- . .. Το βράδυ λοιπόν της ίδιας ημέρας ντύθηκα με γυναικεία ενδύματα κατά τη συνήθειά μου και πήγα σε γνωστό στέκι των τραβεστί στην λεωφόρο Συγγρού. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα τον τρελο- Γιάννη να με κοιτά από την απέναντι γωνιά του τετραγώνου.
Από τη σκέψη μου πέρασε πως επεδίωκε ερωτική συντροφιά.
"Αλλά πώς άραγε με βρήκε;
Με παρακολούθησε ο σαλός και τώρα θα τα πει στη κυρά Χρυσούλα, σκέφθηκα…
Αχ πάλι θα αναζητώ σπίτι."
Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά σταμάτησε ένας υποψήφιος πελάτης μπροστά μου.
Σαν ελατήριο τότε σηκώνεται ο τρελός και αρχίζει να φωνάζει.
-«Αυτός έχει AIDS, είναι άρρωστος και θα σας κολλήσει. Φύγετε –φύγετε».!
Αιφνιδιάστηκα από την αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που ούτε καν γνώριζα. Βέβαια ο υποψήφιος πελάτης έφυγε. Άρχισα τότε να βρίζω τον τρελο- Γιάννη.
Με έπιασε μία υστερία… Αυτό συνεχίστηκε σχεδόν για ένα μήνα.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω ως σήμερα πως ανακάλυπτε τα παράνομα στέκια.
Ένα βράδυ, τον βάρεσα μάλιστα πολύ άσχημα…
Φανταστείτε όμως την έκπληξή μου, όταν κάθε βράδυ που γύριζα στο σπίτι έβρισκα ένα φάκελο με σχεδόν τα διπλά χρήματα απ’ αυτά που συνήθιζα να εισπράττω από την βρώμικη αυτή δραστηριότητά μου και απέξω έγραφε:
«Ευλογία για τον δούλο του Χριστού, Κωνσταντίνο…». Δεν ήξερα τότε τι να υποθέσω με όλα αυτά τα περίεργα που ζούσα.
Τα απογεύματα που συνήθιζα να βγαίνω από το σπίτι και έβλεπα τον τρελο- Γιάννη θύμωνα.
Εκείνος όμως έλεγε.
-«Κωνσταντίνε μου πάψε να στεναχωρείς τον Χριστό και την Παναγιά μας που κλαίνε αδιάκοπα για σένα».
Σκεπτόμουν ακόμη και να φύγω από το σπίτι, αλλά κάτι με κρατούσε εκεί.
- «Ρε μήπως σε ερωτεύτηκε και συμπεριφέρεται έτσι αλλόκοτά» μου έλεγαν οι άλλοι τραβεστί.
-«Όχι, δεν δείχνει τέτοιες διαθέσεις» απαντούσα.
Για να μην τα πολυλογώ, αποφάσισα να προσκαλέσω τον τρελο -Γιάννη στο σπίτι προκειμένου να δώσω ένα τέλος σ’ όλα αυτά.
Νόμιζα πως κάποιος τον βάζει επίτηδες για να με τρελάνει.
Στην πρόσκλησή μου ο τρελο -Γιάννης παρά το γεγονός ότι επανειλημμένως τον είχα προπηλακίσει ανταποκρίθηκε θετικά.
Δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη την ημέρα και καθάρισα το σπίτι, μαγείρεψα κάτι πρόχειρο και το έριξα στο διάβασμα.
Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό ποικίλης ύλης και κέντρισε την προσοχή μου ένα δημοσίευμα για κάποιο γέροντα ονόματι Πορφύριο που υπηρέτησε σε παρεκκλήσιο νοσοκομείου στην Ομόνοια…
Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όταν άκουσα τον τρελο-Γιάννη να χτυπά την πόρτα.
Μόλις του άνοιξα μου είπε:
-«Ευλογημένος να είσαι Κωνσταντίνε μου στο νυν αιώνα και στον μέλλοντα».
Πρώτη φορά άκουγα αυτόν τον χαιρετισμό, αλλά και για πρώτη φορά άκουσα το δαιμόνιο να μιλά από μέσα μου.
-«Ήρθες και εδώ στο σπίτι μου τρελέ να με εκδιώξεις; Δεν είμαι μόνος, αλλά έχω συντροφιά και άλλους 365 φίλους μου δαίμονες. Δεν πρόκειται να φύγω. Φύγε εσύ γιατί θα σε σκοτώσω».
Ο τρελο- Γιάννης τότε ύψωσε μπροστά μου ένα Σταυρό και είπε.
-«Στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος…»!!
Δεν άκουσα τίποτε άλλο γιατί λιποθύμησα.
Όταν συνήλθα αντίκρυσα τον σαλό να μου χαμογελάει.
Ένιωθα μία χαρά που βρισκόταν εκεί, αλλά δεν ήξερα την αιτία.
-«Σου έφερα ένα δώρο Κωνσταντίνε μου. Είναι το Ψαλτήριο, ένα βιβλίο που έγραψε ο βασιλιάς και Προφήτης Δαυίδ».
-"Τι έγινε, τι συνέβη;" Ρώτησα.
-«Κωνσταντίνε μου, έχεις μεγάλη ευλογία.
Ο Χριστός σε επέλεξε. Σε ετοιμάζει για μεγάλους άθλους.
Όμως, θα πρέπει να δώσεις μεγάλο αγώνα, γιατί αυτό που έχεις μέσα σου δεν πρόκειται να φύγει εύκολα».
Εάν βλέπατε τη λάμψη στο πρόσωπο του τρελο -Γιάννη θα κατανοούσατε το φόβο μου.
Θεωρούσα αηδίες τα περί δαιμονίων.
Πίστευα ότι αποτελούν σκαρίφημα των παπάδων και της θρησκείας για να φοβίζουν τον κόσμο και να απομυζούν εύκολα χρήματα, να περνούν καλά, να πλουτίζουν και άλλα τέτοια συναφή.
Και να τώρα που υπήρξα μάρτυρας της φθονερής για τον άνθρωπο δράσης τους…
Ο τρελο-Γιάννης από τότε έγινε αδελφός και φίλος. Το ίδιο βράδυ μάζεψα όλα τα γυναικεία ρούχα και τα παπούτσια και τα καλλυντικά και τα πέταξα στα σκουπίδια.
Την επόμενη ημέρα άλλαξα το τηλέφωνό μου. Με τη βοήθεια του σαλού μάλιστα έπιασα δουλειά σε λογιστήριο μίας μεγάλης εταιρίας. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ήταν φίλος του τρελο-Γιάννη.
Με προσέλαβε με ικανοποιητικό μισθό.
Ταυτόχρονα, σχεδόν καθημερινά, με τον τρελο-Γιάννη πηγαίναμε σε ένα ναό ψηλά στον Υμηττό και ο ιερέας διάβαζε τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου (εξορκισμούς), ενώ ο τρελο- Γιάννης διάβαζε ψαλμούς.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έζησα.
Αυτό που μπορώ τώρα να βροντοφωνάξω από την εμπειρία αυτή είναι πως η ομοφυλοφιλία και εν γένει η πορνεία, δεν είναι διαφορετικότητα ούτε ασθένεια, είναι ένα φοβερό δαιμόνιο, που εξοργίζει τον Θεό τόν Παντοκράτορα.
Αυτό επίσης που θέλω να σας πω είναι πως η Αγία μας Εκκλησία έχει τα κατάλληλα όπλα για να εξολοθρεύει ολοσχερώς όλα αυτά που σήμερα η εκσυγχρονισμένη κοινωνία μας θεωρεί όπως και εγώ πίστευα κάποτε ότι είναι βλακείες...
(από το βιβλίο "Ένας άγιος "Τρελό Γιάννης" στην καρδιά της Αθήνας")
Όταν η ομοφυλοφιλία που υπήρχε στα Σόδομα πληθυνθεί καθ’ υπερβολήν και ξεχυθεί εις τους δρόμους, χωρίς ντροπή, όπως τότε εις τα Σόδομα…, τότε θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία… όταν ο κόσμος θα φτάσει στο έπακρον της αρσενοκοιτίας, δηλαδή της ομοφιλοφιλίας, τότε θα έρθει ο Χριστός.
Άγιος Ιερώνυμος 420 μ.Χ.
Η ομοφυλοφιλία είναι από τις βαρύτατες αμαρτίες αλλά όταν γίνεται και φανερή σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν υποκύπτει από αδυναμία.
Αντίθετα αμαρτάνει εσκεμμένα και χωρίς καμία επιθυμία μετανοίας.
Η Δευτέρα παρουσία αργεί γιατί ο Θεός επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να μετανοήσουν.
Όταν δει όμως ότι δεν υπάρχει περίπτωση μετάνοιας τότε... The end...
