις, δεν θα αρρωσταίνεις ή ότι, αν αρρωστήσεις, θα γίνεις σύντομα καλά με ένα θαύμα ή δεν θα αρρωσταίνει το παιδί σου, δεν θα τρακάρεις, θα πηγαίνει η δουλειά σου πάντα καλά, δεν θα μείνεις ποτέ άνεργος κ.ο.κ., τότε θα απογοητευτείς μέσα στην Εκκλησία.

Στους βίους των Αγίων και γενικότερα στην πνευματική ζωή συναντάμε όχι απουσία προβλημάτων, αλλά έναν εσωτερικό τρόπο που σου δωρίζει η Χάρη, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να περνάς μέσα από τη φωτιά των δοκιμασιών και των προβλημάτων, χωρίς να καίγεσαι.

Για παράδειγμα, ο άγιος Πορφύριος ήταν κινητό νοσοκομείο, δεν λύθηκε κανένα πρόβλημά του, πέρασε αρρώστιες, δοκιμασίες... Αλλά ποιο ήταν το μυστικό; Το μυστικό ήταν ότι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος είχε μέσα του τέτοια παρηγοριά και τόση δύναμη, που οι δοκιμασίες δεν επηρέαζαν τη ζωή του, σε βαθμό που να του δημιουργούν θλίψη, απογοήτευση.

Αυτό είναι που λαμβάνει ο πιστός μέσα στον χώρο της Εκκλησίας: μια άλλη δυναμική να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, τα ριζικά θέματα της ύπαρξης, που είναι ο πόνος, η οδύνη και όλα αυτά. Αλλά δεν καταργούνται τα προβλήματα, δεν εξαλείφονται οι δοκιμασίες. Δεν μένει αλώβητος κανείς, επειδή ανήκει στην Εκκλησία.

*** απο το κείμενο συμμετοχής στον συλλογικό τόμο "Ονειρεύομαι να ζω....π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος