Ξημέρωσαν Χριστούγεννα. Οι εκκλησιές σημαίνουν,
κουνιούνται τα καμπαναριά και οι φωνές που βγαίνουν
απ’ το βαθύ το διάπλατο κάθε καμπάνας στόμα
μοιάζουν χερουβικούς ψαλμούς σαν απ’ ουράνιο δώμα!
Χιλιάδες τα Χριστούγεννα το τραγουδούν οι αγγέλοι
και κάθε αχτίδα από ψηλά, που κάθε αστέρι στέλλει,
μοιάζει αγγελική ματιά. Θρησκεία! Γλυκιά μάνα,
τί όμορφη δίνεις εσύ λαλιά και στην καμπάνα
και πόσο εκείνη η λαλιά σαλεύει στην καρδιά μας!
Πόσες εκείνο ο σταυρός απ’ τα καμπαναριά μας,
στην αντιλιάδα χύνοντας τόσες χρυσές αχτίδες,
χύνει βαθιά μας, στην ψυχή, γλυκές χρυσές ελπίδες!
Κι οι δυο εκείνες χαραυγές, που αγγέλοι κατεβαίνουν
Μες απ’ τον ουρανό ψηλά κι έρχονται και σημαίνουν
Χριστούγεννα κι Ανάσταση, ώ! Τι μυστήριο χύνουν!
Τί χαραυγούλες είν’ αυτές, πόση ζωή μα δίνουν …..
Κ. Κρυστάλλης
No comments:
Post a Comment