Saturday, December 27, 2014

Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι.

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι.

Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι.
 
Αυτό σε κατηγορώ.
 
Έπεσες; Στον πνευματικό.
 
Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό.
Και η όσια Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.
 

Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ο μαστρο -Παύλος ο Πισκολέτος, ο ήρωας στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη" δεν ήταν κακός, αγαπούσε την οικογένειά του, αλλά έπινε λίγο παραπάνω και τεμπέλιαζε λίγο περισσότερο. Η αλήθεια όμως ήταν, ότι πολύ θα ήθελε να είχε λίγα λεφτά για ν' αγοράσει τουλάχιστον μια γαλοπούλα. Και από κείνο το σημείο αρχίζει η χριστουγεννιάτικη περιπέτειά του...


Χρονολογία Ηχογράφησης Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 1966
Πρώτη εκπομπή: 25 Δεκεμβρίου 1966
Επαναληπτικές εκπομπές: 29 Δεκεμβρίου 1973, 26 Δεκεμβρίου 1975, 25 Δεκεμβρίου 1993

Καρράς Βασίλης, ΤΕΧΝΙΚΟΣ
Κωστόπουλος Λάμπρος, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Σαμίου Δόμνα, ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Μπουρούνης Δημήτριος, ΔΙΑΣΚΕΥΗ

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νότης Περγιάλης, Γιάννης Αργύρης, Τάκης Βουλαλάς, Τζόλυ Γαρμπή, Δημήτρης Τσούτσης, Θάνος Δαδινόπουλος, Θόδωρος Μορίδης, Κώστας Κοσμόπουλος, Νάσος Κεδράκας, Κώστας Καφάσης, Νέλη Μαρσέλλου, Αγλαϊα Παγκάλου

Γιάννης ο ευλογημένος

Το γνωστό διήγημα του Φώτη Κόντογλου με αφήγηση και εικόνες. Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών Θεσσαλονίκης. 

Sunday, November 16, 2014

ΕΣΥ, ΠΑΠΠΟΥ, ΠΟΛΕΜΗΣΕΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ;

 Μιχαήλ Φώτιος
Ιατρός


- Αυτήν την Κυριακή, καλό μου εγγονάκι, τιμούμε την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις εκκλησιές μας θα γίνουν μνημόσυνα για τους Μακεδονομάχους και θα ψαλούν δοξολογίες. Τα σπίτια και τα δημόσια κτίρια θα σημαιοστολιστούν. Οι δάσκαλοι, στα σχολεία, θα μιλήσουν στα παιδιά για τις θυσίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών και οι προτομές των μακεδονομάχων θα στολιστούν με δάφνινα στεφάνια.
- Και γιατί όλα αυτά, παππού; Τόσο σημαντική είναι αυτή η επέτειος;
- Είναι πολύ σημαντική, παιδί μου, αλλά δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν της έχουμε δώσει την αξία και την λαμπρότητα που της πρέπει. Αρκεί να σου πω ότι η επέτειος αυτή τιμάται μονάχα εδώ, στα χώματα της Μακεδονίας μας, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν γίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά. Κι ας έχουνε πει γνωστοί ιστορικοί και μεγάλοι πολιτικοί άνδρες ότι η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα είναι ισάξια με εκείνη της 25ης Μαρτίου.
- Εσύ, παππού, πολέμησες στον Μακεδονικό Αγώνα;
- Εγώ, άγγελέ μου, δεν πολέμησα. Πολέμησε, όμως, ο πατέρας μου, δηλαδή ο προπάππος σου. Ο Αγώνας τον είχε βρει παλληκαράκι είκοσι χρονών. Σαν να τον βλέπω, τώρα, να μας διηγείται γεγονότα και περιπέτειες από τα χρόνια εκείνα.
- Και τι σας έλεγε, παππού;
- Θυμάμαι, που μας μιλούσε για τον Παύλο Μελά, για τον καπετάν Άγρα και τον βάλτο των Γιαννιτσών, για τον δεσπότη της Καστοριάς, τον Γερμανό Καραβαγγέλη, για τον καπετάν Ράμναλη και πιο πολύ θυμάμαι, που τα μάτια του ήτανε συνεχώς βουρκωμένα. Μας τραγουδούσε στο τέλος και ένα τραγούδι για τον θάνατο του Παύλου Μελά και μετά έπεφτε σε βαθείς συλλογισμούς.
-Με ποιους πολεμούσε ο Παύλος Μελάς, παππού;

Wednesday, November 12, 2014

Γέροντας Παΐσιος - Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση

- Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και θέλουν να το διαβάζουν.
- Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύει περισσότερο από ότι αναπαύει εσένα κι εμένα. Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο, είναι γραμμένο με
θείο φωτισμό, γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα. Όλους του θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψεις, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν.
Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι. Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τι βάθος έγραφε! Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.
- Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.
- Καλά είναι να εξοικονομείς λίγη ώρα, για να το διαβάζεις μέσα στην ημέρα. Κι αν δεν έχεις πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσεις μισό Κάθισμα και να προσέχεις τα νοήματα,
παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι. Αυτά τα νοήματα να τα έχεις μετά συνέχεια στον νου σου. Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.
Μερικοί παρεξηγούν τον προφήτη Δαβίδ και λένε ότι σε κάποιους Ψαλμούς καταριέται. Όταν όμως ο Δαβίδ λέει: «Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸτῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ
ὑπάρχειν αὐτούς», δεν εννοεί να εξολοθρευθούν οι αμαρτωλοί, αλλά να μετανοήσουν και να μην υπάρχουν αμαρτωλοί πάνω στην γη.Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση είναι όλο προφητεία, όλο παρηγοριά. Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσεις Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι
θα βοηθήσει ο Θεός. «Σωτηρία, λέει,τῶν δικαίων παρὰ κυρίου, καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷθλίψεως».
Πηγή: Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι ζ'

«Περί Προσευχη

Thursday, October 2, 2014

Lila: Βάλε στη Ζωή το Χρώμα σου

Lila: μια γλυκιά, ποιητική ταινία μικρού μήκους με θαυμάσια μουσική για τη ζωή. Η δύναμη της καλοσύνης, της αισιοδοξίας και του καλού λογισμού αλλάζουν τους ανθρώπους γύρω μας. 

Ο Carlos Lascano μας προσφέρει μια ταινία για την καθημερινότητα, τη ζωή γενικότερα, και τον τρόπο που τη βλέπει η ζωγράφος-πρωταγωνίστρια.

Η Lila φαντάζεται και βάζει τα δικά της χρώματα, δίνει τη δική της “πινελιά’, τη δική της τροπή, σε όσα βλέπει γύρω της, με ιδιαίτερα συγκινητικό και γλυκό κλείσιμο. Ένα φιλμάκι για τη ζωή και την οπτική, τη στάση και τις δυνατότητες που έχει ο καθένας, με στοιχεία animation.

Tuesday, September 9, 2014

Τό δάκρυ σου, μικρέ μου φίλε.

Με κάλεσαν πάλι για ομιλίες στην Κύπρο.
Σε κάθε ομιλία στο πανέμορφο αυτό νησί, χιλιάδες οι φίλοι που έρχονται να ακούσουν τα φτωχά που λέω. Στο τέλος, έχουν μια συνήθεια που με συγκινεί πολύ: Έρχονται όλοι να χαιρετίσουν τον ομιλητή και να ζητήσουν την ευχή του.
Η ομιλία κρατά μία ώρα. Κι άλλη μία ώρα στέκομαι όρθιος, κι ακούω ονόματα, δράματα, αρρώστιες, χωρισμούς, καρκίνους και χειρουργεία, κλάματα, χαμόγελα, μωρά σε κούνιες, καημούς και όνειρα.

Σε μια τέτοια ομιλία ήρθε πάλι κόσμος.
Τέλειωσα. Ήρθαν όλοι και χαιρετηθήκαμε.

Πιο εκεί, με περίμενε όρθιο ένα παιδί γυμνασίου. Περίμενε να μείνω μόνος.
- Πάτερ, χαίρομαι τόσο πολύ που σας γνωρίζω από κοντά. Σας ακούω στο ίντερνετ και χαίρομαι. Θέλω να σας παρακαλέσω να προσεύχεστε για μένα.
- Και τι θες, δηλαδή, να παρακαλέσω το Θεό για σένα; Πες μου κάτι να του ζητήσω για χάρη σου!
- Ε, ό, τι θέλετε εσείς. Κάντε ό, τι προσευχή νομίζετε. Εσείς ξέρετε.

- Ναι, μα τι έχεις πιο πολύ ανάγκη. Πες μου τι να πω για σένα.

Με κοίταξε και βούρκωσε. Ήρθε κοντά και μου ψιθύρισε στ’ αυτί.
- Αν θέλετε, παρακαλέστε Τον για τους γονείς μου. Όχι για μένα.
- Ωραία! Είδες; Βρήκαμε λοιπόν κάτι να ζητήσουμε. Και τι να πω για τους γονείς σου;
- Αν γίνεται, να μου φέρονται λίγο καλύτερα. Με μαλώνουν αρκετά και με πιέζουν.

Και το δάκρυ κύλησε τώρα απ’ τα μάτια του. Μ’ έπνιξε μέσα της αυτή η σταγόνα. Μ’ έλιωσε και μαλάκωσε τα κόκκαλά μου όλα.

Και μόνο γι’ αυτό το δάκρυ, Χριστέ μου, αξίζει να κάνω προσευχή για μήνες ακόμα.


κείμενο π. νδρέα Κονάνου

Thursday, September 4, 2014

Μακριά από τη ζήλια

Μακριά από τη ζήλια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο.
Όλα γίνονται στο φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια. Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Το Χριστό, μωρέ, το Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με θείο έρωτα.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

Friday, August 22, 2014

Ήμουν κάποτε κι εγώ παιδί


Κάπως έτσι αρχίζει το παραμύθι μας
κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία αυτή
κι έτσι συνεχίζει το ταξίδι μας 

σ' ένα χρόνο ψεύτη που λέγεται ζωή

μη μιλάς μη λες τίποτα
ψέμα θα 'ναι ότι κι αν πεις
μη μιλάς όλα ανύποπτα 

αλλάζουνε πριν καν το σκεφτείς

Θυμάμαι ήμουν κάποτε κι εγώ παιδί
θύμωνα γιατί μου λέγαν πάντα μη
θυμάμαι όσα έζησα σε μια στιγμή
σαν μια ανάμνηση καλή
Θυμάμαι ήσουν πάντα δίπλα μου Εσύ
Παναγιά μου βράδυ πρωί
θυμάμαι όλα όσα σου είχα υποσχεθεί
σαν τη γλυκιά τη προσευχή

Κάπου εδώ τελειώνει και τ' όνειρο αυτό
κάπου εδώ τελειώνει έμεινε μισό
κι έτσι μεγαλώνει της θλίψης το κενό
μέσα της όμως βρήκα τον άλλο μου εαυτό

Thursday, May 8, 2014

Η ολοκλήρωση της ευτυχίας

 Εννέα Νοεμβρίου γιορτή του Αγ. Νεκταρίου.
Η μέρα βροχερή, χλομή. Η ώρα πλησίαζε μία το μεσημέρι, όταν με σταμάτησε ένας κύριος χαμογελαστός, με ευγενική φυσιογνωμία.
 Κρατούσε στο ένα του χέρι μια τσάντα, που είχε μέσα δύο μεγάλα κουτιά από ζαχαροπλαστείο και στο άλλο μια μεγάλη μαύρη ομπρέλα.
Μου είπε πού ήθελε να τον πάω και ξεκινήσαμε. Σε λίγα δευτερόλεπτα άνοιξε το ένα κουτί και μου πρόσφερε γλυκό.
 -Σήμερα γιορτάζω.
 -Χρόνια πολλά κι ευλογημένα, να είστε υγιής και χαρούμενος, όπως σας βλέπω σήμερα!
 -Ευχαριστώ πολύ! Θα κάνετε γιορτή στο σπίτι σας; τον ρώτησα.
 Ναι! και πριν από λίγο με πήρε η γυναίκα μου στο κινητό, για να πάρω επιπλέον γλυκά.
 Όλα τα υπόλοιπα τα έχει οργανώσει για το βράδυ.
 Θα βρεθούμε με καλούς φίλους και συγγενείς. Είναι μια ευκαιρία να ιδωθούμε, να πούμε τα νέα μας, να φάμε και να χαρούμε.
 -Μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε πιο συχνά αυτό, και όχι μόνο σε γιορτές, σε γάμους, σε βαφτίσια ή σε κηδείες!
-Σε βαφτίσια! μονολόγησε- εδώ με πόνεσες!
 -Σε πόνεσα; γιατί;
-Γιατί δεν έχουμε παιδιά.
-Νέος είσαι ακόμη, θα κάνεις!
 -Είμαι σαράντα ετών, δέκα χρόνια παντρεμένος! Το όνειρο μου να αποκτήσω παιδί, έχει ναυαγήσει. Και η πληγή που έχω, δεν λέει να κλείσει.
 -Δεν κατάλαβα, γιατί πληγή; Επειδή δεν έχεις παιδί; Για λίγα λεπτά επικρατεί σιωπή. Τον ρώτησα:
 -Τη γυναίκα σου την αγαπάς;
-Την αγαπώ πολύ.
 -Εκείνη σε αγαπάει;
-Ναι, πάρα πολύ.
 -Τότε δεν βλέπω για ποιο λόγο να αισθάνεσαι τόσο πληγωμένος.
 -Ε, αν είχαμε ένα παιδί, πιο όμορφη δε θα ‘ταν η ζωή μας;
-Αυτό μην το λες! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στον καθένα. Έχεις σκεφθεί, αν είχες κάνει ένα παιδί και είχε κάποια αναπηρία, ή μπλεκόταν στα δίχτυα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ ή της πορνείας, τι προβλήματα και τι στενοχώρια θα είχες;
 -Όχι, αυτό δεν το έχω σκεφθεί- η αλήθεια είναι ότι έχουμε μια πολύ καλή σχέση με τη γυναίκα μου. Και οικονομικά στεκόμαστε πάρα πολύ καλά. Συχνά-πυκνά σκεφτόμαστε το θέμα του παιδιού, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε, και μελαγχολούμε.
 -Με τι ασχολείσαι;
-Καθηγητής Πανεπιστημίου.
 -Μάλιστα! Η γυναίκα σου εργάζεται;
-Ναι, είναι γιατρός.
 -Δηλαδή τα έχετε όλα και σας λείπει ένα παιδί!
 -Ακριβώς, όπως το λες, μας λείπει ένα παιδί!
-Μου επιτρέπεις να σε ρωτήσω κάτι;
 -Ό,τι θέλεις!
 -Έχετε ποτέ ευχαριστήσει τον Θεό, για την αγάπη, την υγεία, την οικονομική σας επιφάνεια και όλα τα καλά που έχετε; Δεν μου απάντησε αμέσως, το σκεφτόταν…
 -Όχι! δεν Τον έχουμε ευχαριστήσει ποτέ, για να σου πω την αλήθεια, Τον έχουμε ξεχάσει. Ξέρεις, από τα παιδικά μας χρόνια ούτε η γυναίκα μου ούτε εγώ αντιμετωπίσαμε δυσκολίες. Μμμ τον Θεό τον θυμόμαστε μόνο στις δυσκολίες, μονολόγησα.

Monday, May 5, 2014

"Οι Πνευματικοί Νόμοι"


Ο Γέροντας αγαπούσε να εργάζεται και δεν σταματούσε καθόλου στις ώρες που επέτρεπε το πρόγραμμα. Το εργόχειρό μας τότε ήταν σταυρουδάκια σκαλιστά, τα οποία σκάλιζε με μεγάλη ευχέρεια και ταχύτητα, αφού εμείς ετοιμάζαμε το ξύλο. Έμενε μόνος του στο καλυβάκι που του χτίσαμε μακρύτερα από μας, κι εμείς πηγαίναμε να τον βρούμε το μεσημέρι και μετά φεύγαμε ο καθένας μόνος του.
Το μέρος εκεί ήταν απόμερο και ήσυχο, αλλά ήταν πιο εκτεθειμένο στους καιρούς. Έτσι, το κρύο ήταν περισσότερο, ώσπου τον πείσαμε να του βάλουμε λίγη θέρμανση με καμιά σόμπα. Πήρα, εγώ ο ευτελής, τα μέτρα και ετοίμασα τα υλικά, για να την φτιάξω με λαμαρίνα απ’ έξω και μέσα χτιστή με πηλό. Ετοιμάστηκα για την επομένη, όπως του έταξα αποβραδίς, και το πρωί μάζεψα τα εργαλεία μου και τα υλικά και πήγα κάπου εκεί κοντά να την φτιάξω και να την τοποθετήσω μετά. Έβαλα μετάνοια, όπως πάντα, και άρχισα με καλό καιρό, γιατί δούλευα έξω στο ύπαιθρο.
Μόλις μέτρησα και έκοψα τα εξαρτήματα και άρχισα να δουλεύω, χάλασε απότομα ο καιρός. Μετά έβρισκα μια παράξενη δυσκολία σε οτιδήποτε και αν επιχειρούσα να κάνω. Φυσούσε ένας παράξενος αέρας, που δεν είχε κατεύθυνση προς κανένα σημείο, μόνο σήκωνε τα πάντα κατ’ επάνω μου και μου ‘φερνε στο πρόσωπο οτιδήποτε βρισκόταν στον τόπο: λαμαρίνες, σανίδες, παλιόχαρτα και άμμο. Παραδόξως μου έφευγαν τα εργαλεία και κατρακυλούσαν μακριά χωρίς λόγο, διότι ο τόπος δεν ήταν παντελώς κατωφερής. Τα καρφιά στράβωναν χωρίς λόγο, με την παραμικρή πίεση, έσπαζαν τα τρυπάνια, άλλαζαν τα σχέδια μου, που τα είχα μετρημένα και κομμένα με ακρίβεια.
Στην αρχή δεν υπολόγισα τίποτε και βιαζόμουν να επαναφέρω τα πράγματα στην τάξη και να συνεχίσω. Σε λίγο όμως το πράγμα έγινε πολύ αισθητό. Κάτι συνέβαινε. Σταμάτησα λίγο όμως, γιατί είχα κατασυντρίψει κυριολεκτικά και όλα μου τα δάχτυλα και μια παράξενη ταραχή μέσα μου, μου προκαλούσε οργή, σύγχυση, ανυπομονησία. «Περίεργο πράγμα, λέω, κάτι συμβαίνει»! Εν τω μεταξύ και ο καιρός επιδεινώθηκε τόσο που με ανάγκασε να διακόψω και πήγα στον Γέροντα. Αυτή η κατασκευή απαιτούσε δυο με τρεις, το πολύ, ώρες δουλειά και πέρασαν περισσότερο από έξι ώρες, χωρίς να έχω κάνει τίποτα.
Τότε θυμήθηκα κάτι πού μου είχε πει ο Γέροντας το πρωί, όταν ξεκίνησα και δεν το έλαβα υπ’ όψι. «Άντε να δούμε, μου είχε πει, θα κάνεις τίποτε σήμερα;». Εγώ δεν έδωσα σημασία στο νόημα αυτών των λέξεων, αλλά σκέφτηκα πώς το είπε για να με ταπεινώσει ίσως, γιατί ήξερα αυτή τη δουλειά. Μάλιστα φιλοδοξούσα να τελειώσω και συντομότερα και επιτυχέστερα, για να τον αναπαύσω, και με την κρυφή χαρά πως μας επέτρεψε να του βάλουμε θέρμανση και αυτό θα το έκανα μόνος μου εγώ!
Πήγα, λοιπόν, του χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε. Μόλις με είδε ταραγμένο, άρχισε να γελάει.

Sunday, May 4, 2014

Είμαστε πια οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του πλανήτη!

Η συνταγή, το μυστικό για την μεγαλύτερη ευτυχία είναι κάτι που όλοι μας το αναζητάμε λίγο-πολύ!
Το θέμα είναι σε ποια κατεύθυνση το ψάχνουμε!

Θυμάσαι που, πριν περίπου 2 εβδομάδες, μου είπες ότι διαγνώστηκες με καρκίνο; Πόσο πόνεσες... Πόσο πόνεσαν οι δικοί σου... Θα'θελα να μπορούσα να φιλήσω τα χέρια σου, πονεμένε μου φίλε, να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου πω: "είσαι ήρωας". Όχι μόνο γιατί αντέχεις και αγωνίζεσαι και προσεύχεσαι. Όχι μόνο γι'αυτό. Αλλά και για το ότι είσαι ένας αναζητητής αληθινός της ευτυχίας.

Αυτά είναι τρελά πράγματα. Να βλέπεις πως το σώμα σου φθίνει, μα η ψυχή σου να'ναι τόσο αγωνιστική! Απίστευτα πράγματα... Κι έρχεται και η Ανάσταση για να μας αποτρελάνει όλους! Εκεί που όλα μυρίζουν θάνατο, σήψη, στεναχώριες και κλάματα, έρχεται εκείνο το μοναδικό ΦΩΣ να μας α π ο γ ε ι ώ σ ε ι!!! Έρχεται εκείνο το ολόγλυκο πρόσωπο του Χριστού μας με τέτοια δύναμη απ'τα έγκατα του Άδη που σπάει σαρωτικά τις αλυσίδες του πόνου!

'Ερχεται! Με τέτοια δύναμη και φως που οι καρδιές μας γεμίζουν φως! Τα μάτια μας γεμίζουν από γλυκά δάκρυα ευτυχίας! Οι ψυχές μας πετάνε από ευτυχία!

Καθώς ο Χριστός μας ανασταίνεται κι έρχεται με φόρα απ'τον Άδη, του φωνάζουμε κι εμείς γεμάτοι χαρά: "Χριστέ μου! Χριστέ μου"! Κι Εκείνος καθώς ανεβαίνει προς τον Ουρανό, μάς απλώνει το χέρι. Και ενώ οι θλίψεις μάς είχαν αποτελειώσει, τώρα κάνουμε την υπεράνθρωπη κίνηση και του δίνουμε του Χριστού μας το χέρι μας! Και ανεβαίνουμε κι εμείς μαζί Του. Με φόρα. Με πίστη. Με ελπίδα.

Α Ν Α Σ Τ Α Ι Ν Ο Μ Α Σ Τ Ε !! ΠΕΤΑΜΕ!! Τ'ΑΚΟΥΣ; ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΟΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ!

Πού πήγες Άδη;
Πού εξαφανίστηκες πόνε;
Πού χάθηκαν τα δάκρυα της μοναξιάς, της θλίψης, της στεναχώριας;

Είμαστε τόσο δυνατοί τώρα που τίποτα δε μας φοβίζει! Είμαστε τόσο χαρούμενοι κι οι καρδιές μας κοντεύουν να σπάσουν απ'την τόση χαρά!

Είμαστε σε τροχιά ουράνια! Είμαστε πια οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του πλανήτη!


Από την Αόρατη γωνιά

Saturday, May 3, 2014

Τέσσερα πράγματα ὑπάρχουν, ποὺ ἂν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτά...



   
Τέσσερα πράγματα πάρχουν, πο ν χει νθρωπος τ να π ατά, οτε ν μετανοήσει μπορε, οτε κα δέχεται τν προσευχή του Θεός.
    Πρτον, ἐὰν περηφανεύεται.
    Δεύτερον, ἐὰν δν χει γάπη.
    Τρίτον, ἐὰν κατακρίνει ατν πο πέφτει σ μαρτία κα
    Τέταρτον, ἐὰν εναι μνησίκακος.
Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου

Sunday, April 20, 2014

Αφιέρωμα στο Άγιο Φως


Τα υπερ-αισθητά και υπέρλογα δεν περιγράφονται, βιώνονται εν σιωπή. Στον πληθωρισμών των λόγων ας αφήσουμε μια χαραμάδα στην καρδιά μας.


α. Βίντεο (8)-
1. Τελετή αφής Αγίου Φωτός 2007 (διάρκεια: 5:51)
2. Τελετή αφής Αγίου Φωτός 2006 (διάρκεια: 4:40)
3. Τελετή αφής Αγίου Φωτός 1994 (διάρκεια: 0:23)
4. Το Άγιο Φως δεν καίει 1 (διάρκεια: 0:05)
5. Το Άγιο Φως δεν καίει 2 (διάρκεια: 0:02)
6. Τελετή αφής Αγίου Φωτός 2007 (διάρκεια: 4:29)
7. Ντοκιμαντέρ για το Άγιο Φως στα ρουμανικά (διάρκεια: 9:58)
8. Το Άγιο Φως δεν καίει 3 (διάρκεια: 0:06)
9. Άγιο Φως στην Ιερουσαλήμ: Αποδείξεις και Μαρτυρίες (ΟΟΔΕ, διάρκεια: 29:53) Νέα προσθήκη!

Ντοκιμαντέρ με υπότιτλους σε διάφορες γλώσσες: Holy Light in Jerusalem: Proofs & Testimonies



β. Ομιλίες / εκπομπές μαρτυρίες (7)
-

Πασχαλινή ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Νέας Ζηλανδίας

Wellington New Zealand
 3 /4/2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρός τούς εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς μας καί Μοναχούς καί πρός τους ἀγαπητούς μας Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Ζηλανδίας (Φίτζι,Τόγκα , Σαμόα).

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
Μᾶς ἀξιώνει ὁ Ἅγιος Θεός νά ἐορτάσουμε καί φέτος τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτό τό μοναδικό γεγονός στήν ἰστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θεμέλιο τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ὑπόθεση τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων. Ἐάν δέν εἶχε γίνει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τότε θά ἦτο μάταιη ἡ πίστης μας, μάταιο καί τό κήρυγμα μας.
 Ὅμως  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ. 
Ἄς πανηγυρίσουμε τό κοσμοσωτήριο αὐτό γεγονός μέ καθαρές ψυχές καί καθαρά σώματα, πίστη καί ἀγάπη, μέ μετάνοια καί ἐξομολόγηση, μέ συγχώρηση καί ἐλεημοσύνη, μέ ἐκκλησιασμό καί Θεία Κοινωνία.
Ἔτσι, θά νοιώσουμε τήν ἀληθινή χαρά τῆς μεγάλης αὐτῆς ἐορτής ψάλοντας μέ τόν Ἱερόν Ὑμνωδό τῆς Ἐκκλησίας μας το:
«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα».
Μέ πατρική ἀγάπη
Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος

Χριστός Ἀνέστη

Φιληθήτε γλυκά χείλη μέ χείλη,

Πέστε: Χριστός  Ἀνέστη, ἐχθροί καί φίλοι.

Ἡ ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς 

Διονύσιος Σολωμός

Saturday, March 22, 2014

Η Δασκάλα!

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.

Κάπου στο βάθος, μόνο του, με χαμηλωμένο το κεφάλι ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μανούσος. Ο Μανούσος δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Ήταν παραμελημένος με τσαλακωμένα πάντα ρούχα. Ανέδιδε διάφορες οσμές, σημάδι ότι χρειαζόταν μπάνιο. Δεν μιλούσε ποτέ, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις. Η πρώτη σκέψη της Δασκάλας ήταν:
«Τι μπελάς μου φορτώθηκε φέτος. Αυτό το χαζό παιδί μου χαλάει την αρμονία της τάξης. Τι μου το φέρανε εδώ; Άντε τώρα, εγώ πρέπει να κανονίζω να πάει σε κανένα ίδρυμα.»

Φερόταν όσο μπορούσε καλύτερα στο Μανούσο επιστρατεύοντας το ψεύτικο χαμόγελο και την υπομονή της. Αλλά αυτός ποτέ δεν μιλούσε. Η Τζοβάνα το αποφάσισε, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο. Ο Μανούσος έπρεπε να φύγει από τη τάξη της. Με αυτό το σκοπό λοιπόν, θα έπρεπε να συντάξει τα απαραίτητα έγγραφα για το μπελά που την βρήκε, για να καλέσει την κοινωνική υπηρεσία να τον πάνε κάπου αλλού. Μία συγκεκριμένη παράγραφος της αναφοράς ζητούσε το ιστορικό του μαθητή.:
«Ω Θεέ μου, πρέπει να κοιτάξω και τον ατομικό φάκελο και όλα τα χαρτιά αυτού του χαζού. Αυτό σημαίνει ότι ένα απόγευμα πρέπει να το χαραμίσω για αυτόν. Τι να κάνω, αφού είναι για το καλό της τάξης και τη δική μου ψυχική ηρεμία θα πρέπει να το κάνω.»

Κοιτάξτε τις καμήλες πρώτα και μετά διαβάστε το μήνυμα που ακολουθεί.



 Αυτή η φωτογραφία τραβήχθηκε ακριβώς από πάνω από αυτές τις καμήλες στην έρημο κατά τη δύση του ηλίου. Θεωρείται μία από τις καλύτερες φωτογραφίες. Όταν την κοιτάς προσεκτικά, μπορείς να διαπιστώσεις ότι οι καμήλες είναι οι μικρές άσπρες γραμμές στην φωτογραφία. Οι μαύρες εικόνες που διακρίνονται είναι απλά οι σκιές από τις καμήλες!
Μερικές φορές, τα "προβλήματά" μας φαίνονται μεγάλα σαν τις σκιές... Όμως, στην πραγματικότητα είναι μικρά... Καλή εβδομάδα!

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ, ΣΩΣΤΑ;

Sunday, February 9, 2014

Η συνταγή της μετάνοιας



Αδελφός τις απελθών εις ιατρόν, ηρώτησεν αυτόν, αν ευρίσκεται τάχα κανένα βότανον, με το οποίον να ημπορούσε τινάς να ιατρεύσει τας αμαρτίας του.
Ο δε ιατρός αποκριθείς προς αυτόν, είπε, ναι αδελφέ, γίνωσκε πως ευρίσκεται ένα πολλά θαυμαστό, και άκουσον. Ύπαγε, λάβε την ρίζαν της πνευματικής πτωχείας και της ταπεινώσεως τα άνθη. Και τα φύλλα της υπομονής και τους κλάδους της προσευχής. Και ένωσον ομού, και τρίψον αυτό εις το ιγδίον της υπακοής. Και θες αυτά εις το κόσκινον των αγαθών λογισμών. Έπειτα βάλε αυτά εις το τζουκάλι της συνειδήσεως και μούσκεψέ τα με το νερόν από τους σταλαγμούς των δακρύων και τότε άναψον υποκάτωθεν τη φλόγα της θεϊκής αγάπης. Και όταν βράσουν μερικόν, κένωσον αυτά εις το πινάκι της διακρίσεως και ανακάτωσον αυτά μετά ευχαριστίας. Είτε ρουφιξε τα με το χουλιάρι της κατανύξεως και αποσπογγίσου μετά του μανδηλίου της εξομολογήσεως και ούτως αποκενώσεις των αμαρτιών σου τα πλήθη.
Ιωάννου του Κομνηνού
Πηγή:Προσκυνητάριον του αγίου Όρους του Άθωνος
Το ραντεβού της Προσευχής