Τελευταῖα τείνει νὰ ἐπικρατήσει µιὰ συνήθεια ἰσοπεδώσεως τῆς Παραδόσεως. Ἔτσι εἴθισται ὁρισµένοι ἀπό τούς πιστούς µας κατὰ τὰ µνηµόσυνα τῶν κεκοιµηµένων τους νὰ µὴν προσκοµίζουν στὸ ναὸ κόλλυβα, ἀλλὰ ἀντὶ αὐτῶν κουλουράκια, πίτες καὶ διάφορα γλυκίσµατα. Ἀντὶ τοῦ ζυµωτοῦ προσφόρου νὰ προσκοµίζουν ἕτοιµα βιοµηχανοποιηµένα πρόσφορα. Ἀντὶ τοῦ προσφεροµένου κόκκινου οἴνου νὰ προσκοµίζουν λευκὸ οἶνο. Ἀντὶ τῆς πατερικῆς φιλανθρωπίας νὰ ἐµφανίζεται µιὰ τάση ἐπιδείξεως καὶ δωρεᾶς πρὸς σωµατεῖα καὶ ἱδρύµατα ὂχι µὲ σκοπὸ τὴ χριστιανικὴ βοήθεια. Στὴν ἴδια σειρὰ τείνουν νὰ ξεχασθοῦν καὶ πολλὲς ἄλλες ἀκόµα παραδοσιακὲς συνήθειες, ὅπως: Συνεχεῖς µνηµονεύσεις τῶν κεκοιµηµένων κατὰ τὶς Θ. Λειτουργίες. Ψυχωφέλιµες ἐπισκέψεις στὰ κοιµητήρια ἀφ’ ἑνὸς µὲν γιὰ τὴ φιλοσόφηση τοῦ µυστηρίου τοῦ θανάτου καὶ ἀφ’ ἑτέρου γιὰ τὴν κοινωνία µετὰ τῶν κεκοιµηµένων µας. Προσφορὰ τῶν προσφόρων καθ’ ὃλην τὴν διάρκεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὰ ψυχοσάββατα. Δωρεὲς καὶ φιλανθρωπίες στὰ ἐκκλησιαστικὰ καθιδρύµατα καὶ τέλος τακτικὴ τέλεση θ. Λειτουργιῶν, Τρισαγίων καὶ προσευχῶν.
Συνηθίζεται σήµερα τὸ κόλλυβο νὰ ἀνατίθεται στὰ γραφεῖα µνηµοσύνων κι οἱ συγγενεῖς νὰ ἐφησυχάζουν ὃτι ἐκτελοῦν τὸ χρέος πρὸς τὸν κεκοιµηµένο τους. Οἱ ναοί, ὃταν τελοῦνται µνηµόσυνα, τείνουν νὰ µοιάσουν µὲ ἀνθόκηπους. Ὑπάρχει µιὰ συνήθεια Δυτικῆς προελεύσεως νὰ ὡραιοποιεῖται ὁ θάνατος ἢ µὲ ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ περνᾷ ἀπαρατήρητος ἀπὸ τοὺς ζωντανοὺς ἀνθρώπους. Ἡ συνήθεια αὐτὴ τῶν µεγάλων στολισµῶν πρέπει νὰ περικοπεῖ καὶ νὰ ἐπικρατήσει τὸ πατερικὸ µέτρο. Εἰδικώτερα χρειάζεται µιὰ ἐπιστροφὴ στὴν παράδοση ποὺ συνίσταται στὴ γνώση τῶν τελουµένων κατὰ τὰ µνηµόσυνα καθὼς καὶ στὴν ὠφέλεια ποὺ πρέπει κι ἐπιβάλλεται νὰ κοµίζουν πρωτίστως οἱ µὲν κεκοιµηµένοι µας ἀπό αὐτά, δευτερευόντως δὲ καὶ οἱ ἐπιτελοῦντες αὐτά.
Στὰ παραπάνω πρέπει νὰ τονίσουµε καὶ τὴ σηµασία τῆς συµµετοχῆς τῶν συγγενῶν τῶν κεκοιµηµενων στὴ Θ. Εὐχαριστία, ἡ ὁποία συνδέεται ἄρρηκτα µὲ τὸ µυστήριο τῆς µετανοίας. Δυστυχῶς, συνηθίζεται σήµερα πολλοὶ ἀπό τούς πιστούς µας, ὅταν πρόκειται νὰ τελέσουν τὸ µνηµόσυνο συγγενῶν τους, νὰ µὴν προσέρχονται ἀπό νωρὶς στὸ ναό, ὅπου τελεῖται τὸ µνηµόσυνο ἀλλὰ νὰ παρίστανται τὴν τελευταία στιγµὴ ποὺ θὰ διαβαστεῖ τὸ δικό τους µνηµόσυνο. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο παραβλέπεται ἕνας βασικὸς παράγοντας ποὺ ὁρίζει, ὃτι ἡ τέλεση τοῦ µνηµοσύνου συνδέεται ἄρρηκτα µὲ τὴν προσφορὰ τῆς ἀναιµάκτου Εὐχαριστίας ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν κεκοιµηµένων. Αὐτὸ πάλι ἔχει σὰν προϋπόθεση ὃτι τὸ µνηµόσυνο πρέπει νὰ συνδυάζεται µὲ προσευχὴ καὶ προετοιµασία, γιὰ τὴν κοινωνία τοῦ Ποτηρίου, µέσα στὸ ὁποῖο συνευρίσκεται ἡ ἀληθινὴ κοινωνία τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιµηµένων ἐν ὀνόµατι τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ µας.
Ὅταν λοιπὸν ἔχουµε µνηµόσυνο, ὀφείλουµε κυρίως γιὰ τὸν κεκοιµηµένο µας νὰ βρισκόµαστε ἀπό νωρὶς στὸ ναό, νὰ προσευχόµαστε ὑπὲρ ἀναπαύσεώς του καθ’ ὃλη τὴ διάρκεια τοῦ µυστήριου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ ὁπωσδήποτε νὰ συµµετέχουµε σ’ αὐτό.
Ἀκόµη καὶ οἱ φίλοι καὶ γενικώτερα οἱ προσκεκληµένοι στὰ µνηµόσυνα ὀφείλουν νὰ καταθέσουν ὡς προσφορὰ τὴν προσευχή τους, γιὰ τὴν ἀνάπαυση τοῦ κεκοιµηµένου φίλου τους. Σήµερα συνηθίζουν πολλοὶ νὰ περιµένουν ἔξω ἀπό τό ναό, µέχρι νὰ φθάσει ἡ ὥρα ν’ ἀρχίσει ἡ ἀκολουθία τοῦ µνηµοσύνου. Ὅταν δὲ ἀρχίσει τὸ µνηµόσυνο παρατηρεῖται ἕνας στιγµιαῖος συνωστισµός, ποιὸς θὰ πρωτοβρεθεῖ πιὸ κοντὰ στὸ κόλλυβο καὶ ἰδιαιτέρως πιὸ κοντὰ στὰ συγγενικὰ πρόσωπα τοῦ κεκοιµηµένου, γιὰ νὰ δείξει ὃτι εἶναι συνεπὴς σ’ αὐτὴν τὴν ἐκδήλωση συµπαθείας, ὅπως εἴθισται τελευταίως νὰ ἀποκαλεῖται τὸ µνηµόσυνο. Ὅµως τὸ µνηµόσυνο ἔχει ὡς σκοπὸ τελέσεως του τὴν προσφορὰ τῆς προσευχῆς γιὰ τὴν ἀνάπαυση τοῦ κεκοιµηµένου.
Ἕνα ἀκόµη στοιχεῖο ποὺ πολλὲς φορὲς τείνει νὰ γίνει συνήθεια εἰς βάρος τῆς ὠφελείας τῶν µνηµοσύνων, εἶναι καὶ οἱ ἀναξίως προσερχόµενοι στὰ ἄχραντα µυστήρια. Πολλοὶ ἐκ τῶν συγγενῶν τοῦ κεκοιµηµένου συµµετέχουν στὰ ἄχραντα µυστήρια µόνο γιὰ τὸ θεαθῆναι καὶ γιὰ «τὰ µάτια τοῦ κόσµου». Τὴ συνήθεια αὐτὴ τὴ στηλιτεύουν πολλοὶ ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ ὑπάρχουν καὶ ἱεροὶ κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν χωρὶς προετοιµασία Θεία Μετάληψη.
No comments:
Post a Comment