Monday, October 31, 2011

Η στέρηση

Ὅποιος ἐξοικειώνεται μέ τή στέρηση εἶναι ὁ πιό εὐτυχισμένος καί χαρούμενος  ἄνθρωπος τοῦ κόσμου. Καί αὐτό γιατί πάντοτε ἡ ζωή ἐπιφυλάσσει στερήσεις. Ὄταν κάποιος ἀρρωστήσει, στερεῖται ὁρισμένα φαγητά ἤ ἄλλες ἀπολαύσεις. Ὅταν χάσει κάποιο ἀγαπημένο του πρόσωπο, στερεῖται τήν παρέα του. Ὅταν δουλεύει, στερεῖται τήν ἐλευθερία του, ἀφοῦ πρέπει νά εἶναι σέ ὅλα προσεκτικός καί μετρημένος (στά λόγια, στίς κινήσεις, στή διάθεση). Ὅταν παντρεύεται στερεῖται τούς γονεῖς του, οἱ ὁποῖοι πολύ εὔκολα συγχωροῦσαν τό παιδί τους. Ὅταν κάνει παιδιά, στερεῖται καί αὐτοῦ τοῦ ὕπνου του ἀπό ἀγάπη θυσιαστική γι' αὐτά.
Ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν αἰσθάνεται κούραση ἤ πλήξη ὅταν ζεῖ μέ ἀρρώστους ἤ ζήλια ὅταν ἄλλος εὐτυχεῖ. Ὅταν γίνεται κάτι μέ ἀγάπη, ὄχι μόνο καρποφορεῖ, ἀλλά γίνεται καί εὐχάριστα. Ὅπως ὁ ἐρωτευμένος πού μπορεῖ νά περπατᾶ ὧρες γιά νά βρεῖ τήν ἀγαπημένη του, χωρίς νά κουράζεται. Ἡ ὁρμή καί ἡ φωτιά τῆς ἀγάπης τόν κάνει νά μήν ἔχει τόν νοῦ του στόν ἑαυτό του, ἀλλά στό ἀγαπημένο πρόσωπο πού θά συναντήσει. Ὄταν ἀγαπᾶς ξεχνᾶς καί νά φᾶς. Καί τοῦτο διότι ὁ νοῦς βρίσκεται ἐκεῖ πού ἀγαπᾶς καί ὄχι στήν κοιλιά σου. Ὅταν ὅμως στραφεῖ ὁ νοῦς σου στήν πείνα, τότε θά σπεύσεις πρός ἀναζήτηση τροφῆς.
Ὁ πραγματικός χριστιανός ἐξοικειώνεται μέ τή στέρηση. Οἱ νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀποφυγή τῶν παράλογων ἐπιθυμιῶν καί σκέψεων, ἡ ἐπίτευξη τῶν ἀρετῶν, προϋποθέτουν στερήσεις καί θυσίες. Ὅμως μέσα ἀπό αὐτές μαθαίνεις νά εἶσαι αὐτάρκης, καλόβουλος καί ἥσυχος-εἰρηνικός. Ἔτσι, δέν γκρινιάζεις μέ τό παραμικρό, οὔτε εἶσαι εὐέξαπτος ὅταν χάσεις κάτι. Μαθαίνεις νά προσαρμόζεσαι στό περιβάλλον, νά μή γίνεσαι ἰδιότροπος καί νευρικός.
Δέν αἰφνιδιάζεσαι ἀπό τήν πρώτη δυσκολία οὔτε καί ἀπελπίζεσαι...
Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, "Ἐκπλήξεις Χάριτος", Ἀθήνα 2010, σελ. 422-423

Saturday, October 29, 2011

Ιερά Μονή Ταξιαρχών και Αγίου Βασιλείου Νέο Θάρρι Λεβίν Νέα Ζηλανδία.




Ο σεβαστός Γέροντας μας Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Νέας Ζηλανδίας κ.κ. Αμφιλόχιος από την αρχή της παρουσίας του  στην όμορφη αυτή χώρα , ζητούσε κάποια κατάλληλη τοποθεσία για την ίδρυση ανδρικής μονής.


Κατόπιν έρευνας και με θαυμαστό τρόπο, το ζητούμενο βρέθηκε σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον στο βόρειο νησί της  Νέας Ζηλανδίας έξω από την πόλη του Λεβίν:  ένα  κομμάτι επιγείου παραδείσου 104 στρεμμάτων, στεφανωμένο στο επάνω τμήμα του από πυκνό



δάσος Νεοζηλανδικής ασημένιας φτέρης με το μεγάλο ποτάμι του Λεβίν Makahika να στριφογυρίζει σαν πελώριο φίδι στα πόδια του, υποβάλλοντας την μετάνοια του.



Εν μέσω της «Εδέμ», η παρουσία του Θεού, η θαυμάσια εναρμονισμένη στο περιβάλλον εκκλησία του Μεγάλου Ταξιάρχη και του Αγίου Βασιλείου, έχει εξελιχθεί σε πόλο έλξεως, καθώς καταφθάνουν πιστοί από παντού για να ξεκουραστούν και να ανανεωθούν πνευματικά.
Σε τούτον τον πνευματικό πνεύμονα πλησιάζουν και πολλοί Νεοζηλανδοί για να κατηχηθούν και να συμπεριληφθούν στους κόλπους της Αγίας μας Ορθοδοξίας.
Ο Ιερός Ναός  των Ταξιαρχών έχει διαστάσεις 9x5 και το παρακείμενο εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου 6x2.5.  Οι εργασίες ανεγέρσεως άρχισαν τρία χρόνια πριν και τα  θυρανοίξια των δύο ναών έγιναν την 1 Μαΐου του 2010



Παράλληλα κτίστηκε σταυρωιδές Βαπτιστήρι για τους ενήλικας, και μέχρι τώρα έχουν γίνει πολλές βαπτίσεις ενηλίκων και παιδιών.
 Η αδελφότητα της μονής αποτελείται από 3 μοναχούς, και έναν δόκιμο αδελφό. Υπεύθυνος είναι ο π. Μελέτιος, που κατάγεται από την Σερβία.
Μερικά από τα διακονήματα στο Μοναστήρι είναι η κηπουρική, η κτηνοτροφία, η  μελισσοκομία καθώς και με την κατασκευή κεριών.



Ένα παλιό σπίτι, που υπήρχε στο κτήμα και ανακαινίστηκε  δεν επαρκή για την στέγαση των μοναχών και  την φιλοξενία των προσκυνητών. Γι΄ αυτό υπάρχει σχέδιο ανεγέρσεως και άλλου κτηρίου.



Η οποιοδήποτε βοήθειας των πιστών στην συνέχιση του Θεάρεστου αυτού έργου είναι ευπρόσδεκτη και επίσης Θεάρεστη. 

Friday, October 28, 2011

Συζήτηση με τον συγγραφέα Klaus Kenneth Μ. Μεσ.Νικόλαος

Κλάους Κένεθ γεννήθηκε στην Τσεχοσλοβακία το 1945, τη νύχτα που ο κόκκινος στρατός κατέλυε το Γ΄ Ράιχ. Την παιδική του ηλικία σημάδεψαν οι τεράστιες κακουχίες και η γονεϊκή εγκατάλειψη. Σε νεαρή ηλικία κακοποιείται σεξουαλικά από έναν καθολικό ιερέα, πράγμα που τον κάνει να αποστραφεί βαθιά τον Χριστιανισμό... Στα εφηβικά του χρόνια εξωθείται σε αντικοινωνικές και αναρχικές συμπεριφορές, απότοκο των οποίων είναι οι συχνές καταδίκες και φυλακίσεις του. Τριγυρνά με εφηβικές συμμορίες σε όλη τη Γερμανία και ζει έντονη νυχτερινή ζωή παίζοντας μουσική σε κακόφημα κλαμπ. Στα μετεφηβικά του χρόνια επιχειρεί να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Τιβίγγης, αλλά γρήγορα εγκαταλείπει τις σπουδές του και βυθίζεται για επτά χρόνια (1967-1973) στον κόσμο των ναρκωτικών. Περιπλανιέται σ` ολόκληρο τον ανατολικό κόσμο αναζητώντας την αλήθεια και -κυρίως- τη δύναμη να εξουσιάζει τους ανθρώπους, τους οποίους μισεί ολοένα και περισσότερο. Γνωρίζει τον Ισλαμισμό, τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό και θητεύει για χρόνια στις τάξεις τους. Μην μπορώντας να βρει λύση στα προσωπικά του αδιέξοδα ρίχνεται στις καταχρήσεις, ενώ η ενασχόληση του με τη μουσική δεν αρκεί για να κορέσει τη δίψα του για νόημα ζωής. Στη συνέχεια, καταφεύγει στον λατινοαμερικάνικο αποκρυφισμό και τη μαγεία. Όμως, μια απειλή κατά της ζωής του στην Κολομβία, τον φέρνει αντιμέτωπο με το όριο της ζωής του. Το 1981, σε ηλικία τριάντα έξι ετών, επιστρέφει στην Ευρώπη, ξαναπιάνει τις σπουδές του και, ολοκληρώνοντας τις, διορίζεται καθηγητής σε σχολείο. Ταυτόχρονα, αρχίζει να έρχεται σε επαφή με τον Προτεσταντισμό. Μεταστρέφεται σιγά σιγά στον Χριστιανισμό και το 1983 γνωρίζει τον γέροντα Σωφρόνιο, ο οποίος γίνεται πνευματικός του πατέρας και σημαδεύει την μετέπειτα πορεία του. Το 1986 βαπτίζεται Ορθόδοξος στη Γενεύη και η ζωή του αρχίζει να γίνεται μια διαρκής μαρτυρία Χριστού.

Thursday, October 27, 2011

ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ - ΚΛΑΡΙΝΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΠΩΓΩΝΗΣΙΟ

Τo μεγαλύτερο Κλαρίνο που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα, σ΄ ένα μοναδικό σόλο.

Wednesday, October 26, 2011

Συλλογή ηχογραφημένων ομιλιών γύρω από τα Χριστούγεννα και το Δωδεκάορτο.


Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Δικαίος Εφραίμ
Σκήτη Αποστόλου Ανδρέα – Καρυές – Άγιο Όρος
Διάφοροι Ομιλητές
4026 Η Ενανθρώπιση του Χριστού
Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος Ιωάννου στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα Πλατύ Αγλαντζιάς Κύπρου.
4060 Περί των Χριστουγέννων.
Πατήρ Ζαχαρίας – Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Essex Αγγλίας. Ομιλία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα, Πλατύ Αγλαντζιάς Κύπρου
4071 Ο Εθελοντισμός
Μοναχή Γαβριηλία. Ομιλία στο Κέντρο Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου στην Κύπρο.
4091 Το μήνυμα των Χριστουγέννων
Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος Ιωάννου. Ομιλία σε ραδιοφωνική εκπομπή
4100 Χριστούγεννα
Πατήρ Ζαχαρίας εκ της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Essex Αγγλίας. Ομιλία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς Κύπρου
+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης
+Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος
Αρχιμ. Ανδρέας Κονάνος
Θερμές ευχαριστίες στην Συγκλητική για την ενημέρωση.
Οι ομιλίες φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα Παντοκράτορας.
http://istologio.org/?p=2290

Δυο μέρες για δυο ισάγγελους γέροντες



«Το 1968 είχε προαισθανθή πια τον θάνατο του, γιατί συνέχεια ανέφερε για τον θάνατο. Τον είχαν εγκαταλείψει και οι λίγες σωματικές του δυνάμεις. Μετά της Παναγίας(τον Δεκαπενταύγουστο) είχε πέσει στο κρεβάτι και έπινε μόνο νερό, γιατί καιγόταν εσωτερικά. Παρόλο πού βρισκόταν σ΄ αυτή την κατάσταση, πάλι δεν ήθελε να μένη άνθρωπος κοντά του, για να μη τον περισπά στην αδιάλειπτη προσευχή του.
Όταν είχε πλησιάσει η τελευταία εβδομάδα της ζωής του επί της γης, τότε μου είπε να καθήσω κοντά του, γιατί θα αποχωριζόμασταν πια, αφού θα έφευγε εκείνος για την αληθινή ζωή. Ακόμη και αυτές τις δέκα ήμερες δεν με άφηνε να μένω συνέχεια κοντά του, αλλά μου έλεγε να πηγαίνω στο διπλανό κελλάκι, για να προσεύχωμαι κι εγώ μετά από την μικρή βοήθεια πού του πρόσφερα. Φυσικά, δεν είχα τα απαιτούμενα για να τον ανακουφίσω όσο έπρεπε, αλλά, επειδή δεν είχε ανακουφισθή ποτέ το ταλαιπωρημένο του σώμα, και ή ελάχιστη βοήθεια του φαινόταν πολύ μεγάλη. 

Μια μέρα, είχα οικονομήσει δύο λεμόνια και του έκανα μια λεμονάδα. Μόλις ήπιε λίγο δροσίστηκε και με κοιτούσε παράξενα. 
-Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτό το νερό είναι πολύ καλό! Που το βρήκες; Ό Χριστός να σου δώση σαράντα χρυσά στεφάνια.
Φαίνεται δεν είχε πιή ποτέ λεμονάδα ή είχε πιή, όταν ήταν πολύ μικρός, και είχε ξεχάσει την γεύση της.

Όχι!


Όχι στο στείρο ρεμβασμό.
Όχι στην άκαρπη ονειροπόλησι.
 Όχι στην αχαλίνωτη φαντασία.
Όχι στον ακατάστατο ύπνο.
Όχι στις πολύωρες περιπλανηθείς.
Όχι στο απρογραμμάτιστο παιχνίδι.
Όχι στις ανεξέλεγχτες διασκεδάσεις.
Όχι στην ισοπέδωσι των πάντων.
Όχι στην ελευθεριότητα.
Όχι στην  δίψα της χίμαιρας.
Όχι στην κατάργησι του αλληλοσεβασμού.
Όχι στις σειρήνες των άλλων.
Μ' αυτά τα «0X1» θα σταθής όρθιος.
 Και τότε θα καταλάβης τί σημαίνουν.

Η πιο εύκολη αμαρτία


 


 Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον; Παραγματικά, τι μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό; Τι άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση; Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν.
Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό. Από το να δεχτεί μιά μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει: « Τι σημασία έχει αν ακούσω τι λέει αυτός ο αδελφός; Τι σημασία έχει αν πω και εγώ αυτόν τον λόγο; Τι σημασία έχει αν δω που πάει αυτός ο αδελφός ή τι πάει να κάνει αυτός ο ξένος»; Αρχίζει… ο νους να αφήνει τις δικές του αμαρτίες και ν’ απασχολείται με τη ζωή του πλησίον. Από εκεί φτάνει κανείς στην κατάκριση, στην καταλαλιά, στην εξουδένωση. Από εκεί πέφτει σ’ όσα κατακρίνει. Επειδή δεν φροντίζει για τις δικές του κακίες, επειδή δεν κλαίει, όπως είπαν οι Πατέρες, τον πεθαμένο εαυτόν του, δεν μπορεί σε τίποτα απολύτως να διορθώσει τον εαυτόν του, αλλά πάντοτε απασχολείται με τον πλησίον. Και τίποτα δεν παροργίζει τόσο το Θεό, τίποτα δεν ξεγυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον οδηγεί στην εγκατάλειψη, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουδένωση του πλησίον.

Γιατί άλλο πράγμα είναι η καταλαλιά και άλλο η κατάκριση και άλλο η εξουδένωση.

Ἡ ἰδανικὴ φιλία


 -Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
 
Ἡ ἰδανικὴ φιλία ἀνθεῖ σὲ περιβάλλοντα ἀμόλυντα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν συναναστροφὴ τῶν κακῶν καὶ τῶν πονηρῶν.
Ἡ γοητεία τοῦ κακοῦ καὶ ἡ φαυλότητα τῆς ζωῆς ἔχουν ἀμαυρώσει ὅλα τὰ καλὰ τοῦ βίου μας. Καὶ μεταξὺ αὐτῶν τῶν καλῶν συμπεριλαμβάνονται καὶ οἱ φιλίες. Κάτω ἀπὸ τὸ γενικὸ ξεπεσμὸ καὶ ἐξευτελισμὸ τῆς ζωῆς χάθηκαν ἢ ἀλλοτριώθηκαν κι αὐτές. Κι ὅμως, ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μιᾶς γνήσιας, ἀληθινῆς, δυνατῆς καὶ πραγματικῆς φιλίας. Δύσκολα κτίζονται τέτοιες φιλίες. Εὔκολα καταστρέφονται. Κι ὅσοι ἀπέκτησαν τέτοιες ζηλευτὲς φιλίες ἔζησαν εὐτυχισμένοι. Γι᾽ αὐτὸ θὰ σᾶς δώσω τὴν συνταγὴ τῆς ἰδανικῆς φιλίας. Ὄχι ἐγώ. Ἐσεῖς τὸ ξέρετε, ὅτι πάντα ἀφήνω ἐκείνους ποὺ ξέρουν τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας καλύτερα ἀπὸ μᾶς νὰ μᾶς ποῦν τὴν σοφὴ συμβουλή τους. Ἔτσι ἀνεκάλυψα στὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο τὶς προϋποθέσεις μιᾶς μεγάλης φιλίας, σὰν αὐτή, ποὺ εἶχε ὁ ἴδιος μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ ἴδιος ἔλεγε, ὅτι «ἐφαίνετο νὰ ἔχωμεν οἱ δύο μας μίαν ψυχὴν ποὺ ἐκατοικοῦσεν εἰς δύο σώματα. Τότε πλέον ἐγίναμεν τὰ πάντα ὁ ἕνας διὰ τὸν ἄλλον, ὁμόστεγοι, ὁμοτράπεζοι, συμφυεῖς, ἀποβλέποντες εἰς τὸ ἴδιο καὶ πάντοτε αὐξάνοντες ὁ ἕνας τὸν πόθο τοῦ ἄλλου, ὥστε νὰ γίνῃ θερμότερος καὶ μόνιμος».
Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς ἐκτίσθη αὐτὴ ἡ ζηλευτή, εὐλογημένη καὶ πασίγνωστη φιλία τῶν δύο μεγάλων ἀνδρῶν καὶ ἁγίων πατέρων μας. Ἔτσι θὰ διδαχθοῦμε κι ἐμεῖς τὰ μεγάλα μυστικὰ τῆς εὐτυχισμένης ζωῆς.

Λόγια Αγίων


Αν συμβεί να γίνει εναντίον σου επανάσταση του πλήθους των αισχρών λογισμών και υποχωρήσεις και νικηθείς, να γνωρίζεις ότι χωρίστηκες πρόσκαιρα από τη Θεία Χάρη. Να αγωνίζεσαι, λοιπόν, να μη μείνεις ποτέ με την αμέλειά σου μακρυά από τη Θεία Χάρη ούτε για μια στιγμή.
(αγ. Ιωάννου του Καρπάθιου -Φιλοκαλία)
Αν θέλεις να νικήσεις τους πονηρούς λογισμούς, πρόσεχε τα πάθη και εύκολα τους διώχνεις απ 'το νου σου. Στη περίπτωση της πορνείας για παράδειγμα, να νηστεύεις, να αγρυπνείς, να κοπιάζεις, να μένεις με τον εαυτό σου. Στην περίπτωση της οργής και της λύπης, να καταφρονείς την εκτίμηση και τη καταφρόνηση των ανθρώπων και τα υλικά πράγματα. Στη περίπτωση της μνησικακίας, να προσεύχεσαι για κείνον που σε λύπησε κι έτσι λυτρώνεσαι.
(αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, Φιλοκαλία)
Μη τρομάξης όταν πέφτης κάθε ημέρα, και μη εγκαταλείψης τον αγώνα. Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθή την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου. Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολώτερα θεραπεύεται. Ενώ τα τραύματα πού εχρόνισαν, σαν παραμελημένα και αποσκληρυμένα, δύσκολα θεραπεύονται, και χρειάζονται για να ιατρευθούν πολύ κόπο και νυστέρι και ξυράφι και το εδώ πύρ των καυτηριασμών, (δηλαδή το πύρ των εδώ θλίψεων, εν αντιθέσει με το μελλοντικό πυρ της κολάσεως).
Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης
Εμπιστεύσου στὸν Θεὸ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματός σου καὶ τότε θὰ εἶναι φανερὸ ὅτι Τοῦ ἐμπιστεύεσαι καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ πνεύματος.
Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής
Στη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε να ενώσεις το θέλημα σου με το θέλημα του Θεού και όχι να προσπαθείς να τραβήξεις το θέλημά του Θεού στο δικό σου θέλημα.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Όταν διορθώσω εγώ τον εαυτό μου, διορθώνεται ένα κομμάτι της Εκκλησίας.
Γέρων Παΐσιος
Η ακαλλιέργητη γη φυτρώνει άκανθες και η ακαλλιέργητη ψυχή γεννά τα πάθη!… Πρέπει να καθαρίζουμε κάθε μέρα τα πάθη της καρδιάς, για να μη μας πνίξουν τον καλό σπόρο!..
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
Η απελπισία είναι η απώλεια της συνειδήσεως ότι ο Θεός θέλει να μας δώσει την αιώνια ζωή
Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ
Γνήσια αγάπη προς τον Θεό είναι το ενδιαφέρονγια κάθε δυστυχίατου πλησίον.
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Τους αγίους τους μακαρίζουμε και επιθυμούμε τα στεφάνια τους, τους αγώνες τους όμως δεν θέλουμε να τους μιμηθούμε.
Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
Στείλε μας, Πολυεύσπλαχνε Κύριε,
- την απαλή πνοή της αγάπης Σου.
- Την ουράνια αύρα του Πνεύματός Σου.
-Τη γλυκειά μουσική της Χάριτός Σου. Αμήν
Ικεσίες “ΖΩΗ”

Tuesday, October 25, 2011

Να πως να παντρευτείς… Κάνει θαύματα η προσευχή!

Έβαλε ο π.Πορφύριος μια κοπέλα που αγαπούσε κάποιον και δεν ήξερε αν αυτός την ήθελε, λέει: «Πάτερ, θέλω να τον παντρευτώ. Και της είπε: «Θα κάνεις προσευχή και συ και θα κάνω και γω την τάδε ώρα. Θα κάνουμε και οι δυο προσευχή γι’αυτόν. Και άμα θέλει ο Θεός, θα τον φωτίσει». (Για να δείτε που είναι πρακτικό.Δεν είναι θεωρία). Και έκανε πολύ προσευχή και αυτή και ο π.Πορφύριος. Και αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο άντρας εκείνη την ώρα κάτι ένιωθε στην καρδιά του. Ένιωθε μια θερμότητα, ένα κύμα αγάπης, μια χαρά, κάτι, κάτι… Και πάει στον π.Πορφύριο (γιατί και αυτός τον ήξερε) και του λέει: «Πάτερ, κάτι γίνεται τον τελευταίο καιρό. Την τάδε ώρα κάθε μέρα, κάτι γίνεται και με πιάνει κάτι στην καρδιά μου».
Του λέει:
-Τι σε πιάνει;
-Ένα μούδιασμα, μια θερμότητα, μια γλυκύτητα. Κάτι γίνεται. Και θέλω να σας πω και κάτι άλλο πάτερ. Τώρα που ήρθα,έξω από εδώ που ήρθα να εξομολογηθώ, είδα μια κοπέλα που κάθεται. Αυτή η κοπέλα πάτερ είναι ελεύθερη; Μου’κανε πολύ καλή εντύπωση.
- Θα δούμε, λέει ο π.Πορφύριος. Θα τη γνωρίσεις και θα δεις.
Και τελικά, όπως καταλαβαίνετε, παντρευτήκανε. Πώς τα καταφέρανε αυτά; Δεν του μίλησε ούτε έβαλε τη λογική της ούτε την εξυπνάδα της… Δηλαδή εξυπνάδα έβαλε, αλλά εξυπνάδα πνευματικού τύπου. Δεν κινήθηκε ανθρώπινα. Δεν κινήθηκε με την μαεστρία την εγκόσμια, αλλά δια της προσευχής. Πρακτικά πράγματα ε; Έγινε μια ωραία οικογένεια με την προσευχή του π.Πορφυρίου και της κοπέλας που πήγε να εξομολογηθεί στον π.Πορφύριο.
Κάνει θαύματα η προσευχή!
Πηγή: ομιλία π.Ανδρέα Κονάνου – Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com
Πηγή: Αόρατη Γωνία

Ψαλμοί του Δαυίδ


Ό Μέγας Βασίλειος λέγει ότι είναι καλύτερο να σταματήση ο ήλιος την τροχιά του, παρά να παραμένει το Ψαλτήριο αδιάβαστο στα σπίτια των Χριστιανών. Όπως ο ήλιος είναι ο μεγαλύτερος αστέρας ανάμεσα στους άλλους, έτσι και το Ψαλτήριο είναι το μεγαλύτερο ανάμεσα στα άλλα θεόπνευστα βιβλία......
Γέρων Κλεόπας.

Για την μέριμνα της σωτηρίας των πλησίον μας.(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος. (Α Κορ. 10:24)
  Αυτή είναι διαχρονικά η αρχή, των αγίων του Θεού, τώρα, όπως και παλιά, πάντοτε και για πάντα. Αυτή είναι η αρχή, στην οποία θεμελιώνεται η κοινωνία. Πάνω σε αυτήν την αρχή μπορεί να εδραιωθεί η πιο τέλεια, θεάρεστη και ευημερούσα ανθρώπινη κοινωνία. Αυτή η αρχή είναι σωτήρια για κάθε τύπο δυσκολίας, που οι σύγχρονοι άνθρωποι προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν ανεπιτυχώς, χωρίς ελπίδα. Η αγία ψυχή μεριμνά για το πού θα περάσουν τη νύχτα τους οι άστεγοι, πώς θα τραφούν οι πεινασμένοι, πώς θα ντυθούν οι γυμνοί. Η αγία ψυχή μεριμνά και προσεύχεται στο Θεό να σωθούν οι πλησίον· να γεμίσει η ψυχή τους με αγάπη για το Θεό• ο νους τους να κατευθυνθεί προς το Θεό• οι μοχθηροί να φύγουν από το δρόμο της μοχθηρίας· οι ολιγόπιστοι να ενισχυθούν στην πίστη· οι ενισχυμένοι στην πίστη να εδραιωθούν σ’ αυτήν• οι κεκοιμημένοι να δουν το πρόσωπο του Θεού• οι ζώντες να γραφούν στη Βίβλο της Ζωής στο Βασίλειο του Φωτός. Όμως, αδελφοί, φυλαχθείτε! Δείτε πως η καταστροφική και αντικοινωνικά αρχή του διαβόλου μπορεί να διατυπωθεί με ανάλογο τρόπο, λέξη προς λέξη. Αυτή η αρχή του διαβόλου λέει ότι κανένας δεν πρέπει να φροντίζει το δικό του σώμα, να το διατηρήσει αγνό και αλώβητο από την αμαρτία, αλλά μάλλον ότι ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τα σώματα των άλλων, προκειμένου να τα σπιλώσει και να τα καταστρέψει. Κανένας δεν πρέπει να φροντίζει τη δική του ψυχή και να δει πώς θα τη σώσει• αντιθέτως, ο καθένας πρέπει να ασχολείται με τη ψυχή κάποιου άλλου, για να την εκφαυλίσει, αμαυρώσει, καταραστεί, απογυμνώσει και καταστρέψει. Κανείς δεν πρέπει να φροντίζει για το σπίτι του, να το χτίσει και να το ανακαινίσει• αντιθέτως, ο καθένας πρέπει να φροντίζει πώς να κάψει και να καταστρέψει το σπίτι κάποιου άλλου. Κανείς δεν πρέπει να κοιτάζει να γεμίσει τις δικές του σιταποθήκες, αλλά μάλλον πρέπει να κοιτάζει τις σιταποθήκες των άλλων, για να κλέψει απ’ αυτές και να τις αδειάσει. Προσέξτε, αδελφοί, πως αυτή η αρχή μπορεί να είναι μια αρχή για καλό ή για κακό· είναι μια ρομφαία δίστομος, ένας άγγελος ή ο Σατανάς. Δείτε πώς αυτή η, αρχή με τη μορφή του σατανικού πνεύματος, κερδίζει έδαφος και απηχεί σε όλες τις πλευρές στην εποχή μας! Ω Κύριε, Πνεύμα Άγιο, συ που με το στόμα του αποστόλου του Θεού είπες τα άγια αυτά λόγια στην οικουμένη σαν λαμπερές ακτίνες του ήλιου, για να μας φωτίζουν και να μη μας καίνε, βοήθησε μας τώρα να τα πραγματοποιήσουμε στην ορθή, ουράνια έννοιά τους, προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και σωτηρία των ψυχών μας. Γιατί σε σένα ανήκει κάθε πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», εκδ.Άθως) 

http://oparadeisos.wordpress.com/2011/10/18/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF/

Προσευχή για τους νεκρούς


Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.
Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοη......μερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.
Ένα βράδυ τον είδα εις τον ύπνο μου (όραμα· ήτο αποκάλυψις Θεού), να με φιλεί και να μου λέει: «Ευχαριστώ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σε καλύτερη θέση Τότε βλέπω και τη γιαγιά μου, να με πιάνει από το χέρι και να μου λέει: «Παιδί μου, προσευχήσου και για μένα, ίνα πάω εκεί που είναι και ο παππούς σου τώρα». Ήταν ολοζώντανο αυτό που έβλεπα. Αισθανόμουνα ότι ήσαν νεκροί. (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν προσευχή.


Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

Ἡ προσευχὴ ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ὑπάρξει ἡ σωστὴ προετοιμασία πρὶν ἀπὸ αὐτὴν - ὅπως λέει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη: «Προετοιμάσου πρὶν προσευχηθεῖς καὶ μὴν γίνεσαι σὰν ἕνας ποὺ πειράζει τὸν Κύριο».
 «Ὅταν θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν βασιλέα καὶ Θεό μας γιὰ νὰ συζητήσουμε μαζί Του», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «ἂς μὴν βιαστοῦμε νὰ τὸ κάνουμε χωρὶς προετοιμασία μήπως καὶ μᾶς δεῖ ἀπὸ μακρυὰ νὰ μὴν ἔχουμε τὰ ὅπλα καὶ τὴν στολὴ ποὺ ἁρμόζουν γιὰ τὴν παρουσίαση ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως καὶ διατάξει τοὺς ὑπηρέτες καὶ δούλους Του νὰ μᾶς δέσουν καὶ νὰ μᾶς ἐξορίσουν μακρυὰ ἀπὸ τὸ πρόσωπό Του καὶ τὶς δεήσεις μας νὰ τὶς σχίσουν καὶ νὰ τὶς πετάξουν στὸ πρόσωπό μας».
 Ἡ πρώτη προετοιμασία συνίσταται στὸ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἡ πικρία καὶ ἡ κατάκριση γιὰ τὸν πλησίον. Αὐτὴ ἡ προετοιμασία διατάσσεται ἀπὸ τὸν Κύριόν μας. «Καὶ ὅταν στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατὰ τινὸς ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἀφῇ ὑμῶν τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Εἰ δε ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν».

Ποιὸς ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος;


Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Ἡ μεγάλη εἴδηση ποὺ καθημερινὰ εὐαγγελίζεται στὸν κόσμο ὁ χριστιανισμός, εἶναι ὅτι ἕνα πράγμα ἀξιολογεῖται πλήρως ὡς πρὸς τὴν ἀξία του, ἂν κρίνεται ὄχι κατὰ τὰ ἐξωτερικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ κατὰ τὴν οὐσία του.
 Νὰ ἀξιολογεῖτε τὰ πράγματα, ὄχι ἀνάλογα μὲ τὸ χρῶμα καὶ τὸ σχῆμα τους, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τὸ νόημά τους. Νὰ ἀξιολογεῖτε τὸν κάθε ἄνθρωπο ὄχι κατὰ τὴν ἰδιότητα καὶ τὴν περιουσία του, κατ’ ὄψιν δηλαδή, ἀλλὰ κατὰ τὴν καρδιὰ του – ἐκεῖ, ὅπου τὰ αἰσθήματα, ὁ νοῦς καὶ ἡ βούλησή του ἑνώνονται.
 Μὲ αὐτὸ τὸ μέτρο (ποὺ ἀποτελεῖ πάντοτε ἕνα νέο δίδαγμα γιὰ τὸν κόσμο), ἐκεῖνος ποὺ ἐξωτερικὰ εἶναι ὑποδουλωμένος δὲν εἶναι δοῦλος, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἐξωτερικὴ -σωματικὴ- ἐλευθερία, δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Ἀνάλογα μὲ τὴν κοσμικὴ κατανόηση, δοῦλος εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ἐλάχιστα τὸν κόσμο καὶ ἐλεύθερος αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει πολὺ τὸν κόσμο.

Ταπείνωση: Οδός σωτηρίας και απάθειας.


Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
 Τα στάδια της ταπεινώσεως.
 Η ταπείνωση είναι μία σκάλα με εκατομμύρια σκαλοπάτια. Το πρώτο σκαλοπάτι πατά στη γη, και το τελευταίο, αν υπάρχει, ακουμπά στον ουρανό. Το πρώτο είναι η στοιχειώδης ταπείνωση, και το τελευταίο είναι η “τελεία” ταπείνωση, που είχε η Παναγία.
 Η στοιχειώδης ταπείνωση περιλαμβάνει: την πίστη στον Τριαδικό Θεό, στη διδασκαλία της Γραφής και της Εκκλησίας. Να πιστεύεις δηλαδή σ’ όσα λέει το “πιστεύω” κι όχι όπως εσύ νομίζεις. Την ταπείνωση αυτή την έχουν όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Μετά το πρώτο σκαλοπάτι αρχίζει η γνήσια ταπείνωση, που συνεχώς ανέρχεται.
 Διαφορετική είναι η ταπείνωση των αρχαρίων και διαφορετική των τελείων. “Άλλη η ταπείνωση, όταν επικρατεί ο χειμώνας των παθών, άλλη, όταν έρθει η άνοιξη των καρπών, κι άλλη, όταν έρθει το θέρος των αρετών” Λόγος 25. Άλλη η ταπείνωση, όταν κανείς βρίσκεται στο πεδίο της καθάρσεως, άλλη, όταν βρίσκεται στο στάδιο του φωτισμού, κι άλλη στο στάδιο της θεώσεως.
Την προοδευτική αυτή πορεία της ταπείνωσης την παραθέτουμε συνοπτικά, έχοντες ως οδηγό πάντοτε τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος Λόγος.
Πρώτο στάδιο.
 “Όταν αρχίζει να ανθίζει μέσα μας, μισούμε αμέσως μετά πόνου κάθε ανθρώπινη δόξα και ευφημία” Λόγος 25.8 και “υποδεχόμαστε την ατιμία με ανοικτά τα χέρια και την αγκαλιάζουμε ως “φάρμακο” καθαρτικό των αμαρτιών μας” Λόγος 25.27. Ταυτόχρονα εξορίζουμε το θυμό και την οργή.

Monday, October 24, 2011

Το πλύσιμο του ποτηριού.(Διήγηση Στάρετς Βαρσανούφιου)


Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο. Στεκόταν ακίνητος με τα μάτια καρφωμένα στο νερό. Με τρόπο διακριτικό, για να μην τον τρομάξω, έκαμα αισθητή την παρουσία μου. Τον πλησίασα, και τον ερώτησα:
- Τι κάνεις εδώ, πάτερ;
- Κοιτάζω το νερό.
- Και τι βλέπεις;
- Εσύ, δεν βλέπεις τίποτα;
- Απολύτως, τίποτα.
- Μέσα από τον νερό βλέπω την σοφία του Θεού. Γνωρίζεις πολύ καλά, πώς είμαι άνθρωπος ολιγογράμματος. Το μόνο που κατάφερα και έμαθα στην ζωή μου είναι να διαβάζω τον Ψαλτήρι. Ο Κύριος όμως, δεν με αφήνει στο σκοτάδι, αλλά μου φανερώνει τον άγιο θέλημά Του· σε μένα, τον ταπεινό δούλο Του. Πολλές φορές εκπλήσσομαι πού άνθρωποι μορφωμένοι δεν κατανοούν μερικά απλά θέματα της πίστεως. Βλέπεις; Όπως όλος αυτός ο ουρανός με τα άστρα αντικαθρεφτίζεται μέσα στο νερό, έτσι και ο Κύριος, όχι μόνο αντικαθρεφτίζεται μέσα στην καθαρή καρδιά, αλλά την κάνει και κατοικία Του. Ένα πράγμα σου λέω. Η χαρά και η μακαριότητα πού αισθάνεται η ψυχή του ανθρώπου πού φρόντισε να καθαρίσει την καρδιά του, δεν περιγράφεται. Τα λόγια τού Χριστού «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία» δεν είναι τυχαία! Ανάμεσα και γνωρίζω πόσο απαραίτητο είναι στον άνθρωπο να έχει καρδιά καθαρή, όμως, τόσα χρόνια αγωνίζομαι και ακόμη δεν τον έχω κατορθώσει. Μήπως, μπορείς εσύ να μού εξηγήσεις, τι σημαίνει καρδιά καθαρή;

Sunday, October 23, 2011

Όλα να τα κάνουμε προσευχή!


Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία. να μη σκέπτεσαι τον ύπνο.
Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.
Αντί να στέκεστε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; Δοθείτε με τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!
Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.
Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα σ’ αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεστε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.
Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα (δηλ. ο διάβολος) και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν’ απαλλαγείτε από αυτές. Ν’ αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν’ αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κλπ.». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ’ αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ’ αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος. Κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ’ αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.
Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.

Από το βιβλίο: Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλιβίτου,  Βίος και Λόγοι – Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων
 http://ayioi-pantes.blogspot.com/2011/10/blog-post_05.html

«Οι Γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Πα'ί'σιος»


Θυμάμαι, ότι πήρα με ενθουσιασμό και λαχτάρα να διαβάσω το βίο του π. Αρσενίου του Καππαδόκου, όταν έμαθα ότι το βιβλίο το έγραψε ο γέροντας Πα'ί'σιος. Έτσι, κλείστηκα μόνος μου σε ένα κελλί της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, που είναι και το πλησιέστερο μοναστήρι στο κελλί του γέροντα, και ρουφήχθηκα μέσα στο βιβλίο.
Διάβαζα και εντυπωσιαζόμουν. σκεφτόμουν. Ενώ είχα προηγουμένως διαβάσει διάφορα ινδουιστικά βιβλία για τη ζωή κάποιον μεγάλων γιόγκι, πρώτη φορά διάβαζα για κάποιον Χριστιανό Άγιο. Απορούσα!. Τότε δεν ήμουν σε θέση να ξεχωρίσω την μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε έναν ορθόδοξο Άγιο και έναν ινδουιστή γκουρού. Μου φαινόταν το ίδιο.
Συνέχιζα το διάβασμα και εντυπωσιαζόμουν όλο και περισσότερο από την αγία ζωή του π. Αρσενίου! Ξαφνικά άρχισα να ακούω κρότους μέσα στο δωμάτιο. Σαν να έσκαγαν μικρά δυναμιτάκια στον αέρα του δωματίου. Πετάχτηκα έκπληκτος και κοίταζα με ανησυχία και απορία γύρω μου. Δεν μπορούσα να εντοπίσω τίποτα. Συνέχισαν να σκάνε, να δημιουργούνται κρότοι στον αέρα από το τίποτα μπροστά στο πρόσωπο μου, δίπλα στο αυτί μου, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά. Μέρα μεσημέρι. Κοιτούσα σαν χαζός γύρω μου. Ανήσυχος. Φοβισμένος
Έφυγα από το δωμάτιο και πήρα το μονοπάτι για το κελλί του γέροντα Πα'ί'σιου.-Γέροντα, το και το μου συνέβη του είπα ανήσυχος. Γέλασε! -Μη φοβάσαι μου είπε, το ταγκαλάκι =ο δαίμονας ,σε πειράζει! Είδε την ωφέλεια που είχε η ψυχή σου όταν διάβαζες το βιβλίο και προσπάθησε να σε σταματήσει. Μη φοβάσαι, δεν είναι τίποτα. Με  στην αγκαλιά του με σταύρωσε και με έδιωξε ησυχασμένο.
Λες να υπάρχει διάβολος στα αλήθεια!! όπως μου λέει ο γέροντας? Αναρωτιόμουν στο δρόμο. Φυσικά δεν είχα δεχθεί την εξήγηση του γέροντα. Διάβολος ??!! Στον εικοστό αιώνα!!? Δεν το χωρούσε το μυαλό μου, η κουλτούρα μου, η μόρφωσή μου, η κοσμοθεωρία μου, η ιδεολογία μου. Μου φαινόταν πολύ τραβηγμένο. Από την άλλη μεριά, τι ήταν αυτό που έγινε? Αμηχανία...Απορία...Άσε να δούμε παρακάτω, θέλει ψάξιμο το πράγμα, σκέφτηκα.

Thursday, October 20, 2011

Αναπάντητα Ερωτήματα


 Αφού το κολύμπι αδυνατίζει, τότε τι λάθος κάνουν οι φάλαινες;
Αν η
Logo στιγμής κολλάει παντού, γιατί δεν κολλάει μέσα στο σωληνάριο;
Γιατί δεν υπάρχει γατοτροφή με γεύση ποντικού;
Γιατί ένα κατάστημα που είναι 24 ώρες ανοιχτό έχει κλειδαριά στην πόρτα;
Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;
Γιατί ο Ντόναλντ Ντάκ όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα, ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι;
Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;
Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;
Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;
Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως;
Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους, αφού, όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;
Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη
αίσθηση του χιούμορ, από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;
Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν 'τελευταία ειδοποίηση' για μια δόση,
 στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανά ασχολούνται μαζί μας;
Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;
Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο 'γκρεμό' και στο 'ρέμα', έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
Αυτός που γράφει 'Ακόμα πιο νόστιμο' στις συσκευασίες των γατοτροφών, πως είναι τόσο σίγουρος;
Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;
Οι επιγραφές που λένε πως επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;
Αν είμαστε εδώ για να βοηθάμε τους άλλους... τότε ποια ακριβώς δουλειά κάνουν οι άλλοι;
Αν κάποιος με διχασμένη προσωπικότητα αποφασίσει να αυτοκτονήσει τότε μήπως πρόκειται για κατάσταση ομηρίας;
Γιατί οι πίτσες τοποθετούνται σε τετράγωνα κουτιά αφού είναι όλες στρογγυλές;
Γιατί οι άνθρωποι πληρώνουν για να ανεβούν σε κάποιο ψηλό κτίριο και μετά πληρώνουν για να δουν με τα κιάλια το έδαφος;
Aφού τα λαγοπόδαρα φέρνουν τύχη γιατί οι λαγοί καταλήγουν στιφάδο;
Τα κινέζικα αρκουδάκια "ΠΑΝΤΑ" στα αγγλικά λέγονται "Α
LWAYS";
Tι περιμένει να ακούσει η μακαρονάδα "PESTO";
Πώς λέγεται η φέτα πριν κοπεί;
Είναι λογικό οι επιγραφές "Ξεπούλημα λόγω διάλυσης" να δείχνουν τόσο ενθουσιώδεις;
Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για να πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
Που ακριβώς είδε το "άλογο" ή τον "κάμπο" αυτός που αποφάσισε να δώσει όνομα στον "ιππόκαμπο";
Αντί να φεύγουμε "σιγά-σιγά" δε θα μπορούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμα και μετά να φύγουμε "γρήγορα-γρήγορα";
Όταν δεν βρέχει, πώς ονομάζεται το
Rain Forest;
Αφού το σύμπαν διαστέλλεται, γιατί κάθε μέρα δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να βρω να παρκάρω;
Αφού οι μεταξωτές κορδέλες βρίσκονται πιο εύκολα από τα φύκια, πού είναι ακριβώς το πρόβλημα;
Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;
Γιατί η λέξη "μονοσύλλαβη" είναι πεντασύλλαβη;

40 Σταχυολογήματα από τη διδασκαλία του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ

1 Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα απορρέουν από τον Θεόν, έχουν μέσα τους την ειρήνη και οδηγούν τον άνθρωπο προς την αυτοκατάκριση και ταπείνωση.

2«Η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί» (Ιακώ­βου 6, 26). Η πραγματική πίστις δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς τα έργα. Όποιος πραγματικά πι­στεύει, εκείνος οπωσδήποτε θα πράττει και καλά έργα.

3 Εάν ο άνθρωπος από αγάπη προς τον Θεόν και χάριν της ενάρετου Ζωής δεν έχει περιττή μέριμνα για τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι γι’ αυτόν φροντί­ζει ο Θεός, αυτή του η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού είναι και πραγματική και συνετή.

4 Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του ταξιδιώτη και ξένο στη γη αυτή. Στην επιδίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.

5 Ο άνθρωπος που θα αποφασίσει να ζήσει την εσωτερική ζωή, πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχει τον φόβο του Θεού που είναι και η αρχή της σοφίας.

6 Ο νους του προσεκτικού ανθρώπου ομοιάζει με άγρυπνο φύλακα και φρουρό της εσωτερικής Ιερου­σαλήμ. Από το ύψος της πνευματικής ζωής βλέπει με το καθαρό του μάτι τα πέριξ και τις εντός της ψυχής του ενάντιες δυνάμεις, σύμφωνα με τα λόγια του Ψαλμωδού: «Και εν τοις εχθροίς μου επείδεν ο οφθαλμός μου» (Ψαλμ. νγ’, 9).

7 Ο άνθρωπος με την σάρκα του ομοιάζει με αναμ­μένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθά­νατη, γι’ αυτό και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά για το σώμα: «Τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού» (Ματθ. ιστ’, 26).

8 Εάν επιτρέψει ο Κύριος να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες, τότε Εκείνος θα του δώσει και την δύναμη της υπομονής.

9 Πρέπει να συνηθίσεις τον νου σου να κολυμβά στον νόμο του Κυρίου, κάτω από την καθοδήγηση του Οποίου να προσαρμόζεις και την ζωήν σου.

10 Η ειρήνη της ψυχής αποκτάται διά των θλίψεων. Η Γραφή λέγει: «Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» (Ψαλμ. ξε’, 12).

Tuesday, October 18, 2011

Έχεις εφτά-οχτώ λεπτά;


Και έχω ξαναπεί. Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας. Χαίρε! Χαίρε! Χαίρε! Παναγία μου να' χεις χαρά. Σε χαιρετάμε. Δεν είμαστε αχάριστοι. Μας έκανες τόσο μεγάλο καλό. Έφερες τον Θεό στον κόσμο! Δε θα σου πούμε ένα "ευχαριστώ"; Ένα "χαίρε"; Που κρατάει 7-8 λεπτά; 7-8 λεπτά κρατάνε να τους πεις τους Χαιρετισμούς.
Να λέμε τους Χαιρετισμούς. Αυτή είναι πολύ ωραία προσευχή. Αρχοντική προσευχή. Χωρίς καθόλου ζητιανιά. Χωρίς καθόλου παρακλήσεις και ικεσίες και "θέλω κείνο, κάνε τ' άλλο". Δεν θέλω τίποτα! Παναγία μου σε χαιρετώ μόνο. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε...
(απόσπασμα από ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου - www.atheataperasmata.com )

Παρασκευή Φανουρόπιτας από τα κατηχητικά Κοκκινορράχης Σπάρτης






Με ιδιαίτερη χαρά τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου Κοκκινορράχης με την καθοδήγηση της πρεσβυτέρας Σπυριδούλας Παπαγεωργίου και των γονέων, την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 έφτιαξαν Φανουρόπιτα στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας. Όλα τα παιδιά ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου, και αφού έφεραν από μόνα τους τα υλικά που θα χρειαζόντουσαν, έβαλαν όλη τους την τέχνη για να φτιάξουν την καλύτερη φανουρόπιτα. Νωρίτερα, ο π. Συμεών τους μίλησε για τον Άγιο Φανούριο, έκανε προσευχή και τους εξήγησε γιατί οι πιστοί φτιάχνουν Φανουρόπιτα. Η ανταπόκριση των παιδιών σ’ αυτή την προσπάθεια έδωσε πολύ χαρά στους γονείς και τους κατηχητές, που έδωσαν ραντεβού για αργότερα, για να φτιάξουν σε ένα άλλο μάθημα κόλλυβα για τους Αγίους μας.
http://www.immspartis.gr/?p=13176

Thursday, October 13, 2011

Ένα μήνυμα από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς στην άτεκνη γυναίκα.


Πικρά παραπονιέσαι που δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου, που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου, αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο θεός είναι η αιτία των παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο κατά την πρόνοια του Θεού και κατά το στοργικό θέλημά του.
Εξερεύνησε λοιπόν και εσύ την καρδιά σου και την καρδιά του άνδρα σου και κοιτάξτε και οι δύο εάν σε κάτι αμαρτήσατε μπροστά στον Κύριο. Εάν δεν βρείτε κανένα φταίξιμο σε σας τότε αναμφίβολα είναι το θέλημα του Θεού, να μην έχετε δικά σας παιδιά, ώστε να αγκαλιάσετε ξένα ορφανά σαν να ήταν δικά σας παιδιά που είναι μεγάλο έργο μπροστά στον Κύριο.
Ακόμα ζει ανάμεσά μας μια σημαντική κυρία, η οποία δεν έχει δικά της παιδιά, αλλά η οποία από την αρχή του πολέμου μάζευε εκατοντάδες ορφανά χωρίς πατέρα και μητέρα και τα φρόντιζε και σπούδαζε σαν να ήταν τα δικά της παιδιά. Κάποια φορά μου ομολόγησε: «Στη ζωή μου ποτέ δεν αγαπούσα τίποτα τόσο πολύ όσο τα παιδιά. Όταν μικρό κορίτσι επιθυμούσα να παντρευτώ γρήγορα για να αποκτήσω μόνο και μόνο παιδιά, και μάλιστα όσα περισσότερα μπορούσα. Ὀμως αυτό δεν μου δόθηκε. Δύο φορές παντρεύτηκα, όμως δικά μου παιδιά δεν απέκτησα. Αλλά ο Θεός εκατό φορές παραπάνω εκπλήρωσε την επιθυμία μου για παιδιά. Μου δώρισε έως τώρα περίπου χίλια παιδιά. Και τώρα στα γεράματά μου αμέριστα χαίρομαι επειδή ο Δημιουργός δεν μου έδωσε παιδιά εκ κοιλίας μου. Αφού αν είχα δύο, τρία ακόμα και δέκα δικά μου παιδιά, θα ασχολιόμουν με αυτά μια ζωή ολόκληρη, οπότε θα έχανα την ικανοποίηση και την ευτυχία να ονομάσω χίλια παιδιά άλλων δικά μου. Δόξα στον αγαπημένο Θεό για αυτό!»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δεν φτάνει μόνο η πίστη σ. 286—288

Να πως να παντρευτείς…


Κάνει θαύματα η προσευχή! Έβαλε ο π.Πορφύριος μια κοπέλα που αγαπούσε κάποιον και δεν ήξερε αν αυτός την ήθελε, λέει: «Πάτερ, θέλω να τον παντρευτώ.»Και της είπε: «Θα κάνεις προσευχή και συ και θα κάνω και 'γω την τάδε ώρα. Θα κάνουμε και οι δυο προσευχή γι’αυτόν. Και άμα θέλει ο Θεός, θα τον φωτίσει». (Για να δείτε που είναι πρακτικό.Δεν είναι θεωρία)Και έκανε πολύ προσευχή και αυτή και ο π.Πορφύριος. Και αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο άντρας εκείνη την ώρα κάτι ένιωθε στην καρδιά του. Ένιωθε μια θερμότητα, ένα κύμα αγάπης, μια χαρά, κάτι, κάτι… Και πάει στον π.Πορφύριο (γιατί και αυτός τον ήξερε) και του λέει: «Πάτερ, κάτι γίνεται τον τελευταίο καιρό. Την τάδε ώρα κάθε μέρα, κάτι γίνεται και με πιάνει κάτι στην καρδιά μου».Του λέει :-Τι σε πιάνει; -Ένα μούδιασμα, μια θερμότητα, μια γλυκύτητα. Κάτι γίνεται. Και θέλω να σας πω και κάτι άλλο πάτερ. Τώρα που ήρθα,έξω από εδώ που ήρθα να εξομολογηθώ, είδα μια κοπέλα που κάθεται. Αυτή η κοπέλα πάτερ είναι ελεύθερη; Μου’κανε πολύ καλή εντύπωση. - Θα δούμε, λέει ο π.Πορφύριος. Θα τη γνωρίσεις και θα δεις. Και τελικά, όπως καταλαβαίνετε, παντρευτήκανε. Πώς τα καταφέρανε αυτά; Δεν του μίλησε ούτε έβαλε τη λογική της ούτε την εξυπνάδα της… Δηλαδή εξυπνάδα έβαλε, αλλά εξυπνάδα πνευματικού τύπου. Δεν κινήθηκε ανθρώπινα. Δεν κινήθηκε με την μαεστρία την εγκόσμια, αλλά δια της προσευχής. Πρακτικά πράγματα ε; Έγινε μια ωραία οικογένεια με την προσευχή του π.Πορφυρίου και της κοπέλας που πήγε να εξομολογηθεί στον π.Πορφύριο. Ομιλία π.Ανδρέα Κονάνου – Αθέατα περάσματα


Tuesday, October 11, 2011

Για τον πιστό δεν υπάρχουν αδιέξοδα


Πόσοι, αλήθεια, άνθρωποι αγωνιούν χωρίς την πίστη! 
  Τι θα γίνει αύριο; 
Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; 
Τι θα κάνουμε; 
“Τι τέξεται η επιούσα”; 
Ποιους κινδύνους μάς επιφυλάσσει το μέλλον; 
Όλα αυτά, διότι λείπει η πίστη. Όταν όμως υπάρχει η πίστη, τότε ο άνθρωπος ζει χωρίς αγωνία, ζει χωρίς δυσκολίες.
Ο πιστός είναι ο άνθρωπος ο ειρηνικός, ο οποίος αναθέτει τον εαυτό του στα χέρια του Θεού. Η πίστη τον πληροφορεί ότι υπάρχει ο Θεός, ότι γνωρίζει ο Θεός και βλέπει τα προβλήματά του και είναι ο Δυνατός, ώστε εκεί που εμείς οι άνθρωποι βλέπουμε αδιέξοδο, να δώσει Εκείνος διέξοδο και μάλιστα διέξοδο πολύ καλή. Όλα αυτά η πίστη τα εμπνέει. Όταν όμως ο άνθρωπος στερείται αυτής της πίστεως, ζει μέσα σε καθημερινή αγωνία και σε καθημερινή ψυχική ταλαιπωρία και δεν είναι δυνατόν να ησυχάσει.
Το παράδειγμα των αγίων Τριών Παίδων και η απάντηση, που έδωσαν τότε στο βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, είναι επίσης εξαίρετη και θαυμαστή. Τι του απάντησαν; “Έστι γαρ Θεός ημών εν ουρανοίς”. Υπάρχει ο Θεός, “ώ ημείς λατρεύομεν, δυνατός εξελέσθαι ημάς εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης, και εκ των χειρών σου, βασιλεύ, ρύσεται ημάς” (Δαν. γ΄ 17). Ο Θεός μας είναι δυνατόν να μας βγάλει μέσα από το πυρ της καμίνου και από τα χέρια σου να μας γλυτώσει. Όπως και πράγματι έγινε.
Διέλυσε ο Θεός τον καυστικό πειρασμό, τον κυριολεκτικώς καυστικό μέσα στο καμίνι της φωτιάς, όπου ρίχτηκαν οι νέοι εκείνοι. Διότι ακριβώς ήταν οπλισμένοι με το θυρεό της πίστεως (Εφεσ. 6  16). Αυτό συμβαίνει και με κάθε άνθρωπο, ο οποίος έχει αυτή την πίστη, αυτό το θυρεό, τον οποίο προβάλλει εναντίον των πειρασμών, οι οποίοι τον κτυπούν. Και μπροστά σ’ αυτό το θυρεό, διαλύονται οι πειρασμοί και μένει ο άνθρωπος ειρηνικός μέσα στη ζωή του. Είναι, λοιπόν, σπουδαίο κεφάλαιο η απόκτηση του θυρεού της πίστεως, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας.
Του  π. Λεωνίδα Διαμαντόπουλου, αοίδιμου προϊστάμενου της Αδελφότητος “ο Σωτήρ”, από το βιβλίο “Η Πανοπλία του Θεού”