Ο Θεός είναι πανταχού παρών, όπου και αν βρίσκεσαι, ό,τι και αν σκέφτεσαι, ό,τι και αν λες.

❈ Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τος, ποδοπατούνε τον Χριστό. Λένε πολλοί γι' αυτούς:

- Ξέρεις τί καλός άνθρωπος είναι; Πολύ καλός άνθρωπος!

- Βρε με την Εκλησία έχει οργανική σχέση; Έχει πνευματικό; Εξομολογείται; Κοινωνεί; Νηστεύει - εγκρατεύεται;

- Είναι καλός! Είναι καλός!

- Δεν πάει να έχει όλες τις καλοσύνες του κόσμου, δεν έχει όμως αυτά, τίποτα  δεν έχει...

Να ξέρετε, ότι οι καλοί άνθρωποι πάνε στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση! Και ποιοί πάνε στον Παράδεισο; Οι πραγματικοί Χριστιανοί!

Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε να κάνει πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, να τους πολιτογράψει, να τους αλλάξει το αίμα με τη Θεία Κοινωνία και από κοινούς ανθρώπους, να τους κάνει καινούς και από θνητούς, να τους κάνει βασιλόπουλα.

Άρα το ζήτημα δεν είναι αν είμαι καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά αν είμαι με το Χριστό ή όχι.

❈ Λέει ο Μέγας Βασίλειος για την ελεημοσύνη: Ο Θεός που σε δίνει τα χρήματα, σου ζητά ο ίδιος δανεικά, δια των χεριών των φτωχών, για να σου τα δώσει ''αύριο'' με τόκο!

❈ Ο Θεός είναι πανταχού παρών, όπου και αν βρίσκεσαι, ό,τι και αν σκέφτεσαι, ό,τι και αν λες. Ακόμα και στα πιο σκοτεινά μέρη αν βρίσκεσαι, το βλέμμα του Θεού σε παρακολουθεί.

Μόνο ο Θεός είναι πανταχού παρών, ούτε οι Άγιοι, ούτε η Παναγία, ούτε και ο διάβολος είναι πανταχού παρών.

Στις πρώτες Εκκλησίες, στο τέμπλο πάνω από την ωραία πύλη, ζωγράφιζαν ένα αυτί, ένα μάτι και έναν κονδυλοφόρο, για να τα βλέπει πάντοτε ο άνθρωπος και να μην κοροϊδεύει τον εαυτόν του.

Του υπενθύμιζαν, ότι ο Θεός τα πάντα βλέπει, τα πάντα ακούει, τα πάντα γράφει...

Κηρύγματα Δημητρίου Παναγοπούλου