Monday, October 22, 2012

Ἡ πνευματική Διαθήκη τοῦ Τωβίτ στό παιδί του τόν Τωβία.



Κεφ. Δ΄.

Πνευματική Διαθήκη Τωβίτ
        ταν λθη ρα νά πεθάνω, φρόντισε γιά τήν ταφή μου.
       Τή μητέρα σου, μετά τό θάνατό μου μή τήν περιφρονήσης.
       Νά τήν τιμς σο ζς.
       Δσε της χαρά κάνοντας ατό πού θέλει καί μή τήν πικροχολιάσης.
       Θυμίσου, παιδί μου, πόσο κινδύνεψε σο στά σπλάχνα της σέ κυοφοροσε.
       ταν πεθάνη, φρόντισε γιά τήν ταφή της καί θάψε την στόν διο τάφο μέ μένα.
       Παιδί μου, λες τίς μέρες τς ζως σου νχης στή μνήμη σου καί στήν καρδιά σου τό Θεό.
       Μή θελήσης νά μαρτάνης καί νά παραβαίνης τίς ντολές του.
       Τήν γιότητα ν᾿ κολουθς, καί τς κακίας τά μονοπάτια μή βαδίσης.
       Γιατί ταν κάνεις τό γαθό, ελογία το Θεο θά σφραγίζη τά ργα σου, πως κι᾿ λους κείνους πού ργάζονται τό καλό.
       π᾿ τά πάρχοντά σου κάνε λεημοσύνη καί μή τσιγκουνευτ τό μάτι σου, σ᾿ ατά πού δίνει.
       Μήν ποστρέψης τό πρόσωπό σου πό κάθε φτωχό, γιά νά μήν ποστρέψη καί Θεός τό πρόσωπό του πό σένα.
       νάλογα μέ τήν ελογία πού χεις στ᾿ γαθά σου, κάνε τήν λεημοσύνη σου.
       ν χης λίγα, πό τά λίγα μή φοβηθς νά δώσης.
       Ξέρε το· πργμα καλό γιά τόν αυτό σου ποταμιεύεις, γιά τίς δύσκολες πού τυχόν μέρες θά λθουν.
       λεημοσύνη π᾿ τόν αώνιο θάνατο γλυτώνει καί δέν σ᾿ φήνει στό σκοτάδι νά μπς τς κολάσεως.
       Καί τοτο, γιατί δρο γαθό εναι λεημοσύνη γιά σους τήν κάνουν, μπροστά στό Θεό.
       Παιδί μου,
       Πρόσεξε τόν αυτό σου πό κάθε λογς μάρτημα σαρκικό.
       Πρε σύζυγο πό τήν πατρίδα σου κι᾿ π᾿ τή γενιά σου. πό χώρα ξενική μή πάρης.
       Εμαστε παιδιά γίων καί προφητν, το Νε, το βραάμ, το σαάκ, το ακώβ.
       Θυμίσου, παιδί μου, τό γάμο τό δικό τους, καί πόση ελογία πραν ατοί καί τά παιδιά τους, στε ο πόγονοί τους θά κληρονομήσουν τή γ.
       Καί τώρα παιδί μου, γάπα τούς συμπατριτες σου καί μή λαζονευτ καρδιά σου στε νά θέλης πό ξενομανία νά πάρης σύζυγο πό χώρα ξενική.
       Μή ξεχνς, τι στήν περηφάνεια, χαμός καί καταστασία πάρχει.
       Στή σπατάλη, τεμπελιά καί νέμελη ζωή, βασιλεύει ξεπεσμός καί μεγάλη φτώχεια, γιατί τεμπελιά καί σπατάλη εναι μάνα τς πείνας.
       ταν νθρωπος σο δουλέψη, μή το κατακρατήσης τή δούλεψί του, λλά σύντομα νά τόν πληρώσης.
       άν καί σύ δουλέψης στό ργο το Θεο, μισθός θά σο ποδοθ.
       Παιδί μου,
       Πρόσεχε σέ λες σου τίς πράξεις νά εσαι εγενικός, καί πολιτισμένος στίς κοινωνικές σου σχέσεις.
       Ατό πού μισες, σέ κανέναν μή τό κάνης,
       Μή πις κρασί γιά νά μεθύσης.
       νθρώπους πού γαπνε τό κρασί, μή πορευτς μαζ τους.
       Μοίραζε τό ψωμί σου μ ατόν πού πειν, καί τά ροχα σου μ᾿ ατόν πού κρυώνει.
       ,τι σο περισσεύει κάνε το λεημοσύνη χωρίς τσιγγουνιά......
       πό φρόνιμο νθρωπο ζήτησε συμβουλή, καί ποτέ σου μή τήν περιφρονήσης.
       Κάθε στιγμή δόξαζε Κύριον τόν Θεόν σου.
       Ζήτα Του, νά εναι σια ζωή σου, καί τότε θά προκόψης, γιατί ο κοσμικοί δέν χουν σωστή συμβουλή.
       Ατός διος Κύριος δίνει λα τά γαθά, καί ποιον θέλει, τόν ταπεινώνει παιδαγωγικά.
       Καί τώρα παιδί μου,
       Νά θυμσαι σα σο επα, κι᾿ π᾿ τήν καρδιά σου, ποτέ νά μή σβηστονε....
       Μή φοβηθς, παιδί μου γιατί φτωχήναμε.
       Πολλά γαθά στή ζωή σου θχης, ν τό Θεό φοβσαι, ν ξένος ξένος στέκεσαι στήν κάθε μαρτία, καί κάνεις πάντοτε ατό πού θέλει Θεός.
π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

No comments:

Post a Comment