Σαρακοστιανή ποίηση

Αστακομακαρονονηστεύουμε Χριστέ μου,
Αραχτοξαπλοπροσευχόμαστε,
Εργοτεχνοθαυμάζουμε το κάλλος της Εικόνας Σου,
Τουριστομοναστηροπροσκυνούμε,
Ανοιχτοσφιχτοχέρικα πενταροδεκαροελεούμε,
Τσιγαροφραπεδοθεολογούμε,
Πονηροματοκλεινοηθικολογούμε,
Μεταξορασοασκητεύουμε,
Σόουμπιζιερατεύουμε,
Σατραποπασαρχιερατεύουμε,
Ιεροεξεταστικοκηρύττουμε,
Κινητοτηλεφωνοδιαποιμαίνουμε,
Εν διαδικτύω θαλαττεύομε,
Εν τηλοψία άρρητα κάλλη μυδριοφθάλμως εξετάζοντες,
Τον νου μας νεονηπτικότατα τηρούμεν.
Όλα αυτά τα κάνουμε μεταπατερικώς καθώς πρέπει.
Γιατί καθυστερείς λοιπόν τον επικείμενον της δόξης στέφανον τον αμαράντινον,
Σε μας τους στενοδίτας σου αγωνιστάς να παραδώσεις;
Pourquoi?