ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΙΠΝΟ

Υπό

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης

κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

«¨Ανθρωπος τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς». 

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, πολλές φορές χρησιμοποιούσε παραβολές για να δώσει στους ακροατές Του να καταλάβουν τις ουράνιες αλήθειες που απεκάλυπτε. Έτσι και σήμερα, χρησιμοποιεί μιά εικόνα από την καθημερινή ζωή, για να φανερώσει την σπουδαιότητα της συμμετοχής του Ανθρώπου στο δείπνο που προσφέρει η αγάπη του Θεού, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Εστρωμένη, λοιπόν, ενώπιόν μας τράπεζα.  Δείπνο μέγα, το οποίο προσφέρει ο Άγιος Θεός.  Είναι το δείπνο για το οποίο η Σοφία του Θεού καλεί όλους τους ανθρώπους λέγουσα:  “Έλθετε, φάγετε τον εμόν άρτον και πίετε οίνον, ον εκέρασα υμίν”.  Είναι το δείπνο, για το οποίο ο Προφήτης Δαβίδ έψαλλε: “Ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζα εξ εναντίας των θλιβόντων με’  ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ως κράτιστον”.   Είναι το μεγάλο δείπνο του υπέρ της ημετέρας σωτηρίας σφαγιασθέντος Αρνίου, του Υιού και Λόγου του Θεού.  Δείπνο μέγα, μέσον του οποίου ο Ουράνιος Αμνός του Θεού προσκαλεί όλους, λέγοντας: “έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα”. 

            Μέσον του ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας εκφράζεται η άπειρος αγάπη του Θεού, ο οποίος “πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν” (1 Τιμ. 2:4).  Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο είναι η προσφορά και η θυσία.  Εκείνος που αγαπά θυσιάζει τα πάντα για τον αγαπώμενο.  Εκείνος, που ελάχιστα αγαπά, ελάχιστα και προσφέρει.  Εκείνος, όμως, που αγαπά πολύ, προσφέρει πολύ.  Και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός αγάπησε “τους ιδίους εν τω κόσμω” στον έσχατο βαθμό που μπορεί να εκφραστεί η αγάπη, και γι’ αυτό προσέφερε τον Εαυτό Του “υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας”.  Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ομιλώντας για το μεγαλείο της θεϊκής ταύτης αγάπης αναφωνεί λέγοντας: “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον” (Ιωάν. 3:15-16).

            “Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα”,  καλεί ο Σωτήρας του κόσμου, ο Μελιζόμενος και μη Διαιρούμενος, ο Εσθιόμενος και μηδέποτε Δαπανώμενος, όλους εκείνους που επικαλούνται το όνομά Του.  Αλλά πόσες φορές βρεθήκαμε απορροφημένοι από τις εγκόσμιες ασχολίες, τους φιλόδοξους σκοπούς και τις αμαρτωλές και φιλήδονες επιθυμίες, και αδιαφορήσαμε να προσέλθουμε σε κοινωνία με την Πηγή της Ζωής;  Πόσες φορές παραδόθηκε η καρδιά μας στη λατρεία του χρυσού μόσχου, τον μαμμωνά, στην αγάπη του χρήματος και του υλικού πλούτου και αδιαφορήσαμε για τον ουράνιο και πολυτιμώτατο πλούτο;  Πόσες φορές αιχμαλωτίσθηκε η καρδιά μας μέσα στα πλοκάμια της φιληδονίας και σαρκολατρείας και εξ αιτίας των εφαμάρτων πράξεών μας, στερήσαμε τον εαυτό μας το Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Σωτήρα Χριστού;           Καλώς, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος λέγει: “Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων”. 

            Η κοινωνία μας με τον Σωτήρα Χριστό έχει ως αποτέλεσμα τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και την προσφορά της αιώνιας ζωής.  Η αποχή όμως από τη θεία Κοινωνία έχει αρνητικές επιπτώσεις στον άνθρωπο.  Ο ίδιος Κύριος μας διαβεβαίωσε λέγοντας: “Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς” (Ιωάν. 6:53).  Εκείνος, λοιπόν, που δεν κοινωνεί Σώμα και Αίμα Χριστού, στερεί τον εαυτόν του από την αιώνιο ζωή.  Αντιθέτως δε,  “ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, λέγει ο Κύριος, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα” (Ιωάν. 6:54). 

            Μέσα από τη λατρευτική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος, αυτός που ζει εν Χριστώ, κατά Χριστόν και διά τον Χριστόν, μετέχει όχι μόνον στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού, αλλά κοινωνεί μ’ όλα τα υπόλοιπα μέλη της ανά τον κόσμο Ορθόδοξης Εκκλησίας Του.  Ο πραγματικός Χριστιανός γνωρίζει τα ουσιαστικά προβλήματα του ανθρώπου και προσεύχεται καθημερινά στον Άγιο Θεό προς επίλυσή τους.  Δεν αδιαφορεί μπροστά στις ανάγκες του συναθρώπου του, όπως έπραξε ο Άφρων πλούσιος της παραβολής, ο οποίος ενώ ευημέρησε η χώρα του και αυξήθηκαν τα υλικά του αγαθά, δεν σκέφθηκε ούτε προς στιγμή τις ανάγκες των πτωχών συνανθρώπων του.  Περιορίσθηκε να κατασκευάσει μεγαλύτερους χώρους για να αποθηκεύσει όλα τα αγαθά που του χάρισε ο Άγιος Θεός.  Το δε τέλος του επήλθε ως επισφράγισμα της εγωκεντρικής φιλαυτίας του.

Σήμερα, δυστυχώς, παρατηρείται το λυπηρό φαινόμενο της περιορισμένης ή σπάνιας προσέλευσης των πιστών στη θεία κοινωνία.  Αρκούνται μόνον στη μετάληψη του Πάσχα, Χριστουγέννων και του Δεκαπενταγούστου. Και πιστεύουν, ότι τούτο είναι αρκετό και ότι εκπλήρωσαν, μ’ αυτό τον τρόπο, τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. 

Όμως η Θεία Κοινωνία δεν είναι περιστασιακή.  Δεν είναι μόνον για τις μεγάλες γιορτές.  Δεν ενθυμούμεθα τον Χριστό μόνον τρεις φορές τον χρόνο.  Ο Κύριος καλεί όλους να συμμετάσχουν στο Δείπνο Του συχνά, διότι, όπως όταν αποφεύγουμε τις τροφές και δεν τρώμε κανονικά θα επέλθει η ασιτία, η αδυναμία, διάφορες ασθένειες και τέλος εκ της ανορεξίας αυτός ο θάνατος, με παρόμοιο τρόπο, όταν δεν κοινωνούμε συχνά η ψυχή αδυνατεί και δεν μπορεί να αντισταθεί κατά της αμαρτίας.  Εκείνος, που δεν κοινωνεί συχνά και με σωστή προετοιμασία το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι αδύνατο να αναδειχθεί νικηφόρος στο στάδιο για την κατάκτηση των αρετών.

Μεταξύ των Ιερών Μυστηρίων που παρέδωσε ο Κύριος στην Εκκλησία Του, τέσσερα είναι υποχρεωτικά για τον κάθε πιστό.  Το Βάπτισμα, διότι δι’ αυτού ο εκτός της Εκκλησίας άνθρωπος γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού.  Το Άγιο Χρίσμα, διότι, δι’ αυτού λαμβάνομε την δωρεά του Παναγίου Πνεύματος και ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος καθίσταται  ναός της Τριαδικής Θεότητος.  Η Ιερά Εξομολόγηση ή το Μυστήριο της Μετανοίας, διότι δι’ αυτού ο πιστός λαμβάνει την συγχώρηση των αμαρτιών που διέπραξε μετά το βάπτισμά του.  Και τέλος, η Θεία Ευχαριστία, διότι δι’ αυτής ο πιστός μετέχει του θείου Σώματος και Αίματος του Κυρίου Ιησού και λαμβάνει συγχώρηση αμαρτιών και ζωήν αιώνιον.

Η προσέλευσή μας στο ιερό τούτο Μυστήριο δεν πρέπει να γίνεται απροετοίμαστα και με ελαφρά συνήδειση.  Είναι Σώμα και Αίμα Χριστού.  Είναι το ίδιο το θεανδρικό Σώμα του Σωτήρα Χριστού που σταυρώθηκε επάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου.  Γι’ αυτό θα πρέπει με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη να πλησιάζουμε και να συμμετέχουμε.

Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να πλησιάζουμε την Τράπεζα του Κυρίου τονίζει, ότι ο κάθε πιστός θα πρέπει να εξετάζει αυστηρά τον εαυτό του και κατόπιν να πλησιάζει τον Κύριο.  Η αυτοεξέταση είναι απαραίτητη προϋπόθεση της μετανοίας.  Ο άνθρωπος που βλέπει την εσωτερική κατάσταση της ψυχής του, αναγνωρίζει τα σφάλματα του ευκολότερα οδηγείται στη μετάνοια.  Ενώ, αντιθέτως, ο εγωϊστής άνθρωπος, μένει αμετανόητος, σκληρός και άκαμπτος.  Κωφεύει στην πρόσκληση του Κυρίου και της Εκκλησίας για μετάνοια και χωρίς φόβο πλησιάζει το Ποτήριο της Ζωής, αγνοώντας, ότι «ος αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και αίματος του Κυρίου» (1 Κορινθ. 11:27).

Ο Κύριος προσκαλεί και θα προσκαλεί συνεχώς όλους τους ανθρώπους για να συμμετάσχουν στο Μέγα Δείπνο της θείας Αγάπης Του.  Μας προσκαλεί, ας μη στρέψουμε την πλάτη μας στο πρόσωπό Του.  Μας προσκαλεί, ας μη βρίσκουμε χίλιες δύο δικαιολογίες για να μην Τον πλησιάσουμε.  Μας προσκαλεί, ας φανούμε αντάξιοι της ουράνιας προσκλήσεως.

            Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,

            Λίγες μέρες μας απομένουν για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.  Ας εκμεταλλευτούμε, λοιπόν, την περίοδο αυτή για να στραφούμε σε έργα μετανοίας.  Ας κλάψουμε για όλα τα σφάλματά μας.  Ας μπούμε μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μας και με το φως της αυτογνωσίας, ας αναζητήσουμε ό,τι μόλυνε την ψυχή μας.  Με την καθαρτική Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ας καθαρίσουμε την ψυχή μας, ώστε να προσφέρουμε στο θείο Βρέφος Χριστό τα πολύτιμα δώρα των δακρύων και της μετανοίας.  Έτσι, θα γίνουμε άξιοι συνοδοιπόροι των μάγων προς την Βηθλεέμ, άξιοι συνδαιτυμόνες με τον Νυμφίο Χριστό και άξιοι προσκεκλημένοι στο Μέγα Δείπνο.  Αμήν.