Η' ΛΟΥΚΑ. ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ

(Λουκ. 10:25-37)

Υπό

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ κ. Παντελεήμονος

Ανύποπτος βάδιζε προς την Ιεριχώ προερχόµενος από την Ιερουσαλήµ ο φιλήσυχος πολίτης, ο βιοπαλαιστής, αυτός που ηγωνίζετο να κερδίσει τα απαραίτητα για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Έπεσε όµως στα χέρια των ληστών. Και τι θα περίµενε κανείς να επακολουθήσει; Τον απογυ­µνώνουν απ' ό,τι είχε και δεν είχε. Η συµπεριφορά των ληστών υπήρξε κατ' εξοχή σκληρή και απάνθρωπη. Τον κατεπλήγωσαν και αιµόφυρτο και µισο­πεθαµένο τον εγκαταλείπουν στην έρηµο.

Στη σηµερινή Ευαγγελική Παραβο-λή έχοµε την εικόνα του πάσχοντος, του πονεµένου ανθρώπου. Του ανθρώπου που έπεσε στα χέρια των κακούργων ληστών. Απογυµνώθη από κάθε καλό. Είναι ο άνθρωπος, που απεµακρύνθη από το άγιο νόµο του Θεού, και επήγαινε στη Ιεριχώ, την πόλη της αµαρτίας. Αίτιος της συµφοράς του ήτο ο ίδιος.

Ο Ιερεύς και ο Λευΐτης ευρίσκονται στον τόπο, αλλά δεν κάµνουν τίποτα. Δεν θέλουν ούτε να κοιτάξουν και γρήγορα φεύγουν! Κλείνουν την καρδιά τους και φεύγουν! Φεύγουν από τον τόπο του καθήκοντος! Αυτό πράττουν και σήµερα οι άνθρωποι της τυπικής θρησκευτικότητος και οι θρησκόληπτοι: αυτοί που έχουν «µόρφωσιν ευσεβείας», αλλά είναι µόνο κατά το τύπο. Είναι οι άνθρωποι, που ζητούν τη δόξα των ανθρώπων, παρά τη δόξα του Θεού. Εργάζονται όχι για την πίστη και την αρετή, αλλά για µιά µαταιοδοξία και φιλαρέσκεια.

Σήµερα πόσες φορές βλέποµε τον πόνο του συνανθρώπου µας; Πόσες φορές ακούµε τους στεναγµούς και βλέποµε τα δάκρυα του πονεµένου και αποµακρυνόµεθα; Για να µη χάσουµε το δικό µας χρόνο. Για να µη ξοδέ­ψουµε τα χρήµατά µας. Για να µη κουραστούµε και ταλαιπωρηθούµε, αποφεύγουµε να κάνουµε το καλό.

Αρνούµεθα τους κόπους, τους αγώνας, τις θυσίες που µας θησαυρίζουν ουράνιους θησαυρούς. Όσοι αρνούνται τις ανάγκες του πονεµένου συναν­θρώπου µας αρνούνται την αγάπη. Και όσοι αρνούνται την αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους, αρνούνται την αγάπη προς το Θεό. Διότι ο Θεός είναι αγάπη, και όποιος έχει την αγάπη µέσα στην καρδιά του έχει τον ίδιο το Θεό µέσα του. Αυτή εξάλλου είναι η εντολή του Σωτήρος µας Χριστού, «να αγα­πώµεν αλλήλους».

Ο Χριστιανισµός, σε αντίθεση µε άλλες θρησκείες, είναι θυσία. Ο Χριστια­νός εµπνέεται από τη θυσία του Χριστού, υποβάλλεται σε θυσίες και κόπους για την αγάπη προς το συνάνθρωπό του.

Ο Καλός Σαµαρείτης της Παραβο λής είναι ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός.  Ήλθε γνωρίζοντας τους κινδύνους. Γνώρι-ζε, ότι ο τόπος εκείνος ήτο κρυσφύ­γετο ληστών, και σκοπίµως εξέθετε την ζωή ν του σε κίνδυνο για να σώσει το θύµα των ληστών. Και αυτή είναι η αγάπη, που έδειξε ο Κύριος µας προς τον πεσµένο άνθρωπο. Εκείνος, που αγαπά συµπονεί στο πόνο του άλλου. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός τόσο πολύ µας ηγάπησε, που ήρθε πολύ κοντά µας, τόσο, που έγεινε όµοιός µας.

Ο αναµάρτητος ήρθε για να σώσει το αµαρτωλό δηµιούργηµά Του. Εσή­κωσε ο ίδιος τις αµαρτίες όλου του κόσµου και προς χάρη µας απέθανε σαν αµαρτωλός επάνω στο Σταυρό. Με το έλεος της ευσπλαγχνίας Του και το Αίµα Του έδεσε και δένει τις πληγές της ψυχής µας, που προξενούνται από τις διάφορες αµαρτίες και τα αµαρτωλά πάθη.

Τη θεοµίµητο αγάπη και θυσία καλούµεθα, σήµερα, να µιµηθούµε. Η προ­τροπή του Κυρίου, «Πορεύου και συ ποιει οµοίως» πρέπει να ηχεί στη ψυχή του κάθε Χριστιανού. Κάµε και συ το ίδιο. Αγάπη είναι ο Θεός, πηγή αγάπης γίνου και συ. Θυσιάστηκε ο Χριστός, θυσιάσου και συ. Ο πιστός γίνεται κοι­νωνός των παθηµάτων του Χριστού, συµµέτοχος της θείας θυσίας.

Η δυστυχία και η κακοδαιµονία από την οποία υποφέρουν σήµερον οι άνθρωποι δεν προέρχεται από το ότι µας στερεί ο Θεός τα αγαθά Του. Η αιτία βρίσκεται στη µοχθηρία και στη έλλειψη αγάπης. Η έλλειψη αυτών των δύο βασικών στοιχείων δηµιουργούν τα δράµατα στις κοινωνίες των Λαών. Όταν στραγγαλίζεται η Δικαιοσύνη, όταν γίνεται άρνηση των πνευµατικών και ηθικών αξιών. Όταν το υλικό συµφέρον καταπατεί τον άνθρωπο και µεταβάλλει τη γη σε πεδίο µάχης και συγκρούσεων, τότε η ζωή του ανθρώ­που µεταβάλλεται σε έρηµο, όπου οι ληστές παραµονεύουν για να καταστρέ­ψουν ό,τι απέµεινε.

Στη σηµερινή Ευαγγελική περικοπή ο Κύριος µας έδειξε το πως πρέπει να γίνουµε µιµηταί της αγάπης Του προς όλους τους συνανθρώπους µας. Αυτός που έδειξε σε µας τη ύψιστη αρετή της αγάπης διαβεβαίωσε, ότι θα είµεθα γνήσιοι µαθηταί Του εάν έχωµε αγάπη προς όλους. Το «Πορεύου και συ ποίει οµοίως» ας γίνει καθηµερινό µας βίωµα. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός της ζωής µας.  Να γίνωµε όλοι καλοί Σαµαρείται.