Οι Έλληνες ήρωες του 1821 σκεφτόταν και μιλούσαν σαν Έλληνες (Κανάρης)

1. Ρώτησαν κάποτε τον πυρπολητή Κανάρη, εκείνο το σεμνό ήρωα του ΄21, που έγινε κατόπιν ναύαρχος, υπουργός και πρωθυπουργός.

- Πως τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;

Κι αυτός απάντησε:

- Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα:

Απόψε Κωνσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα.

Σ’ αυτό το ¨απόψε θα πεθάνεις¨ βρισκόταν η ηθική δύναμή του. Η ιστορική, η αμετάκλητη απόφασή του τον έριξε στην Ελληνική θάλασσα , όπλισε τα στιβαρά του χέρια, άναψε το δαυλό ,έκαψε τον τουρκικό στόλο κι έγινε ο φόβος και ο τρόμος των τούρκων θαλασσινών.

2. Ο Ψαριανός πυρπολητής ο Κωνσταντίνος Κανάρης, το καλοκαίρι του 1825, ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια με σκοπό να πυρπολήσει τον εχθρικό στόλο. Σε κάποια ώρα βρέθηκαν χωρίς τροφές και νερό. Αναγκάζουν τότε ένα αυστριακό ιστιοφόρο που βρέθηκε πλάι τους κάποια ώρα να τους εφοδιάσει. Τους δίνουν ψωμί, τυρί, ένα βαρέλι σαρδέλες και νερό.

-Δεν έχω χρήματα για να σου τα πληρώσω τώρα είπε στον αυστριακό καπετάνιο ο Κανάρης. Γράψε μου όμως σ΄ ένα χαρτί πόσο κοστίζουν και δος το μου να υπογράψω.

- Δε θέλω τίποτα, απαντά ο Αυστριακός ικανοποιημένος που ξεγλίτωσε εύκολα.

- Φέρε το χαρτί, είπε αποφασιστικά ο Κανάρης και γράψε 2000 γρόσια. Και συμπληρώνει περήφανα, το έθνος μου θα σου τα πληρώσει!

Ο Αυστριακός που δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία, του λέει προκλητικά,

- Μα δεν έχετε κράτος.

Οι Έλληνες ήρωες του 1821 σκεφτόταν και μιλούσαν σαν Έλληνες (Κολοκοτρώνης)

Μεσημέρι τής 26 Ιουλίου 1822, στα Δερβενάκια. Η περίφημη μάχη, που όπως είναι γνωστό, στοίχισε στο Δράμαλη την ολοκληρωτική καταστροφή τής τεράστιας στρατιάς του βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση της.

Ο Γέρος του Μοριά, καθισμένος σ' ένα βράχο, παρακολουθεί με τα. κιάλια του τους τούρκους που έχουν αρχίσει να τσακίζουν. Ξάφνου ακούει δίπλα του κάποιο θόρυβο. Γυρίζει και βλέπει ένα βοσκόπουλο, στηριγμένο στη γκλίτσα του, να παρακολουθεί κι' αυτό ,τα παλικάρια που ταμπουρωμένα στις πλαγιές της χαράδρας θέριζαν τους τούρκους με τα καριοφίλια τους.

- 'Τι στέκεις έτσι ορέ Έλληνα και χαζεύεις; του φωνάζει με τη βροντερή του φωνή ο Κολοκοτρώνης. Γιατί δεν τρέχεις και συ να πολεμήσεις τους περσιάvους;

- Μα, δεν έχω άρματα, καπετάνιε μου, του δικαιολογήθηκε ο τσοπάνος.
Με τι να πολεμήσω;

- Με τη γκλίτσα σου, μωρέ Έλληνα! Κι' αυτή όπλο είναι. Να κοπανίσεις μια δυνατή στο κεφάλι ενός τούρκου, να τον σκοτώσεις, να του πάρεις τα άρματά του κι ύστερα μ' αυτά να πολεμήσεις τους άλλους μουρτάτες.

Το τσοπανόπουλο, χωρίς να δώσει απάντηση, έφυγε τρέχοντας και χάθηκε, πηδώντας στη χαράδρα που γινόταν η μάχη.

Bράδυ τής ίδιας μέρας. Η νύχτα αρχίζει ν' απλώνει τα σκοτεινά πέπλα, της στη φύση. Η μάχη έχει σχεδόν τελειώσει κι οι Έλληνες ρίχνουν τις τελευταίες τους τουφεκιές. Ο Κολοκοτρώνης παρακολουθεί ικανοποιημένος τους λίγους Τούρκους, που απόμειναν, να τρέχουν τρομοκρατημένοι, προσπαθώντας να γλιτώσουν. Εκείνη τη στιγμή παρουσιάζεται μπροστά του ένα θεόρατο παλικάρι. Κρατά, στα χέρια του ένα μαλαμοκαπνισμένο καριοφίλι, το σελάχι του είναι γεμάτο από ασημοκολλημένες κουμπούρες και το ιδρωμένο πρόσωπό του μαυρισμένο από τους καπνούς της μάχης.

- Ποιος είσαι συ μωρέ; του φωνάζει ο Γέρος.

- Δε με γνωρίζεις, καπετάνιε ; Είμαι ο τσοπάνος, που έστειλες το μεσημέρι να πολεμήσει με τη γκλίτσα του. Έκανα όπως μου είπες. Σκότωσα έναν τούρκο του πήρα τ' άρματα και... να ‘μαι τώρα, του πρόσθεσε, δείχνοντας του την πλουμιστή αρματωσιά του μ’ περηφάνια.

- Μπράβο μωρ’ Έλληνα, του είπε χαρούμενος ο Κολοκοτρώνης. Και ευχαριστημένος, χτύπησε φιλικά το παλικάρι στην πλάτη.

Οι Έλληνες ήρωες του 1821 σκεφτόταν και μιλούσαν σαν Έλληνες (Νικηταράς)

 Yστερα από τη μάχη στα Δερβενάκια, ο Νικηταράς, που τόσο καταστροφή προξένησε στους Τούρκους ώστε πήρε το προσωνύμιο ¨Τουρκοφάγος¨ έστειλε στη γυναίκα του ένα καλοτυλιγμένο πακετάκι.

Όλοι νόμισαν ότι θα είχε κανένα διαμαντένιο κόσμημα, από τα τόσα που έπεσαν στα χέρια των παλικαριών, που μοιράστηκαν τους θησαυρούς του τούρκου πασά. Γι’ αυτό έτρεξαν όλοι περίεργοι να το περιεργαστούν.

Καθώς όμως η σύζυγος του δοξασμένου αρχηγού Αγγελίνα (κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά του θρυλικού Ζαχαριά) άνοιξε το δέμα, βρήκε μια ξύλινη ταμπακιέρα κι ένα σημείωμα του αντρός της που έγραφε:

«…Τα παλικαριά μου, μου πρόσφεραν τούτη την ταμπακέρα κι ένα σπαθί στολισμένο με πολύτιμα πετράδια. Το σπαθί το χάρισα στη διοίκηση της Ύδρας, για να χρησιμεύσει στο αρμάτωμα του στόλου που τόσο χρειάζεται στην Πατρίδα. Την ταμπακέρα τη στέλνω σε σένα που μου είσαι το πιο αγαπημένο πρόσωπο που έχω στον κόσμο ύστερα από την Πατρίδα….»

Ωστόσο ο Νικηταράς πέθανε το 1849 τυφλός και πάμπτωχος στον Πειραιά, αφήνοντας τη θυγατέρα του γεροντοκόρη.

Οι Έλληνες ήρωες του 1821 σκεφτόταν και μιλούσαν σαν Έλληνες (Μ. Μπότσαρης)

O Μ. Μπότσαρης ήταν από τους λίγους αγωνιστές της Ελευθερίας που προτιμούσαν το κοινό συμφέρον από το προσωπικό όφελος. Για την ανδρεία που έδειξε στις μάχες κατά του Χουρσίτ Πασά και στην υπεράσπιση του Μεσολογγίου κατά την πρώτη πολιορκία, η προσωρινή κυβέρνηση του έστειλε δίπλωμα Στρατηγού.

Η τιμητική αυτή διάκριση προκάλεσε τη ζήλια των άλλων οπλαρχηγών και ακούστηκαν παράπονα εναντίον του.

Τότε ο Μάρκος, πήρε το δίπλωμα, το ‘σκισε σε μικρά κομμάτια μπροστά τους και, σκορπίζοντάς τα στον αέρα , είπε σ’ εκείνους που παραπονιόνταν:

- Αύριο θα ξαναγίνει πόλεμος. Κι όποιος σταθεί άξιος , παίρνει το δίπλωμά του από τους Τούρκους.

Μαθητές, δάσκαλοι, γονεῖς: Ζητῆστε νὰ τοποθετηθεῖ ΣΤΑΥΡΟΣ ἐπάνω στὸν Ἱστὸ τῆς σημαίας μας

 Πρὶν μερικὰ χρόνια, ἡ παρέμβαση ἑνὸς ἐκπαιδευτικοῦ γιὰ τὴν ἀπουσία τοῦ σταυροῦ ἀπὸ τὸν Ἱστὸ (κοντάρι) τῆς Σημαίας στὸ σχολεῖο του, "ἀνάγκασε" τὸν τότε Ὑπουργὸ Παιδείας Γ.Παπανδρέου, νὰ ἐκδώσει διευκρινιστικὴ ἐγκύκλιο (ΙΒ/7541, 6/9/1996), μὲ τὴν ὁποία καλοῦσε ὅλες τὶς σχολικὲς μονάδες νὰ μεριμνήσουν γιὰ τὴν "ἄμεση τοποθέτηση σταυροῦ" ἐπάνω σὲ ὅλα τὰ κοντάρια (ἱστοὺς) σημαιῶν ποὺ ὑπάρχουν στὰ σχολεῖα.
Σὲ λίγες ἑβδομάδες τὰ σχολεῖα θὰ τιμήσουν τὴν ἐπέτειο τῆς 25ης Μαρτίου 1821.  Ἂς φροντίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, μαθητές, ἐκπαιδευτικοί, γονεῖς νὰ κάνουμε ἔγκαιρα ὅλες τὶς ἀπαραίτητες παρεμβάσεις ὥστε νὰ ὑπάρχει ὁ σταυρὸς ἐπάνω στὸ κοντάρι (ἱστὸ) τῆς σημαίας (ποὺ συνήθως βρίσκεται στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ σχολείου μας), ὅπως ἐξ ἄλλου προβλέπεται καὶ....

ἀπὸ τὴ νόμο 851/1978 (ἄρθρο 2).

Ν 851/1978: Περὶ Ἐθνικῆς Σημαίας.

Αρ. 1

1. Ἡ Ἐθνικὴ Σημαία τῆς Ἑλλάδος εἶναι κυανόλευκος, συγκεῖται ἐξ ἐννέα ὅσου πλάτους ὁριζοντίων ταινιῶν, ἂξ ὧν αἳ πέντε (50 κυαναὶ καὶ αἳ τέσσαρες (4) λευκαὶ οὕτως ὥστε ἡ ἄνω καὶ ἡ κάτω ταινία νὰ εἶναι κυαναί, αἳ δὲ ἄλλαι ἐναλὰξ λευκαὶ καὶ κυαναί.

2. Εἰς τὴν ἄνω πρὸς τὸν ἱστὸν ἢ κοντὸν ὑπάρχει ὄρθιος λευκὸς ἰσοκέραιος σταυρὸς ἐκτεινόμενος μέχρι τῶν τεσσάρων πλευρῶν τοῦ περιέχοντος αὐτὸν κυανοῦ τετραγώνου καταλαμβάνοντος ἐκ τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω τρεῖς ταινίας κυανᾶς καὶ δύο λευκᾶς.

 Ἂς ἔχουμε ἐπίσης ὑπόψη καὶ τί ἀπαγορεύεται γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία (ἄρθρο 6, παράγραφος 9):

11. Ἡ ἐθνικὴ Σημαία:

α) Δὲν ἀνακρεμᾶται ἐπὶ ἐξωστῶν ἢ παραθύρων ἄνευ κοντοῦ.

β) Δὲν φέρει ἐπ` αὐτῆς τὰ διακριτικὰ Ὀργανώσεων, Ὀργανισμῶν, Συλλόγων, Σχολῶν ἢ Ἱδρυμάτων ἢ οἱανδήποτε παράστασιν.

γ) Δὲν χρησιμοποιεῖται πρὸς κάλυψιν ἀγάλματος ἢ προτομῆς. Εἰς τὴν περίπτωσιν ταύτην δύναται νὰ χρησιμοποιηθῆ ὕφασμα μὲ τὰ Ἐθνικὰ χρώματα,

δ) Δὲν χρησιμοποιεῖται δὶ` οἱονδήποτε διαφημιστικὸν ἢ ἐμπορικὸν σκοπόν.

ε) Δὲν ἀπορρίπτεται εἰς τὰ ἄχρηστα, ἀλλὰ ἀντικαθιστάμενη λόγω παλαιότητας, καταστρέφεται κατὰ προτίμησιν διὰ τῆς πυρᾶς.

Τὰ ἀφορώντα στὴν Ἐθνικὴ Σημαία τῆς Ἑλλάδας (χρῶμα, μέγεθος, διαστάσεις, χρησιμοποίηση, περιορισμοί, κυρώσεις, κλπ.) καθορίζονται μὲ τὸν Νόμο 851/1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α’)

Παραθέτουμε ὁλόκληρη τὴ σχετικὴ νομοθεσία. ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ

Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.

Τα Ψυχοσάββατα

               Eπειδή έτυχε πολλούς χριστιανούς να τους βρει ό θάνατος στην ξενητειά, ανάμεσα σε αλλόθρησκους, ή στη θάλασσα από ναυάγια, ή σε ακατοίκητους απόκρημνους τόπους χωρίς να τους δεί μάτι ανθρώπου, ή ακόμη γιατί ήσαν φτωχοί και άποροι και έρημοι στον κόσμο και κανείς δεν φρόντισε για τα μνημόσυνα τους, κι έφυγαν δίχως ακολουθία και ψαλμωδίες, από φιλανθρωπία κινούμενοι οι άγιοι Πατέρες όρισαν τα Ψυχοσάββατα. Έτσι όσοι τυχόν στερήθηκαν των νεκρώσιμων προσευχών και ακολουθιών μνημονεύονται μαζί με τους άλλους κεκοιμημένους αδελφούς σε ορισμένη μέρα, αφού είναι γνωστό πόσο μεγάλη ωφέλεια τους προξενεί ή μνημόνευση αυτή.

Ορίστηκε το Ψυχοσάββατο μια μέρα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω όχι τυχαία. Επειδή η Κυριακή αυτή μας προβάλλει την Κρίση και τη Δευτέρα Παρουσία, έτσι την προηγούμενη   μέρα μνημονεύοντας  τις   ψυχές  εκλιπαρούμε το φοβερό Κριτή να επιδείξει όλη τη φιλανθρωπία του και να κατατάξει τα προσφιλή μας πρόσωπα στην ουράνια Βασιλεία του. Επίσης, επειδή πρόκειται την επομένη Κυριακή να πενθήσουμε για την εξορία του Αδάμ από τον Παράδεισο, παρακαλούμε την ήμερα του Ψυχοσαββάτου να μη συμβεί αυτό ξανά με τους δικούς μας.

Αφιερώθηκε στις ψυχές η μέρα του Σαββάτου και πάλι όχι τυχαία. Επειδή Σάββατο σημαίνει «κατάπαυση» έτσι τη μέρα αυτή παύοντας οι άνθρωποι τις συνήθεις εργασίες όλης της εβδομάδας, θα πρέπει να θυμηθούν ιδιαίτερα τις ψυχές τους, αφού τελικά πρόκειται όλοι να πεθάνουμε και στη συνέχεια να κριθούμε.

Αυτή η καθιέρωση των Ψυχοσαββάτων έγινε πράξη της Εκκλησίας από τα Αποστολικά χρόνια, αφού γνώριζαν οι θείοι Πατέρες μας πόσο ωφελούν τις ψυχές των νεκρών τα μνημόσυνα, οι ελεημοσύνες και οι λειτουργίες. Πραγματικά λαμβάνουν άνεση οι ψυχές πού μνημονεύονται όπως μας βεβαιώνουν πλείστα παραδείγματα από τους βίους των Αγίων μας.

Ο άγιος Μακάριος, πού πολύ προσευχόταν για τους νεκρούς, είχε την απορία αν μ' αυτό τους προσφέρει κάτι θετικό. Μια μέρα βρήκε στο δρόμο ένα ξηρό κρανίο, το πήρε στα χέρια του και το ρώτησε για το θέμα αυτό. Και το κρανίο του απάντησε πώς πραγματικά λαμβάνουν μεγάλη άνεση όταν ο Άγιος προσεύχεται γι' αυτούς. Είναι ακόμη γνωστό πώς ή αγία Θεοδώρα ή Βασίλισσα με τις προσευχές και τις δεήσεις ευσεβών ανδρών απάλλαξε από την κόλαση τον εικονομάχο Θεόφιλο.

Συστήνει τα Ιερά μνημόσυνα όλη η χορεία των αγίων Πατέρων; Ο άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος στον επιτάφιο λόγο του για τον αδελφό του Καισάριο. Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την προς Φιλιππησίους Επιστολή. Ο Μέγας Αθανάσιος πού λέγει πώς κι αν είσαι υπερβέβαιος για την αγιότητα του νεκρού σου, μην παραλείψεις τις προσευχές με κερί και λάδι. Είναι αυτά που δέχεται ό Θεός και για αντάλλαγμα ανακουφίζει τον αμαρτωλό και παρέχει μισθό στο δίκαιο. Ωφέλειαν έχει και αυτός που τελεί το μνημόσυνο, αφού έτσι δείχνει αγάπη φροντίζοντας για τη σωτηρία των νεκρών. Συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με την περίπτωση που αλείφεις κάποιον με μυρωδικό, πρώτος εσύ ευωδιάζεις. Ενώ όσοι στερούν τους νεκρούς τους από μνημόσυνα τους αδικούν κι έτσι αμαρτάνουν.

Π. Ευέλθων Χαραλάμπους

Ο χαρισματούχος και αναστάσιμος καλός ποιμένας της Εκκλησίας

Εκδόσεις  "Ορθόδοξος Κυψέλη" 

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr