Ο π. Παΐσιος για την πατρίδα και τους ναρκωμένους Ελληνες.

 Ὁ Γέροντας Παΐσιος στὰ θέματα τῆς Πατρίδος δὲν ἤθελε οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι ἀδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν ποὺ ἔβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιζητοῦν νὰ βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν Πατρίδα. . Ἔλεγε: «Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ὁ Σατανᾶς ὀργιάζει ...καὶ οἱ ἄνθρωποί του ὀργανώνονται, οἱ Ἕλληνες βρίσκονται σὲ νάρκη. Τὸν ἑαυτό του μόνο κοιτάει νὰ βολέψη ὁ καθένας καὶ τίποτε περισσότερο. Καὶ ὅ,τι νὰ τοὺς κάνεις, ὅσο κι ἂν τοὺς κουνήσης, μὲ τίποτε δὲν ξυπνοῦν». Ὁ καημός του καὶ ἡ ἀπορία του ἦταν πὼς οἱ ὑπεύθυνοι δὲν ἀντιλαμβάνονται ποῦ ὁδηγούμαστε. Ὁ ἴδιος ἀπὸ παλαιά διέβλεπε τὴν σημερινή κατασταση καὶ ἀνησυχοῦσε, ἀλλά δὲν διέσπειρε τὶς ἀνησυχίες του στὸν κόσμο. Ἔδινε ἐλπίδα καὶ αἰσιοδοξία. Ἔλεγε: «Ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα θὰ βγεῖ μεγάλο καλό. Βλέπω μία ἐλιά. Τὸ ἕνα της κλωνάρι ἔχει ξεραθεῖ, τὸ ἄλλο τὸ τρώγει ἡ κάμπια καὶ θὰ ξεραθῆ καὶ αὐτό. Ἀλλὰ πετιέται ἕνα ἄλλο βλαστάρι ἀπὸ κάτω, ποὺ ἔχει πολὺ θυμὸ (δύναμη) καὶ ἀναπτύσσεται γρήγορα»… . Πονοῦσε γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τῶν πολιτῶν. Ἔλεγε: «Ἡ Ἑλλάδα ἔχασε τὸν δρόμο της. Ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ ἀσωτία βασιλεύουν στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς καὶ περιμένει τὴν μετάνοιά μας». Μιλοῦσε αὐστηρὰ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ψήφιζαν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους… . Κάποιος Πρωθυπουργός, τοῦ ὁποίου κατεδίκαζε δημοσίως ἐνέργειες ἐπιζήμιες γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία, ζήτησε νὰ τὸν συναντήση στὴν Σουρωτή. Ὁ Γέροντας ἀπάντησε: « Ἂς ἔρθη, θὰ τοῦ τὰ ψάλω καὶ μπροστά του». Εἶχε τὸ ψυχικὸ σθένος αὐτὸς ὁ πτωχὸς καλυβίτης νὰ ὑψώνη τὴν φωνή του ἄφοβα μπροστὰ στοὺς ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας.

ΠΗΓΗ: Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ἔκδ. ϛ΄, Ἅγιον Ὄρος 2008, σελ. 741-743