Επίγειος Ουρανός

Δεν έχει σημασία αν η θεία Λειτουργία τελείται σε μεγαλοπρεπείς και περικαλλείς ναούς ή σε πτωχά και απέριττα εκκλησάκια, που βρισκονται σε τόπους απόμερους και αγνώστους στους πολλούς . Δεν υπάρχει διαφορά αν μεγάλα και πολυπληθή εκκλησιάσματα συμμετέχουν στη λατρεία του Θεού η μικρές ομάδες πιστών ζουν στην ιερή της ατμόσφαιρα. Το ίδιο μυστήριο τελείται, το ίδιο τρισμέγιστο θαύμα λαμβάνει χωρά σε κάθε θεία λειτουργία.

Είναι συγκινητικά τα λογία με τα οποία εκφράζεται ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης για την προσφορά της θυσίας του Κυρίου κατά τη θεία λατρεία. Η θεία Λειτουργία κάνει τον ναό επίγειο ουρανό!

«Πανίερη, παμπόθητη, μεγαλειώδης θεία λειτουργία! Όταν τελείσαι, ο ναός πράγματι γίνεται επίγειος ουρανός! Διότι το Πανάγιο και Τελεταρχικό Πνεύμα κατέρχεται στη αγία τράπεζα και επιτελεί το μέγιστο θαύμα και την κορυφαία εκδήλωσι της ευσπλαχνίας του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρωπο, μεταβάλλει δηλαδή τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Κυρίου και αξιώνει κατόπιν τους πιστούς της κοινωνίας των.

Με τι προσοχή, με τι καθαρότητα καρδίας , με τι ταπείνωσή και ευγνωμοσύνη, πρέπει λοιπόν να συμμετέχουμε στη θεία λειτουργία! Έτσι θα είμαστε άξιοι ¨μεθέξεως Θεού¨.

Έτσι θα γίνουμε ¨υιοί του νυμφωνος¨(Μαθ. θ’ 15)».

Αρχιμ. Αστέριος Χατζηνικολάου

(Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού)