Κύριε, πρόφθασε Σύ τά σφάλματά μου... Τό ἔλεός Σου ἄς μέ καταδιώξει.

Χθές Τόν ἱκέτευα θερμά, ἐκοιμήθηκα στό πάτωμα καί Τοῦ εἶπα:
Νά, Κύριε, κοίταξε τό παιδί Σου. Ἀπό Σένα περιμένει τή λύση τῶν προβλημάτων του.
Τό κάνω αὐτό ὄχι γιά νά ἐκβιάσω μία λύση δική μου, ἀλλά γιά νά Σού πῶ, Κύριέ μου, πῶς μόνο σέ Σένα ἐλπίζει τό παιδί Σου, γί΄ αὐτό μήν ἀποστρέψεις τό πρόσωπό Σου. Καί ἦλθε τόσο γρήγορα ἡ παρηγοριά τοῦ Πνεύματός Του. Ἄς ἔχει δόξα!

Πρέπει νά περάσεις ἕνα βαθύ πόνο, μία τραγική ἀγωνία, νά κραυγάσεις, νά παλαίψεις, γιά νά σού μιλήσει ὁ Θεός. Διαφορετικά δέν γίνεται τίποτα. Τό δοκίμασα, τό δοκιμάζω, αὐτή εἶναι ἡ κατάθεσίς μου.

Τίποτε ὡραιότερο ἀπό τήν ἠρεμία τῆς ψυχῆς, τίς στιγμές τῆς γαλήνης, τήν κατά Θεόν μόνωση. Ἀγωνίζομαι σκληρά μέ τόν ἑαυτό μου. Κάθε μέρα εἶναι δυνατόν νά κάνω τά τρομερώτερα πράγματα. Κι ὅμως ὁ Θεός κάνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή ἕνα θαῦμα στή ζωή μου.

Πόσα Σου χρωστῶ, Κύριε! Μά ὅλα Σου τά χρωστῶ...


Μητροπολίτης Χαλκίδος + Νικόλαος Σελέντης