-Να μετανοήσουμε αγαπητοί μου, γιατί αλλιώς είμαστε χαμένοι...

 

Μια μέρα επισκέφτηκε τον αγιο Σεραφειμ  στη Βιριτσα μια γυναίκα:

-Ο γιος μου πίνει, έχει ζωή άμαρτωλή και εμένα με χτυπάει. Όλη την ημέρα κλαίω. Σας παρακαλώ παππούλη κάντε προσευχή γι’ αυτόν.

–Να ευχαριστείς τον Κύριο γι’ αυτά που σου γίνονται.

-Γιατί παππούλη;

–Αν αυτός ο γιος σου δεν έπινε, δεν θα πήγαινες στην εκκλησία και σε μένα δεν θα ερχόσουν. Πήγαινε, να προσεύχεσαι για τον γιο σου, ούτε ένα δάκρυ της μητέρας δεν θα χαθεί. Η προσευχή της μητέρας έχει πολλή δύναμη. Ο γιος σου θα πεθάνει χριστιανός.

Όλα έγιναν όπως το είπε ο Γέροντας. Ο γιος της αρρώστησε από καρκίνο και πέθανε μέσα σε λίγους μήνες. Αλλά τι μετάνοια έδειξε! Δεν σταμάτησε να χύνει δάκρυα. Απ’ όλους ζητούσε συγγνώμη και έλεγε:

-Να μετανοήσουμε αγαπητοί μου, γιατί αλλιώς είμαστε χαμένοι...

Πέθανε χαρούμενος, συμφιλιωμένος με τον Θεό. Πριν πεθάνει κάλεσε τον ιερέα, εξομολογήθηκε και κοινώνησε. Η μητέρα του μετά το θάνατο του γιου της όλη την ζωή της την αφιέρωσε στη διακονία της Εκκλησίας...

Γιατί στο Δεσποτικό θρόνο ο Χριστός έχει ανοιχτό το Βιβλίο της ζωής το Ευαγγελιον, και στην εικόνα του Τέμπλου το έχει κλειστό και υπάρχει και καντήλι

 Γιατί στο Δεσποτικό θρόνο ο Χριστός έχει ανοιχτό  το Βιβλίο της ζωής το Ευαγγελιον, και στην εικόνα του Τέμπλου το έχει κλειστό και υπάρχει και καντήλι....;;;

Ο Κύριος κατά την Δευτέρα Παρουσία θα κρατά το Βιβλίο της Ζωής, το Ευαγγέλιο, και αυτομάτως θα πηγαίνουμε δεξιά ή αριστερά 

Γι’ αυτό και στο Δεσποτικό, που κάθεται ο Δεσπότης, στην εικόνα του Χριστού είναι ανοιχτό το βιβλίο και δεν υπάρχει καντήλι επάνω – δηλώνει ότι δεν υπάρχει Έλεος, στη Δευτέρα Παρουσία. Ενώ στο Τέμπλο, είναι κλειστό το βιβλίο, που κρατάει ο Χριστός και υπάρχει καντήλι, διότι ακόμη έχουμε Έλεος.

Ο Πάγκαλος Ιωσήφ, πέθανε σε ηλικία 110 ετών.

 

“Ο Πάγκαλος Ιωσήφ, πέθανε σε ηλικία 110 ετών. 

Για ποιό λόγο αναφέρει η Αγία Γραφή  τα χρόνια του; 

Για να μάθεις πόσα χρόνια, άσκησε την εξουσία στην Αίγυπτο. 

Όταν ήταν 17 ετών, κατέβηκε  (πουλήθηκε ως δούλος) στην Αίγυπτο.

 Όταν έγινε 30 ετών, παρουσιάστηκε στο Φαραώ και του εξήγησε τα όνειρα. 

80 λοιπόν χρόνια, άσκησε την εξουσία στην Αίγυπτο! Είδες, ότι οι αμοιβές είναι μεγαλύτερες από τους πόνους και πολλαπλάσιες από τις ανταποδόσεις; 

13 χρόνια πάλεψε με τις δοκιμασίες, υπομένοντας τη δουλεία, την παράνομη κατηγορία, τα κακοπαθήματα μέσα στην φυλακή. 

Και επειδή υπέμεινε τα πάντα με γενναιότητα και ευχαριστίες, γι' αυτό και έλαβε πλούσιες τις αμοιβές και στην παρούσα ζωή. 

Σκέψου: Για το σύντομο σχετικό χρόνο, που υπέφερε δέσμιος στη φυλακή, αμείφτηκε να ασκεί εξουσία και να είναι δοξασμένος 80 χρόνια! Και ενεργούσε πάντοτε, με πίστη στον Θεό.”

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

Ο Δίκαιος αυτός άνθρωπος, που έζησε 1800 χρόνια πριν γεννηθή ο Θεάνθρωπος, αποτελεί προτύπωσι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!

Και αυτό διότι, όλη η ζωή του είναι ένα ολοφώτεινο παράδειγμα αγάπης, υπομονής, αγνότητος, εγκαρτερήσεως εις τας αδικίας, με αμοιβή από τον Θεόν, την ανάδειξί του εις Αντιβασιλέα της Αιγύπτου! Την χρυσή σφραγίδα της αγιασμένης Προσωπικότητός του την έβαλε, με την ολοκάρδια συγχωρητικότητα προς τους αδελφούς Του, παρ’ ότι αυτοί όχι απλά τον αδίκησαν, αλλά προσεπάθησαν να τον εξοντώσουν!

Εξ αιτίας αυτού του ευλογημένου χαρακτήρος και της  αρετής του, έλαβε το προσωνύμιο «Πάγκαλος»!

Ο Ιωσήφ αποτελεί  τύπο του Χριστού επειδή και ο Κύριος φθονήθηκε, πωλήθηκε για χρήματα, κλείστηκε σε σκοτεινό λάκκο, τον τάφο, κατόπιν βασίλευσε επί της Αιγύπτου, δηλ. της αμαρτίας, νικώντας την κατά κράτος, και όπως έσωσε ο Ιωσήφ την Αίγυπτο από την πείνα, έτσι ο Χριστός τρέφει τους ανθρώπους με τον ουράνιο άρτο

Εί­ναι αρ­κε­τοί εκεί­νοι που επαι­νούν τον Ιού­δα, υπο­στη­ρί­ζον­τας ότι εξαι­τί­ας του, δια της προ­δο­σί­ας του Σταυ­ρώ­θη­κε ο Χρι­στός και οι­κο­νο­μή­θη­κε η σω­τη­ρία όλων των αν­θρώ­πων.

 

Εί­ναι αρ­κε­τοί εκεί­νοι που επαι­νούν τον Ιού­δα, υπο­στη­ρί­ζον­τας ότι εξαι­τί­ας του, δια της προ­δο­σί­ας του Σταυ­ρώ­θη­κε ο Χρι­στός και οι­κο­νο­μή­θη­κε η σω­τη­ρία όλων των αν­θρώ­πων. 

Σ' αυ­τούς που υπο­στη­ρί­ζουν αυτά, ο Ιε­ρός Χρυ­σό­στο­μος τους απαν­τά και τους λέει: 

"Ας προ­σέ­ξου­με, διό­τι δεν εί­ναι αθώ­ος ο Ιού­δας, 

επει­δή έγι­νε αι­τία του θα­νά­του του Κυ­ρί­ου και δια αυ­τού εσώ­θη η οι­κου­μέ­νη, 

αλλά αν­τί­θε­τα εί­ναι μυ­ρί­ων κο­λά­σε­ων άξιος. 

Την σω­τη­ρία μας δεν την ερ­γά­στη­κε ο Ιού­δας με την προ­δο­σία του, αλλά ο Χρι­στός με την σο­φία Του, που μπο­ρεί να με­τα­τρέ­πει τις πο­νη­ριές μας σε αγα­θό".

Σχε­τι­κώς με το θέμα να ανα­φέ­ρου­με ότι: 

α) ο σκο­πός δεν αγιά­ζει τα μέσα και 

β) ο Χρι­στός δεν διέ­θε­σε κα­νέ­ναν για κα­νέ­ναν, αλλά διε­τέ­θη ο Ίδιος για όλους. Δηλ., δεν διέ­θε­σε κα­νέ­ναν από εμάς για την σω­τη­ρία των άλ­λων, αλλά διέ­θε­σε Αυ­τός τον εαυ­τόν Του για όλους εμάς. 

Και μην πλα­νό­με­θα, ότι εί­ναι δυ­να­τόν ο Κύ­ριος να έγι­νε αφορ­μή για την απώ­λεια του Ιού­δα, έχον­τας ''α­νάγ­κη'' την προ­δο­σία του. 

Ο Θεός μέσα στην σο­φία Του, είχε άπει­ρους τρό­πους να οι­κο­νο­μή­σει την σω­τη­ρία των αν­θρώ­πων.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

Η αγιώτης των ανθρώπων ημερέθει και τα ζωα.

 Έλεγαν οι πατέρες του Σινά γιά τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή:

«Όταν έμενε στο Σινά, ο οικονόμος της Μονής τον είχε τοποθετήσει στο διακόνημα με τα μουλάρια.

Έτσι ο αββάς Σέργιος επέβλεπε όλες τις απαραίτητες μεταφορές της Μονής.

Μιά ημέρα καθώς επέστρεφε στην Σκήτη από κάποιο μακρινό διακόνημα, ευρέθηκε ένα λιοντάρι ξαπλωμένο στο δρόμο τους.

Μόλις είδαν τα μουλάρια αλλά και οι οδηγοί τους το λιοντάρι, ζάρωσαν από το φόβο τους.

Τότε ο αββάς Σέργιος αφού πήρε από το σάκκο του ένα κομμάτι ψωμί, επλησίασε το λιοντάρι και του λέει:

"Πάρε την ευλογία των πατέρων και φύγε από τον δρόμο γιά να περάσουμε".

Αμέσως το λιοντάρι σηκώθηκε, πήρε το ψωμί και έφυγε!»..

Γεροντικό του Σινά

Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς.

 

Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς. Τότε εκείνη η Χάρη του Βαπτίσματος, ξαναγυρίζει στο Άγιο Πνεύμα, διότι η Χάρις δεν συγκολάζεται.

Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, ο Χριστός νυμφεύεται την ψυχή του βαπτισμένου. Είναι ο Νυμφίος κάθε βαπτισμένου.

Οι άνθρωποι με το Βάπτισμα, ''εμβολιάζονται'' μυστικά στο σώμα του Χριστού. Χωρίς το Βάπτισμα δεν ανήκει κανείς στο σώμα του Χριστού...

Οι αβάπτιστοι σεσωσμένοι σε σχέση με τους Βαπτισμένους στον παράδεισο, είναι τυφλοί. Όχι τυφλοί με την έννοια ότι δεν βλέπουν, αλλά ότι η διαφορά φωτοχυσίας και οράσεως του Ακτίστου Φωτός, είναι αβυσσαλέα...

Όταν κάποιος βαπτίζεται, του δίνεται όλη η Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Είναι μια προσωπική Πεντηκοστή! Το νερό στο οποίο βαπτίζεται, με τις ευχές του ιερέως γίνεται Μέγας Αγιασμός και περιέχει Χάρη Αγίου Πνεύματος...

Πέθαναν δύο μικρά παιδάκια ηλικίας ενός ετών. Το ένα ήταν βαπτισμένο και το άλλο, ήταν αβάπτιστο. Τα έκαναν ανακομιδή και διαπίστωσαν, ότι τα οστά του αβάπτιστου παιδιού ήταν κατάλευκα και τα οστά του βαπτισμένου παιδιού, κατακίτρινα.

Που οφείλεται αυτό; Οφείλεται στο ότι το βαπτισμένο παιδάκι, έχει Χάρη σφραγίδας Αγίου Πνεύματος, κάτι που δεν έχει το αβάπτιστο. Επιστημονικώς, ο χρωματισμός των οστών δεν έχει ερμηνευτεί.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος +