Στο Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου)

 Υπό

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Οι άγιοι Θεοφόροι Πατέρες στο εκκλησιαστικό εορτολόγιο της Αγίας Ορθοδόξου μας Εκκλησίας τρία γενέθλια θέσπισαν να γιορτάζουμε: Την Γέννηση του Χριστού, το Γενέθλιο της Θεοτόκου και το Γενέθλιο του αγίου Προφήτου Ιωάννου, του Προδρόμου και Βαπτιστή.  Χαίρεται, λοιπόν, σήµερα, η Αγία του Χριστού Εκκλησία καθώς γιορτάζει το Γενέθλιο της Υπεραγίας Δεσποί­νης ηµών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Η Αγία Παρθένος Μαρία καταγόταν από τη φυλή του Δαβίδ και ήταν κόρη του Ιωακείμ και της Άννας. Η αγία Άννα, αφού γέννησε την Θεοτόκο Μαρία, η οποία υπήρξε η απαρχή της σωτηρίας όλου του κόσµου, και αφού την απογαλάκτισε, την αφιέρωσε, ως τριετίζουσα δάµαλη, στον Ναό του Θεού, ως καθαρό και άµωµο δώρο. Από το γένος του Ιωακείµ και της Άννης προήλθε αυτό το θείο Χάρισµα. Θησαυροφυλάκιο του Θεού, λοιπόν, αποτελεί η Αγία Θεοτόκος, γιατί, όπως ο Κύριος µας διδάσκει «εκ του καρπού του δένδρου γνώσεσθαι αυτό».

Δεν είναι γνωστό ποιός από τους γονείς της Θεοτόκου πέθανε πρώτος. Γνωρίζοµε µόνον ότι η Θεοτόκος έµεινε ορφανή σε ηλικία μόλις των 11 ετών. Αλλά, ο Ιωακείμ και η Άννα µας άφησαν την «στήλην την έµψυχον», την Αειπάρθενο Κόρη, τον έµψυχο των χαρισµάτων ωκεανό, το λογικό πολύφωτο ουρανό και την πηγή πάσης αθα­νασίας, της ευσπλαχνίας το άπειρο πέλαγος, την πάγχρυση στάµνα του ουρανίου µάννα, την ακοίµητο και πολύφωτο λυχνία των µετανοούντων, την ελπίδα των απελπισµένων, το πανάγιο όρος στο οποίο ευδόκησε να κατοική­σει ο Μόνος Αληθινός Θεός.

Η Αγία Θεοτόκος, µε τις αρετές της, υπερλάµπει περισσότερο από κάθε άλλο υλικό ήλιο ανάµεσα στο νοητό στερέωµα του χώρου των αγίων. Όλος ο κόσµος θαύµασε και θαυµάζει τις νίκες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και πολλοί επεθύµησαν να δουν τους θησαυρούς του και τα θησαυροφυλάκια του, και εκείνος, χωρίς αργοπορία, έδειχνε ως πολύτιμο θησαυρό του τους φίλους του.  Ως ο µεγαλοπρεπέστερος από κάθε άλλο βασιλιά, ο Κύριος του Ουρανού και της Γης επιδεικνύει τους δικούς Του φίλους, όχι μόνον τους Αγίους της Εκκλη­σίας Του, αυτούς τους πιστούς που αποδειχθήκανε να είναι αληθινοί φίλοι και εκλεκτοί του Θεού, αλλά πολύ περισσότερο αναδεικνύει και τιμά και δοξάζει μέσα στην Ουράνιο Βασιλεία την Μητέρα Του, την Θεοτόκο Μαρία.

Η οµορφιά, το ήθος, η θεάρεστη και ανεπίληπτη ζωή των παιδιών είναι µάρτυρες αξιόπιστοι των κόπων και των μόχθων των γονιών. Από την αγιότητα και τις αρετές της Θεοτόκου, αναγνωρίζοµε τον πνευματικό καρπό του Ιωακείμ και της Άννας.

Αν εμείς οι απλοί άνθρωποι έχομε σαν θησαυρό και πλούτο μας την καλή συµπεριφορά και σωφροσύνη των παιδιών μας, πόσο µάλλον και ποιά δόξα πρέπει να αποδοθεί στον Ιωακείμ και στην Άννα για την ασύγκριτη αγιότητα της Κόρης τους; Ο Μνήστωρ Ιωσήφ µολονότι και προηγου­µένως υπήρξε δίκαιος, εν τούτοις έφθασε στο ύψος της αγιότητας από τη συναναστροφή του µε την Αειπάρθενο Μαρία. Εάν εµείς, όταν συνανα­στρεφόµαστε µε σοφούς και ενάρετους ανθρώπους, απολαµβάνοµε µέρος της σοφίας και της αρετής τους, πόσο µάλλον απέλαβε εκείνος ο δίκαιος, έχοντας µπροστά του το έµψυχο δοχείο πάσης αγιοσύνης και τελειότητας;

Όταν η Παναγία επισκέφτηκε την εξαδέλφη της, την Ελισάβετ, αµέσως πληρώθηκε από το Πανάγιο Πνεύµα. Και όχι µόνον αυτή, αλλά και το εξάμηνο βρέφος της, ο Ιωάννης, σκίρτησε από μεγάλη χαρά και αγαλλίαση. Αυτό υπήρξε σηµείο ότι και µόνον από τον ασπασµό της Θεομήτορος Μαρίας η Ελισάβετ και το έμβρυό της αγιάστηκαν και πληρώθηκαν από το Άγιο Πνεύμα. Πόσο, λοιπόν, αγιασµό και πόση Χάρη προξένησε η Θεοτόκος στους γονείς της και σ’ όλο τον κόσμο με τη γέννησή της;

Από την Δημιουργία του κόσµου, ποτέ άλλοτε το φως του υλικού ηλίου δεν είδε άλλη πιο φωτεινότερη, πιο αγιότερη και πιο υπερτέλεια Αγνή Κόρη, την Μαρία, η οποία υπήρξε η μόνη σ’ όλη την παγκόσμια Ιστορία που υπήρξε Παρθένος ταυτόχρονα και Μητέρα, Μητέρα και ταυτόχρονα Παρθένος. Γι’ αυτό, ως η αγιοτέρα όλου του κόσμου αξιώνεται να γίνει η Μητέρα του ενσαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού.

Ο Θεός Λόγος δεν δόξασε την Θεοτόκο εξ αιτίας της σαρκικής Του συγγένειας μ’ αυτήν, αλλά την αγίασε από τα θεάρεστα έργα της. Η αγιότητα των έργων της Θεοτόκου της χάρισαν την εκλογή, και όχι η εκλογή την αγιότητα . Κανείς δεν στεφανώνεται, «εάν µη νοµίµως και άθληση». Το «ουδείς» περιέχει τους πάντας, και ξένους και συγγενείς.

Η γέννηση της Θεοτόκου μας δίδει αφορμή να προβάλλουµε ένα παράδειγµα της αγιότητας των γονιών της Θεοτόκου, του Ιωακείµ και της Άννας. Επιθυμούσαν να αποκτήσουν παιδιά, όμως, παρ’ όλο που ήσαν στείροι και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν, δεν ήσαν υπόδουλοι των σαρκικών επιθυμιών. Αλλά, με πίστη θερµή, µε δάκρυα κατανυκτικά και ελπίδα ακαταμάχητη ζητούσαν από τον Θεό να λύσει το όνειδος της στεί­ρωσής τους. Ζητούσαν την βοήθεια του Θεού, όχι καθήµενοι στην ανάπαυση του σπιτιού και του υλικού πλούτου, αλλά, ο μεν Ιωακείµ έτρεχε στο όρος, η δε µακάρια Άννα στον κήπον της έχοντας ως σύντροφό τους την ερηµιά, τη µητέρα της κατάνυξης, τα δάκρυα, την προσευχή και τη νηστεία. Με τέτοιους µεσίτες ζήτησαν τη λύση της στείρωσής τους. Με τέτοια πνευματικά έργα καταξιώθηκαν να γίνουν προπάτορες του Υιού του Θεού. Και ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και τους δώρισε το πιο πολύτιμο δώρο, την Θεοτόκο Μαρία.

Πόσο διαφέρει η σηµερινή στειρωτική κοινωνία από την πολιτεία των αγίων του Θεού;  Σήµερα, καταφεύγουν οι χριστιανοί, αντί µε πίστη στον Θεό, στη χρήση των προφυλακτικών μέσων, στις απάνθρωπες θεληματικές εκτρώσεις, σε άσκοπες και ανώφελες χειρουργικές επεμβάσεις για να αποφύγουν την δημιουργική συμμετοχή τους στο όλο έργο της Μεγάλης Δημιουργίας. Όταν, όμως συνειδητοποιήσουν το μέγα αμάρτημά τους, καταφεύγουν απελπισμένοι στους γιατρούς για να τους δώσουν παιδιά. Οι γιατροί, στις περισσότερες περιπτώσεις, δυστυχώς, λόγω της φιλαργυρίας τους, κατατρώγουν περιου­σίες ολόκληρες χωρίς να φέρνουν το ποθούµενο αποτέλεσµα.

Σήµερα, λόγω της μη χριστιανικής μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης, της έλλειψης ουσιαστικής χριστιανικής κατήχησης και μόρφωσης των παιδιών σύμφωνα προς το πρότυπο του Χριστού, τα παιδιά επαναστατούν εναντίον των γονιών τους∙ δείχνουν ασέβεια προς τους διδασκάλους τους, απείθεια προς τους μεγαλύτερούς τους και πολλά απ’ αυτά αποµακρύνονται από το σωτήριο δρόµο της θεοσέβειας. Οι κοσµικές νυκτερινές διασκεδά-σεις, τα ναρκωτικά, οι απελευθερωμένες άνομες σεξουαλικές σχέσεις, το κάπνισµα, το ποτό, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα µηχανάκια και τα αυτοκίνητα έγιναν γι’ αυτά τα ιδανικά τους και ο σκοπός της ζωής τους. Και πολλοί γονείς, δυστυχώς, είναι συνυπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και στην Πατρίδα μας. Διότι, µε την αδιαφορία τους για τη θρησκευτικο-ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους οι εκφράσεις: ‘δεν πειράζει’, ‘δε βαριέσαι’, ‘άστους, νέοι είναι’ και άλλα παρόμοια, προξένησαν την πηγή του κακού.

Εάν οι γονείς αδιαφορούν για την ηθική µόρ­φωση των παιδιών τους και ασχολούνται µόνο µε το ‘τί θα φάνε’, ‘πως θα ντυθούν’ και ‘τί θα σπουδάσουν’, τότε, τί είδους ανθρώπους περιµένει να δει η μελλοντική γενιά, εφόσον θα απουσιάζει από τη ζωή των σημερινών νέων ο Χριστός; Με ποιές προϋποθέσεις και ποιά θεµέλια θα κτίσουν τα νέα ζευγάρια τον γάµο τους, όταν δεν υπάρχει σεβασµός στα ιδανικά και την ηθική του χριστιανικού γάµου; Με ποιά ευλάβεια και σεβασµό θα συµµετά­σχουν στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, εάν καθ’ όλο το χρόνο απουσιάζουν οι γονείς και τα παιδιά από τη Λειτουργία της Κυριακής και των μεγάλων γιορτών; Ποιά πίστη θα οµολογήσουν, όταν αγνοούν τα διδάγµατα της Εκκλησίας µας;

Μάθετε, αγαπητοί µου αδελφοί, από τη σηµερινή γιορτή µε πόσα καλά ήθη πότισαν την Κόρη τους ο Ιωακείµ και η Άννα, µε πόσα άγια παραδείγµατα από τη δική τους προσωπική ζωή πρόσφεραν στη Θεοτόκο∙ και σε πόσες θερμές προσευχές συμμετείχαν, ως μία ενωμένη οικογένεια; Ας παραδειγµατιστούµε και εµείς από το παράδειγµα των αγίων γονέων της Θεοτόκου, οι οποίοι µε προθυµία και χωρίς φόβους και δισταγµούς αφιέρωσαν τη µονάκριβη Κόρη τους στο Θεό. Ας εξετάσουµε, µε ποιό γάλα ευαγγελικής ζωής οφείλουμε να θηλάζουµε τα παιδιά µας. Ας θυµηθούµε πόσες φορές τάξαµε στον Θεό, στις δύσκολες στιγµές της ζωής µας, και δεν εκπληρώσαµε όσα υποσχεθήκαµε, επειδή αποβλέψαµε περισσότερο στο προσωπικό µας κέρδος και συμφέρον; Ας εξετάσουµε τον εαυτό µας για να δούµε, εάν δίνουµε µαθήµατα και χριστιανικά παραδείγματα στους νέους μας∙ και οι νέοι, με τη σειρά τους, στους νεότερους.

Μήπως έχοµε στην καρδιά µας την ανελεηµοσύνη και την ασπλαχνία, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία; Ας κάνουµε αυτοκριτική για να δούµε, αν αντί τίµιοι, μήπως είµαστε άτιμοι και άρπαγες· αντί δίκαιοι, μήπως είµαστε άδικοι· αντί ηθικοί, μήπως είµαστε ανήθικοι· αντί νηστευτές, μήπως είµαστε αχόρταγοι και λαίµαργοι∙ αντί να δοξολογούμε τον Θεό, μήπως είμαστε βλάστημοι∙ μήπως συμβιβαζόμαστε ανάλογα των περιστάσεων και όποτε μας συμφέρει συμφωνούμε με τις Θείες Εντολές, αλλά, όποτε μας αποτρέπουν από το κακό, αποστρέφομε το πρόσωπό μας από τον Θεό και γινόμαστε υποτελείς στην αμαρτία και σε κάθε είδους αδικίας; Τέλος, αντί για ενάρετοι, μήπως είμαστε βουτηγμένοι μέσα στη λάσπη της αμαρτίας;

Ο Θεός σ’ εκείνους που έδωσε πολλά, πολλά θα απαιτήσει∙ «πολύ δοθήσεται, πολύ απαιτηθήσεται». Ο Θεός χαρίζει πολλά, αλλά ποιός Τον ευχαριστεί νύχτα και ηµέρα; Όταν ο Κύριος θα έρθει σε κρίση ως Δίκαιος Κριτής, θα ζητήσει λογαριασµό από τον καθένα μας, τόσο για την προσωπική µας ζωή, όσο και για την ανατροφή των παιδιών στη φύλαξη των θείων Νόµων και όλων των αρετών.

Με αφορμή την σημερινή γιορτή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, ας ζητήσουµε µε δάκρυα µετανοίας την λύση της ψυχικής µας στείρωσης. Ας ζητήσουµε, όσο καιρό έχομε διαθέσιμο, να µας δώσει ψυχικούς καρπούς, µή τυχόν και έλθει ο Καλός Γεωργός ξαφνικά και βρει άκαρπη τη δική µας ψυχή. Ας προσφέρουµε στο εξής καρπούς µετανοίας, καρπούς ελεηµοσύνης, καρπούς της ευτεκνίας, καρπούς της κατά Θεόν αγάπης ούτως, ώστε να τιµήσουµε µε έργα αγαθά τη σηµερινή εορτάζουσα αγία Μητέρα του Χριστού, της οποίας ταις πρεσβείας, είθε ο Πανάγαθος Κύριος να δεχθεί υπέρ της σωτη­ρίας όλου του κόσμου και εμάς των ιδίων που με τόση πίστη την έχομε Μεσίτρια, Σκέπη και Βοηθό σ’ όλες τις στιγμές της ζωής μας.  Αµήν.