Βλέπεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου , χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό και ελεημοσύνη στον πλησίον του.
«Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.
Για μένα πράγματι είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό και τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς ευτυχία την ανέμελη επιβίωση. Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον περίγυρο.
Γνώριζε όμως πάνω απ’ όλα , ότι η γη δεν δίνει τίποτα σε κανέναν χωρίς την εντολή του Θεού. Και όσα σου έδωσε στα έδωσε κατ’ εντολή του Θεού. Μια βαθύτερη αντίληψη μας διδάσκει ότι εμείς δεν έχουμε στην πραγματικότητα τίποτα δικό μας, που να διαρκεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλα είναι έωλα και δανεισμένα- γρήγορα φεύγουν και έρχονται σαν στρόβιλος. Η υγεία, η δύναμη, η ομορφιά, η ιδιοκτησία, η τιμή, η εξουσία, η μεγάλη γνώση, το καλλιτεχνικό ταλέντο, όλα τα χαρίσματα είναι δώρα. Και η δοκιμασία με την οποία ο Δημιουργός εξετάζει τους ανθρώπους έχει σχέση με την πίστη, το έλεος, τον σεβασμό και κάθε καλό χαρακτηριστικό.
Η δοκιμασία έγκειται στο να καταδείξει δύο πράγματα: Πρώτον ,αν ο άνθρωπος γνωρίζει από πού του δόθηκε το όποιο χάρισμα , και δεύτερον, αν αποδίδει δόξα και ευχαριστία στον Δωροδότη του.
Άκου αυτή τη φοβερή συμβουλή του μεγάλου προφήτη Ιερεμία που φωνάζει: «δότε τῷ Κυρίῳ Θεῷ ὑμῶν δόξαν πρό τοῦ συσκοτάσαι» ( Ιερ. 13, 16 ). Άρχισε και συ γρήγορα να δοξάζεις τον Θεό και να Τον ευχαριστείς πριν πέσει το σκοτάδι στη ζωή σου. Γιατί όταν έρθει το σκοτάδι, τα βάσανα , η ταλαιπωρία και η αρρώστια, η πτώση και η τρέλα, τι θα κάνεις τότε; Ποιόν θα παρακαλέσεις; Και ποιος από τους ανθρώπους θα σε ελεήσει αφού εσύ ήσουν χωρίς ίχνος ελεημοσύνης;
Για να μην πέσει στη ζωή σου φοβερό και βαρύ σκοτάδι άσκησε και θυμήσου αυτές τις άγιες λέξεις της Βίβλου: «Οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχήν δικαίαν, ζωήν δέ ἀσεβῶν ἀνατρέψει.»
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
"Δεν φτάνει μόνο η πίστη"
Monday, August 31, 2020
"Δεν φτάνει μόνο η πίστη"
Όλα τα ποτάμια πάνε στην θάλασσα· και η θάλασσα νερό δεν χορταίνει (Εκκλ. 1,7)!
Τι όμορφα λόγια! Ποτάμια είναι οι άγιοι. Έργο τους και αποστολή τους είναι, με τα έργα τους, με τις αρετές τους, και με τα λόγια τους, να ποτίζουν την διψασμένη γη: τις καρδιές των ανθρώπων, που ζούν σ’ αυτήν εδώ την ζωή στην γη κατά σάρκα.
Μα όση δραστηριότητα και αν αναπτύσσουν οι άγιοι, και όσες και αν δίνουν συμβουλές, οι άνθρωποι θα μένουν διψασμένοι, αν δεν ψάξουν να βρούνε οι ίδιοι τον τρόπο, να ξαναγυρίσουν μόνοι τους, με την καρδιά τους, στην Πηγή εκείνη, από την οποία ξεπηγάζουν τα έργα που κάνουν οι άγιοι.
Και όσο θα το αμελούν, όσο θα αμελούν να ξαναγυρίσουν μέσα τους, στην καρδιά τους, στον έσω άνθρωπο και να πιαστούν από την αγάπη του Δημιουργού μας, και να δεθούν με πόθο μαζί Του, το χέρι τους, σε ο,τι κι αν προσπαθούν να κάμουν, θα πέφτει πάντα άψυχο· και ο λόγος τους, όχι απλά δεν
θα δροσίζει τα χείλη τους, αλλά αντίθετα, όλο και πιο πολύ θα τα στεγνώνει!
Οι άγιοι αγωνίζονταν, όλο και πιο πολύ, να ξαναγυρίζουν μέσα τους, καλλιεργώντας την αγάπη· και εκεί στα βάθη της καρδιάς τους εύρισκαν και ρουφούσαν εκείνα, που τώρα, με την δράση τους, με τα έργα τους, και με τα λόγια τους, τα διοχετεύουν στον κόσμο.
Κάπως έτσι έμαθαν οι άγιοι, να αγαπάνε εκείνα που τώρα τα φέρνουν στο στόμα τους και τα διδάσκουν.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Αββά Κασσιανού Περί Θείας Κοινωνίας
"Δεν πρέπει να απέχουμε από τη μετοχή μας στή Θεία Κοινωνία, μόνο και μόνο επειδή έχουμε έντονο το συναίσθημα της αμαρτωλότητάς μας.
