Χαριτωμένα περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Γέροντος Γαβριὴλ Ἁγιοβαρναβίτη Ἀφιέρωμα στὴν μνήμη του 5 Δεκεμβρίου 2013

 

Θὰ γίνει ἡ ἀνατροπὴ καὶ θὰ ἐλευθερωθοῦμε

λόγω ἀλαζονείας τοῦ δυνάστη.

 

Τὸν Νοέμβριο τοῦ 2011 ἔχοντας κινητικὰ προβλήματα καὶ  προσπαθώντας νὰ κρατήσει τὰ πόδια του ζωντανά, σὲ ἀπογευματινὸ περίπατο στοὺς κήπους τοῦ Μετοχίου ὁ Γέροντας κοντοστάθηκε σὲ ὁμάδα πνευματικῶν του παιδιῶν καὶ τοὺς μίλησε. Παρακολουθοῦσε ἀνελλιπῶς τὶς ἐξελίξεις στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ τὶς Ἀραβικὲς χῶρες. Προέβλεπε καὶ ἔλεγε, ὅτι ὁ Ἐρντογὰν μὲ τὴν ἀλαζονεία καὶ τὴν ἔπαρση ποὺ ἀπέκτησε, θὰ τυφλωθεῖ καὶ θὰ κάνει λάθος. Ὅπως σὲ ἐμᾶς τὰ λάθη μας στοίχισαν τὴν ἀπώλεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἔτσι τώρα κι αὐτὸς ἀπὸ λάθος θὰ χάσει. Ἡ μανία του νὰ ἑνώσει τοὺς Ἄραβες ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ θὰ σκοντάψει καὶ στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἀμερική. Εἶμαι πεπεισμένος, συνέχισε ὁ Γέροντας, ὅτι θὰ γίνει μιὰ ἀνατροπὴ καὶ θὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀναίμακτα. Θὰ ἀναγκασθεῖ ἡ Τουρκία νὰ ἀποσύρει τὰ στρατεύματά της ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένουμε.

 Βαστοῦσε τὸν Χριστὸ ματωμένο.

     Τὸ Παράκλητο Πνεῦμα ὡς «βιαία πνοή» εἶχε καθαρίσει ὁλοκληρωτικὰ τὸν Γέροντα Γαβριὴλ ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ὡς ἰσάγγελος εἶχε ξεκινήσει τὸ ταξίδι του πρὸς τὴν ἀφθαρσία, πρὸς τὴν αἰωνιότητα, πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Γι’ αὐτὸ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ ἀγαθὰ καὶ περιστατικὰ «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη» (Α΄ Κορ. β΄ 9).

Στὰ δυσχείμερα χρόνια τῆς ἐπιδρομῆς στὴν Κύπρο μας τοῦ βάρβαρου Ἀττίλα ὁ Γέροντας βρισκόταν στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀπὸ μακριὰ πονοῦσε περισσότερο, γιατὶ ζοῦσε τὴν ἀγωνία τῆς πατρίδος, τὴν ἀγωνία τοῦ Μοναστηριοῦ του, τὴν ἀγωνία τῶν δικῶν του.  Προσευχόταν συνεχῶς, ἀλλὰ ἀνθρωπίνως ὑπέφερε. Ἔπασχε γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει ὅλος ὁ ἑλληνισμός.

-Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἔλεγε, καὶ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ τὸ θεῖο θέλημα, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν δοκιμασία μας! 

Παρὰ τὴν βαθιὰ καὶ ἀδιάπτωτη πίστη του στὸν δικαιοκρίτη καὶ  ἐλευθερωτή μας Ἰησοῦ, τὰ γεγονότα ἐπηρέασαν βαθύτατα τὴν εὐαίσθητη καρδιὰ του, ποὺ δὲν ἄργησε νὰ παρουσιάσει σοβαρὰ προβλήματα καὶ νὰ νοσηλευθεῖ κατ’ ἐπανάληψη στὸ Νοσοκομεῖο ΝΙΚΕ τῶν Ἱερέων. Ἡ φιλόστοργη μητέρα του, ἡ σεβασμία Χαραλαμποῦ, ἐγκατέλειψε τοὺς πρόσφυγες τότε δικούς της καὶ ἦλθε στὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ,  καὶ ἔκτοτε παρέμεινε στὸ πλευρό του. 

