Ο άνθρωπος που είναι μακριά από το Χριστό, είναι άρρωστος από τύφο.

Ο τύφος είναι μια παράξενη αρρώστια, που κάνει τον άνθρωπο αχάριστο και σκληρό.

Και ενώ βλέπεις τον ιατρό και την νοσοκόμα να βρίσκονται πάνω από ένα ασθενή που πάσχει από τύφο και να προσπαθούν να τον περιποιηθούν και να τον επαναφέρουν στην υγεία του, εκείνος (είναι ιδίωμα της ασθενείας του) αρχίζει να τους βρίζει και να παραφέρεται.

Και ο ιατρός του χαμογελάει…

Γιατί ξέρει, ότι όλα αυτά τα συμπτώματα, είναι απόρροια της ασθενείας του.

Όταν όμως ο ασθενής αποθεραπευτεί από τον τύφο, τότε θα αρχίσει να κλαίει και να ζητάει συγγνώμη από τον ιατρό και την νοσοκόμα.

Γι’ αυτό όταν μιλήσετε σε κάποιον άπιστο, για τον Χριστό, μην τον παρεξηγήσετε εάν σας μιλήσει άσχημα.

Θα επιμείνετε με διάκριση και εάν κάποτε γυρίσει και μετανοήσει, θα σας είναι ευγνώμων μια ζωή.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