ΛΟΥΚ. 8:41-56
Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Στη ζωή του ανθρώπου επικρατεί η σχετικότης των
πραγµάτων. Όλα όσα του συµβαίνουν είναι σχετικά. Δηλαδή, από τη γέννηση ενός
ανθρώπου τίποτε δεν είναι απόλυτο σίγουρο. Τίποτε δεν είναι γραµµένο. Ο ίδιος ο
άνθρωπος γράφει την ιστορία του, τα όσα του συµβαίνουν. Το µέλλον είναι άγραφο
και άγνωστο, το παρόν γνωστό που γίνεται παρελθόν. Όµως, όλα όσα συµβαίνουν στο
χρόνο υπάγονται στη σχετικότητα. Είναι σχετικό, εάν θα µορφωθείς εάν θα
επιτύχεις στην επαγγελµατική σου σταδιοδροµία• εάν θα γίνεις καλός οικογενειάρχης
εάν θα είσαι ευτυχή ς ή δυστυχής, υγιείς ή ασθενής εάν θα ζήσεις πολλά η λίγα
χρόνια, όλα αυτά είναι σχετικά. Ένα γεγονός στη ζωή του ανθρώπου είναι
αναπόφευκτο και το µόνο βέβαιο και αυτό είναι το γεγονός του θανάτου.
Ο Αρχισυνάγωγος Ιάειρος είχε µονάκριβη δωδεκαετή
κόρη η οποία «απένθησκε». Δώδεκα ετών και από κάποια αιτία βρίσκεται στο τέλος
της ζωής της. Ο θάνατος παραµονεύει άπονος, άστοργος, ανηλεής και µε το σκληρό
κεντρί του επιφέρει το µοιραίο στο σπίτι του Ιαείρου. Σαν κεραυνός ακούστηκε η
είδησις: «Τέθνηκεν η θυγάτηρ σου».
Ο θάνατος από της πτώσης των πρωτοπλάστων έγινε ο
αχώριστος σύντροφος και εχθρός του ανθρώπου. «Γη ει και εις την γην απελεύσεις».
Δια του θανάτου τερµατίζεται η ζωή της αµαρτίας και ανοίγεται η ζωή της
αιωνιότητος. Ο άνθρωπος δεν σβύνει, δεν χάνεται, δεν ε:κµηδενίζεται. Η ύπαρξη
του ανθρώπου δεν τερµατίζεται στο τάφο. Δια του θανάτου ο άνθρωπος µεταβαίνει
σε άλλες καταστάσεις πραγµατικές, αµετάβλητες και αιώνιες, στη Βασιλεία των
Ουρανών ή στη Κόλαση.
Ο θάνατος ενός αγαπηµένου µας προσώπου, συγγενούς
ή φίλου, προξενεί σύγχυση συναισθηµάτων. Λύπη, φόβο, αγανάκτηση, αγωνία, θλίψη
και απογοήτευση κυριαρχούν τη στιγµή εκείνη. Ο άνθρωπος πελαγώνει µέσα στις
σκέψεις του και µε δακρυσµένα µάτια, βυθισµένα σ' ένα κόσµο αβέβαιο, αντικρύζει
µε αµηχανία το µέλλον του.
Με την είδηση του θανάτου της µονάκριβης κόρης του
ο Ιάειρος βρέθηκε άφωνο ς και σε αµηχανία. Και προτού σκεφθεί το παραµικρό
παρεµβαίνει ο Χριστός. «Μη φοβού, αλλά πίστευε». Μη φοβάσαι µε τη θλιβερή αυτή
είδηση, αλλά πίστευε σε Μένα και θα σωθεί η κόρη σου.
Μόνον κοντά στο Χριστό ο άνθρωπος δεν φοβείται τον
θάνατο. Μόνον µε το Χριστό υπάρχει ελπίδα. Μόνον µε την πίστη στο Χριστό
υπερνικάται ο θάνατος. Γι' αυτό και οι άγιοι πάντες δια της πίστεως στο Χριστό νίκησαν
τις µεθοδίες του διαβόλου και τέλος αυτόν τον έσχατο εχθρό, τον θάνατον.
Η πίστη στο Χριστό είναι η δύναµη που σώζει και
ζωογονεί τον άνθρωπο. «ο πιστεύων εις εµέ καν αποθάνει ζήσεται». Ο Κύριος µας
Ιησούς Χριστός είναι η µόνη ασφαλής και βέβαια ελπίδα και σωτηρία. Κανείς δεν
υπερνίκησε τον θάνατο παρά µόνον ο Σωτήρ του κόσµου, ο οποίος δια του ιδικού
θανάτου επάνω στο Σταυρό νίκησε τον θάνατο και χάρισε ζωή σε εκείνους που θα
πιστεύσουν στο όνοµα Του. Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιός και Λόγος του Θεού, είναι ο
Κύριος της ζωής και του θανάτου.
Η ζωή του ανθρώπου πολλές φορές παροµοιάσθη µε τη
θάλασσα. Τα προβλήµατα της ζωής εγείρονται σαν πελώρια κύµατα, που προσπαθούν
να µας καταποντίσουν στο βυθό της απελπισίας και του χάους της απόγνωσης. Η
άβυσσος ανοίγει το στόµα της για να µας καταπιεί. Στις τρικυµίες της ζωής,
οπλισµένος µε την πίστη στο Χριστό, ο άνθρωπος βρίσκει τη δύναµη να αντιµετωπίσει
και να αντικρούσει τα πολύµορφα κύµατα, που ξεσπούν επάνω στο πλοίο της ζωής,
τις θλίψεις, τις αρρώστειες, τους θανάτους και τους πειρασµούς.
Ο Κύριος κάλεσε τον Αρχισυνάγωγο Ιάειρο να µείνει
σταθερός στην πίστη του προς Αυτόν. Πίστευε και µη φοβάσαι. Μη χάνεις τις
ελπίδες σου. Ο καρπός της πίστης στο Χριστό είναι η νίκη του πιστού κατά του
θανάτου. Γι' αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες νίκησαν το θάνατο µε τη πίστη στο
Χριστό.
Ο άνθρωπος χωρίς πίστη µοιάζει µε πλοίο χωρίς
πυξίδα. Η πίστη είναι η κινητήριος δύναµη, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη
ζωή. Εάν χωρίς πίστη δεν µπορεί κανείς όχι µόνον να ανέβει το όρος των αρετών,
αλλά και να υπερνικήσει τα παραµικρά προβλήµατα της ζωής, πόσο µάλλον, εάν δεν
έχει πίστη, πως θα µπορέσει να αντιµετωπίσει τη φοβερή ώρα του θανάτου και τα
όσα επακολουθούν τον θάνατον; Όταν φθάσει η ώρα του θανάτου, κανείς δεν µπορεί
να βοηθήσει, ούτε οι γιατροί, ούτε οι φίλοι, ούτε οι ισχυροί και συγγενείς,
ούτε επιστήµες ούτε αξιώµατα, ούτε χρήµατα και πλούτη. Μόνον ο Χριστός δύναται
να µας παρηγορήσει και να µας σώσει. Και σώζει ο Κύριος όλους όσους καταφεύγουν
σ' Αυτόν, όπως έσωσε τη κόρη του Ιαείρου. Και τούτο διότι η πίστη του ανθρώπου
έµεινε σταθερή και ακλόνητος.
Η πίστη µας πρέπει να µένει ορθή και σταθερή από
κάθε κλονισµό, από κάθε αµφιβολία. Δέν πρέπει να λυγίζουµε µπροστά στους
κινδύνους και τα προβλήµατα της ζωής, όσο κι αν αυτά φαίνονται ανυπέρβλητα. Η
πίστη στο Χριστό είναι η κραταιά συµµαχία, που δεν ντροπιάζει εκείνον που
πιστεύει.
Η ζωή του ανθρώπου εναλλάσσεται µεταξύ της χαράς
και της λύπης. Τα ευχάριστα διαδέχονται δυσάρεστα. Γι’ αυτό και ο Απόστολος
Παύλος µας διδάσκει λέγοντας, ότι οφείλοµε να χαίρω µε µε εκείνους που
χαίρονται και να συµµετέχωµε στις λύπες των άλλων, διότι η ζωή µας είναι σαν το
χορτάρι του αγρού. «Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ηµέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού
ούτως εξανθήσει».
Αγαπητοί µου Χριστιανοί! Τα πάντα γύρω µας
µαρτυρούν την µαταιότητα και τη παροδικότητα, το άστατο και εφήµερο, το αβέβαιο
και ανωφελές των επιγείων. Τα προβλήµατα της ζωής δεν θα παύσουν να υπάρχουν. Ο
Χριστός µας παρέχει τη µόνη λύση. Ας στερεώσουµε βαθειά µέσα στη ψυχή µας τη πίστη
προς το Χριστό. Μόνον όταν οπλισθούµε µε τα πνευµατικά όπλα, που µας χαρίζει το
Άγιο Πνεύµα, δηλαδή την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, θα µπορέσουµε να σταθούµε
και να αντικρούσωµε τα πυρακτωµένα βέλη του πονηρού και του θανάτου.