   Ὅταν ἀργότερα σταθεροποιήθηκε ἡ ὑγεία του, ἀπεστάλη ἀπὸ τὸ Γέροντα Ἀκάκιο τῶν Παχωμαίων, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει ὡς Λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου στὴν στερουμένη τότε Ἱερέως γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Καρακαλᾶ στὸ Ναύπλιο. Γιὰ τὸ Μοναστήρι αὐτὸ ἡ ἔλευση τοῦ Γέροντος ἦταν εὐλογία μεγάλη καὶ περίπτωση ἰδανική, ἀφοῦ ἐκεῖνος δὲν εἶχε ἄλλες ὑποχρεώσεις. Ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος Χρυσόστομος ἔδωσε τὴν συγκατάθεση καὶ ὁ Γέροντας  ἐγκαταστάθηκε στὸ Μοναστήρι, ὅπου καὶ παρέμεινε γιὰ ἑπτὰ χρόνια ἔχοντας μαζὶ τὴν μητέρα καὶ ἀργότερα τὴν ἀδελφή του καὶ ἀναπαύοντας πολλὲς ἄλλες ψυχὲς ἀπὸ τὰ γύρω μέρη στὸ πετραχήλι του. Δὲν παρέμεινε, ὅμως, μόνο στὰ πνευματικά· Ἀσχολοῦνταν καὶ μὲ τὴν ἁγιογραφία, ὥστε νὰ μὴν ἐπιβαρύνει τὸ Μοναστήρι μὲ τὴν συντήρησή του, ἀλλὰ καὶ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπαναλαμβάνει τὰ λόγια τοῦ Παύλου: «Ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσιν μετ' ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται» (Πράξ. κ΄ 34).

Στὸ Μοναστήρι τοῦ Καρακαλᾶ οἱ μοναχὲς καὶ οἱ δικοί του δίπλα στὸν Γέροντα ἔζησαν μοναδικὲς στιγμές. Ἔζησαν θαύματα! Ἕνα  πρωῒ ἡ μητέρα του, ὅταν ὁ Γέροντας μὲ φόβο Θεοῦ ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν Ἁγια Τράπεζα ἔλεγε μὲ κατάνυξη, «Μελίζεται καὶ διαμερίζεται ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλὰ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων» ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸν Γέροντα νὰ βαστάζει στὰ τίμια χέρια του τὸν Κύριο σφαζόμενο καὶ αὐτὰ νὰ εἶναι βουτηγμένα στὸ αἷμα. Κατόπιν τὸ εἶδε καὶ ἄλλες φορές, μέχρι ποὺ μιὰ φορὰ δὲν ἄντεξε καὶ ἁρπάζοντας τὸ χέρι τῆς κόρης της Γρηγοροῦς, ποὺ βρισκόταν δίπλα της τῆς λέει:

-  Κόρη μου, ὁ γιός μου κρατάει τὸν Χριστὸ στὰ χέρια του καὶ εἶναι γεμάτος αἵματα!

Ὁ Γέροντας, ὅταν τοῦ τὸ ἀνάφερε, δὲν μίλησε καθόλου. Ποιός ξέρει πόσες οὐράνιες καταστάσεις εἶχε ζήσει καὶ πόσες ἀποκαλύψεις εἶχε νιώσει στὴν ἱερατική του σταδιοδρομία!.. Ζοῦσε διαρκῶς μέσα στὴν νεφέλη τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ ὡς ἐπίγειος ἄγγελος, ὡς οὐρανοπολίτης.

 

Μετάνοιες καὶ νηστεῖες δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις.

Νὰ ἔρχεσαι μόνο στὴν ἐξομολόγηση!

Φέρνε καὶ καμιὰ ἀκόμη ψυχή!

 

Ὅταν ὁ Γέροντας διακονοῦσε στὴν γυναικεία Μονὴ τοῦ  Ἁγίου Παντελεήμονα, ἔρχονταν καὶ ψυχὲς ταλαιπωρημένες νὰ ξαποστάσουν στὸ πετραχήλι του. Τοὺς πιὸ πολλοὺς μετὰ τὴν ἐξομολόγηση, τοὺς περνοῦσε στὴν "ἔκθεση" τῆς Μονῆς, ἀγόραζε διάφορα προϊόντα ποὺ πουλοῦσαν οἱ μοναχὲς καὶ τοὺς τὰ χάριζε γιὰ εὐλογία! Ἄλλοι πάλι μετὰ τὴν ἐξομολόγηση ζητοῦσαν συγκεκριμένα πνευματικὰ βιβλία νὰ ἀγοράσουν. Αὐτὴ ἡ ζήτηση προκαλοῦσε ἀπορία στὴν ὑπεύθυνη μοναχή. Ἡ ἀπορία της λύθηκε, ὅταν κάποιος προσκυνητὴς ἐκθειάζοντας τὸν Γέροντα εἶπε:

-Ὅταν ἦλθα γιὰ πρώτη φορὰ νὰ ἐξομολογηθῶ, περίμενα νὰ μοῦ βάλει μεγάλο κανόνα καὶ ἤμουν ἤδη μέσα μου πολὺ ἀρνητικὰ προδιατεθειμένος. Πρὸς μεγάλη μου, ὅμως, ἔκπληξη ἄκουσα τὸν Γέροντα νὰ μοῦ λέει:

-Ἔ, τώρα, ἐσὺ παιδί μου, μετάνοιες καὶ νηστεῖες δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις. Γι’ αὐτὸ νὰ βρεῖς τὸν τάδε λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ Χρυσοστόμου, καὶ νὰ τὸν διαβάζεις.

Ἐπίσης θυμάται  ἡ μοναχὴ αὐτὴ μιὰ κυρία μέσης ἡλικίας, ποὺ ἐρχόταν ἀρκετὰ συχνὰ στὸν Γέροντα καὶ ὅλο καὶ κάποια ψυχὴ ἔφερνε μαζί της γιὰ ἐξομολόγηση. Κάποια φορὰ ἐμπιστεύθηκε στὴν μοναχή:

-Ἐγὼ ποὺ μὲ βλέπεις ἔκανα τὸ ἐπάγγελμα τῆς ἁμαρτίας καὶ παρέσυρα πολλὲς ψυχές. Ὅταν γνώρισα τὸν Γέροντα Γαβριήλ, κατάφερα μὲ τὴν προσευχή του νὰ ἀλλάξω ζωή. Ὅταν τὸν ρώτησα τί κανόνα θὰ μοῦ βάλει, μοῦ εἶπε:

-Ἡ ὑγεία σου, παιδί μου, δὲν ἐπιτρέπει πιὰ νὰ κάνεις οὔτε μετάνοιες, οὔτε νηστεῖες. Ἀπὸ σένα θέλω νὰ προσπαθήσεις, ὅποτε ἔρχεσαι γιὰ ἐξομολόγηση, νὰ φέρνεις καὶ καμιὰ ψυχή, νὰ ἐξομολογηθεῖ! Ἔτσι, μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐπανορθώσουμε τὸ κακὸ στὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ λάβουμε ἄφεση γιὰ τὶς ψυχὲς ἐκεῖνες ποὺ τόσα χρόνια ζημιώθηκαν, ὅταν τὶς κυλοῦσες στὴν ἁμαρτία.

Γι’ αὐτό, κάθε φορὰ ποὺ ἔρχομαι, προσπαθῶ νὰ φέρνω ἔστω καὶ μιὰ ψυχὴ γιὰ ἐξομολόγηση.

 

Ὁ Γέροντας πετοῦσε σὰν σὲ ἑλικόπτερο.

 

Τὴν παραμονὴ τοῦ θλιβεροῦ συμβάντος μὲ τὶς δύο αὐτάδελφες μοναχὲς τοῦ ἡσυχαστηρίου τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, τὸ ὁποῖο εἶχε παραχωρήσει ὁ Μηροπολίτης Κύκκου κ. κ. Νικηφόρος στὸν Γέροντα Γαβριήλ, γιὰ νὰ στεγάσει τὴν γυκαικεία του ἀδελφότητα, καὶ τὸ ὁποῖο συμβὰν στοίχισε τὴν ζωὴ στὴν μακαριστὴ ἀδελφὴ Βασιλεία, μιὰ πνευματικὴ θυγατέρα τοῦ Γέροντα εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα. Εἶδε τὸν Γέροντα νὰ πετάει, λὲς καὶ ἦταν πάνω σὲ ἑλικόπτερο, καὶ ἐκείνη θαύμασε καὶ τοῦ εἶπε:

-Γέροντα, ἔλα νὰ πάρεις κι ἐμένα, νὰ πετάξουμε μαζί.

Ἐκεῖνος, ὅμως, τῆς ἀπάντησε:

-Δὲν μπορῶ τώρα. Πρέπει νὰ πάω στὶς δύο θυγατέρες μου ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καί, μάλιστα, τὴν μία θὰ τὴν πάρω μόνιμα μαζί μου.

Τὴν ἑπομένη συνέβη τὸ ἀτύχημα, ὅπου τὸ ὄχημα τῶν μοναζουσῶν ἔπεσε σὲ δυσπρόσιτο γκρεμὸ καὶ εἰδοποιήθηκε ἑλικόπτερο, γιὰ νὰ βοηθήσει στὴν ἀνάσυρση τῶν θυμάτων, ποὺ κανεὶς δὲν γνώριζε τὴν κατάστασή τους. Οἱ διασῶστες κατόρθωσαν μὲ σχοινιὰ νὰ παραλάβουν τραυματισμένη τὴν μιὰ μοναχή. Τὴν ἄλλη δὲν μπόρεσαν νὰ τὴν ἀνασύρουν ζωντανή. Τὴν εἶχε πάρει ὁ Γέροντας κοντά του, ὅπως εἶχε πεῖ στὴν πνευματική του θυγατέρα ποὺ τὸν ὁραματίσθηκε. 

 

Ἑνωμένοι σφιχτά

 

Ὁ π. Εὐστάθιος, πολὺ ἀγαπητὸς στὸν Γέροντα, συνήθιζε πηγαίνοντας γιὰ τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, νὰ μαζεύει στοὺς ἀγροὺς καραόλους, δηλαδὴ σαλιγκάρια.  Μιὰ μέρα ἔφερε στὸν Γέροντα ἕνα κλωνάρι γεμάτο καραόλους, χάρμα ὀφθαλμῶν, ποὺ θύμιζε ἔργο τέχνης. Ὅλοι ἦσαν σφιχτὰ προσκολλημένοι σὲ αὐτό, λὲς καὶ φοβούνταν τὴν ἀπομάκρυνή τους.

Ὁ Γέροντας τὸ θαύμαζε καὶ τὸ τοποθέτησε πάνω στὸ γραφεῖο του.  Μᾶς τὸ ἔδειχνε διδάσκοντάς μας:

Ὅπως οἱ καράολοι εἶναι κολλημένοι στὸ κλωνάρι αὐτό, ἔτσι καὶ ἐσεῖς πρέπει νὰ εἴσαστε πάντα προσκολλημένοι στὸν Χριστό μας. Ἡ ἀπομάκρυνσή σας ἀπὸ Αὐτὸν ὁδηγεῖ σὲ περιπέτειες, ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν ἀκόμη καὶ σὲ θάνατο. Ἂν οἱ καράολοι ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸ κλωνάρι, μπορεῖ νὰ πατηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐπίσης πρέπει καὶ μεταξύ μας νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι. Ἡ ἀγωνία τοῦ Χριστοῦ στὴν Γεθσημανῆ γιὰ τοὺς μαθητές του ἦταν νὰ μὴν διασκορπισθοῦν, ἀλλὰ «ἵνα   ὦσιν ἕν» (Ἰωάν. ιζ΄ 11). Ἔτσι σᾶς θέλω πάντοτε, ἑνωμένους μεταξύ σας καὶ ἑνωμένους στὸ κλωνάρι τῆς πίστεως, στὸ κλωνάρι τῆς ζωῆς.

 

Πῶς θὰ ἐπικοινωνοῦμε στὸν Παράδεισο!

 

Ο μακαριστὸς Γέροντας Γαβριὴλ συνήθιζε τὰ πρωϊνὰ νὰ περπατᾶ στὸν ὄμορφο κῆπο τοῦ Μετοχίου τοῦ Κύκκου, τοῦ Ἁγίου Προκοπίου, μαζὶ μὲ ὅσα πνευματικοπαίδια του εὑρίσκονταν εκεί. Τὸ 2010, ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικά του παιδιὰ βασανιζόταν τὸ προηγούμενο βράδυ μὲ τὸν λογισμό, ποῦ θὰ καταλήξουμε ὅταν καὶ ἂν κερδίσουμε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς θὰ ἐπικοινωνοῦμε. Ρώτησε, λοιπόν, τὸν Γέροντα, ὁ ὁποῖος ἀμέσως ἀπάντησε νὰ κάνουμε ὑπομονὴ καὶ θὰ λυθεῖ ἡ ἀπορία ὅταν φθάσουμε στὰ πουλιά. Ὁλοκληρώσαμε σχεδὸν τὸν περίπατο καὶ καταλήξαμε σὲ ἕνα τεράστιο στρογγυλὸ κλουβί, τὸ ὁποῖο φιλοξενοῦσε δεκάδες μικρά, ὄμορφα πουλάκια. Ὁ Γέροντας πλησίασε καί, ὢ τοῦ θαύματος, δεκάδες μικρὰ πουλιὰ μαζεύθηκαν στὸ συρμάτινο πλέγμα μὲ τὰ ποδαράκια τους νὰ κρατοῦν τὸ πλέγμα κοντὰ στὸν Γέροντα. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἀμέσως γέμισε μὲ χαρούμενα τιτιβίσματα. Γύρισε ὁ Γέροντας καὶ μᾶς χαμογέλασε κάνοντας ταπεινὰ τὸν Σταυρό του. Εἴχαμε μείνει ἄφωνοι. Ἔσκυψε τὸ κεφάλι καὶ μᾶς εἶπε:

Σὰν τὰ πουλιά. Ἔτσι θὰ εἴμαστε ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι, δοξολογώντας τὸν Θεὸ μαζὶ μὲ τοὺς πνευματικούς μας, ἐὰν Αὐτὸς τὸ ἐπιτρέψει!

 

Ὁ φάκελλος μὲ τὰ ἰατρικὰ ἔξοδα

 

Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα χαρίσματα ποὺ εἶχε ὁ Γέροντας ἦταν ἡ μεγάλη του εὐσπλαχνία καὶ ἡ μεγάλη του ἐλεημοσύνη. Ξενυχτοῦσε ἁγιογραφώντας, ἄρρωστος σοβαρά, μὲ καρδιακὴ ἀνεπάρκεια, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ βοηθᾶ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη.

Μᾶς διηγήθηκε μιὰ μοναχή, πὼς κάποτε, ὄντας πολὺ ταλαιπωρημένη καὶ ἔχοντας ἀνάγκη νὰ ἐπισκεφθεῖ ἄμεσα γιατρό, ὁ Γέροντας χωρὶς κὰν νὰ τὴν γνωρίζει ἢ νὰ ξέρει τὸ πρόβλημά της, ὅταν πῆγε νὰ πάρει τὴν εὐχή του, τῆς ἔβαλε στὸ χέρι ἕνα φάκελο μὲ χρήματα. Ἡ μοναχὴ αὐτὴ κατέβηκε στὴν πόλη γιὰ τὸν γιατρό της καὶ τὸ ποσὸν τῶν χρημάτων ἦταν ἀκριβῶς ὅσο χρειάσθηκε γιὰ τὰ ἰατρικά της ἔξοδα!

Ἡ εὐσπλαχνία του καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν πλησίον ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ ἵδρυσε τὸν "Φιλανθρωπικὸ καὶ Ἱεραποστολικὸ Ὅμιλο Ἀπόστολος Βαρνάβας", ποὺ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Γέροντα συνεχίζει νὰ βοηθᾶ τόσες πτωχές οἰκογένειες μὰ καὶ συνανθρώπους μας ποὺ χρειάζονται ἰατρικὲς ἐξετάσεις καὶ θεραπεία.

 

Χρέη γιατροῦ

 

Ὁ ἱεροψάλτης τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχερᾶς διηγήθηκε θαυμαστὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Γέροντος, ποὺ σημάδεψαν τὴν ζωή του:

          -Ὅταν τὸ 1994 ἀρρώστησα ἀπὸ καρκίνο ἡ κατάστασή μου ἦταν δύσκολη καὶ οἱ δικοί μου, ἂν καὶ εἶχα εἰσαχθεῖ σὲ νοσοκομεῖο τῆς Λευκωσίας, μετεκάλεσαν καὶ γιατρὸ ἀπὸ τὸ Ἰσραήλ, γιὰ νὰ ἐκφέρει ἄποψη καὶ ἂν χρειασθεῖ νὰ μὲ χειρουργήσει. Ὁ Γέροντας, τὸν ὁποῖο γνώριζα ἀπὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχερᾶς, μὲ ἐπισκέφθηκε καὶ μοῦ εἶπε ὅτι κατὰ τὴν ἐγχείρησή μου θὰ εἶναι παρὼν καὶ ὅτι  εὔχεται νὰ μὲ βοηθήσει ὁ Κύριος, νὰ ἔχει αἴσια ἔκβαση ἡ ἐγχείριση.

          Κατὰ τὴν δεκάωρη ἐπέμβαση ποὺ μοῦ ἔγινε ὁ Ἰσραηλίτης γιατρὸς εἶχε δύο βοηθοὺς στὸ χειρουργεῖο, ποὺ δὲν γνώριζε, ἀλλὰ φαίνονταν ὅτι ἦταν γνῶστες τῆς ἰατρικῆς καὶ μάλιστα τῆς χειρουργικῆς ἐπιστήμης. Ἔτσι, μετὰ τὴν ἀνάρρωσή μου μοῦ ἀνακοίνωσε τὸ γεγονὸς νομίζοντας ὅτι, ὅπως ἐκεῖνος, ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶχαν κληθεῖ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μου. Τότε, ἀφοῦ διαπίστωσα ὅτι δὲν εἶχαν καλέσει κανέναν γιατρὸ οἱ δικοί μου καὶ φέρνοντας στὴν σκέψη μου τὰ λόγια τοῦ Γέροντος πρὶν τὴν ἐπέμβαση, τὸν ρώτησα.

-Γέροντα, ἤρθατε στὸ χειρουργεῖο κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐγχειρήσεως»;

Καὶ ἐκεῖνος συνεσταλμένος καὶ γιὰ νὰ μὴν φανεῖ ἡ πνευματική του δύναμη καὶ ἡ συνεργασία του μὲ τὸν Ἀπόστολο Βαρνάβα ἀπάντησε.

-Εἶχα παρακαλέσει τὸν Ἀπόστολο Βαρνάβα, νὰ ἔλθει νὰ βοηθήσει. Καὶ φαίνεται ἦρθε.      

 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας