Στους 348 Θεοφόρους Πατέρες της 7ης Οικουμενικής Συνόδου

 Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Κατά το έτος 726 μ.Χ. ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, Λέων Γ΄, επηρεασμένος από τις αιρετικές διδασκαλίες των Νεστοριανών και Παυλικιανών, οι οποίοι ήσαν κατά της χρήσεως εικόνων, διέταξε την απαγόρευση της προσκυνήσεως των εικόνων. Όπου επικρατούσαν εικονομάχοι Επίσκοποι οι εικόνες καταστρέφοντο.  Η αντίδραση των Ορθοδόξων κορυφώθηκε, όταν ο βασιλιάς διέταξε την αφαίρεση της θαυματουργού εικόνος του Χριστού, που ήταν επάνω από την κυρία είσοδο των ανακτόρων.  Η εικονομαχία δεν αναφέρεται μόνον στην απαγόρευση της προσκύνησης των εικόνων, αλλά ήταν μία ευρύτερη θρησκευτική και εκκλησιαστική μεταρρύθμιση.  Οι εικονομάχοι ηρνούντο, συνάμα, την προσκύνηση των αγίων λειψάνων, τις πρεσβείες των αγίων και της Θεοτόκου.

Ο λαός επαναστάτησε και με αρχηγό κάποιον Κοσμά στράφηκε με στόλο εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά ο Λέων ως έμπειρος στρατηγός και αυτοκράτωρ κατόρθωσε και έπνιξε την επανάσταση, συνέλαβε τον Κοσμά και τον αποκεφάλισε.  Απ’ εκείνη την ημέρα ο αυτοκράτωρ διέταξε την γενική απαγόρευση της προσκυνήσεως και χρήσεως των εικόνων και σήκωσε σκληρό διωγμό εναντίον οποιουδήποτε που ήταν εικονόφιλος.  Η Ορθόδοξος Βυζαντινή Αυτοκρατορία μπήκε σε μία περιπέτεια που κράτησε πάνω από 120 χρόνια.  Ο λαός διαιρέθηκε σε εικονόφιλους και εικονοκλάστες. 

Αναρίθμητοι μάρτυρες και ομολογητές έδωσαν την ζωήν τους υπέρ των ιερών εικόνων και πολλοί εγγράμματοι επίσκοποι και μοναχοί συνέγραψαν έργα υπερασπίζοντας την τιμητική προσκύνηση των ιερών λειψάνων και εικόνων των αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.  Μεταξύ των πολλών που συνέγραψαν έργα υπέρ των ιερών εικόνων είναι και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και ο Άγιος Θεόδωρος,  Ηγούμενος της Μονής του Στουδίου.

Οι άγιοι Πατέρες τόνιζαν στα συγγράμματά τους, ότι η προσκύνηση των εικόνων και των ιερών λειψάνων δεν είναι λατρευτική, διότι λατρεία προσφέρομε μόνον στον Τριαδικό Θεό, αλλά τιμητική.  Η προσκύνησή μας δεν απευθύνεται στη ύλη, αλλά διαβαίνει στο πρωτότυπο.  Με την ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να απεικονίζει ό,τι είδε. 

Ο Όρος της Συνόδου έχει ως εξής:

«Η Αγία μεγάλη και Οικουμενική Σύνοδος, η κατά Θεού χάριν και θέσπισμα των ευσεβών και φιλοχρίστων ημών βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης της αυτού μητρός, συναθροισθείσα το δεύτερον εν τη Νικαέων λαμπρά μητροπόλει της Βιθυνών επαρχίας, εν τη αγία του Θεού Εκκλησία τη επονομαζομένη Σοφία, ακολουθήσασα τη παραδόσει της καθολικής εκκλησίας ώρισε τα υποτεταγμένα …Απάσας τας εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαινοτομήτως φυλάττομεν· ων μία εστί και η της εικονικής αναζωγραφήσεως εκτύπωσις, ως τη ιστορία του ευαγγελικού κηρύγματος συνάδουσα, προς πίστωσιν της αληθινής και ου κατά φαντασίαν του Θεού λόγου ενανθρωπήσεως, και εις ομοίαν λυσιτέλειαν ημίν χρησιμεύουσα· τα γαρ αλλήλων δηλωτικά, αναφιμβόλως και τας αλλήλων έχουσιν εμφάσεις.  Τούτων ούτως εχόντων την βασιλικήν ώσπερ ερχόμενοι τρίβον, επακολουθούμεν τη θεηγόρω διδασκαλία των αγίων Πατέρων ημών και τη παραδόσει της καθολικής Εκκλησίας· του γαρ εν αυτή οικήσαντος αγίου αγίου Πνεύματος είναι ταύτην γινώσκομεν· ορίζομε νουν συν ακριβεία πάση και εμμελεία παραπλησίως τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού ανατίθεσθαι τας σεπτάς και αγίας Εικόνας, τας εκ χρωμάτων και ψηφίδος και ετέρας ύλης επιτηδείως εχούσης, εν ταις αγίαις του Θεού εκκλησίαις, εν ιεροίς σκεύεσι και εσθήσι, τοίχοις τε και σανίσιν, οίκοις τε και οδοίς· της τε του Κυρίου και Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εικόνος, και της αχράντου Δεσποίνης ημών και αγίας Θεοτόκου, τιμίων τε Αγγέλων, και πάντων Αγίων και οσίων ανδρών· όσω γαρ συνεχώς δι’ εικονικής ανατυπώσεως ορώνται, τοσούτων και οι ταύτας θεώμενοι διανίστανται προς την των πρωτοτύπων μνήμην τε και επιπόθησιν, και ταύταις ασπασμόν και τιμητικήν προσκύνησιν απονέμειν, ου μην την κατά πίστιν ημών αληθινήν λατρε΄’ιαν, η πρέπει μόνη τη θεία φύσει· αλλ’ ον τρόπον τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και τοις αγίοις ευαγγελίοις και τοις λοιποίς ιεροίς αναθήμασι, και θυμιαμάτων και φώτων προσαγωγήν προς την τούτων τιμήν ποιείσθαι, καθώς και τοις αρχαίοις ευσεβώς είθισται· η γαρ της εικόνος τιμή εί το πρωτότυπον διαβαίνει· και ο προσκυνών την εικόνα, προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν· ούτω γαρ κρατύνεται η των αγίων Πατέρων ημών διδασκαλία, είτουν παράδοσις της καθολικής εκκλησίας της από περάτων εις πέρατα δεξαμένης το ευαγγέλιον· ούτω τω εν Χριστώ λαλήσαντι Παύλω και πάση τη θεία αποστολική ομηγύρει και πατρική αγιότητι εξακολουθούμεν κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρειλήφαμεν».

Ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας επήλθε τελικά το 843 μ.Χ., όταν η αυτοκράτειρα Θεοδώρα με την ενδημούσα Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως αναστήλωσε την προσκύνηση των εικόνων και θέσπισε την γιορτή της Ορθοδοξίας.

           Η πρώτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας.  Αυτός ο χαρακτηρισμός οφείλεται στο γεγονός, ότι κατ’ αυτήν την Κυριακή η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού γιορτάζει τον θρίαμβο της Ορθοδόξου αληθής Πίστεως όχι μόνον εναντίον των εικονομάχων, που στράφηκαν με μίσος και μανία εναντίον των ιερών εικόνων και λειψάνων των αγίων της Εκκλησίας, αλλά είναι θρίαμβος  της ορθής Χριστιανικής Πίστεως εναντίον όλων των αιρέσεων, που παρουσιάσθηκαν μέχρι της εποχής εκείνης.