Απεναντίας, θα πρέπει να προσερχόμαστε και να κοινωνούμε (πάντα με την σύμφωνη γνώμη του Πνευματικού μας) με περισσότερη λαχτάρα και δίψα, για να βρούμε σ' Αυτήν την υγεία τής ψυχής και την καθαρότητα τού πνεύματος. Πάντοτε όμως με ταπείνωση και πίστη και κρίνοντας συνεχώς τούς εαυτούς μας ως ανάξιους μιας τέτοιας Χάρης.
Στη Θεία Κοινωνία πρέπει να αναζητούμε μάλλον το φάρμακο για τις πληγές και τα τραύματά μάς.
Αν περιμένουμε να φθάσουμε σε τέτοιο πνευματικό ύψος και καθαρότητα, ώστε να θεωρήσουμε τον εαυτό μας ως ικανό και άξιο τής μετοχής μάς στα Άγια Μυστήρια, τότε πραγματικά δεν θα ήμασταν σε θέση να κοινωνήσουμε ούτε μια φορά το χρόνο..."
Αγίου Κασσιανού
«Συνομιλίες με τους Πατέρες της ερήμου»
Η Αγία Ζώνη της Παναγίας
Η Αγία Ζώνη είναι μια ζώνη που είχε φτιάξει η ίδια η Θεοτόκος από τρίχες καμήλας, την οποία είχε στην μέση της κατά την Κοίμηση της. Η παράδοση θέλει, κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου στη Γεθσημανή να λείπει ένας εκ των Αποστόλων, ο Θωμάς. Ο Θωμάς ήρθε στα Ιεροσόλυμα με τρόπο θαυμαστό πάνω σε νεφέλες μετά από τρεις ημέρες. Κατά τον ερχομό του συνάντησε την Παναγία τη στιγμή της μεταστάσεως Της. Όταν δηλαδή σώμα και πνεύμα ανέβαινε στους ουρανούς. Ο Θωμάς μίλησε στην Παναγία κι Εκείνη αντί απάντησης του έδωσε για ευλογία τη ζώνη της. Εκείνος έφτασε στα Ιεροσόλυμα, λυπημένος που δεν αξιώθηκε να παραστεί στην Κοίμηση της Μητέρας του Χριστού και ζήτησε να του ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει το ιερό σκήνωμα της. Μα σαν άνοιξαν τον τάφο τον βρήκαν άδειο. Έτσι ο Θωμάς αξιώθηκε να δει αυτή ακριβώς την ιερή στιγμή, την ανάληψη της αναστημένης Θεοτόκου και σαν απόδειξη αυτής έλαβε στα χέρια του την Τίμια Ζώνη της. Σήμερα το μεγαλύτερο σωζόμενο μέρος της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου
Sunday, August 30, 2020
Τα τέσσερα μυστήρια της πίστεώς μας...
Ήθελα, αδελφοί μου, και αγαπούσα να είχα τον καιρόν να σας εξομολογούσα όλους και άνδρας και γυναίκας να μου ελέγετε τα παράπονά σας, μα βλέπω το πολύ πλήθος και δεν ημπορώ. Μοναχά σας λέγω και σας φανερώνω τέσσερα μυστήρια, τα αναγκαιότερα της πίστεώς μας:
Το πρώτον είναι να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους συγχωράτε με όλην σας την καρδίαν εις ό,τι και αν σας έφταιξαν, δια να σας συγχωρήση και εσάς ο Θεός εις τα όσα του φταίετε.
Το δεύτερον είναι να εξετάζετε να ευρίσκετε πνευματικόν καλόν και να του ειπήτε ο καθένας έτσι: «Εγώ, πνευματικέ μου, έχω να κολασθώ διατί δεν αγαπώ τον Θεόν και τον αδελφόν μου καθώς πρέπει. Εγώ είμαι αχάριστος εις τον Θεόν μου δια τα τόσα και τόσα καλά οπού μου εχάρισε. Μου έδωσε τα ομμάτια να βλέπω τα άπειρά του ποιήματα και να τον δοξάζω, να βλέπω τον ήλιον και να θαυμάζω και να λέω: εάν ο ήλιος είναι τόσον λαμπρός, αμή εκείνος οπού τον έκαμε, πόσον να είναι λαμπρότερος; Αχ, Θεέ μου, αξίωσόν με να σε απολαύσω. Εγώ δεν κάνω έτσι, αλλά βλέπω το ξένον πράγμα τού αδελφού μου δια να το κλέψω. Φθονώ πως αυτόν τον έκαμε ο Θεός πλούσιον και εμένα πτωχόν και βαρυκαρδίζω και δια τούτο θέλω να κολασθώ. Περιεργάζομαι όλα τα κακά και τες ξένες γυναίκες. Ακόμη μου έδωσε ο Θεός τα αυτιά δια να ακούω το άγιον Ευαγγέλιον και τα ιερά βιβλία και εγώ ακούω χορούς και τραγούδια, λαλούμενα και φλυαρίες. Μου έδωσε το στόμα να διαβάζω, να προσεύχωμαι, να κοινωνώ τα Άχραντα Μυστήρια, να ομολογώ τας αμαρτίας μου και να κατηγορώ πάντα του λόγου μου, μα εγώ βλασφημώ, κατακρένω αρχιερείς, πνευματικούς, ιερείς, λαϊκούς, άνδρας και γυναίκας, λέγω ψέματα, κάνω όρκους, ασχημολογώ, υβρίζω, προδίδω, τρώγω ωσάν το ζώον, πίνω κρασί και μεθώ και γίνομαι ωσάν το γουρούνι. Μου έδωσε τα χέρια δια να εργάζωμαι, να τρέφωμαι με το έργον μου και να τρέφω και άλλους και να κάνω και άλλες εργασίες θεάρεστες, και εγώ σκοτώνω, αρπάζω, κλέπτω, αδικώ, μετρώ και ζυγιάζω ξύκι, παίζω χαρτιά και ζω με τα αίματα των αδελφών μου. Μου έδωσε τα ποδάρια να περηπατώ τον καλόν και χριστιανικόν δρόμον, μα εγώ τρέχω τυφλός και ακολουθώ τες στραβόγραβες και διαβολικές στράτες. Λοιπόν αλλοίμονο εις εμένα, με αυτά όλα έχω βέβαια να κολασθώ». Και να φυλαχθής, να μην του κρύψης καμμίαν αμαρτίαν, και την παραμικρήν αλλά να τες ειπής όλες χωρίς εντροπήν, διατί ανίσως και κρύψης μίαν, όλες ασυγχώρητες μένουν.
Το τρίτον είναι όταν σε ελέγξη ο πνευματικός και σου ειπή: Διατί να τα κάμης όλα αυτά; Τότε εσύ να μη ρίξης την αφορμήν εις άλλον, τάχα πως σε επαρακίνησεν, ούτε να προφασιστής πως σε εσκέλισεν ο διάβολος, αλλά να κατηγορήσης του λόγου σου και να ειπής το κακόν σου το κεφάλι εις όλα σου έφταιξε.
Το τέταρτον είναι ό,τι και να σου ειπή ο πνευματικός και ό,τι να σε νουθετήση, να τα βάλης μέσα εις τον νουν σου και επάνω εις το κεφάλι σου και ό,τι θέλει να σε κανονίση να τα δεχθής μετά πάσης χαράς και να υποσχεθής να τα κάμης και να αποφασίσης πλέον με στερεάν γνώμην οπού καλύτερα να αποθάνης, παρά να ματαπέσης και να ματακάμης τα όμοια αμαρτήματα.
Αυτά, χριστιανοί μου, είναι τα αναγκαιότερα μυστήρια της πίστεώς μας. Μάλιστα ύστερα από την καθαράν Εξομολόγησιν να συχνοκοινωνάτε τα Άχραντα Μυστήρια, διατί ο θάνατος έρχεται ωσάν ο κλέπτης και δεν ηξεύρομεν ως αύριον τι έχομεν να πάθωμεν, ημπορεί να μας έλθη έξαφνα και να μας εύρη ανέτοιμους και τι γενόμαστε;
Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθή. Και ανίσως ένας οπού απέθανεν ει μεν και επρόφτασεν και εξωμολογήθη και ας δεν εκοινώνησε, είναι ελπίδα εις αυτόν. Ειδέ και δεν εξωμολογήθη, ας κοινωνήση όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και κοινωνεί ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν. Πρώτον πρέπει να γίνεται η Εξομολόγησις, έπειτα η Αγία Κοινωνία. Πρώτον να πλύνωμεν και να καθαρίζωμεν το αγγείον και ύστερα να βάλωμεν το πολυτίμητον πράγμα μέσα.
Από το βιβλίο: Μαρία Αλ. Μαμασούλα, Ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», 2016
Όταν έφαγε η Εύα τον απαγορευμένο καρπό, δεν ένιωσε την γύμνιά της.
Όταν έφαγε η Εύα τον απαγορευμένο καρπό, δεν ένιωσε την γύμνιά της. Και αυτό γιατί ο Αδάμ κρατούσε ακόμα την ακεραιότητά του. Όταν έφαγε και ο Αδάμ, τότε ένιωσαν την γύμνια τους και καλύφτηκαν με φύλλα συκιάς. Τότε ένιωσαν τη Χάρη να τους εγκαταλείπει.
Ακούω πολλούς που θρησκεύουν να κατηγορούν τους συζύγους τους, ότι κάνουν άστατη ζωή και δεν τους ακολουθούν στην πνευματική ζωή.
Μην το χαλάς το κονάκι!
Αν κατορθώνεις εσύ να κρατιέσαι κοντά στο Χριστό, γνώριζε ότι και αυτόν τον ευλογείς και τον βοηθάς. Υπάρχει έμμεσος αγιασμός, μην το χαλάς! Για το χατίρι το δικό σου, βοηθιέται και ο σύζυγός σου. Για το χατίρι του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα, λέει ο σοφός λαός μας.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †