«Η ορθή στάση του χριστιανού απέναντι στην οικονομική κρίση» Του Σεβ. Μητροπολίτη Σπάρτης Ευσταθίου

 Είναι γνωστά τα αποτελέσματα της οικονομικής ύφεσης σε όλους μας. Η φτώχεια και η ανέχεια δε χτύπησαν μόνο τα σπίτια των φτωχών και πολυμελών οικογενειών, όπως άλλοτε, αλλά και τα σπίτια εκείνων που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν σκεφτεί ότι θα περνούσαν μια τέτοια δοκιμασία.

Μέσα σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες και επειδή η πείνα δεν έχει μάτια, βγήκαν στον δρόμο και οι μέχρι χθες έχοντες.

Απλώνουν το χέρι τους και ζητούν βοήθεια και οι μέχρι χθες εύποροι η εν πάση περιπτώσει αυτοί που δεν είχαν στερηθεί στη ζωή τους τίποτε. Πλησιάζουν τους κάδους των απορριμμάτων και αυτοί που άλλοτε πέταγαν το μισό φαγητό τους από την υπερκατανάλωση των υλικών αγαθών.

Τώρα πλέον και δεν ξέρουμε μέχρι πότε, φτωχός δεν είναι ο Γεωργάκης που καθόταν στη γωνιά του δρόμου και ζητούσε βοήθεια για τον εαυτό του και τη γυναίκα του, αλλά φτωχός είναι και ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας που είχε αυτοκίνητο και το πούλησε, που είχε κτήμα και το έδωσε, για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του, καθώς και αυτός που κινδυνεύει να χάσει ακόμη και το σπίτι που μένει, διότι χρωστάει στην Τράπεζα, η οποία  τον ειδοποίησε με κλητήρα πριν από λίγες μέρες.

Ποιά θέση πρέπει να πάρουμε σ’ αυτή τη δοκιμασία, που έχει και άλλες επιπτώσεις, οι οποίες, αν δεν τις προσέξουμε, μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και κατάθλιψη και να οδηγήσουν σε τραγικές πράξεις σχετικές με την ίδια τη ζωή μας;

Το πρώτο που πρέπει να κάνουν όσοι χτυπήθηκαν από αυτή τη δοκιμασία είναι να τονώσουν την πίστη τους στον Πανάγαθο Θεό και στη σωστική Πρόνοιά Του.

Να πιστεύουν ότι Εκείνος, που έδωσε το στόμα, θα φροντίσει και για την τροφή.

Εκείνος, που τρέφει τα σπουργίτια και ενδιαφέρεται για όλη τη φύση έλλογη και άλογη, δε θα αδιαφορήσει για τον άνθρωπο, που είναι το πιο τέλειο δημιούργημά Του και χάρη του οποίου ταπεινώθηκε και σταυρώθηκε, για να κάνει αναμφισβήτητη την αγάπη Του.

Το «έχει ο Θεός», που έλεγαν οι παλαιότεροι από μας, πρέπει να βρει θέση και πάλι στα χείλη μας.

Το δεύτερο που είναι ανάγκη να σκεφτούμε και να προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι η διόρθωσή μας και η αλλαγή της ζωής μας. Δεν είναι δυνατό να τρώγει κάποιος και να μεθάει και να πετάει στα σκουπίδια το φαγητό που περίσσευσε, όταν γνωρίζει ότι γύρω του υπάρχουν φτωχοί και πεινασμένοι.

Αυτοί δεν είναι άλλου Θεού παιδιά, άλλα είναι του ίδιου δημιουργήματα και επομένως είναι και δικά μας αδέλφια.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι μια τέτοια σπατάλη που γίνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια των πεινασμένων θα έχει δυσμενή αποτελέσματα.

Αν δε συμμεριζόμαστε τη φτώχεια των άλλων, θα επιτρέψει ο Θεός να γίνουμε φτωχοί, για να διδαχθούμε τη σωστή συμπεριφορά μας απέναντί τους.

Να ζητήσουμε, λοιπόν, συγγνώμη πρώτα από τον Θεό για την εγωιστική συμπεριφορά μας και ύστερα συγγνώμη  και από τους ίδιους τους φτωχούς που περιφρονήσαμε. Μόνο εάν μέσα μας  νιώσουμε συντριβή και μαζί με τους αδύνατους αδελφούς μας συναντηθούμε και μαζί με εκείνους σηκώσουμε τα χέρια μας στον ουρανό, τότε θα έλθει η συγχώρηση και η ευλογία.

Αλλά θα πρέπει να κάνουμε ένα επιπλέον  βήμα προς τα εμπρός. Όσοι  ακόμη αντέχουν, όσοι έχουν «σπλάχνα οικτιρμών» ν’ ανοίξουν την καρδιά τους και να δώσουν κάτι από εκείνα που έχουν. Αν είναι από το περίσσευμά τους και το προσφέρουν με την καρδιά τους και με κίνητρο την αγάπη τους, θα έχουν την ευλογία του Θεού και δε θα στερηθούν ποτέ και τίποτα.

«Θέλεις να έχεις, δώσε» λέγει το απόσταγμα της σοφίας του λαού μας. Αν δώσεις από το υστέρημά σου, τότε να γνωρίζεις ότι η ευλογία του Θεού θα είναι πλούσια για  όλη την οικογένειά σου, ενώ ταυτόχρονα θα δίδεις και ένα αξιοθαύμαστο παράδειγμα στην κοινωνία, ανάμεσα στην οποία λιγόστεψαν τα παραδείγματα των Μεγάλων Ευεργετών, οι οποίοι υστερούνταν για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο.

Έτσι, αδελφοί μου, πιασμένοι χέρι- χέρι, θα αντιμετωπίσουμε χριστιανικά τη δοκιμασία που μας βρήκε και θα ελπίζουμε ότι θα έχει τέλος η περιπέτεια της Χώρας μας και θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Η ελπίδα ποτέ δεν πρέπει να μας εγκαταλείψει.

Πριν κλείσω την επικοινωνία μας, θέλω να προσθέσω κάτι πρακτικό, που θα αποτελεί  και έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης μας.

Μερικοί πιστεύουν, ότι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα πρέπει να βοηθάμε τους φτωχούς. Όμως, και οι φτωχοί έχουν στομάχι, που δεν έχει ανάγκη από την τροφή μόνο αυτές τις εορταστικές περιόδους, αλλά ολόκληρο τον χρόνο. Επομένως, είναι ανάγκη να συνεχίσουμε την προσφορά μας και κατά την περίοδο που διανύουμε.

Μάλιστα το καθήκον της φιλανθρωπίας τονίζεται τόσο από τις Αποστολικές και Ευαγγελικές περικοπές όσο και από τα τροπάρια της Εκκλησίας μας κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιατί και η νηστεία, μεταξύ των άλλων,  έχει και αυτό το νόημα, ν’ αυξήσουμε την ελεημοσύνη.

Προτείνω, λοιπόν, αυτό που γίνεται σε μερικά Σουπερμάρκετς (Supermarkets)  στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις να γίνει και στην επαρχία μας.

Σε μια γωνιά του κάθε καταστήματος  της Σπάρτης και των κωμοπόλεων της Μητροπόλεώς μας,, ακόμη και των χωριών, να τοποθετηθεί μια πινακίδα που θα στείλει η Μητρόπολή μας με την ένδειξη «ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ». Στον χώρο αυτον, θα αφήνουν όσοι αγοράζουν δικά τους πράγματα και μια μικρή ποσότητα από τα ίδια για τους ανήμπορους αδελφούς μας.

Αυτά για μέν  τη Σπάρτη θα μεταφέρονται με εθελοντές από τα Καταστήματα στο «Βοήθεια στο Σπίτι» της Ιεράς Μητροπόλεως, για δε τις υπόλοιπες ενορίες θα τα συγκεντρώνουν οι ιερείς με τα Μέλη των Φιλοπτώχων Ταμείων και θα τα μοιράζουν με πολλή διάκριση στους φτωχούς της ενορίας τους και στα Ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Πολλοί από τους καταστηματάρχες με κίνητρο την αγάπη τους με παρακάλεσαν να τους έχω υπόψη μου. Με πολλούς ακόμη δεν επικοινώνησα, είμαι όμως βέβαιος ότι όλοι το επιθυμούν, όχι μόνο για να μην υστερήσουμε σε αισθήματα φιλαλληλίας και αλληλεγγύης, αλλά κυρίως για να συμπαρασταθούμε στους αδελφούς μας κατά την παρούσα ανάγκη.

Αδελφοί μου,

Ας προσφέρουμε  μια σταγόνα αγάπης στον ωκεανό της ανάγκης.

Θα την ευλογήσει ο Θεός και πρώτη και άμεση αμοιβή θα είναι η χαρά για όλους μας και η συμπαράσταση στον εμπερίστατο αδελφό μας, που, όπως μας δίδαξε ο Χριστός μας, είναι ο ίδιος ο εαυτός Του.

Με ευγνώμονες ευχαριστίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