Χίλις δυο κακουτουπιές
Στ' κοινουνία μαύρις μπόρις
Πέρασα πάρα πουλλές
Δεν έχασα του κουράγουμ
Τ' ψυχριμίαμ την κρατώ
Μι του κούτιλουμ ακράτου
Στ' κοινουνία πουρπατώ
Βνο τη δλεια πουτές δεν τν 'είδα
Έμαθα να νταγιαντώ
Μον' τ' γλουσσουφαγιά φουβήθ'κα
Τσι τουν κόσμου τουν κακό
Άμα ξέρς δεν σι διχώντι
Άμα εχ'ς σ' αμφισβητούν
Στιάνου σαν σι δουν στου δρόμου
Τότι ίσους να χαρούν
Δεν λέγου λάθους κουβέντις
Ούτι λόγια παλαβά
Κάποιοι που δεν σι χουνεύγιν
Δεν αλλάζιν του χαβά
Τσι μπρουστάς μα τσ' απού πίσους
Του φαρμάτσ'ντουν του πιτούν
Ιγώ κανέναν δεν πειράζου
Φταν' κάποιοι που μ' αγαπούν
Πάντα θα ικφράζου τ' πίκραμ
Έδγιου μεσ' απ' τα γραφτάμ'
Αν τσι μ' αγαπάει ου κόσμους
Κάποιοι μ 'εχιν καψ' τ' καρδιάμ
hpageragotikos
No comments:
Post a Comment