Στον Άγιο Γεώργιο

Υπό

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης

κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Χριστός Ανέστη!  Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, προ του Αγίου Πάθους Του, προειδοποίησε τους Αγίους Μαθητάς και Αποστόλους Του γιά τους διωγμούς και τα μαρτύρια που επρόκειντο να αντιμετωπίσουν όχι μόνον οι ίδιοι, αλλά και όσοι θα πίστευαν δι’ αυτών στο όνομά Του. Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο μας διδάξει λέγοντας: “Ει ο κόσμος υμάς μισεί γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν” (Ιωάν. 15:18).

Ο κόσμος εναντιούμενος προς το Θεό, εναντιώνεται και στον κάθε υπηρέτη του Θεού, που εργάζτεαι το καλό και την αρετή.  Μεταξύ του Θεού και του κόσμου της αμαρτίας δεν υπάρχει καμμία σχέση.  Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έλθουν στην επίγνωση της Αληθείας, αλλά ο κόσμος μάχεται το θείο θέλημα χρησιμοποιώντας την ύλη, τη χλυδή και την ηδονή  για να παρασείρει τον άνθρωπο στα πλοκάμια της αμαρτίας.  Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος τονίζει λέγοντας, ότι “η φιλία του κόσμου έχθρα του Θεού εστιν” (Ιακ. 4:4).  H προσκόλληση στις κοσμικές απολαύσεις, διασκεδάσεις και ηδονές είναι έχθρα προς το Θεό.  Όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου, γίνεται εχθρός του Θεού. 

Συμβιβασμοί δεν χωρούν.  Δεν μπορεί κανείς υπηρετεί δύο κυρίους.  “Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνάν” (Ματθ. 6:24).  Εκείνος, που αγαπά το Θεό τηρεί τις εντολές Του και υπακούει στους κανονικούς Επισκόπους και Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. “Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε” (Ιωάν. 14:15). Ενώ εκείνος, που δεν αγαπά το Θεό, ούτε τους νόμους Του τηρεί, ούτε και στην Εκκλησία του Θεού υποτάσσεται, διότι, “ο μη αγαπών με τους λόγους μου ου τηρεί” (Ιωάν. 14:24).  Ζει γύρω από το “εγώ” του με αποτέλεσμα να γίνεται αυτάρεσκος, αυτόβουλος, αυτόκλητος, αυτοκέφαλος και αυταρχικός,.  Αυτή δε η εγωκεντρική περιστροφή του αμαρτωλού “εγώ” οδηγεί στο τέλος τον άνθρωπο, που ζει μακριά από το Θεό, στην αυτοκτονία και τον αιώνιο θάνατο.

Και εδώ διαφέρουν οι Άγιοι της Ορθόδοξης μας Εκκλησίας από τους άθεους, τους αιρετικούς, τους σχισματικούς και τους αμετανόητους ανθρώπους, στο ότι έδωσαν όλη την ύπαρξή τους στην υπηρεσία του Θελήματος του Θεού μέσα στην Εκκλησία Του.  Η ψυχή και η καρδιά τους πλημμύριζε από τη θεία αγάπη και το θείο έρωτα προς το Χριστό και το συνάνθρωπό τους.  Διά της θείας Χάριτος αναδειχθήκανε σκεύοι εκλογής, στρατιώτες και έμψυχοι ναοί του Ουράνιου Βασιλέα Χριστού.  Σύνθημα των Αγίων της Πίστεώς μας υπήρξαν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;  Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;” (Ρωμ. 8:35).   Τα δε λόγια του Προφητάνακτος Δαβίδ, “ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν’ ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής” (Ψαλμ. 43:23), περιστρέφοντο κάθε στιγμή και ώρα στη σκέψη τους. 

Θα μπορούσε κανείς να ερωτήσει:  Ποιά η βασική διαφορά μεταξύ των Αγίων και των σύγχρονων Χριστιανών του εικοστού αιώνα;  Και η απάντηση είναι πολύ απλή.  Στη διάθεση και την αγάπη μας προς το Χριστό.  Σήμερα, δυστυχώς, δεν αγαπάμε ειλικρινά το Χριστό, την Εκκλησία Του, τους Ιερείς και τον συνάνθρωπό μας.  Βλέπομε τα πάντα κάτω από το πρίσμα του προσωπικού συμφέροντος.

Η εποχή του εικοστού αιώνα αποξένωσε τον άνθρωπο από το συνάνθρωπό του.  Η τεχνολογική πρόοδος τον αποξένωσε από την πίστη προς το Θεό.  Η υλιστική ζωή και νοοτροπία τον αποξένωσε από τις αρετές και τα πνευματικά ιδανικά.  Ο άνθρωπος πιά βλέπει τον συνάνθρωπο του όχι σαν εικόνα Θεού, αλλά σαν κινητό χρήμα.  Αποβλέπει στο τι θα κερδίσει και τι θα ωφεληθεί.

Ενώ η ειλικρινής αγάπη “μακροθυμεί, χρηστεύεται, ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, αλλά συγχαίρει τη αληθεία’  πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει” (Α΄ Κορινθ. 13:4-8).  Και με αυτή την αγάπη στολισμένος ο σημερινός εορταζόμενος Άγιος Μεγαλομάρτυς του Χριστού Γεώργιος εξήλθε προς το μαρτύριο.  Πλημμυρισμένος από τον θείο έρωτα θεώρησε όλα τα κοσμικά αξιώματα της πρόσκαιρης αυτής ζωής “σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν” κερδήσει (Φιλιπ. 3:8).  

Ο Άγιος Γεώργιος κατήγετο από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας.  Γεννήθηκε περίπου γύρω στο 250 μΧ. από επιφανείς γονείς.  Κατατάχθηκε σε μικρή ηλικία στο Ρωμαϊκό στρατό και αναδείχθηκε  πολύ νέος στο βαθμό του κόμιτος.  Κατά το διωγμό του σκληρόκαρδου Διοκλιτιανού συνελήφθη, διότι αρνήθηκε να υπακούσει στο πρόσταγμα του τυράννου, να συλλάβει και να οδηγήσει τους χριστιανούς στα μαρτύρια και το θάνατο.  Με θάρρος δε ομολογεί την πίστη του στο Χριστό.  Ούτε οι απειλές, ούτε οι κολακείες και υποσχέσεις, ούτε αυτός ο μαρτυρικός θάνατος μπόρεσαν να αλλάξουν την πίστη και τη γνώμη του Μεγαλομάρτυρα.  Όλα τα υπέμεινε με θάρρος αποκηρύσσοντας τα είδωλα.  Τέλος αφού υπέμεινε πολλά και διάφορα φρικτά στην ακοή μαρτύρια, δέχθηκε τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο κατά το έτος 303 μ.Χ.

Το ιερό του λείψανο μεταφέρθηκε στη Λύδδα, και ετάφη εκεί.  Η δε φήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Γεωργίου, του Τροπαιοφόρου, διαδόθηκε σ’ όλα τα σημεία της οικουμένης, και σήμερα τιμάται ως αληθινός στρατιώτης και φίλος του Χριστού.  Για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι το καύχημά μας και αποτελεί το πρώτυπο προς μίμηση.  Διότι, ποιά μεγαλυτέρα τιμή μπορεί κανείς να προσφέρει σ’ ένα Άγιο, παρά να μιμηθεί την ενάρετη ζωή και πολιτεία του;  Και σήμερα, στον εικοστό αιώνα ο Άγιος Γεώργιος στέκεται τροπαιοφόρος συμπαραστάτης προς όλους εκείνους που επικαλούνται το όνομά του, που προσφεύγουν και ζητούν το έλεός του.  Και ο Άγιος Γεώργιος είναι εκεί δίπλα μας, ακοίμητος φρουρός και προστάτης των Ορθοδόξων.

Σήμερα, η Ορθόδοξος Εκκλησία πανηγυρίζει με λαμπρότητα τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου,  ευχηθήτε στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα του Χριστού να μας φωτίζει στο δρόμο της πίστεως, στο δρόμο της αρετής και της ευσέβειας, στο δρόμο της μετανοίας και να μας αξιώσει, διά των πρεσβειών του, της Ουράνιας Βασιλείας, όπου μαζί του θα δοξάζουμε τον Αναστάντα εκ των νεκρών Κύριο και Θεό μας στους αιώνας. 

            Χριστός Ανέστη!  Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!