Οι ενέργειες και οι πράξεις των ανθρώπων γίνονται πάντοτε κατόπιν σκέψεως. Όταν κανείς ενεργεί χωρίς μυαλό ή ευρίσκεται εκτός εαυτού, τότε απαλλάσσεται.Θέματα ή προβλήματα που μας απασχολούν όχι μόνο ωρισμένες στιγμές ή ώρες, αλλά ολόκληρους μήνες, που τα σκεπτόμαστε και τα ξαναμετράμε, όπως είναι, το αν θ' αφήσουμε να έλθει στη ζωή το έμβρυο, που κρατιέται στα σπλάχνα της μητέρας, ή θα το εκτελέσουμε εν ψυχρώ και μάλιστα τόσο σφικτά φυλακισμένο, που δεν έχει τη δυνατότητα ούτε ν' αμυνθεί, ούτε να καλέσει σε βοήθεια, ούτε καθ' οποιονδήποτε τρόπο ν' αντιδράσει, είναι φρικτό και αποτρόπαιο το έγκλημα.
Το ΕΝΑ ΜΙΣΟΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ που ακολουθεί, ας ευχηθούμε όπως προβληματίσει αρκετά όσους θα το διαβάσουν και όπως βοηθήσει σε ορθές ενέργειες σύμφωνες με το θέλημα του Θεού.
5 Οκτωβρίου: Σήμερα η ζωή μου αρχίζει. Οι γονείς μου δεν το γνωρίζουν ακόμη. Είμαι μικρούτσικο, μικρότερο και από ένα σπόρο μήλου, αλλά ήδη είμαι κάτι. Πρόκειται να γίνω κοριτσάκι, θα έχω ξανθά μαλλάκια και θ' αγαπώ τα άνθη.
19 Οκτωβρίου: Έχω μεγαλώσει λιγάκι, αλλά ακόμη είμαι πολύ μικρό για να φροντίσω τον εαυτό μου. Η μητέρα κάμνει τα πάντα για μένα. Το αστείο είναι ότι εκείνη δεν γνωρίζει τη μικρή μου ύπαρξη, ότι ζω κάτω από την καρδιά της και ότι τρέφομαι με το αίμα της.
23 Οκτωβρίου: Το στόμα μου μόλις αρχίζει να σχηματίζεται. Σκέπτομαι πως ύστερα από ένα έτος θα γελώ, αργότερα θα μπορώ να μιλώ. Ξέρω ποια θα είναι η πρώτη μου λέξη: ΜΑΝΑ.
27 Οκτωβρίου: Η καρδούλα μου αρχίζει να κτυπά. Από σήμερα και πέρα θα κτυπά για όλη μου τη ζωή χωρίς να ξεκουράζεται ποτέ. Ύστερα από πολλά χρόνια, θα ξεκουρασθεί και θα σταματήσει. Αλλά γιατί να σκέπτομαι το τέλος, αφού είμαι ακόμη στην αρχή;
2 Νοεμβρίου: Κάθε ημέρα μεγαλώνω και λιγάκι. Τα χέρια μου και τα πόδια μου αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Θα πρέπει όμως να περιμένω πολύ πριν τα μικρά μου πόδια με οδηγήσουν τρέχοντας στης μανούλας την αγκαλιά και πριν τα μικρά μου χέρια μπορέσουν ν' αγκαλιάσουν τον πατέρα.
12 Νοεμβρίου: Τώρα τα μικροσκοπικά μου δακτυλάκια αρχίζουν να σχηματίζονται. Πόσο αστεία είναι, μα πόσο όμορφα θα γίνουν. Ίσως κάποτε μάθουν να ζωγραφίζουν.
20 Νοεμβρίου: Σήμερα ο γιατρός είπε στη μητέρα για τη μικρή μου ύπαρξη. Δεν είσαι ευτυχισμένη μητέρα;
25 Νοεμβρίου: Οι γονείς μου δεν ξέρουν ότι είμαι ένα κοριτσάκι. Ίσως να περιμένουν αγόρι ή και δίδυμα ακόμη μα εγώ θα τους εκπλήξω με την παρουσία μου. Θα ήθελα να μού δώσουν το ωραίο όνομα Αικατερίνη.
10 Δεκεμβρίου: Το πρόσωπό μου έχει εντελώς σχηματισθεί. Πόσο θέλω να μοιάζω της μανούλας!
15 Δεκεμβρίου: Τώρα είμαι ικανή να βλέπω, μα όλα γύρω μου είναι σκοτεινά. Γρήγορα όμως τα ματάκια μου θ' ανοίξουν στον κόσμο του ήλιου, των λουλουδιών και των μικρών παιδιών.
24 Δεκεμβρίου: Μανούλα: μπορώ ν' ακούω τους κτύπους της καρδιάς σου. Αναλογίζομαι αν και εσύ ακούς τους ψιθύρους της δικής μου καρδιάς. Είναι τόσο συχνοί, τικ-τακ, τικ-τακ. Ύστερα από λίγο θα έχεις, μια γερή και όμορφη ΚΟΡΗ, μανούλα! Ξέρω, πως μερικά μωρά φθάνουν δύσκολα στον κόσμο, αλλά υπάρχουν καλοί γιατροί, που βοηθούν τις μητέρες και τα μωρά... Ξέρω επίσης μερικές μητέρες, που δεν θέλουν τα μωρά τους. Αλλά εγώ με λαχτάρα περιμένω να βρεθώ στην αγκαλιά σου, να αγγίξω το πρόσωπό σου, να κοιτάξω τα μάτια σου, να σε φιλώ συνέχεια, να σε βοηθώ. Με περιμένεις κι εσύ, μητέρα, δεν είναι έτσι;
28 Δεκεμβρίου: Μανούλα γιατί; Γιατί τους άφησες να διακόψουν τη ζωούλα μου; Το τόλμησες κι εσύ; Το άντεξες; Γιατί; Γιατί; Θα ήμαστε τόσο ευτυχισμένοι μαζί, τόσο ευτυχισμένοι. Αχ, γιατί; Πού με στέλνεις, Μάνα; Γνωρίζεις; Εσύ τώρα θα ησυχάσεις ποτέ;
***
Και συ, που εμπορεύεσαι, «γιατρέ», την επιστήμη, τον Ιπποκράτη πρόδωσες, ποιος τώρα θα σε κρίνη; Πήγες και σπούδασες γιατρός, αρρώστιες να γιατρεύης· μ' αντί γι' αυτό τ' αγέννητα μ' αργύρια τα φονεύεις!
Διονύσιος Μουστόγιαννης
πηγή: Καρυγή ζωής: Σας ικετεύω μη μας σκοτώνετε!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ
Αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Τηλ: 2310212659
No comments:
Post a Comment