Το καλύτερο από όλα τα Μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας

«Το καλύτερο από όλα τα Μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και από τα ψυχικά πάθη, εκτός από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας.

Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κεκοιμημένοι γονείς μας, ο παππούς μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές.

“Δες τι απογόνους κάναμε!”, λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγιναν συνεργοί να γεννηθούμε, και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήση.

Αυτό δηλαδή που θα δώση χαρά στους κεκοιμημένους είναι να αγωνισθούμε να ευαρεστήσουμε στον Θεό με τη ζωή μας, ώστε να τους συναντήσουμε στον Παράδεισο και να ζήσουμε όλοι μαζί στην αιώνια ζωή. Επομένως, αξίζει τον κόπο να χτυπήσουμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να γίνη καινός και να μη βλάπτη πιά ούτε τον εαυτό του ούτε άλλους ανθρώπους, αλλά να βοηθά και τον εαυτό του και τους άλλους, είτε ζώντες είναι είτε κεκοιμημένοι».

Να λοιπόν ποιο είναι το καλύτερο Μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους μας: η μνημόνευσή τους κατά τη θεία Λειτουργία, που συνοδεύεται από τη δική μας αγωνιστική ζωή, τη σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Εύκολα προετοιμάζει κανείς ένα Μνημόσυνο, μάλιστα με τη βοήθεια των ειδικών Γραφείων Τελετών που υπάρχουν σήμερα.

Οφείλουμε όμως να σκεφθούμε τι πραγματικά θ’ ανέπαυε τον άνθρωπό μας, τι θα ήθελε να κάνουμε εμείς μετά τον θάνατό του, κατά την τέλεση του Μνημοσύνου του;

Στην Παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, που δίδαξε ο Κύριός μας, φαίνεται η διάθεση του πλουσίου να βοηθήσει τα υπόλοιπα πέντε αδέλφια του, και παρακαλεί τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να τους συστήσει να μη ζουν τη ζωή που είχε και αυτός επί της γης, αλλά τη ζωή τη σύμφωνη με το νόμο του Θεού: «είπε δε• ερωτώ ούν σε, πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τον οίκον του πατρός μου• έχω γαρ πέντε αδελφούς• όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου» (Λουκ. ιστ΄ [16] 27, 28).

Αυτό θέλουν οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας από μας: Να ζούμε όπως θέλει ο Θεός. Αυτό και εμάς θα ωφελεί και τις ψυχές τους θα αναπαύει.

Άγιος Παΐσιος