Γεώργιος Βιζυηνός
Ἄν ἤμουν φτερωτὸ πουλί,
μὲ τὴ λαλιὰ τὴν πιὸ καλὴ
τὸ Σύμπαν θὰ ξυπνοῦσα.
Ἄν ἤμουνα μιὰ λουλουδιά,
τὴν πιὸ γλυκειά μου μυρωδιὰ
στὸ Σύμπαν θὰ σκορποῦσα.
Εἶμαι παιδάκι γνωστικὸ
κι ἔχω ψυχὴ καὶ λογικὸ
κι ἔχω καρδιὰ μὲ πίστι.
Γι’ αὐτὁ πλαγιάζω ἢ ξυπνῶ,
προσεύχομαι καὶ ἀνυμνῶ
τοῦ Σύμπαντος τὸν Κτίστη.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ
Β΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ
1963
No comments:
Post a Comment