Monday, December 31, 2018

Το κορίτσι επέστρεψε αργά στο σπίτι της. ΠΡΟΣΕΥΧΗ


Το κορίτσι επέστρεψε αργά στο σπίτι της.
Ήταν ξημερώματα και έπρεπε να περάσει από ένα σκοτεινό σοκάκι, το οποίο ήταν διαβόητο για τα κρούσματα βίας που συνέβαιναν κατά καιρούς.
Προσευχήθηκε και ξεκίνησε..
Διανύοντας τα δύο τρίτα του δρόμου και φτάνοντας στον δρόμο εκείνο, είδε έναν ύποπτο τύπο που περπατούσε και ερχόταν προς το μέρος της.
Καρδιοχτύπησε, προχώρησε όμως θαρραλέα, προσευχόμενη μέσα της.
Αυτός ο ύποπτος τύπος, κοίταξε προς την κατεύθυνσή της, όμως συνέχισε το δρόμο του.
Το κορίτσι έφυγε και έφτασε με ασφάλεια στο σπίτι...
Την επόμενη μέρα έμαθε στα τοπικά νέα, για την επίθεση εναντίον μιας γυναίκας στο δρόμο εκείνο, την ίδια νύχτα που επέστρεφε στο σπίτι της.
Πήγε στην αστυνομία και είπε, ότι προφανώς είδε αυτό το ύποπτο άτομο στο δρόμο εκείνο, την προηγούμενη μέρα.
Η αστυνομία είπε, ότι συνέλαβαν τον ύποπτο και το κορίτσι κλήθηκε να τον ταυτοποιήσει.
- Ναι αυτός είναι!
Είμαι 100% σίγουρη γι' αυτό,  είπε στους αστυνομικούς.
Ο αστυνομικός που έκανε τις ανακρίσεις, ρώτησε τον ύποπτο:
- Γιατί δεν επιτέθηκες σε αυτό το κορίτσι που συνάντησες πρώτα και επιτέθηκες στην άλλη κοπέλα;
Η απάντηση του υπόπτου, αιφνιδίασε τους πάντες:
- Μοιάζω ηλίθιος;
Δεν ήταν μόνη της, την συνόδευε ένας μεγάλος άντρας!!!...
Αυτή είναι η προσευχή!
Είναι το χέρι του Θεού που μας προστατεύει από τις παγίδες και τους κινδύνους της ζωής.
Είναι αυτή που μας βοηθάει να φτάσουμε στον προορισμό μας...  στην Βασιλεία των Ουρανών!

Sunday, December 30, 2018

Πώς πρέπει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία (Αγ.Μαξίμου του Γραικού)


Κάθε φορά, που θέλεις να πας στην Εκκλησία, αν θέλεις, να είσαι συνεπής σε αυτά που λέει η αμώμητη πίστη μας, φρόντιζε να το θυμάσαι, να μη το ξεχνάς, ότι πηγαίνεις στο ολοκάθαρο παλάτι του Υψίστου. Εκεί, που είναι ο θρόνος Του. Εκεί, που αντηχεί άπαυστα ο αγγελικός ύμνος: άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαββαώθ!…
Πρόσεχε, λοιπόν, και πως πηγαίνεις, και πως μπαίνεις!…
 Αν η ψυχή σου είναι καθαρή από ψέμα, από μίσος, από έχθρες και κακίες, από επιθυμίες ρυπαρές, φόρεσε ρούχα απλά και ταπεινά, ρούχα που ταιριάζουν σε χριστιανούς (=όχι έξαλλα, όχι για επίδειξη, όχι ρούχα κοσμικών συνάξεων). Και πήγαινε στην Εκκλησία, με φόβο Θεού, με ταπείνωση, με αγάπη. Αν έτσι πας στην Εκκλησία, να το ξέρεις: Είσαι μακάριος και τρισμακάριος. Και στη ζωή αυτή! Και θα γίνεις ακόμη πιο μακάριος και τρισμακάριος, στην αιώνια ζωή!
 Αν, αντίθετα, θέλεις να πηγαίνεις στην Εκκλησία «κάπως διαφορετικά», δηλαδή με τον δικό σου τρόπο, όπως σου αρέσει εσένα, να το ξέρεις: Όπως θα μπαίνεις, έτσι θα βγαίνεις· και ωφέλεια δεν θα παίρνεις.
Είναι ποτέ δυνατό να θεραπευθή, να γίνει καλά, άρρωστος, που πάει μεν στον γιατρό και ακούει τις συμβουλές του, αλλά δεν ακολουθεί και δεν εφαρμόζει εκείνα που του ορίζει να κάνει;
Ασφαλώς όχι.
Έτσι και όποιος δεν πηγαίνει στην Εκκλησία όπως πρέπει! Όπως μπαίνει, έτσι θα βγαίνει!
Χωρίς να παίρνει ωφέλεια. Χωρίς να βρίσκει θεραπεία. Χωρίς να γίνεται καλά.

~ Αγίου Μαξίμου του Γραικού: Έργα, τ. 3, λόγος 52, σελ. 191

Saturday, December 29, 2018

Η συγκινητική ιστορία μιας φτωχής γιαγιάς.


Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα.
Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι.
Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς.
Δεν έδωσαν προσοχή.
Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια.
Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι.
Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.
Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.
Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του.
«Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.

Θαῦμα ἡκολούθησεν ἐν τῇ Χριστοῦ Γεννήσει


"...Θαῦμα ἡκολούθησεν ἐν τῇ Χριστοῦ Γεννήσει· λέγει γάρ ἕνας Διδάσκαλος ὅτι τήν νύκταν ἐκείνην, κατά τήν ὁποίαν ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης Χριστός, ἔστειλε πρῶτον ἕναν Ἄγγελον καί ἐθανάτωσεν ὅλους τούς ἀρσενοκοίτας ( =ὁμοφυλόφιλους ), ὅπου ἦσαν εἰς τόν Κόσμον, καί ἔπειτα ἐγεννήθη, διά νά μή εὐρεθῆ τότε εἰς τήν γῆν, μία τοιαύτη θεομίσητος ἁμαρτία (παρά Ἱερωνύμῳ)"!!!

Thursday, December 27, 2018

Το αλφάβητο των Χριστουγέννων


Κάποτε στην πολύσοφη χώρα των γραμμάτων έπεσε μεγάλη στεναχώρια. Γιατί, ενώ πλησίαζαν Χριστούγεννα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα γράμματα για να σχηματίσουν λέξεις, όπως πόλεμος, ζήλια, κακία, εγωισμός.   Ύστερα από πολλές συζητήσεις τα γράμματα αποφάσισαν να κάνουν κάτι σημαντικό, για να συμμετέχουν κι αυτά στη γιορτινά και να γίνουν η Αλφαβήτα των Χριστουγέννων...!
Δεν θα δέχονταν να φτιάχνουν λέξεις, παρά μόνο χριστουγεννιάτικες!       
  Πήρα ένα Α και το έκανα άστρο.
Με το Β έγραψα Βηθλεέμ
και με το Γ τη γέννηση του κυρίου.
Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν.
και στο Ε την ελπίδα που μας έφερε στη γη.
Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν
 και με και με το Η τον κακό βασιλιά Ηρώδη.
Με το Θ είπα "θεέ μου "
και με το Ι ψιθύρισα "Ιωσήφ ".
Το Κ μου έφερε στο νου την καλοσύνη
και το Λ το λιβάνι και το λυτρωμό.
Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους που προσκύνησαν το Μεσσία
 και στο Ν την Άγια Νύχτα.
Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά
και με το Ο γιόρτασε η οικουμένη.
 Το Π με παρακίνησε να γονατίσω μπροστά στην Παναγιά
 και το Ρ μου θύμισε τη λέξη ραββί που σημαίνει "δάσκαλος ".
Ένα μεγάλο Σ μ έκανε να σκεφτώ το σπήλαιο
και μ ένα Τ θέλησα να πω χαρούμενα τραγούδια.
 Το Υ ήταν για τους ύμνους
και το Φ για το φως που φώτισε την πλάση.
Μ ένα Χ αναφώνησα "Χριστέ μου ",
με το Ψ οι άγγελοι έψελναν ψαλμούς
κι από το Ω αρχίζει το Ωσαννά, δηλαδή, "δόξα στο Θεό ".
Από τότε, κάθε Χριστούγεννα, η Αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό μας με τον δικό της τρόπο και διαδίδει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων::Επί γης Ειρήνη και εν ανθρώποις Ευδοκία

Tuesday, December 25, 2018

«Χριστούγεννα» του Στέλιου Σπεράντζα (1888 – 1962)


Στὴ γωνιά μας κόκκινο
τ’ ἀναμμένο τζάκι.
Τοῦφες χιόνι πέφτουνε
στὸ παραθυράκι.

Ὅλο ἀπόψε ξάγρυπνο
μένει τὸ χωριό,
καὶ κτυπᾶ Χριστούγεννα
τὸ καμπαναριό.

Ἔλα, Ἐσὺ ποὺ Ἀρχάγγελοι
σ’ ἀνυμνοῦνε ἀπόψε,
πάρε ἀπὸ τὴν πίττα μας,
ποὺ εὐωδιᾶ καὶ κόψε.

Ἔλα, κι ἡ γωνίτσα μας
καρτερεῖ νὰ ’ρθεῖς.
Σοὔστρωσα, Χριστούλη μου,
γιὰ νὰ ζεσταθεῖς.


Saturday, December 22, 2018

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΛΑΟΥΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΤΟΥΣ


Μπλαντάιρ, 21-12-2019
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σας γράφουμε από την ιεραποστολή του Μαλάουι, με την ευχή του Αρχιεπισκόπου μας κκ. Φωτίου, για να μοιραστούμε μαζί σας, τις ευλογίες που μας χαρίζει ο Θεός συνεχώς. Έτσι, από την μια ξεχειλίζει μέσα από τις καρδιές μας η ευγνωμοσύνη μας προς τον ουράνιο Πατέρα μας, μα  από την άλλη νιώθουμε τη δίψα και το φιλότιμο να αυξάνουμε τις προσπάθειές μας και τον πνευματικό μας αγώνα  ώστε όλο και περισσότερες ψυχές να γνωρίσουν την Ορθοδοξία.
Σήμερα πια, που το Μαλάουι αποτελεί ανεξάρτητη Αρχιεπισκοπή, έχουμε  τον δικό μας μόνιμο επίσκοπο, τον κκ. Φώτιο, που με την πλούσια ιεραποστολική του εμπειρία και την πολλή αγάπη του στην Ορθοδοξία  αλλά και τον θεϊκό του ζήλο, ήρθε στο Μαλάουι να εργαστεί με όλη του την καρδιά και όλες του τις δυνάμεις. Με  την ευχή του λοιπόν, σας γράφω αγαπητοί μου αδελφοί για να σας ευχαριστήσω για τα τόσο αναγκαία δώρα της αγάπης σας, τα ποδήλατα που μας προμηθεύσατε. Η αλήθεια είναι πως σε κάθε ανάγκη μας μέχρι τώρα, όπως τα συσσίτια για τους φτωχούς, η προσφορά  σας είναι άμεση.
Καταρχήν θα ‘θελα να επισημάνω την ευαισθησία της  ιεραποστολής μας ιδιαιτέρως σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων: στα μικρά παιδάκια, στους άστεγους και στους φυλακισμένους. Έως τώρα, καθημερινά σιτίζαμε με δύο γεύματα τη μέρα πάνω από 500 άπορα δυστυχισμένα και υποσιτισμένα παιδάκια. Συγχρόνως  με αυτό, επισκεπτόμαστε συχνά τις φυλακές, και ειλικρινά δεν μπορείτε να φανταστείτε την ευγνωμοσύνη των φυλακισμένων, όταν τους δίνουμε από λίγα σαπούνια και από λίγες χούφτες ρύζι ή καλαμποκάλευρο. Άλλοτε  τους δίνουμε  μία ψάθα για να κοιμούνται το βράδυ σε κάτι που θα τους γλιτώσει από την υγρασία και τις λάσπες. Μα και οι άστεγοι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Όποτε μπορούμε διοργανώνουμε συσσίτια για αυτούς, μοιράζοντάς τους αυγά ή ό,τι άλλο έχουμε.

Friday, December 21, 2018

Έρχονται Χριστούγεννα.


Το ξέρετε ότι τα προεόρτια τροπάρια αρχίζουν από τις είκοσι Δεκεμβρίου. Η Εκκλησία έχει ρυθμίσει σοφά και την τελευταία ημέρα κατά την οποία μεγαλώνει η νύχτα. Από τις είκοσι μία του μηνός η ημέρα αρχίζει πια να μεγαλώνει. Οι νύχτες και τα νοητά σκοτάδια φεύγουν και αυξάνει το φως και οι ημέρες. Άς παρακαλέσουμε τον Θεό να μας πάρει το σκοτάδι της καρδιάς μας τώρα που μεγαλώνει η ημέρα και γίνεται ολοφώτεινη, τώρα που αλλάζει η φορά του χρόνου. Η Εκκλησία μας το αναγγέλλει με την ανατολή του πραγματικού φωτός, του Ηλίου των ψυχών ημών.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ

Πονάτε και προσεύχεστε για τους συγγενείς σας που βαδίζουν στο δρόμο της απώλειας.


Πονάτε και προσεύχεστε για τους συγγενείς σας που βαδίζουν στο δρόμο της απώλειας.
Η θλίψη σας και η προσευχή σας γι’ αυτούς είναι ευάρεστη στο Θεό.
Αν δεν έχει σβηστεί καθετί καλό από τις ψυχές τους, αν υπάρχει ακόμα μέσα τους κάτι, που να επιτρέπει και στην προσευχή σας να καρποφορήσει και στη χάρη του Θεού να ενεργήσει, τότε θα συνέλθουν, θα μετανοήσουν, θα δουν το φως του Κυρίου και θ’ ακολουθήσουν το δρόμο Του.
Να προσεύχεστε όσο μπορείτε πιο εγκάρδια.
Η θερμή και καλοπροαίρετη προσευχή σας δεν θ’ αφήσει αδιάφορες τις ψυχές τους – γιατί οι ψυχές επικοινωνούν μυστικά – και δεν θα μείνει ατελέσφορη:
Θα σκορπίσει τους ολέθριους λογισμούς τους και θα τις οδηγήσει στη θεογνωσία.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος – «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»,  εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου


Ω Κύριε, ώ Αθάνατε Καλλιτέχνη, πόσο καλά λίαν είναι όλα όσα δημιούργησες !


Αδελφοί, όταν όλα τα μέρη ενός οικοδομήματος είναι καλά, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα είναι καλό. Το κάθε τούβλο του είναι καλό, όπως και η κάθε πέτρα και η λάσπη και ο ασβέστης, τα δοκάρια και οι κολώνες. Όμως ο άνθρωπος, μόνον όταν δει ολόκληρο το οικοδόμημα, το αντιλαμβάνεται στο σύνολό του και το θαυμάζει. Συχνά, κάποιες λεπτομέρειες στο κτίσμα του φαίνονται ακατανόητες και ακατάλληλες, αλλά τις ξεχνάει αυτοστιγμή μόλις στρέψει το βλέμα του στο σύνολο του οικοδομήματος. Πράγματι, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες σ’ αυτόν τον κόσμο που μας φαίνονται ακατανόητες, άσχετες. Μόνον όταν μας αποκαλυφθεί ολόκληρο το οικοδόμημα, τότε κατανοούμε και βεβαιωνόμαστε.
Έτσι και στη ζωή μας: θεωρούμε άσχημα και χωρίς νόημα τα βάσανα και τις στερήσεις που ζούμε, τη στιγμή που συμβαίνουν. Ωστόσο, όταν περάσουν οι μέρες και τα χρόνια, τα ίδια βάσανα και οι ίδιες στερήσεις λάμπουν στη μνήμη μας σαν πολύτιμες πέτρες, φωτίζοντας το μονοπάτι της ζωής μας.
Εάν επομένως, αισθάνεστε ότι κάτι από τη δημιουργία του Θεού σας προσβάλλει, κοιτάξτε το σύνολο της δημιουργίας. Αν κάτι σας πικραίνει στη ζωή σας, περιμένετε υπομονετικά με πίστη και ελπίδα για νέες καλύτερες μέρες και χρόνια. Αν, τέλος όλη αυτή η ζωή σας φαίνεται επώδυνη και γεμάτη θλίψεις, σηκώστε τα πνευματικά μάτια σας προς τον άλλο κόσμο και τότε θα έχετε ειρήνη και χαρά ! Διότι όλος ο ορατός κόσμος γύρω μας δεν είναι ένα τέλειο σύνολο- υπάρχει επίσης και ο άλλος, ο αόρατος κόσμος... Ακόμη κι ένας καλλιτέχνης ζωγράφος βάζει τον θεατή να κοιτάξει τον πίνακα του από κάποια απόσταση, ώστε να μπορέσει να τον δει σε όλη την ομορφιά του!
Ω Κύριε, ώ Αθάνατε Καλλιτέχνη, πόσο καλά λίαν είναι όλα όσα δημιούργησες !
Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Thursday, December 20, 2018

Νηστίσιμα μπιφτέκια

* 3 κουταλιές ελαιόλαδο
* 5 κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα φρέσκα
* 1/2 φλ. αρακάς
* 1 τριμμένο καρότο
* 2 φλ. αλεύρι
* 1 κουτάκι μπύρα η 1 κουταλακι μπεκιν παουτερ
* 1 μικρή βρασμένη πατάτα
* αλάτι
* πιπέρι
* δυόσμος, ρίγανη (προαιρετικά)
Εκτέλεση
1. Ζεσταίνετε τις 2 κουταλιές λάδι και σωτάρετε τον αρακά, τα κρεμμυδάκια και το καρότο
2. Βάζετε το αλεύρι με τη μπύρα σε μπωλ κι ανακατεύετε να γίνουν χυλός
3. Στο χυλό προσθέστε τα σωταρισμένα λαχανικά, την πατάτα και τα μπαχαρικά με τα μυρωδικά
4. Ζυμώνετε καλά και πλάθετε μπιφτέκια
5. Με το υπόλοιπο λάδι αλείψτε ένα ταψάκι και ψήστε τα μπιφτέκια στους 180 βαθμούς, να ροδίσουν

Wednesday, December 19, 2018

Η δύναμις της Αγίας Γραφής


Κάποιος μοναχός είπε με παράπονο στον άγιο Αρσένιο πως, όταν διάβαζε την Αγία Γραφή, μήτε τη δύναμη των λόγων που διάβαζε ένιωθε, μήτε ανάπαυση στην ψυχή του !
Ο μεγάλος άγιος του απάντησε: «Παιδί μου, εσύ απλώς διάβαζε ! Άκουσα για τους γητευτές των φιδιών ότι, όταν γητεύουν τα ερπετά, λένε κάποια λόγια αυτοί οι μάγοι που ούτε οι ίδιοι τα καταλαβαίνουν, αλλά όμως τα φίδια, μόλις τα ακούσουν αισθάνονται τη δύναμη των λέξεων και ημερεύουν. Έτσι συμβαίνει και με εμάς, όταν τα λόγια της Αγίας Γραφής είναι στα χείλη μας συνεχώς : παρότι δεν νιώθουμε τη δύναμή τους, εντούτοις τα πονηρά πνεύματα τρέμουν και γίνονται καπνός, διότι δεν μπορούν να αντέξουν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος.»

Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Tuesday, December 18, 2018

Σε κάθε καταιγίδα ας περιμένουμε πρώτα τον κεραυνό της δικαιοσύνης του Θεού και ύστερα την γαλήνη!


Ο αθώος και αγνός Ιωσήφ υπέμεινε δύο μεγάλους και χαλεπούς πειρασμούς και τους ξεπέρασε : αφενός τον πειρασμό του δολερού φθόνου των κατά σάρκα αδελφών του και, αφετέρου, τον πειρασμό του πάθους της μοιχείας από την Αιγυπτία γυναίκα.
Η ζηλοφθονία τον πούλησε ως σκλάβο και το πάθος της μοιχείας τον οδήγησε, αθώο, στη φυλακή ! Αυτός όμως, και στις δυό περιπτώσεις ανταπέδωσε με καλό το κακό που του έκαναν: έδωσε φαγητό στους πεινασμένους αδελφούς του κι έσωσε τη ζωή, τον θρόνο και τον λαό του φοβισμένου Φαραώ...
Αυτόν τον οποίο οι μοχθηροί αδελφοί του θα είχαν σκοτώσει με μια κίνηση και που η ισχυρή σύζυγος του Φαραώ θα τον είχε συντρίψει σε μια στιγμή, ο Θεός τον κατέστησε αφέντη, απεριόριστα κυρίαρχο στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και αποκλειστικό σιτοδότη των πεινασμένων αδελφών του.

Οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν μέλη της Εκκλησίας με τον δικό τους τρόπο και πιστεύουν με το δικό τους τρόπο


Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή που ζούσε σε έναν βράχο για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο... Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:
- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.
Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε να τα φορτωθεί στην πλάτη του.. Τα έδεσε στην πλάτη του και επιχείρησε να σηκωθεί. Ήταν όμως βαριά και δεν μπόρεσε να σηκωθεί. Τα άφησε κάτω και πήγε να κόψει και άλλα ξύλα. Τα συνέλεξε και τα έφερε μαζί με τα άλλα και τα σήκωσε. Μα πως να τα σηκώσει, αφού δεν μπορούσε να σηκώσει τα πρώτα;
Προχώρησαν λίγο πιο κάτω και συνάντησαν έναν άλλον, που προσπαθούσε να αντλήσει νερό από ένα πηγάδι. Αλλά δεν μπορούσε να βγάλει νερό, γιατί ο κουβάς ήταν τρύπιος και έτσι ματαιοπονούσε.
Προχώρησαν πιο κάτω και εκεί συνάντησαν μια Εκκλησία, που δεν είχε ψηλή πόρτα και να ένας καβαλάρης, πάνω σε ένα άλογο, θέλησε να μπει με το άλογο μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να κατέβει από το άλογο. Και επειδή ήταν χαμηλή η πόρτα της Εκκλησίας, δεν μπόρεσε να μπει. 
- Τί θέλεις να με διδάξεις με αυτά; ρώτησε ο ασκητής τον άγγελο.
Και του λέει ο άγγελος:

Ένα περιστατικό από την ζωή του Χριστού ως Θείου Βρέφους :


Όταν η αγία οικογένεια διέφυγε από το ξίφος του Ηρώδη και πορευόταν στην Αίγυπτο, εμφανίστηκαν καθ’ οδόν κάποιοι ληστές, με πρόθεση να κατακλέψουν τους οδοιπόρους. Ο δίκαιος Ιωσήφ οδηγούσε το γαϊδουράκι, πάνω στο οποίο ήταν φορτωμένα τα λίγα υπάρχοντα τους και όπου επέβαινε η Υπεραγία Θεοτόκος, κρατώντας στο στήθος της τον Υιό της. Οι ληστές άρπαξαν το γαϊδουράκι με σκοπό να το οδηγήσουν μακριά, και ένας απ’ αυτούς πλησίασε τη Μητέρα του Θεού για να δει τι κρατούσε κατάστηθα. Μόλις αντίκρισε τον Χριστό-νήπιο, εξεπλάγη από την ασυνήθιστη ομορφιά Του και τότε, μέσα στην έκπληξη του, αναφώνησε :
«Και ο Θεός αν έπαιρνε σάρκα ανθρώπινη, δεν θα μπορούσε να είναι πιο όμορφος απ’ αυτό το παιδί». Κατόπιν ο ληστής πρόσταξε τους συνεργούς του να μην αρπάξουν τίποτα απ’ αυτούς τους οδοιπόρους.
Έμπλεως ευγνωμοσύνης προς τον γενναιόδωρο αυτό ληστή, η Παναγία Θεοτόκος του είπε:
«Γνώριζε ότι το Παιδί αυτό θα σε ανταμείψει με ανταμοιβή μεγάλη, επειδή εσύ σήμερα Τον προστάτευσες».
Τριάντα τρία χρόνια αργότερα ο ίδιος άνθρωπος κρεμόταν στον Σταυρό, για τα παραπτώματά του, εσταυρωμένος εκ δεξιών του Σταυρού του Χριστού. Το όνομά του ήταν Δυσμάς και το όνομα του άλλου, εξ’ αριστερών, ληστή ήταν Γεστάς. Βλέποντας ο Δυσμάς τον Δεσπότη, τον αθώο και αναμάρτητο Ιησού Χριστό, εσταυρωμένο, μετανόησε για κάθε κακό που είχε κάνει στη ζωή του. Όταν ο Γεστάς βλασφήμησε εναντίον του Κυρίου, Ο Δυσμάς Τον υπερασπίστηκε λέγοντας: «οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε» (Λουκ. 23, 41).
Ο Δυσμάς επομένως ήταν ο σοφός ληστής στον οποίον είπε ο Χριστός μας: «ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ 23, 43). Ο Κύριος χάρισε τον Παράδεισο σ’ αυτόν που Του χάρισε τη ζωή όταν ήταν Παιδί !
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Sunday, December 9, 2018

Γί΄ αὐτό δέν θά κάνω τατουάζ


Κοτζάμπαση Ιωάννη
Και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν· εγώ ειμί Κύριος ο Θεός υμών. Λευιτικόν κεφ. 19, στιχ.28
Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.
Τι είναι το τατουάζ
Το τατουάζ ή δερματοστιξία όπως είναι και η επιστημονική ονομασία του, είναι ένα μόνιμο σημάδι ή σχέδιο που δημιουργείται στο δέρμα με την εισαγωγή ειδικών χρωστικών ουσιών στην εσωτερική στοιβάδα του, το λεγόμενο κυρίως δέρμα ή χόριο. Τυπικά, ο τεχνίτης δημιουργίας τατουάζ, χρησιμοποιεί μία φορητή συσκευή με την οποία μία ή περισσότερες μικρές βελόνες τρυπούν επαναλαμβανόμενα το δέρμα, εγχέοντας με κάθε τρύπημα μικροσκοπικές σταγόνες από τη χρωστική ουσία. Η διαδικασία αυτή, που γίνεται χωρίς αναισθητικό, προκαλεί μικρή αιμορραγία και ελάχιστο, έως σοβαρό πόνο, ανάλογα με το όριο αντοχής κάθε ατόμου και με το σημείο του σώματος, όπου γίνεται το τατουάζ.
Γιατί κάνουν κάποιοι τατουάζ.
Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι νέοι ,αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, εμφανίζονται με διάφορες παραστάσεις σε διάφορα σημεία του σώματος , τα κοινώς λεγόμενα τατουάζ. Τα προηγούμενα χρόνια, τα τατουάζ ήταν «προνόμιο» των ναυτικών ,των φυλακισμένων και ατόμων περιθωριακών που ήθελαν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, σε ποια ομάδα ανήκουν, τις πεποιθήσεις τους κ.α.. Σήμερα, παγκόσμια, αλλά και στη χώρα μας ειδικότερα, άτομα από όλες τις κοινωνικές τάξεις προστρέχουν να χαράξουν στο σώμα τους διάφορες παραστάσεις, γιατί έχει γίνει πλέον μόδα.

Saturday, December 8, 2018

Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία.


....Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού, μαθαίνοντας τον από τους υπηρέτες του Θεού, τους ιερείς καί τους επισκόπους.
Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω καί για λίγο, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα αλλά καί μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, πού τελούνται σ' αυτόν, καί τις προσευχές πολλών ανθρώπων.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στην ιερότητα του Ναού της Ιερουσαλήμ ή Ύπεραγία καί Αχραντος Παρθένος, ή «τιμιωτέρα των Χερουβείμ, καί ενδοξότερα άσυγκρίτως των Σεραφείμ».
 Οι παντοδύναμες ενώπιον του Θεού πρεσβείες Της να σας βοηθήσουν στο μεγάλο αυτό έργο της αγωγής των παιδιών σας. Αμήν.
 ~Λόγος Αγ. Λουκά Κριμαίας εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

Αληθινό.


Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχες Ιουλίου το φετεινό καλοκαίρι..
Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε:
- Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαρειά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.
Η κόρη μου ήταν δίπλα στο τηλέφωνο. Όταν άκουσε το θάνατο της γιαγιάς, άρχισε να κλαίει και να φωνάζει: “Όχι, δεν θέλω να πεθάνει η γιαγιά μου! Βοήθα μας Παναγιά μου! Δως μου καλέ μαμά ένα προσευχητάρι να προσευχηθώ!” Με κλάματα έψαχνε τα βιβλία, αλλά δεν έβρισκε εκεί κοντά κανένα. Βρήκε μόνο το πρώτο βιβλίο Θαυμάτων της Παναγίας. Το άνοιξε και άρχισε να επαναλαμβάνει συνέχεια το απολυτίκιο της Παναγίας μπροστά στα εικονίσματα του σπιτιού! Ζητούσε το παιδί με μεγάλη πίστη και δάκρυα να του χαριστεί η αγαπημένη του γιαγιά. Εγώ παρακολουθούσα έκπληκτη, χωρίς να τολμώ να το διακόψω και να του πω πως στο τηλέφωνο μου είχαν πει ότι είχε πια τελειώσει.
Το τηλέφωνο όμως ξαναχτύπησε. Ήταν πάλι η αδελφή μου, η οποία φανερά συγκινημένη μου είπε:
-Ξέρεις η μητέρα συνήλθε, έδειξε σημάδια ζωής και την έβαλαν αμέσως στην εντατική μονάδα για παρακολούθηση!
Η πίστη του μικρού κοριτσιού νίκησε! Η Υπεραγία Θεοτόκος με τις πρεσβείες Της πήρε παράταση ζωής για την γιαγιά, η οποία παρούσα εδώ τα άκουγε αυτά συγκινημένη, με ένα γλυκύτατο βλέμμα και χαμόγελο.
Είχε δίκιο η εγγονούλα της να την αγαπά τόσο…..

Από το βιβλίο ”Παναγία Βαρνάκοβα: Θαύματα της Παναγίας”

Monday, December 3, 2018

Πως μπορούμε να παίρνουμε το αντίδωρο και τι πρέπει να ξέρουμε γι΄ αυτό.


Ο Ιερός Καβάσιλας μας λέει: «Ο άρτος που διανέμεται ως αντίδωρο, έχει από πριν αγιασθεί, επειδή προσφέρθηκε στον Θεό. Όλοι οι εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί τον δέχονται με ευλάβεια μέσα στην δεξιά κυρτή τους παλάμη και ασπάζονται το δεξί χέρι του Ιερέως που πριν από λίγο ακούμπησε και κομμάτιασε το πανάγιο Σώμα του Σωτήρος Χριστού. Επειδή αγιάσθηκε ολόκληρο, γιαυτό πιστεύεται από την Εκκλησία μας ότι το χέρι του λειτουργού μεταδίδει αυτόν τον αγιασμό σε όσους το αγγίζουν και το ασπάζονται»
Βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για το αντίδωρο:
* Πρέπει να μοιράζεται μέσα σε ησυχία και τάξη
* Το παίρνουμε από το χέρι του Ιερέα και όχι από το παγκάρι
* Τοποθετούμε το δεξί μας χέρι πάνω στο αριστερό και με ανοιχτή την παλάμη
* Οι ιεροψάλτες ψάλλουν ύμνους κατά την διάρκεια της διανομής
* Πρέπει να είμαστε νηστικοί για να το φάμε.
* Το καταναλώνουμε όλο και δεν το πετάμε πουθενά.
* Μην ξεχνάμε ότι δίνεται αντί-δώρου δηλαδή αντί για το μεγάλο δώρο που είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά και ως επιπλέον δώρο για αυτούς που κοινώνησαν
Πιο αναλυτικά (του π. Θεολόγου) :
α. Το αντίδωρο βγαίνει από τα πρόσφορα, που προσεκόμισαν και προσέφεραν οι πιστοί, προκειμένου να τελεσθεί η Θ. Λειτουργία. (γι' αυτό και η ονομασία "πρόσφορο", από το ρήμα προσφέρω). Το πρόσφορο ζυμώνεται με προσευχές και θυμιάματα και σφραγίζεται με τα σύμβολα του Χριστού μας ΙC XC ΝΙ ΚΑ. Γι' αυτό ήδη από την παρασκευή του ενέχει ευλογία, δεν είναι κοινός άρτος. Με το που προσφέρεται στο Άγιο Βήμα, αποκτά ακόμη μεγαλύτερο αγιασμό. Τελικά, αμέσως μετά τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, όπου το τμήμα του προσφόρου, που προσκομίσθηκε στο Άγιο Δισκάριο και την Αγία Τράπεζα, έγινε Σώμα και Αίμα Χριστού, παίρνει ο Λειτουργός τα κάνιστρα με το Αντίδωρο ένα-ένα και τα υψώνει εμπρός από την Αγία Τράπεζα λέγοντας "Μέγα το Όνομα της Αγίας Τριάδος". Αυτό είναι μια προσομοίωση της πράξεως που προηγήθηκε στο "τα σα εκ των σων", όπου ο Λειτουργός ύψωσε και σχημάτισε στον αιθέρα το σχήμα του Τιμίου Σταυρού, δοξολογώντας ευγνωμονικά τον Πλαστουργό μας. Έτσι το Αντίδωρο αποκτά και μιά ακόμη ευλογία. Επίσης ορισμένοι Ιερείς λέγουν και μια άλλη σύντομη ευχή (όχι απαραίτητη - η ευλογία κατέρχεται με τη Δοξολόγηση του εν Τριάδι Προσκυνητού και Λατρευτού Θεού μας): "ευλόγησον, Κύριε, τους άρτους τούτους και τους εξ αυτών μεταλαμβάνοντας αγίασον". Ομοίως, άλλοι Λειτουργοί προσθέτουν έναν Θεομητορικό Ύμνο: "η το Χαίρε δι' Αγγέλου δεξαμένη και τεκούσα τον Κτίστην τον ίδιον, Παρθένε σώζε τους σε μεγαλύνοντας". Και κάπου συνάντησα έναν ευσεβέστατο Εφημέριο (σε χωριό των Καλαβρύτων) που λειτουργεί καθημερινώς! να λέει "η το Χαιρε δι' Αγγέλου δεξαμένη και τεκούσα τον Κτίστην τον ίδιον, Παρθένε Υπερένδοξε, Απειρόγαμε, Υπερευλογημένη, σώζε τους σε μεγαλύνοντας". Τούτο, πραγματικά, έχει τη θέση του, διότι το Αντίδωρο συμβολίζει το σώμα της Αειπαρθένου. Είναι τμήμα του προσφόρου, απ όπου προήλθε ο Αμνός του Θεού. Και άκουσα κάποτε ένα παιδάκι που κοινώνησε να προσέρχεται στο Αντίδωρο και να λέει, "μαμά, να πάρουμε τώρα και την Παναγία μας".
β. Καλό είναι το Αντίδωρο να υπάρχει σε ένα κάνιστρο κοντά σε όσους κοινωνούν, ώστε αμέσως μετά τη Θ.Μετάληψη να λαμβάνουν ένα κομμάτι και να σπογγίζουν τα χείλη και το στόμα τους.
γ. Μερικοί αποζητούν το λεγόμενο "Ύψωμα". Αυτό είναι Αντίδωρο, αλλά τέτοιο κομμάτι που να διατηρεί τη σφραγίδα του Κυρίου (IC XC ΝΙΚΑ) πάνω του. Και το θεωρούμε πιό τιμητικό. Το προσφέρει ο Ιερεύς σε όσους ήδη είχαν προσκομίσει πρόσφορο γιά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, ή σε όσους τιμώνται (πχ Δήμαρχος του τόπου) ή σε συγγενείς ανθρώπου, του οποίου τελούμε Μνημόσυνο, προς παρηγορίαν τους μεγαλυτέρα. Τούτο όμως δεν πρέπει να καταλήγει να γίνεται αφορμή παρεξηγήσεων. Ίδια είναι η ευλογία που παίρνουμε. Ακόμη και με τα ψίχουλα που απέμειναν στο κάνιστρο!! Κι' όσο πιο ευλαβική και κατανυκτική και ανώτερη και εύτακτη είναι η ψυχή μας, τόσο πιο πολύ ωφελούμεθα..
δ. Παίρνοντας το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, συγχρόνως και επικοινωνούμε μαζί του. Τον προσεγγίζουμε. Εκείνος λουσμένος στην ιερότητα και τη θεϊκή Χάρη (και στον ιδρώτα συχνά, έναν ξεχωριστό ιδρώτα κατανύξεως) κι οι εκκλησιαζόμενοι, που μέχρι τώρα ήταν απέναντι, κάπως απόμακροι, να έρχονται και να τον εγγίζουν, σα να εγγίζουν τον ίδιο το Χριστό μας. Εκείνη τη στιγμή και ο Ιερέας θα δείξει μια διακριτική οικειότητα προς κάθε ψυχή της Ενορίας του, θα τους χαιρετήσει με το όνομά τους, θα τους ευχηθεί, θα στείλει χαιρετίσματα σε κάποιον κατάκοιτο της οικογενείας κοκ. Λιτά όμως. Και χωρίς διαχύσεις ή πληθωρικά χαμόγελα ή άσχετα θέματα και καθυστερήσεις. Μέσα στο κλίμα της Λειτουργίας!.
ε. Αρκετές φορές από τα πρόσφορα που έφεραν οι πιστοί περίσσεψαν πολλά. Είναι ευλογία αυτό. Δείχνει πόσο οι πιστοί συμμετέχουν στο μεγάλο γεγονός της Θ. Λειτουργίας. Οι Ιερείς κρατούν ωρισμένα, για να λειτουργήσουν ενδιαμέσως της εβδομάδος, και τα υπόλοιπα είναι επιτρεπτό να τα διοχετεύσουν σε σπίτια ευσεβών χριστιανών. Σκεφθείτε μάλιστα όταν υπάρχει πανηγύρι, πόσα περισσεύουν!.. Δεν είναι άτοπο να τα παραλάβουν οι πιστοί, αλλά πρέπει να παρατεθούν στο τραπέζι, όπου καθόμαστε κανονικά και κάνουμε προσευχή, τραπέζι οικογενείας, όπου όλα είναι ευλογημένα και ιερά, και έτσι το πρόσφορο, που το λαμβάνουμε ως ψωμί, προσθέτει στην ιερότητα του τραπεζιού μας. Υπάρχει και η περίπτωση να το φρυγανίσουμε λίγο, ώστε να διατηρηθεί και να το λαμβάνουμε με αγιασμό. Ομοίως και ευλογημένο τμήμα Αντιδώρου μπορούμε να φρυγανίζουμε (για να διατηρηθεί πολλές μέρες), ώστε να λαμβάνουμε το πρωί κατά την προσευχή μας.

Sunday, December 2, 2018

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

2 Δεκεμβρίου, γιορτάζει ο αγαπημένος μας Άγιος Πορφύριος,ο Καυσοκαλυβίτης, να πρεσβεύει για όλο το κόσμο και για όλους,έναν, έναν, ξεχωριστά.
Από τις διδαχές του:
«…Η ψυχή είναι ένας κήπος χωρισμένος σε δύο μέρη. Στον μισό φυτρώνουν αγκάθια, στον άλλο μισό λουλούδια· και έχουμε μια δεξαμενή νερού (τις δυνάμεις της ψυχής) με δύο βρύσες και δύο αυλάκια. Η μία κατευθύνει το νερό στα αγκάθια και η άλλη στα λουλούδια. Κάθε φορά, μόνο μια βρύση μπορώ ν’ ανοίξω. Αφήνω απότιστα τα αγκάθια και μαραίνονται, ποτίζω τα λουλούδια και ανθίζουν».

      

Κανείς δεν πηγαίνει στον γιατρό για να του παινευτεί με την υγεία του, αλλά να του δείξει το σάπιο μέρος του ασθενούς οργανισμού του.


 Κανείς δεν πηγαίνει στον γιατρό για να του παινευτεί με την υγεία του, αλλά να του δείξει το σάπιο μέρος του ασθενούς οργανισμού του. Κατά τον ίδιο τρόπο, κανείς δεν πηγαίνει στον εξομολόγο, για να παινευτεί για τη δικαιοσύνη του, αλλά να του πει κάποιο επικίνδυνο ράγισμα επάνω της.
Όταν ο άνθρωπος περνά το κατώφλι του γιατρού, αφήνει όλη την υπερηφάνεια μπροστά στην πόρτα, για να την ξαναπάρει κατά την επιστροφή του στους ανθρώπους. Όταν ο άνθρωπος ξεκινά για εξομολόγηση, πρέπει να αφήσει όλη την υπερηφάνεια μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας. Μακάρι και να την ξεχάσει εκεί κατά την επιστροφή του στους ανθρώπους. Να δώσει ο Θεός ώστε επί της εξόδου από την εκκλησία να αλλάξει τη ράβδο και στη θέση της υπερηφάνειας να πάρει την ταπεινοφροσύνη για στήριγμα στη ζωή.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Στοχασμοί περί καλού και κακού Σελ. 143.

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.



Όντως, αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Ο γάμος είναι άθλημα, δοκιμασία, αγώνας και θυσία.
Ποτέ δεν είναι ανθόσπαρτος.
Είναι ασήκωτος χωρίς το Χριστό.
ΜΟΝΟ η Χάρη του Θεού μπορεί να ενισχύσει τους συζύγους και να ευλογεί κάθε τους προσπάθεια.
Μόνο η αγάπη μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή τους.
Όταν οι σύζυγοι γνωρίζουν τον σκοπό του γάμου, που είναι η κατάκτηση της Βασιλείας του Θεού, τότε αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες τους με ελπίδα, υπομονή και θυσιαστική αγάπη. Τίποτε δεν γίνεται εμπόδιο στη ζωή τους.
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Είναι ο εγωισμός.
Γι’ αυτό, όσα προβλήματα κι αν έχετε, σηκώστε λεβέντικα τον προσωπικό σας σταυρό και ανηφορίστε.
Μην απελπίζεστε.
Ο χωρισμός δεν είναι λύση.
Η φυγή είναι δειλία.
Όποιος έχει καθημερινή επικοινωνία με τον Κύριο, την πηγή της υπομονής, δεν είναι δυνατόν να μην ενισχύεται στον καθημερινό του αγώνα.
Μην ξεχνάτε, αγαπητοί μου, πως ο Κύριος παρακολουθεί και καταγράφει όλες τις διαδρομές της ζωής μας…
Εκείνος θα μας στεφανώσει κάποια ημέρα…
Καλή δύναμη.

Saturday, December 1, 2018

Θα σας πω σήμερα ένα μικρό παραμύθι του παππού Τολστόι με τον δικό μου τρόπο, επίκαιρο όσο ποτέ!


Ήταν που λέτε κάποτε ένα βασιλιάς που αρρώστησε βαριά. Τόσο βαριά αρρώστησε που έταξε το μισό του βασίλειο σε όποιον θα τον γιάτρευε.
Όσο όμως κι αν προσπάθησαν οι γιατροί, οι σοφοί και οι μάγοι κανείς δεν κατάφερε να τον γιατρέψει. Μια μέρα ένας γέρο σοφός αποφάνθηκε πως ο βασιλιάς θα γίνει καλά αν φορέσει το πουκάμισο του πιο ευτυχισμένου ανθρώπου που ζούσε στο βασίλειο.
Ξαμολύθηκαν στρατιώτες, αυλικοί και ο γιος του ο μονάκριβος να βρουν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του βασιλείου. Όσο όμως κι αν έψαξαν πουθενά δεν τον απάντησαν. […] Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει ένα τουλάχιστον παράπονο από τη ζωή του.
Μια μέρα όμως το βασιλόπουλο περνώντας με τους στρατιώτες του μέσα από ένα δάσος άκουσε από το ανοιχτό παραθύρι μιας καλύβας μια φωνή να λέει: Δόξα τω Θεώ, σήμερα δούλεψα, κουράστηκα, έφαγα, ας κοιμηθώ τώρα. Χάρηκε το βασιλόπουλο που επιτέλους βρήκε έναν ευτυχισμένο άνθρωπο και διέταξε αμέσως τους στρατιώτες του να μπουν στο καλύβι και δίνοντας στον άνθρωπο όσα φλουριά επιθυμούσε να πάρουν το πουκάμισό του. Μπήκαν οι στρατιώτες στο καλύβι, αλλά ο άνθρωπος ήταν τόσο φτωχός που... δεν είχε ούτε πουκάμισο...
'Ψυχή μου' της Βασιλικής Νευροκοπλή

Εἶσαι νέος;


 Μή ἐπαναπαύεσαι μέ θάρρος εἰς τήν νεότητα, οὔτε νά νομίσῃς ὅτι ἔχεις ἀρκετήν προθεσμίαν τῆς ζωῆς· ''διότι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἔρχεται ὡς κλέπτης μέσα εἰς τήν νύκτα.'' (Α΄ Θεσ. 5,2). Διά τοῦτο καί δέν μᾶς ἐγνωστοποίσε τήν ἡμέραν τοῦ θανάτου μας, διά νά ἐπιδείξωμεν ζῆλον καί φροντίδα... Δέν βλέπεις κάθε ἡμέραν νέους νά ἀποθνήσκουν;

~ Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ΕΠΕ 31,93