Ο Όσιος Ευφρόσυνος ο μαγειράς

```Ἔρχεσαι στὸ ναὸ νὰ προσευχηθεῖς, καὶ στολίζεσαι μὲ χρυσαφικὰ καὶ χτενίζεσαι ἐπιτηδευμένα```;

 

«*Τί λές, γυναῖκα;*

  ```Ἔρχεσαι στὸ ναὸ νὰ προσευχηθεῖς, καὶ στολίζεσαι μὲ χρυσαφικὰ καὶ χτενίζεσαι ἐπιτηδευμένα```; 

 *Μήπως ἦρθες γιὰ νὰ χορέψεις;*

 ```Μήπως γιὰ νὰ λάβεις μέρος σὲ γαμήλια γιορτή; ```

 *Ἐκεῖ ἔχουν θέση τὰ χρυσαφικὰ καὶ οἱ πολυτέλειες· ἐδῶ δὲν χρειάζεται τίποτα ἀπ᾿ αὐτά.* 

 ```Ἦρθες νὰ παρακαλέσεις τὸ Θεὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου```. 

 *Τί στολίζεις, λοιπόν, τὸν ἑαυτό σου;*

 ```Αὐτὴ ἡ ἐμφάνιση δὲν εἶναι γυναίκας ποὺ ἱκετεύει```. 

 *Πῶς μπορεῖς νὰ στενάξεις, πῶς μπορεῖς νὰ δακρύσεις, πῶς μπορεῖς νὰ προσευχηθεῖς μὲ θέρμη, ἔχοντας τέτοια ἀμφίεση*; 

 ```Θέλεις νὰ φαίνεσαι εὐπρεπής;```

 *Φόρεσε τὸ Χριστὸ καὶ ὄχι τὸ χρυσό.*

 ```Ντύσου τὴν ἐλεημοσύνη, τὴ φιλανθρωπία, τὴ σωφροσύνη, τὴν ταπεινοφροσύνη.``` 

 *Αὐτὰ ἀξίζουν περισσότερο ἀπ᾿ ὅλο τὸ χρυσάφι.* 

 ```Αὐτὰ καὶ τὴν ὡραία τὴν κάνουν ὡραιότερη καὶ τὴν ἄσχημη τὴν ὀμορφαίνουν»```

 *Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος*

Μου λένε οι πιστοί...’’ πάτερ μου λυπάμαι μά δεν πάω στην εκκλησία’’.

 

Πάω μόνο σε ξωκλήσια καί ανάβω ένα κεράκι καί αυτό όποτε το έχω ανάγκη.

Δέν μπορώ πού μπαίνω μέσα στον ναό καί να βλέπω αδιάκριτα βλέμματα επάνω μου στραμμένα να με κουτσομπολεύουν.

Καί απαντώ.

Να έρχεστε στην εκκλησία για τον Χριστό καί όχι για τα βλέμματα.

Να γίνετε άγιοι έτσι ώστε αντί να βλέπουνε τί φόρεμα φοράτε να βλέπουν το φωτοστέφανο της αγιότητός σας.

Δεν φταίει η κουτσομπόλα πού σε κοιτάει. Φταίς εσύ πού της δίνεις σημασία.

Γιατί άν σε ενδιέφερε πραγματικά ο Χριστός δεν θα έμπαινες κάν στην διαδικασία να σε ενοχλούν τέτοιες συμπεριφορές.

Μήν περιμένουμε να μπαίνουμε στο ναό καί να μας πετάνε ροδοπέταλα.

Δεν ερχόμαστε στην εκκλησία να δείξουμε κάτι αλλά να αφήσουμε τον Χριστό να μας αγγίξει με τον λόγο του καί μιλήσει στην σιωπή μας.

Όταν πάμε καλεσμένοι σε ένα τραπέζι δέν μας ενδιαφέρει τί λένε οι καλεσμένοι αλλά μας ενδιαφέρει να τιμήσουμε τον οικοδεσπότη.

Για τους καλεσμένους ευθύνη έχει ο οικοδεσπότης καί όχι εμείς.

Εδώ η γνωστή ρήση λοιπόν βρίσκει γόνιμο έδαφος.

‘’Η αγάπη βρίσκει τον τρόπο καί η αδιαφορία βρίσκει πάντα μία δικαιολογία’’.

Είπαμε πώς δέν φταίει ο ήλιος.

Φταίει πού εγώ έχω κλειστό το παράθυρο καί δυστυχώς κατηγορώ τον ήλιο γιατί δεν μπαίνει!

"Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου!"

 

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος..

Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου (γάμου). Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός…». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; 

Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.

Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ’ αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.

Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!

Λέω στα ζευγάρια που παντρεύω: 

«Αν το καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει να πεθάνετε, πρέπει να πεθάνει ο εγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας από το σπίτι του και ήρθατε εδώ και τώρα φεύγετε από εδώ μαζί σε ένα καινούργιο σπίτι. 

Πολύ ωραία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; 

Ο κάθε ένας πρέπει να φύγει από τον εαυτό του πια. Από αυτό που ήταν μέχρι τώρα.

 Κι εδώ η Χάρις του Θεού σάς ένωσε.»

Βλέπετε κάποια στιγμή ενώνουμε τα χέρια και τους λέω: «Έχετε δει δύο κλειδιά περασμένα σε κρίκο; Όπου και να ‘ναι, θα είναι μαζί. Στην τσέπη μας ευρίσκονται ή μας πέσαν στον δρόμο ή τα πετάξαμε στη θάλασσα, θα είναι πάντα μαζί γιατί τα ενώνει ένας κρίκος. Αν όμως βγουν από τον κρίκο είναι ζήτημα τύχης, αν θα μείνουν και τα δύο κοντά και μαζί. Ποιος είναι ο κρίκος;

 Η χάρη του Θεού. Βάλτε τα χέρια σας, βάλτε τις καρδιές σας και οι δυο σας στο χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν μας παίρνει με το ζόρι, απλώνει το δικό Του χέρι και εάν εσείς με τη θέληση βάλετε τα δικά σας χέρια ο Θεός θα σας ενώσει σε μια ενότητα τέλεια και αγία και έτσι να πορευτείτε.»

Όταν στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος, εγώ πανηγύριζα. Είπα, «επιτέλους, θα αποφύγω την ταλαιπωρία να παντρεύω ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν.»

 Να πας στον Δήμαρχο κι όπου θέλεις. 

Όχι όμως εδώ! Γιατί ο χώρος αυτός εδώ είναι για αυτούς που ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν τι κάνουν. Ένα διαζύγιο μπορεί να έχει πολλές αφορμές, αλλά οι αιτίες του είναι λίγες.

Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από ‘κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.

Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;

Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή». Έτσι ήτανε, παιδί μου, αλλά εσύ δεν τον είδες. Ο αρραβώνας δεν είναι μια χαζοχαρούμενη περίοδος που θα κοιτάξουμε πώς θα περάσουμε καλά.

 Είναι ακριβώς μια περίοδος που οι άνθρωποι μιλάνε σοβαρά για το μέλλον τους, βλέπουν αν συμφωνούν, αν ταιριάζουν, αν έχουν την ίδια πλεύση μέσα στη ζωή τους, ακόμα μερικές φορές σε μερικά πράγματα, που φαίνονται πιο ρηχά, πιο εύκολα.

Κάποτε έλεγα σε δυο παιδιά που συνδεόντουσαν:

- Παιδιά χωρίστε τώρα γιατί θα χωρίσετε αύριο.

- Μα γιατί;

- Γιατί δεν έχετε καμία σχέση μεταξύ σας. 

Τα ενδιαφέροντα του ενός είναι τελείως διαφορετικά κι εξειδικευμένα, του άλλου είναι -τα παιδιά χρησιμοποιούν σήμερα αυτή τη λέξη- «μπάζα». Σε λίγο εσύ θα αρχίσεις να τη ζηλεύεις και εσύ σε λίγο θα αρχίσεις να κουράζεσαι. Λοιπόν, μην κάνετε λάθη!

Ευτυχώς κατάλαβαν έγκαιρα. Γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να βλέπεις την αλήθεια. 

Το σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το ζεις. Εμείς μάθαμε ότι η αγάπη είναι σαρκωμένη. Κι αν δεν σαρκώνεται, δεν σταυρώνεται, τότε ακριβώς δεν προχωράει.

Το Διαζύγιο τελικά είναι μια αποτυχία.

 Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Πώς θα αντιμετωπίσουμε ένα διαζύγιο; Διδασκόμεθα από τα λάθη μας; Καταλάβαμε γιατί φτάσαμε εδώ; Πρώτα-πρώτα έχουμε τη συνείδηση ότι αποτύχαμε; Και δεν αποτύχαμε τυχαία, αποτύχαμε για συγκεκριμένους λόγους, καθαρούς και ορατούς ή πιστεύουμε ότι φταίει μόνο ο άλλος; Στα ζευγάρια που παντρεύω τους εύχομαι: «Παιδιά μου, σας εύχομαι να μάθετε στη ζωή σας να φταίτε πάντα και οι δυο μαζί. Γιατί αν πιστέψετε ότι φταίει μόνο ο άλλος, κάτι δεν πάει καλά μεταξύ σας.»

Παντρεύομαι σημαίνει δέχομαι τον άλλο όπως είναι γιατί τον αγαπάω.

Παντρεύομαι σημαίνει ότι αγωνίζομαι, κάνω τα πάντα για να δίνω χαρά σ’ αυτόν που αγαπάω. Άρα λοιπόν υπάρχει μια κοινή πορεία και των δύο, δηλαδή το ότι ο άλλος με δέχεται, δεν γεννάει ασυλία του εγωισμού μου, αφού με δέχεται όπως είμαι. Σε δέχεται γιατί σε αγαπάει, εσύ αγαπάς; Τότε διορθώσου. Τότε αφού βλέπεις ότι κάτι ενοχλεί τον άλλο, διόρθωσέ το. Όταν ακούω ανθρώπους να λένε: «εγώ αυτός είμαι ή εγώ αυτή είμαι, δεν αλλάζω», τους λέω:

 «Κακώς παντρευτήκατε, γιατί όταν κάποιος αγαπάει, αλλάζει.» 

Δεν αλλάζω σημαίνει δεν αγαπάω. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

 

Μητροπολίτου, Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

 

Για μια υγιή και ζωντανή οικογένεια, έκδ. Σχολής Γονέων Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα

 Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).

Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.

Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά.

Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. Και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια.

Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τους μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή. Σήμερα τιμάμε και τη μνήμη των αγίων :

Άγιος Θεόφιλος ο Νεομάρτυρας από τη Ζάκυνθο

Άγιος Καπίτων

Άγιος Υμέναιος

Άγιος Ερμογένης

Άγιος Αθανάσιος από την Κίο

Άγιος Αθηναγόρας ο Αθηναίος ο Απολογητής

Όσιος Συμεών ο Νεοφανής, Θεσσαλονικεύς

Άγιοι Μπορίσος και Γλιέβος οι Μάρτυρες

Άγιος Σαλομπτίνος επίσκοπος Ιεροσολύμων.

Η Αγία Μαρκέλα

  

22 Ιουλίου, η Εκκλησία μας τιμά την χάρη της Αγίας Μαρκέλλας, μίας χριστιανής που αγίασε με μαρτυρικό, ομολογουμένως τρόπο το 1500 μ.Χ..

Η Αγία, που είχε καταγωγή από τη Βολισσό της Χίου, όπου σήμερα βρίσκεται και το μοναστήρι προς τιμήν της, ορφάνεψε σε μικρή ηλικία από μητέρα. Μεγαλώνοντας, οι σωματικές της καλλονές άναψαν αμαρτωλούς πόθους στο σαρκολάτρη πατέρα της, στις κτηνώδεις επιθυμίες του οποίου δεν ήθελε να υποκύψει και γι αυτό εγκατέλειψε το σπίτι και κατέφυγε στα βουνά.Ο παράφρων πατέρας της την ανακάλυψε.

Έβαλε φωτιά στη πυκνή βάτο που κρυβόταν και στη συνέχεια τη καταδίωξε και με το βέλος του τη πλήγωσε. Εκείνη προσευχήθηκε και παρακάλεσε το Θεό να ανοίξει η πέτρα που πατούσε για να τη σώσει. Η γη άνοιξε και την κατάπιε έως το στήθος.

Ο σκληρός πατέρας της την πρόφτασε και της απέκοψε τους μαστούς και ύστερα το κεφάλι, το οποίο και έριξε στη θάλασσα. Το μέρος εκείνο που καθαγιάσθηκε από την αιμόφυρτη κεφαλή της Αγίας συχνά μετατρέπεται σε θαυματουργική πηγή με ιαματικό νερό.

Την ημέρα της εορτής της στις 22 Ιουλίου, παρουσία αρχών του νησιού και κοσμοσυρροής πιστών, γίνεται με κάθε επισημότητα, η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της και κάθε χρόνο η Αγία θαυματουργεί στη χάρη της.

Μας λένε πολλές φορές: "Είσαστε και της Εκκλησίας και κάνετε τέτοια πράγματα;"

Μας λένε πολλές φορές: "Είσαστε και της Εκκλησίας και κάνετε τέτοια πράγματα;"

Ναι, είμαστε της Εκκλησίας και κάνουμε και τέτοια και χειρότερα ακόμα.

Δεν είναι αυτό το οποίο μας διαφοροποιεί, δεν είναι ένα "τμήμα καλών ηθών" η Εκκλησία.

Η Εκκλησία είναι ένας χώρος όπου καλούμαστε να μάθουμε να μετανοούμε πρώτα απ' όλα. Μαθαίνουμε να μετανοούμε, να συνειδητοποιούμε τα τραύματά μας, να αξιοποιούμε τη δυστυχία μας, την κατάστασή μας.

Δεν είναι ένας χώρος όπου είμαστε επιτυχημένοι ηθικά άνθρωποι.

Η Εκκλησία δέχεται τους πάντες και ένας παναμαρτωλός άνθρωπος ο οποίος μετανοεί και πενθεί έχει πιο μεγάλη αξία από έναν "Άγιο" που δεν ξέρει τί σημαίνει μετάνοια.

 + Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος