ΠΡΩΤΟ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010

Τήν ὡραία καί βαρυσήμαντον συνάντησην τοῦ Κυρίου μετά τῶν Μαθητῶν Του εἰς τήν Γαλιλαίαν μετά τήν ἀνάστασίν Του μᾶς ἐξιστόρησε σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος εἰς τό πρῶτο Ἐωθινόν Εὐαγγέλιο τό ὁποῖον ἀκούσαμε εἰς τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου.

Εἶναι ἴσως ἡ τελευταία συνάντησις τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάσταση Του διότι ἀναφέρεται κατ’ αὐτήν ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου καί εἶναι βαρυσήμαντος γιά τούς Μαθητάς τοῦ Κυρίου ἀλλά καί γιά ἐμᾶς ὅλους τούς Χριστιανούς, ὅπως θά ἰδοῦμε στή συνέχεια.

Καί πρῶτον ἡ παρουσία, ἡ ἐμφάνισις τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασιν Του μία τῶν πολλῶν ἐμφανίσεων Του πού ἔλαβαν χώρα κατά τίς σαράντα ἡμέρες πού μεσαλάβησαν ἀπό τήν Ἀνάστασιν ὡς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου, ἀποτελοῦν πειστήρια τῆς Ἀναστάσεως ὄχι μόνον γιά τούς ἔνδεκα Ἀποστόλους ἀλλά γιά πλῆθος πολλῶν πού εἶχαν πιστεύσει εἰς τήν Θεότητα τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀναφερόμενη ἀπό τῶν Μαθητῶν συνάντηση τους νά εἶναι αὐτή γιά τήν ὁποίαν γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ἔγινε ἐνώπιον πεντακοσίων περίπου ἀνθρώπων. Οὔτε ἕνας, οὔτε δύο, οὔτε δέκα ἀλλά πλῆθος πολύ εἶδε Ἀναστημένον τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί ἐπίστευσε τό μεγάλο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Βαρυσήμαντος ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου στούς ἔνδεκα Ἀποστόλους νά κηρύττουν τό Εὐαγγέλιο « πάση τῆ κτίση», « Νά μαθητεύσουμε πάντα τά ἔθνη» ἀνεξαρτήτου φυλῆς καί γλώσσης. « Πορευθέντες» τούς λέγει, ἀφοῦ λάβετε τό Ἅγιον Πνεῦμα, φύγετε σκορπισθῆτε, ἀρχίσατε περιοδεῖες « ἔως ἑσχάτου τῆς γῆς». Μεγάλη ἐντολή, τήν ὁποίαν μόνον ὁ Θεός ἦτο δυνατόν νά δώση, σέ ἁπλούς, ἀγράμματους, φτωχούς ἀνθρώπους.

Καί μέ ποιά ἐφόδια τούς στέλνει σέ μιά τόσο μεγάλη ἀποστολή; Μόνον μέ τήν δύναμη καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἐκφράζεται ἐδῶ κυρίως μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό μόνο ἐργαλεῖο ἦτο ὁ θεόπνευστος λόγος τους. Λόγος Θεοῦ σάν ρομφαία « Τῶ λόγῳ Κυρίου οἱ Οὐρανοί ἐστερεώθησαν ». Μέ τόν παντοδύναμον λόγον τοῦ Θεοῦ ἔγινε ὁ κόσμος. « Αὐτός εἶπε καί ἐγεννήθησαν αὐτός ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν» Γῆ, οὐρανός, Ἥλιος καί Σελήνη» καί τά πάντα. Πλῆθος θαυμάτων τῆς Παλαιάς Διαθήκης ἔγιναν μέ ἕνα καί μόνον λόγον τοῦ Θεοῦ. Καί τώρα μέ τήν Καινήν Διαθήκην στό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας μέ ἕνα λόγον Του ὁ Κύριος θαυματουργεῖ « Δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἱᾶτο αὐτοῖς ». Αὐτήν τήν δύναμιν τοῦ λόγου μεταδίδει στούς Ἀποστόλους ὅταν τούς δίνει τήν ἐντολή « Πορευθέντες, κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον μου πάση τῆ κτίση». Καί εἴδαμε τά θαυμαστά ἀποτελέσματα. Πρέπει ἐν τούτοις νά σημειώσουμε ὅτι κατά τήν ἐντολή, αὐτό τό « πορευθέντες, μαθητεύσατε τό ἀπευθύνει στόν καθένα μας, καί κάθε ἕνας στόν κύκλο μας, οἱ συγγενεῖς καί φίλοι νά κηρύττουμε τήν πίστιν μας, τό Εὐαγγέλιο μας.

Τρίτη βαρυσήμαντη ἐντολή τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἐντολή Του νά βαπτίζουν ὅσους πιστεύουν εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» .Τό βάπτισμα δέν εἶναι μία δευτερεύουσα ἐνέργεια, δέν εἶναι μία ἁπλή τελετή, δέν εἶναι ἕνα ἔθιμο, ἀλλά ἡ βασική, θεμελιώδης ἀρχή, ἡ εἴσοδος εἰς τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πράξις τῆς ὑιοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν, ἡ ἐγγύησις τῆς σωτηρίας, ἡ προϋπόθεσις τῆς κληρονομίας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦ βαπτίσματος γίνεται ὁ Χριστιανός μέλος τῆς ἐπιγείου οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ πού λέγεται ἐκκλησία μέ τήν ἐλπίδα καί τήν προϋπόθεση ὅτι καί μέ τή δική του θέληση, θά κατασθῆ ἄξιο μέλος καί τῆς ἐπουρανίου οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ, « υἱός καί κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν».

Εἶναι μυστήριον τό βάπτισμα καί ἄν προσέχαμε αὐτή πού λέγονται καί γίνονται κατά τήν τέλεση τοῦ Βαπτίσματος θά μπορούσαμε νά κατανοήσουμε τήν βοήθεια καί σωστική σημασία πού ἔχει γιά τόν καθένα μας. Ὅπως ἕνα ἄγραφο καθαρό χαρτί κολλά πρός στιγμήν στόν κύλινδρο τοῦ τυπογραφείου, ἀποτυπώνεται σ’ αὐτό εἰκόνες καί γράμματα μέ κάθε λεπτομέρεια, κατά κάποιο, ἀλλά θεῖο καί μυστηριακό τρόπο, ἀποτυπώνονται μέ τό βάπτισμα ψυχικά στόν βαπτιζόμενο Χριστιανό καί συνταυτίζονται οἱ θεῖες ἰδιότητες πού πήραμε μέ τήν χάριν υἱοθεσίας μας ἀπό τόν Θεόν. Καί ἡ ζωή τοῦ Κυρίου ἀποτυπώνεται καί θέλουμε καί πρέπει νά ἀποτυπώνεται στή δική μας ζωή, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού διαβάζεται κατά τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.

Ὅπως ἔπαθεν ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς νά συμβάλλομεν καί ἡμεῖς γιά τήν καταπολέμηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ὅπως Ἐκεῖνος ἔμεινε στόν τάφο τρεῖς ἡμέρες, μπαίνουμε καί ἡμεῖς τρεῖς φορές στό νερό τῆς κολυμβήθρας δηλώνοντας ὅτι « Οσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» δηλώνοντας ὅτι συμπάσχουμε καί ἡμεῖς γιά νά ἔχουμε καί τήν χαρά τῆς συνάντησής του « Ἵνα ὥσπερ ἡγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν ». Νά συμπάσχωμεν διά νά συνδοξασθῶμεν << Ἵνα σύμφοιτοι γεγόναμεν, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ ἐσόμεθα >>.

Τό τελευταῖο σημεῖο πού καλούμεθα νά προσέξουμε στό πρῶτο ἐωθινό Εὐαγγέλιο, εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου στούς Ἀποστόλους καί σέ ὅλους μας εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του « Τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Νά τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὄχι διότι δέν εἶανι αὐτε΄ς διά τήν σωτηρία μας, ἀλλά γιά νά μᾶς σώσουν δεδομένο ὅτι μόνον ὁ Κύριος εἶναι ὁ Σωτῆρας μας, καί νά τίς τηροῦμε γιατί εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ νά τίς τηροῦμε, γιά νά γίνεται τό θέλημά Του καί νά ὀμορφαίνη ἡ ζωή μας, σάν Χριστιανοί, μέ ἀγάπη, μέ ἀλήθεια καί δικαιοσύνη.