ΣΥΝΑΞΙΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ (21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)

Η τιμία καί πανυπέρτιμος Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Παραμυθίας» βρίσκεται στήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Κάποτε, κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας, ἀποβιβάστηκαν πειρατές στήν παραλία τῆς Μονῆς καί κρύφτηκαν ἔξω ἀπ᾿ αὐτήν, στούς θάμνους, ἀναμένοντας νά ἀνοίξει τό πρωῒ ἡ πύλη γιά νά ἐπιδράμουν καί νά τή λεηλατήσουν. Οἱ Μοναχοί μετά τήν ἀπόλυση τοῦ Ὄρθρου ἀνυποψίαστοι ἐπέστρεψαν στά κελλιά τους, ἐκτός ἀπό τόν Ἡγούμενο, ὁ ὁποῖος παρέμεινε στό Καθολικό προσευχόμενος, ὅταν ξαφνικά ἄκουσε φωνή ἀπό τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, πού ἔλεγε· «Μήν ἀνοίξετε σήμερα τίς πύλες τῆς Μονῆς ἀλλά ἀνεβεῖτε στά τείχη γιά νά ἀποκρούσετε τούς πειρατές». Ὁ Ἡγούμενος ἔκπληκτος κοίταξε τήν ἁγία Εἰκόνα, ἀπό τήν ὁποία προῆλθε ἡ φωνή, καί εἶδε τό ἑξῆς παράδοξο θέαμα. Τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἦταν ζωντανό, τό ἴδιο καί τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος στρέφοντας τό κεφάλι του πρός τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καί καλύπτοντας μέ τό χέρι του τά χείλη της, ἔλεγε πρός αὐτήν· «Μή πεῖς, Μητέρα, τίποτα σέ αὐτούς, ἀλλά ἄφησέ τους νά τιμωρηθοῦν, ὅπως τούς ἀξίζει». Ἀλλά ἐκείνη μέ τό χέρι της ἀπομάκρυνε ἀπό τά χείλη της τό χέρι τοῦ Κυρίου καί στρέφοντας πρός τά δεξιά τήν κεφαλή της ἐπανέλαβε τά ἴδια λόγια.
Τότε ἔντρομος ὁ Ἡγούμενος κάλεσε τήν Ἀδελφότητα καί τούς ἀνακοίνωσε τά συμβάντα. Ὅταν δέ οἱ Μοναχοί παρατήρησαν τήν ἱερά Εἰκόνα διαπίστωσαν ὅτι τά πρόσωπα τοῦ Κυρίου καί τῆς Θεοτόκου, καθώς καί ὅλη ἡ περιγραφή καί ὁ σχηματισμός τῆς Εἰκόνας, εἶχαν ἀλλάξει καί παραμείνει στή στάση πού σχηματίστηκε τή στιγμή τῆς δευτέρας ἐκφωνήσεως τῆς Θεοτόκου πρός τόν Ἡγούμενο, ὅταν δηλαδή Ἐκείνη εἶχε στρέψει τό πρόσωπό της πρός τά δεξιά καί μέ τό χέρι της ἀπομάκρυνε τό χέρι τοῦ Υἱοῦ της ἀπό τά χείλη της. Τότε οἱ Μοναχοί βεβαιώθηκαν γιά τήν ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ Ἡγουμένου καί ἀφοῦ πρῶτα εὐχαρίστησαν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τή σωτηριώδη πρόνοια καί προστασία της, ἀνέβηκαν στά τείχη καί ἀπέκρουσαν τούς πειρατές.

Ἡ θαυματουργός αὐτή Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου βρίσκεται σήμερα στό ὁμώνυμο παρεκκλήσιο, ἐπί τοῦ δεξιοῦ τοίχου τοῦ χοροῦ. Τό πρόσωπο τῆς Ἀειπαρθένου Μητέρας τοῦ Κυρίου ἐκφράζει ἱλαρότητα, συμπάθεια καί ἀγάπη καί τό βλέμμα της πνέει ἐπιείκεια, πραότητα καί εὐσπλαγχνία. Τά χείλη της ἐκφράζουν σεμνό μειδίαμα, προσφώνημα καί παρηγορία, γι᾿ αὐτό καί ὀνομάστηκε «Παραμυθία». Ἀντίθετα τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου παρουσιάζεται ἀπειλητικό, ἡ κίνηση τῆς ὀργῆς εἶναι ἐμφανεστάτη, καί τό βλέμμα του γεμᾶτο αὐστηρότητα καί ἀδυσώπητη κρίση.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Παραμύθιον θεῖον καί προπύργιον ἄσειστον, τήν σεπτήν σου Εἰκόνα, Θεοτόκε κεκτήμεθα· ἐκ ταύτης γάρ παρέχεις μυστικῶς, ἡμῖν παραμυθίαν καί ἰσχύν, τοῖς ἐν πίστει ἐκβοῶσί σοι ἐκ ψυχῆς, Παραμυθία Δέσποινα· δόξα τοῖς θαυμασίοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ σῇ χρηστότητι, δόξα τῇ πρός ἡμᾶς παραμυθίᾳ Ἄχραντε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῇ κραταιᾷ σου προστασία καταφεύγοντες Παραμυθία Θεοτόκε Ἀειπάρθενε Ἀπό πάσης ἐκλυτρούμεθα ἐπηρείας. Ἀλλ’ ὡς βρύσις συμπαθείας ἀνεξάντλητος  Παραμυθήσαι ἡμᾶς ἐν περιστάσεσι Τούς βοῶντάς σοι· χαῖρε πάντων βοήθεια. Μεγαλυνάριον.
Βρύει ἡ Εἰκών σου ἡ ἱερά, κρουνούς συμπαθείας, μυστικῇ σου ἐπισκοπῇ, καί παραμυθεῖται, τούς πίστει προσιόντας· διό Παραμυθία, σέ μεγαλύνομεν.