Sunday, September 19, 2010

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ "Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ"


Για τους μικρούς μας φίλους

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΣΠΑΘΑΡΗ

Tuesday, September 14, 2010

TO ΜΕΛΙ



Το μέλι, αποτελούσε πάντοτε, ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα, μια πολύτιμη φυσική και θεραπευτική τροφή. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στη μυθολογία αποτελούσε την τροφή των θεών. Εξάλλου λίγοι λαοί έχουν ιστορία χιλιετιών στο μέλι, όπως οι Έλληνες. Το ελληνικό μέλι ξεχωρίζει, διότι προέρχεται από αγριολούλουδα, αρωματικά φυτά και κωνοφόρα δέντρα και έτσι είναι πληρέστερο, λόγω της μεγάλης ποικιλίας γύρης των φυτών που περιέχει, σε σύγκριση με τα περισσότερα μέλια του εξωτερικού που προέρχονται από μονοκαλλιέργειες.
Είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους κάθε ηλικίας και ιδίως για τα παιδιά, τις εγκύους, τους αθλητές και γενικότερα για όσους έχουν ανάγκη τόνωσης, λόγω σωματικής ή πνευματικής κόπωσης.
Υπάρχουν διάφορα είδη μελιού, τα οποία χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες :
α) Μέλι από θυμάρι, γνωστό για το ιδιαίτερο και μοναδικό σε όλο τον κόσμο άρωμά του.
β) Μέλι από κωνοφόρα δέντρα (πεύκο, έλατο κ.λπ.) το οποίο ανήκει στις σπάνιες γεύσεις. Αξίζει να σημειώσουμε σ' αυτήν την ποικιλία τη μεγάλη θρεπτική του αξία, λόγω της περιεκτικότητάς του σε μέταλλα και βιταμίνες.
γ) Μέλι από άνθη, το οποίο προέρχεται από αγριολούλουδα, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Αυτή η ποικιλία έχει το χαρακτηριστικό ότι μερικές φορές ζαχαρώνει.
Υπάρχουν πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες του μελιού, θ' αναφέρουμε όμως μόνο ελάχιστες:
Για παράδειγμα τρεις με τέσσερις κουταλιές του γλυκού μέλι ημερησίως βοηθούν στις ακόλουθες περιπτώσεις:
 στην υπερκόπωση
 στα στάδια μετά την εγχείρηση , γιατί βοηθάει στην ανάρρωση
 σε κρυολογήματα
 στη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου και γι' αυτό καλό είναι να το προμηθεύ¬ονται παιδιά που έχουν δυσκολίες στα μαθήματα.
 στην εγκυμοσύνη
 στις αϋπνίες μία κουταλιά του γλυκού μέλι διαλυμένο σε χλιαρό νερό, λίγο πριν από τον ύπνο.
Επίσης ένα μικρό κουταλάκι μέλι σε καθημερινή δοσολογία βοηθάει τα νήπια που έχουν πολύ χαμηλό βάρος.
Ακόμη στα νήπια διευκολύνει την οδοντοφυΐα και λειτουργεί συγχρόνως ως ελαφρύ καθαρτικό. Το μέλι στα νήπια μπορεί να δοθεί μέσα στο μπιμπερό τους.
Επίσης για τους καρδιακούς καλό είναι να πίνουν κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, ένα ποτήρι ζεστό νερό με μέλι, διότι το μέλι ζωηρεύει τους παλμούς της καρδιάς και γενικά βοηθάει στη σωστή λειτουργία της καρδιάς.
Λόγω της περιεκτικότητάς του σε γλυκόζη το μέλι βοηθάει στη σωστή λειτουργία του συκωτιού, το οποίο χρειάζεται τη γλυκόζη για να λειτουργήσει σωστά.
Ρυθμίζει την οξύτητα και την έκκριση του γαστρικού υγρού και έτσι βοηθάει στο έλκος.
Είναι άριστο για την αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.
Συντελεί στη γρηγορότερη καύση των τροφών και βελτιώνει την αφομοίωσή τους από τον οργανισμό.
Ιατρικές έρευνες έδειξαν ότι η επάλειψη του μελιού σε εγκαύματα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Επίσης έρευνες έδειξαν ότι ένας από τους λόγους της μακροζωίας είναι η συχνή κατανάλωση μελιού. Με λίγα λόγια το μέλι είναι ευεργετικό, βοηθάει παντού και ιδιαίτερα το σκουρόχρωμο μέλι, γιατί είναι πλούσιο σε μέταλλα και βιταμίνες.

Saturday, September 11, 2010

Ο ευλογημένος Συμεών


Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δύο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια.
Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του. Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου». Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα». Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών. Περίπου το έτος 1950 όλα τα μέλη της οικογενείας του αρρώστησαν από φυματίωση και εκοιμήθησαν εν Κυρίω.
Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα να καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό, ζητώντας την βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον.
Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε. Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου για ένα μήνα. Μια προϊσταμένη από την Πάτρα τον ρώτησε κάποτε: -Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα δεν ήρθε κανείς να σε δει. Δεν έχεις κανένα δικό σου στον κόσμο; -Έρχεται, παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί. -Και τι σου λέει, παππού; -«Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». «Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών μήπως πλανήθηκε.
Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση. Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στο ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών. Τον ρώτησε ο Πνευματικός: -Μήπως είναι φαντασία σου;
-Όχι, πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι.
-Ήρθε και σήμερα; -Ήρθε.
-Και τι σου είπε;
-Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι. Κάνε υπομονή, σε τρεις μέρες θα σε πάρω κοντά μου πρωΐ - πρωΐ.
Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο, μιλούσε μαζί του και έμαθε για την ζωή του. Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου.
Την τρίτη ημέρα πρωΐ - πρωΐ πάλι πήγε να δει τον Συμεών και να διαπίστωσει αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει.
Πράγματι εκεί πού κουβέντιαζαν, ο Συμεών φώναξε ξαφνικά: «Ήρθε ο Χριστός», και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου.
Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.
(Από το βιβλίο ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, 2008, σελ. 350-351, Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής)

Friday, September 10, 2010

Υπερηφάνεια, το Γενικό Επιτελείο των παθών




Γέροντα, έχω ζήλεια, μνησικακία, κατακρίνω, Θυμώνω...
-H ζήλεια, η κατάκριση, ο θυμός, η μνησικακία κ.λπ., όλα από την υπερηφάνεια ξεκινούν. Η υπερηφάνεια είναι το Γενικό Επιτελείο όλων των παθών. Αν λοιπόν χτυπήσεις την υπερηφάνεια, χτυπάς όλα τα πάθη και έρχεται μέσα σου η ταπείνωση και η αγάπη. Γι' αυτό, νομίζω, αρκετό είναι να ασχοληθείς ή μάλλον να άνοιξης μέτωπο μάχης με την υπερηφάνεια. να στρέψης όλα τα πυρά προς το κάστρο της υπερηφάνειας, το όποιο μας χωρίζει από τον Θεό. Βλέπεις, όταν ο εχθρός πολεμάει ένα κράτος, τις περισσότερες δυνάμεις θα τις στείλει να χτυπήσουν την πρωτεύουσα. Μία βόμβα αν ρίξει στην πρωτεύουσα και την καταστρέψει, πάει μετά, κατάστρεψε όλο το κράτος.
- Γέροντα, με ποιόν συγγενεύει ο υπερήφανος;
- Με τον έξω από δω, με τον διάβολο... Αν και ευκολότερα κάμπτεται ο διάβολος παρά ο υπερήφανος. Γιατί τον δαίμονα τον κάμπτεις, αν ταπεινωθείς, ενώ τον υπερήφανο, ακόμη και να ταπεινωθείς και να του ζήτησης συγγνώμη, δεν τον κάμπτεις, θα σου πει: «υποκρίνεσαι!».
Όποιος έχει περισσότερη ταπείνωση, έχει περισσότερο πνευματικό περιεχόμενο. Ο υπερήφανος δεν έχει εσωτερικό περιεχόμενο. Είναι σαν το αψώμωτο στάχυ πού στέκεται όρθιο, ενώ το ψωμωμένο στάχυ γέρνει το κεφαλάκι του. Και εκτός που είναι σκοτισμένος, είναι και εσωτερικά ανήσυχος και εξωτερικά ταραγμένος και θορυβώδης. Γιατί, όταν υπάρχει υπερηφάνεια, τι κάνει ο άνθρωπος, είναι μια φούσκα πού την φουσκώνει ο διάβολος και μετά την τρυπάει με μια καρφίτσα, κάνει κρότο και σπάει.
Είναι άτιμη η υπερηφάνεια, είναι φοβερό πράγμα, αφού τους Αγγέλους τους έκανε δαίμονες! Αυτή μας έφερε από τον Παράδεισο στην γη και τώρα από την γη προσπαθεί να μας στείλει στην κόλαση.
Γέροντας Παισιος

Thursday, September 9, 2010

ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ


Αρχ. Νικόδημος Παυλόπουλος
Ηγούμενος Ιεράς Μονής Λειμώνος Καλλονής Λέσβου.

Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού.
Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον και μή επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού.
Τον ευϊλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου.
Τον λυτρούμενον εκ φθοράς την ζωήν σου, τον στεφανούντα σε εν ελέει και οικτιρμοίς.
Τον εμπιπλώντα εν αγαθοίς την επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.
Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις.
Εγνώρισε τας οδούς αυτού τω Μωϋσή, τοις υιοίς Ισραήλ τα θελήματα αυτού.
Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος· ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί.
Ού κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τας αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν.
Ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους αυτόν.
Καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ΄ ημών τας ανομίας ημών.
Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν, ότι αυτός εγνω το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χούς έσμεν.
΄Ανθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει.
Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ και ούχ υπάρξει και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού.
Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν.
Και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς.
Κύριος εν τω ουρανώ ητοίμασε τον θρόνον αυτού και η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει.
Ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ ποιούντες τον λόγον αυτού, του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού.
Ευλογείτε τον Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού οι ποιούντες το θέλημα αυτού.
Ευλογείτε τον Κύριον, πάντα τα έργα αυτού, εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού· ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον.
Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον
Δοξα...Και νυν
Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού.
Δοξα τω Πατρι....
Αινει η ψυχη μου τον Κυριον
Αινεσω Κυριον εν τη ζωη μου
Ψαλλω τω Θεω μου εως Υπαρχω

Tuesday, September 7, 2010

ΕΞΗΓΗΣΗ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ





ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Είσαι ευλογητός Κύριε δίδαξε με τα δικαιώματά σου.
Ο χορός των Αγίων βρήκε την πηγή της ζωής και την πόρτα του Παραδείσου, θα βρω και εγώ αυτή την οδό με την μετάνοια, γιατί είμαι το χαμένο πρόβατο, ξανακάλεσέ με και σώσε με.


Είσαι ευλογητός Κύριε δίδαξε με τα δικαιώματά σου.
Εσύ που με έπλασες από το μηδέν και με τίμησες με την θεία σου εικόνα, αφού παρέβηκα την εντολή Σου με γύρισες πάλι στην γη από την οποία προέρχομαι, επανέφερέ με στο καθ’ ομοίωσιν για να ξαναβρώ την παλαιά ομορφιά.

Είσαι ευλογητός Κύριε δίδαξε με τα δικαιώματά σου.
Είμαι εικόνα της δόξας Σου αν και φέρω σημάδια της αμαρτίας Λυπήσου το πλάσμα Σου Δέσποτα και καθάρισέ το με την ευσπλαχνία Σου. Δώσε μου την πατρίδα που ποθώ κάνοντάς με ξανά πολίτη του Παραδείσου.


Είσαι ευλογητός Κύριε δίδαξε με τα δικαιώματά σου.
Ανάπαυσε ο Θεός τον δούλο Σου και τοποθέτησέ τον στον Παράδεισο όπου βρίσκονται χοροί των Αγίων και οι δίκαιοι θα λάμψουν ως φωστήρες.

Υμνήσουμε με ευσέβεια λέγοντες Άγιος είσαι ο Πατέρας ο άναρχος, ο συνάναρχος Υιός και το Θείο Πνεύμα. Φώτισέ μας που σε λατρεύουμε με πίστη και γλύτωσέ μας από το αιώνιο πύρ της κόλασης.

Χαίρε σεμνή Συ που γέννησες κατά σάρκα τον Θεό για την σωτηρία των ανθρώπων, δια της οποίας το γένος μας βρήκε την σωτηρία, με Σένα θα βρούμε τον Παράδεισο, Θεοτόκε, αγνή, ευλογημένη.

ΚΟΝΤΑΚΙΟ
Μαζί με τους Αγίους ανάπαυσε Χριστέ την ψυχή του δούλου Σου. εκεί που δεν υπάρχει πόνος ή λύπη ή στεναγμός, αλλά μόνο ζωή ατελείωτη.


ΝΕΚΡΩΣΙΜΑ ΙΔΙΟΜΕΛΑ

Ποια απόλαυση της ζωής βρίσκεται αμέτοχη λύπης; Ποια δόξα γήινη μένει σταθερή και αμετάθετη; Όλα είναι ασθενέστερα από την σκιά και απατηλότερα από το όνειρο, μια στιγμή και όλα τα διαδέχεται ο θάνατος. Αλλά ανάπαυσε Χριστέ στο φως του προσώπου Σου και στη γλυκύτητα της ομορφιάς Σου αυτόν που εξέλεξες σήμερα ως φιλάνθρωπος.

