Tαπείνωση

Η Οσία Θεοδώρα συνήθιζε να λέγει στις μαθήτριες της πολύ συχνά, πως ούτε η μεγάλη άσκησις, ούτε ο υπερβολικός κόπος, ούτε οποιαδήποτε άλλη κακοπάθεια μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, όσο η αληθινή ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Διηγείτο και το ακόλουθο ανέκδοτο:

Κάποιος Ερημίτης είχε χάρισμα από το Θεό να διώχνει τα πονηρά πνεύματα. Μια φορά ζήτησε να μάθει  τι φοβούνται περισσότερο κι’ αναγκάζονται να φύγουν.

– Μήπως τη νηστεία; ρώτησε ένα απ’ αυτά.

– Εμείς, αποκρίθηκε εκείνο, ούτε τρώμε, ούτε πίνουμε ποτέ.

– Την αγρυπνία τότε;

– Εμείς δεν κοιμώμεθα καθόλου.

– Την φυγή του κόσμου;

Το δαιμόνιο γέλασε περιφρονητικά:

– Σπουδαίο πράγμα τάχα. Εμείς περνάμε τον περισσότερο καιρό μας τριγυρίζοντας στις ερημιές.

– Σ’ εξορκίζω, να ομολογήσεις τι είναι εκείνο που μπορεί να σας δαμάσει, επέμενε ο Γέροντας.

Το πονηρό πνεύμα, αναγκασμένο από υπερκόσμια δύναμη, βιάστηκε ν’ απαντήσει:

– Η ταπείνωση, που δεν μπορούμε ποτέ ν’ αποκτήσωμε.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ.