Γεώργιος Π. Σωτηρίου Ο χαλκέντερος θεολόγος

Γράφει: Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Καραμούζης*
01/01/2011
Μετά από μία μεγάλη περιπέτεια που είχε με την υγεία του, ο προσφιλής σε όλους μας, θεολόγος κ. Γεώργιος Σωτηρίου, παρεκάλεσε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας, να δώσει την ευχή του, προκειμένου να τον απαλλάξει από τη διακονία του και την ευθύνη στο διακεκριμένο περιοδικό της Ιεράς μας Μητροπόλεως «Ο ΠΟΙΜΗΝ» στο οποίο διετέλεσε διευθυντής πάνω από πενήντα χρόνια. Ο Ποιμενάρχης μας μετά από αρκετή σκέψη αλλά και θλίψη, υποχώρησε τελικά, δίνοντας την ευλογία του, όχι τόσο για την προχωρημένη ηλικία του, αφού με τη Χάρη του Θεού, διάγει το ενενηκοστό έτος της ηλικίας του, έχει πλήρη διαύγεια, γράφει ακόμη και επικοινωνεί άριστα με το περιβάλλον του, αλλά κυρίως εξαιτίας της κλονισμένης υγείας του. Τον παρεκάλεσε όμως και ο Μητροπολίτης μας να συνεχίζει τη βοήθεια του στην τοπική μας εκκλησία, χρησιμοποιώντας το συγγραφικό τάλαντο που διαθέτει, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις του.
Οφείλουμε πάμπολλες ευχαριστίες στο Φιλάνθρωπο και Πολυέλεο Κύριο μας, διότι χάρισε στην τοπική μας εκκλησία, τον αγαπητό, σεμνό, ευλαβέστατο, διακριτικό, λαμπρό και πολυγραφότατο θεολόγο κ. Γεώργιο Σωτηρίου. Αποτελεί ειδικά για την επαρχία μας, δώρο Θεού και ουράνια προσφορά. Από τότε που το χέρι του Θεού τον οδήγησε στο θαυμαστό και ευλογημένο κόσμο των ιερών κειμένων, δεν σταμάτησε να τρυγά στους αμπελώνες της Αγίας Γραφής και της Πατερικής σοφίας, να γεύεται τους εύχυμους καρπούς τους και στη συνέχεια να τους προσφέρει στους πιστούς ακατάπαυστα με το πλούσιο κηρυκτικό και συγγραφικό του έργο. Δεν έκρυψε τα εκ Θεού τάλαντα του, ούτε τα κράτησε για τον εαυτό του, τόσο το κηρυκτικό όσο και το συγγραφικό, αλλά αντιθέτως τα πολλαπλασίασε σε υπέρτατο βαθμό. Ακαταπόνητος και αληθινός εργάτης του ευαγγελίου, χωρίς να υπολογίζει κόπους και πόνους, αναλώθηκε στη διακονία του λόγου του Θεού και της συγγραφής, όλη του τη ζωή. Ολόκληρες δεκαετίες με σεβασμό και υπακοή στους Επισκόπους, κατήχησε, ομίλησε, έψαλλε, έγραψε και συνεχίζει να γράφει. Περιόδευσε ασταμάτητα με αμείωτο ζήλο και χαρά, τις ενορίες της πόλεως και των χωριών της Μητροπόλεως μιλώντας για το Χριστό μας, την Παναγία μας, και τους Άγιους μας, ιδιαίτερα τους τοπικούς, για τους οποίους τόσα πολλά άφησε η χρυσή πένα του, ως πολύτιμη παρακαταθήκη σε όλους μας. Ενδεδυμένος πάντοτε με τίμιο ράσο και αφού προηγουμένως ασπασθεί το χέρι του ιερέως, δεν κουράστηκε ποτέ να κηρύττει για τη μετάνοια, τη μυστηριακή ζωή, την άφεση των αμαρτιών, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη μεταβολή των παθών σε αρετές, τη δευτέρα παρουσία, την κόλαση, τον παράδεισο, την αιώνια ζωή και τόσα άλλα ζητήματα, που αφορούν το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου. Κυριακές, εορτές, πανηγυρικοί και κατανυκτικοί εσπερινοί ήταν για τον κ. Γιώργο, τον άνθρωπο της προσευχής και του ιερού καθήκοντος, χρόνος και ώρες, που η συμμετοχή του συνδεόταν απαραίτητα με το αναλόγιο και την προσφορά στους πιστούς των ρημάτων της αιωνίου ζωής (Ιω. 6, 68 ) με τρόπο αντιληπτό και κατανοητό από όλους. Σαφέστατο και ωφέλιμο ψυχικά.
Γεννημένος ο κ. Γεώργιος Σωτηρίου το 1920 στις αξέχαστες και αλησμόνητες Κυδωνιές ( Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας, οδηγήθηκε πρώτα με τους γονείς του στη Νεάπολη της Λακωνίας, ερχόμενος στη Μυτιλήνη το 1925, όπου τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα. Στη συνέχεια εισήχθη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε. Εργάστηκε κατά τα έτη 1941 έως 1946 στον Παλαιόκηπο Γέρας ως γραμματέας της κοινότητος. Παράλληλα δε λάμπρυνε τους άμβωνες των εκκλησιών και δίδασκε σε κατηχητικά σχολεία. Στην περίοδο της στρατεύσεώς του (1947 - 1949) υπηρέτησε και σαν στρατιωτικός Ιεροκήρυκας. Το 1949 ανέλαβε ιεροκήρυκας της Αποστολικής Διακονίας στη Μητρόπολη μας και παράλληλα του ανατίθεται από το Μέγα Ευεργέτη του νησιού μας, Ιάκωβο Νικολάου, τον από Δυρραχίου, η σύνταξη του γραπτού κηρύγματος της Ιεράς Μητροπόλεως μας, η οποία συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή. Το 1952 έρχεται σε γάμο με τη Μαρία Χατζησάββα από τον Αφάλωνα, με την οποία ζουν μέχρι σήμερα με πολλή αγάπη και αφοσίωση ο ένας προς τον άλλο. Ο Πανάγαθος Θεός θέλησε να μην τους δώσει τη χαρά που λαμβάνουν οι γονείς με τη γέννηση των παιδιών τους, αφήνοντας έτσι τον κ. Γιώργο να εργασθεί, χωρίς τις θυσίες εκείνες, τους κόπους και τις αγωνίες που απαιτεί η ανατροφή των παιδιών, απερίσπαστα στον ευλογημένο αγρό της εκκλησίας μας και να ζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο μαζί με την καλή του σύζυγο, μια άλλου είδους χαρά, μάλλον μεγαλύτερη, αυτή που προέρχεται από το μόχθο της συγγραφής των πολλών του βιβλίων, πενηνταοκτώ στον αριθμό και ακολουθούν άλλα δύο για εκτύπωση, διότι, όπως λέγει ο λόγιος μοναχός Μωυσής «το γράψιμο είναι μία δημιουργία. Ένας πνευματικός τοκετός». Πλήθη άρθρων του, φιλοξενήθηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες του νησιού και της Αθήνας και αμέτρητα είναι τα κηρύγματα του με τα οποία μεγάλωσαν και καλλιεργήθηκαν πνευματικά, γενιές πιστών στη Μυτιλήνη, μικρών και μεγάλων. Ξεχωριστή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα βιβλία του, καλύπτουν σχεδόν όλους τους κλάδους της Θεολογικής επιστήμης. Είναι αγιολογικά, θεολογικά, αντιαιρετικά και ερμηνευτικά.
Το 1954 διορίστηκε καθηγητής στη μέση εκπαίδευση και την ίδια χρονιά διαδέχτηκε τον αρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομο Γιαλούρη, μετέπειτα Μητροπολίτη Χίου, στη διεύθυνση του περιοδικού «Ο ΠΟΙΜΗΝ», την οποία είχε μέχρι και τον περασμένο Ιούλιο. Από τον Αύγουστο, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας, ανέθεσε τη διεύθυνση στην αναξιότητα μου και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη του και την τιμή που μου έκαμε. Η σκυτάλη της βαριάς κληρονομιάς που αναλαμβάνω, δεν είναι καθόλου μικρή. Ελπίζοντας, όμως στην Πανσθενουργό Χάρη του Θεού, παρακαλώ όλους σας να προσεύχεσθε για το νέο μου σημαντικό διακόνημα.
Από το 1968, άρχισε να διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης, στην οποία μετατάχθηκε το 1970 και τη διεύθυνε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας του, δηλαδή μέχρι το 1985 που συνταξιοδοτήθηκε, χωρίς φυσικά ν’ αφήσει την πολύπλευρη διακονία του στη Μητρόπολη Μυτιλήνης. Ακόμη εκπροσώπησε τη Μητρόπολη σε όλα σχεδόν τα πανελλήνια συνέδρια των ιεροκηρύκων. Συνεργάστηκε στην επιμέλεια του Λεσβιακού Μηναίου μαζί με τους αείμνηστους Μητροπολίτες Μυτιλήνης, Ιάκωβο, και Μηθύμνης, Ιάκωβο, και από το 1962 μέχρι τώρα, συνεχίζει να συντάσσει το εγκόλπιο ετήσιο ημερολόγιο της Μητροπόλεως μας.
Αναγνωρίζοντας δε ο Ποιμενάρχης μας, τη μεγάλη προσφορά του στην τοπική μας εκκλησία, μετά από πρόταση του στον αείμνηστο Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο, του απένειμε, με την παρουσία και του Αγίου Μηθύμνης, κ. Χρυσοστόμου, το Οφίκκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Ευαγγελίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στις 25 Σεπτεμβρίου 1991 στον Ιερό Μητροπολιτικό μας Ναό μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, η οποία έγινε στα πλαίσια της πρώτης ημέρας του τριήμερου κοινού ιερατικού συνεδρίου των Ιερών Μητροπόλεων Μυτιλήνης και Μηθύμνης, με την παρουσία εκατόν είκοσι περίπου ιερέων και διακόνων ανάμεσα τους και πολλών πιστών. Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο κ. Σωτηρίου συνεδέθη με ακατάλυτους δεσμούς οικογενειακής φιλίας και πνευματικής συγγένειας με τον εξίσου αγαπητό στο νησί μας, αείμνηστο και μεγάλο λειτουργιολόγο καθηγητή κ. Ιωάννη Φουντούλη, που από τη δική του επιστημονική πλευρά, συνέβαλε και εκείνος τα μέγιστα για την ανάδειξη της Λεσβιακής αγιολογίας.

Σεβαστέ και φίλτατέ μας κ. Γιώργο,
Σας οφείλουμε πολλά! Κληρικοί και λαϊκοί. Ποιμένες και ποιμενόμενοι.
Η προσφορά σας είναι απερίφραστα τεράστια και σπουδαία. Το εκκλησιαστικό σας ήθος, η εργατικότητα σας, η θεολογική σας παιδεία, η αγάπη σας για το Χριστό και την εκκλησία Του, ιδιαιτέρως μας συγκινούν αλλά και μας εμπνέουν.
Σας εμπιστεύτηκαν και σας έκαναν στενό συνεργάτη τους, τρεις Μητροπολίτες της επαρχίας μας, ο Ιάκωβος Νικολάου, ο Ιάκωβος Κλεομβρότου και φυσικά ο Ποιμενάρχης μας, ο οποίος υπερβαλλόντως σας αγαπά!
Σας αγαπά, όμως, εξίσου και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Νικόδημος.
Σας αγαπούμε αληθινά και ανυπόκριτα όλοι μας, τόσο εσάς όσο και την κ. Μαρικούλα!
Σας σκεπτόμαστε συνεχώς!
Σας πληροφορούμε, ότι ο καθημερινός σχεδόν ερχομός σας στα Γραφεία της Μητροπόλεως και η έντονη παρουσία σας στους Ιερούς Ναούς, μας λείπουν! Μας κάνουν πτωχότερους πνευματικά.
Σας ομολογούμε, ότι είμαστε χρεωμένοι στην αγάπη σας!
Σας ζητάμε συγγνώμη, εάν σας πικράναμε !
Σας διαβεβαιώνουμε ειλικρινά, ότι προσευχόμεθα μετά ζέσεως στον Κύριο μας για την υγεία σας, τη σωματική και την ψυχική. Να σας στηρίζει και να σας παρηγορεί. Να σας ενδυναμώνει και να σας ενισχύει, ιδιαιτέρως τώρα. Να σας χαρίζει δε Μαθουσάλια έτη για τον περαιτέρω επί γης δοξασμό του Αγίου Ονόματος Του.

* O Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Καραμούζης είναι Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Μυτιλήνης.
http://www.emprosnet.gr/Opinions/articles/?EntityID=8351f624-3910-4d64-99e0-4cb8c7f67b63