Λόγοι Οσίας Σοφίας της Κλεισούρας ✝

 

Ποτέ μην πεις ότι είμαι εγώ. Ο Θεός είναι! Εσύ δεν είσαι τίποτα, αλλά μόνο να πιστεύεις στο Χριστό. Άμα πιστεύεις, όλα θα έρχονται βολικά αλλά να μην υπερηφανεύεσαι.

Θα μιλάς σε όλο τον κόσμο. Και σένα μικρό παιδάκι θα μιλάς, θα το λες καλημέρα και αυτό είναι σπλάχνο του Θεού....

Μετανοήστε. Να μην μπείτε ανάμεσα στα ανδρόγυνα να χωρίζετε τα ανδρόγυνα!

Σας παρακαλώ , όποιος κάνει υπομονή χαρά σε αυτόν, όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει.

Πολύ υπομονή να κάνετε.

Οι νέοι να βάλουν στο νου τους τα παντάψηλα του Θεού λόγια.

Τα λόγια του Θεού σαν τριαντάφυλλα μέσα εις την καρδίαν.

Δώσε στους φτωχούς. Εμείς; Είμαστε αχόρταγοι, ανόητοι, βλάσφημοι, λαίμαργοι.

Εγώ θα φύγω αλλά να ξέρετε η λαιμαργία θα χάσει το κόσμον, η λαιμαργία και η υπερηφάνεια.

Ο Θεός περιμένει, περιμένει....

Τα μάτια κλειστά, το στόμα κλειστό, τα αυτιά κλειστά για να κερδίσουμε. Ο κόσμος τι κάνει, τι είδες, τι ξέρεις ;

Δεν είδα τίποτα, δεν ξέρω, χαπάρ κι έχω.

Δεν ακούω, δεν βλέπω.

Να σκεπάζεται, να σας σκεπάζει ο Θεός.

Από πάνω είναι ο Πατέρας και μας βλέπει. Προσεύχεστε  να σωθείτε και εσείς και τα παιδιά σας.

Τα λόγια του Θεού σαν τριαντάφυλλα να είναι μέσα εις την καρδίαν…

Ο φόβος του Θεού κάνει σοφό τον άνθρωπο.

Ποιος είναι ο φόβος του Θεού;  Όχι να φοβάσαι το Θεό, αλλά να φοβάσαι να μη στενοχωρήσεις τον άλλο, να μην τον βλάψεις, να μην τον αδικήσεις, να μην τον κατηγορήσεις.

Αυτή είναι η σοφία. Ύστερα τα άλλα, για να ζήσεις, σε φωτίζει ο Θεός τί να κάνεις.

Να ψάχνετε να βρίσκετε τους φτωχούς και να μαζεύετε να πάτε να τους βοηθάτε.  Αυτά θέλει ο Θεός.

Η ελεημοσύνη κρυφή να είναι, μόνον ο Θεός να ξέρει...

Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στον Υιό της: Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμο σοφία, συγχώρησε τον κόσμο.

Να μετανοάτε, παιδία μου… Να ευτάτε προσευχήν… Νύχταν και ημέραν… οπού πορπατείτε, οπού ευρίουστουν, οπού στέκουστουν, πάντα να λέτε «Χριστέ μ’, να ελεήσ’ με!»

Με γλυκόν γλώσσαν να μιλάτε με τον Θεόν, να φτάτε προσευχήν.

Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν.

Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…

Συμβούλευε:

Να έχουμε Αγάπη, ταπείνωση και υπομονή στους πειρασμούς.

Υπερηφάνεια άσκεμον πράγμα… ρούζ την ψην σην κόλασιν….

Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστι, θα σωθή από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφή… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της…

Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….

Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την πόλι με Αγάπη...  Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα…

 Νάχετε φόβον Θεού… Νάχετε Αγάπη…  Νάχετε ευσπλαχνία....

Με βλέπεις εδώ πού είμαι τόσα χρόνια; Εδώ με παλεύουν τρία δαιμόνια… Το ένα της απιστίας… Το άλλο δαιμόνιο είναι της ακηδίας… Το τρίτο δεν το ενθυμούμαι, ίσως της άνθρωπαρεσκείας….

Έλεγε η Ασκήτρια της Κλεισούρας: Η ψή ’μ κάεται για τον Χριστό!

Δεν μου αποκαλύπτει ο Θεός αμαρτήματα… Μόνο στο πρόσωπο του ανθρώπου βλέπω ή φως ή σκότος. Και δυστυχώς οι περισσότεροι είναι σκοτία….

Όλους τους προσφωνούσε ως: αδελφέ, αδελφή. Έλεγε μάλιστα «ένας είναι ο Κύριος και μία η Κυρία, όλοι εμείς οι άλλοι είμαστε αδελφοί!»

Στις μαννάδες, με πολύ πόνο, έλεγε: Συμβουλέψτε τα κορίτσια σας να φυλάξουν την τιμή τους, μέχρι τον γάμο τους, να βαδίσουν τον δρόμο του Χριστού.

Τα αγόρια να μένουν καθαρά μέχρι τον γάμο.

Όταν ο παπάς ανοίγει το Ευαγγέλιο στον γάμο, στέλνει ο Χριστός τον άγγελο και στεφανώνει την παρθενία.

Άλλες φορές έκλαιε με λυγμούς και έλεγε:  Αλοίμονο, αλοίμονο, γιατί δεν θα υπάρχει, στα χρόνια πού έρχονται, παρθενία. Κι θα πομέν άπαν σην γην παρθενία.

Μικροί μεγάλοι να έρθουν στην μετάνοια, να μετανοούν.

Να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι επάνω.

Αυτοί δεν το γνωρίζουν, σαν τα άλογα ζώα τρώνε την Παρασκευή.

Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.