Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Μᾶς προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία μας νά ἑορτάσουμε τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου. Στήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου ἀκούσαμε πρό ὀλίγου πλῆθος ὀνομάτων. Τά ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος γιά νά βεβαιώση ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀναμενόμενος « ἐξ οἰκου καί πατριάς Δαβίδ». Σωτήρ τοῦ κόαμου, σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση καί ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ καί τά κηρύγματα τῶν Προφητῶν.
Τοῦ Σωτῆρος τήν γέννηση θά ἑορτάσουμε. Ἀλλά γιά νά νοιώσουμε τοῦ Μυστηρίου τούτου τήν σημασία, εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε γιά ποιό λόγο ὀνομάζουμε τόν Χριστόν Σωτῆρα. Ἀπό τί μᾶς ἔσωσεν ὁ Ἰησοῦς. Ἐμεῖς ὀνομάζουμε συνήθως σωτῆρα αὐτόν πού ἔσωσε τή ζωή μας ἀπό ἕνα βέβαιο κίνδυνο, ἕναν ὁ ὁποῖος μᾶς ἔσωσε ἀπό μιά πυργκαγιά, ἀπό βέβαιο πνιγμό σέ κάποιο ναυάγιο, ἕνα γιατρό πού μᾶς ἔσωσε μέ τήν ἐπέμβασή του. Ἀλλά τόν Ἰησοῦν Χριστόν πού ἔζησε πρίν δύο χιλιάδες χρόνια γιατί τόν ὀνομάζουμε Σωτῆρα;
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς δίνει τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα καί ὄχι μέ δικές του σκέψεις ἀλλά μεταφέροντας τόν λόγον τοῦ Ἀγγέλου « Τέξεται δέ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Θά ὀνομασθῆ λέγει Ἰησοῦς, τό ὁποῖον σημαίνει Σωτήρ, διότι αὐτός θά σώση τόν λαόν ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ».
Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἦλθε ἡ ἁμαρτία στόν κόσμο μέ τό ἁμάρτημα τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας πού ἦταν, παρακοή, περιοφρόνηση, καταπάτηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, τῆς μοναδικῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ, τοῦ Πατέρα τους, πού τόση ἀγάπη ἔδειξε σ’ αὐτούς, φέρνοντας τους ἀπό τό μηδέν στήν ὕπαρξη, ἀπό τό χῶμα στή ζωή καί μάλιστα ζωή στόν Παράδεισο, στήν ἀπόλυτη χαρά καί ἀπόλαυση, μέ τήν παρακοή καταδικάζουν οἱ ἴδιοι τόν ἑαυτό τους. Περιφρονῶντας τόν εὐεργέτη καί πατέρα τους Θεόν καί ἀκολουθῶντας τήν συμβουλή τοῦ διαβόλου, ὑπουδουλώνονται σ’ αὐτόν καί ὑποδουλώνουν καί ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος τό ὁποῖο ἐκπροσωποῦσαν καί τό ὁποῖο «δυνάμει ἐνυπῆρχε σ’ αὐτοὐς». Ἡ ἔξωσή τους ἀπό τόν Παράδεισο εἶναι μιά εἰκονική ἔκφραση πού φανερώνει τήν πτώση, τήν τιμωρία, τίς ὀδυνηρές γιά τό ἀνθρώπινο γένος συνέπειες τῆς ἁμαρτίας.
Ἀλλά ἦταν δυνατόν νά ματαιωθοῦν τά σχέδια τοῦ Θεοῦ πού προόριζε τόν ἄνθρωπο σάν παιδί Του καί κληρονόμον τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν; Τά σχέδια τοῦ Θεοῦ δέν ματαιώνονται. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἁμαρτίας προλέγει ὁ Θεός τόν τρόπον τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ὅτι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ υἱοῦ καί Σωτῆρος χριστοῦ θά ἐπαναφέρη τό παραστρατημένο παιδί του στήν θέση γιά τήν ὁποία τό προώριζε. Τό πῶς ἡ σάρκωση, ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ἡ σταυρική θυσία Του γίνονται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν Μυστήριον στοῦ ὁποίου τήν μελέτη μᾶς βοηθεῖ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὅσον εἶναι δυνατόν μέ τίς ἀσθενεῖς ἀνθρώπινες δυνάμεις μας ἀλλά καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά κατανοήσουμε καί νά ἔχουμε λόγο νά πιστεύουμε τό πῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Σωτῆρας μας.
Ἄν δέν ἔχουμε τήν πεποίθηση αὐτή ἄν δέν γνωρίζουμε τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ὀνομάζουμε τόν Χριστόν Σωτῆρα μας τότε δέν ἔχουν νόημα γιά μᾶς τά Χριστούγεννα. Τά Χριστουγεννιάτικα δένδρα καί τά λαμπάκια, τά δῶρα καί τά πλούσια τραπέζια θά εἶναι μία ἐθιμοτυπική συνήθεια πολυδαπάνη, χωρίς πνευματικό νόημα καί ἐλπίδα σωτηρίας. Ἄς τό προσέξουμε αὐτό ἀγπητοί μου.