Κάνε μια προσευχή αφοσιωμένη!

Του π. Ανδρέα Κονάνου – από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Κάθε βασανισμένος ξέρει το σωστό. Δύναμη του λείπει. Ξέρει ότι αυτό που κάνει είναι αμαρτία, είναι ασωτία, είναι περιπέτεια. Το μυαλό του το ξέρει. Όμως δεν έχει τη δύναμη ν' αλλάξει. Μπορείς να του στείλεις δύναμη; Μπορείς να κάνεις ένα θαύμα στην ψυχή του; Εκεί θα ευχόμουν να δραστηριοποιηθείς.

Πόσα παιδιά έχεις; Τρία; Τέσσερα; Μπορείς να κάνεις κάθε μέρα ένα τέταρτο προσευχή για κάθε παιδί σου; Μια προσευχή αφοσιωμένη, μέσα στην αγάπη, στο έλεος και στο φως του Χριστού. Προσευχήσου με τρόπο που να νιώθεις ότι περικυκλώνεις το παιδί σου και το τυλίγεις μες στην προσευχή. Και ύστερα απ' αυτή την προσευχή, άφησέ το ήσυχο να βγει στη ζωή και στην κοινωνία. Και μην το κυνηγάς εσύ άλλο. Θα το κυνηγάει η δύναμη της προσευχής σου!

Αν έχεις τέτοια δύναμη στην προσευχή. Αν δεν έχεις, τότε τι παλεύεις με σκέτα λόγια; Θ' αλλάξουν τα λόγια τους ανθρώπους; Αλλάζει κανείς με λόγια; Βιβλία υπάρχουν. Λόγια υπάρχουν. Ομιλίες γίνονται. Μιλάμε. Κι αυτή η εκπομπή αυτό δεν κάνει; Μιλάει. Μα δεν αρκούν όλα αυτά για να αλλάξει ο κόσμος. Αν δεν διοχετευτεί μαζί με τον λόγο μια θεϊκή πηγή ενέργειας, η χάρη του Θεού, το έλεος του Χριστού, πώς θ' αλλάξει κανείς; Αν δεν νιώσεις κάτι να μαλακώνει μέσα σου, να σε μεταμορφώνει και να σε μεταστρέφει;

Τα τελευταία χρόνια έχω καταλάβει αυτή τη μεγάλη αλήθεια πολύ έντονα. Και το χαίρομαι. Κι ευχαριστώ πάρα πολύ τον Θεό και τους ανθρώπους που με βοήθησαν να καταλάβω αυτή την αλήθεια: ότι πρέπει να σέβομαι τον άλλον. Διότι δεν μπορώ να τον αλλάξω. Εδώ και καιρό στην εξομολόγηση, στην επικοινωνία με διάφορους ανθρώπους, με παιδιά στο σχολείο, με γνωστούς και φίλους δεν συμβουλεύω πλέον με συγκεκριμένες οδηγίες τι να κάνει καθένας. Το μόνο που συμβουλεύω είναι να προσεύχεται.

Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου!

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος.

Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου]. Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός.». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.

Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ' αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.

Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!

Λέω στα ζευγάρια που παντρεύω: «Αν το καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει να πεθάνετε, πρέπει να πεθάνει ο εγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας από το σπίτι του και ήρθατε εδώ και τώρα φεύγετε από εδώ μαζί σε ένα καινούργιο σπίτι. Πολύ ωραία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο κάθε ένας πρέπει να φύγει από τον εαυτό του πια. Από αυτό που ήταν μέχρι τώρα. Κι εδώ η Χάρις του Θεού σάς ένωσε.»

Βλέπετε κάποια στιγμή ενώνουμε τα χέρια και τους λέω: «Έχετε δει δύο κλειδιά περασμένα σε κρίκο; Όπου και να 'ναι, θα είναι μαζί. Στην τσέπη μας ευρίσκονται ή μας πέσαν στον δρόμο ή τα πετάξαμε στη θάλασσα, θα είναι πάντα μαζί γιατί τα ενώνει ένας κρίκος. Αν όμως βγουν από τον κρίκο είναι ζήτημα τύχης, αν θα μείνουν και τα δύο κοντά και μαζί. Ποιος είναι ο κρίκος; Η χάρη του Θεού. Βάλτε τα χέρια σας, βάλτε τις καρδιές σας και οι δυο σας στο χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν μας παίρνει με το ζόρι, απλώνει το δικό Του χέρι και εάν εσείς με τη θέληση βάλετε τα δικά σας χέρια ο Θεός θα σας ενώσει σε μια ενότητα τέλεια και αγία και έτσι να πορευτείτε.»

Όταν στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος, εγώ πανηγύριζα. Είπα, «επιτέλους, θα αποφύγω την ταλαιπωρία να παντρεύω ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν.» Να πας στον Δήμαρχο κι όπου θέλεις. Όχι όμως εδώ! Γιατί ο χώρος αυτός εδώ είναι για αυτούς που ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν τι κάνουν. Ένα διαζύγιο μπορεί να έχει πολλές αφορμές, αλλά οι αιτίες του είναι λίγες.

Ο άγιος Νεκτάριος

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Εν Πειραιεί τη 9^η  Νοεμβρίου 2015

Καύχημα και δόξα της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας αποτελούν, αγαπητοί μου αδελφοί, οι άγιοι της Εκκλησίας μας, που έζησαν σε παλαιότερες εποχές. Ιδιαιτέρως όμωςαποτελούνγια την Εκκλησία μας καύχημακαι δόξα οι νεοφανείς άγιοί της, που έλαμψαν με την αγία και ενάρετη ζωή τους στις έσχατες και πονηρές αυτές ημέρες που ζούμε και με τον πλούτο των αρετών και των ποικίλων θαυμάτων τους ελάμπρυναν και εδόξασαν την Εκκλησία και απέδειξαν την παρουσία του αγίου Πνεύματος εν αυτή,το οποίο βέβαια, δεν θα παύσει να αναδεικνύει αγίους μέχρι συντελείας του αιώνος.

 Ένας τέτοιος νεοφανής και περίλαμπρος αστέρας υπήρξε και ο άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός, ο πολύς εν αρετή και μέγας εν θαύμασι, ο ταχύς εν προστασίαις και προς Θεόν πρεσβευτής ημών θερμότατος, το νέκταρ της εναρέτου ζωής, το οποίον ευφραίνειτις καρδιές των πιστών με την αγιαστική του Χάρη. Ο θεοφόρος αυτός ιεράρχης γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Τουρκοκρατούμενης Θράκης, από ευσεβείς και φτωχούς γονείς. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Ιωάννινα, ναυτικός στο επάγγελμα, η δε μητέρα του από την Σηλυβρία. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και είχε έξη αδέρφια. Κατά την βάπτιση του, του δόθηκε το όνομα Αναστάσιος.Τα πρώτα γράμματα μαζί με χριστιανικές διδαχές τα έλαβε από την μητέρα του. Στη Σηλυβρία τελείωσε το δημοτικό και το σχολαρχείο. Ήταν ένα ευφυέστατο παιδί με πολύ καλή μνήμη, που έδειξε την διδασκαλική και θεολογική του κλίση από πολύ νωρίς.

Σε ηλικία 14 ετών αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε σε καπνοπωλείο, τόσο για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του, όσο και για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκείνο τον καιρό άρχισε να μελετά και να συλλέγει ρητά και αποφθέγματα Αγίων Πατέρων και κλασικών φιλοσόφων, τα οποία αποτέλεσαν το δίτομο βιβλίο «Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα», που εξέδωσε το 1895. Εν μέσω του κοσμικού θορύβου της πόλεως δεν αμελούσε την προσευχή και την μελέτη των αγίων Πατέρων  της Εκκλησίας μας. Αγαπούσε πολύ να εκκλησιάζεται τακτικά και να μετέχει στις ιερές ακολουθίες και την Θεία Λειτουργία. Πριν ακόμα συμπληρώσει το 20ο έτος της ηλικίας του, προσελήφθη ως παιδονόμος στο εν Κωνσταντινουπόλει, σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου, όπου συνέχισε τις σπουδές του, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν διδάσκοντας τις μικρότερες τάξεις.

40 ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ καί ΑΜΜΟΥΝ Διακόνου

1η Σεπτεμβρίου
Αρχή Ινδίκτου, Αρχή Εκκλησιαστικής Χρονιάς !

Εορτάζουν :

Αδαμάντιος, Αδάμος, Αδάμης, Αδάμας, Διαμαντής, Αδαμαντία, Αμάντα, Άντα, Διαμαντούλα, Διαμάντω, Ρουμπίνη
Μαντώ
Αθηνά
Ακριβή
Αντιγόνη, Γόνη
Ασπασία
Αφροδίτη, Φρέγια
Διώνη, Διόνη
Δωδώνη
Ελπινίκη
Ερασμία
Ερατώ, Τέτη
Ευτέρπη
Θάλεια
Θεανώ
Θεονύμφη
Καλλιρόη, Καλλιρρόη
Καλλίστη
Κλειώ
Κλεονίκη
Κλεοπάτρα, Κλειώ, Πάτρα, Πατρούλα, Πατρίτσα
Κοραλία
Ράλλης, Ραλλία, Ραλία, Ραλλού, Ραλού
Μαργαρίτα
Μαριάνθη
Μελπομένη, Μέλπω
Μόσχω, Μοσχούλα
Ουρανία, Ράνια
Πανδώρα
Πηνελόπη, Μπηλιώ, Μπιλιώ, Πίτσα
Πολύμνια
Πολυνίκη, Πολύνα, Πόλυ
Σαπφώ
Τερψιχόρη
Χαϊδευτός, Χάιδω
Χαρίκλεια, Χαρά, Χαρούλα

“Χρόνια Πολλά, Καλά και Ευλογημένα” με πλούσια την ευλογία από τις Αγίες.

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντίνος ὁ Νεομάρτυρας ὁ ἐξ Ἀγαρηνῶν

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ἐγεννήθηκε στὸ χωριὸ Υψηλομέτωπο τῆς Λέσβου ἀπὸ πατέρα Μωαμεθανὸ καὶ μητέρα Χριστιανή, ἡ ὁποία καὶ ἐγαλούχησε αὐτὸν μὲ τὰ νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του, ἐγκατέλειψε τὴν πατρίδα του καὶ ἀφοῦ μετέβη στὴ Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐβαπτίσθηκε καὶ ἔλαβε τὸ Χριστιανικὸ ὄνομα Κωνσταντίνος. Ἐπισκεφθεὶς κάποτε τὴ Σκήτη τοῦ Ἁγίου Προδρόμου καὶ ἀσπασθεὶς τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Νεομαρτύρων, ποὺ ἐφυλάσσονταν ἐκεῖ, τόσο ἐπηρεάσθηκε, ὥστε ἀμέσως τοῦ ἐγεννήθηκε ὁ πόθος νὰ μαρτυρήσει ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν ἐπέστρεψε στὴ Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, ἐκμυστηρεύθηκε τὸν πόθο του στὸν πνευματικό του, ὁ ὁποῖος, εὐχαρίστως, ἀφοῦ ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Κωνσταντίνου, ὑπέβαλε ἀμέσως αὐτὸν στὴν κατάλληλη προετοιμασία. Ὅταν αὐτὴ συντελέσθηκε, ὁ Κωνσταντίνος, συνοδευόμενος ὑπὸ τῶν εὐχῶν τοῦ πνευματικοῦ του καὶ τῶν συνασκητῶν του, ἀπῆλθε στὴν Ἀνατολή, πρὸς ἐκπλήρωση τοῦ διακαοῦς πόθου του. Ἀποβιβάσθηκε στὶς Κυδωνίες, ὅπου, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀναμονῆς πλοίου γιὰ τὴ Σμύρνη, ἐθεώρησε καλὸ νὰ ἐργασθεῖ σὲ κατάστημα τροφίμων. Ἐκεῖ ὅμως ἀναγνωρίσθηκε ἀπὸ κάποιον Τοῦρκο συμπολίτη του καὶ καταγγέλθηκε στὸν ἀγᾶ, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ συνέλαβε αὐτόν, τὸν ἐρωτοῦσε περὶ τῆς ἀλήθειας ἢ μὴ τῶν καταγγελθέντων. Ὁ Κωνσταντίνος μὲ θάρρος ὁμολόγησε ὅτι ναὶ μὲν προηγουμένως ἦταν Μωαμεθανός, ἀλλά, ἐπειδὴ ἐφωτίσθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ἔγινε Χριστιανός, διότι ἐπείσθηκε ὅτι ἡ πίστη αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ ἄμωμη. Ἐξοργισθεὶς ὁ ἀγᾶς, ἀφοῦ ὑπέβαλε τὸν Κωνσταντίνο σὲ παντοειδὴ βασανιστήρια, τὸν ἀπέστειλε στὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ νὰ ληφθεῖ ἐκεῖ ἡ ὁριστικὴ ἀπόφαση περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ὁ Κωνσταντίνος παρέμεινε ἀκλόνητος στὴ Χριστιανικὴ ὁμολογία του καὶ ἀπέρριψε ὅλες τὶς γενόμενες σὲ αὐτὸν δελεαστικὲς προτάσεις. Κατόπιν τούτου, τὸ 1819, διατάχθηκε ἡ δι’ ἀπαγχονισμοῦ θανάτωσή του. Τὸ τίμιο λείψανο τοῦ Μάρτυρος, γιὰ νὰ μὴν παραληφθεῖ ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ἐνταφιάσθηκε κρυφὰ στὸ Τουρκικὸ νεκροταφεῖο, μεταξὺ τῶν ἐκεῖ ἐνταφιασμένων Μωαμεθανῶν.

Ἐορτάζει 2 Ἰουνίου