Σαν το λουλούδι μαραίνεται και σαν όνειρο φεύγει και διαλύεται κάθε άνθρωπος. Όταν (στην δευτέρα Παρουσία) ηχήσει η σάλπιγγα όλοι οι νεκροί σαν να γίνεται σεισμός, θα αναστηθούν από τα μνήματα για να Σε συναντήσουν Χριστέ. Τότε Δέσποτα αυτόν που πήρες από εμάς να κατατάξεις στις σκηνές των Αγίων Σου, αναπαύων εκεί το πνεύμα του δούλου Σου.

Αλίμονο πόσο αγώνα έχει η ψυχή όταν παλεύει να βγει από το σώμα, πόσα δάκρυα χύνει τότε και δεν υπάρχει κανείς να την ελεήσει. Βλέπει προς τους Αγγέλους, χωρίς όμως ανταπόκριση. Προς τους ανθρώπους τείνει τα χέρια χωρίς να την βοηθήσει κάποιος. Γι αυτό αγαπητοί μου αδελφοί αφού κατανοήσουμε το μικρό διάστημα της ζωής μας, ας παρακαλέσουμε τον Χριστό να χαρίσει ανάπαυση στην ψυχή του μεταστάντος και στις ψυχές μας το μεγάλο Του έλεος.

Όλα τα ανθρώπινα πράγματα είναι παροδικά και δεν υπάρχουν μετά τον θάνατο, ούτε τα πλούτη παραμένουν, ούτε η δόξα μας συνοδεύει. Γιατί όταν έρχεται ο θάνατος όλα αυτά θα εξαφανιστούν. Γι αυτό ας φωνάξουμε στον αθάνατο βασιλιά και Χριστό μας, αυτόν που πήρε από εμάς ας αναπαύσει εκεί που υπάρχει η κατοικία όλων αυτών που γεύονται την ευφροσύνη της βασιλείας Του.

Είναι πράγματι φοβερό το μυστήριο του θανάτου, το πως η ψυχή βίαια χωρίζεται από την αρμονική της σχέση με το σώμα και κόβεται ο φυσικός της δεσμός με αυτό με την απόφαση του Θεού. Γι αυτό Σε παρακαλούμε τον δοτήρα της ζωής και φιλάνθρωπο ,τον μεταστάντα ανάπαυσε στις σκηνές των δικαίων Σου.

Θυμήθηκα τα λόγια του Προφήτη που έλεγε ότι εγώ είμαι χώμα και στάχτη και είδα με το νου μου τα μνήματα και είδα τα άσαρκα οστά και είπα. Άρα ποιος είναι ( ο νεκρός ) βασιλιάς ή στρατιώτης; πλούσιος ή πτωχός; δίκαιος ή αμαρτωλός; Αλλά ανάπαυσε Κύριε με τους δικαίους τον δούλο Σου, ως φιλάνθρωπος.

Αρχή για την ύπαρξή μου έγινε το δημιουργικό Σου πρόσταγμα, γιατί να με πλάσεις ζώο ανάμικτο από ορατή και αόρατη φύση, το μεν σώμα μου το πήρες από την γη, μου έδωσες δε ψυχή με την θεία και ζωαρχική Σου έμπνευση. Γι αυτό Χριστέ ανάπαυσε τον δούλο Σου στη χώρα των ζώντων και στις σκηνές των δικαίων.

Ανάπαυσε Σωτήρα μας που δίνεις την ζωή, τον αδελφό μας που μετέστησες από τα πρόσκαιρα, ο οποίος βοά δόξα σε Σένα.

Θρηνώ και κλαίω όταν εννοήσω τον θάνατο και δω στους τάφους την δική μας ωραιότητα που πλάστηκε κατ εικόνα Θεού, χωρίς μορφή, χωρίς δόξα, χωρίς είδος. Πόσο μεγάλο θαύμα. Γιατί έγινε για εμάς αυτό το μυστήριο; Πως παραδοθήκαμε στην φθορά και συζευχθήκαμε με τον θάνατο. Αλήθεια αυτό έγινε με πρόσταγμα Θεού, όπως λέγει η Γραφή, ο οποίος παρέχει στους μεταστάντας την ανάπαυση.

Ο θάνατός Σου Κύριε έγινε πρόξενος αθανασίας, διότι αν δεν ενταφιαζόσουν στο μνήμα, ο παράδεισος δεν θα ανοιγόταν. Έτσι τον μεταστάντα ανάπαυσε ως φιλάνθρωπος.

Αγνή Παρθένε, η πύλη από την οποία πέρασε ο Θεός Λόγος στον κόσμο, η μητέρα του Θεού, ικέτευε να ελεηθεί η ψυχή του.


ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Θυμήσου μας Κύριε στη βασιλεία Σου, ευτυχισμένοι είναι αυτοί που έχουν φτωχό πνεύμα, γιατί σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που πενθούν, γιατί θα παρηγορηθούν, οι ήρεμοι και πράοι γιατί θα κληρονομήσουν την γη, αυτοί που πεινούν και διψούν την δικαιοσύνη γιατί θα χορτάσουν.

Ευτυχισμένοι οι ελεήμονες γιατί θα ελεηθούν. Τον ληστή πάνω στο Σταυρό που σου φώναξε το θυμήσου με, τον έκαμες πρώτο πολίτη του Παραδείσου, την μετάνοιά του αυτή αξίωσε και μένα να την βρω.

Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό. Συ Θεέ που κυριεύεις την ζωή και τον θάνατο, ανάπαυσε στις αυλές των Αγίων Σου, αυτόν που διάλεξες από τα πρόσκαιρα, ο οποίος βοά θυμήσου με στην βασιλεία Σου. Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που κάνουν ειρήνη, γιατί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού. Συ Κύριε, που δεσπόζεις στις ψυχές και τα σώματα και που κρατάς στα χέρια Σου την πνοή μας και είσαι η παρηγοριά των θλιβομένων, ανάπαυσε στην χώρα των δικαίων τον μεταστάντα δούλο Σου.

Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που διώκονται εξαιτίας της δικαιοσύνης, διότι σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Ο Χριστός ας σε αναπαύσει στην χώρα των δικαίων και να σου ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου και να σε αναδείξει πολίτη της βασιλείας Του και να σου δώσει άφεση αμαρτιών που έπραξες στη ζωή σου, φιλόχριστε. Ευτυχισμένοι είστε όταν σας κατηγορήσουν οι άνθρωποι και σας διώξουν και σας συκοφαντήσουν με ψεύδη εξαιτίας Μου. Ας βγούμε και να δούμε στους τάφους ότι ο άνθρωπος είναι γυμνά οστά, τροφή για τα σκουλήκια και δυσοσμία και να σκεφτούμε ποια αξία έχει ο πλούτος, η ομορφιά, η δύναμη και η ευπρέπεια.

Να είστε χαρούμενοι, γιατί ο μισθός σας είναι μεγάλος στον ουρανό. Ας ακούσουμε τι λέγει ο Παντοκράτορας Θεός, αλίμονο σε σας που ζητάτε να δείτε την φοβερή ημέρα της κρίσεως. Αυτή είναι σκοτάδι και η φωτιά θα δοκιμάσει τα σύμπαντα. Στην άναρχη γέννηση της Τριάδας, Πατέρα προσκυνώ που γέννησε τον Υιό, τον Υιό δοξάζω που γεννήθηκε από τον Πατέρα και ανυμνώ το Άγιο Πνεύμα που συνεκλάμπει μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό.

Πως από τους μαστούς Σου πηγάζεις γάλα Παρθένε; Πως τρέφεις Αυτόν που τρέφει την κτίση; Ασφαλώς όπως γνωρίζει αυτός που πήγασε νερό από την πέτρα και άνοιξε τις φλέβες των νερών για να ξεδιψάσει τον λαό, όπως λέει η Γραφή.


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ( ΘΕΣΣ. Α΄ Δ,13-17)

Αδέλφια μου δεν θέλω να αγνοείται σχετικά με τους κεκοιμημένους, για να μη λυπάσθε όπως οι υπόλοιποι που δεν έχουν ελπίδα (αναστάσεως).Αν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι και ο Θεός τους κοιμηθέντες με πίστη θα τους φέρει στην αιώνια ζωή με τον Ιησού. Γιατί σας λέμε τα λόγια του Κυρίου, ότι εμείς οι ζωντανοί δεν θα προφθάσουμε τους νεκρούς, οι οποίοι θα μας προλάβουν στην προϋπάντηση του Κυρίου. Γιατί ο ίδιος ο Κύριος με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπισμα Θεού θα κατέβει από τον ουρανό και οι νεκροί που κοιμήθηκαν με πίστη στον Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι. Έπειτα εμείς οι ζωντανοί, μαζί με αυτούς θα αρπαγούμε σε νεφέλες για να συναντήσουμε στον αέρα τον Κύριο και έτσι θα είμαστε πάντοτε μαζί Του.


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ( ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ε, 24-30 )

Είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους που ήλθαν να Τον συναντήσουν. Σας βεβαιώνω ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου και πιστεύει σε αυτόν που με έστειλε, έχει αιώνια ζωή και δεν κρίνεται, αλλά μετέβη από τον θάνατο στη ζωή. Σας βεβαιώνω ότι έρχεται ώρα, κοντά, στην οποία οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή του Υιού του Θεού και αυτοί που την άκουσαν θα ζήσουν. Γιατί, όπως ο Πατέρας έχει στην φύση Του ζωή, έτσι έδωσε και στον Υιό ζωή και εξουσία να κάνει κρίση, αφού είναι Υιός ανθρώπου. Μην απορείτε γι αυτό, γιατί πλησιάζει ώρα κατά την οποία όλοι οι νεκροί στα μνημεία θα ακούσουν την φωνή Του και αυτοί που έκανα τα αγαθά θα αναστηθούν στην αιώνια ζωή, ενώ αυτοί που έκαναν φαύλα πράγματα θα αναστηθούν σε αιώνια κρίση. Δεν μπορώ από μόνος Μου να κάνω τίποτα. Όπως ακούω, κρίνω και η κρίση Μου είναι δίκαιη, γιατί δεν επιζητώ το θέλημά Μου, αλλά το θέλημα του Πατέρα Μου που Με έστειλε.

ΕΥΧΕΣ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΕΣ

Εσύ που είσαι Θεός των πνευμάτων και κάθε σαρκικής φύσεως, που καταπάτησες τον θάνατο και κατάργησες τον διάβολο και χάρισες ζωή στον κόσμο, Εσύ Κύριε ανάπαυσε την ψυχή του δούλου Σου σε τόπο φωτεινό, σε τόπο χλοερό, σε τόπο αναψύξεως, όπου δεν υπάρχει, οδύνη, λύπη και στεναγμός. Κάθε αμάρτημα που έκαμε με λόγια ή έργα ή με την σκέψη, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρεσέ το. Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος που θα ζήσει στην γη και δεν θα αμαρτήσει, Εσύ μόνο είσαι εκτός της αμαρτίας ,η δικαιοσύνη Σου είναι αιώνια και ο λόγος Σου αλήθεια.


ΕΥΧΗ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΤΑΡΑΣ

Κύριε και Θεέ μας, Εσύ που με την άρρητή Σου σοφία δημιούργησες τον άνθρωπο από το χώμα και του έδωσες ωραία μορφή και ομορφιά, τον στόλισες με τα χαρίσματά Σου σαν τίμιο και ουράνιο κτήμα Σου για να σε δοξάζει, επειδή τον έπλασες κατά την εικόνα και το ομοίωμά Σου.
Αυτός όμως παρέβη την εντολή και το πρόσταγμά Σου και την εικόνα Σου που δέχτηκε δεν τήρησε όπως την παρέλαβε. Έτσι για να μη μείνει αθάνατο το κακό που μπήκε στον κόσμο, από φιλανθρωπία διέταξες να διαλύεται η κράση και η μίξη αυτή και να κόβεται ο άρρηκτος δεσμός σώματος και ψυχής, ώστε η ψυχή να πηγαίνει εκεί από όπου προήλθε μέχρι την ημέρα της κοινής ανάστασης (των σωμάτων),το δε σώμα να διαλύεται εκεί από όπου δημιουργήθηκε (χώμα).
Γι αυτό και εμείς σε παρακαλούμε τον άναρχο Πατέρα και τον μονογενή σου Υιό και το πανάγιο και ομοούσιο και ζωοποιό Άγιο Πνεύμα Σου, να μη παραβλέψεις το πλάσμα Σου, ώστε να απολεσθεί, αλλά το μεν σώμα του να διαλυθεί, η δε ψυχή να καταταχθεί στον χορό των δικαίων.
Ναι Κύριε ας νικήσει το αμέτρητο έλεός Σου και η φιλανθρωπία Σου. Και είτε ο δούλος Σου αυτός υπέπεσε σε κατάρα του πατέρα ή της μητέρας του ή σε δικό του ανάθεμα, ή με την συμπεριφορά του λύπησε κάποιον Ιερέα, ο οποίος του έβαλε άλυτο δεσμό ή έπεσε σε βαρύ αφορισμό από Αρχιερέα και από αμέλεια ή ραθυμία του δεν συγχωρήθηκε όσο ζούσε, συγχώρησέ τον από εμένα, αν και είμαι ανάξιος και αμαρτωλός. Και το μεν σώμα του διέλυσε την δε ψυχή του κατάταξε στις σκηνές των Αγίων Σου. Ναι Κύριε ο Θεός, συ που έδωσες την εξουσία αυτή στους Αγίους Σου Μαθητές και Αποστόλους, ώστε να δίνουν άφεση, λέγοντάς τους: Όσα αν δέσετε και λύσετε, να είναι δεμένα και λυμένα ,δι αυτών και σε μας, αν και ανάξιους, την ίδια εξουσία έδωσες, λύσε τον κοιμηθέντα δούλο Σου από το ψυχικό και σωματικό αμάρτημα και ας είναι συγχωρημένος και σε αυτόν τον αιώνα και στον μελλοντικό, με τις πρεσβείες της Παναγίας και όλων των Αγίων Σου.




ΑΛΛΗ ΕΥΧΗ

Δέσποτα του ελέους Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μας, Συ που έδωσες τα κλειδιά της ουράνιας βασιλείας στους Αγίους μαθητές και Αποστόλους και με την χάρη Σου τους έδωσες την εξουσία να δένουν και να λύνουν τις αμαρτίες των ανθρώπων, ώστε να είναι δεμένα στον ουρανό όσα έχουν δεθεί στην γη και λυμένα στον ουρανό όσα έχουν λυθεί στη γη. Εμάς τους ευτελείς και ανάξιους δούλους Σου αξίωσες να γίνουμε διάδοχοι της υπεραγίας δωρεάς και χάριτος με την φιλανθρωπία Σου, ώστε παρόμοια να δένουμε και να λύνουμε όσα συμβαίνουν στο λαό Σου. Αυτός αγαθέ βασιλιά συγχώρησε δι εμού του ταπεινού και ανάξιου δούλου Σου τον δούλο σου (κοιμηθέντα) αν κάτι ως άνθρωπος έκανε στην ζωή του. Και δώσε άφεση σε όσα ή με λόγια ή με έργα ή με το μυαλό του αμάρτησε, λύνοντας τον δεσμό με τον οποίο ή ο ίδιος σε στιγμή απροσεξίας ή από άλλη αιτία έδεσε τον εαυτό του ή δέθηκε από Αρχιερέα ή από κάποιον άλλο έπεσε σε αυτό το ολίσθημα από φθόνο και συνεργασία του διαβόλου. Ευδόκησε η ψυχή του να καταταχθεί με τους Αγίους, που από την αρχή ευαρέστησαν ενώπιόν Σου, το δε σώμα του να δοθεί στην φύση που Συ δημιούργησες.




ΕΥΧΗ ΣΕ ΙΕΡΕΑ

Σε ευχαριστούμε Κύριε και Θεέ μας γιατί σε εσένα ανήκει η αθάνατη ζωή και η δόξα και το αμέτρητο έλεος και η φιλανθρωπία και η βασιλεία που δεν έχει διαδοχή και δεν υπάρχει προσωποληψία ενώπιόν Σου. Γιατί σε όλους τους ανθρώπους όρισες το κοινό χρέος του βίου (το θάνατο) όταν έλθει η ώρα. Γι αυτό σε παρακαλούμε Κύριε και Θεέ μας τον δούλο Σου Ιερέα, αδελφό και συλλειτουργό μας και ο οποίος κοιμήθηκε με την ελπίδα της αναστάσεως στην αιώνια ζωή, ανάπαυσε στους κόλπους Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και όπως στην γη τον αξίωσες να γίνει λειτουργός Σου, έτσι ανάδειξέ τον λειτουργό και στο ουράνιο θυσιαστήριό Σου. Και όπως μεταξύ των ανθρώπων τον εκόσμησες με το αξίωμα της ιερατικής Σου χάριτος, έτσι και μεταξύ των αγγέλων παράλαβέ τον ακατάκριτον στην Τριαδική δόξα Σου. Εσύ που έκανες ένδοξη την ζωή του στη γη, κάνε με τον θάνατό του να μπει στον τόπο των Αγίων Σου και τοποθέτησε το πνεύμα του μεταξύ εκείνων που από την αρχή Σε ευαρέστησαν.


Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΣΠΑΣΜΟΣ

Ελάτε να δώσουμε τον τελευταίο ασπασμό στον νεκρό ευχαριστούντες το Θεό. Αυτός έφυγε από την συγγένειά του και προς τον τάφο πηγαίνει, μη φροντίζοντας πλέον τα μάταια της ζωής και του σώματος.



Που θα είναι τώρα συγγενείς και φίλοι; Τώρα χωριζόμαστε και ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να τον αναπαύσει.

Friday, September 3, 2010

" Μια Καλοκαιρινή Ιστορία... "


" Μια Καλοκαιρινή Ιστορία... " from anaplastiki on Vimeo.


( Η πρώτη ταινία μικρού μήκους Εκκλησιαστικής Κατασκήνωσης )

...Ο Ανέστης είναι ένα παιδί, με καλή καρδιά, που ωστόσο είναι παραμελημένο από τα άλλα. Κανείς δεν το θέλει στην παρέα του, μέχρις ότου γνωρίζει μια ομάδα "ύποπτων" παιδιών που το δέχονται κοντά τους αν κάνει για χάρη τους κάποιες ζαβολιές. Αθώος καθώς είναι τις εκτελεί όλες, αλλά όταν του προτείνουν να σπάσει τα τζάμια στο μικρό εκκλησάκι της κατασκήνωσης αρνείται. Η νέα του παρέα τον παρατάει, αλλά εκείνος απο μακριά παρακολουθεί...

Παραγωγή : Αναπλαστική Σχολή Πατρών
Σκηνοθεσία : Σωτήριος Β. Τσελές
Σενάριο : Βίκτωρας Γιάννη
Σωτήριος Β. Τσελές
Copyright Αναπλαστική Σχολή Πατρών 2010

Tι σημαίνουν τα λόγια «Σοι Κύριε».



Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στο τέλος κάποιων σύντομων προσευχών ο ιερέας καλεί τον λαό, για να παραδοθεί εντελώς στον Κύριο Χριστό λέγοντας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ αυτό ο λαός άπαντα: «Σοί Κύριε».

Τούτα τα λόγια είναι πολύ σημαντικά, και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές καταστάσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Όταν έχεις υγεία και προκοπή στη δουλειά, ύψωσε την καρδιά σου και πες: «ευγνωμονώ Σοι Κύριε»!

Όταν οι άνθρωποι σου αποδίδουν τιμές και σε επαινούν, πες μέσα σου: «τούτο εγώ δεν το αξίζω, τούτο δεν ανήκει σε μένα αλλά Σοι Κύριε»!

Όταν συνοδεύεις τα παιδιά σου σε μαγαζί ή στο σχολείο ή στον στρατό, ευλόγησε τα από το κατώφλι του σπιτιού σου και πες: «τα παραδίδω για μέριμνα Σοι Κύριε»!

Όταν σου επιτίθεται ο ανθρώπινος φθόνος και η απιστία των φίλων, μην χάνεις το θάρρος με το πνεύμα σου και μην κρατάς την πικρία στην καρδιά σου, αλλά πες: «όλα αυτά τα παραδίνω στην κρίση και τη δικαιοσύνη Σοι Κύριε»!

Όταν ξεκινήσεις πίσω από το φέρετρο του πιο αγαπημένου σου ανθρώπου, βάδισε θαρραλέα όπως όταν φέρνεις δώρο στον καλύτερο φίλο σου, και πες: «αυτή την αγαπημένη ψυχή προσφέρω για δώρο Σοι Κύριε»!

Όταν μαζευτούν θολά σύννεφα των δαιμονικών πειρασμών, και μαρτύρια και αρρώστιες, μην απελπίζεσαι αλλά πες: «για τη βοήθεια και το έλεος απευθύνομαι Σοι Κύριε»!

Όταν ο άγγελος του θανάτου σταθεί δίπλα στην κλίνη σου, μην φοβηθείς -είναι φίλος- αλλά αποχαιρέτησε αυτό τον κόσμο και πες: «Την ψυχή μου μετανιωμένη παραδίδω στα χέρια Σοί Κύριε»!

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ.268-269)

Thursday, September 2, 2010

Θα βρεθούμε ξανά

Η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου
σε μουσική του Νότη Μαυρουδή.

Wednesday, September 1, 2010

Παναγίας Παραμυθίας Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου


Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.
Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή». Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.
Πράγματι, μετά την παρέλευση ενός έτους, μια μέρα αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια, ανεβαίνοντας τη σκάλα μπροστά από το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας, άκουσε πάλι τη φωνή της Παναγίας: «Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασε». Όταν πήγε στο κελλί του αδιαθέτησε και αφοῦ έλαβε συγχώρηση από όλους τους πατέρες της αδελφότητας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.