Λωτός:

 Οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής λένε πως το φρούτο του λωτού το τρώμε μόλις πέσει η πρώτη παγωνιά, δηλαδή στα τέλη του Οκτώβρη. Προσοχή, τρώγονται μόνον όταν ωριμάσουν πολύ. Σε κάποιες χώρες ο καρπός τρώγεται πολύ και αποξηραμένος, ενώ στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται στην παρασκευή του sake.

Ο λωτός έχει μια αξιοσημείωτη ιδιότητα: παρόλο που το φυτό μεγαλώνει στην λάσπη, δεν κρατά ποτέ λάσπη στα άνθη και τα φύλλα του. Αυτή η ιδιότητα ονομάζεται η επίδραση του λωτού. Ο λωτός είναι ξεχωριστός καθώς σχεδόν όλα τα μέρη του, άνθη, σπόροι, ρίζες και φύλλα είναι βρώσιμα. Ο καρπός του είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, βιταμίνες C, Β1, Β2 και Β6, κάλιο, μαγγάνιο, φώσφορο και χαλκό. Γενικά, το φυτό έχει μια ελαφριά σηπτική και αντιβακτηριδιακή δράση.