Κυριακή ΙΒ' Λουκά

Η ευγνωμοσύνη μας στον Ιησού το πιο υπέροχο στολίδι της ψυχής μας

Το Ιερό Ευαγγέλιο αναφέρεται στη θεραπεία δέκα λεπρών ανδρών από τον Ιησού Χριστό μας.

Βάδιζε ο Φιλάνθρωπος στην Ιερουσαλήμ για το θείον Πάθος. Και καθώς έμπαινε σ' ένα χωριό, κατά την πορεία Του, Του φώναξαν από μακριά δέκα λεπροί, που ήσαν χωρισμένοι από την κοινωνία, και απαγορεύετο να επικοινωνούν με τους άλλους ανθρώπους. Γι' αυτό και τώρα στέκονται μακριά και υψώνουν φωνή και λένε: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησε μας. Κάνε μας καλά. Γλίτωσε μας απ' αυτή τη μάστιγα κι απ' αυτό το μεγάλο κακό».

Κι ο Κύριος τους κοίταξε. Και τους είπε αμέσως, βραβεύοντας την πίστη τους: «Πηγαίνετε να δείξετε τους εαυτούς σας στους ιερείς, να πάρετε πιστοποιητικό ελευθεροκοινωνίας, και να πάτε στα σπίτια σας και στη ζωή σας».

Κι εκείνοι έκαμαν υπακοή, επάνω στην πίστη που έδειξαν. Είχαν δύο καλά: πίστη και υπακοή. Και κίνησαν να πάνε.

Αφού προχώρησαν αρκετά, διαπίστωσαν πώς έγιναν όλοι καλά. Τι μεγάλη χαρά! Τι αποτελεσματική άμεση ή δύναμη και η χάρη του Κυρίου! Ένας απ' αυτούς, Σαμαρείτης, σχισματικός και λιγότερο φωτισμένος από τους Ιουδαίους, όταν είδε πώς έγινε καλά, γύρισε πίσω. Οι άλλοι πιθανόν να χάρηκαν, πού ελευθερώθηκαν από ένα Σαμαρείτη. Εκείνος γύρισε για να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του. Και πήγαινε τρέχοντας και δοξάζοντας τον θεό. Και πέφτει στα πόδια του Ιησού και Τον ευχαριστούσε. Τον ευχαριστούσε μ' όλη του την ψυχή, μ' όλη του την καρδιά, μ' όλη του την αγάπη.

Ο Ιησούς συγκινήθηκε απ' αυτή την ευγνωμοσύνη κι απ' αυτόν τον υπέροχο τρόπο αυτού του ξένου. Και τον ερώτησε πικραμένος: «Δεν εκκαθαρίστηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα που είναι; Χάθηκε να έλθουν και να δοξάσουν και να ευχαριστήσουν τον Θεό;».

Τα εννέα δέκατα των ανθρώπων είμαστε αγνώμονες και αχάριστοι, πρώτα και κύρια απέναντι στον Ευεργέτη μας Χριστό και υστέρα στους ευεργέτες μας τους ανθρώπους. Και η αχαριστία είναι μεγαλύτερη λέπρα από 'κείνη τη σωματική, την οποίαν θεράπευσε ο Κύριος. Είναι μεγαλύτερη λέπρα, και δύσκολα καθαρίζεται και φεύγει απ' τον άνθρωπο. Είναι όμορφο να ευγνωμονούμε τον Πλάστη μας, τον Χριστό μας, για όλα Του τα καλά. Και η ψυχή μας τότε παίρνει Χάρη πολύ μεγάλη.

Και ο Ιησούς στη συνέχεια, βραβεύοντας την πίστη και την υπακοή αυτού του άνθρωπου, του λέει: «Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου, που έδειξες σε μένα, σ' έσωσε κι από τη λέπρα, και περισσότερο από τη λέπρα της ψυχής, πού 'ναι η αγνωμοσύνη. Ο Παράδεισος για σένα είναι ανοιχτός και η ζωή σου ευλογημένη». Αυτός είναι ο Ιησούς μας, αδελφοί ο Ευεργέτης, ο Λυτρωτής μας, η χαρά μας και τα πάντα μας. Ας Τον ευγνωμονούμε κι ας Τον δοξολογούμε, και με λόγια και με έργα, όπως οι άγιοι της Εκκλησίας Τον δοξολόγησαν με έργα και λόγια ιερά.