Η προσευχή να είναι αδιάλειπτη, σαν ακοίμητο λυχνάρι μέσα στην καρδιά,, Να
φροντίζουμε να υπάρχει πάντοτε λάδι για να το κρατάμε αναμμένο. Ακόμη και τις
στιγμές που μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να προσευχηθούμε, να προσευχόμαστε έστω
και ελάχιστα, ώστε να μη σβήσει το λυχνάρι μας. Για. να μην αιφνιδιασθούμε τη
στιγμή του θανάτου, οφείλουμε να είμαστε σαν τις φρόνιμες και όχι σαν τις μωρές
παρθένες.
Η προσευχή να μην εξαρτάται ούτε από την έμπνευση, ούτε από τη φαντασία
μας. Είναι σκανδαλώδες να λέμε: «Δεν έχω διάθεση να προσευχηθώ». Είναι προσβολή
προς τον Θεό, πραγματική βλασφημία. Η προσευχή πρέπει να αποτελεί για μας
απόλυτο κανόνα. Οφείλουμε να προσευχόμαστε πάση θυσία, διότι η προσευχή είναι
ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν αναπνέουμε όποτε το θέλουμε. Δεν αναζητούμε λογούς
για να αναπνέουμε , δεν συζητούμε για την αναγκαιότητα της αναπνοής, δεν
αναρωτιόμαστε καν. Ξέρουμε όμως ότι αν σταματήσουμε να αναπνέουμε, θα
πεθάνουμε. Οφείλουμε να θεωρούμε την προσευχή ως κάτι απόλυτο, για το οποίο δεν
χωρεί καμιά συζήτηση. Να πούμε στον εαυτό μας: «Έτσι είναι, και αυτό είναι
όλο». Να ορίσουμε έναν κανόνα προσευχής και να τον τηρούμε απαρεγκλίτως.
Στάρετς Σέργιος
No comments:
Post a Comment