Πατέρα, δεν αντέχω άλλο τη γυναίκα μου, θέλω να τη σκοτώσω, αλλά φοβάμαι ότι θα με καταλάβουν.

 

Ένας Αντρας πήγε στον πατέρα του και είπε:

"Πατέρα, δεν αντέχω άλλο τη γυναίκα μου, θέλω να τη σκοτώσω, αλλά φοβάμαι ότι θα με καταλάβουν. Μπορείς να με βοηθήσεις;"

Ο πατέρας απάντησε:

"Ναι, μπορώ, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα... Πρέπει να είσαι σίγουρος ότι κανείς δεν θα υποψιαστεί ότι ήσουν εσύ αυτός που την σκότωσε.

Θα πρέπει να την προσέχεις, να είσαι ευγενικός, ευγνώμων, υπομονετικός, να την αγαπάς, να είσαι λιγότερο εγωιστής, να την ακούς.

Βλέπεις αυτό το δηλητήριο εδώ;

Κάθε μέρα θα βάζεις λίγο στο φαγητό. Έτσι θα πεθάνει σιγά-σιγά."

O γιος ακολούθησε κατά γράμμα ότι του είπε ο πατέρας του.

Της μιλούσε ευγενικά, την φρόντιζε περισσότερο, ήταν λιγότερο εγωιστής και της έδειχνε μεγαλύτερη σημασία. Έδινε κι έπαιρνε πολλαπλάσια αγάπη, από πριν.

Έτσι η σχέση του με την γυναίκα του ήταν όπως όταν την πρωτογνώρισε.

Τότε που ως νέοι αγαπήθηκαν κι αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους.

Μετά από αρκετές μέρες, ο γιος επιστρέφει στον πατέρα του και λέει:

"Δεν θέλω να πεθάνει πια η γυναίκα μου.

Συνειδητοποίησα ότι την αγαπώ. Και τώρα; Πώς μπορώ να σταματήσω αυτό που την δηλητηριάζει όλες αυτές τις μέρες;"

Του απαντάει ο πατέρας:

"Μην ανησυχείς. Αυτό που σου έδωσα ήταν σκόνη ρυζιού.

Δεν θα πεθάνει, γιατί το δηλητήριο ήταν μέσα σου!"

Ο καλυτερος τρόπος ειναι να αντιμετωπίζουμε τους άλλους όπως θα θέλαμε να μας φέρονται. Δυστυχώς γινόμαστε όλο και πιο φτωχοί μιας που παλιοί φεύγουν και οι νέοι εμβαθύνουμε λιγότερο στην ψυχή και στην ουσία παρά στην ύλη.